กฤษตริณณ์ ทวีรัตนวงษ์ (เกียร์) หนุ่มวิศวะสุดฮ็อต อดีตนักมวยเก่า หลานชายเจ้าของค่ายมวยดัง เพลงเพลิน (เพลง) สาวน้อยตัวเล็กน่ารัก มองโลกในแง่ดี ผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนชื่อดัง "เขียนรักใสๆไม่ปังหรือจะลองแนวรักผู้ใหญ่ดีนะ" คอร์สสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตต้องมาสินะ.. ว่าแต่..กับใครดีล่ะ??? อ่านเพลินๆ นะคะ พล็อตอาจไม่สมเหตุสมผล ใครชอบแนวๆน่ารักใสๆ ติดตามพี่เกียร์สายโหดหรือสายหื่น 555 น้องเพลงคนน่ารักสุดแสนโบ๊ะบ๊ะ คำเตือน: ไม่ควรหาสาระกับนิยายที่ท่านอ่าน อิอิ น้องเพลง สาวน้อยตัวเล็กน่ารักฉบับกระเป๋า พกพาสะดวก
View MoreChapter 24จงจิตยืนมองหลานชายที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออกจนกลายเป็นหนุ่มเต็มตัว กำลังนั่งคุกเข่าข้างๆหญิงสาวหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แถมยังกุมมือไว้แน่นหนึบไม่ยอมปล่อยอีกด้วย คงจะรักกันมากสินะ..“เกียร์ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้” นางแกล้งทำเสียงเข้มรับบทคุณยายใจยักษ์ใจมาร“ไม่ครับเกียร์ไม่ลุก เกียร์จะคบกับน้องเพลง ไม่เลิกนะยาย” อดีตนักมวยสากลจอมโหด แต่ดูเชื่องเหมือนลูกแมวเมื่ออยู่กับคนรัก นี่มันใช่หลานชายของนางตัวจริงเสียงจริงหรือเปล่านะ“พี่เกียร์..” เพลงเพลินมองหน้าแฟนหนุ่มทั้งน้ำตา ทำไมอุปสรรคความรักของเขากับเธอมันช่างมากมายเสียเหลือเกิน ทั้งเรื่องคนรักในอดีตของพี่เกียร์ มินนี่และในตอนนี้ก็คุณยายของเขา อยากจะยอมแพ้แล้วเดินออกจากชีวิตของเขา แต่มือหนาที่กุมเอาไว้แบบแน่นหนาก็แสดงให้เห็นว่าพี่เกียร์ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆอย่างแน่นอน ทั้งเขายังยอมคุกเข่าต่อหน้าผู้เป็นยายเพื่อขอร้องให้คนตรงหน้ายอมให้เขาคบกับเธออีก แล้วแบบนี้เธอจะยอมจากไปง่ายๆได้ยังไง“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ยายบอกครั้งสุดท้าย” จงจิตพยายามกลั้นยิ้ม นานๆทีได้แกล้งหลานชายคนโปรดมันก็สนุกดีเหมือนกัน“เกียร์ไม่ลุกจนกว่ายายจะให้เกียร์คบกับน้องเพลง”
Chapter 23ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ไม่สิ..เกือบจะเก้าโมงแล้ว ดีที่เป็นวันเสาร์ไม่ต้องรีบตื่นไปเรียน พี่เกียร์ออกไปซื้ออาหารที่ห้างสรรพสินค้าใกล้กับคอนโด บอกว่าจะซื้อของสดมาทำอาหารที่ห้อง ฉันนี่ช่างสมเป็นกุลสตรีจริงๆ ให้ผู้ชายดูแลปรนนิบัตรพัดวี แต่พี่เกียร์ก็อ้างว่าอยากทำอาหารอร่อยๆให้ฉันกินด้วยตัวเอง ฉันเดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปรดน้ำต้นไม้ที่ช่วยกันปลูกกับเจ้าของห้องที่ริมระเบียง ชุดที่ใส่นอนก็เป็นเสื้อนักศึกษาของพี่เกียร์ที่ยาวมากจนกลายเป็นมินิเดรสของฉัน พอออกมาถึงห้องรับแขกก็เห็นผู้หญิงสูงอายุที่น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับคุณยายของฉัน กำลังยืนก้มๆเงยๆเก็บเสื้อผ้าที่พี่เกียร์ถอดทิ้งไว้แบบส่งๆบนพื้นใส่ในตระกร้า ว่าแต่..แม่บ้านจะมาทำห้องในตอนที่ฉันกับพี่เกียร์ไม่อยู่ห้องนี่นา ฉันมองหญิงชราตรงหน้าด้วยความงุนงง ทว่าสิ่งที่ทำให้ใบหน้าของฉันเห่อร้อนด้วยความขัดเขินก็คือ แม่บ้านกำลังเก็บเสื้อชั้นในของฉันที่วางบนโซฟาตัวยาวหน้าทีวีรวมถึงกางเกงบ็อกเซอร์ของพี่เกียร์ด้วย ไม่บอกก็รู้ว่ามีกิจกรรมอะไรบนที่ตรงนี้ จึงรีบวิ่งไปแย่งเสื้อผ้าในมือของหญิงชรามาถือและซ่อนมันไว้ข้างหลังอย่างไว“คุณยายคะ เดี๋ยว
Chapter 22“พี่รักเพลงนะครับ” เสียงทุ้มนุ่มและสายตาที่มองมาอย่างสื่อความหมายพิเศษทำเอาฉันหัวใจเต้นรัวและแรง ไม่บอกก็รู้ว่าฉันใจอ่อนตั้งแต่ที่รู้เขาเสี่ยงชีวิตปีนขึ้นมาหาฉันแล้วล่ะ“เพลงก็รักพี่เกียร์ค่ะ” ฉันตอบกลับออกไปในที่สุด พร้อมกับกอดคนข้างๆด้วยความคิดถึง แต่ความสูงที่มีน้อยนิดทำให้ใบหน้าถึงเพียงแค่ระดับอกพี่เกียร์เท่านั้น แต่คนตัวสูง..ไม่สิ สูงมากๆก็ย่อตัวลงพลางใช้นิ้วชี้ที่แก้มตัวเองทั้งยังยื่นมันมาใกล้ๆอีก“พี่เกียร์ ชะเอมยังอยู่ด้านนอกระเบียงนะคะ” ฉันพูดเสียงเบากลัวเพื่อนสาวจะได้ยิน“ตามสบายเลยจ้า เดี๋ยวเอมไปรอข้างล่าง” ทว่าจู่ๆรูมเมทสาวก็เดินเข้ามาในห้อง สะพายกระเป๋ากับโทรศัพท์มือถือเตรียมพร้อมออกจากห้อง“เฮ้ย!! ไม่ต้องหรอกเอม นี่ห้องเอม เพลงไปดีกว่า” ฉันรู้สึกผิดที่มารบกวนชะเอมแถมยังจะมาขอใช้ห้องอยู่กับแฟนหนุ่มตามลำพังอีก“ไม่ต้องเกรงใจ เสร็จเมื่อไหร่ เอ้ย..เคลียร์กันเสร็จก็โทรบอก” ชะเอมแกล้งทำทีพูดผิด ล้อฉันแบบหน้าตาย ร้ายนักนะ!!“งั้นขอรบกวน..” พี่เกียร์หันมายิ้มกว้างให้ฉันเหมือนถูกใจที่ชะเอมยื่นข้อเสนอแบบนี้ แทนที่ฉันจะยิ้มกลับแต่มองค้อนคนตัวสูงแทน“พี่เกียร์!!” จะบ้ารึไ
Chapter 21หลังจากแยกกันกับมิ้นท์ฉันก็กลับไปที่คอนโดของพี่เกียร์ นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยที่โซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น ยิ่งเห็นภาพในเฟซบุคของเจ้ก้อยฉันยิ่งรู้สึกหน่วงๆในใจ ถึงพี่เกียร์จะไม่ได้รักไม่ได้ชอบมินนี่ แต่ก็ขัดใจคนที่บ้านไม่ได้ เขาต้องยอมไปกินข้าวตามที่ผู้เป็นยายขอร้องอยู่ดี เรื่องของฉันกับพี่เกียร์ชักจะเริ่มมีปัญหาเพราะนอกจากที่เขาจะลืมคนรักเก่าไม่ได้ ยังมีมินนี่ผู้หญิงอีกคนที่คนในครอบครัวของพี่เกียร์ยอมรับและเหมือนจะยินดีอ้าแขนรับในฐานะสะใภ้ของบ้าน คนที่เพียบพร้อมเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง แค่นี้ก็เห็นเค้าลางอนาคตที่มืดมนและมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์สักนิด รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะดึงดันอยู่กับเขาไปทำไม ถึงมันจะเจ็บแต่ฉันก็ต้องตัดใจให้ได้ คิดได้ดังนั้นฉันจึงเข้าไปเก็บของจำเป็นอาทิเช่นชุดนักศึกษากับตำราเรียนลงในกระเป๋าเป้ใบใหญ่ โน้ตบุคที่พี่เกียร์ซื้อให้ฉันก็ดูดข้อมูลออกซึ่งในเครื่องก็มีแค่ไฟล์นิยายซึ่งฉันก็ย้ายมาเก็บไว้ในแฟลชไดรฟ์และคืนมันให้เขา ฉันยืนอ้อยอิ่งมองทุกอย่างในห้อง ภาพความทรงจำฉายวาบขึ้นมาราวกับภาพแฟลชแบ็ค ทุกอย่างล้วนเป็นความทรงจำและประสบการณ์ที่ดีสำหรับฉัน จบแล้วสิน
Chapter 20[ เกียร์ วันนี้มากินข้าวกับยายได้ไหม? ] เสียงจากปลายสายเป็นผู้มีพระคุณที่ผมไม่สามารถจะปฏิเสธได้และรู้ดีว่าคนที่เป็นตัวตั้งตัวตีนัดกินข้าวไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก..“ครับยาย เกียร์ทำโปรเจ็คเสร็จจะรีบกลับนะครับ” ผมตอบรับและเร่งทำงานในส่วนของตัวเองเพื่อจะได้ไปตามนัดให้ทันเวลา“เกียร์รีบเหรอมึง?” เอมิเอ่ยถาม คงได้ยินที่ผมคุยโทรศัพท์แล้ว“อืม มินนี่กลับมาแล้ว” เพื่อนๆพอจะรู้ว่า มินนี่คือน้องสาวข้างบ้านที่คอยตามไล้ตามขื่อผม หญิงสาวที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่อยากจะได้ผมเป็นสามี ผมพยายามทำทุกวิถีทาง แกล้งคบกับผู้หญิงคนอื่นให้มินนี่เห็น ผลที่ได้นอกจากเธอจะไม่ยอมเลิกแล้ว ยังตามฉะผู้หญิงที่ผมไปข้องแวะทุกคน แม้แต่น้องรหัสอย่างยี่หวาก็ไม่เว้น ที่สำคัญมินนี่ยังเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ยายของผมทั้งรักและเอ็นดู ผมจึงทำอะไรมินนี่ได้ไม่ถนัดนักเพราะคนที่ให้ท้ายเป็นคนที่ผมเกรงใจและเคารพที่สุด อย่างวันนี้ไม่บอกก็รู้ว่ามินนี่คงไปอ้อนให้ยายเรียกผมไปกินข้าวเพื่อเป็นการต้อนรับที่เธอกลับมาจากอเมริกา“เฮ้ย!! แล้วน้องเพลงจะเป็นยังไงเนี่ย ให้น้องมาอยู่กับฉันก่อนไหม?” เอมิเอ่ยถามด้วยความห่วงใย เพราะเคยเห็นยี
Chapter 19กลิ่นหอมของอาหารปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากเผลองีบหลับตอนที่พี่เกียร์ออกจากห้องแล้วหรือว่าเขาจะย้อนกลับมาทำอาหารให้ฉันกินนะ พี่เกียร์คงห่วงใยกลัวฉันมัวแต่นอนจนไม่ได้กินข้าว คิดได้ดังนั้นจึงเดินตามกลิ่นอาหารออกมาจากห้องนอน ทว่าที่หน้าเคาท์เตอร์ห้องครัวกลับมีร่างบางในชุดเดรสสีหวานยืนอยู่ ฉันเผลอยืนนิ่งมองหญิงสาวแปลกหน้าอย่างมึนงง‘เธอเป็นใครกัน?’ ในขณะที่กำลังครุ่นคิด ใบหน้าสวยหวานของผู้มาใหม่ก็หันมาพอดี ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าฉันแล้วยิ้มกว้างพลางเดินเข้ามาแนะนำตัว“สวัสดีจ้ะ เราชื่อมินนี่นะ แล้วเธอล่ะ”“เราชื่อเพลง เอ่อ..แล้ว?”“สงสัยใช่ไหมว่าเราเข้ามาได้ยังไง เราเคยเป็นแฟนพี่เกียร์ รหัสห้องนี้เขาก็ยังใช้เป็นวันเกิดเรา...” พอสาวสวยตรงหน้าพูดจบ ฉันก็รู้สึกวูบโหวงอย่างประหลาด ฉันเพิ่งตกลงคบหากันกับพี่เกียร์ ทว่ารุ่งเช้ากลับมีผู้หญิงที่บอกว่าเป็นแฟนเก่าเข้ามาในห้องของเรา แถมรหัสห้องกลับยังเป็นวันเกิดของอดีตคนรักพี่เกียร์เสียอีก แล้วบอกนี้จะให้ฉันยิ้มกว้างบอกมินนี่อย่างหน้าชื่นตาบานว่าเป็นแฟนใหม่พี่เกียร์ได้ยังไง“มินนี่เพิ่งกลับมาจากอเมริกาน่ะ พอดีว่างๆก็เลยมาหาพี่เกียร์
Chapter 18“พี่เกียร์ เพลงทำตัวไม่น่ารักเลยค่ะ” หลังจากที่เผลอกอดพี่เกียร์ต่อหน้าผู้คนที่มาร้านกาแฟอยู่นานสองนาน เขาก็พาฉันเข้ามานั่งในรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลจากร้าน“รู้ตัวด้วยเหรอ?” เขากดเสียงเข้มจนฉันรู้สึกหวาดหวั่นในใจ“รู้ค่ะ เพลงขอโทษอีกครั้งนะคะ” ฉันยกมือไหว้เขา กลัวเขาจะพูดคำนั้นออกมาเหลือเกิน..“ถ้ารู้แล้ว งั้นเรา....” ไม่นะ!! เขากำลังจะบอกเลิกฉัน“ไม่เลิกนะคะ เพลงจะไม่ทำตัวงี่เง่าหึงหวงพี่เกียร์แบบเมื่อกี้อีกแล้ว เพลงไม่ทำแล้วค่ะ” แล้วน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาอีกครั้ง“แล้วใครจะบอกว่าเลิกล่ะ พี่แค่จะบอกว่างั้นเพลงก็ตกลงเป็นพี่สักทีสิ” เขาดึงฉันมากอดไว้ มือหนาลูบไปตามแผ่นหลังของฉันอย่างอ่อนโยน“ก็พี่เกียร์บอกว่าเพลงทำตัวไม่น่ารักนี่นา เพลงก็คิดว่า...”“ที่บอกว่าทำตัวไม่น่ารักก็เพราะไม่ยอมเป็นแฟนพี่ คิดโน่นคิดนั่นมากมาย” พอพี่เกียร์เฉลยเท่านั้นแหละ..ฉันก็รู้สึกอายที่ตีโพยตีพาย ว่าเขาอยากจะเลิกเพราะฉันหึงหวงเขา“.............” ฉันได้แต่หลุบตาต่ำไม่กล้ามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังกดยิ้มมุมปากจนเห็นลักยิ้มชวนมอง“ตกลงเป็นแฟนกันนะครับ คบกับพี่นะเพลง” พี่เกียร์ทำเสียงอ้อนๆ บวกกับแววตาคู่คมท
Chapter 17“สรุป ย้ายไปอยู่กับพี่เกียร์ อยู่กินกันฉันท์สามีภรรยา แต่ไม่มีสถานะ” มิ้นท์สรุปหลังจากที่ฉันเล่าความเป็นมาของตัวเองกับพี่เกียร์ให้เพื่อนๆฟัง ถ้าไม่พูดเรื่องนี้เลยเพื่อนๆก็คงจะทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามอยู่แบบนั้น เพราะอยู่ๆพี่เกียร์ก็เล่นฉุดฉันออกจากผับเอ็กซ์ท่ามกลางสายตาของทั้งเพื่อนๆของฉันและกลุ่มเพื่อนพี่เกียร์“แกก็ดูหน้าเราเนี่ย จะไปคู่ควรกับพี่เกียร์ได้ยังไง พี่เค้าทั้งหล่อสูงหุ่นดีแถมยังรวยมากๆ ส่วนฉันเตี้ยหน้าตางั้นๆ บ้านก็ฐานะยากจน เอ่อ..ไม่สิ โคตรจนตะหาก” สาบานว่าไม่ได้แกงตัวเองเลยจริงๆ ทุกอย่างมันคือความจริงที่ฉันต้องยอมรับให้ได้ ตอนนี้ฉันแค่กำลังฝัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นฝันที่ดีมากจนไม่อยากจะตื่นก็เถอะ แต่ใครจะอยู่ในนั้นได้ตลอดล่ะ สักวันฉันก็ต้องตื่นขึ้นมารับรู้ความจริงอยู่ดี“เพลง ถ้าพูดแบบนั้น ช่อก็ไม่เหมาะสมกับพี่ไคสิ ทำไมดูถูกตัวเองแบบนั้นล่ะ” ฉันรู้ดีว่าช่อม่วงพยายามจะพูดปลอบใจ จึงแสร้งยิ้มพลางหัวเราะราวกับไม่ได้คิดอะไรมาก ทั้งๆที่หัวใจเจ็บแปลบ“เมื่อคืนมีน้องมอหกที่จะติวภาษาอังกฤษเตรียมสอบแพทย์ ทักแชทมาในเพจครูพี่เพลงภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว บอกว่าจะมาหาที่มหา’
Chapter 16“น้ำซุปหอมจังเลยค่ะพี่เกียร์” ใบหน้าเล็กๆน่ารักโผล่เข้ามาที่ด้านข้างของผม ดวงตากลมโตทำตาวาวเมื่อเห็นอาหารที่ผมกำลังทำ“ดีใจจังได้กินวากิวเอไฟว์ รสชาติของชาบูพรีเมียมวันนั้นยังนุ่มกลมกล่อมติดลิ้นไม่หายเลยค่ะ” น้องเพลงหลับตาพริ้มเมื่อกำลังจินตนาการถึงอาหารที่ผมพาไปกินอาทิตย์ก่อน ผมอดจะกดจูบที่หน้าผากรูปหัวใจนั้นไม่ได้“เพลงถอยออกมาก่อนพี่จะยกน้ำซุปไปเทใส่หม้อชาบู” ผมเอ่ยเตือนกลัวน้องจะโดนน้ำร้อนลวก ร่างเล็กเดินไปรอที่โต๊ะอาหาร หญิงสาวเตรียมผักล้างหั่นเรียบร้อย พร้อมวางถ้วยจานตะเกียบพร้อมจะกินชาบูที่ผมแวะซื้อวัตถุดิบหลังจากที่กลับมาจากผับเอ็กซ์ ที่บอกให้น้องตามใจก็คือผมอยากกินชาบูเนื้อวากิว“พี่เกียร์ เนื้อนุ่มมากเลยค่ะ อร่อยมากๆ” ผู้หญิงตัวเล็กที่กินเก่งยิ่งกว่าผู้ชายตัวโตๆยิ้มกว้าง ดวงตากลมโตทอประกาย‘ทำไม น่ารักอย่างนี้วะ’ ผมเคยบอกตัวเองมาตั้งแต่แรกๆที่เรารู้จักกัน ว่าน้องเพลงไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ผมชอบ ตัวก็เล็กหน้าก็เด็ก เดินด้วยกันยังกะพี่ชายกะน้องสาว ไม่เห็นเราจะเข้ากันเลยสักนิด แต่ดูตอนนี้สิ คนที่หลงน้องจนไม่เป็นอันทำอะไรกลับเป็นผมเอง“อร่อยก็กินเยอะๆนะ” ผมเอื้อมมือข้ามไป
Chapter 1ฉันแบกใบหน้าที่สุดแสนจะง่วงงุนเดินเข้าหอพักหญิง ‘สิรินารถ’ ที่แสนจะเก่าแก่ ผนังปูนด้านนอกที่ทาสีชมพูเริ่มหลุดลอกไปตามกาลเวลา ราคาที่พักจึงถูกตามไปด้วย ฉันไม่ได้พักอยู่คนเดียว หากแต่อาศัยแชร์ห้องกับเพื่อนอีกสองคน อย่างว่าแหละ..ต้นทุนชีวิตของคนไม่เท่ากัน แต่ฉันก็ไม่คิดจะโทษใครหรอกนะ ฉันเชื่อว่าทุกคนมีสมองและสองมือ ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างมันต้องสำเร็จอย่างแน่นอน“ยัยเพลง เที่ยวดึก..เอ่อ ไม่สิ เที่ยวจนผับปิดอีกแล้วเหรอ?” ชะเอมรูมเมทหนึ่งในสองถามขึ้น ฉันไม่ตอบฝืนยิ้มเซียวๆพลางชูถุงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ส่งให้เพื่อนสาว“น้ำเต้าหู้หวานน้อยร้านป้านิดเจ้าประจำค่ะ”“ค่าน้ำเต้าหู้จ้ะ” ชะเอมยื่นแบงค์ยี่สิบให้ ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ“ซื้อมาฝาก เมื่อวานชะเอมทำสุกี้ให้เพลงกินไม่คิดเงินสักบาทเลย แลกกันนะ” บ้านชะเอมขายเนื้อหมูในตลาดที่สุโขทัย เพื่อนสาวเข้ามาเรียนในเมืองกรุงโดยไม่ต้องขวานขวายอะไรมาก ชะเอมกลับบ้านทีไรมักจะมีหมูเห็ดเป็ดไก่ของฝากจากบ้านอัดแน่นในตู้เย็นเป็นประจำ ฉันก็พลอยได้อานิสงส์มีอาหารจากรูมเมทสาวในบางมื้อและชะเอมไม่ยอมให้เพื่อนออกเงิน เธออ้างว่าได้มาจากบ้านฟรีๆเหมือนกัน แค่เ...
Comments