งานดีๆ นั้นหายาก เธอจะมาตกงานตอนนี้ไม่ได้

 “อา...อย่างนั้น โอ้ววว ซี้ดดดด...”

เสียงแปลกประหลาดที่เล็ดลอดออกมาจากห้องผู้จัดการใหญ่ทำให้รจนาชะงักมือที่กำลังจะเคาะประตูฉับพลัน

เสียงอะไรวะ ใครเปิดหนังโป๊ดูในออฟฟิศนายเปล่าวะ หญิงสาวกวาดตามองทั่วออฟฟิศ คอมพิวเตอร์ของเลขาจีเอ็มนั้นปิดไปแล้ว พี่อ้อยเลขาก็หายตัวไม่อยู่เฝ้าโต๊ะอีก

รจนามองนาฬิกาข้อมือที่บอกว่าเลยเวลาที่เธอควรต้องกลับบ้านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของจักรินแฟนหนุ่มที่เธอตั้งใจจะซื้อเค้กไปเซอร์ไพร์ซหลังผิดนัดเขามาหลายครั้งเพราะเรื่องงาน

“อย่างนั้น...อืม ดีมาก...”

เสียงคุ้นหูของเจ้านายใหญ่ลอยมากระตุ้นต่อมความเผือกประจำตัว ทำให้พีอาร์สาวอดไม่ไหวต้องหาช่องส่องผี แต่ยังไม่ทันได้เห็นอะไรก็ดันโดนขัดจังหวะเสียก่อน

“อ้าว! คุณรจมาหานายเหรอคะ”

คุณอ้อยเลขาทักเสียงดังเกินเบอร์ รจนาแอบกลอกตาก่อนหันไปปั้นหน้าใสซื่อ หูแว่วได้ยินเสียงอะไรขลุกขลักแปลกๆ ดังออกมาจากในห้องเจ้านายชวนให้สงสัย

“งั้นเดี๋ยวพี่โทรแจ้งนายให้ก่อนนะคะว่าสะดวกให้พบหรือยัง”

“คุณรจมาแล้วหรือ ให้เข้ามาได้”

ไม่ทันได้อ้าปากท้วงว่าไม่ต้อง คนในห้องก็ตะโกนสวนออกมาเสียก่อน พร้อมกับเสียงปลดล็อกและประตูห้องที่เปิดออกผ่าง

คนที่รจนาสงสัยว่าหายไปไหน ก้าวออกมาด้วยมาดนางพญา แต่สภาพนั้นหากคนช่างสังเกตย่อมดูออกว่าไม่เนี้ยบเหมือนเดิม แถมลิปสติกยังมีคาบเลอะเลยขอบปากที่บวมเจ่อนิดๆ นั่นชวนให้อยากรู้ไปอีกว่าเจ้าตัวไปกินอะไรมา ปากถึงเจ่อได้เบอร์นั่น ท่าทางขนาดจะใหญ่น่าดู

“ดาต้า!”

คนถูกเรียกกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย สายตาที่มองรจนาในฐานะหัวหน้าและรุ่นพี่ดูเหนือและแอบเย้ยหยันในที

“พี่รจมาแล้วเหรอคะ”

อยากจะกระแทกให้หน้าหงาย ที่เธอต้องเลิกงานสายมันเพราะใครกันล่ะยะ เฮ้อ...ขี้เกียจสนใจ จึงหันไปหาคนกลาง

“รจเข้าไปได้แล้วใช่ไหมคะพี่อ้อย”

“อ๊ะ...เชิญค่ะเชิญ”

ดาริกายักไหล่ไม่ได้ยี่หระที่โดนเมิน แต่ยามที่เดินเฉียดมาใกล้ หูของรจนาก็ได้ยินเสียงกระซิบอย่างเป็นต่อ

“ขอให้โชคดีนะคะพี่รจ”

โชคดี! โชคดีอะไรของมันวะ โดนเรียกเข้าห้องเย็นตอนเลิกงานมันโชคดีตรงไหนเนี่ย

“อ้าว คุณรจมาแล้วเหรอ เชิญนั่งๆ ปิดประตูล็อกกลอนด้วย”

สภาพของดาริกาว่าประหลาดแล้ว มาเจอสภาพอีกคนนี่สิ ยิ่งประหลาดกว่า เรื่องชักไม่ชอบมาพากลเสียแล้วตั้งแต่คำอวยพรแบบแอ๊บๆ ของเพื่อนคู่แข่ง มาเจอสภาพเจ้านายใหญ่ที่เอิ่ม...ดูไม่จืด

เธอไม่ได้โง่ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าทั้งซาวเอฟเฟกต์แปลกๆ และสภาพที่เห็นตรงหน้าคืออะไร แต่ความอยู่เป็นสอนให้ต้องทำเป็นหูหนวกตาบอดเสียบ้างจะได้อยู่รอดปลอดภัย

“เห็นคุณอ้อยบอกว่านายเรียกพบรจเหรอคะ”

เรื่องใส่หน้ากากแป๊ะยิ้มขอให้บอก อีรจถนัดนัก แม้จะอยากตะโกนบอกอีกฝ่ายให้รูดซิปกางเกงขึ้นให้เรียบร้อยเสียหน่อย เพราะเกรงหนอนน้อยจะออกมาทำให้ตาสวยๆ ของเธอจะเป็นกุ้งยิงเสียก่อนก็เถอะ

หญิงสาวไม่แคร์หรอกว่าใครจะกุ๊กกิ๊กกับใคร หรือกินกันในออฟฟิศยังไง ท่าไหน ขอแค่ไม่ทำให้เสียงานเสียการจนเธอพลอยเดือดร้อนไปด้วยก็พอ แต่ท่าทางเคสนี้จะไม่ใช่แฮะ

“ได้ยินว่าช่วงนี้งานฝ่ายพีอาร์ยุ่งมาก”

ยุ่งสิวะ ก็ฝีมืออีเด็กฝากของเจ้านายทั้งนั้นที่ทำคนอื่นยุ่งหัวฟู

“ก็นิดหน่อยเป็นธรรมดาค่ะบอส แต่รจรับมือได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง”

“งั้นเหรอ...” เอ่ยเหมือนไม่เชื่อแล้วสายตาวิบวับๆ ที่ป้วนเปี้ยนแถวหน้าอกเธอนี่มันยังไงวะ คืออะไร

“บอสคะ”

“อืม...ดูเหมาะมือจริงๆ ด้วย” รจนาผงะ นึกว่าหูฝาด

“คะ อะไรเหมาะมือนะคะบอส”  

“ห๊ะ อ๋อเปล่าๆ ไม่มีอะไร ผมว่าคุณน่าจะรับมืองานหนักได้สบายๆ จริงๆ ด้วย”

ชายกลางคนรีบพยักพเยิด แต่สายตาไม่ยอมละไปจากสิ่งเย้ายวนที่เขาแอบหมายตามาตั้งแต่ตอนเพิ่งเข้ามารับตำแหน่งใหม่ แม่พีอาร์สาวคนสวยนี่ช่างมีต้นทุนล้นทะลักจนชวนให้กระหายใคร่ลองชิมเสียจริงๆ

“จริงๆ ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายพีอาร์ก็ว่างมาพักหนึ่งแล้ว คุณรู้ใช่ไหม”

“ทราบค่ะบอส” ทำไมจะไม่รู้ ก็เธอไงคนที่คู่ควรจะได้มัน

“อืม วันก่อนทางโอนเนอร์ก็ถามมาว่าจะแต่งตั้งใครมาแทนหัวหน้าคนเก่า ผมคิดถึงคุณก่อนคนแรก แต่ก็นั่นแหละ...”

รจนาหุบยิ้มฉับ รู้สึกตาขวาเริ่มกระตุกแรงขึ้นเรื่อยๆ มือที่กำมือถือไว้ขยับขยุกขยิก

“ผมก็ได้แต่คิด ถ้าโอนเนอร์ไม่ได้คิดตามก็คงยากหน่อย”

“คะ!”

พีอาร์สาวขมวดคิ้วแน่น อะไรคือเจ้าของบริษัทไม่คิดตามในเมื่อเธอสร้างผลงานให้บริษัทมาตั้งมากมายเท่าไหร่ มันไม่ได้เข้าตาพวกท่านๆ บ้างเลยหรือไงวะ

“คุณดาต้าไง คุณก็รู้ว่าทางโอนเนอร์เขาหนุนหลังคุณดาต้าอยู่ ทางนั้นก็โปรไฟล์ดีเสียด้วย เด็กจบนอก บุคลิกดี หน้าตาก็สวยหุ่นก็แซ่บ เอ๊ย! ดี แถมแต่งตัวก็เก่งเหมาะจะเป็นหน้าเป็นตาให้บริษัทเราเวลาออกงานออกการไม่เคอะเขิน”

ชิ! สวยแล้วไง แต่งตัวเก่งแล้วไง โอนเนอร์มาแหกตาดูการทำงานของยัยนั่นหน่อยไหม กากแล้วยังหยิ่งผยอง โง่แล้วดันอวดฉลาด สวยน่ะไม่เถียง แต่สวยแล้วไร้สมองทำงานไม่เป็นจะเอาขึ้นมาเป็นหัวหน้าขี่หัวเธอหรือไงยะ แต่ก็นั่นแหละ เธอก็ได้แค่คิด ท่องไว้ไอ้รจ ท่องไว้...

งานดีๆ นั้นหายาก เธอจะมาตกงานตอนนี้ไม่ได้