เมื่อสัตวแพทย์อย่างนางฟ้าของน้องหมาน้องแมว(หมอบลู) จะต้องมารักษาเสือที่ปากหมาอย่าง (คอป) จะลงเอยกันอย่างไร
View Moreจากอารมณ์วุ่นวายในทีแรก อยู่ๆดีเกิดเหตุไม่คาดฝัน กลายเป็นคุณคอปต้องมาทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนแทน นั้นคือการเช็ดตัวให้ผู้หญิงคนหนึ่ง หมอบลูไข้ขึ้นสูงในตอนดึก ก่อนหน้านี้เข้าออกไปเอายามาให้หล่อนกินแล้ว แต่เพราะกลัวผองเพื่อนจะถามหา เรื่องอาจเอิกเกริกจนเกินไป เลยต้องรีบย่องไปรีบย่องกลับมา เหงื่อก้อนโตเริ่มผุดขึ้นทั่วหน้าผากมน ทั้งๆที่อุณหภูมิแอร์ใช่ว่าจะร้อน ทำคนตัวสูงอย่างคุณคอปเผลอยิ้มแฉ่ง เขาชะงักมือจากโทรศัพท์ เอื้อมไปลูบๆแก้มหล่อนเบาๆ ทว่าทำเธอนั้นสะดุ้งตื่น" ไข้คุณลดแล้วหมอบลู..."เสียงพูดทำเธอหันตาม แววตาที่มองเปลี่ยนไปเสมือนคนละคนอย่างไม่น่าเชื่อ ไร้ความขึงขัง ปราศจากความดุร้าย ดเหม่อลอยตรงกันข้าม แต่มีเสน่ห์อย่างน่าตกใจ คุณคอปถึงกับอึ้ง ความรู้สึกของเขา เสมือนกำลังมองคู่แฝดหน้าพิมพ์เดียวกัน ทว่าคนละคน" ฉัน.. เป็นอะไรไปคะ "มิหนำซ้ำน้ำเสียงยังเปลี่ยน หวานหยาดเยิ้มรื่นหูคนฟังซะจนงง... คำถามที่มีในใจคุณคอปตอนนี้ ทำไมผู้หญิงคนนี้มักจะเปลี่ยนอารมณ์ทุกครั้ง เมื่อร่างกายโดนน้ำ คราวที่แล้วก็ตอนฝนตก ที่ยอมให้เขาจูบ อีกทีก็ตอนเดินตากฝน และตอนนี้.. ในอ่างอาบน้ำ แต่เขาไม่อยากถาม เกรงคนตรงห
" อู้บบบบบ! อู้บบบบบ "" ......."" ไอ๋อ้าาาาา! "เสียงอู้อี้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน หมอบลูนั่นเอง ด้วยท่านอนคว่ำ และมือไขว้หลังถูกพันธนาการกับเนคไท้ในตอนนี้ หล่อนคงอึดอัดน่าดู ต่างกับคุณคอป ชายร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา ทว่าแดงระเรื่อเพราะความเมา ยืนเท้าสะเอวยิ้มกริ่มอยู่ เขารู้สึกขำไม่น้อย" อะไรนะ ผมไม่เข้าใจ"" อ่อยอั๊นเอ้!!!! "" ห๊ะ "" ไอ่อ้าเอ้ยยยยย "" พูดอะไรของคุณ"" ฮะ โฮกกกกก"" ฮ่าๆๆๆ"ก่อนจะโก่งตัวขำเป็นกุ้ง กับท่าทางของเธอ ส่วนเธอใช่ว่าจะเล่นด้วย ตาที่เคยหวานฉ่ำเบิกกางออก ตะลึงใส่ทั้งที่มองไม่ถนัด ท่านอนคว่ำมันทับหน้าอกอวบหยุ่นจนเธอหายใจไม่ออก ความเซ็กซี่ไม่ใช่อยู่ตรงหน้าเหยเกขมวดคิ้วนั่นอย่างเดียว ทว่าลำคอระหงที่ขึ้นกล้ามเนื้อเป็นเอ็นพร้อมหยาดเหงื่อเกาะไรๆ นั่นด้วย ยิ่งทวีคูณทำให้คนเห็นกลืนน้ำลาย คุณคอปยืนนิ่ง เปลี่ยนแววตาที่ขำขันนั้น เป็นพร่ามัวทันที...ก่อนกระโจนเข้าหาเธอ จับร่างบางนอนหงาย ดึงผ้าที่ปากออกแล้วประกบจูบ" อื้มมมม "ทุกอย่างรวดเร็วมาก จนหมอบลูตั้งตัวไม่ทัน และด้วยความเหนื่อยหอบบวกปนคอแห้ง เลยต้องดึงดูดน้ำลายของเขาไปดับกระหายอย่างเลี่ยงไม่ได้ ...ทำหมอบลูนอนนิ่งอ่
หมอบลูชะงัก ตาที่เบิกโพลงมองท้องฟ้าหันมามองคนมาใหม่ก่อนหลุบลง มือหนาบีบไหล่หล่อนแน่น เชิงปลอบใจในเรื่องที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ เขาคิดว่าหมอบลูคงจะเสียใจหนัก ถึงได้มานั่งตรงนี้ แต่ทว่าเปล่าเลย.. เขาคิดผิด..... หล่อนแค่เซ็งกับสิ่งที่เจอต่างหาก แถมเสียความรู้สึกมากไปหน่อยก็เท่านั้น" นายแม่คุณ...""กลับไปแล้วล่ะ ท่านไม่ชอบคนเยอะ"คุณคอปแทรกทรุดนั่งลงข้างๆ กัน เขาไม่ได้ว่าหล่อนเรื่องหย่อนเท้าลงสระ ทั้งที่เขานั้นไม่ชอบเอาเสียเลย ที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้ใครทำมันได้ทั้งนั้น แต่กับผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ทำไม.. แค่อ้าปากจะเอ็ด ไม่ทันได้พูดก็ต้องหุบลงแล้ว...กลัวว่าจะเสียบรรยากาศ ทำให้คนกำลังรู้สึกแย่ทวีคูณหนักเข้าไปอีก ก่อนจะละสายตาจากผืนน้ำ มาสบตาคนถาม" นึกว่านายแม่คุณ จะพาคุณกลับไปด้วยซะอีก "แล้วแค่นหัวเราะเสียงเบา" ฮึ.. ก็คงต้องแบกกันเหนื่อยหน่อยนะ"พูดติดตลกที่ทำหมอบลูถึงกับเบ้ปาก เธอหย่อนจมูกใส่ พลางเบือนหน้าไปมองท้องฟ้าตามเดิม" คุณคงเป็นคนดื้อเอาการอยู่สินะ "" ก็ไม่เชิง"" มากไปสิ "" ในสายตาคุณ ผมดูแย่ขนาดนั้นเลยเรอะ"หล่อนเงียบไปอึดใจหนึ่ง พลางยักไหล่" เห็นชอบทำอะไรแปลกๆ "" ยังไง? "" เอ
(คุณคอปครับ ตอนนี้คุณท่าน...)" หุบปากซะกวิน "(แต่คุณท่าน ทราบเรื่องที่คุณคอปผิดนัดแล้วนะครับ ตอนนี้กำลังโกรธมาก)" นี่มึงกลัว??? "(เอ่อ...)" ใครจ่ายเงินเดือนมึง "(คะ คุณคอปครับ)" หน้าที่ของมึง คือทำยังไงก็ได้ไม่ให้นายแม่มาหากู "(แต่ท่าน..เอ่อ..ป่านนี้น่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะครับ)" เวรเอ๊ย กูจ้างมึงมาทำไมกันล่ะเนี่ย "(อูย.. ขอโทษครับ ก็คนมันห้ามไม่ได้นี่ครับ ท่านใช้ปืนขู่ผม)" มึงก็ให้นายแม่ยิงไปเซ่!!! "(ครับ?!)ติ้ด! " โถ่เว้ย!! "สายถูกตัดไปหลังจากนั้น พร้อมเท้าเตะอากาศอย่างขัดใจ ก่อนร่างสูงเดินพ้นโซนห้องครัวมายืนเท้าสะเอวอยู่นอกบ้าน ใช้สายตากวาดมองหาไปทั่ว ในความคิดคือหล่อนยังคงใส่เสื้อกาวน์อยู่ และคาดคะเนไม่ได้ด้วยว่าหมอบลูจะไปนั่งตักกับข้าวใส่ชามกับแม่ครัว คุณคอปเริ่มหัวเสีย เมื่อหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอหล่อน ถ้าคิดจะหนีคงเป็นไปไม่ได้ จากท่าเทียบเรือ กว่าจะขับรถขึ้นเขามายังบ้านตากอากาศหลังนี้ระยะทางตั้งหลายกิโล" เล่นอะไรของคุณอยู่เนี่ย หมอบลู"ในแผนของเขาตอนนี้ แค่อยากจะจดทะเบียนกับหล่อนให้จบๆ ก่อนที่คุณนายอารีย์จะทันขัดขวาง ส่วนงานวิวาห์ไว้วันหลังก็ได้ ทว่า.. ทุกอย่างพร้อม แต่เจ
' เดี๋ยวๆ นี่มันอะไรกัน 'ปากบางจิ้มลิ้มเผยอขึ้น คิ้วดกโค่งขมวดเข้าหากันเป็นปม หญิงสาวฉายาไม่สนโลกดันมือเพื่อนยินดีไม่รู้จักออก ก่อนจะเดินโทงๆ เข้าไปหาคนข้างตัว ด้วยความสูงที่ต่างกัน ทำให้หล่อนต้องแหงนหน้าขึ้น" จะทำอะไร ก็ช่วยปรึกษากันหน่อยไม่ได้หรือ"ขบกรามเตรียมโวยวาย" ก็ผมบอกว่าผมไม่มีเวลา "ทว่า ได้มาแค่คำตอบเรียบๆ กับแขนที่ผายออกนอกลำตัวเท่านั้น หมอบลูถึงกับข่มความรู้สึก หล่อนโกรธจนไม่รู้จะบรรยายออกเป็นคำพูดยังไงดี นอกจากพ่นลมหายใจกลบเกลื่อนออกมาแทน" คุณคอป นี่คุณกำลังเล่นอะไรอยู่ เราจะแต่งงานกัน? อย่างเพื่อนคุณว่าอย่างนั้นใช่ไหม "" ถูกต้อง"" แล้วไอ้การแต่งงานกัน บลูต้องแต่งกับคุณเนี่ย ไม่คิดจะถามความพร้อมกันก่อนหรอกเหรอ แต่งงานนะคะคุณ ไม่ใช่แต่งตัวไปเที่ยวผับ! ที่นึกจะลากไปตอนไหนก็ไป ไอ้บ้า! "ผั้วะ!เสียงปะทะคารมพร้อมกับกำปั้นฟาดไหล่ถึกของคนสองคนเกิดขึ้นหลังจากนั้นทันที ท่ามกลางความงงของคนอื่นๆ ในลักษณะท่าทางของว่าที่เจ้าสาว ที่ยืนเท้าสะเอวตวาดฝ่ายชายปาวๆ โดยไม่แคร์สายตาใคร ต่างจากคุณคอปโดยสิ้นเชิงที่ตอนนี้เอาแต่ขมวดคิ้วนิ่ง ก้มมองร่างบางเสมือนเธอคือเด็กน้อยคนหนึ่ง ก่อนจ
'แม่...'เสียงคุณคอปขาดหายไป หลังจากได้ยินประโยคนี้ มันไม่ได้ยาวมาก ทว่าทำลำคอเขาตีบได้ที่เลยทีเดียว ความหยิ่งยโส ที่เคยมีมาตลอดระยะเวลานานพอควร ถูกขยำทิ้งเพียงเพราะความต้องการงี่เง่าของคนตรงหน้า เขารู้ทันทีถึงความมีอิทธิพล ซึ่งชอบเอาออกมาใช้โดยไม่มีเหตุผล" หมายความว่ายังไง... ผมเข้าใจว่า นายแม่ไม่สนใจมันแล้ว "คนร่างสูงกางมือออก ผายข้างลำตัวเสมือนต้องการคำอธิบาย เขาขมวดคิ้วหนาได้รูปเข้าหากันเป็นปม ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจสุดๆ ขณะคนร่างเจ้าเนื้อตรงหน้านั้นยกยิ้ม แสดงปฏิกิริยาเพียงแค่การส่ายหน้าช้าๆ กลับมาเท่านั้น บ่งบอกถึงเจตนาที่มีว่าหล่อนไม่ได้แยแสอะไร" อะไรที่เกลียด มันยากที่จะเปลี่ยนแปลง "" ทั้งๆที่มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับผมเนี่ยนะ "เขาแทรก แต่กลับได้มาด้วยน้ำเสียงกังวานกว่า" เกี่ยวสิ! แม่จะไม่มีทางยอมให้แกสมหวัง เพราะนั่นหมายความว่าบุคคลเหล่านั้น จะต้องอยู่กับเราตลอดชีวิต "ก่อนจะทำหน้าหน่าย พลางข่มเสียงขุ่นมัว" โธ่ แม่ครับ..."" อะไร! "" แยกแยะซะบ้างสิ! ผมไม่ใช่พี่เคลกับไอ้คิมนะครับ ที่จะเชื่อฟังจนนายแม่ต้องถวายโล่ลูกเด่นแห่งปีให้น่ะ นี่มันคือไอ้คอป ไอ้คอปที่แสนจะดื้อด้าน แม่ก็ร
เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังสนั่นหวั่นไหวระงมห้อง เตียงสั่นคลอนตามจังหวะ ผ้าปูฟูกนอนถูกขยุ้มด้วยฝ่ามือบางยับยู่ยี่ ยามที่ท่อนเอ็นร้อนร้ายนั้นดันเข้ามา" ซี้ดดด.."คุณคอปถึงกับแหงนหน้าซู้ดปากคราง ความฟิตความแน่นบีบนวดส่วนที่อ่อนที่สุดต่อสัมผัสทำเขาเสียวแทบบ้า เขาอยากจะปลดปล่อยมันแทบแย่ แต่ต้องรอให้ถึงไคลแม็กซ์ก่อน" อูยยย.."มือบางเปลี่ยนเป็นโอบรอบคอ เลื่อนลงมาตะปบแผ่นหลังแน่น จิกเข้าเซลล์เนื้อยามที่ท่อนเอ็นครูดกลีบกุหลาบไปมา เข้าออกตามอารมณ์ของคนทำ หล่อนกัดฟันกรอด ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเพศสัมพันธ์จะทำให้เสียวได้ขนาดนี้ เจ็บและจุกปะปนกันไป ทว่า กลับมีความสุขไปอีกแบบ จนกระทั่ง..." อร๊ายยย บลู... บลูไม่ไหวแล้ว "" ซี้ดดดด ..."" เร็วสิคะ แรงกว่านี้"คำสั่งให้เร่งเครื่อง ทำคนร่างสูงได้ใจ เขายิ้มกริ่ม ดันสะโพกไม่ยั้ง ด้วยเหงื่อปริมาณผุดเต็มหน้าและแผงอก ยิ่งทำหมอบลูรัญจวนใจ เธอจิกกรงเล็บหนักจนเกิดรอย ถ่างขากว้างรอรับแรงกระแทกกระทั้น ก่อนเสียงครางจะผสานกัน เมื่อเธอและเขาถึงจุดสุดยอด" บลู บลู.. อร๊ายยย"" โอ๊วววส์ "คุณคอปพลิกร่างบางมากอดไว้แน่น ระดมจูบไม่ทั่วไหล่มนด้วยความรู้สึกหลากหลาย แทนคำขอบคุ
..ในวันเดียวกัน..หมอบลูผุดลุกจากเก้าอี้เต็มความสูงด้วยความตกใจสุดๆ หลังจากรับรู้ข่าวจากหมอนนท์ว่าแมวที่หล่อนเฝ้ารักษา อยู่ในการดูแลพิเศษกำลังจะตาย" จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ "กรอกเสียงสั่นเทาตอบกลับ ก่อนตัดสายทิ้งทันทีแม้จะรู้มันไม่มีทางรอด ที่ผ่านมาหล่อนอาจจะเชื่อหมอนนท์ได้ ทว่า ครั้งนี้ขอเถอะ ขอให้หมอนนท์โกหก!" ฮึก.."เหลือบมองนาฬิกาไม่สนใจว่ามันจะค่ำ อีกทั้งวันนี้เป็นวันหยุดหล่อนด้วย กวาดพวงกุญแจรถกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมา โดยไม่คิดจะลืมคีการ์ดเป็นครั้งที่สองแน่นอน แม้ในใจจะนึกน้อยเนื้อต่ำใจสุดๆ ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่เธออยู่ตามลำพัง จะมีสักครั้งไหมที่โชคชะตาจะทำให้เธอไม่ต้องร้อนรนหรือเร่งรีบอยู่แบบนี้นี่อะไร...วันพักผ่อนก็ไม่เว้นเลยหรือ...กะจะให้ทุกข์ใจตายไปเลยรึไงกันสี่สิบนาทีถึง กับในใจที่กร่นด่า รถอะไรมันจะมาติดบรรลัยเอาวันนี้ พร้อมเร่งฝีเท้าวิ่ง ก่อนจะมาหยุดยืนหอบแฮกๆ อยู่กลางใจคลีนิกแอดดดด" แฮ่กๆๆ หมอ.. มะ หมอนนท์ "แล้วจึงผลักประตูเข้าไป ทว่า สิ่งที่ได้รับคุ้มมากเลยต่อความเหนื่อยแทบตาย คือภาพหมอนนท์นั่งกุมขมับ" ไม่ทันแล้วล่ะหมอบลู น้องตายแล้ว..."เงยขึ้นมาพร้อมกับขอบตา
นานสองนานที่หมอบลูยืนมองริมฝีปากของคุณคอปเผยอขึ้น บ่งบอกถึงความทึ่งและพูดไม่ออก หล่อนเลิกคิ้ว ขณะร่างสูงเม้มปากสนิท สลับกันจนเบลอ ทว่า กลับไม่ยอมออกไปจากห้องสักที นี่ขนาดหล่อนทำตัวแบบนี้ แบบที่เขาเคยคิดไปเองในตอนแรกให้เห็นแล้วนะ เหตุใดถึงทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อเล่า " หมอบลู คุณล้อผมเล่นใช่ไหม " " คะ?? หมายถึงเรื่อง....โอ้วไม่ค่ะ บลูพูดจริงๆ" และดูสิ่งที่ผู้หญิงร่างบางในชุดกาวน์ขาวสะอาดตรงหน้าทำ หากไม่ติดว่าจีบอยู่ คุณคอปคงคิดว่าหล่อนกำลังกวนตี.... เขาอยู่ก็ได้" นั่นก็แสดงว่า ตะกี้หมอบลูได้ยินมัน "หมอบลูพยักหน้า" ค่ะ ยอมรับก็ได้ แต่ไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันแว่วๆเข้ามา คือหูบลูไปได้ยินมันเอง "แล้วยิ้มแฉ่งภายหลัง"...."" ทำไมคะ! คุณไม่เชื่อหรือ..."ก่อนหุบยิ้มทันควัน เมื่อช้อนตาขึ้นไปเห็นสีหน้าคุณคอป ที่มันเอ๋อซะจนหล่อนอยากขำ มองเผินๆ นัยย์ตานั้นเหมือนกำลังคิด อยากขึงหล่อนแล้วตีก้น ซึ่งดูเหมือนหล่อนเอง จะอั้นมันไม่ได้แล้วด้วย" คิกๆๆๆ รู้อะไรไหม หน้าคุณตอนนี้น่ะ.. เหมือนหมาเห็นเงาตัวเองเลย "โก่งตัวหัวเราะร่วนอย่างกับกุ้ง ต่างกับคุณคอปที่ตอนนี้ย
สิ้นเดือนสำหรับคนอื่น สถานะชั้นกลางอาจจะใช้คำว่าเหมือนจะสิ้นใจ แต่สถานะระดับผู้บริหารอย่างคุณคอป หนึ่งในหุ้นส่วนของตระกูลใหญ่จรัญทิพย์ วันนี้คือวันเครียดและยุ่งเหยิงที่สุดเท่าที่เขาเจอะเจอมา“ แล้วยังไง มันไม่ยอมออกอย่างนั้นหรือ...”ร่างใหญ่ยืนเท้าสะเอวตระหง่านอยู่หน้าบานกระจกซึ่งกั้นตรงกลางระหว่างภายในห้องกับระเบียงนอกสายตาทอดยาวไปไกลลิบ ในสมองคิดหาทางออก ถึงบุคลากรคนหนึ่งซึ่งมีพฤติกรรมแย่มาโดยตลอด ทั้งแหกกฎวินัยของบริษัท ทั้งสร้างความเดือดร้อนแก่เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ไม่ว่างเว้น ก่อนหน้านี้เขาได้สั่งฝ่ายบุคคลให้รายงานเขา และสังเกตอยู่ตลอด แต่ช่วงนั้นมันอยู่ในช่วงกลางเดือนของเดือนที่แล้ว เลยได้แต่แจ้งใบเตือน จนกระทั่งวันนี้ ถึงเวลาแจ้งใบไล่ออกตามกฎของบริษัทสักที ทว่า เจ้าตัวกลับไม่ยินยอม แถมโวยวายอาละวาดจนได้เรื่อง(ครับบอส ทำลายข้าวของในออฟฟิศ และชกหน้าเพื่อนร่วมงานปากแตกไปอีกสองคน)“ บ้าชิบ! ไอ้หมอนี่มันชักจะเหิมเกริมกับกูมากไปแล้ว.. ตอนนี้มันอยู่ไหน?"ข่มเสียงต่ำ ประโยคหลังขมวดคิ้วถาม รอฟังเลขาพูดไปด้วย สวมนาฬิกาข้อมือไปด้วย(อาละวาดใส่ตำรวจที่ผมแจ้งมาข้างนอกครับ แถมตอนนี้นักข่าวเ...
Comments