เกวลินสูญเสียพ่อแม่ไปจากอุบัติเหตุที่เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ก่อนเธอจะถูกที่บ้านของพระเพลิงรับมาดูแลต่อ หลังจากนั้นพระเพลิงก็กลายเป็นทุกอย่างในชีวิตเธอ แต่ว่าเขาดันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว
View Moreหลังจากทานมื้อค่ำเสร็จเกวลินก็กลับมาขลุกตัวอยู่ในห้อง เธอทิ้งตัวลงนอนแล้วได้แต่คิดถึงคำพูดของพระเพลิงเมื่อเย็นที่คุยกับป้าหทัย เธอไม่ได้ตั้งใจจะไปแอบฟังแต่กำลังจะเดินไปหาดูว่าลืมกระเป๋าไว้ที่ห้องนั่งเล่นหรือเปล่า ก็เลยเผลอไปได้ยินบทสนทนานั้นเข้าคำพูดแสนตอกย้ำของพระเพลิงที่บอกว่าเธอเป็นแค่น้องสาวฟังกี่ครั้งใจก็ยังคงเจ็บอย่างไม่รู้สึกชินกับมันเสียที ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มแล้วเอาแต่มองจ้องผ้าพันแผลที่พระเพลิงเป็นคนพันให้นิ่งอยากจะให้เขาใจดีแค่กับเธอแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เรื่องวันนี้มันทำให้เธอได้เห็นความห่วงใยที่เขามีให้ดารกาว่ามันมีมากกว่าที่ให้เธอเป็นไหนๆ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอไม่มีทางสู้คนในใจเขาได้เลย"เกลเปิดประตูหน่อยค่ะ พี่เอากระเป๋ามาให้" พระเพลิงวางกระเป๋าสะพายใบโปรดทีาเธอลืมไว้บนรถเขาลงบนเตียงพร้อมช่อดอกไม้ที่เขาเจอมันในกระเป๋าเธอด้วย เกวลินได้แต่รอบกลืนน้ำลายเพราะเธอไม่คิดว่าอีกคนจะเห็นมัน ปกติจะรับแล้วเอากลับมาแบบนี้ก่อนจะหาวิธีทิ้งไปแต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่ทัน"ผู้ชายที่ไหนให้มาคะ?""คือ....เพื่อนไงคะ เพื่อนเกลเอามาให้ค่ะ""พี่ก็พึ่งรู้นะคะ ว่าเกลมีเพื่อนชื่อภูผาด้วย?" เ
"อ้าว น้องเกล" เสียงหวานที่เอ่ยทักทายทุกครั้งยามเธอมาที่นี่เป็นเรื่องปกติที่เธอคุ้นชินไปแล้ว ไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มตอบรับและยกมือไหว้ทักทายอีกคนกลับไปด้วยดารกา สาวสวยเพื่อนสนิทของพระเพลิงที่ทำตำแหน่งเลขาของรองประธานบริษัทอยู่ในตอนนี้ และที่สำคัญที่สุดเธอคนนี้คือเจ้าของหัวใจทั้งดวงของพระเพลิงผู้ชายที่เธอเองก็รักเขาจนสุดหัวใจ"เข้าไปในห้องสิคะ พระเพลิงอยู่ในนั้น" ดารกาเป็นคนอ่อนหวานแล้วก็ใจดีมาก บางครั้งเกวลินยังเผลออมยิ้มให้กับท่าทางใจดีของเธอเลย มันก็ไปแปลกหรอกที่พระเพลิงจะตกหลุมรัก เธอดูเพียบพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับเขามากจริงๆนั่นแหละ"ขอโทษค่ะ พอดีดาไม่รู้ว่าท่านประธานก็อยู่ด้วย""ไม่เป็นไรหรอกดา เข้ามาเถอะ เพลิงกับพ่อก็แค่คุยกันไปเรื่อยเปื่อย" น้ำเสียงอ่อนโยนแบบนี้ที่ใช้พูดกับดารกาเธอเองได้ยินมันมาเสมอ แต่จะรู้สึกอิจฉาไปมันก็เท่านั้น คนที่เป็นเจ้าของหัวใจเขาก็สมควรได้รับอยู่แล้ว"มีคนมาช่วยทำงานอีกแล้วค่ะ""หืม หนูเกลหรอ?" เกวลินเดินเข้าไปหลังจากที่ได้ยินลุงดนัยเรียกชื่อเธอ ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้คุณลุงกับพระเพลิงเหมือนอย่างที่ทำทุกวันหลังจากกลับจากมหาวิทยาลัยด้วย พระเพลิงรีบเดินเข้ามา
"อย่าลืมที่พี่บอกไปตอนทานข้าวนะคะ" "เรื่องไหนนะคะ?" บทสนทนาบนโต๊ะอาหารเช้าของวันนี้มันมากจนเธอเองก็คาดเดาไม่ได้เหมือนกันว่าพระเพลิงหมายถึงเรื่องไหน แล้วเหมือนความไม่รู้นั้นจะทำให้อีกคนหงุดหงิดขึ้นมาเสียด้วยสิ"สนใจเรื่องเรียนไปก่อน ถ้าใครมาจีบก็มาบอกพี่ด้วย" ถ้าพระเพลิงยังเอาแต่ย้ำเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้เธอควรรู้สึกยังไง ทั้งที่ใช้ความพยายามมากมายคอยห้ามความรู้สึกตัวเองไว้ แต่การกระทำของเขาก็เอาแต่ดึงเธอให้คิดเข้าข้างตัวเองไปไกลอยู่อย่างนั้"ถ้าเกลบอกพี่ แล้วพี่จะทำอะไรคะ?" "ก็ลองบอกมาก่อนสิคะ" เกวลินได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธไป พระเพลิงเองคงไม่รู้ว่าไม่จำเป็นต้องมานั่งห่วงเธอเรื่องใครเข้ามาจีบเลย เพราะหัวใจดวงน้อยนี้ของเกวลินมีเอาไว้เพื่อรักแค่เขาเท่านั้นก้าวเดินไปตามทางเดินเข้าใต้ตึกคณะบริหาร กว่าพระเพลิงจะยอมปล่อยเธอลงมาจากรถก็คุยและย้ำเรื่องเดิมซ้ำอีกหลายครั้ง เธอชินเสียแล้วพระเพลิงมักเป็นอย่างนี้เสมอยามได้ยินมาว่าผู้ชายคนไหนเข้ามายุ่มย่ามหรือออกแนวชอบเธอในเชิงนั้น แต่อาการของเขาดูจะมากขึ้นก็ช่วงตั้งแต่เธออายุได้สิบแปดปีบริบูรณ์ละมั้งเกวลินยังจำวันนั้นได้ดีไม่มีวันลืมได้ลง ในช
เกวลินก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โชคร้ายต้องสูญเสียพ่อแม่ไปพร้อมกันเพราะอุบัติเหตุที่เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ค่ำคืนหนึ่งที่ฝนตกหนักเมื่อหกปีก่อนที่สามคนพ่อแม่ลูกพูดคุยกันด้วยความสุขเหมือนอย่างทุกวัน เด็กสาวพูดเจื้อยแจ่วแล้วหยิบของในถุงของเล่นแสนแพงที่พึ่งอ้อนให้คุณพ่อจ่ายเงินซื้อให้ขึ้นมาเชยชมคุณแม่ที่นั่งอยู่ด้านข้างลูบหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่ เด็กสาวแสนออดอ้อนขยับหอมแก้มคุณแม่ไปฟอดใหญ่จนคุณพ่อยังต้องเอ่ยปากแซวเสียงหัวเราะและความสุขทั้งรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าของพวกท่านในวันนั้นใครจะรู้ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็น ถนนที่เปียกชุ่มส่งผลให้รถเสียหลักไถลพุ่งชนกับขอบทางด่วนเต็มแรง เด็กสาวร่ำไห้เสียงดังลั่นด้วยความตกใจราวกับว่าผ่านไปไม่นานที่เธอวูบไปแต่ทว่าการลืมตาตื่นในครั้งนี้ของเธอมันเหมือนกับโลกทั้งใบถูกพังทลายลงตรงหน้า คุณพ่อเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ ส่วนคุณแม่ที่โอบกอดเด็กสาวไว้แน่นเพื่อปกป้องก็เสียชีวิตในเวลาต่อมาเธอตื่นมาพบกับความจริงที่ว่า......เธอไม่เหลือใครในชีวิตอีกต่อไปแล้วภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นยังคงเป็นฝันร้ายที่เกวลินไม่อาจลืมได้ มันยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่บ่อ
เกวลินก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โชคร้ายต้องสูญเสียพ่อแม่ไปพร้อมกันเพราะอุบัติเหตุที่เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ค่ำคืนหนึ่งที่ฝนตกหนักเมื่อหกปีก่อนที่สามคนพ่อแม่ลูกพูดคุยกันด้วยความสุขเหมือนอย่างทุกวัน เด็กสาวพูดเจื้อยแจ่วแล้วหยิบของในถุงของเล่นแสนแพงที่พึ่งอ้อนให้คุณพ่อจ่ายเงินซื้อให้ขึ้นมาเชยชมคุณแม่ที่นั่งอยู่ด้านข้างลูบหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่ เด็กสาวแสนออดอ้อนขยับหอมแก้มคุณแม่ไปฟอดใหญ่จนคุณพ่อยังต้องเอ่ยปากแซวเสียงหัวเราะและความสุขทั้งรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าของพวกท่านในวันนั้นใครจะรู้ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็น ถนนที่เปียกชุ่มส่งผลให้รถเสียหลักไถลพุ่งชนกับขอบทางด่วนเต็มแรง เด็กสาวร่ำไห้เสียงดังลั่นด้วยความตกใจราวกับว่าผ่านไปไม่นานที่เธอวูบไปแต่ทว่าการลืมตาตื่นในครั้งนี้ของเธอมันเหมือนกับโลกทั้งใบถูกพังทลายลงตรงหน้า คุณพ่อเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ ส่วนคุณแม่ที่โอบกอดเด็กสาวไว้แน่นเพื่อปกป้องก็เสียชีวิตในเวลาต่อมาเธอตื่นมาพบกับความจริงที่ว่า......เธอไม่เหลือใครในชีวิตอีกต่อไปแล้วภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นยังคงเป็นฝันร้ายที่เกวลินไม่อาจลืมได้ มันยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่บ่อ...
Comments