ตอนที่10

“ชุดเธอฉันวางไว้ให้ในห้อง”

ในระหว่างก่อนที่จะทานอาหารชายหนุ่มไม่ลืมที่จะบอกเร่องชุดนอนที่เขาซื้อมาให้เธอแล้วเพราะเดี๋ยวจะไม่ทันดูว่าเขาซื้อมาให้แล้วจะเผลอขึ้นไปขอยืมอีก

“ขอบคุณค่ะ...ว่าแต่รู้ไซส์เปาได้ไงคะ”

ปรารีทำหน้าสงสัยเธอยังไม่ได้บอกเลยว่าเธอใส่เสื้อผ้าไซส์อะไรแต่เขากลับซื้อมาให้เธอแล้วเสียอย่างนั้น

“ตัวเท่าลูกหมาไซต์ไหนก็ใส่ได้ก็แค่ชุดนอน”

//ไม่เห็นจะยากอะไรเลย//

“หูยย..”

//ลูกหมาเหรอ..เค้าเรียกตัวเล็กน่ารักต่างหาก//

20.30 น.

“ชุดนอนเป็ดน้อยเนี่ยนะ...เห็นเราเป็นเด็กสิบขวบรึไง”

เมื่อทานอาหารเสร็จหญิงสาวก็เข้าห้องของเธอหยิบถุงกระดาษที่วางอยู่ข้างหัวเตียงมาดูปรากฏว่าเป็นชุดนอนลายเป็ดน้อยสีเหลืองเธออยากรู้จริงๆว่าเขาเอาอะไรคิดที่ซื้อลายนี้มาให้เธอ

วันต่อมา

07.30 น.

“อื๊ดดด..ฟู่ๆๆ..ห๊า..สดชื่นนน”

ปรารีตื่นมายืดเส้นยืดสายที่ห้องออกกำลังกายแต่เช้าเพราะเธอรู้ตัวว่าเธอเริ่มทานเยอะและน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นึกไงมาออกกำลังกาย”

วันนี้เป็นวันหยุดของตฤณภพเขาเลยอยากออกกำลังกายช่วงเช้าเสียหน่อยเมื่อลงมาที่ห้องออกกำลังกายก็เห็นว่าหญิงสาวออกอยู่ก่อนแล้วไม่ยักรู้ว่าเธอจะชอบออกกำลังกายด้วย

“ลดไขมันในตัวสักหน่อยค่ะ”

ปรารีหันมาบอกชายหนุ่มในขณะที่มือทั้งสองสองยกเวทเล็กๆอยู่สองข้าง

“ตัวเธอมีอะไรที่ต้องลด”

ตฤณถพไม่เห็นว่าตัวของหญิงสาวจะมีไขมันตรงไหนควรจะเพิ่มน่ะสิไม่ว่า

“ไม่เป็นผู้หญิงไม่เข้าใจหรอกค่ะ”

//ชิสส..//

ปรารีมองค้อนชายหนุ่มเล็กน้อยแล้วหันไปสนใจกับการออกกำลังกายของเธอต่อ

“พรุ่งนี้ฉันนัดหมอตรวจสุขภาพเธอเอาไว้”

ตฤณภพถือโอกาสบอกหญิงสาวเสียตอนนี้เลยพรุ่งนี้เธอจะได้ทำตัวให้ว่างไปพบหมอพร้อมเขา

“ไหนพี่ต้นบอกไม่ว่างไปพบหมอไงคะ”

ปรารีจำได้ว่าชายหนุ่มเป็นคนบอกกับแม่ของเขาเองว่ากว่าจะว่างก็สองอาทิตย์ไหนรีบพาเธอไปล่ะ

“ก็ฉันอยากจะว่างแล้วเธอจะมีปัญหาหรือไง...หากเธอไม่แข็งแรงฉันจะได้แย้งคุณแม่ได้”

คราแรกตฤณภพก็อยากจะยื้อเวลาสักนิดแต่ถ้าหากหญิงสาวไม่แข็งแรงเขาก็จะได้มีข้ออ้างกับแม่ของเขาได้

“ก็บอกแล้วไงคะว่าเปาแข็งแรง”

ปรารีวางของในมือลงหันมาท้าวเอวมองชายหนุ่มด้วยสายตาแน่วแน่ยืนยันไปแล้วว่าเธอแข็งแรงดี

“หึ่...ฉันว่าตรวจสุขภาพร่างกายเธอคงไม่พอ..คงต้องเช็กสมองด้วย”

จากที่ตฤณภพได้อยู่กับเธอมาไม่กี่วันเขาคิดว่าหญิงสาวคงจะต้องตรวจสุขภาพสมองของเธอด้วยก็คงจะดีเพราะมันดูจะขาดๆเกินๆไปเสียหน่อย

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ??”

//นี่สมองเราดูแย่ขนาดนั้นเลยหรือไง//

ปรารีหันมาถามชายหนุ่มคิ้วขมวด

“อืมม..”

ตฤณภพที่กำลังขึ้นไปวิ่งบนลู่วิ่งหันมาหาหญิงสาวพยักหน้าให้เธอด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นการตอกย้ำว่าเขาไม่ถูกใจกับสมองของเธอจริงๆ

“เห้อะ..”

//ทานน้ำมันตับปลาตั้งหลายกระปุกสมองจะไม่ดีได้ไง..เชอะ..อีตาหน้าโหดเอ้ยย//

ปรารีรู้สึกหมั่นไส้คนที่คิดว่าสมองตัวเองดีกว่าคนอื่นเสียเหลือเกิ๊นนนน

ช่วงบ่ายของวัน

ตอนนี้ปรารีเข้าไปพักในห้องของเธอส่วนตฤณถพเองก็หามุมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชั้นล่างสบายใจที่ยัยตัวป่วนไม่ออกมานอกห้องสร้างความรำคาญให้แก่เขาตอนนี้เลยอ่านหนังสือเพลินหน่อย

“ฮือๆๆ”

“หืม...เปา”

//เสียงร้องให้นี่//

ตฤณภพหยุดชะงักวางหนังสือลงกำลังมองหาต้นตอของเสียงว่ามันมาจากตรงไหนและแล้วสายตาก็ไปหยุดที่หน้าห้องของหญิงสาวเสียงสะอื้นแบบนี้เขาไม่ค่อยชอบฟังมันเท่าไร

แกร็กกก

ชายหนุ่มวิ่งไปชั้นบนเข้าไปในห้องของเขาเพื่อหยิบกุญแจสำรองห้องของหญิงสาวแล้วรีบวิ่งลงมาไขเข้าไปในห้องของเธอเพื่อดูว่าหญิงสาวเป็นอะไร

“เป็นอะไรของเธอ...ร้องให้ทำไม”

//เฮ้อ..ไม่ชอบเห็นน้ำตาแบบนี้เลย//

เมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นหญิงสาวนั่งร้องให้ตาแดงก่ำอยู่ก็รีบเข้าไปโอบกอดปลอบเธอด้วยความตกใจ

“เปา...แค่...ดูซีรีย์แล้วพระเอกโดนยิงน่ะค่ะ”

//มากอดปลอบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแฮะ..รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย//

ปรารีรู้สึกหายเศร้าขึ้นมาหน่อยเมื่อมีชายหนุ่มเข้ามากอดปลอบ

“โถ่..ก็นึกว่าเป็นอะไร”

//ยัยปัญญาอ่อนเอ้ย//

ตฤณภพถึงกับเปลี่ยนสีหน้าเป็นหน้าตึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังเหตุผลว่าเธอร้องให้เพราะอะไรพร้อมรีบผลักตัวของเธอออกจากอกของเขาและรีบลุกขึ้นยืนเตรียมตัวเดินออกจากห้อง

“โอ้ยย...”

//จะผลักเพื่ออะไรเนี่ย//

ปรารีคลำหัวของเธอเบาๆที่จู่ๆชายหนุ่มก็ผลักหัวเธอออกในตอนที่ยังไม่ได้ทันตั้งตัวและมีหน้ามุ่ยเล็กน้อยเมื่อกี้ยังทำท่าสงสารเธออยู่เลย

“ไร้สาระจริงๆ”

ตฤณภพเดินออกไปนอกห้องเธอด้วยอาการหัวเสียอีกครั้งแล้วที่ความที่สมองไม่ปกติของเธอทำให้เขาต้องตกใจ

วันต่อมา

โรงพยาบาลXXXX

วันนี้ตฤณภพนัดหมอณคุณเอาไว้แต่เช้าหมอณคุณเป็นญาติของเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วและเคสที่จะทำการอุ้มท้องนี้แม่ของเขาเองก็ไว้ใจให้หมอณคุณดูแลทุกเรื่องวันนี้ตฤณถพเลยต้องพาปรารีมาตรวจสุขภาพกับหมอณคุณ

“สวัสดีครับหมอคุณ”

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลตฤณภพและปรารีก็ได้เข้าพบหมอเลยเพราะนัดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

ณคุณชายหนุ่มที่บ้านก็มีฐานะไม่ได้ต่างจากบ้านของตฤณภพแม้แต่น้อยแถมรูปร่างของเขาก็ยังคล้ายๆกันอีกด้วยแต่ตฤณภพนั้นจะไปในทางหล่อเข้มณคุณเองก็หล่อตี๋ดูสะอาดสุภาพอบอุ่นใครอยู่ใกล้เป็นใจละลายเลยทีเดียวสถานะของเขาตอนนี้คือมีคู่หมั้นแล้วเป็นคนที่ทางบ้านจับหมั้นกันโดยที่ทั้งสองเองก็ไม่ได้เต็มใจนัก

“ครับคุณต้น”

หมอหนุ่มหน้าตี๋รอยยิ้มละมุนยิ้มทักทายชายหญิงทั้งสองอย่างเป็นมิตร

“...........”

//ยังกับพระอกซีรีย์เกาหลีแน่ะ...หมอคะเปาขอเป็นFC//

ปรารีเห็นหน้าหมอหนุ่มครั้งแรกก็แอบปลื้มเล็กๆที่เขานั้นเหมือนหลุดมาจากซีรีย์เลยทีเดียว

“นี่อั่งเปาที่นัดให้หมอตรวจวันนี้...เปานี่หมอณคุณเป็นลูกพี่ลูกน้องฉันเอง”

ตฤณภพนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะตรวจของหมอหนุ่มพร้อมแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการเพราะณคุณพอจะรู้ว่าอั่งเปาเป็นใครแต่ก็พึ่งจะได้มีโอกาสเจอเธอตัวเป็นๆก็วันนี้

“สวัสดีค่ะคุณหมอ”

ปรารียิ้มหวานรีบยกมือสวัสดีหมอหนุ่มอย่างนอบน้อมอ่อนหวาน

“ครับคุณเปา..ดูเธอก็แข็งแรงดีนะครับ”

ณคุณดูท่าหญิงสาวก็ดูเป็นคนที่มีสุขภาพดีดูจากสุขภาพจิตของเธอก็น่าจะเป็นคนที่อารมณ์ดีน่าดูและเมื่อดูจากสีผิวของเธอแล้วนับว่ายังเป็นคนที่สุขภาพดีและดูแลตัวเองดีมากๆอีกด้วย

“ใช่ค่ะคุณหมอเปาแข็งแรงมาก”

//เห็นไหมหมอยังดูออก//

ปรารีดีใจที่เธอดูจะมีพวกแล้ว

“ถึงจะแข็งแรงก็ต้องเชกทุกอย่างให้ละเอียด...โดยเฉพาะสมอง”

ตฤณภพพูดหน้าตาเฉยยังไงก็ต้องมีผลตรวจยืนยันเขาถึงจะเชื่อและมิวายค่อนแคะเรื่องสมองของเธออีกหนึ่งรอบพร้อมเดินออกไปรอข้างนอกอย่างที่ไม่ต้องมีใครบอก