ตอนที่41

“ใช่แล้ว...ทีมงานทุกคนตั้งใจกันมากเลย”

ตฤณภพเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเรื่องนี้เขายังนึกขอบใจทีมงานทุกคนที่อยู่เบื้องหลังอยู่ตลอดที่ตั้งใจทำกันมากเลยทีเดียว

“ครั้งหน้าเปาอยากออกแบบบ้างได้ไหมคะ”

ปรารีคันไม้คันมืออยากจะแสดงฝีมือที่เธอได้เรียนมาบ้างแล้วล่ะสิ

“ได้สิ..พี่ก็อยากจะเห็นฝีมือเราเหมือนกัน”

ตฤรภพเองก็เคยอยากลองคุยเรื่องนี้กับหญิงสาวอยู่เหมือนกันเพราะเขาคิดเอาไว้ว่าอนาคตยังไงก็ต้องให้เธอมีส่วนร่วมในการทำงานของเขาแน่นอน

“รับรองค่ะว่าชุดที่เปาออกแบบจะต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยค่ะ”

ปรารีคิดแบบคร่าวๆเอาไว้แล้วระดับนักเรียนเกียรตินิยมอย่างเธอจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังกับผลงานที่เธอสร้างมาแน่นอน

2 วันต่อมา

โรงแรมXXXXX

บรรยากาศในงานเดินแบบเปิดตัวคอลเล็คชั่นเสื้อผ้าใหม่ของแบรนด์เสื้อผ้าในเครือบริษัทของตฤณภพนั้นอึกกระทึกไปด้วยเสียงดนตรีและผู้คนแถมทุกคนยังดูตื่นตาตื่นใจกับงานครั้งนี้มากเพรารูปแบบการจัดงานเปลี่ยนไปแถมชุดลายผ้ายังแหวกแนวไปจากคอลเลคชั่นก่อนๆอีกด้วย

“คนเยอะมากๆเลยค่ะพี่ต้น”

ปรารีตื่นเต้นที่เห็นคนสนใจงานมากขนาดนี้ที่เอเคยฝึกงานมาส่วนมากก็จะเป็นงานเล็กๆแต่นี่มันดูอลังการมากเลยทีเดียวหากเธอเป็นคนออกแบบแล้วออกมายืนตอนจบการเดินแบบก็คงเท่น่าดูหญิงสาวแอบคิดในใจ

“วันนี้นักข่าวก็เยอะเป็นพิเศษเหมือนกันเพราะแบรนด์เราเปิดตัวก่อนใครเลยในคอลเล็กชั่นฤดูนี้”

ตฤณภพพยายามที่จะเปิดตัวก่อนแบรนด์อื่นเพราะเขาต้องการเป็นที่จับตามองของสื่อมากที่สุด

“ยินดีด้วยนะคุณต้นงานนี้ดูคนจะสนใจมากเป็นพิเศษ”

ณคุณก็ได้รับเชิญให้มางานนี้ด้วยเขาชื่นชมงานวันนี้จริงๆสมกับที่ตฤณภพเป็นคนเลือกคุมงานเองทั้งหมดจริงๆเพราะไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อยทั้งการต้อนรับแขกที่มาและรูปแบบงาน

“ขอบคุณครับ”

ตฤณภพพูดขอบคุณไม่รู้กี่ครั้งในวันนี้เพราคนในงานเอ่ยปากชมอยู่ไม่ขาด

“ต้นข้าวอยู่ไหนคะพี่หมอ”

ปรารีมองหาต้นข้าวเพราะปกติแล้วณคุณจะไม่ลืมพาต้นข้าวมาด้วยเวลาไปไหนมาไหนจนเธอเองยังแอบสงสัยว่าณคุณหวงต้นข้าวมากเกินไปหรือเปล่า

“พอดีข้าวไม่ค่อยสบายพี่เลยมาคนเดียว”

วันนี้เขากะจะพาต้นข้าวมาด้วยอยู่แล้วแต่ติดที่ต้นข้าวไม่สบายกะทันหันเขาก็เลยต้องมาคนเดียว

“เสียดายจังอดเจอเลย”

ปรารีได้ยินเช่นนั้นก็สีหน้าห่อเหี่ยวเล็กน้อยเธอกะว่าจะได้เจอกับต้นข้าวที่งานนี้เสียอีกเพราะตอนที่เธอคุยกันต้นข้าวรับปากว่าจะมา

“......”

//มึนหัวจังมาเป็นอะไรตอนนี้เนี่ย//

“เปา..เป็นอะไรหรือเปล่า”

จู่ๆปรารีก็มึนหัวขาทรุดลงเอาดื้อๆดีที่ตฤณภพโอบเธอเอาไว้ได้ทัน

“พาไปข้างหลังก่อนดีกว่าครับ”

“ครับ”

ณคุณเห็นว่าควรจะพาปรารีเข้าไปที่ข้างหลังงานก่อนจะดีกว่าเพราะหากยืนดูอาการกันอยู่ตรงนี้ไม่พ้นคนในงานให้ความสนใจแต่พวกเขาไม่ได้ดูนางแบบเดินโชว์กันพอดี

“เป็นยังไงบ้างเปา”

ตฤณภพมีสีหน้าเคร่งเครียดต่างจากเมื่อครู่เมื่อเห็นภรรยาของเขาอาการไม่ค่อยจะดี

“มึนๆนิดหน่อยค่ะ”

ปรารีก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีอาการแบบนี้ได้อย่างไรทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอก็พักผ่อนเต็มที่อาหารก็ทานครบทุกมื้อด้วย

“ได้ทานข้าวเย็นมาหรือเปล่าเปา”

ณคุณสงสัยว่าปรารีน่าจะยังไม่ได้ทานอะไรในช่วงเย็นพอถึงเวลานี้เลยเกิดอาการวูบ

“เปาทานครบทุกมื้อนะคะ”

“แล้วเป็นแบบนี้บ่อยไหม”

ณคุณแปลกใจหากปรารีทานครบทุกมื้อแต่ก็ยังมีอาการอีกเขาก็ยังต้องซักประวัติเธอต่อ

“ไม่นะคะ..เอ..แต่เปารู้สึกว่าช่วงนี้เปาเหนื่อยง่ายมากแถมยังอยากทานของจุกจิกเยอะขึ้นด้วย”

ปรารีไม่ค่อยวูบแบนี้บ่อยแต่เธอเพียงแค่รู้สึกว่าหลังๆมานี้เหนื่อยง่ายเป็นพิเศษแถมอาหารเธอก็ยังทานมากขึ้นเป็นพิเศษอีกเช่นกัน

“ประจำเดือนขาดหรือเปล่า”

อาการแบบนี้ณคุณรู้สึกว่ามันคุ้นๆกับการตั้งครรภ์เขาจึงต้องถามหญิงสาวถึงเรื่องประจำเดือนของเธอ

“อืมม...ใช่สิพี่ยังไม่เห็นเปาเป็นประจำเดือนเลยนะ”

ตฤณภพเองก็พึ่งจะนึกขึ้นได้เมื่อหลังจากแต่งงานมาแล้วเขาก็ยังไม่เห็นว่าปรารีจะเป็นประจำเดือนเลย้

“จริงด้วยค่ะ”

ปรารีพยักหน้าตามสามีของเธอ

“พี่ว่าเราน่าจะตั้งครรภ์ยังไงพรุ่งนี้ถ้าว่างก็ไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีจะดีกว่า”

อาการแบบนี้ณคุณค่อนข้างมั่นใจว่าปรารีคงจะตั้งครรภ์แต่ก็อยากให้ปรารีไปตรวจให้แน่ใจอีกที

“พี่ต้นคะ”

เมื่อได้ยินณคุณพูดเช่นนั้นปรารีก็มองตากับตฤณภพอย่างมีความหวังหากลูกเธอมาเร็วก็ดีเหมือนกัน

“ขอให้ท้องทีเถอะ”

ตฤณภพเองก็อยากจะให้เป็นอย่างณคุณพูดจริงๆทีเถอะเพราะเขาจะดีใจมากๆเหมือนกัน

“พี่ต้นไปดูที่หน้างานก่อนเถอะค่ะ”

ปรารีคิดว่าตอนนี้สามีของเธอควรจะอยู่ที่หน้างานมากกว่ามาดูแลเธอตรงนี้เพราะวันนี้เป็นงานใหญ่

“เดี๋ยวผมดูเปาให้ครับคุณต้น”

ณคุณอาสาดูแลปรารีให้ก่อนเพราะกลัวว่าตฤณภพจะเป็นกังวล

“ขอบคุณนะครับ”

ตฤณภพจำต้องละจากภรรยาของเขาไปดูที่หน้างานจริงๆเมื่อหญิงสาวมีหมอณคุณดูแลอยู่แล้วเขาก็ไม่ห่วง

วันต่อมา

งานเมื่อคืนผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเป็นที่น่าพอใจของทุกคนมากวันนี้ตฤณภพตื่นแต่เช้าเพื่อพาปรารีไปตรวจที่โรงพยาบาลเพราะเขาอยากแน่ใจว่าสิ่งที่พวกเขานั้นหวังมันจะเป็นเรื่องจริง