อ๋องเฟยเกิดใหม่ ท่านอ๋อง ขอหย่ากัน

มาอยู่ในร่างมารดาที่เดิมต้องตายไปแล้วของนางร้ายตัวฉกาจในนิยายเรื่องหนึ่ง สตรีที่งามล่มเมืองหากแต่มีสามีผู้ชั่วร้าย แล้วหญิงสาวที่ไม่เคยมีลูกเช่นนางต้องเลี้ยงดูเด็กคนนี้อย่างไร? ให้ตายเถอะ!

เมื่อหญิงใบ้ไร้ศักดิ์ ต้องกลายมาเป็นสนมไร้ศักดิ์ ของฮ่องเต้ผู้ชึ่งรูปงามที่สุดในเจ็ดคาบสมุทร

‘สวรรค์หรือโชคชะตาที่เล่นตลก คนอื่นทะลุมิติมามีแต่คนรุมรัก ทว่าตั้งแต่ข้าฟื้นมามีแต่คนอยากจะฆ่า ในเมื่อข้าอยากเป็นเพียงคุณหนูเสพสุขไปวัน ๆ แต่บารมีไม่ถึงวาสนาไม่อำนวย เช่นนั้นข้าจะทำตามลิขิตฟ้า กลายเป็นนางร้ายอย่างที่สวรรค์ต้องการ’

เดิมทีเซียวอี้เซียนต้องแต่งงานกับจ้าวเฉิง แต่ใครจะรู้ว่าวันแต่งงานเขากลับยกขบวนไปรับหลิวเย่วคุณหนูตระกูลหลิวแทน ทำให้เรื่องนี้เป็นที่ขบขันของทั้งเมือง เซียวอี้เซียนตัดสินใจจบชีวิตตนเองทั้งๆที่สวมชุดเจ้าสาว จนกระทั่งวิญญาณอีกดวง ได้มาสิงสถิตแทน เซียวอี้หลานป่วยด้วยมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้ายเธอต้องจากครอบครัวไปในวัยเพียง27ปี หยางเทียนหลงอมยิ้มทันที ชินอ๋องและพระชายาถึงกับมองหน้ากัน ปกติบุตรชายเย็นชายิ่งนัก ตั้งแต่ได้พบกับดรุณีน้อยตรงหน้า รอยยิ้มของเขาก็ได้เห็นง่ายขึ้น หยางเทียนหลงทักทายคนที่ยืนหน้างอตรงหน้า "เจ้ารอพี่นานหรือไม่ เซี่ยนเซี่ยนคนดีของพี่" คนตัวเล็กทักทายเขาตามมารยาท "อี้เซียนถวายพระพรหนิงอ๋องเพคะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานที่ตลาดมิใช่หรือเพคะ" ("ตาแก่...แอบมาบ้านเจ๊ทุกวันแหม่ทำมาเป็นพี่อย่างนั้นพี่อย่างนี้ เดี๋ยวแม่ก็โบกด้วยพัดในมือเลยนี่") ("คนงาม..เจ้ามองข้าแบบนี้เสน่หาในตัวข้ามากหรือ ก็รู้ว่าข้านั้นหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่คิดว่าจะทำเจ้าเสียอาการเช่นนี้") คนหนึ่งกำลังคิดในใจอยากจับเขาทุ่มลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมข่วนหน้าตายั่วยวนชวนอวัยวะเบื้องล่างนั้นให้เป็นรอย ส่วนอีกคนก็หลงคิดว่าดรุณีน้อยตรงหน้าหลงเสน่ห์อันหล่อเหลาตนเองจนตะลึง

ใครจะคิดว่าอ๋องน้อยผู้น่ารักจะเติบโตมาได้เสเพลเยี่ยงนี้ แต่ความจริงเขาเป็นพ่อมดหลงถิ่น ในโลกที่ลมปราณเป็นใหญ่ จอทเวทก็เป็นได้แค่สวะไร้พลัง เพื่อหลีกหนีบังลังค์เขาจึงเป็นคนบัดซบที่สุดในแผ่นดิน

ข้ามมิติ ข้ามห้วงเวลา ย้อนเวลา ไม่!! ข้าแค่ขอเวลาเพื่อกลับมาใช้ชีวิตให้ดีกว่าเดิม กลับมาครานี้ข้าจะฟาดคนตอแหลให้ราบเลยคอยดู รวมทั้งท่านด้วย ท่านอ๋อง!! นางเอกที่ชอบเที่ยวเล่นเอาแต่ใจและเป็นนางร้ายในสายตาคนทั้งเมือง กับพระเอกที่เย็นชา ปากร้ายและไม่สนใจสตรีโดยเฉพาะสตรีเช่นนางเขายิ่งอยากหนีห่าง แต่ผู้ใดจะคิดว่าเมื่อยามที่ทั้งคู่พบภัยประชิดตัว นางกลับเผยอีกด้านหนึ่งออกมาจนเขาประทับใจและเปลี่ยนความคิดที่มีกับนางแต่เดิมไป ....ยิ่งรู้จัก ยิ่งตกหลุมรักไปเรื่อย ๆ จนไม่อาจเสียนางไป “ลู่หลิงเฟย ให้ข้าไปส่ง…” “ไม่รบกวนท่านอ๋อง ข้าจะพานางกลับเองถือว่าเรามิได้พบกัน อย่าเอ่ยเรื่องที่พบข้าในคืนนี้กับผู้ใดก็พอ” จากสตรีที่ไร้แก่นสาร เอาแต่เที่ยวเล่น กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน “อย่าเอามือสกปรกนั่นมาจับข้า คนที่ท่านต้องห่วงนอนอยู่ข้างในหากจะดูแลก็ไปดูแลนาง เรื่องของข้า ท่านไม่ต้องยุ่ง” “เจ้ามีเหตุผลหน่อย” “ท่านพอแค่นี้เถอะ” “ไม่ เจ้าต้องฟังข้าก่อน” “อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก จากนี้เราอย่าพบเจอกันอีกเลย”

จากสตรีน่ารำคาญข้างจวนกับแมวอ้วนตัวแสบที่มักเป็นแขกไม่ได้รับเชิญในจวน กลายเป็นสตรีที่ทำให้หัวใจของคนโหดเหี้ยม เย็นชาเช่นเขาต้องวุ่นวาย “หากยังกล้าเรียกเขาว่าพี่อีก ข้าจะจูบเจ้าต่อหน้าเขาเดี๋ยวนี้” จากสตรีที่น่ารำคาญ บุตรสาวของเสนบดีข้างจวน เขาไม่ชอบนางเพราะความไร้มารยาท อีกทั้งยังดื้อดึง แต่ก็หลีกหนีไม่ได้เพราะนางเป็นบุตรสาวของเสนาบดีกรมตุลาการ ที่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในคดีการทุจริต แต่เมื่อเริ่มสืบ และเริ่มอยู่ใกล้นางทุกวัน... ความรู้สึกรำคาญค่อย ๆ หายไป และเมื่อนางมีผู้อื่นเข้ามา.... เหตุใดทำให้จิตใจของเขาอยู่ไม่สงบเช่นเดิมกันนะ "ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่...มีมากกว่าสอง สามคนงั้นหรือ!!" ไม่เพียงเท่านั้น นางยังเริ่มทำเมินเฉยและไม่สนใจเขา เรื่องนี้ทำให้คนที่นิ่งราวผืนน้ำและใจเย็นดุจน้ำแข็งเริ่มร้อนจนจวนเกือบไหม้

หน้ากากสีเงินปกปิดใบหน้า ด้วยเพราะแม่ทัพลือนามถูกสวรรค์สาปหากแม้นผู้ใดเพียงแค่ได้พานพบหน้าจะต้องพบกับจุดจบทุกรายทว่ามีเพียงหนึ่งเดียวที่ชีพมิวอดวายและนางคือสตรีของแม่ทัพปีศาจที่เฝ้าโหยหามานานแสนนาน ตัวหายนะ ใบหน้าเต็มไปด้วยอาถรรพ์ เพียงแค่ประสบพบพักตร์ ร่างต้องกลายเป็นหินโดยพลันผู้คนสิ้นชีพวิบัติโรยรา มิอาจหวนคืน องค์ชายอิ๋งหยางแห่งต้าฉิน จึงต้องถูกเนรเทศให้ไปอยู่ชายแดนเพื่อใช้ชีวิตนี้ปกป้องและแทนคุณแผ่นดิน จนกลายเป็นแม่ทัพปีศาจ ที่หามีผู้ใดเสมอเหมือน และจางเพ่ยอัน อดีตชาติคือสูกสาวฝาแฝดของอัครเสนาบดี กลับต้องจบชีวิตลงในวัยเพียงแค่ 6 ปี เพราะเกิดด้วงพิฆาต เธอกลับชาติไปเกิดในยุคปัจจุบัน และต้องกลับมาในชาติอดีตอีกครั้ง เมื่อดวงวิญญาณฝาแฝดจางเจี๋ยอี้ นำพากลับมา ดวงพิฆาตในยุคปัจจุบันหวนคืนสู่อดีต ทำให้แม่ทัพปีศาจหลุดพ้นจากคำว่าตัวหายนะ ทำลายล้างจนแคว้นล่มสลายและเธอกลับมาเพื่อเคียงคู่กับแม่ทัพไปตลอดกาล

เนื้อเรื่องบางส่วนในนิยาย…..เขาจึงวิ่งไปที่ลำธารด้านหลังจวนแม่ทัพลู่เพื่อรีบลงแช่กายให้หายจากอาการร้อนรุ่่มที่ตนเองกำลังเป็นอยู่ แต่โชคชะตาก็ทำให้คุณหนูหยูหงลี่ที่บังเอิญหลบมานั่งร้องไห้เสียใจที่เห็นท่านอ๋องแปดที่ส่งสายตาให้กับคุณหนูกู้ฟางเซียนบุตรสาวของท่านราชครูอู๋แทบจะตลอดเวลา เหมือนประกาศให้ผู้อื่นรับรู้กลายๆว่าเขามีใจให้นาง เรื่องนี้ทำให้คุณหนูหยูหงลี่เจ็บปวดมากมาย เพราะนางคิดมาเสมอว่าเขาเป็นชายที่เงียบขรึม เฉยชา และไม่สนใจสตรี แต่กลายเป็นว่าเขาสนใจสตรีดังเช่นบุรุษอื่นเพียงแต่สตรีผู้นั้นไม่ใช่นาง หงลี่จึงหลบมาร้องไห้เงียบ ๆ คิดว่าจะตัดใจจากเขาเสียที และจะเปิดใจมองหาบุรุษอื่นๆที่นางไม่เคยสนใจที่จะมองหาเลย นางลงแช่น้ำเล่นอยู่ก่อนแล้ว แต่ท่านอ๋องที่รีบเร่งมาถึงก็ถอดอาภรณ์ลงแช่น้ำเช่นกัน เมื่อแหวกว่ายจนมาถึงโขดหินที่หงลี่ซ่อนตัวอยู่ เพราะนางเห็นบุรุษกระโดดลงน้ำ แต่นางไม่กล้าจะขึ้นไป เมื่อพบหงลี่เข้าอ๋องหนุ่มจึงคิดว่านางมารอเขา เพราะนางวางยาปลุกกำหนัดเขา จึงได้จับร่างอวบของลงหงลี่มาลงทัณฑ์อย่างเร่าร้อนทันทีเพื่อสั่งสอน เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป…..

“ตวนอ๋องจำใจต้องแต่งกับข้า ข้ารู้ว่าเขาเกลียดข้า แต่ถึงขั้นต้องส่งบุรุษอื่นมาให้ข้าดูแลปรนนิบัติเลยหรือ...”