อ๋องเฟยเกิดใหม่ ท่านอ๋อง ขอหย่ากัน

คืนวันแต่งงาน จิ่งโม่เยี่ยจับตัวเฟิ่งชูอิ่งที่กำลังปีนกำแพงได้ ก่อนจะกดตัวนางเข้ากับกำแพงแล้วเอ่ยถาม “ชายารัก เจ้ากำลังจะไปไหนหรือ?” เฟิ่งชูอิ่งน้ำตาคลอ “ข้าคำนวณดวงชะตาให้ท่านอ๋อง พบว่าท่านอ๋องถูกดาวอัปมงคลเพ่งเล็ง กำลังจะมีเคราะห์หนัก ข้าก็เลยจะไปปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายให้ท่านอ๋องเพคะ!” ยามที่มือหนาของเขาล้วงเข้ามาในอกเสื้อ นางก็เบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย “ท่านอ๋อง อย่าทรงทำอย่างนี้สิ!” ครู่ต่อมา เขาก็หยิบตราพยัคฆ์ออกมาจากเสื้อของนาง นาง : “...ท่านอ๋อง ข้าอธิบายได้เพคะ!”

คุณหนูตกอับเกิดตายในเกี้ยวระหว่างงานแต่ง ลืมตาตื่นมาอีกที ฟู่จาวหนิงซึ่งเป็นอัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ก็ข้ามภพมาอยู่ในร่างนี้แทนแล้ว บุตรสาวของหมอเทวดาพึ่งพาอำนาจรังแกคนอื่น ทั้งฉีกชุดแต่งงาน แถมยังบังคับให้นางยกเลิกงานแต่ง คู่หมั่นตัวเองก็เอาแต่ปกป้องคนอื่น ดูถูกนาง รังเกียจนาง แถมยังขู่จะฆ่านางอีก คนในตระกูลก็มีแต่พวกอกตัญญูที่คิดจะฆ่าผู้นำตระกูลเพื่อชิงสมบัติทั้งนั้น ฟู่จาวหนิงทำได้เพียงถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสู้เท่านั้น เธอถือคติมีแค้นก็ต้องแก้ทันที งานแต่งเฮงซวยแบบนี้จะยกเลิกก็ยกเลิกไปเลย คนอกตัญญูมาคนหนึ่งฆ่าคนหนึ่ง คนชั่วมาสองคนก็ฆ่าทั้งสองคน! ไหนยังจะต้องสู้กับจวิ้นอ๋องผู้มีฐานะสูงส่ง อำนาจคับเมืองคนนั้นอีก จวิ้นอ๋อง : ข้าผิดไปแล้ว ให้อภัยข้าเถอะ ดีกันนะ มากอดหน่อยเร็ว...

นางผู้เป็นถึงอัจฉริยะทางการแพทย์ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลฉินที่ทั้งโง่เง่าและเลวร้ายกาจแห่งราชวงศ์ตงลู่หวัง ใต้หล้าล้วนกลั่นแกล้งนาง รังแกนาง ทำลายนาง! มือซ้ายถือโอสถพิษ มือขวาของนางที่ถือมีดผ่าตัด พร้อมร่างกายที่กำลังสั่นเทาไปด้วยความทรมาน เขาท่านอ๋องเจ็ดผู้มีชื่อเสียงโด่งดังภายในเมืองเหวินจิง บุรุษที่งดงามและเย็นชาประดุจเทพเซียน ทว่า กลับโหดเหี้ยมและน่ากลัวมิแพ้ยมทูตเลยสักนิด “แม่นาง หากเจ้ารักษาอาการป่วยของข้าให้หายได้แล้วไซร้ ข้าจักเป็นคนของเจ้า” "เรื่องหย่าร้างที่ตกลงกันไว้เล่า?" ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่มองไปที่บุรุษหน้าดำคล้ำที่ยังเอาแต่หลอกหลอนนางไม่ไปไหน “หย่าร้างหรือ? ข้าเพิ่งจะไปวัดเย่ว์เหล่าเพื่อขอด้ายแดงมาหนึ่งเส้น นับว่าเป็นโอกาสดีที่จะลองดูว่า มันจะสามารถมัดใจแม่นางเอาไว้ได้หรือไม่?” ท่านอ๋องเจ็ดพลันค่อย ๆ ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับด้ายแดงในมือของตนเอง คู่รักใจอำมหิต ผนึกกำลังออกล้างแค้นศัตรูแล้ว

แพทย์ทหารสายลับกลับกลายเป็นลูกสาวคนแรกของเสนาบดีที่ต้องทนรับการถูกข่มเหงรังแกจากพ่อและแม่เลี้ยง และต้องแต่งงานกับผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เผชิญกับหลุมพรางและแผนการร้ายมากมาย ด้วยทักษะการแพทย์ของเธอทำให้เธอสามารถต่อสู้ผ่านศึกสังหารระหว่างวัง แก้ปัญหาระหว่างรัฐได้ด้วยดี ลงโทษองค์รัชทายาทที่กระทำความผิด ช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียง และกำจัดโรคระบาดที่รุนแรง จากบุตรสาวเสนาบดีที่ขี้ขลาดแปรเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่จิตใจแน่วแน่สามารถต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับองค์จักรพรรดิได้ “ถ้าเจ้าแอบหนีออกมาอีก ข้าจะตามไปขัดขวางเจ้า มีที่ไหนพระชายาที่กำลังตั้งครรภ์แล้วยังวิ่งไปทั่ว?” “เจียงตงเกิดโรคระบาด ข้าในฐานะหมอหลวงต้องรีบไปช่วยเป็นธรรมดา ถ้าท่านขัดขวางข้าโรคจะระบาดจะไปถึงเมืองหลวง” อ้อมแขนอันแข็งแกร่งโอบกอดพระชายาที่พูดไม่หยุด ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สเด็จกลับมาและกราบทูลว่า “ฮึ่ม หมอหลวงมีจำนวนมากพอแล้ว” ถ้าคุณตั้งครรภ์อยู่จะออกไปไหม? จิตใจดั่งพระโพธิสัตว์หรือไม่? หรือยืนหยัดต่อสู้กับโรคระบาดที่ร้ายแรงตอนนั้น

ศิษย์คนสุดท้ายของสำนักหมอผี ข้ามเวลามาเป็นชายาที่ถูกลืมของท่านอ๋องผู้ปรีชาในการรบ! ถูกคนรังแก ถูกคนดูถูก แถมยังต้องมาอุ้มท้องลูกของเขาอีก?? นางโยนหนังสือหย่าลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะพูดออกไปอย่างสุดจะทนว่า “แม่ไม่ทนแล้วโว้ย!” แต่หลังจากนั้นคนภายนอกถึงได้รู้เรื่องที่น่าตกใจว่า คนที่เป็นหมอผีมือฉมังคือนาง กุนซือผู้ลึกลับคือนาง อีกทั้งเจ้าของหอผู้ร่ำรวยล้นฟ้าก็คือนางอีก... วันหนึ่งเมื่อนางเดินออกมาหน้าประตูโรงรักษา กลับพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้า เขายื่นมืออันสูงศักดิ์มาด้านหน้า ก่อนพูดกับนางว่า “เมียจ๋า ข้ามาขอร้องให้เจ้ากลับจวนไปด้วยกัน!”

ชื่ออื่น ๆ (แพทย์ยอดพธูแห่งใต้หล้า) (หมอยิ้มงามล่มเมือง) หมออัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ผู้ทะลุเวลามากลายเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้งของอ๋องฉู่ เพิ่งจะมาถึงก็พบกับคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอยึดมั่นในจรรยาบรรณของหมอในการเข้าช่วยรักษา จนเกือบจะทำให้ตัวเองเกือบเข้าคุก จักรพรรดิ์ประชวรหนัก เธอพยายามหาทางรักษา แต่ถูกเข้าใจผิด และถูกตำหนิจากตู๋อ๋องผู้น่ารังเกียจ การทำความดีทำได้ยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ผู้ชายคนนี้สร้างปัญหาให้เธอตลอด ไม่เป็นไร เธอทนได้ แต่ที่ทนไม่ได้ที่สุดคือ เขายังแต่งอนุเข้ามาเย้ยหยันเธอนี่สิ! “เจ้าคิดว่าเจ้าทำให้ข้าเกลียดเจ้าเช่นนั้นรึ ข้าเกลียดเจ้า เพราะเจ้ามันน่ารังเกียจตั้งแต่แรกพบด้วยซ้ำ” ตู๋อ๋องพูดวาจาทิ่มแทงอย่างไร้เยื่อใย หยวนชิงหลิงคลี่ยิ้มออกมา“ท่านไม่คิดรึว่าข้าเองก็ไม่ได้ชอบท่านเช่นกัน เพียงแต่ทุกคนที่นี่ล้วนมีการศึกษา และข้าเองก็ไม่อยากทำให้ท่านต้องขายหน้าหรอกนะเพคะ”

ชาติก่อน นางถูกญาติสนิทร่วมมือกันวางแผนเล่นงาน สิ้นใจไปพร้อมความแค้น!พอกลับมาเกิดใหม่ นางก็สาบานว่าจะล้างแค้นลงโทษบิดาชั่ว เปิดโปงความชั่วหญิงแพศยา ทรมานพวกคนถ่อย!ใช้ความทรงจำที่ได้มาจากอดีตชาติวางแผน ทำลายฝันที่จะเป็นฮ่องเต้ของชายชั่ว!พวกพี่ชายไร้ประโยชน์พอเห็นถึงธาตุแท้ของแม่ลูกที่ชั่วช้า ก็พากันคุกเข่าขอโทษนางเจียงหวานหว่านมองด้วยแววตาเย็นชา ไม่คิดให้อภัยโดยเด็ดขาด!เพียงแต่ท่านอ๋องหน้านิ่งที่ชาติก่อนถูกนางทำร้ายจิตใจ ชาตินี้กลับเย็นชาไม่แยแสนางนางแย้มยิ้ม ตามจีบสามีไม่หยุดยั้ง...

[เกิดใหม่ + โรแมนติก + ข่มเหงรังแก + บริสุทธิ์ + ชายาหมอ + ความสุข] หลังสมรสได้เจ็ดปี เสิ่นหรูโจวมานะบากบั่นช่วยเหลือเซียวเฉินเหยี่ยนตลอดเส้นทางในการขึ้นครองราชย์กลายเป็นฮ่องเต้ ทว่าในวันนั้นเขากลับรับรักแรกที่มิอาจลืมเลือนเข้าวัง เอาใจอนุสังหารภรรยา กวาดล้างตระกูลเสิ่นของนางจนสิ้น! ครั้นลืมตาขึ้นอีกครา นางได้เกิดใหม่ในคืนวันสมรส หย่าร้างอย่างเด็ดขาด ให้ชายโฉดหญิงชั่วสำนึกในบาปที่กระทำไป ชดใช้คืนให้สาสม! นางเริ่มต้นอาชีพ ต้องการเป็นสตรีร่ำรวยอันดับหนึ่งในใต้หล้า หว่านเสน่ห์ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่ทรงอำนาจในราชสำนัก จนถูกเขาเกี้ยวพาราสีประคบประหงมอย่างดี! “เจ้าทำตามใจตนก็พอ ข้าจะคอยเก็บกวาดทุกอย่างให้เจ้าเอง” ..... เซียวเฉินเหยี่ยนเองก็เกิดใหม่ ชาติก่อนเขาสูญเสียเสิ่นหรูโจวไป เมื่อนางสิ้นใจตรงหน้าเขาจึงประจักษ์แจ้งถึงความสำนึกผิด อีกทั้งตระหนักได้ว่าเขานั้นหลงรักนางมานานแล้ว ชีวิตนี้เขาต้องการเอาอกเอาใจนางทั้งชีวิต ทว่านางกลับหย่าร้างกับเขาไปครองคู่ชู้ชื่นกับผู้อื่น เขาไม่เชื่อว่าคนที่รักเขาเข้ากระดูกในชาติก่อนจะไม่ต้องการเขาแล้ว เขาปรารถนารอให้นางหันกลับมา กระทั่งนางแต่งงาน กระทั่งนางคลอดบุตร กระทั่งนางชี้กระบี่มาที่เขา นั่นก็มิอาจเปลี่ยนหัวใจนางได้เลย

เดิมทีเธอเป็นแพทย์ในสนามรบที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 แต่เมื่อเธอเดินทางข้ามมิติ เธอก็ได้กลายมาเป็นพระชายาหลีผู้อัปลักษณ์ ที่ถูกรังแกทุกหนทุกแห่งและไม่ได้รับความโปรดปราน ทั้งชายารองผู้ไร้เดียงสา และญาติผู้น้องผู้เสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ที่ต่างเข้ามายั่วยุนางทีละคน? เช่นนั้นคงต้องถามเข็มเงินในนางก่อนว่าจะยอมหรือไม่! ส่วนองค์ชายหลีผู้เย็นชาและไร้หัวใจ เราหย่ากันเถอะ! ขณะที่นางถือใบหย่าและกำลังจะวิ่งหนี องค์ชายหลีก็เข้ามาขวางนางไว้ที่มุมห้อง! “นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของเจ้าสินะ เจ้าจะวิ่งไปที่ใด?” มุมปากของชายคนนั้นแผ่รังสีที่อันตรายออกมา นางตื่นตระหนกและแสดงเข็มเงินในมือ "ท่าน...อย่าเข้ามานะ ท่านเคยตรัสว่าต้องการหย่าชายามิใช่หรือ?" องค์ชายหลีแย่งใบหย่ามาก่อนจะฉีกทิ้ง! “ข้าพูดผิดไป ข้ามิได้มิต้องการภรรยา ข้าเพียงแค่อยากปกป้องภรรยา! กลับบ้านกับข้า!”

“มานี่สิ มาให้ข้ากอดเจ้าหน่อย” เมื่อเห็นหลินซวงเอ๋อร์ตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้า เยี่ยเป่ยเฉิงก็ระงับความบ้าคลั่งในนัยน์ตาเอาไว้ เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่า ท่านอ๋องเทพแห่งสงครามของต้าซ่งนั้นรักสันโดษ ไม่ฝักใฝ่อิสตรี แต่โปรดปรานหญิงรับใช้คนหนึ่ง ทะนุถนอมราวกับว่าเป็นสมบัติล้ำค่า หลินซวงเอ๋อร์เกิดมาในตระกูลที่ยากจน พอเกิดมาก็มีชีวิตที่ต่ำต้อย นางรู้ว่าตนไม่ควรหลงระเริงในความรักที่นายท่านมีให้ แต่นายท่านผู้นี้ สนับสนุนนาง ยอมลดเกียรติศักดิ์ศรีเมื่ออยู่ต่อหน้านาง อีกทั้งยังรักใคร่นางแต่เพียงผู้เดียว หลินซวงเอ๋อร์ตกตกที่นั่งลำบาก เพราะทั้งหัวใจนัยน์ตามีเพียงแต่เขาเท่านั้น แต่ต่อมา นายท่านได้พาสตรีผู้หนึ่งกลับมา สตรีผู้นั้นผิวงามสะอาด แถมยังมีศาสตร์ทางการแพทย์ที่เป็นเลิศ ชายที่นางรักสุดหัวใจกลับดุด่านาง ลงโทษนางเพราะสตรีผู้นั้น แถมยังต้องการจะส่งนางกลับบ้านเกิดเมืองนอนเพราะสตรีผู้นั้นอีกด้วย... หลังจากที่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น นางได้หายสาบสูญไป ทำให้นายท่านที่เดิมทีจะสมรสใหม่กลับคลุ้มคลั่งจนควบคุมตนเองไม่ได้ เมื่อพานพบกันอีกครา นางยืนอยู่บนแท่นสูง มีสถานะที่สูงศักดิ์ มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ในนัยน์ตาไม่มีความรักอีกต่อไป อตีตนายท่านผู้สูงศักดิ์เย็นชาผลักนางเข้ากับกำแพง ถามนางด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ: "หลินซวงเอ๋อร์! เหตุใดเจ้าต้องทิ้งข้าด้วย? เหตุใดเจ้าถึงไม่รักข้าแล้ว?" หญิงรับใช้กระต่ายขาวน้อยผู้อ่อนโยนน่ารัก VS ท่านอ๋องหมาป่าดำจอมเผด็จการ~ 1V1รักแรกทั้งคู่