หญิงสาวอกหักจนต้องหนีมาอยู่บ้านของเพื่อนแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดเพราะชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ดีๆก็ไปแต่งงานซะงั้น..ทำให้เธอต้องมารักษาแผลใจที่ผืนป่าทางภาคเหนือ ไม่รู้ด้วยเหตุอันใดดันมาทำให้เธอเจอชายหนุ่มคู่กัดที่ไม่อยากเจอแถมยังต้องมาอยู่บ้านหลังเดียวกันอีกไม่รู้กามเทพเล่นตลกอะไรทำให้ทั้งเขากลับพลาดมีสัมพันธ์เธอจนเกิดบ่วงที่ไม่อาจจะหลุดพ้นหนีกันได้
View Moreบ้านเดชณรงค์
20.00
กว่าเพลงพิณและพาฝันจะเดินทางมาถึงที่บ้านเดชณรงค์ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเพราะหนทางที่ทั้งสองเดินทางเข้ามามันช่างยากลำบากเหลือเกินอีกทั้งสัมภาระของทั้งสองยังพะลุงพะลังอีก
“นี่ยัยเพลงฉันไม่คิดว่าแม่แกจะหาที่อยู่ที่มันช่างเข้าถึงได้ยากลำบากขนาดนี้เลย”
พาฝันเดินบ่นอุกเมื่อลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาถึงหน้าบ้านกว่ารถสองแถวจะมาส่งเธอถึงหน้าปากทางบ้านก็เล่นเอาพวกเธอทั้งสองหัวฟูยุ่งเหยิงกันเลยทีเดียวถ้าหญิงสาวไม่ติดว่าสงสารเพื่อนที่กำลังอกหักอยู่มีหวังที่กันดารแบบนี้เธอก็ไม่ขอมาด้วยหรอก
“เอาน่ายัยฝันแล้วแกจะให้ฉันทำยังไงไม่อย่างนั้นคุณแม่ฉันก็ไม่ยอมให้มาอยู่ที่นี่อยู่ดีอะ”
เพลงพิณพูดพร้อมหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตูบ้าน
“เสร็จหรือยังแกยุงจะหามฉันไปกินในป่าแล้วเนี่ยนี่ถ้าขาสวยๆของฉันลายมันเป็นเพราะแกเลยยัยเพลง”
พาฝันใช้มือปัดยุงที่รายล้อมเธอมือเป็นพัลวันยุงที่นี่เยอะมากซะจนแทบจะหามตัวเธอไปได้อยู่แล้ว
“แล้วเปิดไฟตรงไหนล่ะเนี่ย...นี่แกเจ้าของบ้านเขาไม่คิดจะมาดูมาแลแขกบ้างหรือไง”
เมื่อเพลงพิณไขกุญแจเปิดเข้ามาในบ้านได้ทั้งสองก็รีบเดินหาสวิทช์ไฟกันทันทีพาฝันรู้สึกแปลกใจที่เจ้าของบ้านไม่คิดจะห่วงใยแขกที่มาพักบ้านตัวเองเลยหรือไงว่าจะหยิบจะจับอะไรถูกมั้ย
“คุณแม่ฉันโทรมาบอกว่าวันนี้พี่เค้าไม่ว่างน่าจะมาพรุ่งนี้เช้าเพราะติดธุระน่ะ”
พิมพาโทรบอกเพลงพิณตั้งแต่เมื่อหญิงสาวมาถึงสนามบินแล้วว่าวันนี้ลูกชายของเพื่อนแม่เธอที่เป็นเจ้าของบ้านไม่ว่างแล้ววันนี้ก็ไม่น่าจะกลับบ้านด้วยเพราะติดธุระจึงให้เธอหาทางเข้าบ้านกันไปก่อนกุญแจที่เธอได้มาก็ได้มาจากน้าดรุณีเพื่อนของแม่เธอที่เป็นคนส่งมาให้นี่แหละแต่เธอเองก็ยังไม่เคยเห็นลูกชายเขาเหมือนกันแม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักเพราะตอนที่เคยเจอกันต่างคนก็ต่างรีบไม่ได้มีเวลาซักไซร้อะไรกันมากนัก
“พี่เค้าหรอ.....เค้าเป็นผู้ชายใช่ป่ะแล้วหล่อมั้ยอะแกอายุเท่าไร”
พาฝันยื่นหน้ามาใกล้ๆกับเพื่อนสาวด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามแบบของเธอ
“ฉันก็ไม่รู้อะแกไม่เคยเห็นหน้าแถมชื่อยังไม่รู้จักอีกด้วย”
เพลงพิณตอบไปตามความจริงเพราะเธอเองก็ไม่เคยเห็นแถมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกชายของเพื่อนแม่เธอชื่อว่าอะไรอายุเท่าไร
“อ้าว....แล้วแม่แกไม่บอกเลยหรือไง”
พาฝันรู้สึกงงกับเพื่อนสาวของเธอที่จะมาอาศัยอยู่บ้านของเขาทั้งทีแต่กลับไม่รู้จักเจ้าของบ้าน
“ฉันก็ไม่เห็นคุณแม่จะบอกอะไรกว่าจะอนุญาติให้มาที่นี่ฉันก็ขอร้องแทบเป็นแทบตายแล้วฉันก็ไม่กล้าจะถามอะไรคุณแม่มากนักหรอกแก”
ด้วยความที่เพลงพิณเองอยากมาที่ใจจะขาดเพราะอยากตัดขาดจากโลกภายนอกสักพักเธอขอมารักษาแผลใจที่นี่สักระยะเมื่อคนเป็นแม่ยอมให้มาแต่มีข้อแม้ว่าต้องมาอยู่ที่นี่เธอจึงตอบตกลงในทันทีเพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะเปลี่ยนใจโดยที่ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อเลยสักนิด
“อืมมมมม...งั้นช่างเถอะเดี๋ยวก็คงได้เจอ”
พาฝันเห็นว่าในเมื่อไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านเป็นใครก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็คงได้เจอกันเอง
“นี่อะไรอะ....”
พาฝันหยิบโพสอิทที่แปะอยู่บนโต้ะตรงหน้าที่พวกเธอนั่งอยู่เลยหยิบขึ้นมาอ่าน
“ผมต้องขอโทษพวกคุณที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับนะครับผมติดธุระด่วนจริงๆห้องของพวกคุณอยู่ทางซ้ายมือถัดจากบันไดมีสองห้องผมทำความสะอาดไว้เรียบร้อยแล้วส่วนอาหารสดผมซื้อเตรียมไว้ที่ตู้เย็นในครัวเรียบร้อยแล้วพวกคุณจะทานอะไรก็ตามสบายเลยนะครับ…..โหหหหโคตรเอาใจใส่อะแก”
พาฝันอ่านข้อความไปยิ้มไปคิดว่าชายหนุ่มเจ้าของบ้านคงเป็นคนที่เอาใจใส่คนอื่นอย่างดีเสียดายที่วันนี้ยังไม่มีโอกาสได้เจอเขาเสียนี่
“หรอ…เอาใจใส่…..แกลืมอะไรไปหรือป่าวยัยฝันว่าพวกเราทำกับข้าวไม่เป็น”
เพลงพิณถึงกับกรอกตามองบนแล้วถอนหายใจเธอไม่รู้จะซึ้งดีมั้ยที่ชายหนุ่มเจ้าของบ้านซื้ออาหารสดไว้ให้แต่พวกเธอดันทำกับข้าวไม่เป็น
“เออ…จริงด้วยฉันลืมไปเลยอ่า”
จากที่พาฝันทำหน้าซึ้งอยู่เมื่อครู่เมื่อฟังคำพูดของเพื่อนสาวที่ทำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆถึงกับต้องเปลี่ยนสีหน้ากะทันหันเธอลืมไปซะสนิทเลยจริงๆว่าพวกเธอสองคนเป็นลูกคุณหนูไม่เคยทำกับข้าวและก็หยิบจับอุปกรณ์ในครัวไม่เป็นเลยด้วย
“งั้นคืนนี้เราคงต้องนอนกันพร้อมความหิวไปก่อนแล้วแหละแกพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที”
“เฮ้อออ”
พาฝันทำหน้าเศร้าบอกกับเพลงพิณทำเอาหญิงสาวต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ดูท่าว่าการที่พวกเธอมาพักผ่อนอยู่ที่นี่มันจะไม่สบายอย่างที่คิดซะแล้วสิ
ทั้งสองต่างแยกย้ายกันนอนคนละห้องที่ชายหนุ่มได้เตรียมไว้ให้พาฝันเมื่อหัวถึงหมอนก็ฟุบหลับลงในทันทีเพราะตอนนี้เธอเพลียมากเหลือเกินไอ้เรื่องความหิวของเธอขอเอาไว้ก่อนพรุ่งนี้เธอจะกินให้แหลกลานชดเชยกับวันนี้ที่เธออดมาตั้งแต่มื้อกลางวัน
ทางด้านเพลงพิณเมื่อลากกระเป๋าเข้าห้องของเธอด้วยความที่ทั้งเพลียและหิวหญิงสาวรีบเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเมื่อเธอมองรอบๆห้องก็คิดว่าคนที่ตกแต่งห้องนี้ต้องเป็นคนที่มีรสนิยมพอสมควรดูจากการเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่คุมโทนและการจัดวางก็ยังดูทันสมัยอีกด้วย
หญิงสาวเดินสำรวจสักพักก็เข้าไปอาบน้ำแล้วหยิบหนังสือที่วางอยู่บนโต้ะขึ้นมาอ่านเมื่อหญิงสาวเลือกหยิบดูที่กองหนังสือก็พบว่าหนังสือที่วางอยู่มีแต่หนังสือที่เกี่ยวกับป่าเขาและพันธ์สัตว์ต่างๆแถมยังมีพวกวิธีทำเกษตรกรรมที่ไม่ใช้สารเคมีอีกด้วยเธอคิดว่าคงจะเป็นของเจ้าของบ้านนี้แหงๆเพราะเธอก็ได้รู้มาบ้างว่าเมื่อลูกชายของน้าดรุณีเพื่อนของแม่เธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เรียนจบ
ตอนนี้เธอก็ยังสงสัยอยู่ว่าคนที่จบเมืองนอกเมืองนาแถมที่บ้านก็มีธุรกิจใหญ่โตทำไมถึงเลือกใช้ชีวิตแบบนี้หญิงสาวรีบสลัดความคิดออกจากหัวในเมื่อเธอเป็นแค่คนที่มาอาศัยจะไปอยากรู้เรื่องอะไรของเจ้าของบ้านพลันสายตาก็เหลือบมองไปที่หน้าต่างที่มีแสงของดวงจันทร์และดวงดาวสลัวๆผ่านเข้ามาเธอเองจึงรีบเดินออกไปชะโงกมองนอกหน้าต่าง
“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว“ไม่ผิดหรอกเพลง”“พ...พี่..ดิน”เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลยอันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป
“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด“อื้มมมมมม....”เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว“ฝันพี่ขอโทษ”“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแ
“อื้มมมม”เมื่ออัคคีเห็นว่าหญิงสาวจะตะโกนให้คนช่วยเขาจึงรีบปิดประตูล็อคกลอนดันตัวเธอเข้ามาในห้องพร้อมประกบจูบหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงดังโวยวายอีกต่อไปปั้กๆๆๆหญิงสาวตกใจอย่างมากที่จู่ๆร่างของเธอก็โดนเหวี่ยงมาในห้องของใครก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเข้ามาเป็นใครเธอก็รีบใช้สองมือทุบไปที่ตัวชายหนุ่มทันทีหญิงสาวเองไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ด้วยซ้ำปั้กกกก“โอ้ยยยย...ฝันหยุดเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวเห็นว่าในเมื่อเธอทุบตีคนที่ประกบจูบเธออยู่อย่างนั้นแล้วเขาเองก็ยังไม่สะทกสะท้านต่อแรงเธอสักเล็กน้อยเธอจึงตัดสินใจใช้ขาของเธอถีบชายหนุ่มออกจากตัวของเธออย่างสุดแรงพร้อมวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดออกแล้ววิ่งหนีไปแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่มอยู่ดีชายหนุ่มที่กระเดนออกจากตัวหญิงสาวเพราะแรงถีบของเธอเขารีบลุกขึ้นวิ่งตามหญิงสาวพร้อมรวบกอดเธอจากข้างหลังได้ก่อนที่เธอจะถึงประตู“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนหลอกลวงอย่ามายุ่งกับฝันนะ”เมื่อหญิงสาวถูกชายหนุ่มรวบตัวได้จากด้านหลังเธอก็ดิ้นจนสุดแรงปากก็พร้อมว่าเขาต่างๆนาๆที่โกหกเธออีกด้วยตอนนี้เธอยังโกรธเขาไม่หายและโกรธมากขึ้นอีกด้วยที่เขาทำกับเธอแบบนี้ตุ้บบบ“โอ้ย
“ไม่เป็นไรหรอกลูกนอนพักอีกเดี๋ยวก็คงจะหายเดี๋ยวบ่ายพ่อมีคุยงานต่อพ่อมียาที่หมอให้ไว้อยู่....ฝันไม่ต้องห่วงพ่อหรอกลูก”“กินยาหรอคะ...คุณพ่อกินยามานานเท่าไรแล้วคะทำไมฝันถึงไม่เห็นรู้เรื่องแล้วนี่คุณพ่อนอนซมขนาดนี้ยังห่วงงานอีกหรอคะฝันอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคุณพ่อจะบ้างานไปจนถึงเมื่อไร”เมื่อพาฝันได้ยินที่พ่อของเธอพูดขึ้นอารมณ์ของเธอตอนนี้ก็เริ่มเดือดประทุขึ้นทันทีเพราะเธอพ่อเธอป่วยขนาดนี้ยังจะบ้างานอยู่อีกเธอไม่ได้อยากจะใช้คำพูดแรงๆกับพ่อเธอนักหรอกแต่มันอดไม่ได้แล้วจริงๆเธอพูดไปพลางน้ำตาคลอไป“ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อหนูไงลูก”“แต่คุณพ่อเคยรู้มั้ยคะว่าฝันไม่ได้ต้องการเงินจากคุณพ่อเลยฝันต้องการแค่เวลาที่คุณพ่อจะมีให้ฝันก็เท่านั้นฝันเคยนั่งอิจฉาคนอื่นนะคะที่เค้านั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกทั้งที่กับข้าวนั้นมันก็ไม่ได้มีหลายอย่างแบบเราเลยแต่พวกเค้าก็นั่งกินกันอย่างมีความสุขฝันอยากเป็นแบบนั้นค่ะคุณพ่อ....ฝันอยากให้คุณพ่อนั่งกินข้าวกับฝันแบบนั้นฝันอยากคุณพ่อไปเที่ยวกับฝันแบบไม่ห่วงงาน...ฝันอยากให้คุณพ่อได้เห็นเวลาที่ฝันทำอะไรสำเร็จแต่ไม่เคยเลย...ฮือๆๆๆ”หญิงสาวพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใ
บ้านเดชณรงค์“โถ่เอ้ยไอ้ผู้ชายขึ้โกหก..หึ.”พาฝันวิ่งกลับมาเก็บของที่บ้านเดชณรงค์เตรียมตัวกลับทันทีเธอเก็บเสื้อผ้าไปด้วยบ่นไปด้วยด้วยความโมโหไม่คิดว่าจะโดนคนที่เธอรักโกหกกันมานานขนาดนี้“ลุงคะ..คือพอดีว่าหนูจะเข้าไปในตัวเมืองค่ะลุงไปส่งหนูได้มั้ยคะเดี๋ยวหนูให้ค่ารถ 2000”“อ๋อ..ได้เลยหนูขึ้นมาเลย”พาฝันรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านนั้นมาอย่างรวดเร็วคิดว่าถ้าเธอเดินออกมายืนรอที่หน้าถนนคงจะมีรถผ่านมาสักคันให้เธอพอได้อาศัยเข้าเมืองพลันสายตาก็เห็นลุงที่เธอเคยเจอที่ไร่ขับรถกระบะเก่าๆผ่านมาพอดีเธอจึงโบกมือเรียกพร้อมให้ลุงไปส่งเธอที่ตัวเมืองเพื่อที่เธอจะไปสนามบินและกลับกรุงเทพทันทีก๊อกๆๆ“ฝันอยู่มั้ย..เปิดประตูให้พี่หน่อยฝัน”อัคคีเดินกลับมาที่บ้นพร้อมดินแดนเมื่อมาถึงดินแดนจึงให้ชายหนุ่มรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องโดยทันทีแอ้ดดดดด“ฝัน!!!”อัคคียืนเคาะประตูห้องอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ยักเห็นว่าจะมีใครมาเปิดเขาจึงลองบิดลูกบิดที่ประตูดูปรากฏว่าห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ด้านในห้องของเธอทันที“ฉันไม่ฝันอยู่บนห้องเลย”เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใครอยู่เข้าจึงเดินสำรวจทั่วห้อง
“ตอนนี้ยัยฝันกำลังโกรธอยู่ใครก็ห้ามขัดฝันว่าคงต้องรอให้นางอารมณ์ดีกว่านี้อีกนิดคงจะติดต่อฝันกลับมาเองได้เรื่องยังไงเดี๋ยวฝันจะบอกคุณเองตอนนี้คุณไปเคลียกับแม่ผู้หญิงคนนั้นให้จบก่อนเถอะ”พาฝันเห็นว่าคู่นี้ต่างไม่มีสติพอกันแล้วจึงรีบเสนอแนวทางการแก้ไขให้เพื่อที่จะได้จัดการตัวปัญหาได้รวดเร็วชายหนุ่มเองก็ถึงกับโมโหหัวเสียอย่างมากที่แพทตี้ทำให้เขาและเพลงพิณต้องเข้าใจผิดกันเขาถึงกับต้องยื่นคำขาดว่าถ้าเธอมายุ่งกับเขาและเพลงพิณอีกเรื่องราวสุดฉาวของเธอตอนที่คบกับเขาอยู่ตอนนั้นโดนแฉว่อนแน่เขาจำต้องใช้วิธีนี้ขู่เธอเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวเพราะหญิงสาวกลัวเรื่องที่เธอจะเสียชื่อเสียงเป็นที่สุดติ้ดๆ“คุณดินยัยฝันส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับไปที่บ้านแล้วค่ะ”เมื่อพาฝันได้ยินเสียงข้อความเข้าในมือถือหญิงสาวรีบเปิดอ่านทันทีมันเป็นข้อความของเพื่อนสาวของเธอที่ส่งมาบอกเธอว่านั่งเครื่องกลับมาบ้านนที่กรุงเทพแล้วและก็ขอโทษเธอด้วยที่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวซึ่งข้อนี้พาฝันเข้าใจเพื่อนสาวของเธอดี“งั้นเดี๋ยวผมตามไปแต่ตอนนี้ผมคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของผมเรื่องรถก่อน”“โอเคค่ะงั้นฝันไปด้วย”ชายหนุ่มจำต้
“เดี๋ยวคุณเป็นแขกก็ควรจะรอเจ้าของบ้านเค้าลงมาก่อนสิคะ...ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเค้าก็คงจะลงมาคุณมีธุระสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”พาฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลยแถมยังทำหน้าทำตาเชิดใส่พวกเธอตลอดเวลาอีกด้วยหญิงสาวเองก็ชักเริ่มไม่ชอบหน้าหญิงผู้มาใหม่คนนี้แล้วเหมือนกันเพลงพิณเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นเธอจึงรีบดึงแขนของพาฝันไว้เป็นการปรามเธอว่าอย่าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเลย“ฉันชื่อแพทตี้และฉันก็ไม่ใช่แขกฉันเป็นแฟนของเจ้าของบ้านพวกหล่อนเกทนะ”แพทตี้เดินก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องชะงักกับคำพูดของพาฝันเธอจึงหันมาประจันหน้ากับพาฝันพร้อมบอกว่าเธอเป็นแฟนกับดินแดนและก็มีสิทที่จะขึ้นไปหาชายหนุ่มตอนนี้ด้วย“ห้ะ...มั่วหรือป่าวเธอนี่แฟนคุณดินยืนอยู่โทนโท่ตรงนี้เธออย่ามาสตอหน่อยเลย”“ฝันพอเหอะ”เพลงพิณยังตกใจกับคำพูดของแพทตี้อยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนจนแทบจะร้องให้ออกมามีแต่พาฝันเท่านั้นที่ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับแพทตี้อยู่ไม่เลิกจนเพลงพิณเองต้องปรามเพื่อนเธออีกรอบ“แฟนหรอ..เธอรู้หรือป่าวว่าดินชอบกินอะไร..ชอบไปที่ไหน...แล้วทำอะไรบ้างเธอรู้หรือป่าวฉันจะบอก
“พี่ขออีกรอบนะคนดี”ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอวันต่อมา08.00 น.“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน“ไม่รอกันเลยนะยังเพล
21.00 น.เป็นอีกคืนที่อัคคีและพาฝันนอนดูดาวด้วยกันที่ระเบียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าครั้งก่อนๆเพราะในวันนนี้ทั้งคู่นอนดูดาวด้วยกันในฐานะแฟนครั้งแรกตัวก็จะติดกันมากกว่าเดิมหน่อยๆ“คืนนี้ดาวส้วยยยยสวยนะคะพี่เพลิง”“หืมมพี่ก็เห็นมันก็สวยปกติอยู่ทุกวันนะฝัน”“ไม่ปกติสิคะก็เพราะวันนี้เรานอนดูดาวกันในฐานะแฟนวันแรกมันก็ต้องสวยกว่าวันอื่นอยู่แล้วค่ะ”“ปากหวานเก่งจังนะเรา”“ก็หวานกับพี่เพลิงคนเดียวแหละค่ะ”ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงจวบจนเนิ่นนานแต่ทั้งคู่ก็ยังคิดว่ามันยังไม่พอสำหรับการนอนคุยกันตอนนี้ถ้าใครได้มาเห็นทั้งคู่ก็คงจะอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันหวานจนความหวานของน้ำตาลยังเทียบไม่ได้2 อาทิตย์ผ่านไป22.00 น.บ้านพักบนดอย“พี่ดินคะไม่เจอลูกจันทร์เป็นอาทิตย์ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”“อืมมม...แต่จะให้ทำยังไงได้เพื่อความปลอดภัยของลูกจันทร์ก็คงต้องให้ลูกจันทร์อยู่ที่นั่นไปก่อนนั่นแหละ”เพลงพิณรู้สึกเหงาเมื่อไม่เจอลูกสาวบุญธรรมเธอเป็นอาทิตย์แล้วเพราะขึ้นดอยมาทีไรก็ต้องเป็นอันต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดเพราะสถานการณ์ที่หมู่บ้านไม่สู้ดีนักเพราะพวกกลุ่มคนมีอิทธิพลเริ่มที่จะเหิมเกริมไม่เกรงใจแม้กระทั้งป
Comments