ตอนที่44 ตอนจบ

“พึ่งรู้นะคะว่าคุณพ่อก็ทำอาหารเป็น

“หลังจากตาต้นโตพ่อเราเค้าก็ไม่เข้าครัวอีกเลย”

“แบบนี้ต้องรอชิมซะแล้วล่ะค่ะ”

การที่พ่อของเธอลงมือทำอาหารบำรุงให้เธอครั้งนี้ปรารีคงจะต้องรอชิมให้เป็นบุญปากเสียแล้ว

20 นาทีต่อมา

“แอ้ะ..ๆๆๆ..เอิ้กกก...แอ้...”

“ว่ายังไงครับตาเอื้อ..เล่นกับพ่อเค้าสนุกขนาดนั้นเลยเหรอลูกเหรอ..มาหาทวดหน่อยซิ..มาๆ”

โสพิศเห็นหลานชายของเธอกำลังเล่นกับเหลนสุดจ้ำม่ำก็อดที่จะเข้าไปร่วมวงไม่ได้เด้กชายตัวกลมวัยสี่เดือนเห็นคุณทวดของเขาก็รีบยื่นไม้นื่นมือเข้าหา

“แอ้..แอ้..”

“ว่ายังไงทวดไงครับลูก...ดูซิใครกันนะกินเก่งจนจ้ำม่ำแบบนี้น่ะ”

“แอ้...แอ้..อืมมม...”

“ชอบแหวนทวดเหรอลูก...เดี๋ยวให้โตกว่านี้ก่อนแล้วทวดจะให้เรานะ”

เด็กชายนั่งอยู่บนตักทวดของเขามือป้อมกลมๆก็ปัดป่ายไปมานมาสะดุดเล่นอยู่กับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนเป็นทวดโสพิศเองเห็นเข่นนั้นอยู่นานสองนานก็รู้ว่าเจ้าหนูน้อยเหลนเธอคนนี้คงจะชอบเสียแล้วจึงเอ่ยปากว่าจะให้แต่ต้องโตกว่านี้ก่อน

“ท่าทางตาเอื้อนี่จะเป็นเหลนรักซะแล้วนั่นแหวนของคุณปู่เลยนะน่ะ”

มลฤดีที่นั่งอยู่กับปรารีอยู่ห่างๆเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็คิดว่าหลานชายของเธอคนนี้คงจะถูกใจทวดมากเสียขนาดที่ว่าจะยกแหวนของรักของหวงให้กันเลยทีเดียว

“เหรอคะคุณแม่”

ปรารีมีสีหน้าอึ้งเล็กน้อยแสดงว่าลุกของเธอคงจะถูกใจคุณย่าของเธอจริงๆ

“ใช่แล้วล่ะจะคุณย่าใส่ไม่เคยถอดเลย”

5เดือนต่อมา

เชียงราย

“พี่เปา..”

“ต้นข้าว..”

ปรารีและครอบครัวมาเที่ยวที่เชียงรายและแวะมาเที่ยวที่ไร่ของณคุณเมื่อโอบเอื้ออายุได้เก้าเดือนเต็มแล้วพร้อมเที่ยวได้ทุกที่เลยสองสาวปรารีและต้นข้าวเมื่อได้เจอกันก็กอดกันกลมด้วยความคิดถึง

“คิดถึงจังเลยค่ะ...ไงครับสุดหล่อของน้า”

ต้นข้าวรีบขออุ้มหลานชายของเธอที่ดูตัวใหญ่จะเท่าแม่อยู่แล้วในวัยเก้าเดือน

“หม่ำๆ..หม่ำ”

เด้กชายพูดหม่ำๆพร้อมชี้ไปที่จานผลไม่ที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร

“อยากได้อันนี้เหรอ..เดี๋ยวน้าไปล้างแล้วปอกให้นะครับ”

ต้นข้าวรีบจัดแจงของที่หลานเธออยากทานให้ทันที

ทางด้านตฤณภพ

“งานที่นี่เป็นไงบ้างครับ”

สองหนุ่มเดินคุยกันตามประสาผู้ชายอยู่ที่หน้าบ้านปล่อยให้ในบ้านนั้นผู้หญิงเค้าคุยกันตฤณภพอยากรู้ว่าณคุณอยู่ที่นี่มานานแล้วงานที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง

“ก็ดีครับตอนนี้คุณปู่ก็กลับมาบริหารเองบ้างแล้วส่วนงานที่ต้องเข้าไร่เข้าป่าจะเป็นส่วนของผมซะมากกว่า”

ตอนนี้หน้าที่ของณคุณเองส่วนมากจะเป็นงานลุยๆมากกว่างานเอกสารอะไรต่างๆปู่ของเขาก็สามารถกลับมาทำได้แล้ว

“งานน่าจะหนักนะครับแต่ดูคุณสดใสเหนื่อยกับมันเลย”

ตฤณภพรู้ว่างานที่ณคุณพูดถึงมันหักแต่ดูท่าชายหนุ่มพูดถึงมันแบบไม่เหนื่อยเลยแถมหน้าตายังสดใสขึ้นมากกว่าเดิมที่เคยเจออีกด้วย

“ครับคุณต้น..ผมรู้สึกว่าผมรักที่นี่ไปซะแล้วได้อยู่กับป่ากับธรรมชาติ”

ณคุณถึงจะเหนื่อยกายแต่ก็ไม่เคยเหนื่อยใจเพราะรู้สึกสนุกกับงานแถมที่นี่ธรรมชาติยังดีมากๆอีกด้วยทำให้ร่างกายจิตใจของเขาดีตามไปด้วย

“ว่าแต่อยู่ที่นี่นานแล้วไม่มีสาวๆแถวนี้ถูกใจบ้างเหรอครับ”

ตฤณภพเห็นว่าธรรมชาติทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีจนดูสดใสขึ้นก็จริงแต่เขาคิดว่าอาจจะมีอย่างอื่นที่ทำให้ชายหนุ่มหัวใจสดใสขึ้นก็ได้เช่นเรื่องสาวๆเลยแกล้งหลอกถาม

“เอ่อ..ไม่หรอกครับ”

ณคุณส่ายหัวพร้อมอมยิ้มเขาอยู่แต่ในป่าในไร่ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาสนใจเขาหรอก

วันต่อมา

น้ำตกXX

วันนี้ทั้งณคุณแบะตฤณภพนัดกันว่าจะมาเที่ยวน้ำตกเพื่อพักผ่อนเพราะปรารีเองก็อยากมานานแล้วด้วย

“น่าลงเล่นจังเลย”

ต้นข้าวมาถึงน้ำตกก็อยากจะลงเล่นให้ชื่นใจ

“ไปสิเดี่ยวพี่ไปเล่นด้วย”

ณคุณไม่ปล่อยให้หญิงสาวลงเล่นคนเดียวแน่นอนเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

“พี่หมอจะเล่นน้ำ”

ต้นข้าวหันไปถามณคุณด้วยสีหน้าสงสัยเขาเนี่ยนะจะเล่นน้ำกับเธอ

“อืม..ใช่”

ณคุณพยักหน้าแอบคิดว่ามันดูแปลกตรงไหนที่เขาจะเล่นน้ำกับเธอ

“เชิญพวกคุณไปเดินเล่นกันตามสบายเลยครับส่วนผมคงต้องรอให้ตาเอื้อตื่นก่อน”

ตฤณภพเห็นว่าเมื่อทั้งสองอยากจะเดินเที่ยวหรือเล่นน้ำก็ให้ไปก่อนเลยเพราะเขาคงต้องรอให้ลูกชายของเขาตื่นขึ้นมาก่อนจึงจะเดินเล่นได้

“ครับ”

10 นาทีต่อมา

“ดูสองคนนั้นเค้าสนิทกันมากเลยนะคะ”

ปรารีมองณคุณกับต้นข้าวเวลาอยู่ด้วยกันดูสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษจนเธออดยิ้มตามไม่ได้เลยทีเดียว

“ก็เค้าอยู่ด้วยกันตลอดนี่”

ตฤณภพมองออกว่าทำไมณคุณถึงได้ตามต้นข้าวแจซะขนาดนั้นคงไม่ใช่แค่ห่วงอย่างเดียวแต่เข้าขั้นหวงด้วยแล้วล่ะอาการแบบนี้

“ไม่เหมือนพี่กับเปาแรกๆเลยเนอะอยู่ด้วยกันกัดกันแทบทุกวัน”

ปรารีอดที่จะพูดถึงวันวานไม่ได้ที่เธออยู่กับสามีของเธอกับต้นข้าวอยู่กับณคุณมันต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

“ก็เราทำตัวน่าบ่นไง”

ตฤณภพพูดด้วยสีหน้าทะเล้นเล็กน้อย

“แล้วตอนนี้ล่ะคะ”

ปรารีเงยหน้าถามสามีของเธอที่นั่งโอบเธออยู่ด้านหลังในขณะที่เธออุ้มลุกน้อยนอนตักอยู่

“น่ารัก..”

ตฤณภพกระซิบข้างหูของภรรยาของเขาให้รู้ว่าในสายตาของเขาตอนนี้เธอน่ารักกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย

“อะไรนะคะ”

ปรารีแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“น่าร้ากกกกก”

ตฤณภพพูดดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดังมากเพราะกลัวว่าจะรบกวนเวลานอนของลูกชายของเขา

“มากไหมคะ”

“มากๆเลยยยยย”

ฟอดดดด

ตฤณภพหอมแก้มภรรยาของเขาไปหนึ่งฟอดใหญ่โทษฐานที่ชอบให้เขาพูดอะไรหลายๆรอบ

“อุ้ย..อายเค้าค่ะพี่ต้น”

ปรารีก้มหน้างุดเพราะเขินอายผู้คนที่อยู่ที่นี่เพราะจู่ๆสามีของเธอเล่นหอมเสียฟอดใหญ่ขนาดนั้น

“เฮ้อ....ใครจะไปคิดว่าชีวิตคนอย่างพี่ที่ชอบอยู่กับอะไรเดิมๆทำแต่งานจะมาแพ้ใจให้แม่สาวจอมป่วนคนนี้”

“ไม่รู้เหรอคะว่าเปาเป็นโจรปล้นใจ55555”

สองสามีภรรยาที่นั่งกอดกันโดยมีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่บนตักคนเป็นแม่โชว์หวานกันกลางสายตาผู้คน.....คนอื่นดูเผินๆแล้วก็มองว่าเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันใครจะไปคิดว่าทั้งคู่เกือบจะมีโลกคนละใบเลยด้วยซ้ำแต่กลับมาลงเอยกันได้อย่างเหมาะเจาะอย่างที่คาดไม่ถึงด้วยฝีมือการจับคู่ของแม่ของพวกเขานั่นเอง

                           

                                            จบบริบูรณ์