แชร์

สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
ผู้แต่ง: กิตติรวิชญ์

บทที่ 1

ผู้เขียน: กิตติรวิชญ์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-08-12 19:24:21
“ฉู่เหมียน อย่าได้คิดฝันว่าฉันจะรักเธอ!”

ชายหนุ่มบีบคอและกดเธอลงบนโซฟาพร้อมด่าทอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ความอดทนของฉันที่มีต่อเธอมันถึงขีดสุดแล้ว ฉันขอแนะนำให้เธอทำตัวดี ๆ เอาไว้ ครึ่งปีหลังจากนี้เราจะหย่ากัน!”

“ฉันไม่ได้ผลักลู่เจียวลงไปจริง ๆ นะ เธอตกลงไปในสระว่ายน้ำเองต่างหาก!”

เสียงของฉู่เหมียนอ่อนระโหย เธอเปียกโชกไปทั้งตัว ร่างกายผอมบางสั่นเทาไม่หยุดและยังไม่หายจากความกลัวจากการตกลงไปในน้ำเมื่อครู่

“อย่ามัวมาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อยู่เลย เธอเป็นเพื่อนกับเจียวเจียวมาหลายปี เธอควรรู้ดีที่สุดว่าเจียวเจียวว่ายน้ำไม่เป็น!” ชายหนุ่มออกแรงที่มือหนักขึ้นอีกหน่อย เขามีท่าทางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ถ้าลู่เจียวเป็นอะไรไป เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

เขาใช้คำว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตัดสินเด็ดขาดแล้วว่าให้เธอเป็นคนผิด

ดวงตาของฉู่เหมียนเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินลงจากหางตา เสียงหัวใจที่แตกสลายดังก้องชัดเจน

คงยากที่จะจินตนาการได้ว่าคนที่กำลังต่อว่าเธอเพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่นตรงหน้านี้เป็นสามีของเธอเอง!

เธอหลงรักกู้ว่างเชินมาสี่ปี และแต่งงานกับกู้ว่างเชินมาสามปี

เมื่อสามปีก่อนพอเธอรู้ว่าจะได้แต่งงานกับกู้ว่างเชิน เธอดีใจมาก

แต่หลังจากแต่งงานกับกู้ว่างเชินแล้ว เธอถึงได้รู้ว่าแม่ของกู้ว่างเชินแค่ไม่อยากให้ลู่เจียว ผู้หญิงที่เขารักแต่งงานเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านนี้ ดังนั้นตัวเธอ ฉู่เหมียนจึงเป็นเพียงไม้กันหมาที่ช่วยให้ลู่เจียวยังคบหากับเขาต่อไปได้!

ลู่เจียวพลัดตกลงไปในสระว่ายน้ำ ทุกคนต่างไปช่วยหล่อน ล้อมรอบตัวหล่อน

ส่วนฉู่เหมียนที่ตกลงไปในสระว่ายน้ำเหมือนกัน แต่กลับไม่มีใครสนใจจนเกือบตายในสระน้ำที่เย็นเฉียบแห่งนั้นแล้ว

เขาจำได้ว่าลู่เจียวว่ายน้ำไม่เป็น แต่จำไม่ได้ว่า... เธอเองก็ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน

เมื่อคิดว่าชีวิตแต่งงานที่เธอพยายามรักษาไว้เป็นเพียงเปลือกกลวง ๆ ฉู่เหมียนก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้

กู้ว่างเชินเห็นเธอแสยะยิ้มบนโซฟา สีหน้ายิ่งเย็นชาและดูถูก “เป็นบ้าไปแล้วรึไง!”

ใช่ เธอเป็นบ้า

เพื่อที่จะแต่งงานกับกู้ว่างเชิน เธอยอมทะเลาะกับพ่อของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ตระกูลฉู่วุ่นวายไปหมด ทำแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลฉู่ ทำให้พ่อของเธอตรอมใจจนล้มป่วยเข้าโรงพยาบาล

พ่อบอกเธอว่าการแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก แม้แต่งงานไปแล้วก็ไม่พ้นต้องทนทุกข์ เธอไม่มีทางชนะใจเขา

แต่ตอนนั้นเธอหลงคิดไปเองว่าการที่กู้ว่างเชินยอมแต่งงานกับเธอนั่นคือการยอมรับขั้นสูงสุดแล้ว เชื่อมั่นว่าความรักของเธอจะทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินอ่อนลงในที่สุด

เธอสาบานกับผู้เป็นพ่อว่าการแต่งงานครั้งนี้เธอมีความมั่นใจมาก เธอไม่มีวันแพ้

ใครจะรู้ว่าเธอคิดผิดถนัด...

คนที่ไม่ได้รักเธอนั้นมีหัวใจแข็งกระด้างราวกับหิน แม้แต่เธอหายใจยังผิด

แพ้หรือไม่แพ้ ไม่ใช่เธอที่เป็นคนตัดสิน แต่เป็นกู้ว่างเชิน

กริ๊ง…

โทรศัพท์ของกู้ว่างเชินดังขึ้นทันใด เมื่อเห็นชื่อผู้โทรบนหน้าจอ สีหน้าโกรธเกรี้ยวของเขาก็หายไป

ในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ ฉู่เหมียนได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดจาออดอ้อนมาจากปลายสาย

เขาหลุบตาลงพลางหยิบเสื้อสูทที่วางอยู่ข้าง ๆ ไม่มีอารมณ์โกรธหลงเหลืออยู่ มีเพียงความอ่อนโยนและอ่อนหวาน “เด็กดี ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้”

ฉู่เหมียนหายใจไม่ออก

เขาตัดสายโทรศัพท์ มองฉู่เหมียนด้วยสายตาโหดเหี้ยม จากนั้นก็ไม่หันกลับมามองอีกเลยแล้วเดินออกไป

“กู้ว่างเชิน” ฉู่เหมียนเรียกเสียงแหบพร่า พยายามจะให้เขาหยุดสักครู่ “ฉันก็กลัวน้ำเหมือนกันนะ”

กู้ว่างเชินไม่หยุดเดิน เขารู้สึกว่าฉู่เหมียนพูดจาไร้สาระ

ลู่เจียวกลัวน้ำเพราะปีนั้นตอนเขาถูกลักพาตัว ลู่เจียวโดดไปในทะเลเพื่อที่จะช่วยชีวิตเขา ทำให้เกิดเป็นปมฝังลึกในใจ

ฉู่เหมียนคนนี้มีแม้กระทั่งใบรับรองการดำน้ำ เธอจะกลัวน้ำได้อย่างไร

ฉู่เหมียนคิดว่าทำแบบนี้แล้วเขาจะสนใจเธองั้นเหรอ

เพ้อฝันสิ้นดี!

ฉู่เหมียนมองดูเขาผลักประตูออกไป น้ำตาไหลพรากลงมา เมื่อนึกถึงว่าตลอดหลายปีมานี้เธอไม่เคยได้รับการถูกเลือกจากกู้ว่างเชิน หัวใจของเธอก็เจ็บปวดจนแทบฉีกขาด

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีถามด้วยดวงตาแดงก่ำ “เจ็ดปีที่ผ่านมา คุณไม่เคยรักฉันเลยเหรอ?”

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความน่าสงสาร แม้แต่ในขณะนี้เธอยังคงจินตนาการว่ากู้ว่างเชินจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธออยู่บ้าง

ในที่สุดเขาก็หันกลับมามองเธอก่อนหัวเราะเยาะ แล้วสิ่งที่ตามมาก็คือการดูถูกเหยียหยามอย่างที่สุด

“เธอกล้าถามหาคำว่ารักจากฉันเหรอฉู่เหมียน เก็บความน่าสมเพชไร้ราคาของเธอไว้ซะ ฉันรังเกียจ!” ดวงตาของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความโกรธ คำพูดทุกคำราวกับมีดกรีดหัวใจฉู่เหมียนอย่างรุนแรง

ทั้งที่รู้แก่ใจว่าเขามีคนที่อยากแต่งงานด้วย แต่เธอก็ยังดื้อด้านจะแต่งงานกับเขา นี่คือผลตอบแทนความรักของฉู่เหมียนงั้นเหรอ

ฉู่เหมียนกำชายเสื้อแน่นจนปลายนิ้วซีดขาว อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำถามของเพื่อนสนิท เสิ่นเหรา ที่เคยถามเธอว่า ‘ฉู่เหมียน เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉู่ที่ใคร ๆ ต่างก็ยกย่อง ทำไมต้องไปยึดติดกับกู้ว่างเชินคนนี้ด้วย?’

เธอเองก็ไม่รู้

อาจเป็นเพราะตอนที่เธออายุสิบเจ็ดปีและถูกกลั่นแกล้ง เขาปกป้องเธอไว้สุดชีวิตและพูดว่า “เหมียนเหมียน อย่ากลัวนะ”

กระทั่งตอนนี้ฉู่เหมียนถึงได้รู้ว่า ‘อย่ากลัว’ เป็นเพียงคำปลอบใจที่เขาสามารถพูดได้กับทุกคน

ฉู่เหมียนหลับตา น้ำตาไหลลงอาบแก้ม หัวใจค่อย ๆ ชินชาเสียจนไม่รู้แล้วว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไร

ช่วงสามปีที่ผ่านมาเธอต้องเผชิญกับความเจ็บปวดมากมาย ความเจ็บปวดเหล่านี้ล้วนมีสาเหตุมาจากคนที่เธอรักที่สุด นั่นก็คือกู้ว่างเชิน!

ในสายตาของกู้ว่างเชิน เธอเป็นผู้หญิงใจร้าย ไร้หัวใจ คิดจะกำจัดคนที่เขารัก!

เวลาเจ็ดปี แม้แต่สุนัขยังกระดิกหางให้เธอ

แต่เธอกลับไม่ได้รับความไว้ใจจากกู้ว่างเชินเลยแม้แต่น้อย

แทนที่จะทนทรมานต่อไป สู้ทำให้เรื่องมันจบลงโดยเร็วดีกว่า

ชีวิตการแต่งงานที่ถูกสามีเกลียดชังแบบนี้ เธอไม่อยากทนอยู่ต่ออีกแล้ว แม้แต่วินาทีเดียวเธอก็ไม่อยากอยู่ต่อ

ฉู่เหมียนเช็ดน้ำตา ดวงตาสีอัลมอนด์มองตามร่างของเขา แล้วพูดอย่างเย็นชา “กู้ว่างเชิน เราหย่ากันเถอะ”

…กู้ว่างเชิน เราหย่ากันเถอะ

กู้ว่างเชินหยุดเดิน เขาหันกลับมา สายตาของเขามองมาที่ฉู่เหมียน ความประหลาดใจปรากฏขึ้นแวบหนึ่งในดวงตาของเขา

จู่ ๆ หัวใจของเขาก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างดึงรั้งอยู่ชั่วครู่ เขาไม่เชื่อเลยว่าประโยคนี้จะหลุดออกมาจากปากของฉู่เหมียน

ตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอมักจะแสดงบทบาทเป็นภรรยาที่ดี คอยดูแลรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

ไม่ว่าเขาจะพูดถ้อยคำที่รุนแรงกับเธอแค่ไหน เธอก็ไม่เคยปริปากว่าจะขอหย่า

คิดจะใช้อุบายอะไรกันอีก?

ลำคอของกู้ว่างเชินรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขมวดคิ้วแล้วเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉู่เหมียน เก็บเล่ห์เหลี่ยมไม่เข้าท่าพวกนี้ไว้ซะ แล้วรีบไปโรงพยาบาลเพื่อขอโทษเจียวเจียวเดี๋ยวนี้!”

ฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก หัวใจตายด้านไปแล้ว

เธอเก็บความอ่อนแอไว้ พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเป็นครั้งแรก น้ำเสียงนั้นไร้ความรู้สึกอย่างที่สุด

“ฉันบอกว่าขอหย่า คุณไม่เข้าใจหรือไง?”

กู้ว่างเชินถูกตะคอกใส่ก็ตกใจ สายตาของเขาค่อย ๆ มืดลง

เธอแค่ยืนอยู่ข้างโซฟา ทั้งที่อยู่ใกล้กันมาก แต่กลับเหมือนมีระยะห่างเป็นร้อยโยชน์

กู้ว่างเชินไม่เคยมองฉู่เหมียนอย่างจริงจังแบบนี้มานานแล้ว

เธอผ่ายผอมลงไปมาก ไม่เหมือนกับตอนที่แต่งงานกับเขาแรก ๆ ที่ทั้งสดใสและสวยสะพรั่ง ตอนนี้ทั้งร่างของเธอมีแต่ความหม่นหมอง

ตอนนี้เป็นเดือนพฤษภาคมของเมืองอวิ๋นและยังไม่เข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเป็นทางการ เธอตกลงไปในสระว่ายน้ำ แช่อยู่ในน้ำเย็นเป็นเวลานาน ตอนนี้ทั้งตัวของเธอกำลังสั่นเทา ดูอิดโรยอย่างมาก

จู่ ๆ ความคิดของกู้ว่างเชินก็ย้อนกลับไปสมัยยังเป็นวัยรุ่น

ฉู่เหมียนเป็นลูกคุณหนูที่ได้รับการตามใจอย่างมากของตระกูลฉู่ เธอเล่นเปียโนเก่ง คนทั่วเมืองต่างก็หมายปองเธอ

แต่ฉู่เหมียนรักเขาเพียงคนเดียว ออกปากพูดว่าโตไปจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้

ตอนนั้นแม่ของเขาล้มป่วย ฉู่เหมียนเป็นคุณหนูที่ไม่เคยแตะงานบ้านเลย แต่กลับเรียนรู้ที่จะต้มซุป บีบนวด คอยใส่ใจดูแลแม่ของเขาอย่างดีเยี่ยม

พูดตามตรงตอนนั้นเขาไม่ได้เกลียดฉู่เหมียน แม้กระทั่งยอมให้ฉู่เหมียนแต่งงานกับเขา

แล้วอะไรกันที่เปลี่ยนไป?

เขาอยากแต่งงานกับลู่เจียว แต่ฉู่เหมียนกลับพยายามทุกวิถีทางที่จะแต่งงานกับเขาแทนลู่เจียว

กู้ว่างเชินเม้มริมฝีปากบาง แล้วลดน้ำเสียงลง “ฉู่เหมียน ฉันไม่ตามง้อเธอหรอกนะ”

ตามหลักแล้วฉู่เหมียนเอ่ยปากว่าอยากหย่า เขาควรจะดีใจ

แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อมองไปที่ใบหน้าของฉู่เหมียน หัวใจของเขากลับรู้สึกอึดอัด

“คิดดีแล้วใช่ไหม แน่ใจเหรอว่าจะหย่า?” กู้ว่างเชินมองฉู่เหมียน รู้สึกเป็นครั้งแรกว่าฉู่เหมียนเหมือนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขา

เธอใช้ความพยายามอย่างมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งการแต่งงานครั้งนี้ เธอจะยอมหย่าง่าย ๆ จริงเหรอ

ชายหนุ่มสวมสูท ร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีมาก โดยเฉพาะดวงตาหงส์ที่ลึกซึ้งและมืดมิดภายใต้เปลือกตาบางนั้นไร้ความรู้สึก แต่กลับเย้ายวนใจอย่างมาก

ใบหน้าแบบนี้ทำให้ฉู่เหมียนหลงรักจนไม่สามารถถอนตัวได้

เพื่อที่จะรักษาการแต่งงานครั้งนี้ไว้ เธออดทนต่อสายตาที่เย็นชาของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า อดทนต่อการมี

ตัวตนของลู่เจียว เธอยอมทำทุกอย่างให้ดีที่สุดได้เพื่อการแต่งงานครั้งนี้มา

แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน เธอคนเดียวคงรักษาไว้ไม่ได้

เธอไม่ต้องการเป็นหุ่นเชิดอยู่ในชีวิตการแต่งงานและไม่ต้องการเป็นคนที่คอยขัดขวางความรักของคนอื่นอีกต่อไป

“ฉันคิดดีแล้ว” ฉู่เหมียนยิ้ม รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏบนใบหน้าของเธอ

คิ้วของกู้ว่างเชินกระตุก มือที่กำเสื้อสูทไว้ค่อย ๆ ออกแรงมากขึ้น ความรู้สึกแปลกประหลาดและหงุดหงิดโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันรักคุณมาเจ็ดปี กู้ว่างเชิน ตอนนี้ฉันยอมแพ้แล้ว” ฉู่เหมียนกล้ำกลืนน้ำตาลงไป ฝืนกลั้นความเจ็บปวดในใจเอาไว้ แล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนที่สุด

เธอยอมแพ้แล้ว พยายามเท่าไรเธอก็ไม่ได้หัวใจของกู้ว่างเชิน และไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาอ่อนลงได้

เมื่อก่อนเธอไม่เคยยอมรับว่าตัวเองจะมีวันแพ้ แต่ตอนนี้เธอคงต้องยอมรับ

กู้ว่างเชินฟังคำพูดของเธอแล้วอารมณ์ย่ำแย่ลงมาก

“ตามใจ”

ยังไงฉู่เหมียนก็มักจะแง่งอนเป็นปกติอยู่แล้วไม่กี่วันก็หาย แล้วเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ปัง…

ประตูถูกกระแทกอย่างแรง

ฉู่เหมียนทรุดตัวลงบนโซฟา หัวเราะปนสะอื้นอย่างขมขื่น

ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ เจ็ดปีเกี่ยวกับกู้ว่างเชิน ถึงเวลาที่เธอควรตื่นได้แล้ว

ฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดโทรออก...

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 2

    “พ่อพูดถูกทุกอย่างค่ะ หนูไม่มีวันทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินอ่อนลงได้ หนูรู้แล้วว่าผิด หนูจะกลับบ้านค่ะ"เสียงแหบพร่าของฉู่เหมียนดังก้องอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่าตระกูลฉู่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองอวิ๋น ทั้งยังเป็นตระกูลนักวิชาการทางการแพทย์คุณปู่ฉู่เป็นนักธุรกิจ คุณย่าเป็นศาสตราจารย์แพทย์หญิงแผนกผ่าตัดศัลยกรรมหัวใจที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งสองเหมาะสมกันทุกประการตั้งแต่เด็ก ฉู่เหมียนได้รับการปลูกฝังวิชาการแพทย์จากคุณย่า คุณย่าบอกว่าเธอเป็นอัจฉริยะและถูกลิขิตมาเพื่ออาชีพนี้คุณปู่และคุณย่าได้ปูทางสำหรับอนาคตไว้ให้เธอ พ่อเองก็เตรียมทรัพย์สมบัติไว้มากมายเพื่อรอให้เธอมารับมรดก ในขณะที่แม่บอกว่าเธอจะเป็นแก้วตาดวงใจของพวกเขาตลอดไปแต่เธอกลับละทิ้งทุกอย่างเพื่อกู้ว่างเชิน ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนน่าสมเพชเช่นนี้เมื่อก่อนเธอคิดว่าตัวเองเป็นนักรบที่แสนจะกล้าหาญ ต่อสู้เพื่อความรัก สง่างามที่สุดแต่เมื่อคิดดูดีๆ แล้ว มันช่างไร้สมองเสียจริงฉู่เหมียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าบาง ๆจากนั้นก็เก็บของใช้ส่วนตัวของตนออกไปทั้งหมดบนผนังด้านหลังโซฟาในห้อง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 3

    กู้ว่างเชินไม่เชื่อ เขาเดินตามหาฉู่เหมียนไปทั่วทุกหนแห่งที่เธออาจจะอยู่สวนหลังบ้าน ห้องสมุด ห้องฉายหนัง... ไม่เพียงแต่จะไม่เห็นร่างของฉู่เหมียน แม้แต่ของใช้ของเธอก็ไม่เหลือชั้นหนังสือในห้องสมุด ตำราวิชาแพทย์ที่ฉู่เหมียนชอบอ่านก็ว่างเปล่าเอี่ยมอ่องเดิมทีเขาแทบไม่กลับมาที่นี่อยู่แล้ว ตอนนี้ไม่มีฉู่เหมียน บ้านหลังนี้ก็เหมือนกับไม่เคยมีใครอยู่ ไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นกู้ว่างเชินเดินลงบันไดด้วยฝีเท้าหนักหน่วง เขาสังเกตเห็นว่าที่ว่างหลังโซฟาแปลก ๆ เหมือนมีอะไรหายไป เมื่อเขาเห็นภาพวาดที่เสียหายถูกโยนลงถังขยะ ลมหายใจของเขาก็ติดขัดหลังจากฉู่เหมียนแต่งงานกับเขา เธอชอบอ้อนวอนให้เขาออกไปเดินเล่นกับเธอ แต่เพราะเขางานยุ่งมากและเกลียดเธอเป็นทุนเดิม จึงปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่าวันนั้นเป็นวันเกิดของฉู่เหมียน เธอมาหาเขาที่บริษัทและถามเขาว่า “อาเชิน ออกไปฉลองวันเกิดกับฉันหน่อยได้ไหม ถ้าคุณยุ่งมาก ขอแค่ครึ่งชั่วโมงก็ได้”เขาเห็นว่าเธอน่าสงสารมาก จึงตกลงไปฉลองวันเกิดกับเธอเดิมทีเขาคิดว่าเธอจะขอให้เขาซื้อของขวัญให้ ไปทานข้าวกับเธอ หรือแม้แต่ขออะไรที่ไร้เหตุผลแต่ใครจะรู้ว่าเธอแค่อยากให้เขาไปเดิน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 4

    ฉู่เหมียนมองชายหนุ่มที่จูงมือเธอเดินไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอยปีนั้นเขาก็เป็นแบบนี้ จูงมือเธอหนีการไล่ล่าของคนเหล่านั้นถ้าตอนนั้นกู้ว่างเชินเย็นชากับเธอ เธอคงจะไม่รักเขาอย่างสุดหัวใจ คงไม่ถึงขั้นยอมแตกหักกับครอบครัวแต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?หรือว่าเห็นเธอคลุมเครือกับชายอื่นแล้วหึงหวง?แต่ไม่นานฉู่เหมียนก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปซะกู้ว่างเชินน่ะเหรอ เขาไม่มีหัวใจ เขาไม่เคยรักเธอ แล้วจะหึงหวงได้อย่างไรฉู่เหมียนถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอรู้สึกอ่อนแรงกู้ว่างเชินหน้าเคร่งเครียด กดเธอไว้กับขอบอ่างล้างหน้า หันหลังให้กับแสงไฟในห้องน้ำ ทำให้มองไม่เห็นโครงหน้าอย่างชัดเจน แต่แสงเงาก็ยังพอแสดงให้เห็นว่าเขาหล่อแค่ไหน"ฉู่เหมียน เราสองคนยังไม่ได้หย่ากัน!" เขากล่าวคำนี้ลอดไรฟันหลังของฉู่เหมียนแนบกับอ่างล้างหน้า กระจกเงาสะท้อนให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อบนหลังของเธอ สวยงามมากเธอเงยหน้าขึ้น กลั้นความเจ็บปวดใจไว้ น้ำเสียงนิ่งเฉย “คุณกู้ ฉันเซ็นใบหย่าเรียบร้อย ตามหลักถือว่าเราสองคนหย่าขาดกันไปแล้ว”กู้ว่างเชินมองดวงตาของฉู่เหมียนสั่นไหว มื

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 5

    กลางดึก ที่ชั้น 33 ของโรงแรมเซิ่งหลุนงานเลี้ยงกำลังดำเนินอยู่ ส่วนด้านนอกหน้าต่างบานใหญ่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนอันพลุกพล่านของเมืองอวิ๋นงดงามจับใจเสียงเปียโนอันไพเราะลอยมาเข้าหู ฉู่เหมียนเอนกายพิงเคาน์เตอร์บาร์อย่างเกียจคร้าน แกว่งแก้วไวน์แดงในมือไปมาอย่างเบื่อหน่าย ดวงตาอันเย้ายวนเหลือบมองไปรอบ ๆ เป็นครั้งคราวสายตาของชายหนุ่มในงานต่างก็จ้องมองเธออย่างหิวกระหาย พวกเขาต้องการจะเข้ามาพูดคุย แต่ไม่มีใครกล้าวันนี้เธอสวมชุดเดรสยาวสีดำสายเดี่ยว ชายกระโปรงออกแบบให้มีระบายเล็กน้อย เผยให้เห็นปลีน่องขาวเนียนสวยชุดเดรสยาวทรงหลวมห้อยอยู่บนร่างของเธออย่างลงตัว อวดให้เห็นสัดส่วนร่างกายที่สมบูรณ์แบบอย่างชัดเจน ผมหยิกยาวสลวยแผ่ลงมากลางหลัง รอยสักรูปผีเสื้อปรากฏให้เห็นราง ๆ ดูโดดเด่นเกินกว่าจะละสายตาเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉู่เหมียนก้มดู เป็นข้อความฉู่เทียนเหอ [ ถึงงานเลี้ยงหรือยัง ]ฉู่เหมียนถอนหายใจ ตอบกลับข้อความ [ ค่ะ ]เมื่อคืนนี้ฉู่เทียนเหอเป็นคนมารับเธอกลับบ้าน ตอนที่เธอเมาได้ที่เขาก็เกลี้ยกล่อมให้เธอยอมมาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้และยังจะจัดแจงจับคู่ให้เธออีกประเด็นสำคัญคือเธอดันเผลอตกลงไป

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 6

    ห้องโถงวุ่นวาย ผู้คนต่างวางแก้วเหล้าลงแล้วเดินเข้าไปดูกันให้เห็นกับตา“โทรเรียก 1669 หรือยัง?”“1669 จะมาเมื่อไหร่? ถ้าเกิดคุณหานเป็นอะไรไปที่นี่ ครอบครัวคุณหานคงไม่ปล่อยเราไปแน่!”ฉู่เหมียนเงยหน้ามอง ชายคนนั้นอายุราวห้าสิบกว่าปี ตอนนี้เขานอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดฉู่เหมียนดูเวลา ที่นี่ห่างจากโรงพยาบาลเมืองสิบห้านาทีถ้าเดินทางโดยรถยนต์ แถมยังเป็นช่วงเวลาที่รถติดมากพอดีถ้ารอรถพยาบาลมากลัวว่าจะไม่ทันแล้วไม่มีใครในโรงแรมมาจัดการสักที เห็นได้ชัดว่าอาการของชายคนนั้นแย่ลงเรื่อย ๆ ฉู่เหมียนที่เรียนวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็กเริ่มใจร้อนฉู่เหมียนขมวดคิ้ว เดินเข้าไป “ให้ฉันดูหน่อย”สายตาของผู้คนต่างจ้องมาที่ฉู่เหมียนในทันที ฉู่เหมียนเหรอ?“เธอทำได้เหรอ? ใคร ๆ ก็รู้ว่าตระกูลฉู่ของเธอเป็นตระกูลนักวิชาการแพทย์ แต่มีเธอคนเดียวที่เป็นแจกันประดับ ไม่มีวิชาแพทย์ติดตัวเลย!”ไม่รู้ว่าใครพูดขึ้น จากนั้นก็มีคนจำนวนหนึ่งตะโกนโวยวายตามมา“นั่นสิ! ชีวิตคนนะ ยกคุณหานให้เธอรักษาเหรอ นั่นไม่ต่างอะไรกับการผลักคุณหานลงเหว!”“ถ้าคุณหานเป็นอะไรไป เธอรับผิดชอบไหวเหรอ? นี่ไม่ใช่ของเด็กเล่นนะ!”“ห้ามเธ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 7

    ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นฉู่เหมียน!ลู่เจียวถูกผลักจนล้มลงไปกับพื้น กู้ว่างเชินรีบเข้าไปประคองเธอไว้ฉู่เหมียนคุกเข่าลง มือเรียวสวยของเธอปลดเนคไทของคุณหานออกแล้วโยนทิ้งไปลู่เจียวส่ายหน้าให้กู้ว่างเชิน หันไปมองฉู่เหมียนแล้วขมวดคิ้วถามว่า "เหมียนเหมียน ทำอะไรน่ะ เธอทำได้ด้วยเหรอ?"คนข้าง ๆ ก็ตกใจจนนิ่งงันอยู่กับที่"แม้แต่คุณหนูลู่ยังทำไม่ได้เลย แล้วคนไร้ความสามารถอย่างเธอจะทำได้เหรอ?""คุณหานเป็นคนมีหน้ามีตาขนาดไหน เธอยังกล้าปลดเสื้อผ้าของคุณหานกลางงานเลี้ยงแบบนี้ ฉู่เหมียนเธอคิดอะไรอยู่?"เมื่อได้ยินคนทั้งหลายต่อว่าฉู่เหมียน ลู่เจียวก็เม้มริมฝีปากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "เธออย่าดื้อรั้นเพียงเพราะคำพูดของคนอื่นแค่ไม่กี่คำสิ""เหมียนเหมียน ปกติคนในตระกูลฉู่อาจตามใจเธอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นอะไรแบบนี้ ถ้าเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมาละก็…" ลู่เจียวยิ่งพูดก็ยิ่งร้อนใจ ถึงกับยกมือขึ้นมาลูบแขนฉู่เหมียน ทำทีเหมือนเป็นห่วงฉู่เหมียนฉู่เหมียนสะบัดแขนลู่เจียวออกแล้วหรี่ตามอง "หุบปากซะ”ลู่เจียวเงียบไปทันที แววตาของฉู่เหมียนดุร้ายเกินไป ทำให้เธอรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูกฉู่เหมียนมอง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 8

    ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ รีบพูดว่า "ผมแค่พูดเล่น คุณเก็บไปคิดจริงจังด้วยเหรอ?""จริงจังสิ ทำไมจะไม่จริงจัง ฉันเป็นคนจริงจังมาตั้งแต่เด็กแล้ว" ฉู่เหมียนหยิบแก้วเหล้าข้าง ๆ ขึ้นมาดื่มนึกถึงตอนที่กู้ว่างเชินปกป้องลู่เจียว กอดลู่เจียวและทำอะไรต่าง ๆ ให้ลู่เจียว เธอก็รู้สึกโกรธและไม่พอใจเธอแย่กว่าลู่เจียวตรงไหน แย่ยังไง?ทำไมกู้ว่างเชินถึงมองเธอเป็นแค่เสี้ยนหนามในสายตาตลอดเวลา"ฉู่เหมียน คุณใจแคบมากเลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่กู้ว่างเชินไม่ชอบคุณ" ชายหนุ่มตะโกนด่าอย่างรุนแรงฉู่เหมียนเงยหน้า เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงกู้ว่างเชิน ราวกับเธอถูกสะกิดบาดแผลพวกเขามีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอใจแคบถ้าเมื่อกี้เธอไม่สามารถช่วยชีวิตคุณหานได้ พวกเขาก็คงจะแสดงสีหน้าแบบเดิมถ้าเธอขอให้พวกเขาปล่อยเธอไป พวกเขาจะปล่อยเธอไปโดยดีไหมพวกเขากัดไม่ปล่อยแน่ แถมยังจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธออย่างบ้าคลั่ง ผลักเธอลงสู่เหวลึกในเมื่อเป็นอย่างนั้น ทำไมถึงกล่าวหาว่าเธอใจแคบกันล่ะฉู่เหมียนโยนแก้วในมือลงที่เท้าของเขา สายตาเย็นชาและเฉียบคม "ในเมื่อคุณไม่ยอมคุกเข่าดี ๆ งั้นฉันจะช่วยทำให้คุณคุกเข่าเอง"พูดจบ เธอก็หยิบปากกาอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 9

    หัวใจของฉู่เหมียนเต้นรัวอย่างไม่ทันตั้งตัว รูม่านตาของเธอหดเล็กลงด้วยไม่เชื่อว่าประโยคนี้จะหลุดออกมาจากปากของกู้ว่างเชินเขาไม่เคยยอมรับการแต่งงานของพวกเรามาโดยตลอดไม่ใช่หรือกู้ว่างเชินรับรู้ถึงความตกใจในดวงตาของฉู่เหมียนได้อย่างชัดเจน ทำให้หัวใจของเขาหงุดหงิดเขาแค่บอกว่าตัวเองเป็นสามีของเธอ แล้วทำไมเธอถึงได้ประหลาดใจนักจอห์นชี้ไปที่พวกเขาทั้งสองด้วยสีหน้าสงสัย “พวกคุณเป็นสามีภรรยากันเหรอ?”ฉู่เหมียนรีบมองไปที่จอห์น รู้สึกเสียใจมากที่ตัวเองเล่นละครต่อหน้าจอห์นเมื่อครู่จอห์นมองไปที่ทั้งสองคน ดวงตาโตของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อและผิดหวัง รู้สึกราวกับว่าถูกคนสองคนนี้หลอกให้เข้าใจผิดและไม่ให้เกียรติตามที่ควรแต่สำหรับฉู่เหมียน ก่อนหน้านี้เขาคิดเข้าข้างตัวเองด้วยความเห็นแก่ตัว"ฉู่เหมียน ผมยังชื่นชมคุณเสมอ และจะไม่ซักถามเรื่องส่วนตัวของคุณ แต่ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือจากผม ผมยินดี"เขาจริงใจมากความจริงใจนี้ทำให้ฉู่เหมียนรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้นนอกจากครอบครัวก็ดูเหมือนเธอจะไม่ได้รับความห่วงใยจากใครแบบนี้มานานแล้วฉู่เหมียนกำลังจะกล่าวขอบคุณ แต่ข้อมือของเธอก็ถูกคว้าเอาไว้ท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12

บทล่าสุด

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 295

    ฉู่เหมียนไปที่ฐาน M ในทันที เธอต้องการรู้ให้ได้เดี๋ยวนี้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องลู่เจียวเธอทนไม่ได้กับความอับอาย แม้แต่นิดเดียวก็ทนไม่ได้!โม่อี้กำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาล เขาตรวจสอบทุกมุมแล้ว แต่ก็หาคนที่เข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการไม่พบ“ดูกล้องวงจรปิดตรงหน้าต่างซิ” ฉู่เหมียนสั่งโม่อี้เสียงเย็นโม่อี้หันไป ก็เห็นฉู่เหมียนยืนอยู่ข้างหลังเขา “หัวหน้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”“เมื่อกี้” ฉู่เหมียนพูดเสียงแข็ง ชัดเจนว่ากำลังโกรธ คำสองคำนั้นเหมือนเค้นผ่านไรฟันออกมาโม่อี้กำลังตรวจสอบอย่างตั้งใจมาก จนไม่ได้สังเกตเห็นว่าเธอมาโม่อี้ร้อง “อืม” เสียงหนึ่ง รีบเปลี่ยนภาพกล้องวงจรปิดไม่ลืมเหลือบมองฉู่เหมียนอย่างระมัดระวังดูตรงหน้าต่าง… เดี๋ยวนะ“หน้าต่างโรงพยาบาลเหรอ?” โม่อี้เหยียดยิ้ม ดูเหมือนจะไม่เชื่อ “หัวหน้า นั่นมันชั้นที่สามสิบกว่านะ คนคนนั้นจะเข้ามาทางหน้าต่างเพื่อแจ้งเบาะแสเรื่องลู่เจียวเหรอ? บ้าไปแล้ว!”แล้วก็ไม่มีที่ให้เข้าไปด้วยนี่นา?“นอกหน้าต่างห้องทำงานของหลินเฉิงชุยมีระเบียง พอจะเข้าไปได้” ฉู่เหมียนคลายความสงสัยของเขาโม่อี้รีบตรวจสอบกล้องวงจรปิดในห

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 294

    “ฉันไม่ได้แจ้งเบาะแสเกี่ยวกับน้องสาวคุณ เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” ฉู่เหมียนไม่อยากติดต่อกับคนตระกูลลู่“คุณฉู่ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” ลู่อี้อธิบายฉู่เหมียนเงียบไปสามวินาที ก่อนจะเดินไปที่รถ “คุยกันตรงนี้แหละ”ลู่อี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้“ฉู่เหมียน ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แต่บัตรใบนี้มีมูลค่าสองล้าน” ลู่อี้ยื่นบัตรเครดิตมาให้ฉู่เหมียนตกใจเมื่อเห็นบัตรเครดิตใบนี้เขาหมายความว่ายังไง?“ขอให้คุณใจดีกับน้องสาวผมด้วย” เขาจ้องฉู่เหมียน นัยยะคือ เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณ รับเงินสองล้านนี้ไป แล้วจบเรื่องไปซะฉู่เหมียนหัวเราะเขาคิดจะใช้เงินฟาดหัวเธอ นี่ไม่ใช่การดูถูกเธอหรอกเหรอ?“คิดว่าเงินแค่สองล้านจะเปลี่ยนทัศนคติของฉันที่มีต่อน้องสาวคุณได้เหรอ?” ฉู่เหมียนหยิบบัตรเครดิตขึ้น พลางจ้องมองลู่อี้อย่างเยาะเย้ย “ฉันจ่ายให้คุณสองล้าน หวังว่าคุณจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก เป็นคุณจะรู้สึกยังไง?”“ฉู่เหมียน คุณไม่ยุติธรรมเลย! กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิ!” ลู่อี้ขมวดคิ้ว คิดว่าฉู่เหมียนไม่เข้าใจเหตุผล“ฝ่ายที่ไม่ยุติธรรมคือตระกูลลู่ของคุณต่างหาก!” ฉู่เหมียนโยนบัตรเครดิตใส่ลู่อี้พวกเขาทั้งคร

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 293

    ชูหลานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว เธอพูดว่า “ไม่มีเลย ตอนนั้นเลิกงานพอดี ฉันเลยเอาเอกสารมาให้ผู้อำนวยการ”ฉู่เหมียนเงียบไปสองสามนาที เธอมองวิดีโอในโทรศัพท์ สักพักก็คิดอะไรไม่ออก “ค่ะ”ถ้าไม่ใช่ชูหลานที่เอาเข้ามา งั้นจดหมายร้องเรียนที่ไม่ระบุชื่อนี่บินเข้ามาเองงั้นเหรอ?ไม่ไกลนัก หม่าจือหยางเดินเข้ามา เขามีสมุดประวัติการรักษาสองเล่มในมือ พูดพลางเดินเข้ามา “คุณหมอชู พรุ่งนี้ผมขอลาพักร้อนนะครับ”ชูหลานเหลือบมองหม่าจือหยาง หม่าจือหยางยื่นใบลาพักร้อนให้ชูหลาน“ค่ะ” ชูหลานตอบรับหม่าจือหยางมองฉู่เหมียน แล้วเลิกคิ้ว ก่อนจะหันหลังเดินจากไปฉู่เหมียนสังเกตเห็นใบลาพักร้อนในมือของชูหลาน นั่นเป็นลายมือของหม่าจือหยางแน่นอน“ลายมือรองผู้อำนวยการหม่า สวยดีนะคะ” ฉู่เหมียนพูด“ค่ะ ลายมือรองผู้อำนวยการหม่าอ่านง่ายดี หนักแน่นด้วย” ชูหลานเก็บใบลาพักร้อนไว้ฉู่เหมียนเหลือบมองอีกสองสามครั้ง แล้วก็ไปทำงานต่อแผนกฉุกเฉิน ฉู่เหมียนไปส่งเอกสาร กำลังจะจากไปก็ได้ยินเสียงคนเรียก “คุณหมอฉู่ มารับคนไข้เหรอคะ?”ฉู่เหมียนงง อะไรนะ?“มีคนไข้ของแผนกคุณอยู่ที่นี่พอดี อย่าลืมไปรับนะคะ” พยาบาลสาวเตือนฉู่เหมี

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 292

    ฉู่เหมียน “…” ก็เธอไม่ใช่เหรอ?“ตำแหน่งของใครมีความขัดแย้งกับลู่เจียวมากที่สุด?”ฉู่เหมียน “…”แผนกศัลยกรรมหัวใจมีหมอสองคน ถ้าตำแหน่งเดียวกัน ก็คงเป็นฉันสินะฉู่เหมียน “คุณหมอหลิน อย่าเอาแต่วิเคราะห์เลยค่ะ” ขืนยังวิเคราะห์ต่อไป เดี๋ยวจะถูกตัดสินว่ามีความผิดเอาเสียเองทุกอย่างชี้ไปที่เธอ ยากจะแก้ตัวจริง ๆฉู่เหมียนเท้ามือลงบนโต๊ะ ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง “ขนาดวันหยุดสุดสัปดาห์ฉันยังนอนไม่หลับเลย”“งั้น… คุณพักร้อนสักสองสามวันไหมครับ?” หลินเฮิงชุยถามความเห็นของฉู่เหมียนอย่างระมัดระวังฉู่เหมียนตกใจ ทำไมล่ะ? ทำอย่างนั้นก็เหมือนกับตัวเองมีความผิดน่ะสิ!เธอไม่ทำอย่างนั้นหรอก ไม่เพียงแต่จะไม่พักร้อน แต่ยังจะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอย่างองอาจทุกวันอีกด้วยจดหมายแจ้งเบาะแสฉบับนี้ “จริง ๆ แล้ว คุณไม่ได้เป็นคนเขียนใช่ไหม?”หลินเฮิงชุยเองก็เริ่มสงสัยแล้วฉู่เหมียน “…” ฉู่เหมียนเริ่มปวดหัว“ฉันไปดูที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดดีกว่า” ฉู่เหมียนยิ้มขณะที่กำลังพูด ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะ เป็นพนักงานผู้รับผิดชอบเรื่องนี้“ผลการตรวจสอบกล้องวงจรปิดออกแล้วเหรอครับ?” หลินเฮิงชุยสวมแว่น รู้สึกว่ามีหว

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 291

    ขณะที่ฉู่เหมียนกำลังคิดไม่ตกว่าจะพูดอย่างไร เสียงแตกของแจกันที่ตกพื้นในห้องผู้ป่วยก็ดังขึ้น“กรี๊ดดด!”เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังแว่วแทรกเข้ามาในหูกู้ว่างเชินรีบเปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้าไปทันที พบว่าผลไม้ถูกโยนมาตกอยู่ที่เท้าของเขากู้ว่างเชินเดินเข้าไปข้างใน ลู่เจียวกำลังนั่งอยู่บนเตียง ผมยุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำ ดูเหมือนจะใกล้ถึงขีดสุดของความอดทนเมื่อลู่เจียวเห็นกู้ว่างเชิน เธอก็ร้องไห้จนพูดไม่ออก จบแล้ว จบสิ้นแล้วจริง ๆกู้ว่างเชินไม่ยอมรับตัวตนของเธอ ตอนนี้อาชีพที่เธอภาคภูมิใจที่สุดก็หายวับไปแล้ว!เธอจะทำอย่างไรดี?กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ลู่เจียวดูโทรมลงทุกวัน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เธอต้องมีปัญหาแน่ กู้ว่างเชินเก็บของที่ตกอยู่บนพื้น ลู่เจียวก็โยนลงไปอีกกู้ว่างเชินไม่พูดอะไร แค่คอย ๆ เก็บขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งลู่เจียวเหนื่อยที่จะโยน เธอหยุดโยนแล้วเอาแต่ร้องไห้กู้ว่างเชินรู้สึกอึดอัดใจ เดินเข้าไปลูบหัวลู่เจียวเพื่อปลอบโยน เมื่อเห็นเช่นนั้น ลู่เจียวก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมเธอลุกขึ้นคุกเข่าแล้วโอบกอดกู้ว่างเชินไว้ ดูเหมือนว่ามีเพียงกู้ว่างเชินเท่

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 290

    ฉู่เหมียนตกใจ ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับต้องฉีดยา!“ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณกู้กำลังรออยู่หน้าห้อง เป็นห่วงเจียวเจียวมาก” ซางหานถอนหายใจพอพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าฉู่เหมียนแพ้แบบไม่ยุติธรรม!ทุกอย่างของฉู่เหมียนดีกว่าลู่เจียว แต่กลับแพ้ในเรื่องของกู้ว่างเชินฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกขึ้น “ฉันจะไปดูหน่อย”“อย่าไปเลยค่ะ ถ้าเจียวเจียวตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอจะด่าคุณยังไงบ้าง พยาบาลบอกว่าตอนที่เธอกำลังใจเสีย เธอพูดว่า...” พูดมาถึงตรงนี้ ซางหานก็เงียบไปฉู่เหมียนไม่เข้าใจ พูดว่าอะไรล่ะ?ซางหานเกาหัว ดูเหมือนไม่อยากจะเล่าต่อฉู่เหมียนยิ้ม “พูดมาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”คำพูดที่ออกมาจากปากของลู่เจียวเจียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเกี่ยวกับเธอ…ฉู่เหมียน คงไม่ใช่เรื่องดีแน่“ลู่เจียวบอกว่า เธอจะฆ่าคุณซะ...” ซางหานพูดฉู่เหมียนเม้มปาก เป็นอย่างที่คิดไว้จริงด้วย“เพราะงั้นคุณหมอฉู่ ตอนนี้คุณต้องระวังตัวตอนอยู่ในโรงพยาบาลนะคะ เพราะทุกคนต่างก็คิดว่าคุณเป็นคนแอบเขียนจดหมายร้องเรียน” ซางหานเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนพยักหน้า ลูบหัวซางหาน “ได้ พี่รู้แล้ว ไปทำงานเถอะ!”“

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 289

    ร่างกายของฉู่เหมียนเบี่ยงหลบทัน ทำให้มือของหลิ่วอิงพลาดเป้าหลิ่วอิงขมวดคิ้ว “แกยังกล้าหลบอีกเหรอ?”“พ่อแม่ฉันยังไม่เคยกล้าตีฉันเลยสักครั้ง คุณเป็นใครกันถึงมาทำแบบนี้?” ฉู่เหมียนถามหลิ่วอิงอย่างท้าทายหลิ่วอิงอึ้งไปชั่วขณะ เธอจ้องฉู่เหมียนด้วยความโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา“ถ้าฉันมีลูกสาวอย่างแก ฉันจะ...” หลิ่วอิงชี้ไปที่ฉู่เหมียน ร่างกายสั่นเทาด้วยความโกรธฉู่เหมียนยิ้ม “โชคดีที่ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ และคุณก็ไม่มีลูกอย่างฉัน”พูดตามตรง ถ้าเธอมีแม่แบบหลิ่วอิง เธอก็อยากจะกระโดดตึกตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด!“นี่แก! นังตัวแสบ!” หลิ่วอิงโมโหจนสติแตกลู่อี้ที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่เงียบ ๆ อดรู้สึกไม่ได้ว่าฉู่เหมียนกับแม่ของเขาไม่เพียงแต่หน้าตาคล้ายกันแต่กระทั่งนิสัยที่ดื้อรั้นก้าวร้าวก็เหมือนกันอย่างน่าประหลาดลู่อี้กลืนน้ำลายลงคอ แล้วก็เห็นฉู่เหมียนเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมาหลิ่วอิงที่โกรธจนหน้ามืดก็หันหลังกลับมุ่งหน้าสู่ห้องประชุมทันที เห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะเจรจาเข้าใจกันเป็นอย่างดีลู่อี้อดไม่ได้ที่จะดึงแขนหลิ่วอิงไว้ แล้วถามขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว “แม่ครับ แม่ไม่คิดว่า เ

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 288

    ปัญหาอยู่ที่ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้ นี่มันทำลายอนาคตของลู่เจียวชัด ๆ“งั้นบอกมาสิ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะเป็นใคร?” หลิ่วอิงหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ สำหรับแม่คนหนึ่ง อนาคตของลูกสาวถูกทำลาย มันเจ็บปวดกว่าการตายเสียอีก เธอรู้สึกผิดที่ปกป้องลู่เจียวไม่ได้ รู้สึกว่าในเมื่อลู่เจียวทุกข์ เธอก็ทุกข์เหมือนกัน…“ใครจะไปรู้ว่าลูกสาวคุณเมาแล้วพูดอะไรออกมาบ้าง สรุปแล้ว…” ฉู่เหมียนเดินไปหาหลินเฮิงชุย เธอยกจดหมายไม่เปิดเผยตัวตนขึ้นมาดู “คุณหมอคะ ฉันมาเพื่อชี้แจงว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนเขียน”“ถ้าคุณหมอจะสอบสวน ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่” ฉู่เหมียนไม่กลัว เธอไม่ได้เขียน ก็คือไม่ใช่เธอเขียน เธอเกลียดลู่เจียวมาก แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดจะทำร้ายลู่เจียว ใช่ว่าเธอไม่สู้คน เพราะเธอสู้ได้มากกว่าใคร แต่เพราะลู่เจียวเป็นคนที่กู้ว่างเชินรัก เธอจึงอดทนมาตลอด แต่ถ้าตระกูลลู่มาใส่ร้ายเธอ ฉู่เหมียนจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป“ได้ครับ ฉู่เหมียน ผมเข้าใจแล้ว” หลินเฮิงชุยตอบกลับอย่างจริงจังหลิ่วอิงยังคงไม่พอใจ “คุณหมอคะ ลูกสาวฉันถูกพักงานใช่ไหม? ฉันต้องการให้เธอโดนพักงานด้วย!”เมื่อได้ยินคำพูดนั้

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 287

    ห้องประชุมโรงพยาบาล ตรงข้ามคุณหมอหลินเฮิงชุ่ยนั่งกันอยู่สามคน คือพ่อและหลิ่วอิง และลู่อี้ที่มาร่วมประชุมสายเห็นได้ชัดว่าเรื่องของลู่เจียวเป็นเรื่องใหญ่สำหรับตระกูลลู่ ถึงกับทำให้ทั้งสามคนต้องมาโรงพยาบาลกันพร้อมหน้าหลินเฮิงชุยพลิกดูประวัติการศึกษาของลู่เจียวแล้วมองทั้งสามคนอย่างมีนัยยะสำคัญ“คุณลู่… ประวัติการศึกษาของลูกสาวคุณ…” หลินเฮิงชุยพูดขึ้นมาหลิ่วอิงรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที “ประวัติการศึกษาของลูกสาวฉันถูกต้อง ไม่มีการปลอมแปลงแม้แต่น้อย!”“ใช่ครับ แต่ตอนนี้มีคนแจ้งว่าคุณลู่เจียวได้เข้าเรียนคณะแพทย์โดยการแย่งโควตาของคนอื่น” หลินเฮิงชุยพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน การแย่งโควตาเรียนถือเป็นเรื่องใหญ่ เทียบได้กับคดีอาชญากรรม“ใครเป็นคนแจ้ง?” ลู่อวี้เหิงหน้าตาเปลี่ยนไปทันที “นี่มันใส่ร้ายลูกสาวผมชัด ๆ!”หลินเฮิงชุยรีบพูดขึ้นมา “คุณลู่ครับ อย่าเพิ่งใจร้อนนะครับ ตอนนี้เรากำลังอยู่ในขั้นตอนการรวบรวมหลักฐานอยู่”“บอกมาสิว่าใครแจ้ง!” หลิ่วอิงโมโห เธอตบโต๊ะดังปัง “ลูกสาวฉันยังนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย ใครมันมาใส่ร้ายลูกสาวฉันแบบนี้!”หลินเฮิงชุยตอบ “เป็นการแจ้งเบาะแสแบบไม่เปิดเผยตัวตนครับ”“แ

DMCA.com Protection Status