ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!

last updateLast Updated : 2023-07-30
By:  หยาน อัน  Completed
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
9.5
792 ratings. 792 reviews
1292Chapters
300.3Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

แม้จะผ่านไปสองชั่วอายุ โรสยังคงไม่สามารถละลายหัวใจอันเย็นชาของเจย์ อาเรสได้ ด้วยความเศร้าโศก เธอตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตภายใต้หน้ากากของคนโง่ ลวงเขาและหนีไปพร้อมกับลูกทั้งสอง สร้างความโกรธเกรี้ยวที่ไม่รู้จบแก่เซอร์อาเรส ทุกๆคนรอบตัวพวกเขามั่นใจว่านี่จะนำพาความตายอันร้ายแรงมาสู่โรส ทว่า ในวันต่อมา เซอร์อาเรสผู้ยิ่งใหญ่กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงกลางถนน พยายามเกลี้ยกล่อมเด็กเหลือขอคนหนึ่ง “ได้โปรดทำตัวดีๆแล้วมากับฉัน!”“ฉันจะไป แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันซะก่อน!”“ว่ามา!”“นายไม่สามารถรังแกฉัน โกหกฉัน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ห้ามทำหน้าไม่พอใจใส่ฉัน นายต้องคิดเสมอว่าฉันคือคนที่สวยที่สุด และนายต้องยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงฉัน…”“ก็ได้!”เหล่าไทยมุงถึงกับตกตะลึง! นี่มันเทพนิยายที่สวนทุกตำราหรือไง? เซอร์อาเรสดูเหมือนจะจนปัญญา จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่เขาสร้างขึ้นมาเล่นเขาซะอยู่หมัด ในเมื่อเขาไม่สามารถปฏิเสธเธอ เขาก็จะทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียงจนหมดสิ้นแทน!

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1

“เราหย่ากันเถอะ”ชายหนุ่มผู้สง่างามทว่าหยิ่งผยอง เขากำลังจ้องหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึก“ฉันจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้” เขากล่าวโดยไม่แยแส “ถ้าเธอต้องการเงิน งาน หรือหมอดีๆสำหรับแม่ของเธอ ฉันก็จะเตรียมไว้ให้เช่นกัน”โรสหมดหวังจะต่อสู้กับน้ำตาที่ล้นเอ่ออยู่ในดวงตาของเธอในตอนที่คู่หมั้นของเจย์ อาเรส หนีหายไปหนึ่งวันก่อนวันแต่งงานของทั้งสอง พวกเขาถูกบังคับให้หาเจ้าสาวชั่วคราวเพื่อดับความหิวโหยของเหล่าปาปารัซซี่และสื่อทั้งหลายชายหนุ่มเชื่อว่าเธอตอบตกลงเล่นตามบทก็เพื่อชื่อเสียง เพื่อที่จะกลายเป็น คุณนายอาเรส ยังไงก็ตาม ตัวหญิงสาว โรส เธอรู้ดีว่าที่เธอตกลงไปก็เพื่อเติมเต็มความรักตลอดสองชั่วชีวิตที่มีให้เขาเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าเธอรักเขาแค่ไหน“ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณเพื่อเงิน” เธอกระซิบอย่างแผ่วเบา ความรักอันเข้มข้นของเธอก่อให้เกิดปมในใจลึกลงไปในแววตาที่สงบของชายหนุ่มเกิดประกายของความฉงนถ้าคนแปลกหน้าสองคนแต่งงานกัน มันจะมีเหตุผลอะไรได้อีกนอกจากเรื่องเงิน?“ความอดทนของฉันกำลังจะหมดลง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะนัดทนายมาพบเธอพรุ่งนี้ พร้อมกับใบหย่า” ชายหนุ่มจิบกาแฟเป

Interesting books of the same period

Comments

user avatar
Nattharinee Chotvaratsakul
สนุกอยู่หรอกแต่ยืดเยื้อเกิ้น อ่านไปนานๆๆเริีมเบื่อแล้ว ไม่มีเรื่องไหนจบสักเรื่อง..ยืดเกิ้น
2024-02-28 00:20:21
1
user avatar
กมลพร โภคพิพัฒน์
มีเล่มจบไหม
2023-09-30 08:15:00
2
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
ทำไมเป็นอย่างนี้ทุกแอฟคะอ่านมาตั้งนานแล้วหมดค่าเหรียญไปก็มากนะคะ โปรดนำมาลงให้จบด้วยค่ะ
2023-09-03 18:34:39
3
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
อยากให้ลงมากกว่าวันละ 1 บท เท่าไรก็พร้อมจ่ายนะ เพราะตามอ่านมาหลายแอฟแล้ว มีแอฟนี้ที่ลงนานที่สถด
2023-06-21 20:57:11
3
default avatar
Doo Series
อัพเดทช้านะเพจนี้
2023-05-31 02:40:27
0
user avatar
瘦小胖
ตามอ่านมาได้พักนึงจะมีที่สิ้นสุดรึป่าวนะ เหรียญก็แพงมากค่ะ แต่เนื้อเรื่องน่าสนใจสนุกด้วย เราต้องเลิกอ่านจริงๆเหรอเนี่ย
2023-03-27 03:10:04
0
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
ลงมากกว่าวันละ 2 บทได้ไหมคะ ตามมานานมากแล้วค่ะ
2023-03-20 21:34:54
2
user avatar
นายเพลิ- พิศเพ่ง
อ่านสนุกทุกเรื่องราว
2023-03-15 01:53:05
0
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
อ่านมาหลายแอฟแต่ไม่จบสักแอฟเดียว
2023-03-09 11:56:04
0
user avatar
Sudarat Nu MooZz
ซื้อเรียญแพงจังอ่านได้แป๊ปเดียวก้อหมดตอนก็สั้นดูไม่คุ้มกับเหรียญที่จ่าย
2023-03-08 09:10:07
1
user avatar
Ratthirod Bunna
เนื้อเรื่องสนุกดี แต่อัพเดตแต่ละตอนน้อยเกินไป และเหรียญมีราคาแพงมากด้วย เติมไป2พันเหรียญ อ่านได้หน่อยนึงก็ต้องเติมใหม่ แพงมากกก แต่นิยายสนุกก
2023-03-07 20:40:32
0
default avatar
Foremost NB
อยากให้มีขายใน meb ค่ะ
2023-03-02 14:14:24
0
user avatar
Amornchai Sujaritpong
สนุกชอบๆๆรออ่าน
2023-01-27 02:00:45
0
user avatar
Kittiyada Punyaphet
มารอบนี้ อัพเดทให้จบนะคะ รออ่าน
2023-01-07 14:09:56
3
user avatar
กาหลง พละพล
ทำไมไม่อัพเดท
2022-05-11 22:07:54
0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 53
1292 Chapters

บทที่ 1

“เราหย่ากันเถอะ”ชายหนุ่มผู้สง่างามทว่าหยิ่งผยอง เขากำลังจ้องหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึก“ฉันจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้” เขากล่าวโดยไม่แยแส “ถ้าเธอต้องการเงิน งาน หรือหมอดีๆสำหรับแม่ของเธอ ฉันก็จะเตรียมไว้ให้เช่นกัน”โรสหมดหวังจะต่อสู้กับน้ำตาที่ล้นเอ่ออยู่ในดวงตาของเธอในตอนที่คู่หมั้นของเจย์ อาเรส หนีหายไปหนึ่งวันก่อนวันแต่งงานของทั้งสอง พวกเขาถูกบังคับให้หาเจ้าสาวชั่วคราวเพื่อดับความหิวโหยของเหล่าปาปารัซซี่และสื่อทั้งหลายชายหนุ่มเชื่อว่าเธอตอบตกลงเล่นตามบทก็เพื่อชื่อเสียง เพื่อที่จะกลายเป็น คุณนายอาเรส ยังไงก็ตาม ตัวหญิงสาว โรส เธอรู้ดีว่าที่เธอตกลงไปก็เพื่อเติมเต็มความรักตลอดสองชั่วชีวิตที่มีให้เขาเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าเธอรักเขาแค่ไหน“ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณเพื่อเงิน” เธอกระซิบอย่างแผ่วเบา ความรักอันเข้มข้นของเธอก่อให้เกิดปมในใจลึกลงไปในแววตาที่สงบของชายหนุ่มเกิดประกายของความฉงนถ้าคนแปลกหน้าสองคนแต่งงานกัน มันจะมีเหตุผลอะไรได้อีกนอกจากเรื่องเงิน?“ความอดทนของฉันกำลังจะหมดลง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะนัดทนายมาพบเธอพรุ่งนี้ พร้อมกับใบหย่า” ชายหนุ่มจิบกาแฟเป
Read more

บทที่ 2

เจย์ อาเรส ได้รับของขวัญที่ไม่คาดคิด นั่นคือเด็กแรกเกิดเมื่อเขามองไปที่ทารกน้อยที่ถูกห่อไว้ด้วยผ้าซึ่งกำลังส่งเสียงร้องอยากอาหาร ชั้นน้ำแข็งหนาดูจะปกคลุมใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์“แม่ของเด็กอยู่ที่ไหน?” เขาถามผ่านฟันที่ขบแน่น ดวงตาฉายแววความอันตรายออกมาผู้หญิงคนนั้นกล้าดียังไงถึงได้เอาเมล็ดพันธุ์ของเขาไป แต่หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบที่จะดูแลเด็ก?“ขออภัยด้วยครับท่าน” ผู้ส่งเด็กน้อยกล่าว “แม่ของเด็กคนนี้ตายที่โรงพยาบาล จากภาวะการคลอดลำบากครับ”เจย์พลันเคร่งเครียดขึ้นและรู้สึกพูดไม่ออก เขาใช้เวลาค่อนข้างนานในการประมวลผลสิ่งที่ได้ยิน ไฟในดวงตาของเขาผสมปนเปกับประกายความสงสัย “ตาย?”ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเปิดรูปของโรสผู้สิ้นลมให้เจย์ดู“คุณอาเรส นี่คือรูปที่ระลึกของโรสที่เราถ่ายมา ผมสามารถส่งให้คุณได้ถ้าคุณต้องการ—”เจย์กวาดสายตามองจอโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว หญิงสาวในรูปมีร่างกายพองอืด ใบหน้าบวมของเธอซีดขาวเหมือนศพเบ้าตาของของเธอเบิกกว้าง จ้องมองผ่านหน้าจอเข้ามาจะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่โรส?เมื่อเจย์ ผู้เป็นพวกย้ำคิดย้ำทำ เห็นรูปโรสที่ตายลงแล้ว ความ
Read more

บทที่ 3

ในขณะที่โรสกำลังเรียกรถแท็กซี่อยู่ริมถนน เจย์ก็เดินมาพร้อมกับหญิงสาวทรงเสน่ห์ข้างกายเขา“หลบไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มและนุ่มลึกราวกับเสียงเชลโลที่สามารถทำให้หญิงสาวใดก็ตามอ่อนระทวยแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่มันก็แฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่าของชายผู้มากเงินทองโรสรู้สึกตัวทันทีว่าเธอและลูกๆกำลังขวางทางเขาอยู่—พวกเขากำลังยืนอยู่หน้ารถโรลส์รอยส์พร้อมด้วยสปิริทออฟเอ็กสเตซี่บนฝากระโปรงรถโรสลากกระเป๋าเดินทางด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ดึงลูกๆของเธอ เมื่อโรสเห็นเจย์ เธอค่อนข้างรู้สึกตื่นตระหนก และพยายามจะหลบฉากออกไปช้าๆ—หญิงสาวผู้มีเสน่ห์เย้ายวนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยและเหน็บแนม “เธอต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงได้ห่อตัวด้วยเสื้อผ้าแบบนั้น เอาเลย อยากจะใส่แว่นกันแดดก็แล้วแต่ แต่ทำไมต้องบังคับให้ลูกของเธอใส่มันเวลาเดินด้วย? นั่นมันอันตรายไม่ใช่รึไง เธอไม่ห่วงเหรอว่าพวกเขาจะล้มเข้าหรืออะไรทำนองนั้น?”โรสรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ‘ฉันก็คงไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแบบนี้ถ้าไม่ต้องหลบซ่อนจากมารผจญแบบเธอหรอก’คำพูดของผู้หญิงคนนั้นทำให้เซ็ตตี้อารมณ์ไม่ดี—คุณแม่ของเธอพูดถูกมาตลอดเซ็ตตี้จะโก
Read more

บทที่ 4

ครึ่งชั่วโมงให้หลังโรลส์รอยส์จอด ณ ทางเข้าของสุสานภูเขาสามง่ามโจเซฟินอ่านตัวหนังสือขนาดใหญ่สามคำผ่านทางหน้าต่างรถ สุสาน ภูเขา สามง่าม ใบหน้าสวยหยดย้อยของเธอพลันซีดเผือก เหตุผลของการเดินทางกลับบ้านครั้งนี้ก็เพื่อมาเยี่ยมคุณย่า หรือว่าคุณย่า…“คุณย่าอยู่ที่นี่?” โจเซฟินอ้ำอึ้ง“โรสต่างหาก” เจย์แก้ไขความเข้าใจผิดของเธอ“โรส? เธอถูกฝังที่นี่เหรอ?”โจเซฟินถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้น เธอก็ถามขึ้นมาอย่างประหลาดๆ “นี่ไม่ใช่เทศกาลเชงเม้งสักหน่อย ทำไมเราถึงมาที่นี่กัน?” ทันใดนั้นโจเซฟินพลันร้องออกมาเสียงหลงด้วยความตื่นเต้น “นายยังหลงเหลือความรู้สึกให้โรส ฉันว่าแล้ว! ฉันหมายถึง ไม่งั้นจะมีอะไรอธิบายเรื่องเจ้าเด็กอัจฉริยะตัวแสบอย่างเจนสันได้?”เจย์ก้าวขายาวไปสู่ขั้นต่อไป ต้นสนไซเปรสขนาดใหญ่โตถูกปลูกไว้ตลอดสองข้างทางของขั้นบันไดด้วยคำพูดของโจเซฟิน ชายหนุ่มหยุดเดินลง เขาถอนหายใจอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ “เจนสันเกิดจากผิดพลาด เขาไม่ได้เกิดมาจากความรัก!”โจเซฟินจุ๊ปากแล้วกล่าวอย่างมีเลศนัย “งั้นทำไมนายไม่ผิดพลาดบ่อยๆซะล่ะ? ในเมื่อยีนของนายมันดีนัก มันจะเสียของถ้าไม่ใช้มันให้เกิดประโยชน์ส
Read more

บทที่ 5

โรงพยาบาลแกรนด์เอเซียเจย์ไปที่ห้องมอนิเตอร์ ทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ทำความเคารพเขาแล้วยื่นเอกสารรายงานให้“ท่านอาเรส ข้อมูลของคนไข้ได้เข้ามาในระบบของเราเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว ทางเราได้ติดเครื่องติดตามตัวแก่คนที่ส่งข้อมูลของเธอตามที่ท่านได้สั่งไว้แล้วครับ แต่ผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากคนในรูปที่ท่านให้มามากทีเดียว…”สายตาของเจย์จ้องเขม็งไปที่หน้าจอ ชายหนุ่มคนนั้นเลื่อนเมาส์ ก่อนที่ภาพของหญิงสาวในชุดแนวพังค์จะปรากฏขึ้นเจย์ขมวดคิ้วและพิจารณาหญิงสาวทรงผมเดรดร็อกอย่างตั้งใจ ปากที่ถูกทาไว้ด้วยลิปสติกและการแต่งตาอันโฉบเฉี่ยว เจย์พยายามระงับความรู้สึกไม่สบายใจที่เขากำลังรู้สึก“ซูมภาพเข้าไป!” เจย์ตะคอกใบหน้าของโรสถูกขยายจากหน้าจอ นั่นทำให้ภาพอันคมชัดของใบหน้าเธอถูกแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเธอยังดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน…เจย์หรี่ตาลงโรสรอดจากการตามจับตัวอันยอดเยี่ยมของเขาไปได้ยังไง?เขาไม่เข้าใจเลยว่าเธอใช้วิธีไหนในการหลบซ่อนตัวอย่างมิดชิด ทั้งๆที่ทั้งโลกกำลังตามหาเธออยู่ แต่การลงมือครั้งสุดท้ายในการแกล้งตายของเธอ ต้องยอมรับว่ามันค่อนข้างฉลาดมากเมื่อเจย์คิดว่าเข
Read more

บทที่ 6

“กัดเธอ? ฉันไม่มีทางเอาปากของฉันไปใกล้อะไรก็ตามที่โสโครกแบบเธอหรอกนะ” เจย์ยักคิ้วอย่างยียวนเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้หมุนที่บุด้วยหนังสีดำและเดินเข้าใกล้โรสทีละก้าวๆ เขาเหยียดตามองโรสด้วยความยะโสจากความสูง185ซม.ของเขา“เอาล่ะ โรส เธอจะชดใช้สิ่งที่เธอทำกับฉันเมื่อห้าปีก่อนยังไงดีล่ะ?” เจย์กล่าวอย่างน่าขนลุกความทรงจำของคืนนั้นยังคงแจ่มชัดในหัวของโรส ห้าปีที่แล้ว ด้วยความกล้าหาญบางส่วนที่มาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้เธอ…เธอวางยาเขา จากนั้นเธอก็…“ฉ-ฉันจ่ายค่าชดเชยให้นายไปแล้ว!” โรสพยายามแบบสุด ๆ ที่จะโน้มน้าวเศรษฐีผู้นี้กลิ่นอายของความหงุดหงิดเริ่มปรากฏขึ้นบนสีหน้าอันมืดมนของเจย์“เอาเป็นฉันจ่ายคืนให้เธอสิบเท่าเลย แต่เธอต้องไปนอนกับผู้ชายคนอื่นเป็นไง หืม?” เจย์เอื้อมมือออกไปคว้าแก้มน้อยๆของเธอ ความโกรธของเขาเป็นเหมือนราชสีห์ที่ยังไม่ถูกปลุก มันพร้อมที่จะเข้าตะครุบเหยื่อได้ตลอดเวลาโรสสังเกตเห็นประกายสีแดงฉานในตาของเขา ชายคนนี้ดูเหมือนนักล่าที่ทำให้เธอตัวแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว“นายต้องการอะไร?” มือของเจย์เลื่อลงไปที่คอเสื้อของเธอไปก่อนที่เขาจะกระชากเดรสที่ทำจากผ้าฝ้ายลินินอย่างแรง เ
Read more

บทที่ 7

เจย์ฉุดโรสให้ลุกขึ้นแล้วโยนเธอลงไปใต้โต๊ะ เขาดึงไทด์สีน้ำเงินของเขาออกแล้วใช้มันมัดแขนของเธอไว้กับขาโต๊ะจากนั้นเขาก็คว้าผ้าขี้ริ้วบนโต๊ะขึ้นมา และใช้มันอุดปากของโรสสิ่งที่โรสพอจะทำได้คือการใช้สองเท้าของเธอถีบเจย์อย่างต่อเนื่องโชคไม่ดีเท่าไหร่ การดิ้นรนของเธอไม่ค่อยมีประโยชน์นัก จากความแตกต่างด้านความแข็งแรงของทั้งสองที่มากเกินไปด้วยความที่เหยื่อของเขาถูกพันธนาการไว้แล้ว เจย์แสยะยิ้มขึ้น “โรส เธอควรจะซื่อสัตย์กับฉันนะ” เขาเตะเข้าที่ขาสั้น ๆ ที่สั่นระริกของเธออย่างป่าเถื่อนหลังจากสะใจจนพอหอมปากหอมคอแล้ว เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างสบายใจแล้วโทรหาเจ้าหนุ่มน้อยของเขาโรสถูกทิ้งไว้พร้อมกับผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิง ชุดที่ฉีกขาด และท่อนขาที่เคยขาวเนียนก็ถูกแทนที่ด้วยรอยฟกช้ำเธอจ้องมองไปที่เจย์ด้วยความไม่พอใจ และส่งเสียงครวญครางแสนอู้อี้จากปากที่ถูกอุดไว้ของเธอ ยังไงก็ตาม เธอไม่ได้ร้องไห้หรืออะไรทำนองนั้นเลยเสียงโหยหวนที่ฟังไม่รู้เรื่องของเธอ ความจริงแล้วมันคือสารพัดคำด่าที่มอบให้เจย์ อย่างการสาปแช่งให้เขาถูกรถชนตอนอยู่ที่ถนน หรือถูกคลื่นสึนามิกลืนหายไปเมื่อเขาอยู่ที่ทะเล และแม้แ
Read more

บทที่ 8

พยาบาลฝ่ายต้อนรับที่โต๊ะสังเกตเห็นเด็กน้อยเข้า เขามีศรีษะที่ปกคลุมด้วยผมสีดำทรงเสน่ห์ และใส่เสื้อยืดสีขาวที่มีรูปชุดเกราะถูกสกรีนอยู่บนอก พร้อมด้วยกางเกงวอร์มสีดำและหน้ากากอนามัยสีดำเช่นกันด้วยลุคสีขาวดำจากเสื้อผ้าหน้าผม ทำให้เขาดูมีสไตล์อย่างมาก ราวกับว่าเขาเป็นผลงานศิลปะจากศิลปินเอก ในจินตนาการของพยาบาลสาว เขาดูเหมือนเจ้าชายที่หลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูนเลยทีเดียว‘เด็กคนนี้น่ารักสุดๆเลย!’ “หนูกำลังตามหาใครอยู่จ้ะ หนุ่มน้อย?” คุณพยาบาลได้เข้ามาหาเขาและกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เสียงของเธอฟังดูอ่อนโยน“ผมกำลังตามหาคุณ—คุณพ่อของผมอยู่ครับ!” เด็กชายกล่าวโดยสัญชาตญาณ‘คุณแม่บอกว่าเราควรระวังเวลาที่อยู่ข้างนอก’‘ห้ามบอกความจริงกับใคร ยกเว้นกับคุณตำรวจ แน่นอนอยู่แล้ว’หนุ่มน้อยเงยหน้ามองพยาบาลด้วยใบหน้าใสซื่อ “คุณผู้หญิง คุณพอจะรู้ไหมครับว่าคุณพ่อผมอยู่ไหน?”เมื่อพยาบาลร่างเล็กพิจารณาใบหน้าของเด็กชาย ด้วยดวงตากลมโตที่ถูกบดบังอยู่ใต้หน้ากากอนามัย เธอตกใจพร้อมกับรู้ได้ทันที ‘ตาพวกนั้นเหมือนกับตาของคุณอาเรสผู้เย็นชาเลย!’ยังไงก็ตามแต่ คุณอาเรสนั้นมีใบหน้าจริงจังเป็นเครื่องหมายการ
Read more

บทที่ 9

เพียงแค่นั้น เขาก็เข้าใจว่าหุ่นเลโก้นั้นถูกสร้างออกมาให้เหมือนหญิงสาวที่งดงาม‘เจ้าหนูนี่คิดถึงแม่ของเขาอีกแล้วเหรอ?’ เขาคิดด้วยความโมโห“เจนสัน ลูกอย่างเจอคุณแม่จริง ๆ เหรอ—” เขาโพล่งอออกไปโดยไม่คิดเจนสันยืนอยู่ที่บันไดด้วยความบูดบึ้ง ร่างเล็กจิ๋วของเขามองดูดื้อรั้นและเปลี่ยวเหงาเป็นพิเศษ เขาหันหลังกลับมามองที่เจย์ก่อนจะพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมเจย์ถึงกับเม้มปากแน่น เขาควรจะเรียกตัวเองว่าเป็นคนโชคดีที่ยังไม่จับโรสโยนลงไปในซ่องซะก่อน ไม่งั้นล่ะก็ ด้วยความเห็นแก่ตัวโดยธรรมชาติของเจนสัน เขาจะไม่มีทางให้อภัยเจย์แน่หากเขาพบว่าพ่อของเขารังแกคุณแม่ยังไงก็ตาม—ที่เจนสันคิดถึงแม่มากขนาดนี้ก็เป็นเพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของเจย์เองไม่กี่ปีก่อน เจย์ยังเข้าใจว่าโรสตายไปแล้ว และไม่ต้องการให้เจนสันใช้ชีวิตอยู่ในโลกด้วยความเคียดแค้น เขาจึงสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาว่าคุณแม่ยังคงรักเขาในทุก ๆ วันและใช่ เจย์เพิ่งได้รู้ความจริงที่น่าตกใจมาก โรสยังมีชีวิตอยู่และแถมยังสบายดีอีกด้วยในขณะที่เจย์กำลังใคร่ครวญว่าจะพาเจนสันไปหาโรสดีหรือไม่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นปลายสายที่โทรเข้ามาคือผู้ช่วยของเขา เก
Read more

บทที่ 10

หลังจากการอธิบายแผนการและรายละเอียดอันยืดยาว เกรย์สันมองไปที่คุณอาเรสด้วยความภาคภูมิใจและคาดหวังในขณะที่เขากำลังคิดว่าเจย์กำลังจะชมเขาในความฉลาด เจย์กลับจ้องเขาด้วยสายตาคมกริบที่ดูเหมือนมีดมากมาย“ย้ำคิดย้ำทำ? ออทิสติก?” เสียงของเจย์ฟังดูสงบแต่มันกลับมีความโกรธซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขาหน้าผากของเกรย์สันเริ่มหลั่งเหงื่อออกมาเป็นหยด ๆเกรย์สันกัดลิ้นของเขาเอง แม้ว่าท่านเจนสันจะเรื่องเยอะและเป็นเด็กเจ้าปัญหา แต่เขายังคงเป็นลูกชายสุดรักของคุณอาเรสอยู่ คนเดียวที่จะสามารถวิพากษ์วิจารณ์ท่านเจนสันได้คือตัวคุณอาเรสเองเท่านั้นถ้ามีใครกล้าปากเสียใส่ท่านเจนสันล่ะก็ โดยพื้นฐานแล้ว นั่นคือการขุดหลุมฝังตัวพวกเขาเองแน่อยู่แล้ว เจย์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอันตราย “เกรย์สัน ดูเหมือนนายจะรู้จักเจนสันเป็นอย่างดี ทำไมฉันไม่มอบความรับผิดชอบในการดูแลเจนสันให้นายเลยดีล่ะ?”ทันทีที่เจย์พูดจบ เกรย์สันพลันหน้าเสียและรีบร้องขอความเมตตา“คุณอาเรส ผมมีครอบครัวต้องดูแล ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ท่านเจนสันเพิ่งจะทำให้คนขับรถสิบเอ็ดคนลาออกไปภายในสิบเจ็ดวันที่ผ่านมา สามคนมีอาการความดันโลหิตกำเริบ สองคนในนั้นได้
Read more
DMCA.com Protection Status