ตอนที่11

“อย่าไปถือสาเลยเคาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

ณคุณส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมหันไปหาปรารียิ้มให้เธอทั้งยังพูดปลอบใจหญิงสาวว่าตฤณภพนั้นเป็นแบบนี้ประจำอย่าให้เธอนั้นถือสาอะไรเลย

“เปาเองก็เริ่มชินแล้วค่ะ”

ปรารีเองไม่ได้สนใจอาการของเขาเท่าไรเพราะเธอก็เริ่มจะชินกับนิสัยของเขาแล้วเหมือนกัน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“......”

//เสร็จรึยังนะ//

ตฤณภพนั่งมองนาฬิการาคาแพงของเขาหลายรอบแล้วแต่ก็ไม่ยักจะเห็นปรารีออกมาเสียทีเขาให้เวลาอีกสอบนาทีหากยังไม่ออกมาเขาจะเข้าไปดูเองว่าตอนนี้หมอณคุณและหญิงสาวกำลังทำอะไรอยู่ทำไมถึงช้าจัง

“ต้น”

“เพนนี”

ตฤณภพได้ยินเสียงของใครบางคนเรียกชื่อของเขาจึงหันไปมองภาพตรงหน้าทำให้เขาอึ้งเสียอาการเล็กน้อยไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่เคยคุ้นเคยแต่จากกันด้วยไม่ดีในตอนนี้

10 นาทีต่อมา

ร้านกาแฟXXX

“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

เพนนีชวนชายหนุ่มมานั่งคุยที่ร้านกาแฟเธอเองก็ไม่คิดว่าจะเจอชายหนุ่มที่นี่เหมือนกันหลังจากมี่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี

“อืมม..มีอะไรจะคุยก็รีบคุยมาผมต้องไปรอคนของผม”

ตฤณภพยังคงวางมาดว่าเขายังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเธอมากมายนัก

“คนของคุณ??”

เพนนีทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยเพราะเธอพอจะรู้ข่าวอยู่ว่าเขานั้นยังไม่มีใครตั้งแต่เลิกคบกับเธอไป

“ผมพาเธอมาตรวจสุขภาพกับหมอคุณเราต้องการจะมีลูกด้วยกัน”

“เอ่อ...อ๋อ...งั้นเหรอคะ..ยินดีด้วยนะคะ”

เพนนี้หน้าชาไปครู่หนึ่งเธอคิดว่าเธอนั้นยังเป็นหญิงเดียวในใจของเขาเสียอีกหากไม่ติดว่าเธอต้องถูกจับหมั้นกับคนที่ไม่ได้อยากหมั้นเธอคงจะเดินหน้ากลับมาสานสัมพันธ์กับเขานานแล้ว

“ผมก็ต้องยินดีกับคุณด้วยที่หมั้นหมายกับหมอคุณ...หมอเค้าเป็นคนดีนะ”

ตฤณภพรู้ข่าวว่าเธอต้องหมั้นกับหมอณคุณเพราะเป็นความต้องการของผู้ใหญ่เขาเองก็ไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดเธอจะต้องมาหมั้นกับคนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขา

“ความจริงเราไม่ได้เต็มใจหมั้นกันหรอกค่ะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่....คือตอนนั้นเราไม่น่าจบกันแบบนั้นเลยนะคะฉันผิดเองที่..”

เพนนีพยายามรื้อฟื้นความหลังตอนนั้นเธอรู้สึกว่าเธอทำพลาดที่รักสนุกจนเกินไปไม่คิดว่าหลายปีให้หลังมาเขาจะเป็นนักธุรกิจที่เพอร์เฟคไปเสียทุกด้านขนาดนี้หากเธอมีโฮกาสเธอก็อยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเขา

“เลิกพูดเถอะ...ยังไงเรื่องของผมกับคุณมันก็จบไปแล้ว”

ตฤณภพไม่อยากได้ยินสิ่งทีเธอพูดจะว่าเธอเปลี่ยนไปแต่ก็ยังคงนิสัยมักมากเหมือนเดิมมีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ยังมาทำอ่อยเขาอยู่ได้

“แต่ฉันยังไม่เคยลืมคุณเลยนะคะต้น”

เพนนียังพยายามที่จะทำให้อีกฝ่ายเผยอะไรออกมาสักอย่างว่าเขายังไม่ลืมเธอ

“แต่ผมลืมเรื่องเราไปแล้ว..”

ตฤณภพเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งไม่ติดว่าที่นี่เป็นที่สาธารณะเขาคงปฏิเสธเธอดังกว่านี้แน่

ทางด้านปรารี

“เอ๊..พี่หมอคะไหนพี่ต้นบอกจะรอที่นี่ไงคะ”

ปรารีเรียกหมอณคุณอย่างสนิทสนมเพราะเห็นว่าเป็นคนที่รู้จักกันเมื่อเธอออกมาจากห้องตรวจพร้อมหมอณคุณเธอมองหาตฤณภพคิดว่าเขาจะรอเธออยู่แถวนี้อย่างที่บอกเสียอีกแต่มองดูแล้วก็ไม่ยักจะเห็น

“คงจะไปหากาแฟทานหรือเปล่า..ไปดูกับพี่ที่ร้านกาแฟก็ได้พี่กำลังจะไปพอดี”

ณคุณคิดว่าตฤณภพคงจะไปหากาแฟทานเพราะที่นี่มีร้านกาแฟอยู่ในโรงพยาบาลเขาเองก็กำลังจะไปที่ร้านพอดีเลยถือโอกาสพาเธอไปด้วยเลย

“ค่ะ”

//ไปไหนก็น่าจะบอกกันก่อนมือถือก็มีส่งข้อความบอกไม่เป็นรึไง//

“.........”

ณคุณหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นคู่หมั้นของเขากำลังนั่งคุยอยู่กับตฤณภพเขาพอรู้เรื่องมาบ้างว่าตฤณภพนั้นเคยคบกับเพนนีแต่ไม่มีใครรู้และทั้งสองก็จบกันไปนานแล้วแบบไม่ดีเสียด้วยไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขานั้นจะยังคุยกันดีอยู่หรือเปล่า

“นั่นพี่ต้นนี่คะ...อยู่กับใครคะกันนะ”

ปรารีเห็นชายหนุ่มก้รีบเดินปรี่เข้าไปหาณคุณก็ฌดินตามเธอเข้าไปด้วย

“ณคุณ..”

เพนนีมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นณคุณเดินเข้ามา

“อยู่กันที่นี่เอง...เปาเดินตามหานายอยู่ฉันเลยให้มาดูที่นี่”

ณคุณทำเป็นไม่ได้สนใจอะไรเรื่องเขาทั้งสองคนว่าจะคุยอะไรกันเขาเพียงบอกชายหนุ่มให้รู้ตัวว่าปรารีตามหาชายหนุ่มอยู่เท่านั้นเอง

“อ๋อ..อืม..เรียบร้อยแล้วใช่ไหมฉันจะได้กลับเลย”

ตฤณภพอยากรู้ว่าเรื่องตรวจสุขภาพของหญิงสาวเรียบร้อยแล้วหรือไม่เขาจะได้กลับเลยขืนอยู่นานบรรยากาศมันก็ยิ่งไม่ดี

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

ปรารีพยักหน้าบอกชายหนุ่ม

“เดี๋ยวผลจะส่งไปให้แล้วกัน”

เรื่องผลตรวจณคุณจะเป็นคนส่งไปให้เขาเอง

“อืมม..โอเคฉันกลับล่ะ”

ตฤณภพลุกจากโต๊ะพร้อมเดินหันหลังออกไปจากร้านทันที

“........”

“ไปสิ..”

ชายหนุ่มต้องหันกลับมารั้งตัวปรารีให้เดินตามเขาไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าเธอมัวแต่ยืนนิ่งอะไรอยู่

“หา..”

หญิงสาวแทบตัวปลิวเมื่อถูกมือของชายหนุ่มรั้งให้เดินตามเธอต้องรีบก้าวขาอย่างฉับไวเพื่อให้ตามเขาได้ทัน

“...ขึ้นรถ...”

ตฤณภพเปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นไปนั่งบนรถหรูของเขาพร้อมเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วขึ้นมานั่งสตาร์ทรถอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

“ค่ะ...เอ่อ..แล้วเมื่อกี้พี่ต้นนั่งคุยกับใครเหรอคะ??”

ปรารีอยากจะรู้ว่าเมื่อครู่นี้ชายหนุ่มกำลังนั่งคุยกับใครอยู่เพราะเธอยังไม่ทันได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นชายหนุ่มก็ดึงเธอออกมาก่อนแล้ว

“เงียบ”

ตฤณภพสั่งหญิงสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่สีหน้านั้นดูออกว่าไม่พอใจ

“......”

//ทานอะไรผิดมาอีกล่ะเนี่ย//

ปรารีหยุดพูดและเบ้ปากเล็กน้อยเธอไม่เข้าใจว่าเขาไปโมโหอะไรมาอีกแล้ว

20 นาทีต่อมา

“พี่ต้นคะ...จอดตรงนี้ให้หน่อยค่ะเดี๋ยวเปาขอข้ามไปซื้อยาสระผมหน่อยพอดีของเปามันหมดค่ะ”

ปรารีเห็นร้านสะดวกซื้ออยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของถนนเลยให้ชายหนุ่มจอดข้างทางให้เธอครู่หนึ่งเพราะเธอลืมไปว่าของใช้ของเธอมันหมดพอดี