ขายสินสอดทิ้งทอดตลาด1

ยามเหมาประตูจวนเซียวเปิดเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่วันแต่งงาน  นำโต๊ะมาวางต่อๆกันเรียงรายยาวอยู่หน้าเรือน  บ่าวไพร่ในเรือนมีไม่ถึงยี่สิบคนเป็นบ่าวชายหกคน  ทุกคนอยู่เพราะยังคิดถึงบุญคุณของผู้นำตระกูลคนเก่า   

เซียวอี้เซียนตื่นแต่เช้า  ท่านย่าอาการไม่ค่อยดี  นางนำเงินสินสอดที่ได้มาเพียงห้าพันตำลึงไปขอร้องอ้อนวอนหมอเทวดาซุนเจิ้นหนานมารักษานาง   เจิ้นหนานยอมมาตรวจให้เมื่อคืนนี้เขามิได้เห็นแก่เงิน  แต่เห็นแก่ความกตัญญูของนาง  เซียวอี้เซียนที่นั่งคุกเข่าอยู่หน้าเรือนของเขากว่าสองชั่วยาม   เจิ้นหนานยืนมองนางสั่งบ่าวไพร่ให้ขนหีบออกมา  เซียวหงเดินมาหาบุตรสาว  ยกมือลูบศีรษะนางเบาๆรั้งนางเข้ามากอดก่อนจะเอ่ยถามให้แน่ใจ

"เซียนเอ๋อร์  ลูกตัดใจจากจ้าวเฉิงได้แล้วจริงๆเหตุใดยังต้องขายสินสอด  ไปคืนไม่ดีกว่าหรือ"

"ท่านพ่อ  เดิมทีเขาทำผิดต่อข้าและสกุลเซียว  สินสอดนี้ควรขายทิ้งเอาเงินพวกเราคืนมาเจ้าค่ะ"

"เงินพวกเราหรือ"

"ท่านพ่อ  เดิมทีค่ารักษาท่านย่าไม่ได้แพงมากนัก  แต่เพราะหมอจ้าวหมอประจำจวนของเขามารักษาแล้วให้ลูกซื้อยาที่แสนแพงจนต้องจำนองจวนหลังนี้  ตอนนี้ข้ารู้ดีชั่วของพวกเขาหมดแล้ว  สกุลหลิวของหลิวเว่ยท่านปู่ของหลิวเย่ว  จ้องครอบครองจวนเรามาตลอดเพราะเดิมทีเขาเป็นรองท่านปู่เสมอมาคนจากไปแล้วแต่ตาแก่หลิวกลับไม่ตัดใจ  จากนี้ไปข้าจะให้สกุลจ้าวและสกุลหลิวชดใช้ให้เราเจ้าค่ะ"

ซุนเจิ้นหนานยืนฟังนางกับบิดาพูดคุยกัน  อืมไม่เลวเด็กคนนี้ตั้งแต่ถูกยกเลิกงานแต่งก็เปลี่ยนไป   กลายเป็นคนรู้จักคิด  รู้จักอ่อนน้อม  เดิมทีเขาอยากรักษาให้ฮูหยินผู้เฒ่า  แต่เพราะเซียวอี้เซียนหลานสาวของนางเชื่อคำของจ้าวเฉิง  ไปนำหมอที่อื่นมารักษาเขาจึงไม่อยากพูดมาก  ดูท่าหลานสาวของสหายเก่าคนนี้ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมากนัก

ชายชราเดินมาทางที่สองพ่อลูกกำลังคุยกันอยู่ก่อนจะเอ่ยทักทาย

"นายท่านเซียว  วันนี้จวนท่านคึกคักตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเชียว"

"อ้อ ...อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านลุงเจิ้นหนาน  รบกวนท่านยามดึกหลานชายไร้มารยาทแล้ว"

"ไม่เป็นไรๆ  อืมเด็กน้อยเจ้าจะทำอะไร  ขายสินสอดที่เขาให้มาเช่นนี้ไม่กลัวจ้าวอันป๋อมาถลกหนังเจ้าหรือ"

"ท่านปู่หมอเทวดา  ในมือของตาแก่จ้าวมีมีดคมสำหรับเลาะเนื้อหนังข้า  แต่ในมือข้ามีมีดเล่มเล็กๆที่สามารถเลาะกระดูกเสือขอดเกล็ดมังกรได้  ท่านปู่ว่าใครต้องกลัวใครกันแน่เจ้าคะ"

"อืม...เลาะกระดูกเสือขอดเกล็ดมังกร  ฮ่าๆๆๆสำคัญนัก  ไอ้หยาพี่เซียวหานหลานสาวท่านคนนี้น่าสนใจๆ  ฮ่าๆๆๆ"

ปลายยามเหมาเสียงมโหรีบรรเลงดังลั่นจนคนต้องตื่นจากที่นอนออกมาดู  คนเป่าแตรเดินไปทั่วท้องถนน มีคนแจกใบปลิว  ขอทานต่างเข้ามารุมล้อมเอาไปปลิวไปโยนเล่น  ชาวบ้านที่ตื่นมาแต่เช้าก็สงสัย   วันนี้เมืองหลวงมีเรื่องอะไรหรือครึกครื้นยิ่งนัก  คนที่อ่านหนังสือออกเก็บใบปลิวมาได้ก็จับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันสนุกปาก

"นี่พวกเจ้า  วันนี้คุณหนูเซียวคนนั้นที่ถูกเจ้าบ่าวทิ้งงานแต่งไปแต่งคุณหนูสกุลหลิวจะขายสินสอดของจวนจ้าวทิ้งน่ะ"

"ไอ้หยา...คุณหนูเซียวคนนี้สติไม่ดีหรือ  สินสอดนั่นขายได้ด้วยหรือ  จ้าวอันป๋ออำมาตย์ซ้ายจะยอมหรือ  แม้ว่าเขาไม่ทวงคืนแต่อย่างไรก็เป็นของสกุลจ้าว"

"เพ้ยๆๆๆ  พวกเจ้าคิดว่าคนที่ทำเรื่องต่ำช้าอย่างจ้าวเฉิงจะกล้าไปเอาความกับคุณหนูเซียวคนนี้หรือ"

"ทำเรื่องต่ำช้า  เรื่องอันใดกัน  เจ้ารู้อะไรก็รีบเล่ามา"

ชาวบ้านเริ่มจับกลุ่มวิจารณ์กันสนุกปาก  ตอนนี้สกุลหลิวกับสกุลจ้าวกำลังมีความสุขที่ทั้งสองตระกูลเกี่ยวดองกันสำเร็จ  พวกเขาไม่รู้เลยว่าอีกไม่เกินหนึ่งชั่วยามจะกลายเป็นหัวข้อสนทนาไปทั่วเมืองหลวงจนถึงขั้นยกกันมาเอาเรื่องเซียวอี้เซียนถึงบ้าน  และอับอายกลับไป

กลางยามเฉินเซียวอี้เซียนก็สั่งให้บ่าวไพร่เริ่มวางข้าวของเรียงราย  สินค้าที่เป็นรายการสินสอดขายราคาต่ำจนดูไร้ค่า   แต่ของจวนเซียวขายราคาสูงจนดูเป็นของหายาก  ใครไม่รู้ก็คิดว่านั้นคือสินสอดราคาแพง  เซียวอี้เซียนไม่ใส่ใจคำติเตียน  หากภายหน้าจ้าวอันป๋อมาขอดูรายการที่ขายเขาจะได้ไม่กล้ามั่วนิ่มว่านางค้ากำไรเกินควร

คนที่ผ่านไปมาอดมองไม่ได้  ไปสอบถามจึงรู้ว่าวันนี้ที่จวนสกุลเซียวกำลังคึกคักเนื่องจากวันนี้คุณหนูเซียวบุตรีคนเดียวของเซียวหงเปิดแผงขายของหน้าจวน   เดิมทีตระกูลเซียวหมั้นหมายอยู่กับจ้าวเฉิงบุตรชายอำมาตย์ซ้าย แต่ใครจะรู้ว่าตระกูลจ้าวเล่นตลก ในวันแต่งงานกลับส่งเกี้ยวไปรับคุณหนูหลิวมาแทนเรื่องนี้สร้างความอับอายแก่ตระกูลเซียวยิ่งนัก แต่เนื่องจากเป็นเพียงตระกูลเล็กๆ จึงไม่อาจต่อกร ตั้งแต่วันนั้นสามวันมาแล้วประตูจวนเซียวก็ไม่เปิดอีกเลย จนกระทั่งวันนี้คุณหนูเซียวเปิดจวนวันแรกก็เปิดแผงขายของหน้าจวนเสียแล้วคงเสียใจจนสิ้นสติกระมัง

"เอาล่ะๆ ทุกคนได้เวลาอันเป็นมงคลแล้ว เตรียมตัวได้เสี่ยวฮวาตีฆ้อง  เริ่ม"

โหม่งๆๆๆๆ เสียงตีฆ้องร้องป่าวดังมาจากหน้าจวน เสียงใสๆ กำลังตะโกนเรียกลูกค้า

"เร่เข้ามาๆ เจ้าค่ะ วันนี้มีของดีของถูกมาขายแก่พ่อแม่พี่น้อง มีเครื่องประดับมากมาย แพรพรรณสวยงาม ใครที่มาซื้อในวันนี้คุณหนูของเราบอกว่าจะจดชื่อพวกท่านเอาไว้เพื่อป่าวประกาศความใจบุญของทุกท่าน เพราะเงินตำลึงที่ได้ในครั้งนี้จะนำไปซื้อเสบียงแจกทานที่เมืองซ่างกู่ ชาวบ้านที่นั่นเจอกับปัญหาภัยแล้งใหญ่หลวง ราชสำนักอยากให้ทุกคนร่วมมือกัน ใครที่มาซื้อสินค้าในวันนี้เท่ากับช่วยเหลือราชสำนักด้วยเจ้าค่ะ"