บททั้งหมดของ ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ: บทที่ 1 - บทที่ 10

ชาวบ้านต่างซุบซิบนินทากันไปต่างๆนานา เมื่อตามไปดูก็เห็นพี่ชายของคุณหนูหลิวแบกน้องสาวที่สวมชุดเจ้าสาวมีผ้าคลุมหน้าออกมาจากจวน ส่งนางขึ้นเกี้ยว มโหรีบรรเลงขบวนรับตัวเจ้าสาวหันกลับไปยังทิศเหนือของเมืองเพื่อมุ่งสูู่ตระกูลจ้าวเพื่อทำพิธีทางด้านตระกูลเซียวที่ตอนนี้เซียวอี้เซียนนั่งบีบมือจนนิ้วขาวซีด นี่เลยเวลามามากแล้ว เหตุใดพี่เฉิงยังไม่มาอีก เขาเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า เสี่ยวฮวาที่ตอนนี้วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความเป็นห่วงคุณหนูของตน บวกกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินทำเอานายท่านถึงกับกระอักเลือด ตอนนี้หมอประจำจวนกำลังช่วยเขาอยู่ เมื่อมาถึงเรือนแม่สื่อที่มาอยู่กับนางก็มองหน้าทันที คนแก่คนเฒ่าเองก็สงสัยว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวฮวาเดินเข้ามาหาคุณหนูของตนก่อนจะเอ่ยทั้งน้ำตา"คุณหนูเจ้าขา เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ ฮือๆๆๆ""เกิดเรื่องอะไรเสี่ยวฮวา หรือว่าท่านพี่เฉิงเกิดเรื่องอันใดขึ้น""คุณหนูเจ้าขา คุณชายเฉิงเขาๆ คือว่าเขา""เสี่ยวฮวาเกิดอะไรขึ้นบอกข้ามาเถอะ"ตุบ!!เสี่ยวฮวาคุกเข่าลงตรงหน้า เซียวอี้เซียนแปลกใจที่สาวใช้ตัวน้อยของนางมีกิริยาเช่นนี้จึงเลิกผ้าคลุมหน้าออกก่อนจะเอ่ยถามเรื่

หวังเสี่ยวเซียนที่ตอนนี้เกิดอาการเซ็งสุดขีด เธอกำลังถ่ายวิดีโอของตัวเองอัพลงโซเชี่ยล หวังเสี่ยวเซียนทำวิดีโอจากการใช้ชีวิตแบบวิถีชนบทดั้งเดิม เธอเรียนจบปริญญาตรีสาขาพฤกษศาสตร์เพื่อมาปรับปรุงไร่ของเธอที่มีอยู่เพียงสามไร่ ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว คุณย่าเพิ่งจะเสียไปไม่นานรายได้จากการทำวิดีโอเดือนหนึ่งหลายแสนหยวน หากถามว่าเธอมีเงินไหมแน่นอนว่ามี แต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือ เธอน่าจะถูกคนจ้างวานฆ่ามากกว่า เพราะจะมีโรงแรมขนาดใหญ่มาเปิดที่ชนบทบ้านของเธอหวังเสี่ยวเซียนเป็นผู้นำฝูงชนไปต่อต้านการก่อสร้าง จนกระทั่งถูกขู่มาหลายรอบ "เฮ้อ ไอ้แสงเขียวๆที่ส่องฉันคงเป็นไรเฟิลสินะ แหม่จะฆ่าทั้งทีลงทุนขนาดนี้นับว่าชีวิตเจ๊นี่ราคาแพงใช่ย่อยเลยนะเนี่ย""คุณหนูเจ้าขา...ท่านไม่เป็นไรนะเจ้าคะ คงไม่ได้เสียใจจนเสียสติหรอกนะ"เสียวฮวาบ่นอุบอิบเพราะกลัวคุณหนูของตนเองได้ยิน หวังเสี่ยวเซียนที่ตอนนี้ก็คือเซียวอี้เซียนได้แต่เดินมาหาสาวใช้ของร่างเดิมก่อนจะจับนางให้มองหน้า"เสี่ยวฮวาน้อย...ข้าไม่ได้เสียใจแล้ว อีกอย่างไม่แต่งก็ดีเหมือนกัน จ้าวเฉิงเป็นบุรุษที่ไม่รู้จักพอ ทุกครั้งที่พาข้าไปอารามก็เ

ยามเหมาประตูจวนเซียวเปิดเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่วันแต่งงาน นำโต๊ะมาวางต่อๆกันเรียงรายยาวอยู่หน้าเรือน บ่าวไพร่ในเรือนมีไม่ถึงยี่สิบคนเป็นบ่าวชายหกคน ทุกคนอยู่เพราะยังคิดถึงบุญคุณของผู้นำตระกูลคนเก่า เซียวอี้เซียนตื่นแต่เช้า ท่านย่าอาการไม่ค่อยดี นางนำเงินสินสอดที่ได้มาเพียงห้าพันตำลึงไปขอร้องอ้อนวอนหมอเทวดาซุนเจิ้นหนานมารักษานาง เจิ้นหนานยอมมาตรวจให้เมื่อคืนนี้เขามิได้เห็นแก่เงิน แต่เห็นแก่ความกตัญญูของนาง เซียวอี้เซียนที่นั่งคุกเข่าอยู่หน้าเรือนของเขากว่าสองชั่วยาม เจิ้นหนานยืนมองนางสั่งบ่าวไพร่ให้ขนหีบออกมา เซียวหงเดินมาหาบุตรสาว ยกมือลูบศีรษะนางเบาๆรั้งนางเข้ามากอดก่อนจะเอ่ยถามให้แน่ใจ"เซียนเอ๋อร์ ลูกตัดใจจากจ้าวเฉิงได้แล้วจริงๆเหตุใดยังต้องขายสินสอด ไปคืนไม่ดีกว่าหรือ""ท่านพ่อ เดิมทีเขาทำผิดต่อข้าและสกุลเซียว สินสอดนี้ควรขายทิ้งเอาเงินพวกเราคืนมาเจ้าค่ะ""เงินพวกเราหรือ""ท่านพ่อ เดิมทีค่ารักษาท่านย่าไม่ได้แพงมากนัก แต่เพราะหมอจ้าวหมอประจำจวนของเขามารักษาแล้วให้ลูกซื้อยาที่แสนแพงจนต้องจำนองจวนหลังนี้ ตอนนี้ข้ารู้ดีชั่วของพวกเขาหมดแล้ว สกุลหลิวของหลิวเว่ยท่า

ทันทีที่ของขายหมดจ้าวเฉิงก็มาถึงพอดี เขากำลังจะชี้หน้านางแต่ก็ต้องชะงัก ดูเหมือนนางจะแปลกไป ดูงดงามขึ้น เสื้อผ้าก็ไม่ซีดจนมีแต่สีขาว จ้าวเฉิงเดินไปหานางเอ่ยปากถามนาง"อี้เซียน..เหตุใดนำของหมั้นมาขายเสียเล่านี่เป็นสินสอดของเรานะ""คุณชายจ้าว สินสอดอันใดกันในเมื่อท่านแต่งงานไปแล้วข้าวของเหล่านี้ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้อีก อ้ออีกเรื่องหนึ่งรบกวนท่านเรียกข้าว่าคุณหนูเซียวจะดีกว่า คำเรียกสนิทสนมแบบนั้นคราวหลังอย่าใช้อีก เสี่ยวฮวาเข้าบ้านกันเถอะ พี่ชายท่านนี้ขอให้มารดาท่านสุขภาพแข็งแรงนะเจ้าคะ""อี้เซียนเจ้าโกรธข้าเรื่องนั้นไม่ได้ แม้ว่าเราจะมีสัญญาหมั้นหมายกัน แต่ว่าด้วยความเหมาะสมข้าต้องแต่งเย่วเอ๋อร์ มิใช่บอกเจ้าแล้วหรือว่าข้าสามารถแต่งเจ้าเป็นฮูหยินรองได้""โอ้ว..คุณชายจ้าวท่านช่างเปี่ยมน้ำใจยิ่งนัก ทำเพื่อวงศ์ตระกูลเสียน่ายกย่อง เสียงที่ข้าได้ยินยามที่ไปอารามกับท่านเป็นเสียงที่ท่านบอกว่าอีกหน่อยข้าต้องยอมรับให้ได้ เพราะว่าข้าอีกหน่อยต้องเป็นฮูหยินที่ใจกว้าง มาบัดนี้กลับต้องไปเป็นฮูหยินรอง แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะคนที่ครวญคราง อ๊า ท่านพี่เฉิงท่านเร่าร้อนนัก อืม ใหญ่โตเช่น

ทางด้านเซียวหงหลังจากที่พูดคุยกับบุตรสาวก็รีบร้อนออกมาจากจวนทันที ตอนนี้หยุดอยู่ด้านหน้าห้องทรงอักษร ลู่กงกงเดินออกมาพบเขา เซียวหงแจ้งความจำนงลู่กงกงจึงบอกให้เขารอก่อนจะเข้าไปถวายรายงาน"ทูลฝ่าบาท.. นายท่านเซียวบุตรชายอดีตเจ้ากรมโยธาเซียวหานมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ""หืม...เซียวหงหรือ ปกติเขาขี้โรคร่างกายอ่อนแอมิออกสังคมเท่าไหร่ วันนี้มาหาข้าหรือจะให้ข้าเอาโทษจ้าวเฉิงคนนั้นที่ทิ้งงานแต่งงานกัน ลู่กงกงไปเชิญเขาเข้ามา"ลู่กงกงไปแล้ว แต่อีกคนเข้ามาแทน หยางเทียนฮั่วถอนหายใจ วันนี้เขาส่งคนไปสืบดูลาดเลาแล้ว เด็กคนนั้นนับว่าร้ายกาจเจ้าเล่ห์พอๆกับไอ้ตัววุ่นวายที่กำลังนั่งรอว่าที่พ่อตามาเข้าเฝ้าเขาอยู่"ข้ายังไม่ร่างราชโองการเจ้าก็เสนอหน้า""เสด็จลุง ไม่มีใครเหมาะกับหลานเท่านางแล้วพ่ะย่ะค่ะ นางไม่ยึดติดหลานชอบท่องเที่ยว นางเหมาะที่จะติดตามหลานที่สุด""เจ้านี่นะ แค่ไม่อยากแต่งงานถึงกับหาสตรีมาเป็นโล่กันมารดาตนเอง"สองลุงหลานเอ่ยจบลู่กงกงก็นำเซียวหงเข้ามา เขาคุกเข่าลงเพื่อถวายพระพรฮ่องเต้"กระหม่อมเซียวหงถวายพระพรฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆปีพ่ะย่ะค่ะ""เอาล่ะๆลุกขึ้