บททั้งหมดของ My Gear Knight อัศวินรัก..พิทักษ์ใจ: บทที่ 1 - บทที่ 10

Chapter 2 พอเรียนเสร็จในช่วงบ่ายฉันก็แยกย้ายกันกับเพื่อนกลับห้องพัก ฉันแวะซื้อกับข้าวหนึ่งอย่างกับข้าวสวยร้านประจำ ที่ซื้อบ่อยไม่ใช่อะไร นั่นก็เพราะราคาไม่แพงและมีรสชาติดี ฉันซื้อบ่อยจนรู้จักมักคุ้นกับป้าศรีเจ้าของร้านข้าวแกง ป้าศรีมักจะตักกับข้าวให้ฉันจนล้นถุงด้วยความเอ็นดูเสมอ แกมักจะบอกว่า‘ตัวเล็ก กินเยอะๆจะได้โตไวๆ’‘คงไม่โตไปกว่านี้แล้วค่ะป้า น่าจะเจริญเติบโตออกทางด้านข้างซะมากกว่า อาหารร้านป้าอร่อยที่สุดเลยค่ะ เพลงมีพุงแล้วเนี่ย’ ฉันไม่ได้โป้ปดแต่อย่างใด ข้าวแกงป้าศรีอร่อยจริงๆ ป้าแกยิ้มกว้างทั้งยังเพิ่มหมูให้อีกหลายชิ้นฉันถือถุงอาหารเดินเข้าไปในห้องพัก ที่แบ่งพื้นที่เป็นสามส่วนเท่าๆกัน เรียกได้ว่ามุมใครมุมมันฉันเลือกที่นอนติดหน้าต่างซึ่งถัดออกไปเป็นระเบียงเล็กๆ ซึ่งบางครั้งฉันยกโต๊ะญี่ปุ่นไปนั่งทำงานอยู่ตรงนั้น เพราะหอพักของฉันมีคลองอยู่ด้านหลัง จึงมีวิวทิวทัศน์สีเขียวให้มองบ้าง การใช้ชีวิตในเมืองกรุงที่เห็นแต่ตึกรามบ้านช่อง รถราแล่นกันขวักไขว่ พอได้เห็นธรรมชาติจึงทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย วันนี้ก็เช่นกันหลังจากจัดการกับมื้อเย็นเรียบร้อยฉันก็อาบน้ำสวมชุดนอนยกอุปกรณ์เขียนนิยายอ

Chapter 4ตริ้ง..ตริ้ง..เสียงเตือนโปรแกรมแชทสีเขียวแบบรัวๆ ทำให้เกียร์ต้องหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่านอย่างเสียไม่ได้Cairo : ไอ้เกียร์มึงอยู่ไหน? ทำไมไม่มาเรียน มึงอยากเรียนจบไหมAuto : แม่ง!! มาเกเรอะไรตอนปีสี่วะ ไอ้บ้า!!Ami : ยายมึงบอกว่า มึงออกไปดูที่ทำโกดังสินค้าแล้วหายออกจากบ้านไปเลยพร้อมกับรถคันเก่งที่ไม่ยอมให้ใครนั่งAuto : ตอนนี้ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว กูต้องแจ้งความคนหายไหมCairo : อ่าว ไอ้เกียร์ อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ เออ อย่างน้อยมึงก็ยังไม่ตายAmi : สรุปมึงอยู่ไหน ยายมึงถามAuto : มึงอยากรู้ก็บอกมาเหอะ โทรถามกูทั้งคืน กูผัวมึงเหรอ?Ami : ให้เหลือผู้ชายคนเดียวกูก็ไม่เอามึงหรอกออโต้Cairo : พวกมึงจะตีกันตอนนี้ไหม? เกียร์ มึงอยู่ไหนGear Knight : เชียงใหม่Auto : เชียงใหม่!!! อยากไปเที่ยววอร์มอัพก็ไม่บอกCairo : ไปทำบ้าอะไรวะ พวกกูคิดโปรเจคจนหัวจะแตก แม่ง..เสือกอยากเที่ยวAmi : กูชอบสาวเจียงใหม่Auto : กลับวันไหน แม่กูอยากกินไส้อั่วCairo : ตอบกูก่อน มึงไปทำอะไรAuto : ติดหญิง?Ami : เผื่อกูด้วยหนึ่งคนCairo : มึงเป็นอะไรรึเปล่า? อกหักเสียใจ บอกกูได้นะGear Knight : เปล่าๆ กูมาหาสับปะ

Chapter 6พี่เกียร์เป็นคนจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดของแม่ฉันทั้งหมด หนำซ้ำยังเป็นธุระเช่ารถเพื่อไปส่งแม่กับยายที่บ้าน ด้วยเพราะรถหรูของเขามันนั่งได้แค่สองคน เก็บของอะไรมากก็ไม่ได้ รถแพงซะเปล่าแต่ใช้ประโยชน์ได้ไม่เต็มที่ อย่างว่าแหละรถของเซเลบ คนธรรมดาอย่างฉันคงจะไม่เข้าใจ หลังจากที่แม่ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ชวนพี่เกียร์กินข้าวเย็นที่บ้านด้วย ความจริงแล้วฉันอยากจะถามว่าธุระที่เขาจะมาทำที่เชียงใหม่ได้ทำแล้วหรือยัง เหมือนฉันทำเป็นตัวภาระของเขายังไงไม่รู้“พี่เกียร์ กินได้ไหมคะ น้ำพริกอ่องหมูทอด เพลงเจียวไข่ให้ด้วย” บ้านของฉันกินอาหารง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตรองอะไรมาก กลัวว่าหนุ่มเมืองกรุงอย่างพี่เกียร์จะอึดอัด“ได้สิ น่าอร่อยดีนะ” พี่เกียร์ใช้ส้อมจิ้มข้าวเหนียวแบบเก้ๆกังๆ จิ้มลงไปในถ้วยน้ำพริก ใบหน้าหล่อเหลาคร้ามคมทำเหมือนกล้าๆกลัวๆที่จะกินอาหารในสำรับ พี่เกียร์ในชุดเสื้อเชิร์ตแบรนด์ดังสีฟ้ากับกางเกงยีนส์สีเข้มเรียบๆ เป็นสิ่งเดียวในบ้านหลังเล็กๆที่ไม่มีความเข้ากันเลย เขาน่าจะไปนั่งกินอาหารที่ร้านหรูๆมากกว่า ฉันเดินเข้าไปในครัวเพื่อเอาไข่เจียวที่ยายทอดใหม่ๆให้เ

Chapter 8“กิ๊บ ทำได้ไง ทำงานทุกวันเลย ไม่เหนื่อยเหรอ?” ฉันเอ่ยถามรูมเมทสาว ผู้ชักนำฉันเข้าสู่วงการทำงานกลางคืน ในขณะที่เรากำลังแต่งตัวเตรียมตัวเข้างานในช่วงสามทุ่ม วันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันลากร่างที่แทบจะแหลกจากการอดหลับอดนอนในยามค่ำคืน โดยกลางวันก็ต้องไปเรียนตามปกติ“ชินแล้วล่ะเพลง อดนอนไม่กลัว กลัวแต่จะอดตายมากกว่า” กิ๊บพูดยิ้มๆพลางใช้ที่ม้วนผมไฟฟ้าดัดปลายผมตัวเองให้เป็นลอน ฉันสังเกตว่าช่วงอาทิตย์ที่แล้ว กิ๊บใส่ทองเต็มตัว ทว่ามาวันนี้กลับไม่มีเหลือสักเส้น คงจะเก็บไว้แหละ สมัยนี้ใส่ทองอวดร่ำอวดรวย อาจจะโดนมิจฉาชีพกระชากเอาได้ง่ายๆ“นี่ถามจริงๆ กิ๊บออกไปกับแขกแต่ละครั้งได้เท่าไหร่?” ฉันมันพวกปากไว ถามไปโดยไม่คิดอะไร แต่ลืมไปว่าคำถามมันค่อนข้างจะละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกคนอื่น จึงรีบโบกมือ“ไม่ต้องตอบก็ได้ เราก็ถามไปเรื่อย ฮ่าฮ่า” ฉันทำทีหัวเราะกลบเกลื่อน“ห้าพันถึงหนึ่งหมื่น ครั้งแรกเราได้ตั้งสามหมื่นห้า” กิ๊บเล่ายิ้มๆ ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องปิดบังแต่อย่างใด“สามหมื่นห้า!!” ได้เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันยกมือทาบอกทำท่าไม่อยากจะเชื่อ“ความจริงไม่อยากแนะนำเพลงให้รับงานแบบนี้หรอกนะ

Chapter 10ฉันนอนมองใบหน้าหล่อเหลาคร้ามคมที่กำลังนอนข้างๆอย่างเคลิบเคลิ้ม ใครจะไปอยากเชื่อว่าผู้หญิงธรรมดาๆอย่างฉันจะมีโอกาสแบบนี้ พี่เกียร์ยังคงนอนหลับสนิทไม่มีทีท่าจะตื่นแต่อย่างใด ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาเข้าแอพพลิเคชันนิยายยอดฮิต ฉันเพิ่งจะเปิดนิยายเรื่องใหม่โดยลองเปลี่ยนแนวจากรักใสๆ เป็นนิยายอีโรติกยี่สิบบวก ทว่าพอมาถึงตอนที่ต้องเขียนเลิฟซีนฉันก็ไปต่อไม่เป็นจนต้องหยุดอัพเอาดื้อๆ อาจเป็นช่วงที่ต้องโหมทำงานเพื่อใช้หนี้พี่เกียร์ด้วย แค่เวลาจะนอนยังไม่พอ ไหนยังจะงานที่ต้องทำจากมหา’ลัย เรื่องเขียนนิยายตัดไปจากสารบบตอนนี้ได้เลย มีคอมเม้นท์ถามไถ่เรื่องนิยายจากนักอ่านนับสิบ ฉันเขียนนิยายมาสองปี แต่ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร คนติดตามก็ราวๆสี่ร้อยเศษๆ เริ่มเขียนจากนิยายรักจีนโบราณด้วยความชื่นชอบ พอเริ่มมีฐานคนอ่านก็ลองเปลี่ยนเป็นแนวรักวัยรุ่นไม่เน้นฉากอีโรติก แต่ก็อย่างที่รู้กันนิยายที่มีฉากรักและเรื่องอย่างว่า มักจะได้รับความนิยมมากกว่า ฉันจึงเริ่มคิดที่จะเปลี่ยนแนวมาตีตลาดดูบ้าง อยากจะลองติดเหรียญ บางทีอาจจะมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกทาง แต่ไม่ว่าจะดูหนังอย่างว่าหรืออ่านงานเขียนจากนักเขียนท่านอื่น ฉ