ตายแล้วบอส!

“รจคิดว่างานพีอาร์นั้นจริงๆ แค่สวยไปวันๆ อย่างเดียวมันอาจไม่พอ จริงไหมคะบอส สมัยนี้คนสวยๆ หาง่าย แต่คนที่ฉลาด ทำงานเป็น และขวนขวายเรียนรู้ พัฒนาตัวเองให้ก้าวทันโลกทันเทรนด์ใหม่ๆ ตลอดเวลาต่างหากที่ควรได้รับโอกาสมากกว่า”

“ก็นี่ไง ผมก็คิดแบบคุณเลยล่ะ แต่ก็นั่นแหละ...”

นั่นแหละอะไรอีกยะ หญิงสาวยืดหลังตรงราวกับแม่เสือระวังภัย

“ที่ผมเรียกคุณดาต้าและคุณเข้ามาคุยก็ด้วยเรื่องนี้ ผมอยากสนับสนุนคุณให้ได้ตำแหน่งหัวหน้าแผนกนะ เพราะยังไงก็มีประสบการณ์มากกว่า อีกอย่างคุณตาลก็บอกว่าคุณทำงานดีมาก แต่การต้องงัดข้อกับโอนเนอร์มันก็ควรมีแรงจูงใจกันหน่อย จริงไหม”

“แล้วแรงจูงใจที่บอสว่านั่นคืออะไรล่ะคะ” หญิงสาวแสร้งยิ้มหวาน นึกถึงคำอวยพรอาบยาพิษที่ดาริกาทิ้งไว้ให้ ภาวนาว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิด

“คือ...ตัวคุณไง!” รจนาสูดหายใจเข้าลึกจนถึงลิ้นปี่ มือกำโทรศัพท์มือถือแน่น ตาเหลือบไปมองแจกันดอกกุหลาบแสนสวยบนโต๊ะเจ้านายเพื่อคูลดาวน์อารมณ์ตัวเอง

เย็นไว้โยม...งานหายาก ท่องไว้ ฉันไม่อยากตกงานตอนนี้

“พูดก็พูดเถอะนะ ผมน่ะแอบถูกชะตาคุณมาตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว และคิดว่าอนาคตคุณต้องไปไกลกว่านี้แน่ ถ้าเพียงแต่...”

“เพียงแต่อะไรคะบอส”

คนพูดเปิดยิ้มกว้าง ก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินมาใกล้ แล้วฉวยโอกาสโน้มตัวลงมาจนเกือบชิดใบหน้าสวยเก๋ของเธอ

“ถ้าเพียงแต่คุณฉลาดรู้คิดว่าอะไรควรทำน่ะสิ”

“แล้วรจต้องทำอะไรเหรอคะ”

หญิงสาวแย้มริมฝีปากยิ้มหวานค้าง แต่มือไม้นี่สิสั่นไปหมด

“ก็...แค่เอาใจผมนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง ผมน่ะเป็นผู้ใหญ่ใจดีนะ ไม่ชอบบังคับใคร ดูแต่คุณดาต้าสิ เมื่อกี้เขาเอาใจผมมากๆ เพื่อให้ผมช่วยสนับสนุน แต่ผมว่าคุณคงจะไม่ยอมน้อยหน้าเขาหรอกใช่ไหม”

“อ้อ...แล้วเมื่อกี้คุณดาต้าเขาเอาใจบอสยังไงบ้างเหรอคะ”

“เขาก็แค่ให้ผมแตะเนื้อต้องตัวเขานิดๆ หน่อยๆ แล้วผมก็เลยให้เขาชิมไส้กรอกผมคืนบ้างเป็นการตอบแทน วินวินทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครเสียหายอะไร แต่กับคุณนี่ผมขอแค่...”

คนพูดกวาดสายตาไปหยุดที่เนินอกอวบอิ่มในชุดทำงานปราดเปรียวเท่านั้นน้ำลายก็สอ เปรี้ยวปากขึ้นมาทันใด

“ขอลองจับและดูดนมจากเต้าคุณนิดๆ หน่อยๆ แลกกับตำแหน่งหัวหน้าพีอาร์ที่ต้องการก็พอ!”

รจนายังคงยิ้มหวาน แต่สายตาแข็งกร้าวจิกมองคนหัวงูอย่างรู้เท่าทัน

ดูเหมือนอนาคตที่เธอหวังไว้กับที่นี่คงจะไม่รุ่งเสียแล้ว!

“แค่ลองจับลองดูดนมรจงั้นเหรอคะนาย หึ ได้สิคะ...”

เพล้ง! โผละ!

แจกันแสนสวยถูกฉวยมาฟาดกลางกบาลไอ้คนหัวงูเต็มแรงจนแตกกระจายเกลื่อนคามือ ไม่ต้องรอดูผลงาน เพราะเธอรู้ว่าศีรษะของอีกฝ่ายคงแตกจากเสียงเจ้าตัวที่โหยหวนเหมือนเปรตขอส่วนบุญ แถมมีน้ำสีแดงข้นคลั่กพุ่งกระฉูดทันใจและไหลอาบหน้าอีกฝ่ายจนแดงฉานทันตา

“โอ๊ย! หัวผม เฮ้ย! เลือด!”

“อะไรนะคะ อยากได้เลือดเพิ่มเหรอคะ ได้...รจจัดให้ค่ะ”

ยังไม่ทันที่คนเจ็บจะได้ตั้งตัว หมัดหนักๆ ก็กระแทกเข้าที่ริมฝีปากที่กำลังแหกปากโวยวายนั่นจังๆ จนมุมปากแตกยับอีกแผล และร่างอ้วนฉุนั่นหงายเก๋งลงไปนอนนับดาวที่พื้น

“เอ้า! ไงคะนาย หมัดรจนี่อร่อยดีไหม หรืออยากจะชิมบาทาอีกซักดอก”

“อูย...อิบ้า! มือหนักชิบหาย ใครก็ได้ช่วยด้วย ผมถูกทำร้าย ช่วยด้วย! เรียกตำรวจมาที โอ๊ย!”

ประตูเปิดผ่าง พร้อมพยานที่เข้ามาดูความหายนะในห้องอีกเพียบ

“เกิดอะไรขึ้นคะน้องรจ ว้าย ตายแล้วบอส!” คนเป็นเลขาตกใจตาเหลือก

“ยังไม่ตายหรอกค่ะพี่อ้อย แต่ถ้าอยากตายจริงรจช่วยได้นะ” สายตาสวยเฉี่ยวเหลือบมองหาตัวช่วย ทำให้คนไม่อยากตายแหกปากดิ้นพราดๆ

“เอามันออกไป ไล่ออก! ไล่มันออกไป อิหมาบ้า!”

“หึ! ไม่ต้องไล่ก็ไม่อยู่มันแล้วโว้ย บริษัทเฮงซวย เจ้านายก็ห่วย แตกหัวงูแบบนี้ทำงานจนตายก็ไม่รุ่ง”

ตอนนี้รจนาหน้ามืดเห็นช้างตัวเท่ามดเสียแล้ว แต่ก่อนออกเธอขอชดเชยให้หายเจ็บใจก่อน เหลียวซ้ายแลขวาไม่เจออาวุธเหมาะมือก็แอบขัดใจ เอาวะ ไม่ต้องใช้อาวุธก็ได้...

“เฮ้ย! อีบ้าจะทำอะไร ช่วยด้วย ใครก็ได้เรียกตำรวจที อ๊าก...”

พลั่ก...คร่อก!

พอขาดคำขาเรียวสวยก็จระเข้ฟาดหางใส่ต้นคอเจ้านายชีกอจนสลบเหมือดคาที่ ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเหล่าไทยมุงหน้าห้องและคุณเลขาที่ยืนหน้าขาวซีดด้วยความตกตะลึง ก่อนแหกปากลั่น

“ตายแล้วบอส!”

ผลของการจระเข้ฟาดหางใส่คนชีกอจบสลบเหมือดคาที่ในครั้งนี้ทำให้รจนาต้องขึ้นโรงพักครั้งแรกในชีวิตและโดนปรับข้อหาทำร้ายร่างกาย แต่เธอมีหรือจะยอมซวยคนเดียวทั้งๆ ที่ต้นเหตุความผิดไม่ใช่เธอสักหน่อย หญิงสาวจึงงัดหลักฐานเด็ดออกมาสู้ ยื่นคลิปเสียงที่ถูกเจ้านายพูดจาลวนลามให้ตำรวจฟังและแจ้งความกลับเจ้านายชีกอเสียเลย

แม้สุดท้ายจะโดนปรับอยู่ดีแต่เธอก็ไม่เสียดายเงินหรอกนะ แต่เสียดายที่ไม่ได้กระทืบเจ้านายหัวงูนั่นซ้ำให้หนำใจมากกว่า

หนอย กล้าดียังไงมาขอจับนมเธอ ไอ้เวรตะไลเอ๊ย หน้าตาเหมือนปลาลิ้นหมา ไม่รู้ว่ายัยดาต้ามันกระเดือกลงไปได้ไงวะ ถึงเธอเองจะอยากได้ตำแหน่งมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ยอมลดตัวทำเรื่องบัดสีแบบนั้นแน่

ดูเหมือนดาริกาคงถือว่าคุ้มค่ากับสิ่งที่ต้องจ่ายเพราะหลังจากนั้นไม่กี่วัน เพื่อนในบริษัทเธอก็โทรมาเม้าท์ให้ฟังว่ารายนั้นได้ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายพีอาร์ไปครองแทนเธอสมใจ

ส่วนรจนานั้นกลับได้รับของกำนัลเป็นซองขาวจากบริษัทเฮงซวยนั่นพร้อมเงินเดือนสามเดือนสุดท้ายที่เกือบไม่ได้ถ้าเธอไม่ขู่จะเอาเรื่องไปแฉในรายการของพี่หนุ่มกรรชัย และสื่อต่างๆ ที่เธอมีคอนเนคชั่นในมือเพียบล่ะก็คงชวด อย่าถามถึงโบนัสที่ควรได้เลย นี่เธอยังโดนแบล็กลิสต์จากบริษัทเป็นการตอบแทนความทุ่มเทตั้งใจทำงานสายตัวแทบขาดให้มาเกือบเจ็ดปีอย่างน่าเจ็บใจ ถ้าคิดว่านี่ถือว่าซวยแล้ว

ยังค่ะ! ความซวยของเธอเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...