เพราะไม่รู้ว่า การหนีจากคนร้ายในวันนั้น เธอจะได้มาพบกับตัวพ่อที่ร้ายกว่าคนที่หนีมา ในตอนแรก เด็กสาวจากที่ห่างไกล กับความจำเป็นของครอบครัว ทางเลือกของเธอ มีแค่สู้ เผชิญหน้า และต้องรอด เพียงอย่างเดียว หนีจรเข้ มาเจอเสือร้าย ที่จ้องมองเธอ และพร้อมจะตะครุบกิน
View Moreสายฝนสวมชุดพนักงานล้างจานของคลับอย่างเรียบร้อย ผมยาวมัดรวบอย่างดี พี่ชัยพามาดูงานในวันแรกที่มาทำงาน ตอกบัตรสี่โมงเย็น เลทได้ห้านาที เลิกงานตีสี่เธอมีป้าแก่ๆ อีกสองคนเป็นเพื่อนร่วมงาน มือบางล้างจานคว่ำอย่างระมัดระวัง หากแก้วแตก จานบิ่น หักเงิน คือคำพูดของพี่รุ่ง ผู้จัดการที่ดูแลทุกอย่าง สายฝนทำงานด้วยความตั้งใจ ไม่เคยพูดจาเล่นหัวกับใคร แม้จะมีเด็กเสริฟหลายคนมาเเซวเล่น ซื้อขนมเล็กๆ น้อยๆ มาฝาก เธอก็จะแบ่งกับป้าที่ล้างจานด้วยกันกินในช่วงเวลาพักสาวๆ เด็กดริ้งก์มองเธอแบบแปลกใจ ทำไมอายุยังน้อย หน้าตาก็ดี ทำไมถึงมายืนล้างจาน เธอยิ้มอายๆ มองพี่ๆ คนสวยๆ แต่งตัวแล้วก็ยิ้มออกมา เธอตอบด้วยความจริงว่า"หนูอายจ้ะ ไม่เคยใส่ชุดแบบนี้เลย หน้าตาก็แต่งไม่เป็น ล้างจานแบบนี้ก็ดีแล้ว"สาวๆ ยิ้มกับคำตอบแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ กระซิบกระซาบบอกไปว่า เราก็สวยแต่งหน้าแต่งตัวคุยให้มันเก่งๆ ก็พอแล้ว ไปนั่งข้างนอก ดีกว่ามายืนขาแข็งแบบนี้ สายฝนส่ายหน้าออกมาอีกทีชัยรายงานผลงานรายได้ในคลับให้นายทราบ ธีร์ถามถึงสายฝนออกมา ชัยบอกว่า ขยัน ทำงานดี ไม่ค่อยพูดจา ไม่เคยไปไหน นอกจากที่ห้องกับที่คลับนี่ ธีร์พยักหน้ารับรู้ แล้
ธีร์มองคนตรงหน้า แล้วถอนหายใจออกมา"อายุเท่าไหร่ ไม่เรียนหนังสือหรอ" เค้าถามออกมา"หนูชื่อสายฝนค่ะ อายุ18ปี จบมอหกแล้ว ไม่มีเงินเรียนต่อ" เธอบอกเค้าเสียงสั่น"คนแถวบ้านบอกว่าจะหางานทำให้ เป็นแม่บ้าน หนูกู้เงินเค้ามาทำบ้านให้พ่อแล้วเอาที่แปลงผักค้ำไว้ แต่หนูได้ยินว่าเค้าจะเอาหนูไปขาย หนูเลยหนี"พอได้พูดแล้ว เธอก็เปิดปากออกมาหมด เค้ารับฟัง"หนูเป็นหนี้แสนกว่า ต้องใช้เค้า ถ้าไม่มีจ่าย บ้านหนูไม่มีแน่ เค้าจะยึดบ้านหนู"ธีร์มองคนตรงหน้า วันนี้หน้าตาไม่มอมแมม หน้าขาวใส ผมดำสนิท อายุน้อยไปนิด แต่น่าจะไม่เคยเรื่องแบบนั้น และฝึกได้ สายตามองคนตรงอย่างประเมินราคาสินค้า"อยากทำงานจริงหรือเปล่า" เค้าก้มลงมาจ้องตาเธอ ระยะประชิดแบบนี้สายฝนหน้าแดงก่ำ เค้าพยักหน้าตอบที่คลับมีล้างจาน เงินเดือนหมื่นนึง แคชเชียร์รับวุฒิปริญญา เงินเดือนหมื่นแปด เด็กเสิร์ฟ เงินเดือนหมื่น แต่สิบแปดไม่รับ แล้วมีอีกอาชีพหนึ่งที่ใช้จะให้เธอได้" น้องดริ้งก์" เงินเดือนสองหมื่น เสื้อผ้าจ่ายให้เดือนละหมื่น รับเองอีกต่างหาก ถ้าขยันทำดี มีแขกติด เดือนๆหนึ่งคงได้หลายหมื่น สายฝนฟังเค้าพูดอ้าปากค้าง"น้องดริ้งก์ หมายถึงอะไรคะ""เพื่
เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กดังขึ้นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ร่างผอมบางขมุกขมัวลืมตามองไปรอบๆ ไฟสลัวหน้าห้องเปิดอยู่ทำให้มองเห็นภาพในห้องได้ชัดเจน ห้องรับแขกราคาแพงหรูหรา ทีวีจอใหญ่มหึมา แขวนติดผนัง สายฝนนอนกับพื้นที่มีพรมหนานุ่มวางเอาไว้ เสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุด พ่อโทรมา มือบางกดรับ ส่งเสียงออกไป เสียงพ่อแหบแห้ง"ฝนอยู่ไหนลูก ป้าจิ๋วเค้าว่าหนูหลงกับรถ หนูอยู่ที่ไหน"พ่อเป็นห่วงลูกสาวจับใจ เพียงแค่ออกจากบ้านเพียงคืนเดียวก็เกิดเรื่องเสียแล้ว เสียงแม่อาละวาด ด่ามาตามสาย ว่าโง่เง่าขนาดไหน ถึงขึ้นรถผิดคันไปได้ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว สายฝนกลั้นน้ำตาอยากจะบอกใจจะขาด แต่กลัวไปหมด แม่โวยวายมาอีกว่า ถ้ามึงคิดหนี ไม่ทำงานให้เค้า เค้าจะมายึดบ้านมึง"ฝนกลับบ้านถูกไหมลูก มีอะไรก็กลับมาบ้านก่อน" ผู้เป็นพ่อบอกด้วยความเป็นห่วง" พ่อจะให้เบอร์โทรกับป้าจิ๋วไปเผื่อจะให้เค้าไปรับนะลูกนะ "เธออยากจะค้านใจจะขาด แต่คงทำได้ยาก สายฝนรับคำแล้ววางโทรศัพท์ไป พร้อมด้วยหัวใจที่ร้าวรานหญิงสาวมองดูนาฬิกา จะแปดโมงเช้าแล้ว เธอเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องน้ำหลายรอบ ห้องน้ำคุณเค้าสวยเหมือนในทีวีเลย พื้นกระเบื้องเงาวับ เย็นเฉียบ ไฟสว่
สายฝนกอดกระเป๋าแน่น คนขับมองอย่างสนใจ เสียงเหี้ยมบอกออกมาว่า กระเป๋าไม่มีค่าอะไร ไม่มีใครขโมย สายฝนหลบสายตาบอกออกไปว่ามีของต้องใช้ในกระเป๋า แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไป ปั้มน้ำมันแห่งนี้อยู่บนถนนเส้นหลัก ห้องน้ำเปิดไฟสว่างไสว คนที่มาด้วยกันมองเธออย่างสงสัยกับท่าทางของเธอ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน เสียงคนเดินเข้าออก สายฝนมองออกไปข้างนอก เห็นคนขับรถกำลังเปิดประตูเค้าร้านสะดวกซื้อ เธอใจเต้นรัว ตัดสินใจแน่วแน่ตายเป็นตายเธอกอดกระเป๋าวิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยความเร็ว หางตาพบว่าคนขับเห็นเธอแล้ว มันกำลังจะวิ่งตามมา เธอวิ่งไม่คิดชีวิต สายตามองหาที่หลบ รถเก๋งคันหรูกำลังจะออกตัวแล้ว เธอเคาะกระจกขอความช่วยเหลือธีร์ แวะมาเข้าห้องน้ำขณะที่กำลังจะกลับบ้าน เค้ากำลังจะออกรถ เสียงเคาะกระจกรัวๆ เรียกความสนใจให้กับเค้า เด็กสาวผมยุ่งรุงรังเคาะกระจกเค้าอย่างรุนแรง เค้าปลดล็อกเธอก้าวเข้ามานั่งเบาะหลัง ส่งเสียงละล่ำละลักบอกออกมาขอความช่วยเหลือ ด้านหลังมีผู้ชายท่าทางเป็นนักเลงวิ่งตามมาเอาเรื่อง เค้าไม่ได้ถามอะไรสักคำ แต่ขับรถออกมาอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงด่าตามหลังมาอย่างฉุนเฉียว เค้าขับออกมาได้สักพัก แล้วเลี้ยวรถเข้า
บ้านปูนหลังใหม่หลังคาสังกะสีเงาวับ แม้ไม่สวยในสายตาใคร แต่สำหรับสายฝนแล้ว บ้านหลังนี้สวยที่สุดสำหรับเธอ ห้องน้ำด้านในมีน้ำรองเต็มโอ่ง ฝาบ้านเป็นปูนก่ออิฐบล็อกดูแน่นหนามั่นคงพ่อยืนน้ำตาซึมทุกวัน ตั้งแต่บ้านหลังนี้เริ่มก่อสร้าง เงินแสนที่กู้เค้ามา สายฝนเก็บไว้กับตัวอย่างแน่นหนา สัญญาเงินกู้มีผู้ใหญ่บ้านช่วยเซ็นต์เป็นพยาน สัญญาว่าจ้าง12เดือน สำหรับค่าแรงหนึ่งแสนบาท บ้านหลังนี้จ่ายค่าก่อสร้างและค่าแรงไปกว่าหกหมื่นบาท เงินที่เหลือ สายฝนเข้าเมืองกับพ่อ ไปซื้อของแห้งมาห้อยขาย เธอคิดว่า ขายได้วันละร้อยสองร้อย พ่อคงจะพอได้กินไม่ต้องลำบากเหนื่อยปลูกผักคนเดียว แม่โมโหออกหน้าออกตาที่ลูกสาวเจ้ากี้เจ้าการเองทั้งหมด นางหวังจะเอาจากลูกไปดื่มกินกับเพื่อนฝูงให้สบายใจ แต่ในเมื่อมีบ้านใหม่แล้ว นางก็ยิ้มออกมา แม้จะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลยลูกสาวสอนพ่อให้รู้จักร้านค่าส่ง เผื่อคราวหน้าพ่อจะต้องมาเองคนเดียว สองพ่อลูกจูงมือกันเข้าร้านโทรศัพท์มือถือ โทรศัพท์ราคาถูกที่สุดในร้านสองเครื่อง ถูกนำมาวางคู่กัน มือหยาบกร้านของพ่อจับโทรศัพท์ไว้แน่น"อีกหน่อยหนูไปทำงาน คิดถึงพ่อ จะโทรหาพ่
มือบอบบางดึงผักกาดออกจากกอทีละต้นอย่างระมัดระวัง ตอนเช้าแบบนี้แดดยังไม่แรง เธอต้องเร่งมือทำงานอย่างรวดเร็ว แปลงผักกาดกว้างสุดตาเป็นงานที่รอให้เธอต้องทำให้เสร็จก่อนเที่ยงชายวัยกลางคนยืนเก็บผักแปลงถัดไป สายฝนกับพ่อออกมาที่แปลงผักตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง พ่อค้าจะรีบมารับผักก่อนเที่ยงสองพ่อลูกต้องเร่งมือ ผักกาดรับจากแหล่งกิโลละห้าบาทเท่านั้น กว่าจะได้เงินหลักพัน เธอเหนื่อยใจแทบขาดพ่อยิ้มเต็มหน้าหลังจากรับเงินวันนี้ มือหยาบกร้านส่งเเบงค์ใบละร้อยให้ลูกสาวสองใบ เสียงผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างมีความสุข"เอาไปกินขนมนะลูก พ่อให้" สายฝนส่ายหน้า มือบางจับมือพ่อเอาไว้แน่น"ฝนให้พ่อเอาไว้ลงทุนต่อจ้ะ ฝนยังไม่หิวอะไร ถ้าหิวฝนจะขอพ่อเอง"ผู้เป็นพ่อปาดน้ำเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างสุขใจ สายฝนของพ่อ มือหยาบกร้านเก็บเงินใส่กระเป๋าเอาไว้อย่างเปื่อมสุข อย่างน้อยเงินนี้ก็พอใช้จ่ายได้อีกหลายวันนางอิ่มเดินยิ้มหวานเข้ามาในเพิงบ้านอย่างมีความสุข เมื่อได้ฟังแม่จิ๋ว ลูกผู้ใหญ่บ้านจะหาเด็กไปทำงานบ้านที่กรุงเทพให้ ค่าแรงวันละกว่าสามร้อย แถมยังเบิกได้ก่อนอีกด้วย สายฝนลูกสาวนางเองเพิ่งจะจบมอหกปีนี้ นางจะเอามันไปทำงานที่กรุ
มือบอบบางดึงผักกาดออกจากกอทีละต้นอย่างระมัดระวัง ตอนเช้าแบบนี้แดดยังไม่แรง เธอต้องเร่งมือทำงานอย่างรวดเร็ว แปลงผักกาดกว้างสุดตาเป็นงานที่รอให้เธอต้องทำให้เสร็จก่อนเที่ยงชายวัยกลางคนยืนเก็บผักแปลงถัดไป สายฝนกับพ่อออกมาที่แปลงผักตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง พ่อค้าจะรีบมารับผักก่อนเที่ยงสองพ่อลูกต้องเร่งมือ ผักกาดรับจากแหล่งกิโลละห้าบาทเท่านั้น กว่าจะได้เงินหลักพัน เธอเหนื่อยใจแทบขาดพ่อยิ้มเต็มหน้าหลังจากรับเงินวันนี้ มือหยาบกร้านส่งเเบงค์ใบละร้อยให้ลูกสาวสองใบ เสียงผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างมีความสุข"เอาไปกินขนมนะลูก พ่อให้" สายฝนส่ายหน้า มือบางจับมือพ่อเอาไว้แน่น"ฝนให้พ่อเอาไว้ลงทุนต่อจ้ะ ฝนยังไม่หิวอะไร ถ้าหิวฝนจะขอพ่อเอง"ผู้เป็นพ่อปาดน้ำเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างสุขใจ สายฝนของพ่อ มือหยาบกร้านเก็บเงินใส่กระเป๋าเอาไว้อย่างเปื่อมสุข อย่างน้อยเงินนี้ก็พอใช้จ่ายได้อีกหลายวันนางอิ่มเดินยิ้มหวานเข้ามาในเพิงบ้านอย่างมีความสุข เมื่อได้ฟังแม่จิ๋ว ลูกผู้ใหญ่บ้านจะหาเด็กไปทำงานบ้านที่กรุงเทพให้ ค่าแรงวันละกว่าสามร้อย แถมยังเบิกได้ก่อนอีกด้วย สายฝนลูกสาวนางเองเพิ่งจะจบมอหกปีนี้ นางจะเอามันไปทำงานที่กรุ...
Comments