Share
ตอนที่5
“เปา..”
“คุณแม่”
เมื่อทั้งสองเจอกันต่างคนต่างก็รีบสวมกอดกันอย่างคิดถึง
“ไปข้างในกันเถอะพี่เค้าอยู่ข้างใน”
มลฤดีรีบพาปรารีเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว
“ตาต้นนี่อั่งเปา...น้องที่แม่รับเลี้ยงไง..น้องจะมาเป็นคนที่อุ้มท้อง”
มลฤดีรีบแนะนำตัวให้ลูกชายเธอได้รู้จักกับปรารีทันทีเพราะวันนี้เป็นวันที่ดีที่ทั้งสองได้เจอกันเสียที
“เธอ!!”
//นี่ฉันต้องเจอยัยบ้านี่อีกแล้วเหรอ//
จากที่เมื่อครู่ชายหนุ่มเกือบจะคุมอารมณ์เป็นปกติแล้วแต่เมื่อเห็นหน้าหญิงสาวคนที่ทำให้เขาต้องเลอะเทอะเมื่อครู่ก็อารมณ์เสียขึ้นมาอีกรอบ
“ไฮ...แฮร่ๆๆ”
//หวังว่าเขาจะไม่ถือสานะ//
ปรารีเองก็ตกใจเหมือนกันเมื่อต้องเจอกับเขาอีกครั้งแถมเขายังคือคนที่เธอจะต้องอุ้มท้องลูกของเขาด้วยแบบนี้เขาจะเกลียดขี้หน้าเธอก่อนไหมนะ...หญิงสาวพยายามปั้นหน้ายิ้มยกมือโบกทักทายอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตรที่สุดเผื่อเขาจะลืมๆเรื่องเมื่อครู่ไปบ้าง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
มลฤดีถามคนเป็นลูกชายของเธอว่าทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกับปรารีแบบนั้นทั้งที่พึ่งเจอกันครั้งแรก
“ยัยนี่แหละครับที่ซุ่มซ่ามทำผมเลอะเทอะกลับมา”
ชายหนุ่มพูดเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ
“แฮร่...เปาขอโทษนะคะพี่ต้น”
ปรารียังไม่เลิกฉีกยิ้มส่งไปหาอีกฝ่ายและรีบขอโทษเขาอีกครั้ง
“หึ่.!!..ซุ่มซ่ามไม่ดูตาม้าตาเรือ”
สายตาพิฆาตของเขาในตอนนี้ทำให้ปรารีต้องหุบยิ้มลงและหันไปเกาะคนเป็นแม่ให้ช่วย
“น้องคงไม่ได้ตั้งใจน่ะ”
มลฤดีช่วยปรารีพูดอีกแรงหวังว่าลูกชายเธอจะหายโกรธเสียที
“...หื้มม....แล้วเธอมารับอุ้มท้องให้ผมแฟนเธอไม่ว่าอะไรหรือไงครับคุณแม่”
//ต้องหาทางให้เอเปลี่ยนใจ..ถ้าลึกฉันออกมาปัญญาอ่อนเหมือนยัยนี่..ไม่อยากจะคิดเลย//
ตฤนภพไม่รู้ว่าแม่เขาไปส่งเสียเลี้ยงดูเด็กปัญญาอ่อนอย่างนี้ได้อย่างไรช่างเป็นคนที่ไม่เรียบร้อยเอาเสียเลยเขาเคยได้ข่าวว่าส่วนมากคุณย่าของเขาจะเป็นคนอบรมเลี้ยงดูเธอแต่ไม่เห็นจะได้นิสัยคุณย่าของเขามาสักนิดคนแบบนี้เนี่ยเหรอจะมาเป็นคนอุ้มท้องลูกของเขาหากลูกของเขานิสัยเหมือนเธอเขาไม่รู้ว่ามันจะน่าปวดหัวแค่ไหน
“เปาไม่มีแฟนค่ะ...เปาอุ้มท้องได้”
//อย่าเบี่ยงประเด็นเสียให้ยากเลยพี่ต้น//
“เอ่อ...คือเรื่องนี้...ผมคงต้องรออีกสักสองอาทิตย์ครับแม่เพราะว่าผมยังไม่ว่างไปพบหมอ”
//ยัยบ้าเอ้ย..เมื่อไรจะเลิกพูดเลิกทำหน้าเหมือนซาลาเปาสักที//
ตฤนภพยิ่งมองหน้ายิงสาวเขายิ่งโมโหดูเธอจะเต็มใจเสียเหลือเกินในการอุ้มท้องครั้งนี้เนี่ย...ตฤนภพเงียบไปครู่หนึ่งจึงหาข้องอ้างว่าตอนนี้เขายังไม่พร้อมทำอะไรทั้งนั้นพราะว่างานยุ่งอันที่จริงงานของเขามันก็ไม่เท่าไรหรอกแต่ก็อยากจะหาข้ออ้างเพื่อยื้อเวลาไปก็เท่านั้น
“ยังไงก็ได้จะแต่ขอแค่มีหลานให้แม่ก็พอ”
//อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าเราจะหาข้ออ้างนะตาต้น//
“แล้วเธอตรวจสุขภาพแล้วหรือไง....การจะอุ้มบุญต้องแข็งแรงมากๆ”
//หึ่...ตัวเท่าลูกหมาคงจะไม่ค้อยแข็งแรงล่ะสิ//
ตฤนภพหันไปเล่นงานเรื่องสุขภาพของปรารีข้อนี้ก็สำคัญหากเป็นคนไม่แข็งแรงก็คงจะอุ้มท้องไม่ได้แน่นอน
“เปาแข็งแรงดีค่ะถ้าพี่ต้นอยากให้เปาไปตรวจสุขภาพเปาก็จะไปค่ะ”
//เห็นแบบนี้ไอ้เปาคนนี้ก็แข็งแรงนะเว้ยยย...อยากจะตะโกนออกไปแบบนี้จัง..แต่ก็กลัวเสียมารยาท..แฮร่ๆ//
ปรารีตอบอย่างฉะฉานว่าเธอแข็งแรงดีเธอดูแลสุขภาพของเธอดีเสมอมาอยู่แล้วหากไปตรวจเธอก็เชื่อว่าหมอจะบอกว่าเธอแข็งแรง
“แต่ระหว่างนี้น้องจะอยู่กับลูกนะ”
//เอาสิอยากจะยื้อเวลาใช่ไหมจับอยู่ด้วยกันซะเลย//
มลฤดีรีบตัดบทเรื่องนี้ทั้งปรารีและตฤณภพเองก็ไม่รู้ว่าแม่เขาจะตัดสินใจแบบนี้มาก่อน
“คะ?...คุณแม่”
//อ้าว..คุณแม่ไมทำงี้คะ//
ปรารีถึงกับหน้าเหวอเพราะแม่เธอไม่เห็นบอกเธอก่อนเลยเรื่องนี้
“อะไรนะครับ”
//ใครจะอยากไปอยู่ใกล้ยัยนี่กันนะ//
ตฤณภพไม่อยากจะเชื่อในเรื่องที่แม่ของเขาพูดหากเธอไปอยู่กับเขามีหวังได้ปวดหัวตาย
“ตามนั้นแหละจะ...เพราะเพนท์เฮ้าส์ลูกใกล้กับโรงพยาบาลเวลาปรึกษาหมอจะได้สะดวก”
“...เอ่อ...”
“เดี๋ยวเปารอกลับพร้อมพี่เค้านะ...แม่ต้องไปก่อนพรุ่งนี้แม่จะให้คนมารับแล้วไปหาคุณย่า”
ตฤณภพและปรารีไม่ได้มีเวลาปฏิเสธอะไรทั้งนั้นเพราะแม่ของพวกเขารีบเดินออกไปก่อนอย่างรวดเร็วและไม่ฟังคำทัดทานอะไรทั้งนั้นด้วย
“เอ่อ...คุณแม่คะ??...อือออ”
//ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้ล่ะคะคุณแม่....เปาจะโดนคนแถวนี้กินหัวไหมคะเนี่ย//
หลังจากที่มลฤดีออกไปแล้วปรารีเองก็รู้สึกว้าเหว่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ในห้องอย่างทำอะไรไม่ถูก
“จะยืนอีกนานไหม”
ตฤณภพรู้สึกขัดหูขัดตาทุกการกระทำของหญิงสาวเขาเห็นเธอยืนอยู่พักหนึ่งแล้วจึงต้องสั่งให้เธอหาที่นั่งเพราะเขาจะทำงานต่อไม่อยากรู้สึกรำคาญตาเวลาใครมายืนเกะกะในห้อง
“คะ”
//จะตะคอกเพื่ออออ//
“นั่งสิ..”
“เอ่อ..ค่ะ”
//พูดดีๆไม่เป็นหรือไง//
“......”
//ต้องให้สั่งทุกอย่างเลยหรือไงยัยนี่...ฉันต้องหิ้วเธอกลับที่พักด้วยจริงๆใช่ไหม??..เฮ้อออ..คุณแม่นะคุณแม่”
Related chapter
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่6
13.00 น.ครอกกกๆๆ“เอ่อ..พี่ต้นคะ??”//ไม่หิวหรือไงนะ...ใส้ฉันจะขาดแล้วเนี่ยย//ปรารีเห็นว่ามันเลยเที่ยงมาจนบ่ายแล้วชายหนุ่มก็ไม่เห็นจะไปทานข้าวกลางวันเสียทีเธอรอจนหิวใสจะขาดแล้วจึงตัดสินใจทักถามเพราะเธอทนต่อไปไม่ไหวแล้ว“อะไรของเธออีก..”ตฤภพเงยหน้าขึ้นมาจากการมองโน๊ตบุ๊คเล็กน้อยอย่างไม่พอใจไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรอีก“เปาหิวค่ะ....พี่ต้นไม่ทานข้าวกลางวันเหรอคะ??”“หื้มมมม”ชายหนุ่มส่ายหัวพร้อมยกข้อมือดูนาฬิการาคาแพงของเขาก็เห็นว่านี่มันเลยเวลาทานอาหารกลางวันมาแล้วจริงๆเขาเองก็ทำงานเพลินไปหน่อย“เดี๋ยวฉันโทบอกคุณชัยให้สั่งอาหารมาให้เธอจะทานอะไร...”ตฤนภพไม่ได้คิดที่จะออกไปทานอาหารที่ไหนอยู่แล้วเพราะปกติเขาก็จะสั่งให้ผู้ช่วยของเขาไปซื้อเข้ามาทานในห้องนี้ในห้องของเขาจึงมีโซนทานอาหารแยกออกไปเพื่อไม่ให้มีกลิ่นอาหารเวลาทำงานเขามองหญิงสาวอย่างรอคำตอบจะโทรบอกธวัชชัยทีเดียว“ขอเป็น...เอ่อ...เอาแบบที่พี่ต้นทานก็ได้ค่ะ”“โอเค”หลังจากที่ตฤณภพใช้สั่งให้ธวัชชัยจัดการเรื่องอาหารได้ไม่นานอาหารก็มากองอยู่บนโต๊ะทานอาหารเรียบร้อยแล้ว“หูย..น่าทานมากเลยค่ะ”ปรารีหยิบไก่ทอดที่หั่นเป็นชิ้นๆมาเข้าปากด้วย
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่7
ก๊อกๆๆ“คะ..พี่ต้น”ปรารีค่อยๆย่องมาเปิดประตูให้เบาที่สุดเพราะการเคาะห้องของคนด้านนอกเหตุเป็นเพราะเธออาจจะทำอะไรให้ไม่ถูกใจอีกก็เป็นได้“มาทานข้าวเย็น”ตฤณภพเห็นหญิงสาวเปิดประตูออกมาก็รีบบอกให้เธอออกมาทานข้าวเย็นด้วยใบหน้าที่นิ่งตายใบหน้าเดิมเมื่อบอกเธอเสร็จก็รีบผละตัวออกจากหน้าห้องของเธอทันที“ค่ะ”//ค่อยโล่งอก...นึกว่าทำอะไรผิดซะอีก//“อาหารพี่ต้นสั่งมาทานทุกวันเลยเหรอคะ”ปรารีเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีแต่กล่องอาหารอีกแล้วไม่รู้ว่าเขาทานแบบนี้ทุกวันเลยหรือเปล่า“อืมม..”ตฤณภพตอบหญิงสาวเสียงเบาพร้อมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเธอ“ไม่ทำเองบ้างเหรอคะ”ปรารีอยากรู้ว่าเขาเคยทำเองบ้างหรือเปล่าสั่งทุกวัน“ไม่..ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น..อีกอย่างฉันก็ทำอาหารไม่เป็น..”“อ๋อ..”หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ..อันที่จริงที่เธอถามนั่นถามนี่ก็แค่อยากหาเรื่องคุยกับเขาเท่านั้นเผื่อเธอจะสนิทกับเขามากขึ้นและหวังว่าเขาจะไม่ทำหน้าตายใส่เธอบ่อยๆ“และอีกอย่างฉันเคยบอกเธอว่าอย่างไรเมื่ออยู่บนโต๊ะอาหาร”ตฤณภพไม่ลืมที่จะย้ำเรื่องมารยาทให้เธอได้ฟังอีกรอบให้เธอซึมซับเข้าไปในหัวว่าช่วงที่ทานอาหารเขาไม่ชอบพูดคุยเท่าไร“เอ่อ...เงียบแล้ว
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่8
“อะไรเหรอคะ??”ปรารีทำหน้าสงสัย“คิดยังไงถึงได้รับปากมาอุ้มท้องให้ฉัน”ตฤณภพจ้องหน้าหญิงสาวอย่างจริงจังเพราะเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น“ก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนี่คะ...เปาแค่อยากเห็นคุณย่ากับคุณแม่มีความสุข...”ปรารีเองเห็นเขาถามจริงจังเธอเองก็ตอบจริงจังเช่นกันเธอไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากมายเลยแค่คนที่เธอรักมีความสุขเธอก็มีความสุขแล้ว“แค่นั้น”ตฤณภพไม่ยักรู้ว่าเหตุผลของเธอจะมีแค่นี้จริงๆ“คิดดูสิคะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นมาอุ้มท้องคุณย่ากับคุณแม่ก็คงไม่สบายใจเท่าเปาอุ้มให้หรอกค่ะ”ปรารียังเห็นชายหนุ่มทำหน้าไม่เชื่อใจเธอจึงหาเหตุผลให้มันฟังดูขึ้นให้เขาได้เชื่อใจเธอว่าเธอไม่ได้มีเหตุผลอื่นแอบแฝงอะไรเลย“แล้วอนาคตเธอล่ะ...จะเป็นยังไงเมื่อเธอมีลูกแล้ว”เขาอยากจะรู้ว่าเธอคิดถึงอนาคตหรือเปล่าว่ามันจะเป็นอย่างไรในเมื่อเธอตัดสินใจทำทุกอย่างลงไปแล้ว“เปาก็เลี้ยงสิคะ...ถ้าพี่ต้นเลี้ยงไม่เป็นก็มาหาบ้างก็ได้เชื่อสิคะว่าคุณแม่กับคุณย่าคงจะแย่งเลี้ยงลูกพี่ต้นแน่นอน”เรื่องนี้ปรารีก็คิดเอาไว้แล้วเช่นกันลุกเธอไม่ได้ขาดอะไรเลยเท่าที่คิดมีทั้งพ่อและแม่เพียงแค่เธอกับตฤณภพทำแค่หน้าที่พ่อแม่เท่านั้น“แล้วถ้าเธออ
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่9
“สุขภาพคุณพ่อช่วงนี้เป็นยังไงบ้างคะ”ปรารีรู้ดีว่าพ่อของเธอช่วงนี้ก็สุขภาพไม่ค่อยดีเหมือนกันจึงถามด้วยความเป็นห่วง“ก็ยังปกติมีปวดข้อปวดเข่าตามประสาคนแก่น่ะ”ตระการเข้าใจร่างกายตัวเองดีว่าทุกอย่างมันย่อมเสื่อมไปตามกาลเวลาเขาก็ดูแลสุขภาพของตัวเองดีเท่าที่จะทำได้แล้ว“คุณพ่อไม่แก่สักนิดเลยนะคะยังหล่ออยู่เลย”ปรารีรีบพูดปลอบใจพ่อของเธอว่าเขานั้นดูไม่แก่เลยสัดนิด“ปากหวานกับพ่ออยู่เรื่อยเลยนะเราเนี่ย”ตระการใช้มือจับหัวลูกสาวของเขาด้วยความเอ็นดูที่ช่างพูดเอาใจเก่งเสียจริง“ไม่ได้พูดเล่นนะคะ...คุณพ่อยังดูหนุ่มอยู่เลยแบบนี้ถ้าหลานออกมาก็เลี้ยงได้สบายแน่เลย”“เอ่อ...พ่อว่าจะถามเราเรื่องนี้อยู่พอดีนึกยังไงยอมตกลงรับปากแม่เราไป”ตระการได้ยินปรารีพูดเรื่องนี้มาก็อยากจะถามลุกสาวของเขาอยู่เหมือนกันว่านึกอย่างไรถึงได้ไปรับปากกับแม่ตัวเองแบบนั้น“ถามเป็นพี่ต้นเลยนะคะ...เปาก็แค่อยากให้ทุกคนมีความสุข...”ปรารียิ้มเล็กน้อยคำถามนี้เป็นคำถามที่เธอเจอมาก่อนหน้านี้แล้วและเธอก็ยังยืนยันในคำตอบเดิมของเธอ“แล้วเราล่ะจะมีความสุขเหรอ”ตระการเห็นว่าดูลูกสาวของเขาจะห่วงแต่ความสุขของคนอื่นเขาอยากจะรู้ว่าหากเธอเลื
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่10
“ชุดเธอฉันวางไว้ให้ในห้อง”ในระหว่างก่อนที่จะทานอาหารชายหนุ่มไม่ลืมที่จะบอกเร่องชุดนอนที่เขาซื้อมาให้เธอแล้วเพราะเดี๋ยวจะไม่ทันดูว่าเขาซื้อมาให้แล้วจะเผลอขึ้นไปขอยืมอีก“ขอบคุณค่ะ...ว่าแต่รู้ไซส์เปาได้ไงคะ”ปรารีทำหน้าสงสัยเธอยังไม่ได้บอกเลยว่าเธอใส่เสื้อผ้าไซส์อะไรแต่เขากลับซื้อมาให้เธอแล้วเสียอย่างนั้น“ตัวเท่าลูกหมาไซต์ไหนก็ใส่ได้ก็แค่ชุดนอน”//ไม่เห็นจะยากอะไรเลย//“หูยย..”//ลูกหมาเหรอ..เค้าเรียกตัวเล็กน่ารักต่างหาก//20.30 น.“ชุดนอนเป็ดน้อยเนี่ยนะ...เห็นเราเป็นเด็กสิบขวบรึไง”เมื่อทานอาหารเสร็จหญิงสาวก็เข้าห้องของเธอหยิบถุงกระดาษที่วางอยู่ข้างหัวเตียงมาดูปรากฏว่าเป็นชุดนอนลายเป็ดน้อยสีเหลืองเธออยากรู้จริงๆว่าเขาเอาอะไรคิดที่ซื้อลายนี้มาให้เธอวันต่อมา07.30 น.“อื๊ดดด..ฟู่ๆๆ..ห๊า..สดชื่นนน”ปรารีตื่นมายืดเส้นยืดสายที่ห้องออกกำลังกายแต่เช้าเพราะเธอรู้ตัวว่าเธอเริ่มทานเยอะและน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว“นึกไงมาออกกำลังกาย”วันนี้เป็นวันหยุดของตฤณภพเขาเลยอยากออกกำลังกายช่วงเช้าเสียหน่อยเมื่อลงมาที่ห้องออกกำลังกายก็เห็นว่าหญิงสาวออกอยู่ก่อนแล้วไม่ยักรู้ว่าเธอจะชอบออกกำลังกายด้ว
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่11
“อย่าไปถือสาเลยเคาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”ณคุณส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมหันไปหาปรารียิ้มให้เธอทั้งยังพูดปลอบใจหญิงสาวว่าตฤณภพนั้นเป็นแบบนี้ประจำอย่าให้เธอนั้นถือสาอะไรเลย“เปาเองก็เริ่มชินแล้วค่ะ”ปรารีเองไม่ได้สนใจอาการของเขาเท่าไรเพราะเธอก็เริ่มจะชินกับนิสัยของเขาแล้วเหมือนกันครึ่งชั่วโมงต่อมา“......”//เสร็จรึยังนะ//ตฤณภพนั่งมองนาฬิการาคาแพงของเขาหลายรอบแล้วแต่ก็ไม่ยักจะเห็นปรารีออกมาเสียทีเขาให้เวลาอีกสอบนาทีหากยังไม่ออกมาเขาจะเข้าไปดูเองว่าตอนนี้หมอณคุณและหญิงสาวกำลังทำอะไรอยู่ทำไมถึงช้าจัง“ต้น”“เพนนี”ตฤณภพได้ยินเสียงของใครบางคนเรียกชื่อของเขาจึงหันไปมองภาพตรงหน้าทำให้เขาอึ้งเสียอาการเล็กน้อยไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่เคยคุ้นเคยแต่จากกันด้วยไม่ดีในตอนนี้10 นาทีต่อมาร้านกาแฟXXX“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”เพนนีชวนชายหนุ่มมานั่งคุยที่ร้านกาแฟเธอเองก็ไม่คิดว่าจะเจอชายหนุ่มที่นี่เหมือนกันหลังจากมี่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี“อืมม..มีอะไรจะคุยก็รีบคุยมาผมต้องไปรอคนของผม”ตฤณภพยังคงวางมาดว่าเขายังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเธอมากมายนัก“คนของคุณ??”
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่12
“แล้วทำไมไม่บอกฉันจะได้ให้คุณชัยจัดการให้”ตฤณภพหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาระอา“ไม่เป็นไรค่ะ”ของแค่นี้เธอแค่ไปซื้อแปปเดียวไม่เห็นต้องรอสั่งใครเลย“รีบหน่อยก็แล้วกัน”ตฤณภพจอดรถพลางทำท่าปัดมือให้เธอลงไปจัดการธุระของเธอให้เสร็จอย่างรวดเร็ว“ค่ะ”ปรารีรีบลงรถอย่างรวดเร็วเธอวิ่งไปยืนอยู่ที่เกาะกลางถนนตอนนี้รถเริ่มเยอะแดดก็เริ่มที่จะเปรี้ยงแล้วเธอก็เลยมองอะไรไม่ค่อยจะชัดเท่าไร“......”//เฮ้ออ...ทำไมรถเยอะจังนะ...จังหวะนี้แหละ//ปรารีมองดูจังหวะรถว่างจนมั่นใจแล้วว่าเธอนั้นจะข้ามไปได้เอี๊ยด...“อร้ายยย”ปรารีวิ่งลงมาได้กลางทางเธอก็ได้ยินเสียงรถเบรกล้อตายจึงทำให้เธอตกใจหยุดชะงักกลางถนนทำให้รถชนเธอเข้าอย่างจังปังงงงงงงง“เปา.....”ตฤณภพได้ยินเสียงรถเบรกก็รีบหันไปดูภาพตรงหน้าทำเขาต้องีบลงมาจากรถอย่างรวดเร็วเพราะหญิงสาวโดนรถชนไปเสียแล้ว“โอ้ยย..เจ็บ”//ตายยังวะเนี่ยเรา//ปรารีที่กลิ้งสองสามตลบเธอรู้สึกทั้งเจ็บทั้งชานอนฟุบลงอยู่กับพื้นสายตาตอนนี้มองอะไรไม่เห็นเพราะแดดมันส่องมาที่ตาของเธอพยายามดึงสติตัวเองกลับมาว่าเธอยังรู้สึกอะไรอยู่หรือไม่“เปา...เปา...ได้ยินฉันไหม”//อย่าเป็นอะไรนะยัยตัวแสบ//
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่13
“..แอบมองเปาทำไมคะ..”ปรารีตื่นมาตั้งแต่เช้าแล้วเพราะเธอลับๆตื่นๆด้วยความหิวและไหนจะระบมร่างกายเธอจึงรู้ตัวว่ากำลังมีคนแอบมอง“เปล่าซะหน่อย..แค่จะดูว่าเป็นยังไงบ้าง”ชายหนุ่มทำเสียงดุใส่หญิงสาวพร้อมทั้งรีบกลับมานั่งที่โซฟาตามเดิม08.00 น.“อาหารเช้ามาแล้วค่ะ...เดี๋ยวฉันขอล้างแผลเช็ดตัวให้ก่อนนะคะ”“ค่ะ”เมื่อพยาบาลสาวสองคนนำอาหารเช้าเข้ามาในห้องปรารีก็ตาเบิกโพรงด้วยความดีใจที่เธอจะได้ทานอะไรเข้าไปในท้องที่มันกำลังร้องอยู่เสียทีแต่ก็ต้องหน้ามุ่ยเล็กน้อยเพราะเธอจะต้องทำความสะอาดตัวและทำแผลก่อนนั่นเองครึ่งชั่วโมงต่อมาอาหารที่พยาบาลนำมาให้ก็เป็นผัดผักกับข้าวต้มและมีไข่เค็มอยู่ครึ่งลูกผลไม้อีกหนึ่งจานมีสัปปะรดกับองุ่นแค่นี้มันไม่พอกับกระเพาะเธอเลยด้วยซ้ำหญิงสาวจึงนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียงแบบไม่สบอารมณ์ด้วยความที่ทานไม่อิ่ม “พี่ต้นไปไหนมาคะ??”ปรารีเห็นคนที่หายไปนานกำลังเปิดประตูเข้ามาก็ต้องรีบถามหาว่าเขาหายไปไหนมา“สั่งอาหารมาทานนี่ไง”ตฤณภพวางกล่องอาหารลงบนโต้ะพร้อมนั่งลงเตรียมที่จะทานอาหารเช้าช่วงนี้เขาคงต้องอยู่เฝ้าเธอเพราะเป็นความผิดของเขาเองที่ปล่อยให้เธอได้รับอุบัติเหตุส่วนเรื่องงาน
Latest chapter
