Share

บทที่ 10

Author: กิตติรวิชญ์
last update Last Updated: 2024-08-12 19:24:21
กู้ว่างเชินรู้สึกประหลาดใจมากกับคำตอบของฉู่เหมียน

เธอเป็นหลานสะใภ้ที่ย่าของเขารักและเอ็นดูมาก ตามใจเธอเหมือนเป็นหลานสาวแท้ ๆ

ทุกครั้งที่เขาทำผิด คุณย่าจะคอยปกป้องเธอทันที หลายครั้งที่คุณย่าบุกไปที่บริษัทแล้วด่าเขาจนหัวหด!

เธอพูดว่าจะไม่ไปงานวันเกิดคุณย่างั้นเหรอ? เขาไม่เชื่อหรอก

"ฉู่เหมียน เรื่องที่เธอผลักลู่เจียวตกน้ำจบไปแล้ว" เขาย่นคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงยังคงความประนีประนอม

"จบยังไงล่ะ จบก็เท่ากับฉันยอมรับว่าเป็นคนผลักสิ" ฉู่เหมียนโต้แย้งอย่างรวดเร็ว

กู้ว่างเชินไม่อยากยึดติดกับเรื่องนี้อีกแล้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "เลิกงี่เง่าสักทีได้ไหม"

ฉู่เหมียนมองเขา สายตาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นผิดหวัง

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดว่าเธอเป็นเด็กงี่เง่า

ฉู่เหมียนก้มหน้าลง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "แต่งงานกันมาตั้งหลายปี นอกจากช่วงแรก ๆ ที่ฉันไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้ว คุณเคยเห็นฉันทำตัวงี่เง่ากี่ครั้ง?"

"คุณบอกเองนี่ว่าจะไม่ตามง้อฉัน ฉันรู้ตัวดีอยู่แล้ว"

"ฉันจะงี่เง่าไปเพื่ออะไร งี่เง่าให้ใครมาสงสารล่ะ?"

ฉู่เหมียนพูดคำเหล่านี้ไปพลางใส่รองเท้าไปพลาง น้ำเสียงนิ่งมาก

เหมือนความผิดหวังที่ผ่านมาทำให้เธอเข้าใจและมองโลกได้ชัดเจนมากขึ้น

ไม่มีการร้องตะโกนโวยวาย ไม่มีการทะเลาะ มีแต่ความสงบ

เธอเงยหน้าขึ้น ยื่นผ้าก็อซคืนให้กู้ว่างเชิน น่าเสียดายที่สายตาโกหกไม่เป็น

ทุกครั้งที่เธอเงยหน้ามองกู้ว่างเชิน ไม่ว่าจะเป็นความโกรธเกลียด หรือความผิดหวัง ล้วนแล้วแต่มีส่วนผสมของความรักที่ไม่อาจอธิบายเป็นคำพูด

"ถ้าฉันเป็นลู่เจียว ฉันคงจะนอนซบไหล่คุณแล้วเรียกร้องความสนใจให้หนำเชียว" ดวงตาของเธอโค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว ยิ้มอย่างสดใส แต่ซ่อนความขมขื่นเอาไว้

น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ลู่เจียว เธอไม่มีสิทธิ์นั้น

เธอไม่เคยอิจฉาใครเลย สิ่งที่คนอื่นมีเธอก็มี สิ่งที่คนอื่นไม่มีเธอก็มี

แต่ตอนนี้เธออิจฉาลู่เจียว

ลู่เจียวเก่งมาก เก่งที่ได้รับความรักจากกู้ว่างเชิน

ลูกกระเดือกของกู้ว่างเชินขยับ นัยน์ตาลึกล้ำมืดมิด ราวกับมีบางสิ่งกำลังลุกไหม้อยู่ในใจเขา

"รอคุณว่างเมื่อไหร่ค่อยโทรหาฉัน แล้วเราไปที่สำนักงานเขตเพื่อหย่ากัน" เธอเม้มริมฝีปาก แววตาสดใสและน่าหลงใหล

เธอไม่ใช่ฉู่เหมียนที่เคยร้องไห้และอ้อนวอนให้เขาอยู่ข้าง ๆ อีกต่อไปแล้ว

คราวนี้เธอยอมปล่อยมือจริง ๆ

คิ้วของกู้ว่างเชินขมวดเล็กน้อย หัวใจของเขาถูกดึงรั้งจนตึง เสียงแหบพร่า "ฉู่เหมียน"

"คุณย่าไม่สบาย อย่าเพิ่งบอกคุณย่าเรื่องที่เราจะหย่ากัน" ฉู่เหมียนขัดจังหวะกู้ว่างเชิน

"จริงด้วย” ฉู่เหมียนเงยหน้ามองเขา ถามว่า "สามปีก่อน ฉันเคยให้แหวนคุณ คุณจำได้ไหม?"

กู้ว่างเชินตกใจ

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ฉู่เหมียนก็รู้ว่าเขาจำไม่ได้

"ของขวัญที่เธอให้ฉันอยู่ในลิ้นชักที่สามในห้องทำงาน" กู้ว่างเชินตอบ

ฉู่เหมียนพยักหน้า "ฉันไม่ต้องการอะไรเลยหลังจากหย่า แค่ขอแหวนวงนั้นคืน ไว้ฉันจะกลับไปที่วิลล่าเพื่อเอามา"

เมื่อพูดจบเธอก็ตั้งท่าจะลงจากรถ

กู้ว่างเชินจับมือเธอโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นว่าเธอวางแผนเรื่องต่าง ๆ อย่างเป็นระบบ

ความโกรธที่ไม่สามารถอธิบายได้ค่อย ๆ ผุดขึ้นในใจเขา "เธอรีบร้อนจะหย่าขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ฉู่เหมียนยิ้ม

ถามอย่างกับว่าเขาไม่รีบงั้นแหละ

"ฉันรีบแน่นอน คุณชายหลิน คุณชายซู คนดี ๆ มากมายต่อแถวรอฉันอยู่" ฉู่เหมียนช้อนตาขึ้นอย่างเย้ายวน ไร้เดียงสาแต่ก็ร้ายกาจราวกับปีศาจ

เช่นเดียวกัน กู้ว่างเชินก็อยากจะแต่งงานกับคนที่เขารักให้เร็วที่สุด ไม่ใช่หรือไง?

สีหน้าของกู้ว่างเชินซับซ้อน ความหนาวเย็นแผ่กระจายไปทั่วร่างทันที มือที่กำมือฉู่เหมียนค่อย ๆ ออกแรงมากขึ้น

รูม่านตาของฉู่เหมียนหดลงเล็กน้อย เขากำลังบีบแผลของเธออยู่ เจ็บมาก

บรรยากาศในรถหนักอึ้ง กู้ว่างเชินจ้องมองใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ แล้วถามออกมาอย่างไม่รู้ตัว "เธอชอบคนอื่นแล้วเหรอ?"

จู่ ๆ เขาก็ตั้งคำถามอย่างกะทันหัน ฉู่เหมียนสับสนในชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็กลับมาสงบอย่างรวดเร็ว

เธอขยับเข้าไปใกล้เล็กน้อย ลมหายใจของเธอพ่นอยู่บนใบหน้าของกู้ว่างเชิน ดวงตาร้อนแรง ถามกลับ

"คุณชายกู้คะ ในฐานะอดีตสามี คุณถามมากเกินไปหรือเปล่า?"

กู้ว่างเชินอ้าปากค้าง พูดไม่ออกเพราะคำพูดของเธอ

กลับมารู้สึกอีกครั้งว่าคำว่าคุณชายกู้และอดีตสามีช่างฟังดูระคายหูจริง ๆ!

ฉู่เหมียนชักมือกลับ เปิดประตูรถแล้วลงจากรถไป

ฉู่เหมียนเดินท่ามกลางสายฝนเม็ดเล็ก ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าค่อย ๆ หายไป ขณะหันหลังให้กู้ว่างเชินก็โบกมือราวกับกำลังบอกลาเขา

ไฟหน้ารถส่องไปยังเรือนร่างบอบบางของเธอ แผ่นหลังของเธอบางมากจนแทบจะหักได้ทุกเมื่อ ท่าทางเธอไม่เห็นเก่งเหมือนตอนที่อยู่ในรถเลย กลับกันดูเหมือนจะแตกสลายไปทั้งตัว

กู้ว่างเชินกำพวงมาลัยแน่น แม้ว่าฉู่เหมียนจะไม่ตอแยอีกต่อไป

แต่ไม่รู้ทำไม เขากลับไม่รู้สึกมีความสุขแม้แต่น้อย

ตรงข้าม ราวกับมีบางสิ่งค่อย ๆ หายไป ทำให้เขาทั้งร้อนรนและหงุดหงิด

ฉู่เหมียนเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย เมื่อมองไปยังเมืองที่สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ เธอกลับรู้สึกเบื่อหน่าย

กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว ฉู่เทียนเหอและเซิ่งชิงยังนั่งดูละครด้วยกัน ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น

เมื่อเห็นฉู่เหมียนกลับมา เซิ่งชิงก็โบกมือทันที "ลูกสาว กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ"

"สนุกไหมลูกรัก?" ฉู่เทียนเหอถามตาม

ฉู่เหมียนหยุดเดิน เฝ้ามองคนทั้งสองที่อยู่บนโซฟา หัวใจว่างเปล่าราวถูกเติมเต็มด้วยความรัก

เธอเดินเข้าไป เบียดตัวเข้าไปอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วโอบแขนกอดเซิ่งชิงเหมือนเด็ก ๆ เรียกด้วยเสียงอู้อี้ว่า "แม่คะ"

เซิ่งชิงมองฉู่เทียนเหอ เธอรู้ดีว่าฉู่เหมียนไม่สบายใจ

เธอลูบหลังฉู่เหมียนเบา ๆ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "แม่อยู่นี่จ้ะ ลูกไม่ต้องกลัวนะ"

"มาถึงก็เรียกแม่ ไม่เห็นเรียกพ่อที่อยู่ข้าง ๆ บ้างเลย" ฉู่เทียนเหอทำเสียงกระเง้ากระงอด

ฉู่เหมียนรีบปล่อยมือจากเซิ่งชิง แล้วหันไปกอดฉู่เทียนเหอ

เธอซุกหน้าลงที่ไหล่ของฉู่เทียนเหอ น้ำเสียงสั่นเครือ "เมื่อก่อนหนูตัดสินใจผิด หนูขอโทษ..."

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่เทียนเหอหายไป หัวใจของเขาหนักอึ้ง "ขอโทษเรื่องอะไร พ่อแม่คนไหนจะโกรธลูกตัวเอง"

เซิ่งชิงก็ลูบหัวฉู่เหมียน ปลอบเธอด้วยความอ่อนโยน "เหมียนเหมียน ไม่เป็นไรนะ เข้มแข็งเข้าไว้ เดี๋ยวอนาคตทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง"

ฉู่เหมียนสูดน้ำมูก เธอปล่อยมือจากฉู่เทียนเหอแล้วหันไปมองเซิ่งชิง

ดวงตาของทั้งสองมีรอยยิ้ม พวกเขาพยักหน้าให้เธอเป็นการปลอบประโลม

เมื่อเห็นว่าพวกเขาอบอุ่นขนาดนี้ ฉู่เหมียนก็ยิ่งโกรธตัวเองที่ดื้อรั้นทำร้ายจิตใจพวกเขาเมื่อก่อน

"เล่าให้พ่อฟังซิ วันนี้เกิดอะไรขึ้นที่งานเลี้ยงบ้าง" ฉู่เทียนเหอหลังตรง ตั้งใจฟัง

ฉู่เหมียนพยักหน้า เธอจัดการอารมณ์ของตัวเอง นั่งลงตรงกลางระหว่างคนทั้งสอง โอบแขนกอดฉู่เทียนเหอ ซบพิงไหล่เขาแล้วเริ่มเล่าเรื่อง

"ลูกช่วยปฐมพยาบาลให้คุณหานเหรอ?" ฉู่เทียนเหอประหลาดใจมาก

"ค่ะ" ฉู่เหมียนจิบน้ำ มองออกไปนอกหน้าต่าง

ฝนตกหนักกว่าเดิม

ฉู่เทียนเหอถามต่อ "แล้วได้เจอลูกชายเขาด้วยหรือเปล่า?"

"เจอสิคะ"

ฉู่เทียนเหออ้าปากค้าง แล้วก็หัวเราะออกมาทันที

"ลูกสาวพ่อเก่งจริง ๆ! แต่เรื่องนี้ต้องไม่ให้คุณย่ารู้เด็ดขาด ไม่งั้นคุณย่าจะมาแย่งตัวลูกไปเรียนต่อหมออีกแล้ว!"

"ลูกสาวที่รัก พ่อถามหน่อย เมื่อไหร่จะพร้อมรับช่วงต่อบริษัทของพ่อ?"

"พ่อคะ พ่อถามอีกแล้วนะ..."

ฉู่เหมียนลุกขึ้นยืนอย่างเงียบ ๆ แล้วเดินหนีไป

ฉู่เทียนเหอจึงตะโกนไล่หลังเธอ "ลูกสาวที่รัก ไม่รู้เหรอว่าวิธีที่ดีที่สุดในการลืมความเจ็บปวดคือทำให้ตัวเองยุ่งเข้าไว้"

"อย่ามองว่าพ่อเร่งให้ลูกรับช่วงต่อบริษัท จริง ๆ แล้วพ่อกำลังช่วยลูกให้ลืมความเจ็บปวดอยู่ต่างหาก!"

"จะว่าไปพรุ่งนี้พ่อมีงานเลี้ยง ลูกไปแทนพ่อด้วยสิ!"

ฉู่เหมียน "...พ่อคะ!"

ฉู่เหมียนกลับเข้าห้อง ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ

ถึงแม้ว่าการทำงานยุ่งจะดี เพราะทำให้ลืมเรื่องราวที่รบกวนจิตใจได้ แต่การอัดตารางงานให้กันแบบนี้มันแน่นเกินไปแล้ว ความยุติธรรมอยู่ตรงไหน?

ฉู่เหมียนขึ้นไปนอนบนเตียง เพิ่งจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก็ได้รับข้อความจากโม่อี้

‘หัวหน้า ได้แหวนคืนมาหรือยัง? ฉันรอไปลุยกับเธอไม่ไหวแล้ว!’

แหวน...

ฉู่เหมียนตอบกลับข้อความ ‘พรุ่งนี้ว่าจะไปเอา ไว้เจอกันที่ฐาน M ตอนเที่ยง’

Related chapters

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 11

    ที่วิลล่าฉู่เหมียนมาเอาแหวนคืน เธอใส่รหัสและรอให้ประตูเปิดแต่กลับได้ยินเสียงตอบกลับผ่านกลไก… รหัสไม่ถูกต้องฉู่เหมียนเงยหน้ามองประตูห้องให้แน่ใจว่านี่คือวิลล่าของกู้ว่างเชินไม่ผิดแน่ จากนั้นก็ใส่รหัสอีกครั้งแต่มันก็ยังแจ้งว่ารหัสผิดเปลี่ยนรหัสแล้วเหรอจนกระทั่งใส่รหัสผิดเป็นครั้งที่สาม แม้กระทั่งสแกนลายนิ้วมือก็ไม่ผ่าน เสียงล็อกอิเล็กทรอนิกส์ส่งเสียงเตือน ฉู่เหมียนถึงแน่ใจในสิ่งที่เธอคาดเดา… ใช่แล้ว รหัสถูกเปลี่ยนกู้ว่างเชินก็ยังคงเป็นกู้ว่างเชิน ทำอะไรก็รวดเร็วเสมอเขาคงรังเกียจเธอมากถึงขั้นไม่ต้องการให้เธอโผล่มาที่นี่อีกเธอเพิ่งจากไปแค่สองวัน เขาก็เปลี่ยนรหัสซะแล้วฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหากู้ว่างเชิน แต่ประตูกลับเปิดออกเสียก่อน เสียงคุ้นเคยดังมาจากด้านใน “เหมียนเหมียน"ฉู่เหมียนหันกลับไปทันที เห็นลู่เจียวสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายอยู่ เมื่อเหลือบตามองลงไปที่ขาของลู่เจียว เห็นว่าขาขาวเรียวของเธอเปลือยเปล่าตอนนี้แก้มของลู่เจียวแดงก่ำ คอของเธอมีรอยจ้ำแดงจาง ๆ ผมสีดำปล่อยสยายอยู่ด้านหลัง มีเสน่ห์เย้ายวนอย่างบอกไม่ถูก"เจียวเจียว ใครมาเหรอ" เสียงเย็นชาของผู้ช

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 12

    เมื่อฉู่เหมียนเห็นว่ากู้ว่างเชินจับข้อมือของลู่เจียวแล้วทิ้งเธอ ความรู้สึกตอนที่ร่วงหล่นและไร้แรงโน้มถ่วงชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจในทันทีกู้ว่างเชินไม่เคยเลือกเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้ว่าเธอจะจมลึกอยู่ในหล่มโคลนก็ตาม"เหมียนเหมียน!" ลู่เจียวร้องเรียกอย่างเสแสร้งฉู่เหมียนชนเข้ากับมุมบันไดที่คดเคี้ยว ร่างกายและหัวใจที่เจ็บปวดทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออกเธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เห็นกู้ว่างเชินและลู่เจียวมองลงมาที่เธอความอับอาย ความสิ้นหวัง และความเจ็บปวด ล้วนไม่เพียงพอที่จะบรรยายความรู้สึกของเธอในตอนนี้บันไดไม่สูงมาก ตกลงมาก็ไม่ถึงตาย แต่กลับทำลายความแข็งแกร่งทั้งหมดของเธอไปสิ้นกู้ว่างเชินจ้องมาที่ฉู่เหมียน แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ อดไม่ได้ที่จะด่าว่า "ลู่เจียวเพิ่งโดนเธอผลักตกน้ำไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ร่างกายยังไม่ฟื้นตัวดีก็มาทำร้ายซ้ำอีกในวันนี้ ยังจะผลักเธอให้กลิ้งลงบันไดอีกเหรอ? ฉู่เหมียน เธอนี่มันใจร้ายซะจริง ๆ!"เปลือกตาของฉู่เหมียนสั่นไหว เมื่อได้ยินเสียงด่าทอของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแค่นหัวเราะหัวเราะไปหัวเราะมา น้ำตาก็ไหลรินดูสิ เขามีความ

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 13

    อาคารบริษัทตระกูลกู้กู้ว่างเชินเพิ่งมาถึงห้องทำงาน อี้เซินก็รีบเข้ามาต้อนรับ "ท่านประธานครับ คุณหนูลู่ไม่ค่อยสบาย ผมเป็นธุระส่งเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วครับ""วิดีโอจากกล้องวงจรปิดในวิลล่าที่คุณต้องการ ก็ส่งไปที่อีเมลของคุณแล้วเช่นกันครับ"กู้ว่างเชินพยักหน้า เขาเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง กดเปิดอีเมลในคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วเมื่อเห็นไฟล์วิดีโอ ไม่รู้ทำไมมือของเขาก็ชะงักค้างทันทีเสียงสั่นเครือของฉู่เหมียนดังขึ้นข้างหู"กู้ว่างเชิน หลายครั้งแล้วที่เกิดเรื่องแบบนี้แต่คุณไม่ตรวจสอบเลย กลับตัดสินฉันทันที กลัวรู้ความจริงว่าคนรักของคุณจะไม่เป็นอย่างที่เห็น หรือกลัวว่าจะหาเรื่องเอาผิดฉันไม่ได้?"มือที่จับเมาส์ของกู้ว่างเชินเกร็งขึ้น เขามองไฟล์วิดีโอนั้น หัวใจพลันรู้สึกผิดขึ้นมาชั่วขณะเข้าใจฉู่เหมียนผิดเหรอ?เธอออกจะใจร้ายปานนั้น ทำเรื่องชั่วร้ายแค่ไหนก็ได้ นั่นก็แค่แกล้งทำตัวให้น่าสงสารเท่านั้นแหละ!คิดได้ดังนั้น กู้ว่างเชินก็คลิกเข้าไปในวิดีโอสำหรับลู่เจียว เขาเลือกที่จะเชื่อใจเธอโดยไม่มีเงื่อนไขแต่เมื่อเห็นวิดีโอแล้ว สีหน้าของเขากลับค่อย ๆ เย็นชาลง...โรงพยาบาลกู้ว่างเชิน

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 14

    กลางคืน ณ สวนฉินเซียงร้านอาหารสไตล์โบราณที่เงียบสงบและหรูหราฉู่เหมียนถือพัด วันนี้เธอมาในชุดกี่เพ้าสีเขียวตกแต่งกระดุมสีเขียวเช่นเดียวกัน เธอเปิดประตูห้องอาหารส่วนตัวเข้าไป ทันใดนั้นคนที่กำลังจิบชาและพูดคุยกันอยู่ข้างในก็ลุกขึ้นยืนทันทีแสงไฟสาดส่องไปที่ตัวเธอ ผิวของเธอขาวผ่องน่าหลงใหล ชายกี่เพ้าผ่าสูง เผยให้เห็นท่อนขาเรียวยาวขาวนวลเส้นผมถูกรวบไว้ด้วยปิ่นปัก เธอไว้ผมหน้าม้าปิดบังรอยแผลบนหน้าผากทุกคนต่างตกตะลึงในความสวยของเธอ“โอ้ นี่คุณหนูฉู่ไม่ใช่เหรอ?” ชายอายุห้าสิบกว่าคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนเขาคือหลินเหิงเอินเพื่อนสนิทของฉู่เทียนเหอ งานเลี้ยงอาหารแบบส่วนตัวในวันนี้จัดขึ้นโดยหลินเหิงเอิน ผู้ที่มาร่วมนั้นล้วนเป็นบุคคลสำคัญในแวดวงธุรกิจ“แค่คุณหนูฉู่ที่ไหนกัน? นี่แก้วตาดวงใจของฉู่เทียนเหอเลยนะ! ไม่ธรรมดาเลย!” ชายอีกคนหนึ่งแก้ไขคำพูดของเขาฉู่เหมียนมองไปที่ผู้คนในห้องแล้วก็คลี่ยิ้มตามมารยาทเธอเดินเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว ทักทายทุกคนทีละคน ปากก็พูดว่า “คุณลุงทั้งหลายอย่าล้อฉันเลยค่ะ ฉันมาสาย ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ!”“ไม่เป็นไร อาหารดีรอได้”“คุณหนู ไม่เจอกันหลายปี ยิ่งโตยิ่งสวยวั

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 15

    ชายหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดึงฉู่เหมียนเข้ามากอดไว้ "แค่ร้อยล้านเอง สำหรับฉันแค่ขยับปากพูดก็ได้แล้ว!"ฉู่เหมียนหรี่ตาลง เหรอ? อวดรวยซะจริงพ่อคุณ"งั้นขอถามหน่อยสิคะว่าคุณเป็นใครกัน ทำไมถึงไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนเลย" ฉู่เหมียนมองชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมเผยยิ้มชายหนุ่มเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ "ประธานบริษัทตระกูลเฉิน ชื่อเฉินซื่อวั่ง!"ฉู่เหมียนหัวเราะออกมาทันทีเฉินซื่อวั่ง?ก็แค่ลูกชายคนรองของตระกูลเฉินที่ทำตัวไร้ประโยชน์ผลาญเงินไปวัน ๆ ไม่ใช่หรือไง เหตุการณ์ที่โด่งดังที่สุดของเขาคือการถูกหลอกเอาเงินไปแปดแสนโดยสาวสวยที่ชีวิตจริงเป็นชายแท้ในโลกออนไลน์!พวกรวยแต่โง่!"หัวเราะอะไร? ดูถูกฉันเหรอ" เขาจ้องฉู่เหมียนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ถ้าเธอมาเป็นของฉัน ไม่ต้องพูดถึงแค่ร้อยล้าน ฉันจะขนภูเขาเงินภูเขาทองมากองไว้ตรงหน้าเธอเลย!"ฉู่เหมียนแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ฟังดูน่าสนใจอยู่เหมือนกัน"คุณเฉิน แต่ฉันไม่สนใจคุณค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ แล้วเราจะแสร้งทำเป็นว่าไม่เคยเจอกันในคืนนี้" ฉู่เหมียนยิ้มหวานก่อนเจรจาดี ๆอย่างไรก็ตามวันนี้เธอมาเข้าร่วมงานเลี้ยงในนามของพ่อ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นอาจกลายเป็นขี้

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 16

    ฉู่เหมียนอึ้งไปเล็กน้อย เธอค่อนข้างประหลาดใจที่เขาไปดูกล้องวงจรปิดจริง ๆแต่สำหรับเธอตอนนี้มันไม่สำคัญแล้วฉู่เหมียนแปะพลาสเตอร์ยาลงไปแล้วปิดกล่องปฐมพยาบาล "เสร็จแล้ว"กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว มองใบหน้าที่ดูสบาย ๆ ของเธอแล้วรู้สึกไม่พอใจ"ฉู่เหมียน ฉันบอกว่าฉันดูกล้องวงจรปิดแล้ว" เขากล่าวซ้ำอีกครั้งอย่างหนักแน่นฉู่เหมียนเงยหน้ามองเขาแล้วหัวเราะ "ฉันได้ยินแล้วค่ะ"กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ได้ยินแล้วยังไงเธอไม่ต้องการคำขอโทษจากเขาหรืออะไรอื่นเลยเหรอเมื่อเห็นกู้ว่างเชินดูลำบากใจและสงสัย ฉู่เหมียนก็ลุกขึ้น เก็บกล่องปฐมพยาบาลกลับที่เดิมแล้วพูดอย่างเย็นชา "เมื่อก่อนฉันรักคุณ ฉันสนใจเสมอว่าคุณคิดยังไงกับฉัน""แต่ตอนนี้..." เธอหันหลัง กางพัดในมือออก ท่าทางสง่างามและเด็ดเดี่ยว "มันไม่สำคัญแล้ว"กู้ว่างเชินเลียริมฝีปาก ดวงตาสีดำมีประกายวูบหนึ่ง คล้ายจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม "ตอนนี้ไม่รักแล้วงั้นเหรอ""คุณกู้ยังฉลาดไม่เปลี่ยน" ฉู่เหมียนยกมุมปากขึ้น ยืนพิงตู้เก็บของอย่างสบายใจ รอยยิ้มเบ่งบานราวกับดอกไม้ แสดงถึงความเย้ายวนใจความรักที่มีต่อกู้ว่างเชินทำให้เธอต้องเอาชีวิตครึ่งหนึ่งโยนทิ้งไป ฉะนั้นจะให้

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 17

    กู้ว่างเชินเดินออกจากร้านอาหาร ที่ปลายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เสียงอี้เซินรายงานว่า "ท่านประธานกู้ครับ ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่ง...""ว่ามา""เมื่อกี้นี้คุณหนูลู่สอบถามผมถึงตารางงานของคุณ ผมบอกเธอว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ร้านสวนฉินเซียง เธออาจจะ..." อี้เซินยังพูดไม่ทันจบ กู้ว่างเชินก็เห็นลู่เจียวรออยู่หน้าร้านอาหารแล้วกู้ว่างเชินกดวางสาย เมื่อมองไปยังร่างบอบบางของลู่เจียว เขาแทบไม่กล้าคิดเลยว่าหญิงสาวตัวเล็กและผอมบางแบบนี้จะกล้าต่อสู้กับพวกคนร้ายได้อย่างไรกู้ว่างเชินนึกถึงคำพูดของต้วนจิ่นเหนียน…ลู่เจียวกับฉู่เหมียน นายเลือกได้แค่คนเดียวเขาต้องเลือกลู่เจียวอยู่แล้วลู่เจียวเป็นคนดีมาก เขาไม่อยากปล่อยให้ลู่เจียวแบกรับความกดดันและความเสียสละใด ๆ อีกต่อไปแล้วกู้ว่างเชินเดินไปหาลู่เจียว "เจียวเจียว"ลู่เจียวหันกลับมา เธอยิ้มทันทีเหมือนเด็กน้อยที่เชื่อฟัง "อาเชิน"กู้ว่างเชินก้มลงมองอย่างอ่อนโยน "ทำไมไม่นอนพักผ่อนที่โรงพยาบาลดี ๆ มาที่นี่ทำไม?""อาเชิน เรื่องที่วิลล่า ฉันขอโทษจริง ๆ คิดแล้วก็นั่งไม่ติดทั้งวันเลย""ฉันไปหาคุณทั้งที่บริษัทและที่บ้านแต่คุณไม่อยู่ เลยถามอี้เซินถึงตารางงานข

    Last Updated : 2024-08-12
  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 18

    ที่สำนักงานเขตฉู่เหมียนถือบัตรประชาชนและใบทะเบียนสมรสไว้ รอให้กู้ว่างเชินมาถึงนึกถึงเมื่อสามปีก่อนตอนที่ไปจดทะเบียนสมรสกัน วันนั้นเมืองอวิ๋นฝนตกหนักมากตอนแรกกู้ว่างเชินบอกว่ายุ่ง น่าจะมาช้าหน่อยหลังจากนั้นก็โทรมาบอกว่าฝนตกหนักเกินไปหรือไม่ก็ยังไม่ต้องจดทะเบียนวันนี้ เดี๋ยวสะดวกค่อยมาจดใหม่เธอได้แต่ยืนอยู่หน้าสำนักงานเขตเพียงลำพัง มองสายฝนที่ตกโปรยปรายลงมาไม่หยุด จนกระทั่งใกล้เวลาปิดทำการ ในที่สุดกู้ว่างเชินก็มาฉู่เหมียนเฝ้ามองคู่รักหนุ่มสาวที่เดินเข้าออกตัวอาคารพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างมีความสุข อดรู้สึกซาบซึ้งใจไปกับพวกเขาไม่ได้คนที่รักกันอย่างแท้จริง ต่อให้ฝนจะตกหนักแค่ไหนก็ไม่สามารถขัดขวางการพบเจอกันได้ ยิ่งไปกว่านั้นการจดทะเบียนสมรสย่อมเป็นเรื่องสำคัญมากกว่าสภาพอากาศเขาก็แค่ไม่รักเธอ ไม่อยากแต่งงานกับเธอเท่านั้นเองฉู่เหมียนเดินวนไปวนมาด้วยความเบื่อหน่าย เวลาผ่านไปจนถึงเก้าโมงเช้าเธอเงยหน้ามอง แต่ยังไม่เห็นกู้ว่างเชินฉู่เหมียนจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่งข้อความหากู้ว่างเชินว่า "คุณกู้กลายเป็นคนไม่ตรงต่อเวลาตั้งแต่เมื่อไหร่?"เขาไม่ตอบฉู่เหมียนจึงจำต้องรอ

    Last Updated : 2024-08-12

Latest chapter

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 295

    ฉู่เหมียนไปที่ฐาน M ในทันที เธอต้องการรู้ให้ได้เดี๋ยวนี้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องลู่เจียวเธอทนไม่ได้กับความอับอาย แม้แต่นิดเดียวก็ทนไม่ได้!โม่อี้กำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาล เขาตรวจสอบทุกมุมแล้ว แต่ก็หาคนที่เข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการไม่พบ“ดูกล้องวงจรปิดตรงหน้าต่างซิ” ฉู่เหมียนสั่งโม่อี้เสียงเย็นโม่อี้หันไป ก็เห็นฉู่เหมียนยืนอยู่ข้างหลังเขา “หัวหน้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”“เมื่อกี้” ฉู่เหมียนพูดเสียงแข็ง ชัดเจนว่ากำลังโกรธ คำสองคำนั้นเหมือนเค้นผ่านไรฟันออกมาโม่อี้กำลังตรวจสอบอย่างตั้งใจมาก จนไม่ได้สังเกตเห็นว่าเธอมาโม่อี้ร้อง “อืม” เสียงหนึ่ง รีบเปลี่ยนภาพกล้องวงจรปิดไม่ลืมเหลือบมองฉู่เหมียนอย่างระมัดระวังดูตรงหน้าต่าง… เดี๋ยวนะ“หน้าต่างโรงพยาบาลเหรอ?” โม่อี้เหยียดยิ้ม ดูเหมือนจะไม่เชื่อ “หัวหน้า นั่นมันชั้นที่สามสิบกว่านะ คนคนนั้นจะเข้ามาทางหน้าต่างเพื่อแจ้งเบาะแสเรื่องลู่เจียวเหรอ? บ้าไปแล้ว!”แล้วก็ไม่มีที่ให้เข้าไปด้วยนี่นา?“นอกหน้าต่างห้องทำงานของหลินเฉิงชุยมีระเบียง พอจะเข้าไปได้” ฉู่เหมียนคลายความสงสัยของเขาโม่อี้รีบตรวจสอบกล้องวงจรปิดในห

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 294

    “ฉันไม่ได้แจ้งเบาะแสเกี่ยวกับน้องสาวคุณ เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” ฉู่เหมียนไม่อยากติดต่อกับคนตระกูลลู่“คุณฉู่ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” ลู่อี้อธิบายฉู่เหมียนเงียบไปสามวินาที ก่อนจะเดินไปที่รถ “คุยกันตรงนี้แหละ”ลู่อี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้“ฉู่เหมียน ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แต่บัตรใบนี้มีมูลค่าสองล้าน” ลู่อี้ยื่นบัตรเครดิตมาให้ฉู่เหมียนตกใจเมื่อเห็นบัตรเครดิตใบนี้เขาหมายความว่ายังไง?“ขอให้คุณใจดีกับน้องสาวผมด้วย” เขาจ้องฉู่เหมียน นัยยะคือ เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณ รับเงินสองล้านนี้ไป แล้วจบเรื่องไปซะฉู่เหมียนหัวเราะเขาคิดจะใช้เงินฟาดหัวเธอ นี่ไม่ใช่การดูถูกเธอหรอกเหรอ?“คิดว่าเงินแค่สองล้านจะเปลี่ยนทัศนคติของฉันที่มีต่อน้องสาวคุณได้เหรอ?” ฉู่เหมียนหยิบบัตรเครดิตขึ้น พลางจ้องมองลู่อี้อย่างเยาะเย้ย “ฉันจ่ายให้คุณสองล้าน หวังว่าคุณจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก เป็นคุณจะรู้สึกยังไง?”“ฉู่เหมียน คุณไม่ยุติธรรมเลย! กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิ!” ลู่อี้ขมวดคิ้ว คิดว่าฉู่เหมียนไม่เข้าใจเหตุผล“ฝ่ายที่ไม่ยุติธรรมคือตระกูลลู่ของคุณต่างหาก!” ฉู่เหมียนโยนบัตรเครดิตใส่ลู่อี้พวกเขาทั้งคร

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 293

    ชูหลานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว เธอพูดว่า “ไม่มีเลย ตอนนั้นเลิกงานพอดี ฉันเลยเอาเอกสารมาให้ผู้อำนวยการ”ฉู่เหมียนเงียบไปสองสามนาที เธอมองวิดีโอในโทรศัพท์ สักพักก็คิดอะไรไม่ออก “ค่ะ”ถ้าไม่ใช่ชูหลานที่เอาเข้ามา งั้นจดหมายร้องเรียนที่ไม่ระบุชื่อนี่บินเข้ามาเองงั้นเหรอ?ไม่ไกลนัก หม่าจือหยางเดินเข้ามา เขามีสมุดประวัติการรักษาสองเล่มในมือ พูดพลางเดินเข้ามา “คุณหมอชู พรุ่งนี้ผมขอลาพักร้อนนะครับ”ชูหลานเหลือบมองหม่าจือหยาง หม่าจือหยางยื่นใบลาพักร้อนให้ชูหลาน“ค่ะ” ชูหลานตอบรับหม่าจือหยางมองฉู่เหมียน แล้วเลิกคิ้ว ก่อนจะหันหลังเดินจากไปฉู่เหมียนสังเกตเห็นใบลาพักร้อนในมือของชูหลาน นั่นเป็นลายมือของหม่าจือหยางแน่นอน“ลายมือรองผู้อำนวยการหม่า สวยดีนะคะ” ฉู่เหมียนพูด“ค่ะ ลายมือรองผู้อำนวยการหม่าอ่านง่ายดี หนักแน่นด้วย” ชูหลานเก็บใบลาพักร้อนไว้ฉู่เหมียนเหลือบมองอีกสองสามครั้ง แล้วก็ไปทำงานต่อแผนกฉุกเฉิน ฉู่เหมียนไปส่งเอกสาร กำลังจะจากไปก็ได้ยินเสียงคนเรียก “คุณหมอฉู่ มารับคนไข้เหรอคะ?”ฉู่เหมียนงง อะไรนะ?“มีคนไข้ของแผนกคุณอยู่ที่นี่พอดี อย่าลืมไปรับนะคะ” พยาบาลสาวเตือนฉู่เหมี

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 292

    ฉู่เหมียน “…” ก็เธอไม่ใช่เหรอ?“ตำแหน่งของใครมีความขัดแย้งกับลู่เจียวมากที่สุด?”ฉู่เหมียน “…”แผนกศัลยกรรมหัวใจมีหมอสองคน ถ้าตำแหน่งเดียวกัน ก็คงเป็นฉันสินะฉู่เหมียน “คุณหมอหลิน อย่าเอาแต่วิเคราะห์เลยค่ะ” ขืนยังวิเคราะห์ต่อไป เดี๋ยวจะถูกตัดสินว่ามีความผิดเอาเสียเองทุกอย่างชี้ไปที่เธอ ยากจะแก้ตัวจริง ๆฉู่เหมียนเท้ามือลงบนโต๊ะ ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง “ขนาดวันหยุดสุดสัปดาห์ฉันยังนอนไม่หลับเลย”“งั้น… คุณพักร้อนสักสองสามวันไหมครับ?” หลินเฮิงชุยถามความเห็นของฉู่เหมียนอย่างระมัดระวังฉู่เหมียนตกใจ ทำไมล่ะ? ทำอย่างนั้นก็เหมือนกับตัวเองมีความผิดน่ะสิ!เธอไม่ทำอย่างนั้นหรอก ไม่เพียงแต่จะไม่พักร้อน แต่ยังจะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอย่างองอาจทุกวันอีกด้วยจดหมายแจ้งเบาะแสฉบับนี้ “จริง ๆ แล้ว คุณไม่ได้เป็นคนเขียนใช่ไหม?”หลินเฮิงชุยเองก็เริ่มสงสัยแล้วฉู่เหมียน “…” ฉู่เหมียนเริ่มปวดหัว“ฉันไปดูที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดดีกว่า” ฉู่เหมียนยิ้มขณะที่กำลังพูด ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะ เป็นพนักงานผู้รับผิดชอบเรื่องนี้“ผลการตรวจสอบกล้องวงจรปิดออกแล้วเหรอครับ?” หลินเฮิงชุยสวมแว่น รู้สึกว่ามีหว

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 291

    ขณะที่ฉู่เหมียนกำลังคิดไม่ตกว่าจะพูดอย่างไร เสียงแตกของแจกันที่ตกพื้นในห้องผู้ป่วยก็ดังขึ้น“กรี๊ดดด!”เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังแว่วแทรกเข้ามาในหูกู้ว่างเชินรีบเปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้าไปทันที พบว่าผลไม้ถูกโยนมาตกอยู่ที่เท้าของเขากู้ว่างเชินเดินเข้าไปข้างใน ลู่เจียวกำลังนั่งอยู่บนเตียง ผมยุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำ ดูเหมือนจะใกล้ถึงขีดสุดของความอดทนเมื่อลู่เจียวเห็นกู้ว่างเชิน เธอก็ร้องไห้จนพูดไม่ออก จบแล้ว จบสิ้นแล้วจริง ๆกู้ว่างเชินไม่ยอมรับตัวตนของเธอ ตอนนี้อาชีพที่เธอภาคภูมิใจที่สุดก็หายวับไปแล้ว!เธอจะทำอย่างไรดี?กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ลู่เจียวดูโทรมลงทุกวัน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เธอต้องมีปัญหาแน่ กู้ว่างเชินเก็บของที่ตกอยู่บนพื้น ลู่เจียวก็โยนลงไปอีกกู้ว่างเชินไม่พูดอะไร แค่คอย ๆ เก็บขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งลู่เจียวเหนื่อยที่จะโยน เธอหยุดโยนแล้วเอาแต่ร้องไห้กู้ว่างเชินรู้สึกอึดอัดใจ เดินเข้าไปลูบหัวลู่เจียวเพื่อปลอบโยน เมื่อเห็นเช่นนั้น ลู่เจียวก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมเธอลุกขึ้นคุกเข่าแล้วโอบกอดกู้ว่างเชินไว้ ดูเหมือนว่ามีเพียงกู้ว่างเชินเท่

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 290

    ฉู่เหมียนตกใจ ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับต้องฉีดยา!“ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณกู้กำลังรออยู่หน้าห้อง เป็นห่วงเจียวเจียวมาก” ซางหานถอนหายใจพอพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าฉู่เหมียนแพ้แบบไม่ยุติธรรม!ทุกอย่างของฉู่เหมียนดีกว่าลู่เจียว แต่กลับแพ้ในเรื่องของกู้ว่างเชินฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกขึ้น “ฉันจะไปดูหน่อย”“อย่าไปเลยค่ะ ถ้าเจียวเจียวตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอจะด่าคุณยังไงบ้าง พยาบาลบอกว่าตอนที่เธอกำลังใจเสีย เธอพูดว่า...” พูดมาถึงตรงนี้ ซางหานก็เงียบไปฉู่เหมียนไม่เข้าใจ พูดว่าอะไรล่ะ?ซางหานเกาหัว ดูเหมือนไม่อยากจะเล่าต่อฉู่เหมียนยิ้ม “พูดมาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”คำพูดที่ออกมาจากปากของลู่เจียวเจียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเกี่ยวกับเธอ…ฉู่เหมียน คงไม่ใช่เรื่องดีแน่“ลู่เจียวบอกว่า เธอจะฆ่าคุณซะ...” ซางหานพูดฉู่เหมียนเม้มปาก เป็นอย่างที่คิดไว้จริงด้วย“เพราะงั้นคุณหมอฉู่ ตอนนี้คุณต้องระวังตัวตอนอยู่ในโรงพยาบาลนะคะ เพราะทุกคนต่างก็คิดว่าคุณเป็นคนแอบเขียนจดหมายร้องเรียน” ซางหานเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนพยักหน้า ลูบหัวซางหาน “ได้ พี่รู้แล้ว ไปทำงานเถอะ!”“

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 289

    ร่างกายของฉู่เหมียนเบี่ยงหลบทัน ทำให้มือของหลิ่วอิงพลาดเป้าหลิ่วอิงขมวดคิ้ว “แกยังกล้าหลบอีกเหรอ?”“พ่อแม่ฉันยังไม่เคยกล้าตีฉันเลยสักครั้ง คุณเป็นใครกันถึงมาทำแบบนี้?” ฉู่เหมียนถามหลิ่วอิงอย่างท้าทายหลิ่วอิงอึ้งไปชั่วขณะ เธอจ้องฉู่เหมียนด้วยความโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา“ถ้าฉันมีลูกสาวอย่างแก ฉันจะ...” หลิ่วอิงชี้ไปที่ฉู่เหมียน ร่างกายสั่นเทาด้วยความโกรธฉู่เหมียนยิ้ม “โชคดีที่ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ และคุณก็ไม่มีลูกอย่างฉัน”พูดตามตรง ถ้าเธอมีแม่แบบหลิ่วอิง เธอก็อยากจะกระโดดตึกตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด!“นี่แก! นังตัวแสบ!” หลิ่วอิงโมโหจนสติแตกลู่อี้ที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่เงียบ ๆ อดรู้สึกไม่ได้ว่าฉู่เหมียนกับแม่ของเขาไม่เพียงแต่หน้าตาคล้ายกันแต่กระทั่งนิสัยที่ดื้อรั้นก้าวร้าวก็เหมือนกันอย่างน่าประหลาดลู่อี้กลืนน้ำลายลงคอ แล้วก็เห็นฉู่เหมียนเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมาหลิ่วอิงที่โกรธจนหน้ามืดก็หันหลังกลับมุ่งหน้าสู่ห้องประชุมทันที เห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะเจรจาเข้าใจกันเป็นอย่างดีลู่อี้อดไม่ได้ที่จะดึงแขนหลิ่วอิงไว้ แล้วถามขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว “แม่ครับ แม่ไม่คิดว่า เ

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 288

    ปัญหาอยู่ที่ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้ นี่มันทำลายอนาคตของลู่เจียวชัด ๆ“งั้นบอกมาสิ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะเป็นใคร?” หลิ่วอิงหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ สำหรับแม่คนหนึ่ง อนาคตของลูกสาวถูกทำลาย มันเจ็บปวดกว่าการตายเสียอีก เธอรู้สึกผิดที่ปกป้องลู่เจียวไม่ได้ รู้สึกว่าในเมื่อลู่เจียวทุกข์ เธอก็ทุกข์เหมือนกัน…“ใครจะไปรู้ว่าลูกสาวคุณเมาแล้วพูดอะไรออกมาบ้าง สรุปแล้ว…” ฉู่เหมียนเดินไปหาหลินเฮิงชุย เธอยกจดหมายไม่เปิดเผยตัวตนขึ้นมาดู “คุณหมอคะ ฉันมาเพื่อชี้แจงว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนเขียน”“ถ้าคุณหมอจะสอบสวน ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่” ฉู่เหมียนไม่กลัว เธอไม่ได้เขียน ก็คือไม่ใช่เธอเขียน เธอเกลียดลู่เจียวมาก แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดจะทำร้ายลู่เจียว ใช่ว่าเธอไม่สู้คน เพราะเธอสู้ได้มากกว่าใคร แต่เพราะลู่เจียวเป็นคนที่กู้ว่างเชินรัก เธอจึงอดทนมาตลอด แต่ถ้าตระกูลลู่มาใส่ร้ายเธอ ฉู่เหมียนจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป“ได้ครับ ฉู่เหมียน ผมเข้าใจแล้ว” หลินเฮิงชุยตอบกลับอย่างจริงจังหลิ่วอิงยังคงไม่พอใจ “คุณหมอคะ ลูกสาวฉันถูกพักงานใช่ไหม? ฉันต้องการให้เธอโดนพักงานด้วย!”เมื่อได้ยินคำพูดนั้

  • สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ   บทที่ 287

    ห้องประชุมโรงพยาบาล ตรงข้ามคุณหมอหลินเฮิงชุ่ยนั่งกันอยู่สามคน คือพ่อและหลิ่วอิง และลู่อี้ที่มาร่วมประชุมสายเห็นได้ชัดว่าเรื่องของลู่เจียวเป็นเรื่องใหญ่สำหรับตระกูลลู่ ถึงกับทำให้ทั้งสามคนต้องมาโรงพยาบาลกันพร้อมหน้าหลินเฮิงชุยพลิกดูประวัติการศึกษาของลู่เจียวแล้วมองทั้งสามคนอย่างมีนัยยะสำคัญ“คุณลู่… ประวัติการศึกษาของลูกสาวคุณ…” หลินเฮิงชุยพูดขึ้นมาหลิ่วอิงรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที “ประวัติการศึกษาของลูกสาวฉันถูกต้อง ไม่มีการปลอมแปลงแม้แต่น้อย!”“ใช่ครับ แต่ตอนนี้มีคนแจ้งว่าคุณลู่เจียวได้เข้าเรียนคณะแพทย์โดยการแย่งโควตาของคนอื่น” หลินเฮิงชุยพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน การแย่งโควตาเรียนถือเป็นเรื่องใหญ่ เทียบได้กับคดีอาชญากรรม“ใครเป็นคนแจ้ง?” ลู่อวี้เหิงหน้าตาเปลี่ยนไปทันที “นี่มันใส่ร้ายลูกสาวผมชัด ๆ!”หลินเฮิงชุยรีบพูดขึ้นมา “คุณลู่ครับ อย่าเพิ่งใจร้อนนะครับ ตอนนี้เรากำลังอยู่ในขั้นตอนการรวบรวมหลักฐานอยู่”“บอกมาสิว่าใครแจ้ง!” หลิ่วอิงโมโห เธอตบโต๊ะดังปัง “ลูกสาวฉันยังนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย ใครมันมาใส่ร้ายลูกสาวฉันแบบนี้!”หลินเฮิงชุยตอบ “เป็นการแจ้งเบาะแสแบบไม่เปิดเผยตัวตนครับ”“แ

DMCA.com Protection Status