ตอนที่34

“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”

หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่

“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”

ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย

“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”

ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย

“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”

ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”

หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด

“อื้มมมมมม....”

เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว

“ฝันพี่ขอโทษ”

“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”

เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแกเธอโดยที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเธอเลยเขาไม่ควรที่จะทำกับคนที่เขารักแบบนี้ยิ่งคิดความรู้สึกผิดก็แล่นเข้ามาในหัวใจชายหนุ่มได้เพียงแต่กอดเธอเอาไว้และพูดขอโทษหญิงสาวออกมาอย่างสำนึกผิด

“พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างพี่รักฝันนะรักมากด้วยแต่ที่พี่ไม่ได้บอกความจริงเพราะพี่กลัวกลัวว่าถ้าพี่บอกฝันไปในตอนนั้นเราจะไม่เหมือนเดิมฝันจะตีตัวห่างจากพี่เรื่องนี้พี่เห็นแก่ตัวพี่รู้ดีตอนนี้พี่ทำได้แค่พูดขอโทษฝันจากใจจริงพี่ขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยฝันเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนพี่จะรับผิดชอบฝันทุกอย่างเองขอโอกาสให้พี่ได้ดูแลฝันนะ”

ชายหนุ่มกระชับกอดหญิงสาวจากด้านหลังของเธอพร้อมพูดความในใจออกมาทั้งหมดพร้อมทั้งขอโอกาสเริ่มต้นใหม่กับหญิงสาวเพื่อให้เขาได้มีโอกาสดูแลเธอ

“สัญญากับฝันได้มั้ยว่าจะไม่โกหกกันอีก”

พาฝันชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งเธอจึงตัดสินใจพูดออกมาหญิงสาวเองเมื่อได้ฟังเหตุผลของชายหนุ่มเอกคลายความโกรธเรื่องที่เขาโกหกเธอขึ้นมาบ้าง

“พี่สัญญา...ฝันหายโกรธพี่แล้วใช่มั้ย”

ชายหนุ่มพลิกตัวหญิงสาวให้หันกลับมาจนตอนนี้ทั้งสองจ้องหน้ากันในระยะไม่ห่างมากนักชายหนุ่มดีใจจนออกนอกหน้าเมื่อได้ยินคำที่หญิงสาวพูดออกมาให้เขาใจชื้นได้หน่อยว่าเธอน่าจะหายโกรธเขาแล้ว

“อื้อ...”

“เมียพี่นี่น่ารักที่สุดเลย”

“ว้ายย”

เมื่อหญิงสาวยอมหายโกรธด้วยความดีใจชายหนุ่มจึงจัดการสานสัมพันธ์รักกับเธออีกรอบจนกว่าจะลุกออกจากเตียงกันได้ก็เกือบเที่ยงวัน

2 เดือนผ่านไป

ตั้งแต่พาฝันและอัคคีคืนดีกันเรียบร้อยอัคคีก็เข้าไปคุยกับผู้ใหญ่ของทางบ้านของพาฝันว่าได้สองได้กำลังคบหาดูใจกันและขอหมั้นกับหญิงสาวไว้ก่อนพ่อของหญิงสาวก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะก็พอที่จะรู้จักชื่อเสียงของตระกูลของชายหนุ่มอยู่เหมือนกันเมื่อเห็นว่าลูกสาวของตนคบหากับชายหนุ่มแล้วมีความสุขดีเขาจึงวางใจที่จะปล่อยให้ชายหนุ่มดูแลลูกสาวของตน

หลังจากที่พาฝันหมั้นหมายกับอัคคีเรียบร้อยแล้วก็เทียวไปเทียวกลับระหว่างบ้านของเธอและไร่ของชายหนุ่มเพราะเธอเองก็จะได้มีเวลาที่จะอยู่กับพ่อของเธอด้วย

ทางด้านเพลงพิณตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมาหญิงสาวไม่ได้รับการติดต่อจากดินแดนอีกเลยเธอเองก็เกิดอาการน้อยใจอยู่ลึกๆในเมื่อชายหนุ่มไม่คิดที่จะติดต่อมาหาเธอเลยเธอเองก็คงไม่ต้องมีอะไรข้องเกี่ยวกับเขาอีก

หญิงสาวกลับมาอยู่ที่บ้านและไปทำงานตามปกติโดยที่ทุกคนในบ้านไม่ได้สงสัยว่าจู่ๆทำไมหญิงสาวจึงกลับมากะทันหันเพราะว่าหญิงสาวให้เหตุผลในตอนที่กลับมาว่าเธอนั้นทำใจได้แล้วและก็อยากกลับมารักษาคนไข้ตามเดิมแต่ทุกคนก็สังเกตุได้ว่าหญิงสาวไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเธอมากมายนัก

17.00น.

“อุ้ป...แหวะๆๆ”

“หมอคะเป็นอะไรหรือป่าวคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะหมอไหวเดี๋ยวหมอขอตัวกลับก่อนนะคะ”

เพลงพิณกำลังจะเก็บของกลับก็เกิดอาการหน้ามืดคลื่นใส้อาเจียนขึ้นมา๙ก่อนทำเอาพยาบาลที่อยู่ด้วยต้องรีบลุกขึ้นมาดูหมอสาวทันทีแต่เพลงพิณกลับปฏิเสธกับพยาบาลว่าไม่ได้เป็นอะไรเพราะเธอก็คิดว่าเธอนั้นอาจจะเครียดจนลงกระเพาะและก็น่าจะเกิดจากการทานอาหารไม่ตรงเวลาด้วยของเธอด้วย

หญิงสาวรีบขับรถกลับบ้านโดยเร็วและรีบไปนอนพักเพราะคืนนี้หญิงาวยังต้องไปร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวที่ไม่ใช่งานแต่งใครที่ไหนเป็นงานแต่งของคนที่เธอเคยแอบรักนั่นเอง

วันนี้เธอได้รู้ซึ้งแล้วว่าการที่แอบรักแล้วอกหักมันยังเจ็บไม่เท่าการมีรักแล้วรักของเธอมันพังเพราะช่วงเวลาที่เธอเคยได้ใช้ร่วมกับชายหนุ่มมันยังตามหลอกหลอนเธออยู่ทุกฉากทุกตอนทั้งที่เธอพยายามอยากที่จะลืมมันแต่มันกลับทำไม่ได้

“ฮือๆๆ...ทำไมๆๆ..ทำไมเพลงถึงลืมพี่ไม่ได้สักที...ฮือๆๆๆๆ”

จากที่กะว่าจะกลับมานอนพักเมื่อหัวถึงหมอนละอยู่ในห้องด้วยความเงียบเธอก็เอาแต่นึกถึงเรื่องของดินแดนอยู่ไม่ขาดพร้อมร้องให้น้อยใจที่ชายหนุ่มไม่เคยตามหาตามง้อเธอแม้จะติดต่อกับมาหาเธอก็ยังไม่มีหญิงสาวจึงคิดเอาเองว่าเขาน่าจะมีความสุขอยู่กับรักครั้งเก่าอยู่เป็นแน่

20.00 น.

“เพลงเดี๋ยวแม่ไปที่งานก่อนนะลูกถ้าแตงตัวเสร็จแล้วก็ตามแม่ไปนะ”

พิมพาเดินมาหาเพลงพิณที่ห้องพร้อมบอกกับลูกสาวของเธอว่าเธอจะล่วงหน้าไปก่อนเพราะเห็นว่าเพลงพิณพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ

“ได้ค่ะคุณแม่เพลงเสร็จแล้วจะขับรถตามไปนะคะ”

“ไม่ต้องขับรถไปหรอกลูกแม่หาคนขับรถให้ลูกไว้แล้วเขาจะรอลูกอยู่ที่ด้านล่างนะ”

“ค่ะคุณแม่”

เพลงพิณรู้สึกเอะใจเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรที่จู่ๆแม่ของเธอก็หาคนขับรถมาให้เธอเพราะปกติเธอก็ชอบขับรถไปไหนมาไหนเองอยู่แล้วไม่เห็นจะต้องจ้างใครเลยแต่ก็ดีเหมือนกันเพราะวันนี้เธอเองก็ยังรู้สึกเพลียๆเวียนหัวอยู่ไม่หาย

20.30น.

“เสร็จแล้วค่ะไปกันได้เลยค่ะ”

“ครับคุณหนู”

เมื่อเพลงพิณแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเดินลงมาด้านล่างมองหาคนขับรถที่แม่ของเธอบอกว่าจ้างมาเมื่อเห็นว่ามีคนยืนรอเธออยู่ที่รถแล้วหญิงสาวจึงรีบเดินไปขึ้นรถทันทีคราแรกเธอเองจ้องมองชายหนุ่มที่แม่เธอจ้างมาอยู่แวบหนึ่งเพราะรู้สึกว่าคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่เมื่อได้ยินเสียงที่เขาพูดเธอกลับคุ้นๆกับเสียงนี้อยู่อีกแต่คนที่เธอคิดว่าเป็นเขาคงจะไม่มาอยู่ที่นี่ได้ง่ายๆหรอกมั้งเขาก็คงจะมีความสุขอยู่กับแฟนเขาสิหญิงสาวคิดในใจ