รจนา พีอาร์สาวสวยสายถึก ที่ถูกเลิกจ้างด้วยเหตุผลแสนงี่เง่าคือ...ดันไปเตะก้านคอเจ้านายหัวงูที่มาขอดูดนมเธอจนคอแทบหัก แถมยังโดนแฟนสวมเขาจนต้องเลิกราแบบไม่สวยอีกต่างหาก เธอตัดสินใจหอบหมาบีเกิ้ลคู่ใจ กลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดเพราะแบกรับค่าครองชีพไม่ไหว จนกระทั่งได้มาพบกับ สาธุคุณ หนุ่มบ้านไร่สุดฮอตประจำตำบลเพื่อนบ้านใหม่ เพราะหมาเธอไปดันมุดรั้วไปปล้ำหมาเขาถึงบ้าน งามหน้าไหมล่ะ! แล้วความฮาปนฟินจึงบังเกิด!
View Moreรจนากลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ แม้จะปั่นจักรยานเป๋เกือบพุ่งเข้าพุ่มไม้ข้างทางสองรอบ หรือหวิดแฉลบสอยเสาไฟฟ้าอีกสองสามต้น เพราะคิดถึงตอนที่โดนใครบางคนจูบพ่อกับแม่ของเธอกลับจากวัดแล้วกำลังนอนเอนหลังดูละครทีวีตอนบ่ายที่เอาเรื่องเก่าๆ มารีรันใหม่ให้คนดูอีกรอบกันอย่างเพลิดเพลิน พอได้ยินเสียงเปิดประตูก็หันไปมอง“อ้าว ยัยรจ ไปไหนมาล่ะลูก เมื่อกี้แม่กลับมาเห็นบ้านปิดหมด คิดว่าแกนอนกลางวันในห้องเสียอีก”“ไปตามหาเจ้าเอริน่ะสิแม่ มันแอบหนีเที่ยวนอกบ้าน”“แล้วเจอไหม”“เจอจ้ะ ไปเจอที่ไร่ท้ายซอยนู่น ไปติดหนุ่มบ้านเขาไม่ยอมกลับบ้านเสียด้วย” คนพูดแอบหลบตา จะบอกว่าไม่ได้ติดธรรมดาก็ละอายปากจะเล่าเพราะตัวเองก็มีชนักติดหลังอันบะเริ่มอยู่นางสีดาและนายแผนหัวเราะอย่างขำขัน“เออ หมามันก็มีหัวใจนะ รู้จักเลือกแฟนเสียด้วย นี่คงไปติดใจเจ้าวายของพ่อสาธุรูปหล่อเขาล่ะสิ”พอได้ยินชื่อเจ้าของหมาที่ทำเพิ่งให้หัวใจเธอว้าวุ่น รจนาก็หน้าร้อนผ่าว ปากที่ถูกจูบรู้สึกวูบๆ วาบๆ“อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ ทำไมหน้าแดงแบบนั้น ไม่สบายหรือเปล่าลูก” นายแผนถามอย่างเป็นห่วง แต่วัวสันหลังหวะกลับร้อนตัว“เปล่าจ้ะพ่อเปล่า รจตากแดดน่ะสิพ่อ เดิน
“ถ้ารจตกลงคบกัน พี่จะยอมให้รจจูบพี่ได้ทุกที่ ทุกเวลาตามใจชอบ หรือจะมากกว่าจูบก็ตามใจรจเลย พี่จะไม่บังคับหรือขัดขืน พี่จะตามใจรจทุกอย่างเลยดีไหม”หูย! โปรอะไรนี่ คนหรือค่ายมือถือ คิดแพคเกจนี้นานไหมเนี่ยคุณพี่ พีอาร์เก่าค่อนขอดในใจ แต่ก็นั่นแหละ เธอเพิ่งอกหักถูกคนรักทรยศมา แผลยังไม่ทันหายดีเลย มาเจอโปรโมชั่นของหนุ่มบ้านไร่เจ้าเสน่ห์แบบนี้ มันก็ต้องมีระแวงไว้หน่อย“แล้วถ้า...เราไปกันไม่รอดล่ะ คือรจไม่ได้แช่งนะ แต่แค่ถามเผื่อไว้น่ะ ก็อย่างที่รจเล่า ตอนคบกันใหม่ๆ อะไรๆ ก็ดี แต่พอนานไปรจจะมั่นใจได้ไงว่าพี่จะไม่ออกลายกลายพันธุ์เหมือนคนอื่น”“ก็ถ้าคบกันแล้ว รจอึดอัด หรืออยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ขอแค่มาบอกกันตรงๆ แต่พี่ขอรับปากอย่างลูกผู้ชายตรงนี้ว่าจะไม่นอกใจรจในระหว่างที่เราคบกัน ถ้าพี่ผิดสัญญา หรือเราลองปรับตัวทุกวิธีแล้วยังเข้าหากันไม่ได้ พี่ก็จะยอมปล่อยรจไป ดีไหม”หญิงสาวแอบหงุดหงิดกับคำว่ายอมปล่อยรจไปนั่นชะมัด แต่สิ่งที่เขาเสนอมาก็แฟร์ดี ถ้าตกลงตอนนี้เขาจะหาว่าเธอใจง่ายไปไหมนะ แต่มันก็ไม่ได้เสียหายที่จะลองไม่ใช่หรือ“งั้นรจขอเวลาคิดหน่อยได้ไหม”สาธุคุณลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนพยักหน้า“ได้สิ
“พูดแล้วยังจะมายิ้มอีก เดี๋ยวปั๊ดต่อยปากแตกเสียดีไหม”คำนั้นทำให้คนฟังนึกขำ หากเป็นสาวอื่นเสียจูบแรกโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ก็ควรเขินอาย ไม่ก็วิ่งหนี แต่แม่สาวตรงหน้ากลับจะต่อยปากเขาเสียนี่“จะต่อยก็ได้ แต่ต้องใช้ปากรจต่อยพี่นะ เพื่อความยุติธรรม กล้าไหมล่ะ”รจนาไม่ได้โง่ที่จะหลงกลเขาง่ายๆ แต่รสจูบที่ยังติดตรึงที่ริมฝีปากนั่น ถามว่ารังเกียจไหม น่าแปลกที่เธอก็บอกได้ไม่เต็มปากว่ารังเกียจเขา แค่ตกใจไม่ทันตั้งตัวเท่านั้น หากเป็นคนอื่นแม้กระทั่งจักรินแฟนเก่า หรืออดีตเจ้านายชีกอหากมาทำแบบนี้ล่ะก็ เธอคงต่อยปากจนฟันร่วงไปแล้ว แต่นี่กับคนที่เพิ่งพบกันไม่กี่ครั้ง ทำไมนะ...“คิดนานจัง”“เดี๋ยวนะ ที่พี่มาขยันอ่อยกันแบบนี้ อย่าบอกนะว่าพี่คิดจะจีบรจ” ถึงคราวชายหนุ่มเป็นฝ่ายอึ้งบ้าง“ถ้าพี่บอกว่าใช่ล่ะ รจจะยอมให้พี่จีบไหม”เอาเข้าไป! ก็ไหนแม่กับยัยเมรีว่าเขาจีบยากนักไง ไหงเป็นงี้ล่ะ“อย่ามาตลก นี่ใคร...รจนาศิษย์แม่สีดาเชียวนะแค่จูบเดียวไม่ทำให้คนอย่างไอ้รจหวั่นไหวง่ายๆ หรอก ขอบอก...อุ๊บ!”พอขาดคำ จูบที่สองก็ตามมาทดสอบขันติของคนปากเก่ง รจนาเบิกตากว้าง แต่ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าควรป้องกันตัวเองจึงรีบเม้มป
แทนที่พอเขารู้ตัวว่าผิดคิวจะรีบละริมฝีปากออกจากปลายนิ้วของเธอ แต่สาธุคุณกลับดึงมือเธอมาจูบอีกหนเสียนี่รจนาเผลอเงยหน้าสบตาคมกริบที่มองลงมาอย่างตกใจ ดีที่เธอถนัดดึงสีหน้านิ่งเก่ง ทำให้ไม่ได้เผลอหลุดจนมีพิรุธให้ใครจับได้“เอิ่ม! พี่สาจ๋า ทำอะไรเนี่ย ไม่อายชาวบ้านบ้าง รจเขินนะ”“แต่พี่ชอบให้รจเขินพี่ แก้มแดงแบบนี้น่ารักดี” ไม่พูดเปล่าใบหน้าหล่อเหลาพร้อมกับจมูกโด่งยังโน้มเข้าหาแก้มที่แดงน่ารักของเธอประกอบเสียด้วยรจนาใจหายวาบ ตัวแข็งทื่อ เมื่อถูกขโมยหอมแก้มซึ่งๆ หน้า ชักจะไม่ไหวแล้วนะ อย่าเล่นนอกบทแบบนี้สิโว้ย!“กรี๊ดดดด พี่สาธุทำไมพี่ทำแบบนี้กับผ่อง ฮือ คนใจร้าย อย่ากงอย่ากินมันเลยกับข้าวนี่ ฉันจะเอาไปเททิ้งให้หมากิน”หากพอคนพูดเหลียวซ้ายแลขวาก็หันไปเห็นหมาที่กำลังจู๋จี๋กันอย่างหวานชื่นบาดตาเข้าพอดี หญิงสาวอ้าปากหวอ ก่อนรีบสะบัดหน้าหนีพรืด กระแทกเท้าเดินกลับไปอย่างหัวเสียทันทีรอจนแขกไม่ได้รับเชิญหายลับตาไป นางเอกจำเป็นก็สั่งคัทตัวเองหันไปฟาดที่อกแกร่งดังพลั่ก“พี่มาหอมแก้มรจทำไมเนี่ย”สาธุคุณหลุดขำ “พี่หอมรจที่ไหน เมื่อกี้พี่หอมแฟนพี่ต่างหาก”“อย่ามาเล่นลิ้นนะ คนอุตส่าห์ช่วยเล่นละครไ
“บอกแล้ว แต่ไม่ฟัง”“แล้วกัน” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ก่อนมองใบหน้าหล่อที่ยุ่งเหยิง เสียงเรียกแจ๋วๆ ยังดังต่อเนื่องจนน่ารำคาญหู นั่นคนหรือนกแก้วอะไรจะเสียงเจื้อยแจ้วได้ขนาดนั้น“งั้นให้รจช่วยไหมล่ะ”ชายหนุ่มชะงักก่อนมองสบตาสวยเฉี่ยวที่แฝงความซุกซนของหญิงสาวตรงหน้า“ช่วยยังไงล่ะ”รจนาไม่ตอบ แต่ยักคิ้วแผล็บๆ พร้อมกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“พี่สาธุจ๋า อยู่ไหมเอ่ย...อุ๊ย!” นกแก้วปากแดงถึงกับผงะเมื่อจู่ๆ ประตูก็บ้านก็เปิดออก โดยฝีมือสาวแปลกหน้า“หล่อนเป็นใครยะ แล้วเข้าไปทำอะไรในบ้านพี่สาธุของฉัน”รจนายิ้มหวานทำหน้าใสซื่อ“แล้วทำไมฉันจะเข้าไปในบ้านพี่เขาไม่ได้ เธอล่ะเป็นใคร มาทำอะไรที่บ้านพี่สาธุของฉัน” หญิงสาวแกล้งย้อนถามเอ...จะว่าไปไดอะล็อกนี้มันก็คุ้นๆ แฮะ“ฉันมาหาพี่สาธุ เอาปิ่นโตมาให้ พี่สาธุอยู่ไหน” ยิ่งพูดก็ยิ่งห้วน แต่สายตานี่สิจิกเป็นไก่เชียวนะแม่คุณ แต่ขอโทษที่ทำอะไรคนอย่างรจนาไม่ได้“พี่สาจ๋า...ใครก็ไม่รู้มาหาจ้า ออกมาดูหน่อยสิจ๊ะ”รอเพียงไม่นานเจ้าของบ้านก็เดินออกมา รจนาจึงได้ทีเข้าไปกอดเอวสอบอย่างออเซาะ โดยไม่สนดวงตาลุกวาวๆ ของผู้หญิงอีกคน“พี่สาธุจ๊ะ นังนี่ใคร”รจนาเบ้หน้า มาจิกห
“ไม่ชอบเหรอ หรือจะให้เรียกว่าที่ระ...”“หยุดค่ะ! ไม่เอา! ไม่ต้องเรียกอะไรทั้งนั้น เรียกรจเฉยๆ พอ”“งั้นรจก็เรียกพี่ว่าพี่แล้วกันจะพี่ธุ หรือพี่สาจ๋าก็ตามใจ” เป็นอันว่าเธอก็ยังไม่อาจเอาชนะคนตรงหน้าได้เหมือนเดิมสิน่าสาธุคุณตักไข่เจียวใส่จานให้หญิงสาวด้วยความรู้สึกที่แปลกไปจากเดิมปกติเขาชอบนั่งกินข้าวคนเดียวเงียบๆ แต่พอมีเธอเข้ามาชวนคุยชวนต่อปากต่อคำเป็นเพื่อน ก็ทำให้อาหารธรรมดาๆ อร่อยขึ้นมาได้น่าแปลกที่กับรจนา แม้เธอจะช่างพูดช่างคุยแต่เขากลับไม่รู้สึกเบื่อหน่าย รำคาญ หรือกดดันจนอยากจะเดินหนีเหมือนเวลาต้องคุยกับคนแปลกหน้า หรือพวกสาวๆ คนอื่นๆ ที่แวะเวียนเข้ามาหา“จริงสิ อยู่คนเดียวเงียบๆ แบบนี้ ทำไมคุณ เอ๊ย! พี่ไม่หาแฟนมาอยู่เป็นเพื่อนแก้เหงาสักคนล่ะ รจได้ยินยัยเมรีบอกว่ามีสาวๆ มาตามจีบพี่ตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ”“ก็ยังไม่เจอใครที่อยากเป็นแฟนด้วย ที่มีเข้ามาก็มีแต่น่ารำคาญ เลยอยู่คนเดียวดีกว่า”“อะไรกัน ไอ้ที่เขามาจีบๆ นี่ไม่มีเข้าตาพี่สักคนเชียวเหรอ ยัยดาวเรืองที่ร้านขายของชำนั่นไง วันนั้นเห็นส่งสายตาให้ว้านหวาน”“ไม่เอาล่ะ ไม่อยากได้ลูกสาวเจ้ากรมข่าวลือมาไว้ที่บ้าน”รจนาหัวเราะเบาๆ เมื่อน
สุดท้ายรจนาก็มาลงเอยที่โต๊ะอาหารกับเจ้าของบ้านที่ตอนนี้แต่งตัวใหม่ด้วยเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาสั้นสีซีดแต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาน่ามอง คนหล่อทำอะไรไม่ผิด“ไงคุณ พอกินได้ไหม มื้อนี้ผมมีแต่กับข้าวบ้านๆ”แขกไม่ได้รับเชิญยื่นหน้ามองอาหารที่วางบนขันโตกไม้สาน มีจอผักกาดใส่กระดูกหมู ไข่เจียวฟูๆ หอมๆ แล้วก็มีน้ำพริก แคปหมูกับผักสดแนมดูน่ากินกับข้าวบ้านๆ จริงๆ ด้วย แต่นาทีที่ท้องหิวจะบ้านไม่บ้านเธอก็กินได้ทั้งนั้น“สบายมาก ว่าแต่กับข้าวพวกนี้คุณทำเองเหรอ”“เปล่า ฝีมือเมียลุงบุญที่คุณเจอหน้าไร่ทำแบ่งมาให้น่ะ ฝีมือผมน่ะก็แค่เก็บผักสดในไร่มากินกับน้ำพริก แล้วก็หุงข้าวแค่นั้น”“ฉันก็ว่างั้น” รจนาพยักพเยิด “แล้วนี่ฉันมาแย่งคุณกินแบบนี้ แล้วคุณจะอิ่มเหรอ”สาธุคุณตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานส่งให้คนช่างถาม“ไม่อิ่มก็เจียวไข่เพิ่ม ของหาได้ในไร่ไม่ได้เสียเงินซื้อ คุณกินให้อิ่มเถอะไม่ต้องห่วง ผู้หญิงตัวอวบๆ คนเดียวผมเลี้ยงได้น่า”ทั้งประโยคดูเหมือนจะมีคำเดียวที่ไม่เข้าหู“คุณว่าใครอวบ...”“ก็คุณไง...เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งอาละวาด ผมว่าสาวอวบๆ แต่สุขภาพดีมีเนื้อมีหนังแบบคุณน่ะสวยออกนะ ดีกว่าพวกสาวผอมๆ
“หึ งั้นคุณก็รีบไปแจ้งเร็วๆ เถอะ ถ้าเขารับแจ้งก็มาบอกผมด้วยนะ ผมจะได้ไปแจ้งบ้าง ข้อหาที่หมาคุณบุกรุกเข้ามาข่มขืนหมาผมถึงในบ้าน แถมเจ้าของหมายังมาหมิ่นประมาทจะแจ้งความจับผมทั้งๆ ที่ไม่มีความผิดด้วยอีกกระทง เผื่อต้องติดคุกพร้อมกันจะได้มีเพื่อนคุยไม่เหงา”“ไม่รู้ล่ะ คุณเป็นเจ้าของหมาหื่นตัวนั้น ถ้าหมาฉันเกิดตั้งท้องขึ้นมาคุณต้องรับผิดชอบ!”สาธุคุณงุนงง ทวนคำ“รับผิดชอบ? ยังไงล่ะ หรือคุณจะให้ผมรับเป็นพ่อของลูกในท้องคุณ เอ๊ย! ลูกในท้องหมาคุณน่ะเหรอ”รจนาฟังแล้วโมโหจนควันออกหู แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองดูหมาของเธอที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับหมาพันธุ์ทางของหนุ่มเจ้าของไร่ข้างกาย มันใช่เหรอเนี่ย แล้วทำไมสาวโสดแถมซิงแบบฉันต้องมานั่งดูหมาเอากันแบบนี้ด้วยวะ แถมไม่ได้ดูคนเดียวต้องมาดูพร้อมกับหนุ่มหล่อล่ำกล้ามแน่นในชุดวาบหวิวน่าปล้ำเสียด้วย เวรของกรรม!“นี่...ใจคอคุณจะยืนดูแบบนี้ต่อไปหรือ ผมว่าคงอีกนานเลยนะนั่นกว่าเขาจะเสร็จภารกิจ ผมว่าเราไปหาอะไรทำฆ่าเวลากันก่อนดีกว่านะ”สาธุคุณเอาน้ำเย็นเข้าลูบเพราะเห็นอีกฝ่ายทำหน้าเหมือนพร้อมจะกินหัวทุกคนที่ขวางหน้า“นี่คุณ...เราไป ‘เด้า’ กันก่อนดีไหม” เฮือก!!!
หญิงสาวบ่นในใจ พลางเข็นรถจักรยานไปจอดไว้ข้างต้นลั่นทมหน้าบ้านที่กำลังออกดอกสะพรั่ง พลางนึกเหน็บเจ้าของไร่เอาเข้าไปๆ นอกจากจะปลูกแห้ว ระกำ ลำไยแล้วเขายังอุตส่าห์มีต้นลั่นทมไว้หน้าบ้านอีก ชีวิตจะชอกช้ำรันทดไปไหนล่ะพ่อบรรยากาศรอบตัวบ้านเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่ เจ้าของบ้านคงเข้าไปทำงานในไร่ล่ะสิ อย่ากระนั้นเลยรีบหาเจ้าตัวแสบแล้วรีบเผ่นกลับก่อนที่เจ้าของไร่จะมาเจอว่าเธอแอบบุกบ้านเขาดีกว่าแต่ทว่า...“นั่นใคร!” เสียงห้าวดุตะโกนออกมาจากในบ้านทำเอาผู้บุกรุกสาวสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองทางต้นเสียงก็เห็นเป็นชายหนุ่มร่างสูงที่เดินออกมาจากในกระท่อมทรงแปลกตาแต่สวยน่าอยู่นั่น ในสภาพที่เรียกว่า...ล่อตาล่อใจสายหื่นไม่หยอก“อ้าว! คุณรจนาเมียเจ้าเงาะนั่นเอง มาหาผมถึงกระท่อมมีอะไรเหรอ หรือว่าคิดถึง...”รจนาค้อนคนปากดีจนหน้าคว่ำ โดยพยายามไม่มองแผงอกเปลือยเปล่าที่ทั้งขาว ทั้งล่ำแถมยังอุดมมัดกล้ามเซ็กซี่ที่มีหยดน้ำเกาะพราวบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวคงเพิ่งอาบน้ำมา น่าเสียดาย เอ๊ย! ต้องบอกว่ายังดีที่ด้านล่างยังมีผ้าขาวม้าพันรอบเอวหาไม่เธอคงได้เป็นตากุ้งยิงแล้วนี่ทำไมเธอต้องมาเจอเขาในสภาพนี้ตลอดเลยล่ะเนี่ย คราวก่
สวรรค์ของคนทำงานออฟฟิศคือเวลาใกล้เลิกงานเตรียมตัวกลับบ้าน แต่นรกของคนเตรียมเลิกงานก็คือ...“พี่รจคะ”หญิงสาวร่างเพรียวระหงชะงักเท้าที่ยังไม่ทันก้าวเหยียบเข้าออฟฟิศที่ติดป้ายฝ่ายประชาสัมพันธ์ค้าง ตาขวาเริ่มกระตุกรัวๆ“คะน้องปลา มีอะไรหรือเปล่าเอ่ย”รจนาหันไปฉีกยิ้มหวานให้เด็กฝึกงานสาวน้อยวัยใส แต่ใจนี่สิถึงขั้นสวดภาวนาอย่าเชียวนะ อย่ามางานเข้าตอนใกล้เลิกงานแบบนี้ โดยเฉพาะวันนี้ที่คนยิ่งรีบๆ อยู่ จะรีบไปเซอร์ไพร์ซฉลองวันเกิดแฟนเสียด้วย วันอื่นได้ไหม อย่ามาวันนี้!“มีค่ะ”คนฟังทำหน้าเมื่อย แอบกระแทกลมหายใจหนักหน่วงนั่นไง ซื้อหวยทำไมไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ“เมื่อกี้คุณอ้อยเลขาบอสโทรมาค่ะ บอกว่าถ้าพี่กลับมาแล้วให้รีบไปพบบอสที่ออฟฟิศด่วนเลยค่ะ”“ด่วนเหรอ มีอะไรหรือเปล่า...”คำถามนั้นหยุดค้าง เมื่อดวงตาสวยคมที่ถูกเจ้าตัวกรีดจนดูโฉบเฉี่ยวทันสมัยสมเป็นพีอาร์สาวสวยมือหนึ่งประจำแผนกปรายมองไปทางโต๊ะทำงานที่ติดป้าย ‘ผู้ช่วยฝ่ายประชาสัมพันธ์อาวุโส’ ซึ่งตอนนี้ว่างเปล่าพร้อมกับลางสังหรณ์ที่รุนแรง“แล้วนี่พี่ดาต้าล่ะ ยังไม่กลับมาจากไปเยี่ยมสื่ออีกหรือ”“อ๋อ...กลับมาพักใหญ่แล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ออฟฟิศบอส น...
Comments