“อื้มมมม”
เมื่ออัคคีเห็นว่าหญิงสาวจะตะโกนให้คนช่วยเขาจึงรีบปิดประตูล็อคกลอนดันตัวเธอเข้ามาในห้องพร้อมประกบจูบหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงดังโวยวายอีกต่อไป
ปั้กๆๆๆ
หญิงสาวตกใจอย่างมากที่จู่ๆร่างของเธอก็โดนเหวี่ยงมาในห้องของใครก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเข้ามาเป็นใครเธอก็รีบใช้สองมือทุบไปที่ตัวชายหนุ่มทันทีหญิงสาวเองไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ด้วยซ้ำ
ปั้กกกก
“โอ้ยยยย...ฝันหยุดเดี๋ยวนี้นะ”
หญิงสาวเห็นว่าในเมื่อเธอทุบตีคนที่ประกบจูบเธออยู่อย่างนั้นแล้วเขาเองก็ยังไม่สะทกสะท้านต่อแรงเธอสักเล็กน้อยเธอจึงตัดสินใจใช้ขาของเธอถีบชายหนุ่มออกจากตัวของเธออย่างสุดแรงพร้อมวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดออกแล้ววิ่งหนีไปแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่มอยู่ดี
ชายหนุ่มที่กระเดนออกจากตัวหญิงสาวเพราะแรงถีบของเธอเขารีบลุกขึ้นวิ่งตามหญิงสาวพร้อมรวบกอดเธอจากข้างหลังได้ก่อนที่เธอจะถึงประตู
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนหลอกลวงอย่ามายุ่งกับฝันนะ”
เมื่อหญิงสาวถูกชายหนุ่มรวบตัวได้จากด้านหลังเธอก็ดิ้นจนสุดแรงปากก็พร้อมว่าเขาต่างๆนาๆที่โกหกเธออีกด้วยตอนนี้เธอยังโกรธเขาไม่หายและโกรธมากขึ้นอีกด้วยที่เขาทำกับเธอแบบนี้
ตุ้บบบ
“โอ้ยยยย”
ชายหนุ่มเหวี่ยงหญิงสาวลงไปที่เตียงอย่างแรงพร้อมโถมตัวเข้าไปทับหญิงสาวด้วยอารมณ์หึง
“หลอกลวงหรอก็ยังดีกว่าผู้หญิงหลายใจที่ห่างแฟนแค่วันเดียวก็มาพลอดรักที่คอนโดกับผู้ชายใหม่ซะแล้ว”
ชายหนุ่มรู้สึกโมโหอย่างมากที่เธอเอาแต่ว่าเขาฝ่ายเดียวเขารู้ว่าเขาผิดเขาจึงตามมาหาเธอเพื่อที่จะมาขอโทษและอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เธอเข้าใจแต่ภาพที่เขาเห็นคืดเธอพึ่งเดินออกมาจากห้องของผู้ชายหน้าระรื่นภาพนั้นมันบาดหัวใจของเขามากด้วยความหึงเขาจึงต้องพลั้งปากพูดจาหักหาญน้ำใจของหญิงสาว
“สมองพี่คิดได้แค่นี้หรอ..หึ..สกปรก...แล้วฝันจะบอกอะไรให้นะ..ฝัน..ไม่..มี..แฟนนนนนแล้ววววววววว”
หญิงสาวไม่คิดว่าชายหนุ่มที่เธอเฝ้ารักจะเป็นคนที่พูดจาไม่ให้เกียรติเธอเช่นนี้ในเมื่อเขาสาดคำพูดร้ายๆใส่เธอได้เธอก็ขอสาดคำพูดร้ายๆใส่เขาเช่นกัน
“หึ...สกปรกหรอ...ไม่มีแฟนหรอ...งั้นก็มีผัวเป็นคนสกปรกคนนี้เลยแล้วกัน”
แควกกกก
“อร้ายยย....ไอ้บ้า...อื้ม”
ชายหนุ่มใช้แรงของแขนแกร่งของเขากระชากชุดเดรสสั้นผ้าบางของเธอขาดออกอย่างง่ายดายเผยให้เห็นทรวงอกอิ่มของเธอประจักแก่สายตาเขามันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาเดือดขึ้นไปอีกเพราะหญิงสาวไม่ได้ใส่บราทำให้เขายิ่งหึงเธอมากขึ้นอีกอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาเลยทวีความรุนแรงมากขึ้น
“ฝันทำไมไม่ใส่บรา...อ๋อจะได้ถึงเนื้อถึงตัวกับชายอื่นง่ายๆงั้นสินะ”
“อื้ออออ...ปล่อยฝันนะ”
ที่หญิงสาวไม่ได้ใส่บราเพราะชุดเดรสที่เธอใส่มันก็มีบราในตัวอยู่แล้วอีกอย่างเธอก็แต่งตัวแบบนี้อยู่เป็นประจำเพียงแต่ชายหนุ่มไม่รู้เองและเธอก็ไม่อยากเสียเวลาอธิบายกับคนที่กำลังพาลหาเรื่องเธออยู่ด้วยเขาอยากจะว่าอะไรเธอก็ว่าไปเธอเองก็ห้ามความคิดของเขาไม่ได้อยู่แล้ว
อัคคีใช้เวลาไม่นานก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดโดยที่ตัวก็ยังทับร่างของหญิงสาวไว้อยู่ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนหญิงสาวเองก็ทั้งจิกทั้งข่วนไปทั่วของชายหนุ่มเพื่อระบายอารมณ์โมโห
ชายหนุ่มไม่สนว่าหญิงสาวจะต่อต้านเขาเพียงใดวันนี้เขาจะต้องทำให้เธอเป็นของเขาให้ได้เพื่อที่จะได้หนีเขาไปไหนไม่ได้อีกเขาใช้สองมือดึงขาของหญิงสาวที่หนีบอยู่ให้ออกจากกันพร้อมแทรกตัวเข้าไประหว่างกลางของเธออย่างรวดเร็วเมื่อเจ้ามังกรน้อยของเขาพร้อมแล้วเขาจึงส่งมันเข้าไปที่กลางกายสาวของเธออย่างไม่ถนุถนอม
พลักกก
“อร้าย...”
“ฝัน!!!!!”
“ฮึก...ฮือออๆๆ...ฮือ..ฮือๆ..ฝันเจ็บบบ”
เมื่อชายหนุ่มสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้าไปในตัวของหญิงสาวเขาสัมผัสได้ทันทีว่าหญิงสาวที่เขากำลังรังแกเธออยู่ตอนนี้ยังบริสุทธ์อารมณ์หึงที่รุนแรงตอนนี้ของชายหนุ่มเริ่มอ่อนลงและเริ่มรู้สึกผิดเมื่อมองหน้าหญิงสาวที่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเขายิ่งรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นไปอีกตอนนี้เขาได้แต่พรมจูบเธอเพื่อให้หญิงสาวได้คลายความเจ็บลงบ้างแต่จะให้เขาหยุดตอนนี้เลยมันเป็นคงไปไม่ได้เพราะเขามาไกลเกินกว่าที่จะหยุดมันแล้ว
ชายหนุ่มค่อยๆแทรกตัวเข้าออกจากกายของหญิงสาวเบาๆเพื่อให้เธอปรับตัวก่อนเมื่อหยิงสาวเริ่มที่จะมีอารมณ์รักร่วมกับเขาแล้วเขาจึงสอนบทรักที่นุ่มนวลน่าหลงไหลให้แก่เอตอนนี้หญิงสาวเปลี่ยนจากอาการเจ็บมาเป็นอาการเสียวแทนมือของชายหนุ่มก็บีบคลึงหยอกล้อเล่นกับยอดประทุมถันของเธอสลับกับการใช้ปากดูดคลึงเพิ่มความเสียวให้แก่หญิงสาว
“อื้ม...ฝันนนนน”
ชายหนุ่มพูดเค้นเสียงอยู่ในลำคอแหบพร่าเพราะตอนนี้เขารู้สึกว่ามีความสุขจนแทบจะล้นทะลักออกมาอยู่แล้วช่องทางรักที่คับแน่นของหญิงสาวมันทำให้เขาตื่นตัวยิ่งนัก
“อ้ะ...อื้อ...อื้มมๆๆ...ๆๆๆ...พี่เพลิง...อื้มมมมม...อร้ายยย”
หญิงสาวครางตามจังหวะรักที่นุ่มนวลของชายหนุ่มตอนนี้เธอรู้สึกดีเหลือเกิน
“ฝัน...พี่รักฝันนะ..อื้มมมม”
“อื้มมมม...อื้อออ...พี่เพลิงงงงง....อร้า”
“อื้ม”
บทรักของเขาและเธอดำเนินอย่างนุ่มนวลและเป็นเวลาเนิ่นนานที่ทั้งสองตักตวงความสุขจากกันและกันจวบจนตอนนี้เริ่มที่จะดึกแล้วแต่ชายหนุ่มก็ยังรู้สึกว่ายังตักตวงความสุขจากหญิงสาวไม่พอจนตอนนี้หญิงสาวถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว
“ฝัน...ไม่...ไหวแล้ววววว...อื้ม”
“พี่ขออีกนิดนะฝันนนน...อื้ม”
กว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้หญิงสาวได้พักก็เล่นเอาหญิงสาวสลบเหมืดคาเตียงชายหนุ่มไม่ได้ป้องกันกับการร่วมรักกับหญิงสาวพร้อมทั้งยังปล่อยสายธารสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอทั้งหมดอีกด้วยเพราะยังไงเสียชายหนุ่มคิดว่าต้องจับหญิงสาวให้อยู่หมัดในเมื่อตอนนี้เธอเป็นของเขาแล้วไม่มีวันที่เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆแน่นอน
ชายหนุ่มชุบน้ำมาเช็ดตัวของหญิงสาวพร้อมทั้งเช็ดคราบเลือดและคราบน้ำรักของเธอและเขายิ่งชายหนุ่มมองเห็นคราบเลือดของเธอเขายิ่งภูมิใจที่เขาได้เป็นคนแรกของเธอและเขาก็ต้องเป็นคนสุดท้ายในชีวิตของเธอด้วยเมื่อจัดการทำความสะอาดตัวของเธอและเขาเสร็จชายหนุ่มจึงแทรกตัวเข้ามานอนกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังพร้อมหลับตาลงอย่างอารมณ์ดี
เช้าวันต่อมา
“อื้มมม”
พลั้กกก
พาฝันลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้ว่าตัวเองได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่รังแกเธอเมื่อคืนหญิงสาวรวบรวมพลังที่มีทั้งหมดผลักชายหนุ่มให้พ้นออกจากตัวเธอทันที
“ผลักพี่ทำไมฝันพี่กำลังหลับสบายเลย”
ชายหนุ่มรู้สึกตัวเพราะแรงผลักของหญิงสาวเขาจึงงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมทำไม่รู้ไม่ชี้ใช้แขนทังสองข้างโอบกอดหญิงสาวพร้อมหลับตาลงต่อแบบไม่รู้สึกรู้สาว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังโกรธเขาอยู่
“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด“อื้มมมมมม....”เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว“ฝันพี่ขอโทษ”“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแ
“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว“ไม่ผิดหรอกเพลง”“พ...พี่..ดิน”เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลยอันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป
บ้านเดชณรงค์20.00กว่าเพลงพิณและพาฝันจะเดินทางมาถึงที่บ้านเดชณรงค์ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเพราะหนทางที่ทั้งสองเดินทางเข้ามามันช่างยากลำบากเหลือเกินอีกทั้งสัมภาระของทั้งสองยังพะลุงพะลังอีก“นี่ยัยเพลงฉันไม่คิดว่าแม่แกจะหาที่อยู่ที่มันช่างเข้าถึงได้ยากลำบากขนาดนี้เลย”พาฝันเดินบ่นอุกเมื่อลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาถึงหน้าบ้านกว่ารถสองแถวจะมาส่งเธอถึงหน้าปากทางบ้านก็เล่นเอาพวกเธอทั้งสองหัวฟูยุ่งเหยิงกันเลยทีเดียวถ้าหญิงสาวไม่ติดว่าสงสารเพื่อนที่กำลังอกหักอยู่มีหวังที่กันดารแบบนี้เธอก็ไม่ขอมาด้วยหรอก“เอาน่ายัยฝันแล้วแกจะให้ฉันทำยังไงไม่อย่างนั้นคุณแม่ฉันก็ไม่ยอมให้มาอยู่ที่นี่อยู่ดีอะ”เพลงพิณพูดพร้อมหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตูบ้าน“เสร็จหรือยังแกยุงจะหามฉันไปกินในป่าแล้วเนี่ยนี่ถ้าขาสวยๆของฉันลายมันเป็นเพราะแกเลยยัยเพลง”พาฝันใช้มือปัดยุงที่รายล้อมเธอมือเป็นพัลวันยุงที่นี่เยอะมากซะจนแทบจะหามตัวเธอไปได้อยู่แล้ว“แล้วเปิดไฟตรงไหนล่ะเนี่ย...นี่แกเจ้าของบ้านเขาไม่คิดจะมาดูมาแลแขกบ้างหรือไง”เมื่อเพลงพิณไขกุญแจเปิดเข้ามาในบ้านได้ทั้งสองก็รีบเดินหาสวิทช์ไฟกันทันทีพาฝันรู้สึกแปลกใจที่เจ้าของบ้านไม
ตอนนี้ตาของหญิงสาวโตเป็นประกายเพราะเมื่อแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าเธอเห็นทั้งดวงจันทร์กลมโตพร้อมหมู่ดาวที่รายล้อมแถมยังมีเสียงจิ้งหรีดร้องคลออยู่กับบรรยากาศยามค่ำคืนเธอเองยืนยิ้มกอดอกให้กับภาพตรงหน้าพลางคิดในใจว่าเธอไม่ได้มาพบเจอกับบรรยากาศแบบนี้นานเท่าไรแล้วน้าตั้งแต่เป็นหมอมาก็ไม่เคยที่จะว่างจนกระทั่งตัวเธอเองอกหักนี่แหละถึงได้มาเจอกับบรรยากาศแบบนี้อีกครั้งจะว่าอกหักก็ไม่ได้สิเพราะเธอไม่เคยได้คบกับชายหนุ่มที่เธอแอบชอบแถมยังไม่เคยได้มีโอกาสบอกกับเขาด้วยซ้ำว่าเธอคิดยังไงเหตุการณ์วันนั้นเมื่อเดือนที่แล้วบ้านแอนเดอสัน“กลับมากันแล้วหรอคะ….ไหนน้องเพลินซื้อของฝากมาฝากอาเพลงหรือป่าวคะ”เพลงพิณเข้าไปกอดหอมหลานสาวด้วยความคิดถึงเพราะทั้งพี่ชายและแพรไหมไปเที่ยวพักผ่อนที่ทะเลกันหลายวัน“ของฝากหรอคะ…คุณพ่อบอกว่าของฝากคือ..คือน้องค่ะ…ในนี้”เด็กหญิงพาเพลินพูดตามคำที่พ่อของเธอบอกถึงจะบอกว่าของฝากคือน้องแต่เหมือนเจ้าตัวก็ยังทำหน้างงๆอยู่ว่าน้องคืออะไรเพราะก็เห็นๆอยู่ว่าเป็นแค่พุงของแม่เธอ“555555555”ภูผาอดขำท่าทีของลูกสาวตัวเองไม่ได้ก่อนกลับเขานัดแนะกับลูกสาวตัวกลมของเขาแทบตายตอนแรกนึกว่าเข้าใจแล้วว่
เช้าวันต่อมา“ตื่นเร็วแกฉันหิวไปหารัยกินกัน”พาฝันรีบตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าเพราะตอนนี้เธอเริ่มหิวมากซึ่งเป็นผลจากการที่ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่มื้อเที่ยงเมื่อวานเมื่อแต่งตัวเสร็จเธอก็รีบพุ่งตัวเข้ามาในห้องของเพลงพิณอย่างรวดเร็วเพราะประตูด้านในห้องมันสามารถทะลุถึงกันได้“อื้มมมมม….ขอนอนอีกนิดนะแกอากาศกำลังดีเลยแกหิวก็ไปหาอะไรกินก่อนเลยเผื่อฉันด้วย”เพลงพิณตอบเพื่อนสาวของเธอด้วยอาการงัวเงียวันนี้อากาศดีเธอจึงอยากจะนอนต่ออีกสักพัก“โถ่…ยัยขี้เซาเอ้ยฉันไปคนเดียวก็ได้”พาฝันถึงกับบ่นอุกในความขี้เซาของเพื่อนเธอในเมื่อไม่ยอมตื่นเธอไปหาอะไรทานคนเดียวก็ได้11.00 น. “ไปไหนของเธอกันนะยัยฝันโทรก็ไม่ติด”เพลงพิณตื่นขึ้นมาในช่วงสายกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาห้าโมงเช้าพอดีเธอจำได้ว่าเมื่อเช้าพาฝันชวนเธอไปหาอะไรทานแล้วพอเธอไม่ตื่นเพื่อนของเธอก็จำใจจะต้องไปคนเดียวเธอจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนสาวในห้องเพราะคิดว่าน่าจะกลับมาแล้วแต่กลับไม่มี“หูยยยยสเต็คหมูของโปรดฉัน…”เมื่อเพลงพิณหาพาฝันในห้องไม่เจอเธอจึงเดินลงมาหาที่ด้านล่างคิดว่าเพื่อนเธออาจจะนั่งเล่นอยู่ที่ข้างล่างก็ได้แต่เมื่อลงมาเธอไม่เห็นเพื่อนสาวของ
“ห๊า…..”หญิงสาวตะลึงจนอ้าปากหวอไม่คิดว่าโลกจะกลมทำให้เธอและเขามาพบกันอีกแถมยังต้องมาอยู่บ้านเดียวกันอีกเนี่ยนะมีหวังเธอประสาทกินตายแล้วเรื่องเมื่อกี้ที่เธอพูดไปล่ะก็โป้ะแตกน่ะสิหญิงสาวอยากจะเขกหัวตัวเองสักร้อยรอบรู้สึกหน้าแตกจนไปไม่เป็นเมื่อโดนชายหนุ่มแซวเรื่องที่เธอบอกว่าเป็นแฟนเจ้าของบ้าน“อะ…เอ่อ..แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่าฉันก็คิดว่าคุณเป็นพวกโรคจิตน่ะสิ….งั้นชะ..ไปแล่วววว”หญิงสาวยกมือเกาหัวแกลกๆแก้เขินและรีบตีเนียนจะเดินออกจากห้องของชายหนุ่มแต่ก็ไม่ทันเพราะมือของชายหนุ่มไวกว่าดึงเธอไว้ซะอยู่เลย“อะไรอีกเล่า”หญิงสาวชะงักหันมาถามชายหนุ่มแบบไม่กล้าสบตาเพราะเธอรู้ว่าเธอผิดแถมด่าเขาไว้เยอะด้วยทั้งบ้าทั้งโรคจิต“คุณเจอกับผมทีไรนี่ผมต้องเป็นคนที่ทั้งบ้าและโรคจิตตลอดเลยนะ…นี่จะไปทั้งที่ไม่คิดจะขอโทษผมสักคำเลยเนี่ยนะ”ชายหนุ่มพูดแบบยิ้มๆแกมประชดหญิงสาวยิ่งเห็นสีหน้าเธอรู้สึกผิดเขายิ่งคิดว่ายิ่งน่าแกล้ง“งั้นฉันขอโทษก็ได้….จะปล่อยได้หรือยังฉันหิวจะแย่แล้ว”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วทั้งยังแอบเหลือบไปมองหน้าชายหนุ่มอีกแต่ก็มองได้แวบเดียวเธอเองก็ต้องก้มหน้าลงเพราะไม่อยากให้สายตาของเธอมองเห็นแผ
“อะ...อ้าวคนเองหรอแฮร่ๆๆๆ...หล่อด้วย”เมื่อหญิงสาวลืมตามองหน้าคนที่ลากเธอขึ้นมาจากโคนตมแล้วนั่งตรงคันนาอยู่ตอนนี้จากอาการกลัวควายขวิดกลับกลายเป็นอาการเขินที่เข้ามาแทนเพราะคนที่เข้ามาช่วยเธอเขาตรงตามสเปคของเธอทุกอย่างแม้จะเนื้อตัวมอมแมมไปหน่อยก็เถอะเธอนั่งเกาหัวแกรกๆพูดชมเขาเบาๆโดยที่เขาไม่ได้ยิน“แล้วคุณลุกขึ้นไหวมั้ยเนี่ย”ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เนื้อตัวเปื้อนโคลนแถมชุดที่เธอใส่ก็ยังหมิ่นเหม่จะเห็นอะไรต่อมิอะไรอีกเขามองเธอด้วยสายตาระอาคิดในใจว่าเอจะรู้ตัวเองมั้ยว่าทำให้คนอื่นเค้าวุ่นวายกันหมด“เอ่อ...มะ..ไม่ไหว....เจ็บขาไปหมดแล้ว”หญิงสาวตอบคนตรงหน้าพร้อมก้มหน้าลงเธอคิดว่าต้องทำตัวน่าสงสารเข้าไว้คนตรงหน้าจะได้เห็นใจและช่วยเธอ“เฮ้ออก็ใครใช้ให้คุณใส่ส้นสูงแล้วก็ไอ้ชุดแบบนี้มาเดินแถวนี้เล่า”“อะ..เอ่อ..คุณ..จะอุ้มก็บอกกันก่อนสิตกใจหมด”ชายหนุ่มต้องออกปากบ่นหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่พร้อมช้อนตัวเธออุ้มขึ้นมาเพราะคิดว่าเธอคงจะเดินไม่ไหวจริงๆยิ่งเห็นชุดกับรองเท้าที่เธอใส่เขาล่ะอ่อนใจ“นี่คุณจะพาฉันไปไหนหรอ”หญิงสาวที่ตอนนี้ถือโอกาสซบหน้าตัวเองที่แผงอกของคนที่อุ้มอยู่เธอเองเห็นเขาอุ้มเธอเดินด
“ไม่ๆ....งั้นพาฉันไปบ้านคุณเดี๋ยวนี้เลย” ชายหนุ่มเดินอุ้มหญิงสาวกลับมาที่เรือนไม้ที่อยู่ห่างจากน้ำตกไม่มากนักแต่ก็เป็นบ้านที่อยู่บนเนินสูงเป็นที่ที่ปลอดภัยจากภัยธรรมชาติเพราะก่อนที่จะสร้างเรือนหลังนี้เขาศึกษามาอย่างดีแล้วเมื่อมาถึงบ้านชายหนุ่มก็รีบอุ้มเธอเดินเข้าไปที่ห้องน้ำในห้องของเขาเพราะเรือนไม้ที่เขาสร้างมีแค่ห้องเดียวเอาไว้ใช้เวลาที่อยากจะมานอนพักผ่อน“นี่บ้านคุณหรอน่ารักดีนะ...ฉันชอบ”พาฝันเห็นบ้านหลังนี้ก็รู้สึกตกหลุมรักมันในทันทีเพราะที่นี่ถึงจะเป็นเรือนไม้เล็กๆแต่จากที่เธอมองผ่านๆมันน่าจะสามรถมองเหนวิวได้ทุกด้านอีกทั้งยังดูเล็กๆดูอบอุ่นมากๆอีกด้วย“อืมมม...เดี๋ยวคุณนั่งอยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวผมไปหาผ้าขนหนูกับเสื้อมาให้คุณเปลี่ยน”หญิงสาวพยักหน้ารับเมื่อคนตัวโตอุ้มเธอมาวางนั่งอยู่ที่เก้าอีในห้องน้ำและเดินออกไปแล้วเธอจึงยื่นมือไปหยิบฝักบัวแล้วเปิดราดตัวเองทันทีเพราะเธอตอนนี้ทั้งตัวที่ยังเลอะโคลนที่ล้างยังไม่หมดแถมเปียกฝนอีกเธอจึงต้องรีบล้างตัวในทันที“อะนี่คุณผมแขวนไว้ตรงนี้นะเสร็จแล้วก็เรียกผมนะเดี๋ยวมาอุ้มออกไป”“โอเค”อัคคีรีบไปหยิบผ้าขนหนูที่อยู่ในตู้ละเสื้อเชิ้ตของเขาที่ผ