“พี่ขออีกรอบนะคนดี”
ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอ
วันต่อมา
08.00 น.
“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”
เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน
“ไม่รอกันเลยนะยังเพลงงงงงง”
พาฝันเดินเข้ามาในบ้านในตอนเช้าเมื่อเห็นเพือนสาวของเธอกำลังจะกินอาหารเช้าแบบไม่คิดจะรอเธอก็อดส่งเสียงเข้ามาแทรกไม่ได้
“แหมมม..ไอ้เราก็นึกว่าจะเที่ยวต่อ”
“หืมมมมก็ใครล่ะคะที่ขู่ว่าจะฟ้องพ่อของฉันเนี่ยยยยยย”
“โถ่เอ้ยถ้าฉันไม่ขู่แกแบบนี้มีหวังอีกสามเดือนฉันก็ไม่เจอหน้าแก”
หญิงสาวทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันแบบไม่มีใครยอมใคร
“เอาล่ะๆ...ในเมื่อเจอกันแล้วก็ดีแล้วทั้งสองสาว”
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวทั้งสองถียงกันเป็นเด็กเขาคิดว่าหากเขาไม่ปรามเธอทั้งงสองตั้งแตอนนี้มีหวังเถียงกันอีกยาวเป็นแน่
“นี่อาหารเช้าครับผมทำไว้เผื่อคุณ”
“ขอบคุณนะคะคุณดินฝันกำลังหิวอยู่พอดีเลย”
“ยินดีครับ”
ดินแดนยื่นจานอาหารเช้าให้กับพาฝัน
“เดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะเพลง”
“ค่ะพี่ดิน”
ชายหนุ่มทำอาหารให้ทั้งสองสาวเรียบร้อยแล้วเขาจึงขอตัวไปอาบน้ำให้สดชื่นเสียหน่อย
“เอ๋...สองคนนี้นี่ยังไง....พี่ดิน...มีคะขากันด้วยเดี๋ยวนี้นี่ฉันตกข่าวอะไรไปหรือป่าวยัยเพลงรีบเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ช่างจับผิดจังเลยนะแก”
เมื่อพาฝันเห็นชายหนุ่มเดินขึ้นห้องลับตาไปแล้วเธอจึงรีบหันมาถามคำถามที่เธอพึ่งคาใจเมื่อครู่กับเพื่อนสาวของเธอทันทีเพลงพิณจึงจำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดของเธอกับชายหนุ่มให้พาฝันฟังเพราะถ้าขืนยังปิดมีหวังพาฝันจี้ถามเธอไม่เลิกเป็นแน่
“แหมฉันไม่เจอพวกแกไม่เท่าไรนี่เปลี่ยนสถานะกันเร็วจังเลยนะ...ร้ายกาจเหมือนกันนะคุณดินเนี่ยยย”
พาฝันได้ฟังเรื่องราวที่เธอเองคาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นไปได้ก็ถึงกับตกใจแต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนน่าจะมีคนมารักษาแผลใจได้แล้วเธอเองก็ดีใจด้วยไม่คิดว่าทั้งสองจะลงเอยกันได้เร็วขนาดนี้เห็นกัดกันจะเป็นจะตาย
“ถามแต่เรื่องฉันนี่แหละรีบเล่าเรื่องของแกมาเดี๋ยวนี้เลยที่บอกฉันว่าไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยๆกับใครตอนแกฉันก็ไม่อยากถามหรอกนะแต่นี่มันเริ่มบ่อยเกินไปแล้วเล่นไม่กลับบ้านกลับช่องเลย”
เพลงพิณจ้องเพื่อนสาวเธอเขม็งยังไงวันนี้เอก็ต้องเค้นเอาคำตอบจากเพื่อนสาวเธอให้ได้คราแรกเธอก็กะว่าจะไม่อยากก้าวก่ายเท่าไรหรอกแต่ถ้าหากเพื่อนเธอจู่ๆหายไปแล้วมีอะไรเกิดขึ้นเธอจะรับผิดชอบบอกกับพ่อของเพื่อนสาวเธอว่าอย่างไร
“โอเคๆ..ฉันเล่าให้แกฟังก็ได้”
พาฝันค่อยๆเล่าว่าเธอรู้จักกับอัคคียังไงและความสัมพันธ์ของทั้งคู่เกิดขึ้นตอนไหนไอ้ที่ไปเที่ยวบ่อยๆเธอไปเที่ยวกับใครและไปที่ไหนบ้างหญิงสาวทั้งสองพูดคุยกันภาษาสาวๆต่างหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน
“งั้นตอนนี้แกก็มีแฟนแล้วสิฝัน...แล้วเรื่องนี้ถ้าพ่อแกรู้ท่านจะว่ายังไง”
เพลงพิณคิดว่าเรื่องของเธอกับดินแดนมันน่าจะเป็นไปไม่ได้แล้วเธอเองก็ไม่คิดว่าเรื่องของเพื่อนสาวของเธอจะเป็นไปได้เช่นกันพาฝันคุณหนูไฮโซเพื่อนสาวของเธอเนี่ยนะจะเป็นแฟนกับคนงานในไร่มีรักที่อยู่หลังบ้านเนี่ยเพลงพิณคิดไม่ออกเลยว่าถ้าพ่อของเพื่อนสาวเธอรู้ว่าเธอมีแฟนเป็นคนงานในไร่ท่านจะว่ายังไง
“แต่พี่เพลิงเป็นคนดียังไงเรื่องมีแฟนฉันก็อยากตัดสินใจเองอยู่แล้วคุณพ่อจะว่ายังไงก็ช่างฉันไม่สน”
“ในเมื่อแกคิดว่าพี่เค้าดีแล้วฉันก็ขอให้เธอสู้ๆนะขอให้รักของแกผ่านด่านคุณลุงไปให้ได้นะ”
“ขอบใจนะแก”
จากที่ทั้งสองคุยหัวเราะกันคิกคักเมื่อครู่เมื่อพาฝันนึกถึงอุปสรรคเรื่องพ่อของเธอว่าจะรับได้มั้ยก็ทำให้เปลี่ยนโหมดจากที่หัวเราะกันอยู่เปลี่ยนเป็นหน้าเศร้าทันที
“ขอโทษนะดินแดนอยู่มั้ย”
เพลงฝันและเพลงพิณต่างก็ทำหน้างงกันทั้งคู่ที่จู่ๆก็มีหญิงสาวแต่งตัวแฟชั่นจ๋าเดินเข้ามาในบ้านพร้อมยืนเชิดหน้าแบบไม่เป็นมิตรกับพวกเธอถามหาชายหนุ่มเจ้าของบ้าน
“อยู่ค่ะอีกเดี๋ยวพี่ดินคงจะลงมาค่ะตอนนี้พี่ดินอาบน้ำอยู่บนห้องค่ะ..คุณนั่งรอก่อนก็ได้ค่ะ”
เพลงพิณไม่รู้ว่าหญิงสาวมาหาดินแดนด้วยธุระเรื่องอะไรและรู้จักกันในฐานะอะไรด้วยแต่เธอก็เอ่ยปากให้หญิงสาวนั่งรอก่อนเพราะคิดว่าอีกเดี๋ยวชายหนุ่มก็คงจะลงมา
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันขึ้นไปหาเค้าเอง”
หญิงสาวผู้มาใหม่ถือวิสาสะจะเดินขึ้นไปที่ห้องของชายหนุ่มโดยที่ไม่สนใจหญิงสาวทั้งสองที่บอกให้เธอนั่งรอชายหนุ่มก่อน
“เดี๋ยวคุณเป็นแขกก็ควรจะรอเจ้าของบ้านเค้าลงมาก่อนสิคะ...ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเค้าก็คงจะลงมาคุณมีธุระสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”พาฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลยแถมยังทำหน้าทำตาเชิดใส่พวกเธอตลอดเวลาอีกด้วยหญิงสาวเองก็ชักเริ่มไม่ชอบหน้าหญิงผู้มาใหม่คนนี้แล้วเหมือนกันเพลงพิณเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นเธอจึงรีบดึงแขนของพาฝันไว้เป็นการปรามเธอว่าอย่าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเลย“ฉันชื่อแพทตี้และฉันก็ไม่ใช่แขกฉันเป็นแฟนของเจ้าของบ้านพวกหล่อนเกทนะ”แพทตี้เดินก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องชะงักกับคำพูดของพาฝันเธอจึงหันมาประจันหน้ากับพาฝันพร้อมบอกว่าเธอเป็นแฟนกับดินแดนและก็มีสิทที่จะขึ้นไปหาชายหนุ่มตอนนี้ด้วย“ห้ะ...มั่วหรือป่าวเธอนี่แฟนคุณดินยืนอยู่โทนโท่ตรงนี้เธออย่ามาสตอหน่อยเลย”“ฝันพอเหอะ”เพลงพิณยังตกใจกับคำพูดของแพทตี้อยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนจนแทบจะร้องให้ออกมามีแต่พาฝันเท่านั้นที่ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับแพทตี้อยู่ไม่เลิกจนเพลงพิณเองต้องปรามเพื่อนเธออีกรอบ“แฟนหรอ..เธอรู้หรือป่าวว่าดินชอบกินอะไร..ชอบไปที่ไหน...แล้วทำอะไรบ้างเธอรู้หรือป่าวฉันจะบอก
“ตอนนี้ยัยฝันกำลังโกรธอยู่ใครก็ห้ามขัดฝันว่าคงต้องรอให้นางอารมณ์ดีกว่านี้อีกนิดคงจะติดต่อฝันกลับมาเองได้เรื่องยังไงเดี๋ยวฝันจะบอกคุณเองตอนนี้คุณไปเคลียกับแม่ผู้หญิงคนนั้นให้จบก่อนเถอะ”พาฝันเห็นว่าคู่นี้ต่างไม่มีสติพอกันแล้วจึงรีบเสนอแนวทางการแก้ไขให้เพื่อที่จะได้จัดการตัวปัญหาได้รวดเร็วชายหนุ่มเองก็ถึงกับโมโหหัวเสียอย่างมากที่แพทตี้ทำให้เขาและเพลงพิณต้องเข้าใจผิดกันเขาถึงกับต้องยื่นคำขาดว่าถ้าเธอมายุ่งกับเขาและเพลงพิณอีกเรื่องราวสุดฉาวของเธอตอนที่คบกับเขาอยู่ตอนนั้นโดนแฉว่อนแน่เขาจำต้องใช้วิธีนี้ขู่เธอเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวเพราะหญิงสาวกลัวเรื่องที่เธอจะเสียชื่อเสียงเป็นที่สุดติ้ดๆ“คุณดินยัยฝันส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับไปที่บ้านแล้วค่ะ”เมื่อพาฝันได้ยินเสียงข้อความเข้าในมือถือหญิงสาวรีบเปิดอ่านทันทีมันเป็นข้อความของเพื่อนสาวของเธอที่ส่งมาบอกเธอว่านั่งเครื่องกลับมาบ้านนที่กรุงเทพแล้วและก็ขอโทษเธอด้วยที่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวซึ่งข้อนี้พาฝันเข้าใจเพื่อนสาวของเธอดี“งั้นเดี๋ยวผมตามไปแต่ตอนนี้ผมคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของผมเรื่องรถก่อน”“โอเคค่ะงั้นฝันไปด้วย”ชายหนุ่มจำต้
บ้านเดชณรงค์“โถ่เอ้ยไอ้ผู้ชายขึ้โกหก..หึ.”พาฝันวิ่งกลับมาเก็บของที่บ้านเดชณรงค์เตรียมตัวกลับทันทีเธอเก็บเสื้อผ้าไปด้วยบ่นไปด้วยด้วยความโมโหไม่คิดว่าจะโดนคนที่เธอรักโกหกกันมานานขนาดนี้“ลุงคะ..คือพอดีว่าหนูจะเข้าไปในตัวเมืองค่ะลุงไปส่งหนูได้มั้ยคะเดี๋ยวหนูให้ค่ารถ 2000”“อ๋อ..ได้เลยหนูขึ้นมาเลย”พาฝันรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านนั้นมาอย่างรวดเร็วคิดว่าถ้าเธอเดินออกมายืนรอที่หน้าถนนคงจะมีรถผ่านมาสักคันให้เธอพอได้อาศัยเข้าเมืองพลันสายตาก็เห็นลุงที่เธอเคยเจอที่ไร่ขับรถกระบะเก่าๆผ่านมาพอดีเธอจึงโบกมือเรียกพร้อมให้ลุงไปส่งเธอที่ตัวเมืองเพื่อที่เธอจะไปสนามบินและกลับกรุงเทพทันทีก๊อกๆๆ“ฝันอยู่มั้ย..เปิดประตูให้พี่หน่อยฝัน”อัคคีเดินกลับมาที่บ้นพร้อมดินแดนเมื่อมาถึงดินแดนจึงให้ชายหนุ่มรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องโดยทันทีแอ้ดดดดด“ฝัน!!!”อัคคียืนเคาะประตูห้องอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ยักเห็นว่าจะมีใครมาเปิดเขาจึงลองบิดลูกบิดที่ประตูดูปรากฏว่าห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ด้านในห้องของเธอทันที“ฉันไม่ฝันอยู่บนห้องเลย”เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใครอยู่เข้าจึงเดินสำรวจทั่วห้อง
“ไม่เป็นไรหรอกลูกนอนพักอีกเดี๋ยวก็คงจะหายเดี๋ยวบ่ายพ่อมีคุยงานต่อพ่อมียาที่หมอให้ไว้อยู่....ฝันไม่ต้องห่วงพ่อหรอกลูก”“กินยาหรอคะ...คุณพ่อกินยามานานเท่าไรแล้วคะทำไมฝันถึงไม่เห็นรู้เรื่องแล้วนี่คุณพ่อนอนซมขนาดนี้ยังห่วงงานอีกหรอคะฝันอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคุณพ่อจะบ้างานไปจนถึงเมื่อไร”เมื่อพาฝันได้ยินที่พ่อของเธอพูดขึ้นอารมณ์ของเธอตอนนี้ก็เริ่มเดือดประทุขึ้นทันทีเพราะเธอพ่อเธอป่วยขนาดนี้ยังจะบ้างานอยู่อีกเธอไม่ได้อยากจะใช้คำพูดแรงๆกับพ่อเธอนักหรอกแต่มันอดไม่ได้แล้วจริงๆเธอพูดไปพลางน้ำตาคลอไป“ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อหนูไงลูก”“แต่คุณพ่อเคยรู้มั้ยคะว่าฝันไม่ได้ต้องการเงินจากคุณพ่อเลยฝันต้องการแค่เวลาที่คุณพ่อจะมีให้ฝันก็เท่านั้นฝันเคยนั่งอิจฉาคนอื่นนะคะที่เค้านั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกทั้งที่กับข้าวนั้นมันก็ไม่ได้มีหลายอย่างแบบเราเลยแต่พวกเค้าก็นั่งกินกันอย่างมีความสุขฝันอยากเป็นแบบนั้นค่ะคุณพ่อ....ฝันอยากให้คุณพ่อนั่งกินข้าวกับฝันแบบนั้นฝันอยากคุณพ่อไปเที่ยวกับฝันแบบไม่ห่วงงาน...ฝันอยากให้คุณพ่อได้เห็นเวลาที่ฝันทำอะไรสำเร็จแต่ไม่เคยเลย...ฮือๆๆๆ”หญิงสาวพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใ
“อื้มมมม”เมื่ออัคคีเห็นว่าหญิงสาวจะตะโกนให้คนช่วยเขาจึงรีบปิดประตูล็อคกลอนดันตัวเธอเข้ามาในห้องพร้อมประกบจูบหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงดังโวยวายอีกต่อไปปั้กๆๆๆหญิงสาวตกใจอย่างมากที่จู่ๆร่างของเธอก็โดนเหวี่ยงมาในห้องของใครก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเข้ามาเป็นใครเธอก็รีบใช้สองมือทุบไปที่ตัวชายหนุ่มทันทีหญิงสาวเองไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ด้วยซ้ำปั้กกกก“โอ้ยยยย...ฝันหยุดเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวเห็นว่าในเมื่อเธอทุบตีคนที่ประกบจูบเธออยู่อย่างนั้นแล้วเขาเองก็ยังไม่สะทกสะท้านต่อแรงเธอสักเล็กน้อยเธอจึงตัดสินใจใช้ขาของเธอถีบชายหนุ่มออกจากตัวของเธออย่างสุดแรงพร้อมวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดออกแล้ววิ่งหนีไปแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่มอยู่ดีชายหนุ่มที่กระเดนออกจากตัวหญิงสาวเพราะแรงถีบของเธอเขารีบลุกขึ้นวิ่งตามหญิงสาวพร้อมรวบกอดเธอจากข้างหลังได้ก่อนที่เธอจะถึงประตู“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนหลอกลวงอย่ามายุ่งกับฝันนะ”เมื่อหญิงสาวถูกชายหนุ่มรวบตัวได้จากด้านหลังเธอก็ดิ้นจนสุดแรงปากก็พร้อมว่าเขาต่างๆนาๆที่โกหกเธออีกด้วยตอนนี้เธอยังโกรธเขาไม่หายและโกรธมากขึ้นอีกด้วยที่เขาทำกับเธอแบบนี้ตุ้บบบ“โอ้ย
“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด“อื้มมมมมม....”เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว“ฝันพี่ขอโทษ”“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแ
“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว“ไม่ผิดหรอกเพลง”“พ...พี่..ดิน”เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลยอันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป
บ้านเดชณรงค์20.00กว่าเพลงพิณและพาฝันจะเดินทางมาถึงที่บ้านเดชณรงค์ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเพราะหนทางที่ทั้งสองเดินทางเข้ามามันช่างยากลำบากเหลือเกินอีกทั้งสัมภาระของทั้งสองยังพะลุงพะลังอีก“นี่ยัยเพลงฉันไม่คิดว่าแม่แกจะหาที่อยู่ที่มันช่างเข้าถึงได้ยากลำบากขนาดนี้เลย”พาฝันเดินบ่นอุกเมื่อลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาถึงหน้าบ้านกว่ารถสองแถวจะมาส่งเธอถึงหน้าปากทางบ้านก็เล่นเอาพวกเธอทั้งสองหัวฟูยุ่งเหยิงกันเลยทีเดียวถ้าหญิงสาวไม่ติดว่าสงสารเพื่อนที่กำลังอกหักอยู่มีหวังที่กันดารแบบนี้เธอก็ไม่ขอมาด้วยหรอก“เอาน่ายัยฝันแล้วแกจะให้ฉันทำยังไงไม่อย่างนั้นคุณแม่ฉันก็ไม่ยอมให้มาอยู่ที่นี่อยู่ดีอะ”เพลงพิณพูดพร้อมหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตูบ้าน“เสร็จหรือยังแกยุงจะหามฉันไปกินในป่าแล้วเนี่ยนี่ถ้าขาสวยๆของฉันลายมันเป็นเพราะแกเลยยัยเพลง”พาฝันใช้มือปัดยุงที่รายล้อมเธอมือเป็นพัลวันยุงที่นี่เยอะมากซะจนแทบจะหามตัวเธอไปได้อยู่แล้ว“แล้วเปิดไฟตรงไหนล่ะเนี่ย...นี่แกเจ้าของบ้านเขาไม่คิดจะมาดูมาแลแขกบ้างหรือไง”เมื่อเพลงพิณไขกุญแจเปิดเข้ามาในบ้านได้ทั้งสองก็รีบเดินหาสวิทช์ไฟกันทันทีพาฝันรู้สึกแปลกใจที่เจ้าของบ้านไม