Semua Bab รักได้ไหมสาวข้างห้อง: Bab 1 - Bab 10

สิ้นเดือนสำหรับคนอื่น สถานะชั้นกลางอาจจะใช้คำว่าเหมือนจะสิ้นใจ แต่สถานะระดับผู้บริหารอย่างคุณคอป หนึ่งในหุ้นส่วนของตระกูลใหญ่จรัญทิพย์ วันนี้คือวันเครียดและยุ่งเหยิงที่สุดเท่าที่เขาเจอะเจอมา“ แล้วยังไง มันไม่ยอมออกอย่างนั้นหรือ...”ร่างใหญ่ยืนเท้าสะเอวตระหง่านอยู่หน้าบานกระจกซึ่งกั้นตรงกลางระหว่างภายในห้องกับระเบียงนอกสายตาทอดยาวไปไกลลิบ ในสมองคิดหาทางออก ถึงบุคลากรคนหนึ่งซึ่งมีพฤติกรรมแย่มาโดยตลอด ทั้งแหกกฎวินัยของบริษัท ทั้งสร้างความเดือดร้อนแก่เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ไม่ว่างเว้น ก่อนหน้านี้เขาได้สั่งฝ่ายบุคคลให้รายงานเขา และสังเกตอยู่ตลอด แต่ช่วงนั้นมันอยู่ในช่วงกลางเดือนของเดือนที่แล้ว เลยได้แต่แจ้งใบเตือน จนกระทั่งวันนี้ ถึงเวลาแจ้งใบไล่ออกตามกฎของบริษัทสักที ทว่า เจ้าตัวกลับไม่ยินยอม แถมโวยวายอาละวาดจนได้เรื่อง(ครับบอส ทำลายข้าวของในออฟฟิศ และชกหน้าเพื่อนร่วมงานปากแตกไปอีกสองคน)“ บ้าชิบ! ไอ้หมอนี่มันชักจะเหิมเกริมกับกูมากไปแล้ว.. ตอนนี้มันอยู่ไหน?"ข่มเสียงต่ำ ประโยคหลังขมวดคิ้วถาม รอฟังเลขาพูดไปด้วย สวมนาฬิกาข้อมือไปด้วย(อาละวาดใส่ตำรวจที่ผมแจ้งมาข้างนอกครับ แถมตอนนี้นักข่าวเ

ร่างบางที่ไม่ผอมมาก จัดไปทางน่าถะนุถนอมเสียมากกว่า ราศีจับไม่ต่างกับลูกผู้มากรากดี หากไม่รู้จักกันมาก่อนมองเผินๆ คงนึกว่าเป็นคุณหนูแน่ๆ ทว่า ต่างกับเครื่องหน้าโดยสิ้นเชิง ที่ตอนนี้ซีดเผือดซะจนดูไม่ได้ เดินเชื่องช้าเข้ามายังคลีนิกสัตว์ไร้เรี่ยวแรงเพราะหล่อนยังไม่ได้นอนทั้งคืน" สวัสดีค่ะคุณหมอ "" ค่ะ คุณผู้ช่วย "ผู้ช่วยสัตวแพทย์คนหนึ่งเธอยิ้มแพรวพราวเป็นมิตร ขณะกำลังเดินสวนผ่าน บลูปลดกระเป๋าจากไหล่ตัวเองลง ก่อนจะดึงเสื้อกาวน์มาสวมทับ แล้วถึงจะทำหน้าที่ของตนปกติ ทว่า ไม่ทันได้เดินไปถึงห้องทำงาน ติ๊ด..ติ๊ด... โทรศัพท์ กลับร้องขัดเสียก่อน สาวเจ้าดึงมันออกมาดู ถึงกับกลอกตาด้วยความเซ็ง" คะ แม่.."(ไอ้บอลมีเรื่องอะไร ถึงถูกคุมประพฤติ)แล้วมาน่าฉงนเอาทีหลังเมื่อได้ยินคำถามนี้" แม่รู้แล้วรึจ๊ะ ใครบอกแม่ "(ใครจะบอก มันไม่สำคัญหรอก! เอาเป็นว่าไม่ใช่แกก็แล้วกัน)พลันมาเหน็บหล่อน"....."(ทำไมไม่บอกฉัน)" บลูแค่ไม่อยากให้แม่เครียดน่ะ เพราะคิดว่ายังไง คนจัดการและดูแลเรื่องนี้ ก็คือบลูอยู่แล้ว "(จ้า! แม่คนเก่ง ดูแลให้ดีก็แล้วกัน อย่าให้มันมากวนฉันอีกล่ะ)ประโยคหลังเธอจงใจเน้นคำ แล้วตัดสายทิ้ง

บริษัทกรุปใหญ่ แตกสาขาสายงานออกไปนับไม่ถ้วน เป็นที่ยกย่องถึงความเก่งและแกร่งของใครคนนึง ที่สร้างเครือข่ายเอาไว้ให้ลูกตัวเองนั้นได้มีงานทำกันทุกคน และลูกแต่ละคนก็ไม่เคยทำหล่อนผิดหวังสักครั้ง ยกเว้นก็แต่คราวนี้ กับลูกคนกลางของหล่อน ที่กำลังนั่งแถลงข่าว อยู่ในจอทีวี ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตอบคำถามของนักข่าวได้อย่างฉะฉาน ใช้วาจาเสมือนรู้สึกผิดซะเต็มประดา และอ้างทุกอย่างคือเรื่องเข้าใจผิดกัน ทว่า แววตานั้นกลับไม่ได้รู้สึกผิดอะไรด้วย อดทำคุณนายอารีย์แค่นยิ้มออกมาไม่ได้ ต่อพฤติกรรมความก้าวร้าวที่ลูกชายนั้นมี นึกย้อนกลับไปถึงใครคนหนึ่ง กับสีหน้าฉงนเหนื่อยใจเกินบรรยาย.....นิสัยเหมือนสามีเธอตอนมีชีวิตอยู่ไม่มีผิด ......“ เตรียมรถ ฉันจะออกไปหาเจ้านั่นที่บริษัท ““ ครับผม “ร่างสูงตระหง่านที่เพิ่งกลับเข้ามาในห้องทำงานตน หลังจากแถลงข่าวเสร็จ ยืนหันหลังให้กับแฟ้มใหญ่ทุกแฟ้มที่มีเลขาอุ้มหอบอยู่ หันหน้าออกไปทางวิวหน้าต่าง ด้วยท่วงท่ามือล้วงกระเป๋ากางเกง ปากเม้มเข้ากันแน่น เป็นเส้นตรงเส้นเดียว คิ้วหย่อนชนกันยุ่งเหยิง บ่งบอกถึงความร้อนใจ สมองต้องคิดอะไรบางอย่างอยู่ จนกระทั่งต้องชะงักกึก หลังจากมีใครบ

หญิงสาวที่อายุอารามไม่ได้ห่างไกลไปจากบลูเท่าไหร่นัก ทว่า กลับมีความคิดที่โก้กว่า วางแผนจับได้สามีรุ่นราวคราวพ่อไม่สนว่าเป็นหม้ายหรือทำใครบางคนต้องทุกข์ใจ มีเพียงเจตจำนงอยากจะได้สมบัติเขาเท่านั้น ครั้งนึงเคยทำตัวดีมาก อาจจะถูกสร้างมาเพื่อให้ตายใจ ทว่า อย่างไรเสียหล่อนก็พลาดท้องลูกของตัวเองอยู่ดี และเพราะหล่อนยังเสียดายความสาว หรือสิ่งที่เกิดมันไม่ได้อยู่ในแผนที่วางไว้ หล่อนจึงแสดงธาตุแท้ออกมา อิงอรพยายามสรรหาถิ่นทำบาป หวังจะเอาเด็กออก แอบหนีไปทำแท้งเกือบสำเร็จโชคดีสามีจับได้ เพราะความรักที่มีต่อหล่อน หรือเรียกได้ว่าหลงเด็กจนโงหัวไม่ขึ้น หล่อนทำผิดขนาดนี้ยังมองว่าดี ปราโมทย์กลายเป็นคนเห็นกงจักรเป็นดอกบัวนับตั้งแต่ได้แต่งงานดับหล่อนเป็นต้นมา ลงทุนส่งบุตรสาวคนเดียวไปเรียนต่อถึงเมืองนอกเพราะแค่ต้องการจะตัดความรำคาญ ระงับสงครามเย็นภายในครอบครัวระหว่างเมียใหม่กับลูกสาวเท่านั้น ความหยิ่งยโส บาดหมางภายในจิตใจบลูคราวนั้น ยังฝั่งลึกเป็นตราบาปไม่จางหายมาถึงทุกวันนี้ เธอยังคงคิดเสมอ หากระงับสติไม่ใจร้อนจนใช้อารมณ์วัยรุ่นตัดสินเหนือเหตุผล พ่อของเธอคงไม่ต้องมาตายแบบนี้.....ที่อยู่ๆก็ตาย ด้วยโรคกล

เสร็จจากพิธีการเคลื่อนย้ายศพไปยังวัดบ้านเกิด ซึ่งถูกจัดการโดยบลูทั้งสิ้น นอกเหนือจากหมอนนท์ ผู้ช่วยเพชร และคนอื่นๆ ที่เป็นเจ้าหน้าที่สัตวแพทย์ในเครือเดียวกันอาสาช่วยแล้ว ก็มีคุณคอปอีกคนนี่แหละที่ยังคงมองอยู่ห่างๆ เขากะจะไปในคืนสุดท้ายและวันเผาทีเดียว เพราะไม่ได้เป็นญาติหรือเป็นอะไรกันกับหมอบลู ความละอายกระดากเลยเข้าแทรก ทั้งอันที่จริงไม่ต้องไปก็ได้ ทว่า กลับซ้ำให้คุณคอปรู้สึกไม่สบายใจไปอีก ซึ่งอาการนี้ เกิดขึ้นเพราะอะไร เขาเองก็ยังไม่รู้...“ ถามกูทุกอย่าง กูเป็นแฟนน้องเขาหรือไงวะ “โจ๊กบ่นอุบ ตามประสาคนปากเสีย หลังเริ่มรำคาญที่คุณคอปเทียวไปเทียวมาสืบเรื่องของหมอบลูไม่หยุด สร้างความระแคงใจให้แก่เขาไม่น้อย อยู่ดีๆเพื่อนเขาอยากจะรู้เรื่องราวของสาวข้างห้องขึ้นมาซะงั้น ทั้งๆที่หมอบลูเองก็ใช่ว่าจะเพิ่งไปอยู่ หรือเพิ่งจะสนใจ ไอ้อาการแบบนี้ชักไม่ธรรมดา“ กูมีหน้าที่ถาม มึงมีหน้าที่ตอบ “แถมเอือมระอาด้วยกับความชอบแถของเขา“ เฮ้ย ไอ้คอป ถามจริง ทำไมมึงไม่ไปถามเขาเอง แต่เลือกที่จะมาถามกู กูไม่ใช่ญาติฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของเขานะคร้าบบบบ ““ ก็ถ้ากูมีความกล้าพอ กูจะมาหามึงเหรอ ไอ้ฟัค! “ประโยคหลังคุณ