สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ

สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ

By:  กิตติรวิชญ์Completed
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
8.4
50 ratings. 50 reviews
295Chapters
58.8Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

หลังจากใช้ชีวิตแต่งงานมาสามปี สุดท้ายฉู่เหมียนก็ไม่อาจเอาชนะใจกู้ว่างเชินได้ หลังเกิดเหตุการณ์เข้าใจผิด เธอก็หย่าจากเขาอย่างเด็ดขาดและกลับไปหาตระกูลฉู่เพื่อเป็นคุณหนูแก้วตาดวงใจของครอบครัวตามเดิม ผู้เป็นพ่อออดอ้อนชวนให้ใจอ่อน “ลูกสาวที่รัก เมื่อไหร่จะกลับมารับมรดกหลายพันล้านของพ่อล่ะ?” ผู้เป็นแม่ยิ้มร่าเหมือนดอกไม้บาน “มาทำงานดีไซน์เนอร์กับแม่ดีกว่า! ตราบใดที่มีแม่คอยสนับสนุน ลูกต้องโด่งดังในวงการแน่!” คุณย่าทำหน้าจริงจัง “เหมียนเหมียนของเราเรียนจบหมอมา ทักษะทางการแพทย์ไม่มีใครเทียบ ไม่เห็นต้องเสียใจกับผู้ชายพรรค์นั้น!” ฉู่เหมียน “คุณปู่ คิดว่าหนูควรเลือกอะไรดีคะ?” คุณปู่พูดอย่างภาคภูมิใจ “เรามาจิบชา ปลูกดอกไม้นานาชนิด ดื่มด่ำกับชีวิตก่อนเกษียณด้วยกันดีไหม?” ฉู่เหมียนคิดว่าทั้งหมดนี้คือสิ่งที่จะพาเธอไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตแล้วเชียว แต่ใครจะรู้ว่าคนไม่รักดีที่เพิ่งหย่าขาดจากเธอจะกลับมาหาเธออีกครั้ง “เหมียนเหมียน ผมผิดไปแล้ว…” ผู้ชายคนนี้มึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตาแดงก่ำ อ้อนวอนด้วยเสียงสะอื้น “เรียกผมว่าสามีเหมือนเดิมได้ไหม…” ฉู่เหมียนพูดกลั้วหัวเราะ “อดีตสามี ไม่รู้สึกละอายบ้างเลยเหรอ?” อดีตสามี “ศักดิ์ศรีหรือจะสำคัญเท่าเมีย”

View More

Chapter 1

บทที่ 1

“ฉู่เหมียน อย่าได้คิดฝันว่าฉันจะรักเธอ!”

ชายหนุ่มบีบคอและกดเธอลงบนโซฟาพร้อมด่าทอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ความอดทนของฉันที่มีต่อเธอมันถึงขีดสุดแล้ว ฉันขอแนะนำให้เธอทำตัวดี ๆ เอาไว้ ครึ่งปีหลังจากนี้เราจะหย่ากัน!”

“ฉันไม่ได้ผลักลู่เจียวลงไปจริง ๆ นะ เธอตกลงไปในสระว่ายน้ำเองต่างหาก!”

เสียงของฉู่เหมียนอ่อนระโหย เธอเปียกโชกไปทั้งตัว ร่างกายผอมบางสั่นเทาไม่หยุดและยังไม่หายจากความกลัวจากการตกลงไปในน้ำเมื่อครู่

“อย่ามัวมาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อยู่เลย เธอเป็นเพื่อนกับเจียวเจียวมาหลายปี เธอควรรู้ดีที่สุดว่าเจียวเจียวว่ายน้ำไม่เป็น!” ชายหนุ่มออกแรงที่มือหนักขึ้นอีกหน่อย เขามีท่าทางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ถ้าลู่เจียวเป็นอะไรไป เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

เขาใช้คำว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตัดสินเด็ดขาดแล้วว่าให้เธอเป็นคนผิด

ดวงตาของฉู่เหมียนเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินลงจากหางตา เสียงหัวใจที่แตกสลายดังก้องชัดเจน

คงยากที่จะจินตนาการได้ว่าคนที่กำลังต่อว่าเธอเพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่นตรงหน้านี้เป็นสามีของเธอเอง!

เธอหลงรักกู้ว่างเชินมาสี่ปี และแต่งงานกับกู้ว่างเชินมาสามปี

เมื่อสามปีก่อนพอเธอรู้ว่าจะได้แต่งงานกับกู้ว่างเชิน เธอดีใจมาก

แต่หลังจากแต่งงานกับกู้ว่างเชินแล้ว เธอถึงได้รู้ว่าแม่ของกู้ว่างเชินแค่ไม่อยากให้ลู่เจียว ผู้หญิงที่เขารักแต่งงานเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านนี้ ดังนั้นตัวเธอ ฉู่เหมียนจึงเป็นเพียงไม้กันหมาที่ช่วยให้ลู่เจียวยังคบหากับเขาต่อไปได้!

ลู่เจียวพลัดตกลงไปในสระว่ายน้ำ ทุกคนต่างไปช่วยหล่อน ล้อมรอบตัวหล่อน

ส่วนฉู่เหมียนที่ตกลงไปในสระว่ายน้ำเหมือนกัน แต่กลับไม่มีใครสนใจจนเกือบตายในสระน้ำที่เย็นเฉียบแห่งนั้นแล้ว

เขาจำได้ว่าลู่เจียวว่ายน้ำไม่เป็น แต่จำไม่ได้ว่า... เธอเองก็ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน

เมื่อคิดว่าชีวิตแต่งงานที่เธอพยายามรักษาไว้เป็นเพียงเปลือกกลวง ๆ ฉู่เหมียนก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้

กู้ว่างเชินเห็นเธอแสยะยิ้มบนโซฟา สีหน้ายิ่งเย็นชาและดูถูก “เป็นบ้าไปแล้วรึไง!”

ใช่ เธอเป็นบ้า

เพื่อที่จะแต่งงานกับกู้ว่างเชิน เธอยอมทะเลาะกับพ่อของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ตระกูลฉู่วุ่นวายไปหมด ทำแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลฉู่ ทำให้พ่อของเธอตรอมใจจนล้มป่วยเข้าโรงพยาบาล

พ่อบอกเธอว่าการแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก แม้แต่งงานไปแล้วก็ไม่พ้นต้องทนทุกข์ เธอไม่มีทางชนะใจเขา

แต่ตอนนั้นเธอหลงคิดไปเองว่าการที่กู้ว่างเชินยอมแต่งงานกับเธอนั่นคือการยอมรับขั้นสูงสุดแล้ว เชื่อมั่นว่าความรักของเธอจะทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินอ่อนลงในที่สุด

เธอสาบานกับผู้เป็นพ่อว่าการแต่งงานครั้งนี้เธอมีความมั่นใจมาก เธอไม่มีวันแพ้

ใครจะรู้ว่าเธอคิดผิดถนัด...

คนที่ไม่ได้รักเธอนั้นมีหัวใจแข็งกระด้างราวกับหิน แม้แต่เธอหายใจยังผิด

แพ้หรือไม่แพ้ ไม่ใช่เธอที่เป็นคนตัดสิน แต่เป็นกู้ว่างเชิน

กริ๊ง…

โทรศัพท์ของกู้ว่างเชินดังขึ้นทันใด เมื่อเห็นชื่อผู้โทรบนหน้าจอ สีหน้าโกรธเกรี้ยวของเขาก็หายไป

ในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ ฉู่เหมียนได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดจาออดอ้อนมาจากปลายสาย

เขาหลุบตาลงพลางหยิบเสื้อสูทที่วางอยู่ข้าง ๆ ไม่มีอารมณ์โกรธหลงเหลืออยู่ มีเพียงความอ่อนโยนและอ่อนหวาน “เด็กดี ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้”

ฉู่เหมียนหายใจไม่ออก

เขาตัดสายโทรศัพท์ มองฉู่เหมียนด้วยสายตาโหดเหี้ยม จากนั้นก็ไม่หันกลับมามองอีกเลยแล้วเดินออกไป

“กู้ว่างเชิน” ฉู่เหมียนเรียกเสียงแหบพร่า พยายามจะให้เขาหยุดสักครู่ “ฉันก็กลัวน้ำเหมือนกันนะ”

กู้ว่างเชินไม่หยุดเดิน เขารู้สึกว่าฉู่เหมียนพูดจาไร้สาระ

ลู่เจียวกลัวน้ำเพราะปีนั้นตอนเขาถูกลักพาตัว ลู่เจียวโดดไปในทะเลเพื่อที่จะช่วยชีวิตเขา ทำให้เกิดเป็นปมฝังลึกในใจ

ฉู่เหมียนคนนี้มีแม้กระทั่งใบรับรองการดำน้ำ เธอจะกลัวน้ำได้อย่างไร

ฉู่เหมียนคิดว่าทำแบบนี้แล้วเขาจะสนใจเธองั้นเหรอ

เพ้อฝันสิ้นดี!

ฉู่เหมียนมองดูเขาผลักประตูออกไป น้ำตาไหลพรากลงมา เมื่อนึกถึงว่าตลอดหลายปีมานี้เธอไม่เคยได้รับการถูกเลือกจากกู้ว่างเชิน หัวใจของเธอก็เจ็บปวดจนแทบฉีกขาด

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีถามด้วยดวงตาแดงก่ำ “เจ็ดปีที่ผ่านมา คุณไม่เคยรักฉันเลยเหรอ?”

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความน่าสงสาร แม้แต่ในขณะนี้เธอยังคงจินตนาการว่ากู้ว่างเชินจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธออยู่บ้าง

ในที่สุดเขาก็หันกลับมามองเธอก่อนหัวเราะเยาะ แล้วสิ่งที่ตามมาก็คือการดูถูกเหยียหยามอย่างที่สุด

“เธอกล้าถามหาคำว่ารักจากฉันเหรอฉู่เหมียน เก็บความน่าสมเพชไร้ราคาของเธอไว้ซะ ฉันรังเกียจ!” ดวงตาของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความโกรธ คำพูดทุกคำราวกับมีดกรีดหัวใจฉู่เหมียนอย่างรุนแรง

ทั้งที่รู้แก่ใจว่าเขามีคนที่อยากแต่งงานด้วย แต่เธอก็ยังดื้อด้านจะแต่งงานกับเขา นี่คือผลตอบแทนความรักของฉู่เหมียนงั้นเหรอ

ฉู่เหมียนกำชายเสื้อแน่นจนปลายนิ้วซีดขาว อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำถามของเพื่อนสนิท เสิ่นเหรา ที่เคยถามเธอว่า ‘ฉู่เหมียน เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉู่ที่ใคร ๆ ต่างก็ยกย่อง ทำไมต้องไปยึดติดกับกู้ว่างเชินคนนี้ด้วย?’

เธอเองก็ไม่รู้

อาจเป็นเพราะตอนที่เธออายุสิบเจ็ดปีและถูกกลั่นแกล้ง เขาปกป้องเธอไว้สุดชีวิตและพูดว่า “เหมียนเหมียน อย่ากลัวนะ”

กระทั่งตอนนี้ฉู่เหมียนถึงได้รู้ว่า ‘อย่ากลัว’ เป็นเพียงคำปลอบใจที่เขาสามารถพูดได้กับทุกคน

ฉู่เหมียนหลับตา น้ำตาไหลลงอาบแก้ม หัวใจค่อย ๆ ชินชาเสียจนไม่รู้แล้วว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไร

ช่วงสามปีที่ผ่านมาเธอต้องเผชิญกับความเจ็บปวดมากมาย ความเจ็บปวดเหล่านี้ล้วนมีสาเหตุมาจากคนที่เธอรักที่สุด นั่นก็คือกู้ว่างเชิน!

ในสายตาของกู้ว่างเชิน เธอเป็นผู้หญิงใจร้าย ไร้หัวใจ คิดจะกำจัดคนที่เขารัก!

เวลาเจ็ดปี แม้แต่สุนัขยังกระดิกหางให้เธอ

แต่เธอกลับไม่ได้รับความไว้ใจจากกู้ว่างเชินเลยแม้แต่น้อย

แทนที่จะทนทรมานต่อไป สู้ทำให้เรื่องมันจบลงโดยเร็วดีกว่า

ชีวิตการแต่งงานที่ถูกสามีเกลียดชังแบบนี้ เธอไม่อยากทนอยู่ต่ออีกแล้ว แม้แต่วินาทีเดียวเธอก็ไม่อยากอยู่ต่อ

ฉู่เหมียนเช็ดน้ำตา ดวงตาสีอัลมอนด์มองตามร่างของเขา แล้วพูดอย่างเย็นชา “กู้ว่างเชิน เราหย่ากันเถอะ”

…กู้ว่างเชิน เราหย่ากันเถอะ

กู้ว่างเชินหยุดเดิน เขาหันกลับมา สายตาของเขามองมาที่ฉู่เหมียน ความประหลาดใจปรากฏขึ้นแวบหนึ่งในดวงตาของเขา

จู่ ๆ หัวใจของเขาก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างดึงรั้งอยู่ชั่วครู่ เขาไม่เชื่อเลยว่าประโยคนี้จะหลุดออกมาจากปากของฉู่เหมียน

ตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอมักจะแสดงบทบาทเป็นภรรยาที่ดี คอยดูแลรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

ไม่ว่าเขาจะพูดถ้อยคำที่รุนแรงกับเธอแค่ไหน เธอก็ไม่เคยปริปากว่าจะขอหย่า

คิดจะใช้อุบายอะไรกันอีก?

ลำคอของกู้ว่างเชินรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขมวดคิ้วแล้วเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉู่เหมียน เก็บเล่ห์เหลี่ยมไม่เข้าท่าพวกนี้ไว้ซะ แล้วรีบไปโรงพยาบาลเพื่อขอโทษเจียวเจียวเดี๋ยวนี้!”

ฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก หัวใจตายด้านไปแล้ว

เธอเก็บความอ่อนแอไว้ พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเป็นครั้งแรก น้ำเสียงนั้นไร้ความรู้สึกอย่างที่สุด

“ฉันบอกว่าขอหย่า คุณไม่เข้าใจหรือไง?”

กู้ว่างเชินถูกตะคอกใส่ก็ตกใจ สายตาของเขาค่อย ๆ มืดลง

เธอแค่ยืนอยู่ข้างโซฟา ทั้งที่อยู่ใกล้กันมาก แต่กลับเหมือนมีระยะห่างเป็นร้อยโยชน์

กู้ว่างเชินไม่เคยมองฉู่เหมียนอย่างจริงจังแบบนี้มานานแล้ว

เธอผ่ายผอมลงไปมาก ไม่เหมือนกับตอนที่แต่งงานกับเขาแรก ๆ ที่ทั้งสดใสและสวยสะพรั่ง ตอนนี้ทั้งร่างของเธอมีแต่ความหม่นหมอง

ตอนนี้เป็นเดือนพฤษภาคมของเมืองอวิ๋นและยังไม่เข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเป็นทางการ เธอตกลงไปในสระว่ายน้ำ แช่อยู่ในน้ำเย็นเป็นเวลานาน ตอนนี้ทั้งตัวของเธอกำลังสั่นเทา ดูอิดโรยอย่างมาก

จู่ ๆ ความคิดของกู้ว่างเชินก็ย้อนกลับไปสมัยยังเป็นวัยรุ่น

ฉู่เหมียนเป็นลูกคุณหนูที่ได้รับการตามใจอย่างมากของตระกูลฉู่ เธอเล่นเปียโนเก่ง คนทั่วเมืองต่างก็หมายปองเธอ

แต่ฉู่เหมียนรักเขาเพียงคนเดียว ออกปากพูดว่าโตไปจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้

ตอนนั้นแม่ของเขาล้มป่วย ฉู่เหมียนเป็นคุณหนูที่ไม่เคยแตะงานบ้านเลย แต่กลับเรียนรู้ที่จะต้มซุป บีบนวด คอยใส่ใจดูแลแม่ของเขาอย่างดีเยี่ยม

พูดตามตรงตอนนั้นเขาไม่ได้เกลียดฉู่เหมียน แม้กระทั่งยอมให้ฉู่เหมียนแต่งงานกับเขา

แล้วอะไรกันที่เปลี่ยนไป?

เขาอยากแต่งงานกับลู่เจียว แต่ฉู่เหมียนกลับพยายามทุกวิถีทางที่จะแต่งงานกับเขาแทนลู่เจียว

กู้ว่างเชินเม้มริมฝีปากบาง แล้วลดน้ำเสียงลง “ฉู่เหมียน ฉันไม่ตามง้อเธอหรอกนะ”

ตามหลักแล้วฉู่เหมียนเอ่ยปากว่าอยากหย่า เขาควรจะดีใจ

แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อมองไปที่ใบหน้าของฉู่เหมียน หัวใจของเขากลับรู้สึกอึดอัด

“คิดดีแล้วใช่ไหม แน่ใจเหรอว่าจะหย่า?” กู้ว่างเชินมองฉู่เหมียน รู้สึกเป็นครั้งแรกว่าฉู่เหมียนเหมือนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขา

เธอใช้ความพยายามอย่างมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งการแต่งงานครั้งนี้ เธอจะยอมหย่าง่าย ๆ จริงเหรอ

ชายหนุ่มสวมสูท ร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีมาก โดยเฉพาะดวงตาหงส์ที่ลึกซึ้งและมืดมิดภายใต้เปลือกตาบางนั้นไร้ความรู้สึก แต่กลับเย้ายวนใจอย่างมาก

ใบหน้าแบบนี้ทำให้ฉู่เหมียนหลงรักจนไม่สามารถถอนตัวได้

เพื่อที่จะรักษาการแต่งงานครั้งนี้ไว้ เธออดทนต่อสายตาที่เย็นชาของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า อดทนต่อการมี

ตัวตนของลู่เจียว เธอยอมทำทุกอย่างให้ดีที่สุดได้เพื่อการแต่งงานครั้งนี้มา

แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน เธอคนเดียวคงรักษาไว้ไม่ได้

เธอไม่ต้องการเป็นหุ่นเชิดอยู่ในชีวิตการแต่งงานและไม่ต้องการเป็นคนที่คอยขัดขวางความรักของคนอื่นอีกต่อไป

“ฉันคิดดีแล้ว” ฉู่เหมียนยิ้ม รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏบนใบหน้าของเธอ

คิ้วของกู้ว่างเชินกระตุก มือที่กำเสื้อสูทไว้ค่อย ๆ ออกแรงมากขึ้น ความรู้สึกแปลกประหลาดและหงุดหงิดโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันรักคุณมาเจ็ดปี กู้ว่างเชิน ตอนนี้ฉันยอมแพ้แล้ว” ฉู่เหมียนกล้ำกลืนน้ำตาลงไป ฝืนกลั้นความเจ็บปวดในใจเอาไว้ แล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนที่สุด

เธอยอมแพ้แล้ว พยายามเท่าไรเธอก็ไม่ได้หัวใจของกู้ว่างเชิน และไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาอ่อนลงได้

เมื่อก่อนเธอไม่เคยยอมรับว่าตัวเองจะมีวันแพ้ แต่ตอนนี้เธอคงต้องยอมรับ

กู้ว่างเชินฟังคำพูดของเธอแล้วอารมณ์ย่ำแย่ลงมาก

“ตามใจ”

ยังไงฉู่เหมียนก็มักจะแง่งอนเป็นปกติอยู่แล้วไม่กี่วันก็หาย แล้วเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ปัง…

ประตูถูกกระแทกอย่างแรง

ฉู่เหมียนทรุดตัวลงบนโซฟา หัวเราะปนสะอื้นอย่างขมขื่น

ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ เจ็ดปีเกี่ยวกับกู้ว่างเชิน ถึงเวลาที่เธอควรตื่นได้แล้ว

ฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดโทรออก...
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

10
84%(42)
9
0%(0)
8
0%(0)
7
4%(2)
6
2%(1)
5
0%(0)
4
0%(0)
3
0%(0)
2
6%(3)
1
4%(2)
8.4 / 10.0
50 ratings · 50 reviews
Write a review
user avatar
จันทร์เพ็ญ ปานพรมมา
มาอัพต่อเถอะขอร้องจบแบบนี้ไม่สวยงามเลย
2025-03-02 16:34:16
0
user avatar
Wilaiporn Dangbuddee
กลับมาอัพเถอะ ขอร้องงงงง
2025-02-24 01:42:19
1
default avatar
ภรรยา Ok
จบแบบนี้ได้ไงอ่ะ งงสุด ... จะมีต่อไหมคนเขียน
2025-01-22 16:07:41
2
user avatar
จันทร์เพ็ญ ปานพรมมา
เริ่มต้นดีมากติดตามมาด้วยความพยายามแต่สุดท้ายมาจบแบบไม่สวยไม่รู้จะให้กี่ดาว
2025-01-17 16:16:50
1
user avatar
จันทร์เพ็ญ ปานพรมมา
มันจบแบบนี้เลยเหรอคะ
2025-01-17 16:15:37
0
user avatar
Ploychompoo praewi
เสียใจอ่ะ ไม่มีต่อ
2024-12-17 17:47:27
4
user avatar
จันทร์เพ็ญ ปานพรมมา
จบจริงเหรอใช่เหรอ
2024-12-17 02:47:03
1
user avatar
ปิยวรรณ เสนสาร
เดี๋ยวก่อน คืออะไรคะ มันจบแบบนี้ไม่ใด้นะคะ นี่อาจจะยังไม่ครึ่งเรื่องเลยด้วยซ้ำ พวกคุณทำแบบนี้อีกแล้วเหรอ หลายเรื่องแล้วนะเราผิดหวังมาก เติมเงินหมดเท่าไหร่ไม่เกี่ยวแต่มาตายใส่คนอ่านแบบนี้มันคืออะไรคะ เมื่อวานเพิ่งจะขอซื้อทั้งเล่ม เรื่องนี้ อีกวันบอกจบ อย่าทำร้ายคนอ่านแบบนี้เลยนะ ขอร้อง มาอัพต่อเถอะนะ
2024-12-14 02:47:01
15
default avatar
Pui Chuasukonthip
วันนี้ไม่อัพเหรอคะ รออ่านค่า
2024-12-13 21:24:16
1
user avatar
Ketsuda Lee
คิดว่าตอนหลังๆน่าจะมีการตอบโต้จากนางเอกนะรอดูความผิดหวังของกู้ว่สำเริง. แต่ต้นจนจบ แล้วที่อ่านไปคืออะไรรรร
2024-12-12 20:04:21
0
user avatar
Phaa Janthapo
เลิกรักเถอะ ผู้ชายไม่เคยรักนางเอกเลย ถ้ารักจริงจะไม่ทำร้ายทางด้านจิตใจถึงจะไม่สามารถอยู่ด้วยกันเพราะต้องการที่จะตอบแทนคนที่ช่วยชีวิต และยิ่งหมดค่าเมื่อผู้ชายรู้ความจริงใครช่วยชีวิตแล้วถึงกล้าแสดงความรัก และถ้าถึงตรงนั้นนางเอกกลับมายิ่งไร้ค่า ไม่ต้องจบแบบสุขนิยมยิ่งดี
2024-12-09 18:31:34
0
user avatar
Phaa Janthapo
น่าเบื่อนางเอก หรือจะไม่มีอะไรจะใช้เขียนได้ ตัดสินใจจะไม่พูดเรื่องช่วยชีวิต เพราะหยิ่งในศักดิ์ศรีไม่ต้องการความรักโดยการตอบแทน แล้วทำไมถึงย้อยแย้ง เมื่อผู้ชายไม่รักก็ยังแคร์อยู่เพื่อให้ถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีทั้งตัวเองและวงศ์ตระกูล
2024-12-06 23:36:11
0
user avatar
Thoung Chansamone
อัพเดทวันละตอนสองตอนนี่นะแล้วเมื่อไรจะจบได้ชักทีี
2024-12-05 21:11:08
0
default avatar
apisvero1
คือจุกอยู่นะ รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่แค่อาหารที่นางเอกชอบ พระเอกยังไม่รู้เลย ดีแล้วที่หย่า พอหย่านางเอกก็เริ่มกลับมาเป็นตัวเองจริงๆสักที
2024-11-26 17:38:23
0
default avatar
Pui Chuasukonthip
รออ่านนะคะ ขอบคุณค่า
2024-11-26 10:49:27
0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
295 Chapters
บทที่ 1
“ฉู่เหมียน อย่าได้คิดฝันว่าฉันจะรักเธอ!”ชายหนุ่มบีบคอและกดเธอลงบนโซฟาพร้อมด่าทอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ความอดทนของฉันที่มีต่อเธอมันถึงขีดสุดแล้ว ฉันขอแนะนำให้เธอทำตัวดี ๆ เอาไว้ ครึ่งปีหลังจากนี้เราจะหย่ากัน!”“ฉันไม่ได้ผลักลู่เจียวลงไปจริง ๆ นะ เธอตกลงไปในสระว่ายน้ำเองต่างหาก!”เสียงของฉู่เหมียนอ่อนระโหย เธอเปียกโชกไปทั้งตัว ร่างกายผอมบางสั่นเทาไม่หยุดและยังไม่หายจากความกลัวจากการตกลงไปในน้ำเมื่อครู่“อย่ามัวมาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อยู่เลย เธอเป็นเพื่อนกับเจียวเจียวมาหลายปี เธอควรรู้ดีที่สุดว่าเจียวเจียวว่ายน้ำไม่เป็น!” ชายหนุ่มออกแรงที่มือหนักขึ้นอีกหน่อย เขามีท่าทางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ถ้าลู่เจียวเป็นอะไรไป เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิต”เขาใช้คำว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตัดสินเด็ดขาดแล้วว่าให้เธอเป็นคนผิดดวงตาของฉู่เหมียนเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินลงจากหางตา เสียงหัวใจที่แตกสลายดังก้องชัดเจนคงยากที่จะจินตนาการได้ว่าคนที่กำลังต่อว่าเธอเพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่นตรงหน้านี้เป็นสามีของเธอเอง!เธอหลงรักกู้ว่างเชินมาสี่ปี และแต่งงานกับกู้ว่างเชินมาสามปีเมื่อสามป
Read more
บทที่ 2
“พ่อพูดถูกทุกอย่างค่ะ หนูไม่มีวันทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินอ่อนลงได้ หนูรู้แล้วว่าผิด หนูจะกลับบ้านค่ะ"เสียงแหบพร่าของฉู่เหมียนดังก้องอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่าตระกูลฉู่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองอวิ๋น ทั้งยังเป็นตระกูลนักวิชาการทางการแพทย์คุณปู่ฉู่เป็นนักธุรกิจ คุณย่าเป็นศาสตราจารย์แพทย์หญิงแผนกผ่าตัดศัลยกรรมหัวใจที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งสองเหมาะสมกันทุกประการตั้งแต่เด็ก ฉู่เหมียนได้รับการปลูกฝังวิชาการแพทย์จากคุณย่า คุณย่าบอกว่าเธอเป็นอัจฉริยะและถูกลิขิตมาเพื่ออาชีพนี้คุณปู่และคุณย่าได้ปูทางสำหรับอนาคตไว้ให้เธอ พ่อเองก็เตรียมทรัพย์สมบัติไว้มากมายเพื่อรอให้เธอมารับมรดก ในขณะที่แม่บอกว่าเธอจะเป็นแก้วตาดวงใจของพวกเขาตลอดไปแต่เธอกลับละทิ้งทุกอย่างเพื่อกู้ว่างเชิน ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนน่าสมเพชเช่นนี้เมื่อก่อนเธอคิดว่าตัวเองเป็นนักรบที่แสนจะกล้าหาญ ต่อสู้เพื่อความรัก สง่างามที่สุดแต่เมื่อคิดดูดีๆ แล้ว มันช่างไร้สมองเสียจริงฉู่เหมียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าบาง ๆจากนั้นก็เก็บของใช้ส่วนตัวของตนออกไปทั้งหมดบนผนังด้านหลังโซฟาในห้อง
Read more
บทที่ 3
กู้ว่างเชินไม่เชื่อ เขาเดินตามหาฉู่เหมียนไปทั่วทุกหนแห่งที่เธออาจจะอยู่สวนหลังบ้าน ห้องสมุด ห้องฉายหนัง... ไม่เพียงแต่จะไม่เห็นร่างของฉู่เหมียน แม้แต่ของใช้ของเธอก็ไม่เหลือชั้นหนังสือในห้องสมุด ตำราวิชาแพทย์ที่ฉู่เหมียนชอบอ่านก็ว่างเปล่าเอี่ยมอ่องเดิมทีเขาแทบไม่กลับมาที่นี่อยู่แล้ว ตอนนี้ไม่มีฉู่เหมียน บ้านหลังนี้ก็เหมือนกับไม่เคยมีใครอยู่ ไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นกู้ว่างเชินเดินลงบันไดด้วยฝีเท้าหนักหน่วง เขาสังเกตเห็นว่าที่ว่างหลังโซฟาแปลก ๆ เหมือนมีอะไรหายไป เมื่อเขาเห็นภาพวาดที่เสียหายถูกโยนลงถังขยะ ลมหายใจของเขาก็ติดขัดหลังจากฉู่เหมียนแต่งงานกับเขา เธอชอบอ้อนวอนให้เขาออกไปเดินเล่นกับเธอ แต่เพราะเขางานยุ่งมากและเกลียดเธอเป็นทุนเดิม จึงปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่าวันนั้นเป็นวันเกิดของฉู่เหมียน เธอมาหาเขาที่บริษัทและถามเขาว่า “อาเชิน ออกไปฉลองวันเกิดกับฉันหน่อยได้ไหม ถ้าคุณยุ่งมาก ขอแค่ครึ่งชั่วโมงก็ได้”เขาเห็นว่าเธอน่าสงสารมาก จึงตกลงไปฉลองวันเกิดกับเธอเดิมทีเขาคิดว่าเธอจะขอให้เขาซื้อของขวัญให้ ไปทานข้าวกับเธอ หรือแม้แต่ขออะไรที่ไร้เหตุผลแต่ใครจะรู้ว่าเธอแค่อยากให้เขาไปเดิน
Read more
บทที่ 4
ฉู่เหมียนมองชายหนุ่มที่จูงมือเธอเดินไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอยปีนั้นเขาก็เป็นแบบนี้ จูงมือเธอหนีการไล่ล่าของคนเหล่านั้นถ้าตอนนั้นกู้ว่างเชินเย็นชากับเธอ เธอคงจะไม่รักเขาอย่างสุดหัวใจ คงไม่ถึงขั้นยอมแตกหักกับครอบครัวแต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?หรือว่าเห็นเธอคลุมเครือกับชายอื่นแล้วหึงหวง?แต่ไม่นานฉู่เหมียนก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปซะกู้ว่างเชินน่ะเหรอ เขาไม่มีหัวใจ เขาไม่เคยรักเธอ แล้วจะหึงหวงได้อย่างไรฉู่เหมียนถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอรู้สึกอ่อนแรงกู้ว่างเชินหน้าเคร่งเครียด กดเธอไว้กับขอบอ่างล้างหน้า หันหลังให้กับแสงไฟในห้องน้ำ ทำให้มองไม่เห็นโครงหน้าอย่างชัดเจน แต่แสงเงาก็ยังพอแสดงให้เห็นว่าเขาหล่อแค่ไหน"ฉู่เหมียน เราสองคนยังไม่ได้หย่ากัน!" เขากล่าวคำนี้ลอดไรฟันหลังของฉู่เหมียนแนบกับอ่างล้างหน้า กระจกเงาสะท้อนให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อบนหลังของเธอ สวยงามมากเธอเงยหน้าขึ้น กลั้นความเจ็บปวดใจไว้ น้ำเสียงนิ่งเฉย “คุณกู้ ฉันเซ็นใบหย่าเรียบร้อย ตามหลักถือว่าเราสองคนหย่าขาดกันไปแล้ว”กู้ว่างเชินมองดวงตาของฉู่เหมียนสั่นไหว มื
Read more
บทที่ 5
กลางดึก ที่ชั้น 33 ของโรงแรมเซิ่งหลุนงานเลี้ยงกำลังดำเนินอยู่ ส่วนด้านนอกหน้าต่างบานใหญ่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนอันพลุกพล่านของเมืองอวิ๋นงดงามจับใจเสียงเปียโนอันไพเราะลอยมาเข้าหู ฉู่เหมียนเอนกายพิงเคาน์เตอร์บาร์อย่างเกียจคร้าน แกว่งแก้วไวน์แดงในมือไปมาอย่างเบื่อหน่าย ดวงตาอันเย้ายวนเหลือบมองไปรอบ ๆ เป็นครั้งคราวสายตาของชายหนุ่มในงานต่างก็จ้องมองเธออย่างหิวกระหาย พวกเขาต้องการจะเข้ามาพูดคุย แต่ไม่มีใครกล้าวันนี้เธอสวมชุดเดรสยาวสีดำสายเดี่ยว ชายกระโปรงออกแบบให้มีระบายเล็กน้อย เผยให้เห็นปลีน่องขาวเนียนสวยชุดเดรสยาวทรงหลวมห้อยอยู่บนร่างของเธออย่างลงตัว อวดให้เห็นสัดส่วนร่างกายที่สมบูรณ์แบบอย่างชัดเจน ผมหยิกยาวสลวยแผ่ลงมากลางหลัง รอยสักรูปผีเสื้อปรากฏให้เห็นราง ๆ ดูโดดเด่นเกินกว่าจะละสายตาเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉู่เหมียนก้มดู เป็นข้อความฉู่เทียนเหอ [ ถึงงานเลี้ยงหรือยัง ]ฉู่เหมียนถอนหายใจ ตอบกลับข้อความ [ ค่ะ ]เมื่อคืนนี้ฉู่เทียนเหอเป็นคนมารับเธอกลับบ้าน ตอนที่เธอเมาได้ที่เขาก็เกลี้ยกล่อมให้เธอยอมมาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้และยังจะจัดแจงจับคู่ให้เธออีกประเด็นสำคัญคือเธอดันเผลอตกลงไป
Read more
บทที่ 6
ห้องโถงวุ่นวาย ผู้คนต่างวางแก้วเหล้าลงแล้วเดินเข้าไปดูกันให้เห็นกับตา“โทรเรียก 1669 หรือยัง?”“1669 จะมาเมื่อไหร่? ถ้าเกิดคุณหานเป็นอะไรไปที่นี่ ครอบครัวคุณหานคงไม่ปล่อยเราไปแน่!”ฉู่เหมียนเงยหน้ามอง ชายคนนั้นอายุราวห้าสิบกว่าปี ตอนนี้เขานอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดฉู่เหมียนดูเวลา ที่นี่ห่างจากโรงพยาบาลเมืองสิบห้านาทีถ้าเดินทางโดยรถยนต์ แถมยังเป็นช่วงเวลาที่รถติดมากพอดีถ้ารอรถพยาบาลมากลัวว่าจะไม่ทันแล้วไม่มีใครในโรงแรมมาจัดการสักที เห็นได้ชัดว่าอาการของชายคนนั้นแย่ลงเรื่อย ๆ ฉู่เหมียนที่เรียนวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็กเริ่มใจร้อนฉู่เหมียนขมวดคิ้ว เดินเข้าไป “ให้ฉันดูหน่อย”สายตาของผู้คนต่างจ้องมาที่ฉู่เหมียนในทันที ฉู่เหมียนเหรอ?“เธอทำได้เหรอ? ใคร ๆ ก็รู้ว่าตระกูลฉู่ของเธอเป็นตระกูลนักวิชาการแพทย์ แต่มีเธอคนเดียวที่เป็นแจกันประดับ ไม่มีวิชาแพทย์ติดตัวเลย!”ไม่รู้ว่าใครพูดขึ้น จากนั้นก็มีคนจำนวนหนึ่งตะโกนโวยวายตามมา“นั่นสิ! ชีวิตคนนะ ยกคุณหานให้เธอรักษาเหรอ นั่นไม่ต่างอะไรกับการผลักคุณหานลงเหว!”“ถ้าคุณหานเป็นอะไรไป เธอรับผิดชอบไหวเหรอ? นี่ไม่ใช่ของเด็กเล่นนะ!”“ห้ามเธ
Read more
บทที่ 7
ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นฉู่เหมียน!ลู่เจียวถูกผลักจนล้มลงไปกับพื้น กู้ว่างเชินรีบเข้าไปประคองเธอไว้ฉู่เหมียนคุกเข่าลง มือเรียวสวยของเธอปลดเนคไทของคุณหานออกแล้วโยนทิ้งไปลู่เจียวส่ายหน้าให้กู้ว่างเชิน หันไปมองฉู่เหมียนแล้วขมวดคิ้วถามว่า "เหมียนเหมียน ทำอะไรน่ะ เธอทำได้ด้วยเหรอ?"คนข้าง ๆ ก็ตกใจจนนิ่งงันอยู่กับที่"แม้แต่คุณหนูลู่ยังทำไม่ได้เลย แล้วคนไร้ความสามารถอย่างเธอจะทำได้เหรอ?""คุณหานเป็นคนมีหน้ามีตาขนาดไหน เธอยังกล้าปลดเสื้อผ้าของคุณหานกลางงานเลี้ยงแบบนี้ ฉู่เหมียนเธอคิดอะไรอยู่?"เมื่อได้ยินคนทั้งหลายต่อว่าฉู่เหมียน ลู่เจียวก็เม้มริมฝีปากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "เธออย่าดื้อรั้นเพียงเพราะคำพูดของคนอื่นแค่ไม่กี่คำสิ""เหมียนเหมียน ปกติคนในตระกูลฉู่อาจตามใจเธอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นอะไรแบบนี้ ถ้าเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมาละก็…" ลู่เจียวยิ่งพูดก็ยิ่งร้อนใจ ถึงกับยกมือขึ้นมาลูบแขนฉู่เหมียน ทำทีเหมือนเป็นห่วงฉู่เหมียนฉู่เหมียนสะบัดแขนลู่เจียวออกแล้วหรี่ตามอง "หุบปากซะ”ลู่เจียวเงียบไปทันที แววตาของฉู่เหมียนดุร้ายเกินไป ทำให้เธอรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูกฉู่เหมียนมอง
Read more
บทที่ 8
ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ รีบพูดว่า "ผมแค่พูดเล่น คุณเก็บไปคิดจริงจังด้วยเหรอ?""จริงจังสิ ทำไมจะไม่จริงจัง ฉันเป็นคนจริงจังมาตั้งแต่เด็กแล้ว" ฉู่เหมียนหยิบแก้วเหล้าข้าง ๆ ขึ้นมาดื่มนึกถึงตอนที่กู้ว่างเชินปกป้องลู่เจียว กอดลู่เจียวและทำอะไรต่าง ๆ ให้ลู่เจียว เธอก็รู้สึกโกรธและไม่พอใจเธอแย่กว่าลู่เจียวตรงไหน แย่ยังไง?ทำไมกู้ว่างเชินถึงมองเธอเป็นแค่เสี้ยนหนามในสายตาตลอดเวลา"ฉู่เหมียน คุณใจแคบมากเลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่กู้ว่างเชินไม่ชอบคุณ" ชายหนุ่มตะโกนด่าอย่างรุนแรงฉู่เหมียนเงยหน้า เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงกู้ว่างเชิน ราวกับเธอถูกสะกิดบาดแผลพวกเขามีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอใจแคบถ้าเมื่อกี้เธอไม่สามารถช่วยชีวิตคุณหานได้ พวกเขาก็คงจะแสดงสีหน้าแบบเดิมถ้าเธอขอให้พวกเขาปล่อยเธอไป พวกเขาจะปล่อยเธอไปโดยดีไหมพวกเขากัดไม่ปล่อยแน่ แถมยังจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธออย่างบ้าคลั่ง ผลักเธอลงสู่เหวลึกในเมื่อเป็นอย่างนั้น ทำไมถึงกล่าวหาว่าเธอใจแคบกันล่ะฉู่เหมียนโยนแก้วในมือลงที่เท้าของเขา สายตาเย็นชาและเฉียบคม "ในเมื่อคุณไม่ยอมคุกเข่าดี ๆ งั้นฉันจะช่วยทำให้คุณคุกเข่าเอง"พูดจบ เธอก็หยิบปากกาอ
Read more
บทที่ 9
หัวใจของฉู่เหมียนเต้นรัวอย่างไม่ทันตั้งตัว รูม่านตาของเธอหดเล็กลงด้วยไม่เชื่อว่าประโยคนี้จะหลุดออกมาจากปากของกู้ว่างเชินเขาไม่เคยยอมรับการแต่งงานของพวกเรามาโดยตลอดไม่ใช่หรือกู้ว่างเชินรับรู้ถึงความตกใจในดวงตาของฉู่เหมียนได้อย่างชัดเจน ทำให้หัวใจของเขาหงุดหงิดเขาแค่บอกว่าตัวเองเป็นสามีของเธอ แล้วทำไมเธอถึงได้ประหลาดใจนักจอห์นชี้ไปที่พวกเขาทั้งสองด้วยสีหน้าสงสัย “พวกคุณเป็นสามีภรรยากันเหรอ?”ฉู่เหมียนรีบมองไปที่จอห์น รู้สึกเสียใจมากที่ตัวเองเล่นละครต่อหน้าจอห์นเมื่อครู่จอห์นมองไปที่ทั้งสองคน ดวงตาโตของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อและผิดหวัง รู้สึกราวกับว่าถูกคนสองคนนี้หลอกให้เข้าใจผิดและไม่ให้เกียรติตามที่ควรแต่สำหรับฉู่เหมียน ก่อนหน้านี้เขาคิดเข้าข้างตัวเองด้วยความเห็นแก่ตัว"ฉู่เหมียน ผมยังชื่นชมคุณเสมอ และจะไม่ซักถามเรื่องส่วนตัวของคุณ แต่ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือจากผม ผมยินดี"เขาจริงใจมากความจริงใจนี้ทำให้ฉู่เหมียนรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้นนอกจากครอบครัวก็ดูเหมือนเธอจะไม่ได้รับความห่วงใยจากใครแบบนี้มานานแล้วฉู่เหมียนกำลังจะกล่าวขอบคุณ แต่ข้อมือของเธอก็ถูกคว้าเอาไว้ท
Read more
บทที่ 10
กู้ว่างเชินรู้สึกประหลาดใจมากกับคำตอบของฉู่เหมียนเธอเป็นหลานสะใภ้ที่ย่าของเขารักและเอ็นดูมาก ตามใจเธอเหมือนเป็นหลานสาวแท้ ๆทุกครั้งที่เขาทำผิด คุณย่าจะคอยปกป้องเธอทันที หลายครั้งที่คุณย่าบุกไปที่บริษัทแล้วด่าเขาจนหัวหด!เธอพูดว่าจะไม่ไปงานวันเกิดคุณย่างั้นเหรอ? เขาไม่เชื่อหรอก"ฉู่เหมียน เรื่องที่เธอผลักลู่เจียวตกน้ำจบไปแล้ว" เขาย่นคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงยังคงความประนีประนอม"จบยังไงล่ะ จบก็เท่ากับฉันยอมรับว่าเป็นคนผลักสิ" ฉู่เหมียนโต้แย้งอย่างรวดเร็วกู้ว่างเชินไม่อยากยึดติดกับเรื่องนี้อีกแล้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "เลิกงี่เง่าสักทีได้ไหม"ฉู่เหมียนมองเขา สายตาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นผิดหวังจนถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดว่าเธอเป็นเด็กงี่เง่าฉู่เหมียนก้มหน้าลง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "แต่งงานกันมาตั้งหลายปี นอกจากช่วงแรก ๆ ที่ฉันไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้ว คุณเคยเห็นฉันทำตัวงี่เง่ากี่ครั้ง?""คุณบอกเองนี่ว่าจะไม่ตามง้อฉัน ฉันรู้ตัวดีอยู่แล้ว""ฉันจะงี่เง่าไปเพื่ออะไร งี่เง่าให้ใครมาสงสารล่ะ?"ฉู่เหมียนพูดคำเหล่านี้ไปพลางใส่รองเท้าไปพลาง น้ำเสียงนิ่งมากเหม
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status