เล่หปฐพี

จังหวัดเชียงใหม่บรรยากาศในคืนเดือนมืดในช่วงกลางดึกปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัดและอากาศที่เย็นยะเยือกในฤดูหนาว ท่ามกลางความมืดมิดคงมีแต่เสียงจิ้งหรีดและแมลงตัวน้อยที่คอยแทรกแซงแข่งกันโก่งเสียงสั่นบุคคลชุดดำปิดบังใบหน้าเหลือแต่ลูกตากำลังหันซ้ายหันขวา เป้าหมายคือบ้านหลังใหญ่กินเนื้อที่หลายไร่ที่ตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน รองเท้าผ้าใบสีซีดกำลังถูกยกขึ้นมาปีนต้นไม้ใหญ่ริมรั้วที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาไปทั่วบริเวณ มือเรียวที่สวมถุงมือสีเข้มจับแล้วห้อยโหนตามแนวกิ่ง กระโดดลงสู่ภายในรั้วอย่างเชี่ยวชาญตามสเต็ปนักกีฬายิมนาสติกเก่า และด้วยความสูงของร่างกายจึงไม่ใช่ปัญหามากนัก' บ้านเงียบจัง ดูท่าจะยังไม่มีใครกลับมาสิท่า ดี! ' บันไดในห้องเก็บของหลังบ้านถูกยกมาวางทาบกับขอบหน้าต่างชั้นสอง ก่อนจะค่อยๆปีนขึ้นไปทีละก้าว ทีละก้าวจนถึงขอบหน้าต่างบานใหญ่แกร๊ก! แกร๊ก! ' เชี่ย เสือกล็อคอีก ' บุคคลดังกล่าวหันรีหันขวางก่อนจะตัดสินใจหยิบกระถางดินเผาพอดีมือที่วางประดับหน้าต่างมาทุบกับกระจกตรงหน้าจนแตกกระจายรีบล้วงมือเข้าไปปลดกุญแจแล้วอ้ากว้าง นำตัวเองเข้าไปในห้องใหญ่ แสงจากไฟฉายกระบอกเล็กสาดส่องไปทั่วท้องก่อนจะหยุดต

ช่วงเวลากลางคืนเป็นช่วงเวลาเดียวที่ทุกคนสามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเครียดจากเรื่องงานตลอดทั้งวัน เรื่องฮิตอย่างอกหัก แอบรักเพื่อนสนิท หรือแม้แต่อยากแค่มาดื่มเอาบรรยากาศ แต่ไม่ใช่กับเจ้าของหุ้นส่วนของผับอย่างปฐพี" คุณดิน! แย่แล้วครับ! ลูกค้ามีเรื่องกันตรงลานจอดรถครับ! " การ์ดที่ใกล้ที่สุดรับเรื่องจากหูฟังไร้สายแล้วรีบแจ้งเรื่องมาถึงผู้คุมอำอาจ" เรื่องแค่นี้ทำไมพวกมึงไม่จัดการ " เสียงราบเรียบจากชายหนุ่มที่ยังคงชงเครื่องดื่มให้เหล่าลูกสาวสาวอย่างไม่ยีหระ" อีกฝั่งหนึ่งบอกว่ารู้จักกับคุณดิน เธอเลยไม่ยอมครับ " คนรับเรื่องยื่นแก้วคอกเทลส่งให้ลูกค้า ก่อนจะพยักหน้าให้การ์ดนำทางออกไปเขาเดินตามการ์ดออกไปจนถึงลานจอดรถ ที่เริ่มได้ยินเสียงผู้หญิงทะเลาะด่าทอกันเสียงแหลม" คุณดิน...ช่วยลี่ด้วยค่ะ อิสองคนนี้มันจะรุมทำร้ายลี่ "" มึงอย่ามาตอแหล! มึงเป็นคนตบเพื่อนกูก่อน! " เขามองผู้หญิงที่อ้างชื่อตัวเองด้วยสายตาว่างเปล่า และแลไปยังอีกสองสาวที่อีกคนยืนกุมใบหน้าไว้และอีกคนที่ยืนประจันหน้ากับลี่ผู้หญิงคนนั้น...หึ" คุณมาก็ดี! สั่งสอนคนของคุณด้วย! อย่ามาหาเรื่องคนอื่นเหมือนหมาบ้ากัดไม

เลือดในกายหนุ่มสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง แข่งกันพล่านวุ่นทุกโสตประสาท ไหนจะมือไม้ที่เย็นเฉียบไหนจะเส้นผมและไรขนต่างๆที่เหมือนจะพร้อมใจกันลุกผะ...ผมขอกลับไปตั้งหลักที่กรุงเทพแล้วกลับมาใหม่ได้รึเปล่าครับ ให้ตายเถอะ! ไม่ได้เตรียมใจมาเลยว่าต้องมาเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้ อย่างน้อยถ้ารู้ว่าจะพบเจออะไรแบบนี้คงยืมพระของพ่อสักสี่ห้าองค์ติดกระเป๋ามาด้วยแล้วพ่อไม่เห็นบอกกันเลย!สิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่านี่ไม่ใช่ทางเลยครับ หลีกได้ก็หลีกให้สุด เหลี่ยงไม่ได้ก็เหมือนผมตอนนี้ ทำใจแข็งแล้วเดินตามเจ้าบ้านเข้าไป" เชิญนั่งก่อนค่ะ แล้วลูกบัวอยู่ไหน " หล่อนผายมือเชิญแขกที่โต๊ะอาหารใหญ่ก่อนจะหันไปถามหาลูกสาวสุดที่รักจากสาวใช้ที่กำลังตักข้าวเสิร์ฟในจาน" คุณลูกบัวเตรียมผลไม้อยู่ในครัวค่ะ "" ไปเรียกมาได้แล้ว แขกมาถึงแล้ว " สาวใช้วันละอ่อนก้มหัวน้อมรับแล้วหันหลังกลับเข้าไปในครัว" ค่ะคุณแม่ " ผมหันไปตามเสียงหวานเพราะพริ้ง ร่างอ้อนแอ้นอรชรบวกกับผิวขาวเปล่งปลั่งเดินมาแล้วหย่อนกายนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผม" สวัสดีค่ะ คุณทนายใช่ไหมคะ "" ครับผม สวัสดีครับ " ผมมองเธอตรงหน้า จ้องตาซุกซนนั่นราวกับคำเชื้อเชิญ เธอสวยใสตามแ

อาทิตย์นี้หยุดยาวทั้งอาทิตย์เพราะที่มหาวิทยาลัยมีงาน ฉันเลยคิดว่าจะโผล่หัวไปเยี่ยมคนบ้านนั้นสักหน่อย ปล่อยให้อยู่สบายชูคอเป็นเจ้าของบ้านมาตั้งหลายสิบปี พอดีตรงวันครบรอบวันตายของคุณย่า อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้ล่ะจริงไหม!?" แกแน่ใจเหรอ ว่าจะไปสู้กับพวกนั้นตัวคนเดียว " ถามเหมือนฉันเป็นนางเอกจิบน้ำส้ม วันนี้นางมานั่งกินข้าวเย็นที่ห้องฉัน กับข้าวนางซื้อมาเสริมบวกกับอาหารที่ฉันทำ" แกอย่าใช้คำว่าสู้ สองแม่ลูกนั่นไม่มีปัญญาหรอก อีกอย่าง...ฉันแค่จะไปเคารพศพคุณย่า ไม่เสียเวลากับพวกสมองนิ่ม " ถ้าสู้จริงก็ไม่เห็นต้องกลัว ถ้าฉันมัวแต่กลัวชาตินี้คงตายไปแล้ว" แล้ววันนี้คุณดินไม่มาทานข้าวด้วยเหรอวะ " มือบางที่กำลังตักข้าวเข้าปากชะงัก ตั้งแต่วันที่เราทานข้าวด้วยกัน ตั้งแต่นั้นมาเขาก็พาตัวเองมาฝากท้องที่นี่เกือบทุกวัน อาทิตย์ละสามสี่วันได้ ช่วงแรกขมิ้นก็ตกใจ แค่พอนานๆ ไปเราก็ชินเหมือนมีเพื่อนเพิ่ม" ไม่รู้ดิ ถ้ามาคงเคาะห้องเองแหละ "ก๊อก ก๊อก ก๊อก สองสาวหันมองหน้าพร้อมกัน พึ่งนินทาหยกๆ ตายยากจริง ร่างระหงลุกออกจากเก้าอี้เดินไปเปิดประตูห้อง ไม่ต้องส่องตาแมวก็รู้ว่าใคร" ไงคุณ ทานข้าวรึยัง " แหม มาตรงเ

ร่างสูงยังคงจ้องสายที่โทรเข้ามาไม่หยุด จะเอาอะไรกับเขาอีกวะ!? ผู้หญิงสวยๆ น่ะเขาชอบ แต่มันน่ารำคาญเมื่อรู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นเริ่มทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ คนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เขาถอนหายใจก่อนจะกดรับสายเพียงเพราะว่ายังต้องติดต่อกันเรื่องงาน" ครับคุณลูกบัว "" พี่ดินใกล้ถึงรึยังคะ " อีกตั้งสองชั่วโมงจะให้ไปหุงข้าวช่วยรึไงครับ" ยังครับ ผมกำลังเตรียมตัว " ที่จริงไม่ต้องเตรียมอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่รอเวลาพร้อมออก" คือจะโทรมาบอกว่า วันนี้พี่สาวที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะค่ะ มันกลับมาที่บ้าน ถ้ามันพูดอะไรอย่าไปเชื่อมันนะคะ มันเป็นคนชอบโกหกปลิ้นปล้อน เป็นพวกรู้หน้าไม่รู้ใจ พี่ดินอย่าไปฟังมันเยอะนะคะ " คนฟังส่ายหน้า หากเขาไม่เจอลูกจันทร์ก่อนหน้านี้คงปักใจเชื่อไปบ้าง สุดท้ายก็แต่ตอบรับไปแบบส่งๆ แล้วขออนุญาตวางสายเหลือเวลาอีกพอสมควร พอคิดอะไรได้มือใหญ่ก็กดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้ง รอไม่นานปลายสายก็รับ(ว่าไงคุณ)" ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมอยากคุยเรื่องโฉนดที่ดิน " คุยเรื่องที่โฉนดตอนนี้เนี่ยนะ!? แต่ก็ดี อะไรๆ จะได้เสร็จไวๆ ฉันบอกว่าอยู่บ้าน ไม่นานรถคันเดิมก็มาจอดรอที่หน้าประตูรั้ว ม