เมื่อครอบครัวอยากให้คนเย็นชาอย่างเขามีทายาทก็ยัดเยียดยัยเด็กน่ารำคาญมาเป็นเมีย สุดท้ายยัยเด็กน่ารำคาญคนนี้ก็ครองหัวใจของเขาไปจนได้...
View More“พึ่งรู้นะคะว่าคุณพ่อก็ทำอาหารเป็น“หลังจากตาต้นโตพ่อเราเค้าก็ไม่เข้าครัวอีกเลย”“แบบนี้ต้องรอชิมซะแล้วล่ะค่ะ”การที่พ่อของเธอลงมือทำอาหารบำรุงให้เธอครั้งนี้ปรารีคงจะต้องรอชิมให้เป็นบุญปากเสียแล้ว20 นาทีต่อมา“แอ้ะ..ๆๆๆ..เอิ้กกก...แอ้...”“ว่ายังไงครับตาเอื้อ..เล่นกับพ่อเค้าสนุกขนาดนั้นเลยเหรอลูกเหรอ..มาหาทวดหน่อยซิ..มาๆ”โสพิศเห็นหลานชายของเธอกำลังเล่นกับเหลนสุดจ้ำม่ำก็อดที่จะเข้าไปร่วมวงไม่ได้เด้กชายตัวกลมวัยสี่เดือนเห็นคุณทวดของเขาก็รีบยื่นไม้นื่นมือเข้าหา“แอ้..แอ้..”“ว่ายังไงทวดไงครับลูก...ดูซิใครกันนะกินเก่งจนจ้ำม่ำแบบนี้น่ะ”“แอ้...แอ้..อืมมม...”“ชอบแหวนทวดเหรอลูก...เดี๋ยวให้โตกว่านี้ก่อนแล้วทวดจะให้เรานะ”เด็กชายนั่งอยู่บนตักทวดของเขามือป้อมกลมๆก็ปัดป่ายไปมานมาสะดุดเล่นอยู่กับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนเป็นทวดโสพิศเองเห็นเข่นนั้นอยู่นานสองนานก็รู้ว่าเจ้าหนูน้อยเหลนเธอคนนี้คงจะชอบเสียแล้วจึงเอ่ยปากว่าจะให้แต่ต้องโตกว่านี้ก่อน“ท่าทางตาเอื้อนี่จะเป็นเหลนรักซะแล้วนั่นแหวนของคุณปู่เลยนะน่ะ”มลฤดีที่นั่งอยู่กับปรารีอยู่ห่างๆเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็คิดว่าหลานชายของเธอคนนี้คงจะถู
“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ”ตฤณภพเห็นพยาบาลเดินออกมาจากห้องคลอดเขาก็รีบปรี่เข้าไปถามว่าตอนนี้ภรรยาของเขาเป็นอย่างไรบ้าง“ตอนนี้ยังคลอดไม่ได้ค่ะต้องรอให้ปากมดลูกเปิดเต็มที่ก่อนนะคะรบกวนคุณพ่อใจเย็นๆก่อนนะคะ”ตอนนี้อาการของปรารีเธอยังคงปวดท้องเป็นเวลาปากมดลุกยังเปิดไม่เต็มที่หมอเองก็ยังทำคลอดไม่ได้“ครับ”“ใจเย็นๆก่อนตาต้นเปาเค้าอยู่ในมือหมอแล้วยังไงก็ปลอดภัย”มลฤดีดูท่าว่าลูกชายของเธอจะเป็นกังวลมากเกินไปเธอเชื่อว่าหมอที่นี่เก่งอยู่แล้วไม่มีทางปล่อยให้คนไข้เป็นอะไรไปง่ายๆแน่นอนชั่วโมงต่อมา“ภรรยาคุณพร้อมคลอดแล้วค่ะจะเข้าไปในห้องคลอดไหมคะ”พยาบาลเดินออกมาเรียกตฤณภพเพราะตอนนี้ปรารีปากมดลูกเปิดเต็มที่แล้วสามารถทำคลอดได้“ครับๆ”“รบกวนไปเปลี่ยนชุดค่ะ ตามฉันมานะคะ”10นาทีต่อมาตฤณภพเข้าไปเปลี่ยนชุดและฆ่าเชื้อเดินเข้าไปในห้องคลอดพร้อมกับพยาบาลเขาวินาทีที่เขาเห็นสีหน้าของปรารีก็รู้เลยว่าเธอคงเจ็บปวดทรมานเอามากๆ“เปา..”“พี่ต้น”“พี่อยู่ตรงนี้นะ”“ค่ะ”ตฤณภพนั่งอยู่ข้างเตียงทำคลอดของปรารีมือของเขาจับมือเธอเอาไว้แน่นสงสารภรรยาของเขาจับใจแต่ก็ทำได้เพียงแค่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆเท่านั้น“คุณแม่เบ่งค่
โรงพยาบาลXXX“ดีใจด้วยนะครับคุณปรารีกำลังท้องอ่อนๆได้ประมาณ10สัปดาห์แล้วครับ”“.....”//อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ก็เกรงใจหมออิๆๆ//“พี่ดีใจที่สุดเลย”เมื่อหมอเผลผลตรวจให้ทั้งคู่ได้ฟังทั้งสองก็กอดกันกลมต่อหน้าหมออย่างไม่อายทั้งสองดีใจกับเรื่องนี้จริงๆและข่าวดีแบบนี้ทำให้เขาต้องรีบกลับบ้านไปบอกกับทุกคนที่บ้านแล้วล่ะบ้านXXXปรารีกับตฤณภพกลับมาจากโรงพยาบาลก็รีบขับรถไปที่บ้านของพวกเขาทันทีเพื่อไปบอกข่าวที่น่ายินดีกับทุกคนให้ได้รับรู้“แม่ดีใจที่สุดเลยลูกคนนี้คลอดแล้วมีอีกคนต่อเลยนะ”เมื่อทุกคนได้รู้ว่าตัวเองจะมีหลานตัวน้อยๆเพิ่มเข้ามาก็ดีใจกันยกใหญ่ดูท่าคนที่จะเห่สุดก็เห็นจะเป็นมลฤดีที่หลานคนนี้ยังไม่ทันออกก็อยากจะได้เพิ่มมาอีกแล้ว“เอ่อ..”ปรารีถึงกับก้มหน้างุดเธอยังไม่ทันได้คลอดลุกคนแรกแม่เธอก็อยากจะมีอีกคนซะแล้ว“เอาไว้ให้พวกเค้าตัดสินใจกันเองดีกว่าไหมคุณ”ตระการเห็นว่าเรื่องนี้คงต้องให้คนเป็นพ่อแม่เด็กตัดสินใจกันเอาเองคนเป็นปู่ย่าคงยุ่งอะไรมากก็ไม่ดีหรอก“ขัดตลอดเลยคุณเนี่ย”มลฤดีส่งสายตาค้อนไปให้สามีของเธอเล็กน้อยที่ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรชอบขัดกับเธอตลอดเลยจริงๆ“ผมว่ะมีสักสามสี่คนเลยครับค
“ใช่แล้ว...ทีมงานทุกคนตั้งใจกันมากเลย”ตฤณภพเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเรื่องนี้เขายังนึกขอบใจทีมงานทุกคนที่อยู่เบื้องหลังอยู่ตลอดที่ตั้งใจทำกันมากเลยทีเดียว“ครั้งหน้าเปาอยากออกแบบบ้างได้ไหมคะ”ปรารีคันไม้คันมืออยากจะแสดงฝีมือที่เธอได้เรียนมาบ้างแล้วล่ะสิ“ได้สิ..พี่ก็อยากจะเห็นฝีมือเราเหมือนกัน”ตฤรภพเองก็เคยอยากลองคุยเรื่องนี้กับหญิงสาวอยู่เหมือนกันเพราะเขาคิดเอาไว้ว่าอนาคตยังไงก็ต้องให้เธอมีส่วนร่วมในการทำงานของเขาแน่นอน“รับรองค่ะว่าชุดที่เปาออกแบบจะต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยค่ะ”ปรารีคิดแบบคร่าวๆเอาไว้แล้วระดับนักเรียนเกียรตินิยมอย่างเธอจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังกับผลงานที่เธอสร้างมาแน่นอน2 วันต่อมาโรงแรมXXXXXบรรยากาศในงานเดินแบบเปิดตัวคอลเล็คชั่นเสื้อผ้าใหม่ของแบรนด์เสื้อผ้าในเครือบริษัทของตฤณภพนั้นอึกกระทึกไปด้วยเสียงดนตรีและผู้คนแถมทุกคนยังดูตื่นตาตื่นใจกับงานครั้งนี้มากเพรารูปแบบการจัดงานเปลี่ยนไปแถมชุดลายผ้ายังแหวกแนวไปจากคอลเลคชั่นก่อนๆอีกด้วย“คนเยอะมากๆเลยค่ะพี่ต้น”ปรารีตื่นเต้นที่เห็นคนสนใจงานมากขนาดนี้ที่เอเคยฝึกงานมาส่วนมากก็จะเป็นงานเล็กๆแต่นี่มันดูอลังการมากเลยทีเดียว
“ไม่หาสาวๆให้ลูกชายสักคนล่ะคะ”มลฤดีแนะนำให้นาราหาสาวๆให้ลูกชายของเธอสักคนเผื่ออาจจะถูกใจแล้วตกลงปลงใจกันในเร็ววันก็ได้“กลัวจะเป็นแบบเดิมน่ะค่ะ..เอาเป็นว่าแล้วแต่เค้าจะดีกว่า”นาราเข็ดแล้วกับการเลือกผู้หญิงให้ลุกกลัวจะเจออย่างเพนนีอีกเธอเลยไม่ค่อยไว้ใจใครและอยากให้ลูกชายของเธอเป็นคนเลือกเองมากกว่าลูกเธอรักใครเธอเองก็พร้อมที่จะรักด้วยเหมือนกัน“ใครจะไปเป็นเหมือนคุณล่ะ”ตระการยืนข้างภรรยาของเขาฟังสิ่งที่ภรรยาของเขาโน้มน้าวคนอื่นมานานก็อดที่จะพูดไม่ได้“แหม่..คุณนี่ก็นะ”มลฤดีแอบมองค้อนสามีของเธอเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากว่าอะไรมากเพราะวันนี้เป็นวันมงคล“5555”นารารู้ว่าที่ตระการพูดหมายความว่าอย่างไรเธอนับว่ามลฤดีเลือกจับคู่ถูกแต่เธอเคยจับคู่ผิดมาแล้วมันก็ไม่อยากให้ผิดพลาดอีกชั่วโมงต่อมาตอนนี้เป็นพิธีสวมแหวนเมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวทำพิธีนี้เสร็จก็ถึงเวลาที่จะกล่าวอะไรกับคนในงาน“ต้องขอบคุณแขกคนสนิททุกคนที่มาร่วมงานแต่งของผมกับเปาในวันนี้นะครับ..ผมขอสัญญาต่อหน้าทุกคนว่าผมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจะรักและให้เกียรติภรรยาของผมตลอดไปครับ”ถึงเวลาที่บ่าวสาวจะพูดความในใจและขอบคุณแขกที่เข้ามาในงานแล้ว
“ยังจะประชดพี่ไปถึงเมื่อไร”ตฤณภพมีอาการคิ้วขมวดเล็กน้อยเพราะดูท่าแล้วเธอยังจะมาหาเรื่องประชดเขาไม่หยุด“เปาไม่ได้ประชดนะคะพี่ต้นงานยุ่งเปาไม่อยากให้พี่ต้องมาเสียงานเพราะเปา”ปรารีไม่ได้ประชดชายหนุ่มแม้แต่น้อยทีเธอพูดมาเธอคิดแบบนั้นจริงๆเพราะเธอรู้ว่าเขางานยุ่งมากขนาดไหนที่มาอยู่กับเธอที่นี่ก็ไม่รู้ว่าทิ้งงานมาตั้งเท่าไร“พูดแบบนี้แสดงว่าห่วงพี่หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม”ตฤณภพเริ่มคลายปมที่หัวคิ้วออกเมื่อฟังดีๆแล้วก็เหมือนกับว่าหญิงสาวเองก็ห่วงเขาอยู่เหมือนกัน“เอ่อ..ก็”เมื่อได้คำถามแบบนี้กลับมาปรารีเองถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว“ไม่ต้องบอกพี่รู้แล้ว...งั้นพรุ่งนี้เรากลับไปที่กรุงเทพกันนะไปบอกทุกคนว่าเราจะแต่งงานกัน”ตฤณภพรู้แล้วว่าปรารีคงจะหายโกรธเขาแล้วในเรื่องที่ผ่านมาอีกอย่างในเมื่อใจของเขาและเธอตรงกันแบบนี้เขาก็ต้องรีบทำอะไรให้มันถูกต้อง“คะ??”//ไวไปหรือเปล่าเนี่ย//“พี่ถือว่าตกลงตามนี้แล้วกันนะ..”ตฤณภพไม่รอให้หญิงสาวได้ปฏิเสธเขาถือว่าเธอและเขาตกลงตามนี้และไม่มีข้อแม้อะไรด้วยวันต่อมาบ้านXXX“คุณย่าคะ”เมื่อมาถึงบ้านและลงจากรถได้ปรารีเดินเข้ามากอดคุณย่าของเธอถึงในห้องด้วยความคิดถึง
2วันต่อมาเชียงใหม่“เฮ้อ..อีตาบ้าไหนบอกจะรีบกลับมาไง”ปรารีนั่งบ่นอู้อี้ถึงใครบางคนอยู่ที่หน้าบ้านเพราเขาสัญญากับเธอว่าจะรีบกลับมาแต่ก็ผ่านมาตั้งสามสี่วันแล้วเขาก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมาแถมยังไม่ติดต่อมาด้วยซ้ำ“บ่นถึงใครอยู่เหรอ”ตฤณภพกลับมาหาหญิงสาวตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่เขาแอบย่องขึ้นมาหาหญิงสาวในขณะที่เธอนั้นกำลังนั่งบ่นอู่อี้อยู่เขารู้ได้ทันทีว่าคนๆนั้นที่เธอบ่นถึงต้องเป็นเขาแน่เพราะเขาเองก็ขาดการติดต่อกับเธอไปเลยเหมือนกันตั้งแต่กลับไป“พี่ต้นน..เอ่อ..เปล่าซะหน่อย”ปรารีหันมาตามเสียงของชายหนุ่มนัยตาของเธอเปล่งประกายความดีใจออกมาเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเสียอาการก็รีบทำหน้าบึ้งใส่เขาทันที“ที่พี่มาช้าเพราะว่าอยากให้งานมันเรียบร้อยจนแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นก่อนถึงกลับมาจะได้ไม่ต้องกลับไปกลับมาอีก”ตฤณภพต้องรีบอธิบายท้าวความให้หญิงสาวได้ฟังว่าทำไมถึงได้กลับมาที่นี่ช้า“บอกทำไมคะไม่ได้ถามซะหน่อย...เอ..แล้วเดี๋ยวนี้แทนตัวองว่าพี่แล้วเหรอคะ”ปรารีแอบทำหน้าตาไม่อยากรู้กับคำบอกของเขาและแอบประชดไม่ได้ว่าสรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเองเปลี่ยนไปแล้วหรืออย่างไร“พี่ก็อยากบอกให้คนที่กำลังรอได้รู้ว่าพี่มาช้าเ
“ครับ...เอ่อ...ว่าแต่ร้านอาหารตามสั่งป้าขาวอยู่ที่ไหนเหรอครับ”ชายหนุ่มถือโอกาสถามหาร้านที่เขาต้องไปซื้ออาหารให้หญิงสาวจากแม่ค้าที่กำลังมีท่าทีอารมณ์ดีอยู่ตอนนี้“อ๋อ...เดินเข้าไปอีกนิดก็ถึงแล้วจะร้านใหญ่ๆที่มีคนยืนรอเยอะๆนั่นแหละ”แม่ค้าขนมหวานที่กำลังจับกล่องขนมใส่ถุงให้ชายหนุ่มเธอชี้ไปที่ตรงด้านหน้าอีกไม่ไกลว่าร้านที่เขาถามหานั้นอยู่ที่นั่น“ครับ...ขอบคุณครับ”ตฤณภพรีบรับถุงขนมหวานจากแม่ค้าแล้วรีบเดินไปต่อแถวที่ร้านขายอาหารของป้าขาวทันทีครึ่งชั่วโมงต่อมา“เปา..เปา...ฉันกลับมาแล้ว”“ซื้อครบแล้วเหรอคะ”ปรารีเห็นชายหนุ่มหิ้วของมาพะลุงพะลังเธอจำได้ว่าเธอสั่งไปแค่สองอย่างทำไมถึงซื้อกลับมาเยอะเสียเหลือเกิน“อือ...นี่ฉันซื้อขนมหวานมาเต็มเลย”ตฤณภพวางถุงอาหารบนโต๊ะพร้อมนั่งทานน้ำในขวดอย่างกระหาย“โห..นี่เหมาร้านมาเหรอคะ”ปรารีเห็นว่าหกล่องขนมหวานเยอะขนาดนี้คงไม่รู้ว่าเขาช่วยแม่ค้าเหมาร้านมาหรืออย่างไร“ใช่”ตฤณภพพยักหน้าตอบไม่คิดว่าหญิงสาวจะเดาถูก“....”//ประชดเฉยๆใครจะคิดว่าเหมามาจริงกันล่ะ//ปรารีส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อจัดแจงของทุกอย่างบนโต๊ะอาหารเสร็จทั้งสองก็นั่งทานอาหารกันโดยชายหนุ่มน
ปังง“ไม่ฟัง..ไม่อยากฟังด้วย”ปรารีเดินไปเปิดประตูเพื่อเข้าห้องของเธอเพื่อหนีหน้าคนที่พูดไม่รู้เรื่องอยู่ตอนนี้พร้อมปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ“มีเหตุผลหน่อยสิเปา”ตฤณภพยืนพูดอยู่หน้าห้องของหญิงสาวเขาอยากให้ปรารียอมนรับฟังเหตุผลของเขาไม่ใช่ใช้อารมณ์เหมือนที่เป็นอยู่ในตอนนี้“ทีพี่ต้นล่ะคะมีเหตุผลตรงไหนว่าเปาสารพัดทั้งที่เปาไม่ได้ทำ...แถมยัง..หึ้ยยย”//อีตาบ้าเอ้ยยังจะตามมาเจออีก//ปรารีนึกโมโหกับคำพูดของเขาที่ให้เธอใช้เหตุผลทีเขาไม่นึกจะใช้เหตุผลคุยกันก่อนที่จะทำร้ายเธอเลยสักนิดเดียวปังๆ“เปา...ฉันขอโทษ...ที่ฉันทำไปทั้งหมดเพราะฉันไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนนะเธอต้องมีฉันคนเดียว”ตฤณภพเคาะประตูหญิงสาวให้เธอเปิดมันออกพร้อมอธิบายถึงสิ่งที่เขาต้องขาดสติในคืนวันนั้น“หมายความว่าไง”ปรารีมีสีหน้าสงสัยว่าที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไงกันแน่ตกลงเขาคิดกับเธอยังไง“ฉันรักเธอนะเปา..ฉันไม่รู้ว่ารักตั้งแต่เมื่อไรแต่เธอคือคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้ง่ายขึ้นและรู้สึกมีความสุขสบายใจเมื่อได้อยู่ใกล้เธอนะ”ตฤณภพเผยความในใจของเขาออกมาทั้งหมดเวลานี้เขาไม่อยากเสียเธอไปจริงๆ“พี่ต้น”//นี่เค้าพูดจ
บริษัทXX“คุณแม่ยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกเหรอครับ”ตฤนภพคิ้วขมวดขณะที่กำลังจะจับปากกาเซ็นเอกสารเพราะแม่ของเขามาหาถึงบริษัทเพื่อที่จะพูดแต่เรื่องเดิมๆเพราะเหตุนี้ช่วงนี้เขาถึงไม่อยากจะกลับไปนอนที่บ้านเท่าไร“ก็ลูกไม่เห็นใจคุณย่าบ้างหรือไงท่านอยากมีเหลนแค่ไหนลูกก็รู้”มลฤดีนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาก็คิ้วขมวดตามลูกชายเธอเหมือนกันที่อายุสามสิบกว่าแล้วแฟนสักคนยังไม่เคยพามาให้รู้จักเลยนี่ถ้าเธอเป็นคนอื่นคงคิดว่าลูกเธอนั้นชอบไม้ป่าเดียวกันแน่“ถ้าคุณแม่อยากจะให้ผมแต่งงานเพื่ออยากได้หลานงั้นคุณแม่ก็ตัดเรื่องแต่งงานทิ้งไปได้เลยหากคุณแม่อยากได้หลานคุณแม่ก็หาใครมาอุ้มบุญลูกผมก็แล้วกันครับ”เรื่องที่จะหาแฟนหรือมีครอบครัวตฤนภพคิดไม่ออกว่าชีวิตแบบนั้นเขาจะเป็นยังไงเขามีความสุขกับการทำงานแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วแต่หากแม่ของเขากับคุณย่าอยากจะให้เขามีลูกนักก็คงต้องหาคนมาอุ้มท้องลูกเขาเสียแล้วหละเพราะจะให้เขาไปแต่งงานมีเมียมีชีวิตครอบครัวคงยาก“ลูกพูดเองนะตาต้น”มลฤดีเห็นว่าเธอคะยั้นคะยอลูกชายเธอเรื่องมีครอบครัวมานานแล้วแต่ก็ไม่ได้ผลโอกาสนี้เป็นโอกาสที่ลูกชายเธอเปิดทางให้เอได้มีหลานแล้วเธอก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ส่...
Comments