การให้อภัย

ชาติก่อนเวินซื่อเป็นไข่มุกบนฝ่ามือของบิดาและเหล่าพี่ชาย แต่หลังจากที่บิดาพาน้องสาวกลับมา นางก็สูญเสียความรักไปทั้งหมด อีกทั้งยังโดนพวกพี่ชายมองว่าเป็นสตรีเจ้าเล่ห์เพราะแก่งแย่งความรักกับน้องสาว พี่ใหญ่บังคับให้นางคุกเข่าต่อหน้าผู้คน พี่รองตัดมือเท้าทั้งสองข้างของนาง พี่สามทรมานนางอย่างหนัก พี่สี่ทำลายโฉมหน้าและชื่อเสียงของนาง แม้แต่บิดาก็ไล่นางออกจากบ้าน สุดท้ายเวินซื่อเสียชีวิตอย่างน่าเวทนาด้วยน้ำมือของบิดาและพี่ชาย เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางเลือกที่จะละทิ้ง ขอพระราชโองการออกจากตระกูล ตัดขาดความสัมพันธ์ทางสายเลือด ใครจะรู้ว่าพวกพี่ชายกลับพากันนึกเสียใจ คุกเข่าอ้อนวอนให้นางลาสิกขา เวินซื่อส่ายหน้าอย่างเฉยชา “อมิตตาพุทธ ตระกูลเวินอันใด เวินซื่ออันใด พวกประสกจำคนผิดแล้ว”

หลังจากแต่งงานกันมาได้สามปี เขาก็ทอดทิ้งเธอราวกับรองเท้าที่ขาดๆคู่หนึ่ง แต่กลับไปพะเน้าพะนออยู่กับยอดดวงใจราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า เขาละเลยเธอ ปฏิบัติต่อเธออย่างรุนแรง และการแต่งงานของพวกเขาก็เป็นเหมือนดั่งกรงขัง เฉียวซุนอดทนต่อทุกอย่าง เพราะเธอรักลู่เจ๋ออย่างสุดซึ้ง! จนกระทั่งในคืนที่ฝนตกหนัก เขาทอดทิ้งเธอที่กำลังตั้งครรภ์ให้อยู่เพียงลำพัง แต่กลับบินไปต่างประเทศเพื่อคลอเคลียอยู่กับยอดดวงใจ ในขณะที่ขาของเฉียวซุนมีเลือดออก และเธอก็ต้องคลานออกไปเพื่อเรียกรถพยาบาล... ในที่สุดเธอก็เข้าใจในทุกสิ่งแล้วว่า หัวใจของใครบางคนไม่ได้อยู่กับเธอเลยตั้งแต่ต้น เฉียวซุนเขียนข้อตกลงการหย่าร้างและจากไปอย่างเงียบ ๆ ... สองปีผ่านไป เฉียวซุนก็กลับมา โดยที่มีคนวิ่งไล่ตามจีบเธอจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ไอ้สารเลวสามีเก่าของเธอกลับดันเธอแนบกับประตู แล้วกดดันเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ "คุณนายลู่ ผมยังไม่ได้เซ็นชื่อในสัญญาเลยนะ! คุณอย่าฝันไปเลยที่จะไปดีกับคนอื่น!" เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ "คุณลู่ ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างเราอีกต่อไปแล้วนะ!" ดวงตาของชายคนนั้นแดงระเรื่อ และเขาก็กล่าวคำสาบานในงานแต่งงานด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า "ลู่เจ๋อ เฉียวซุน จะไม่มีวันทอดทิ้งกันไปตลอดชีวิต ห้ามหย่าร้าง!"

ทิซเหนือ - วาริน “อยากมีเงินใช้มั้ย ?” ถ้าผมถูกใจใคร ผมก็จะไม่ลังเลที่จะชักจูงผู้หญิงพวกนั้นด้วยเงิน อย่างที่ผมกำลังยื่นข้อเสนอให้กับผู้หญิงตรงหน้า “…คะ ?” ท่าทางซื้อบื้อของเธอดูจะไม่เข้าใจที่ผมพูดสักเท่าไหร่ ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ กับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะใช้มือโอบเอวเธอเอาไว้แบบหลวมๆ “คะ คุณทิสเหนือคะ” เธอดูจะตกใจมากพอสมควร รีบผลักผมให้ออกห่าง แต่ผมยังคงโอบเอวเธอไว้อยู่ “เรียกฉันว่า คุณเหนือ” “ฉันสามารถให้เงินเธอใช้ได้ไม่ขาดมือ สนใจมั้ยหื้ม…” ผมก้มหน้าลงสูดกลิ่นความหอมตรงซอกคอของเธอ โตขนาดนี้แล้วยังใช้แป้งเด็ก น่าตลกสิ้นดี! “ระ ริน แค่มาฝึกงานค่ะ ไม่ได้ต้องการแบบที่คุณเหนือว่า” เธอปฏิเสธอย่างไม่ใยดีข้อเสนอของผม “เธอไม่สนใจ ?” “มะ ไม่ค่ะ รินขอตัวก่อนนะคะ” เธอดันมือผมที่โอบเอวเธออยู่ออก จากนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผมซะด้วยสิ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากได้เธอมาอยู่ในกำมือ อวดเก่งดีนัก!

หยางเพ่ยเพ่ย​แพทย์​ทหารจากศตวรรษ​ที่21 เธอเสียชีวิตขณะปฏิบัติหน้าที่​ แต่ที่น่าแปลกคือทำไมเธอกลับฟื้นขึ้นมาได้ แถมยังกลายมาเป็นชายาเอกของท่านอ๋องจอมโหดที่ใครๆ ต่างรู้ว่าเขามีนางในดวงใจอยู่แล้วเนี่ยสิ

“อลิศยังไม่เหนื่อย คุณหมอก็ห้ามหยุด!!” อีกคนหนึ่งก็ไม่ยอมพูดในสิ่งที่ทำเพื่อคนอื่น..... ส่วนอีกคนก็เข้าใจผิดเพราะความไม่เข้าใจ..... สุดท้าย.....ก็ไม่ต่างกับระเบิดเวลา!!.... แต่แล้ว!!.....เรื่องที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คนสองคนที่เอาแต่ทะเลาะกัน.... “จะไปไหนแต่เช้าเหรอ” “หมอภาสคะ คือ….เมื่อคืนนี้อลิศ…” “คุณคิดจะรับผิดชอบผมยังไง” “คะ??” "อลิศ"จะจัดการยังไงกับพี่หมอภาสที่ "คลั่งรัก" แต่ก็ "ปากร้าย" คนนี้ดีนะ....... นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรัก ไม่มีปมดราม่านะคะ เป็นแนวสุขนิยมรักเดียวพลอตเรื่องไม่ซับซ้อนไม่ต้องเดามากมาย อ่านคลายเครียดกันนะคะ

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

น้ำตาลพยายามให้สติพี่เขย หล่อนรู้ว่าตลอดระยะเวลาสามเดียวหลังจากพี่สาวของหล่อนจากเขาไป มาร์เซโล่ก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจ บางวันก็ซึมเศร้าแทบไม่เป็นอันกินอันนอน “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ที่เป็นคนซื้อรถใหม่ให้... พี่สาวเธอก็คงไม่ตาย” เสียงของมาร์เซโล่ขมขื่นจนคนเป็นน้องเมียรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ภายในใจเขา พี่เขยคนนี้เอาแต่ลงโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้ ‘น้ำผึ้ง’ ซึ่งเป็นภรรยาสุดที่รักของเขาและยังเป็นพี่สาวร่วมสายโลหิตของหล่อนต้องมาจบชีวิตเพราะอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด “มันเป็นอุบัติเหตุนะคะพี่มาร์ค”

เพราะอยากตอบแทนบิดา ข้าจึงยอมทำทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับบุรุษแปลกหน้า แต่สำหรับเขานั่นข้าก็แค่สตรีโง่งมคนหนึ่งที่ได้ขึ้นชื่อว่าภรรยาของเขาเท่านั้น

และแล้วเหตุการณ์อันวุ่นวายกับชีวิตของเธอก็ได้เกิดขึ้นเมื่อเธอต้องมาเล่นละครเป็นภรรยาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ...

เลย์ ... ชายหนุ่มสายบันเทิงเริงสวาทสุดเจ้าชู้ หนุ่มหล่อผู้ชอบเซ็กส์สายสวิงเป็นชีวิต จนทำให้ในทุกๆวันของชีวิต อยู่บนเตียงกับหญิงสาวและดื่มเหล้าซะส่วนใหญ่ การที่จะมีเซ็กส์กับผู้หญิงแค่คนเดียว ถือเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา “คิดว่าพี่หยุดได้แบบนั้นเหรอ? คิดผิดหรือเปล่า” เลย์เอ่ย “พี่เลย์...” “พี่ไม่อยากมีปัญหากับพี่ชายเธอหรอกนะ” เลย์เอ่ย “หนูจะไม่บอกใครก็ได้ค่ะ..” “หึ!!!”