เดิมทีเซียวอี้เซียนต้องแต่งงานกับจ้าวเฉิง แต่ใครจะรู้ว่าวันแต่งงานเขากลับยกขบวนไปรับหลิวเย่วคุณหนูตระกูลหลิวแทน ทำให้เรื่องนี้เป็นที่ขบขันของทั้งเมือง เซียวอี้เซียนตัดสินใจจบชีวิตตนเองทั้งๆที่สวมชุดเจ้าสาว จนกระทั่งวิญญาณอีกดวง ได้มาสิงสถิตแทน เซียวอี้หลานป่วยด้วยมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้ายเธอต้องจากครอบครัวไปในวัยเพียง27ปี หยางเทียนหลงอมยิ้มทันที ชินอ๋องและพระชายาถึงกับมองหน้ากัน ปกติบุตรชายเย็นชายิ่งนัก ตั้งแต่ได้พบกับดรุณีน้อยตรงหน้า รอยยิ้มของเขาก็ได้เห็นง่ายขึ้น หยางเทียนหลงทักทายคนที่ยืนหน้างอตรงหน้า "เจ้ารอพี่นานหรือไม่ เซี่ยนเซี่ยนคนดีของพี่" คนตัวเล็กทักทายเขาตามมารยาท "อี้เซียนถวายพระพรหนิงอ๋องเพคะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานที่ตลาดมิใช่หรือเพคะ" ("ตาแก่...แอบมาบ้านเจ๊ทุกวันแหม่ทำมาเป็นพี่อย่างนั้นพี่อย่างนี้ เดี๋ยวแม่ก็โบกด้วยพัดในมือเลยนี่") ("คนงาม..เจ้ามองข้าแบบนี้เสน่หาในตัวข้ามากหรือ ก็รู้ว่าข้านั้นหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่คิดว่าจะทำเจ้าเสียอาการเช่นนี้") คนหนึ่งกำลังคิดในใจอยากจับเขาทุ่มลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมข่วนหน้าตายั่วยวนชวนอวัยวะเบื้องล่างนั้นให้เป็นรอย ส่วนอีกคนก็หลงคิดว่าดรุณีน้อยตรงหน้าหลงเสน่ห์อันหล่อเหลาตนเองจนตะลึง
Lihat lebih banyakเซียวอี้เซียนกับหยางเทียนหลงกลับมาถึงจวนอ๋องก็เกือบยามซวีแล้ว ท่านอ๋องกับพระชายาแจ้งว่าอีกสามวันจะออกไปท่องเที่ยว สองสามีภรรยารู้ดีว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เอาเรื่องท่องเที่ยวมาบังหน้าเพื่อตามหาคนหยางเทียนหลงส่งเซียวอี้เซียนเข้านอนจากนั้นก็ไปห้องหนังสือฟังรายงานจาก จินฮวนซึ่งเป็นพี่ชายจินฝานและเป็นองครักษ์เพียงหนึ่งเดียวของเขาที่ไม่มีใครรู้จัก หากพูดถึงเรื่องวรยุทธเขาเองยังเป็นรองจินฮวนด้วยซ้ำ"มีอะไรรายงานหรือไม่""ท่านอ๋อง วันนี้มีองครักษ์จากตำหนักองค์ชายใหญ่ไปเฝ้าที่จวนเซียวเกือบยี่สิบคน แต่พวกเขาไม่อาจหลบพ้นคนของท่านอ๋องกับคนของฝ่าบาทได้พ่ะย่ะค่ะ""แล้วเรื่องอื่นๆเล่าสืบได้อะไรอีก""เหมือนสนมจางจะมีความสัมพันธ์กับองค์ชายใหญ่พ่ะย่ะค่ะ""หืม คบชู้หรือเป็นไปได้อย่างไรกัน เสด็จลุงมิใช่คนโง่เขลา แม้พระองค์จะไม่เคยพลิกป้ายนางแต่อย่างไรนางก็ไม่น่าจะเสี่ยงเช่นนี้""นางเป็นคนของราชวงศ์เก่า ฝ่าบาทแต่งนางเข้ามาเพราะสงสารไม่เช่นนั้นนางจะต้องถูกประหารตามธรรมเนียม ยามนั้นนางเพิ่งจะอายุสิบสองปี อีกอย่างฝ่าบาทไม่ได้ต้องการนางจริงๆ แต่งเพราะปกป้องนางพระองค์ก็ทราบนี่พ่ะย่ะค่ะ""อืม ข้
เซียวอี้เซียนที่ตอนนี้เพิ่งจะกลับถึงจวนก็ปรากฏว่าหยางเทียนหลงมารอแล้ว หน้าตาดูโกรธนิดๆ เขารู้ดีว่านางอยากแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อไหม มิเช่นนั้นหากชาวบ้านที่เชื่อคำโกหกลุกฮือขึ้นมานางจะมีอันตรายเซียวอี้เซียนโบกมือให้สาวใช้และองครักษ์ออกไปจากบริเวณจนหมด นางมาถึงก็ยกแขนเรียวคล้องคอของคนตัวโตเอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างรู้สึกผิด"พี่เทียนหลง เซี่ยนเซี่ยนผิดไปแล้ว วันหลังจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้วเพคะ""ยังจะมีวันหลังอีกหรือเด็กเกเร ก่อนเข้าวังพี่บอกว่าอย่างไร แบบนี้ต้องลงโทษหนักๆแล้ว""ไม่มีวันหลังแล้วเพคะ อะ อื้อ"หยางเทียนหลงรวบร่างบางมาหาก่อนจะก้มหน้าลงจุมพิตนางอย่างหิวโหยเพื่อลงโทษที่นางขัดคำสั่งเขา ออกไปข้างนอกโดยพลการ องค์ชายใหญ่ไม่เหมือนตาเฒ่าสกุลจ้าว เล่ห์เหลี่ยมมากกว่า และมีคนใช้สอยมากกว่า กระทั่งเขาถอนจุมพิตออกจึงเอ่ยเสียงเข้มแฝงไปด้วยความห่วงใย"ต่อไปอย่าทำอะไรโดยไม่บอกอีก พอรู้ว่าเจ้าไปข้างนอกเพื่อล่อเหยื่อพี่อยากจะบินออกจากห้องทรงอักษรเลยเชียว เซี่ยนเซี่ยน หยางต่งมิใช่ตาแก่จ้าวสองพี่น้องนั่น เขามีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย พี่ก
เซียวอี้เซียนยืนขึ้นหลีกทางให้ซุนเจิ้นหนาน ไม่นานเขาก็พยักหน้า มีหมอหญิงสองคนมาตรวจ สตรีนางนั้นไม่ต้องการให้ตรวจนางดิ้นรน กระทั่งมีลูกธนูยิงมา จินฝานสกัดไว้ได้พอดี นางจึงไม่ตาย ใบหน้าซีดเผือด นี่มันฆ่าคนปิดปากหรือไหนว่าแค่แสดงละครไง ก่อนจะหันไปหาภรรยาของจ้าวลี่"เจ้าๆๆ จะฆ่าคนปิดปากหรือ เงินค่าจ้างมาใส่ร้ายเพียงแค่ยี่สิบตำลึง แต่พอไม่สำเร็จก็จะฆ่าคนปิดปาก ยายเฒ่าเจ้าๆๆ พวกคนโกหกหลอกลวง แม่นาง เป็นนางๆที่เอาเสื้อชุดนี้มาให้ เป็นนางที่ให้ข้ามาใส่ร้ายร้านของท่าน ข้าแค่รับเงินแล้วก็ทำงานเท่านั้น"เซียวอี้เซียนยิ้มร้าย และแน่นอนอยู่ในสายตาบุรุษอีกคนทั้งหมด นางฉลาดมากนัก ธนูดอกนั้นไม่ได้จะปลิดชีพ แต่ยิงมาเพื่อทำให้สตรีคนนั้นหวาดกลัวจนคิดไปว่าคนที่จ้างวานมาต้องการฆ่าปิดปากตนจึงเผลอพูดออกมาทั้งหมด มือธนูอยู่ที่ใดกัน หยางเทียนหลงมีองครักษ์คุ้มครองพระชายาของเขากี่คนกันแน่ สตรีในชุดน้ำเงินหน้าซีดก่อนจะเอ่ยกลับไปนางปฏิเสธทุกอย่าง ทำไมมีการฆ่าปิดปาก ทำไมไม่มีใครบอกนางก่อน เซียวอี้เซียนเดินไปหาสตรีที่ถูกกล่าวหาว่าจ้างวานก่อนจะนั่งยองๆใช้มือที่เล็กแต่แข็งแรงราวกับ
สามคนเดินเล่นในตลาด เสี่ยวจงเอารถม้าไปจอดรอ เสี่ยวฮวาวิ่งไปหาขนมกินตลอดทาง เซียวอี้เซียนที่เดินเลือกของอยู่ก็ตรงไปร้านขายธัญพืช นางเจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ กระทั่งหลิวเย่วเดินมาหาก่อนจะเอ่ยทักทาย"พระชายา ไม่เจอเสียนานสบายดีหรือไม่เพคะ""อ้อ คุณหนูหลิว ท่านสบายดีหรือไม่ สุขภาพเป็นอย่างไรบ้าง""ก็ดีเพคะ เรื่องจดหมายที่ส่งมาหม่อมฉันได้อ่านแล้ว""ท่านตัดสินใจอย่างไรหรือคุณหนูหลิว""เดิมทีหม่อมฉันรังเกียจท่านที่งดงามมากกว่า จึงหลอกล่อให้ท่านแต่งกายราวกับคนไว้ทุกข์ตลอดเวลา มาบัดนี้ถึงรู้ว่าความงามมิอาจมัดใจบุรุษเช่นจ้าวเฉิงได้ เมื่อมีของใหม่เขาก็พร้อมทิ้งขว้างคนเก่า""อย่าให้ค่าคนเช่นนั้นเลย จริงอยู่เด็กไร้บิดาอาจไม่ดี แต่บิดาเช่นจ้าวเฉิง..เฮ้อ...ท่านอยากให้บุตรของท่านเรียกคนเช่นนั้นว่าพ่อจริงๆหรือ ดูตัวอย่างจ้าวเฉิงสินี่คือการเลี้ยงดูจากสกุลจ้าว คุณหนูหลิวสกุลจ้าวไร้ผู้สืบทอด คุณชายรองทิ้งแซ่จ้าวไปใช้แซ่มารดาแล้ว หากเด็กในครรภ์ของท่านเป็นบุรุษนับว่าดีไป หากเป็นบุตรสาวเล่า ท่านยังจะกลับไปกลับมาสกุลหลิวและสกุลจ้าวได้หรือ มิกลัวว่าจะทำให้บรรพบุรุษของท่านนอนสะดุ้ง
หยางเทียนหลงที่กำลังพูดคุยกับเด็กชายสกุลเฉิน เด็กน้อยพยายามที่จะให้เขาช่วยตามหาสกุลเซียว หยางเทียนหลงมองหน้ากับเซียวอี้เซียน ก่อนที่นางจะเอ่ยถามเด็กชาย"เจ้าบอกว่าอยากตามหาคนสกุลเซียวหรือ""ขอรับพี่สาว ข้าตามหาท่านปู่เซียวหาน"หยางเทียนหลงกับเซียวอี้เซียนถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับเด็กน้อยที่นอนอยู่"ข้าแซ่เซียว เป็นหลานสาวคนเดียวของท่านปู่เซียวหาน ท่านปู่หายไปสองปีแล้วมีคนบอกว่าท่านปู่ของข้าตายไปแล้วแต่ข้าไม่เคยเชื่อเช่นนั้น""พี่สาว ท่านแซ่เซียวจริงๆหรือ คงมิได้หลอกลวงข้าหรอกกระมัง""เจ้าหนู ข้าแซ่เซียวจริงๆ บิดาข้าคือเซียวหง มารดาของข้าคือไป๋จินหวน ท่านปู่เจ้าคงเอ่ยถึงบ้างกระมัง""เซียวหงหรือ..ข้าเคยเจอท่านอาเซียวคนนั้นเมื่อสามปีก่อน ตอนนั้นท่านปู่หานพาเขาไปหาท่านปู่ของข้าเพื่อพูดคุย เขายังสนทนากับบิดาของข้าเลยขอรับ""บิดาของข้าไปดูสถานที่สร้างเมืองหลวงใหม่หรือ สถานที่สร้าง มิใช่หมู่บ้านอี้ห่างเมืองหลวงนี้ไปสองร้อยลี้หรอกหรือ""มิใช่ขอรับ สถานที่สร้างเมืองหลวงแห่งใหม่ ห่างไปสองร้อยห้าสิบลี้ขอรับ คือว่า บ้านของข้าถูกคนค้น ฮึกๆๆคนในตระกูลถูกฆ่าตาย เพราะพวกเขาต
เซียวอี้เซียนที่พยายามเอามือตนเองออกจากการกอบกุมของสตรีอีกคน หรานซิ่วเอ๋อร์รู้ตัวจึงปล่อยมือบาง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ที่เซียวอี้เซียนแน่ใจว่านางมิได้รู้สึกผิดจริงๆอย่างที่กล่าวออกมา"ขอประทานอภัยเพคะ พระนางอย่าถือสาหม่อมฉันเลย จริงสิเพคะหม่อมฉันได้ยินว่าอีกไม่กี่วันพระนางจะไปไหว้พระ หม่อมฉันอยากตามเสด็จไปด้วยเสียจริงๆ อยากไปขอพรให้ท่านย่าที่กำลังป่วยอยู่""แต่ข้าได้ข่าวมาว่าท่านต้องเข้าวังมิใช่หรือ เวลานี้เริ่มเย็นแล้วคุณหนูรองถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องกลับจวนก่อน หากท่านอ๋องกลับมาไม่เจอข้าที่จวน จะทรงกังวลพระทัยได้"เซียวอี้เซียนเดินจากไป เสี่ยวฮวาเดินตามหลัง หรานซิ่วเอ๋อร์มองสาวน้อยในชุดสาวใช้สีเขียวสลับขาว เพียงแค่สาวใช้ตัวน้อยยังงามเพียงนี้ สกุลเซียวซ่อนสาวงามไว้มากมายเท่าไหร่กันนะ หรานซิ่วเอ๋อร์นึกถึงใบหน้างดงามของฉีฮุ่ยหมิ่นอีกคนที่อยู่ในวัง หยางเทียนหลง หยางเฟยหยางพวกเจ้าบุรุษน่าตายสองคนนี่ มีสิทธิ์อันใดได้ครอบครองสาวงามถึงเพียงนี้กัน กระทั่งคนข้างกายของนางเตือนว่าคนขององค์ชายใหญ่กำลังเดินมา หรานซิ่วเอ๋อร์จึงได้หยุดความคิดทุกอย่างหยางเฮ
เสี่ยวฮวาเตรียมขนมกับน้ำไว้ให้เด็กๆ ตอนนี้นางนั่งกินขนมแกว่งชิงช้าเล่นที่สวนดอกไม้เพื่อรอพระชายาของนาง มีบางคนกำลังเดินมาหา เขานั่งลงบนชิงช้าตัวเดียวกับนาง"ท่านอาจิน ท่านไม่ไปเฝ้าท่านอ๋องหรือเจ้าคะ อีกอย่างชิงช้าเล็กเพียงนี้ นั่งสองคนมันเบียดกันท่านตัวโตยิ่งนัก""เจ้านั่งตักข้าสิ จะได้ไม่เบียด อีกอย่างท่านอ๋องมีเรื่องสำคัญจะคุยกับสองพี่น้องสกุลเฉิน จึงให้ข้ามาเฝ้าด้านนอก นั่นเจ้ากินอะไรอยู่เสี่ยวฮวาน้อย ""ท่านอาจิน เฮ้อ ข้าเชื่อท่านเลย นี่เป็นขนมที่พระชายาทรงทำเอาไว้เพื่อมาเยี่ยมสองพี่น้อง แล้วก็แจกเจ้าขอทานน้อยเหล่านั้น จริงสิ ท่านเรียกข้าเซียวเสี่ยวฮวาเถอะ เสี่ยวฮวาน้อยเหมือนกับว่าข้าอายุสามขวบ ฟังแล้วดูยังไม่โต ข้าปักปิ่นแล้วนะ""งั้นเจ้าก็ออกเรือนได้แล้วสิ""ตามธรรมเนียมน่ะใช่ แต่ว่าข้าไม่แต่งงานหรอก ข้าจะเลี้ยงซื่อจื่อกับท่านหญิงให้พระชายาของข้า""แต่ข้าอยากแต่งนี่ ข้าอยากมีลูกชายลูกสาวหลายๆคน"เสี่ยวฮวาก้มหน้า ท่านอาจินพูดอะไรกันนั่น หมายความว่าอย่างไร เขาอยากมีลูกก็ไปหาภรรยาของตนสิ มาบอกนางทำไม"อืม..ท่านก็ไปบอกภรรยาท่านสิ มาบอกข้าทำไม""เส
หยางเทียนหลงกระซิบที่ข้างหูของนาง เซียวอี้เซียนตาโตกับข่าวใหม่ที่รับรู้ แปลว่าหรานซิ่วเอ๋อร์คนนั้น ฮ้า ไม่อยากเชื่อเลยนี่มันยุคโบราณนะ หากเป็นยุคที่นางจากมาไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด ก่อนจะเอียงศีรษะซบกับอกกว้างแล้วหลับตา"ถ้าเช่นนั้นพี่ฮุยหมิ่นก็ลำบากแล้ว นางอาจเบนเข็มมาหาพี่ฮุ่ยหมิ่นก็ได้นะเพคะ คิกๆๆ ถึงแล้วปลุกด้วยนะเพคะหม่อมฉันเพลีย""คืนนี้ขอเพิ่มนะ พรุ่งนี้ต้องห่างเมีย""ไม่ไหวเพคะ เมื่อยมือ ทรงทำเองเถอะ""เซี่ยนเซี่ยน..พี่เคยอ่านเจอในตำรา""ตำราอันใดเพคะ ทรงไปอ่านอะไรเหลวไหลมาอีก""ในตำราบอกว่า นอกจากมือน้อยๆของเจ้ายังมี"แม้คำพูดไม่ออกจากปาก แต่สายตาจับจ้องที่ริมฝีปากอวบอิ่มของนาง เซียวอี้เซียนเข้าใจทันทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร นางลุกนั่งปีนลงจากตักเขาทันทีก่อนจะหยิกเขาจนหยางเทียนหลงต้องกอดรัดนางแน่น"พี่ยอมแล้ว แค่มือก็ได้คนงาม แค่มือน้อยๆของเจ้าพี่ก็ไปสวรรค์ได้แล้ว อย่าหยิกเมียจ๋า""คนลามก ท่านมันตาแก่ลามกหื่นกาม""ทำไงได้ พี่ต้องรอเจ้าอีกหนึ่งปีเลยนะ""แล้วก่อนหน้าสามสิบเอ็ดปีท่านผ่านมาได้อย่างไร""ก็ตอนนั้นยังไม่เจอเจ้านี่คนงาม"ทั้งคู่ยังไม่ทันเถียงกัน
ยามเฉินเซียวอี้เซียนที่ตอนนี้กำลังเตรียมตัวกลับบ้านเดิมเนื่องจากเป็นการกลับบ้านครั้งแรกหลังแต่งงาน นางแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้หยางเทียนหลงที่เพิ่งจะออกมาจากห้องอาบน้ำ เขามีเพียงเสื้อคลุมตัวเดียว ตั้งแต่แต่งงานคนที่เข้าใกล้เขาได้ก็มีเพียงเซียวอี้เซียนเท่านั้น มือบางปลดเสื้อคลุมออก ก่อนจะสวมเสื้อตัวในให้กับเขา บาดแผลจากการสู้รบในสงครามที่ทั้งด้านหน้าและด้านหลังมีไม่น้อย บางแผลเป็นรอบตะขาบดูน่ากลัว เซียวอี้เซียนลูบไล้เบาๆ นางอยู่กับโรงพยาบาลมาเกือบทั้งชีวิต สมุนไพรรักษารอยแผลเป็นนางย่อมทำมันออกมาได้ อีกอย่างมีท่านปู่เจิ้นหนานอยู่ด้วยนางย่อมไม่กังวล มือบางลูบรอยแผลเป็นเหล่านั้น ก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาตามแผงอก หัวไหล่ แม้แต่แผ่นหลังหนา หยางเทียนหลงหลับตา ยามเมียอ่อนโยนมันช่างดีนัก แต่มันก็ทำให้บางอย่างแข็งขึง "เมียจ๋า อยากเมื่อยมืออีกหรือ เมื่อคืนเล่นไม่พอใช่หรือไม่""คนบ้า พี่ชอบพูดอะไรลามก หม่อมฉันแค่ปลอบโยนพวกมันเท่านั้นเอง""เจ้าไม่รังเกียจแผลเป็นของพี่หรือเซี่ยนเซี่ยน พี่ยังกลัวว่าเจ้าจะรังเกียจ""บาดแผลเหล่านี้แลกมาด้วยความสงบสุขของราษฎรต้าฉิน หม่อมฉัน
ชาวบ้านต่างซุบซิบนินทากันไปต่างๆนานา เมื่อตามไปดูก็เห็นพี่ชายของคุณหนูหลิวแบกน้องสาวที่สวมชุดเจ้าสาวมีผ้าคลุมหน้าออกมาจากจวน ส่งนางขึ้นเกี้ยว มโหรีบรรเลงขบวนรับตัวเจ้าสาวหันกลับไปยังทิศเหนือของเมืองเพื่อมุ่งสูู่ตระกูลจ้าวเพื่อทำพิธีทางด้านตระกูลเซียวที่ตอนนี้เซียวอี้เซียนนั่งบีบมือจนนิ้วขาวซีด นี่เลยเวลามามากแล้ว เหตุใดพี่เฉิงยังไม่มาอีก เขาเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า เสี่ยวฮวาที่ตอนนี้วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความเป็นห่วงคุณหนูของตน บวกกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินทำเอานายท่านถึงกับกระอักเลือด ตอนนี้หมอประจำจวนกำลังช่วยเขาอยู่ เมื่อมาถึงเรือนแม่สื่อที่มาอยู่กับนางก็มองหน้าทันที คนแก่คนเฒ่าเองก็สงสัยว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวฮวาเดินเข้ามาหาคุณหนูของตนก่อนจะเอ่ยทั้งน้ำตา"คุณหนูเจ้าขา เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ ฮือๆๆๆ""เกิดเรื่องอะไรเสี่ยวฮวา หรือว่าท่านพี่เฉิงเกิดเรื่องอันใดขึ้น""คุณหนูเจ้าขา คุณชายเฉิงเขาๆ คือว่าเขา""เสี่ยวฮวาเกิดอะไรขึ้นบอกข้ามาเถอะ"ตุบ!!เสี่ยวฮวาคุกเข่าลงตรงหน้า เซียวอี้เซียนแปลกใจที่สาวใช้ตัวน้อยของนางมีกิริยาเช่นนี้จึงเลิกผ้าคลุมหน้าออกก่อนจะเอ่ยถามเรื่...
Komen