“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”
เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว
“ไม่ผิดหรอกเพลง”
“พ...พี่..ดิน”
เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด
“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”
หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลย
อันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป็นคนมาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้กับเพลงพิณฟังเอง
“พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับเพลง”
“แต่เพลงไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ดินค่ะ”
ดินแดนเห็นว่าหญิงสาวคงไม่ยอมคุยกับเขาดีๆเป็นแน่เขาจึงจอดรถแล้วเปิดประตูมานั่งที่เบาะหลังกับเธอพร้อมทั้งรั้งแขนหญิงสาวเอาไว้เมื่อเห็นวาเธอจะลงจากรถ
“ปล่อยเพลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”
”พี่ไม่ปล่อยจนกว่าเพลงจะฟังพี่”
“เพลงไม่ฟังอะไรทั้งนั้นตั้งนานทำไมไม่มาอธิบายเล่า...โผล่มาทำไมตอนนี้”
หญิงสาวยังพยายามดิ้นทั้งที่รู้ตัวอยู่ว่าเธอนั้นสู้แรงของเขาไม่ไหวอยู่ดี
“พี่ขอโทษพี่ไม่ได้อยากจะหายไปแต่เพราะพี่ต้องรักษาตัวอยู่ที่รงพยาบาลเลยทำให้พี่ไม่ได้ติดต่อเพลงมาเพราะพี่ไม่อยากให้เพลงเป็นห่วง”
“อะไรนะ..รักษาตัวว!!!!”
หญิงสาวถึงกับต้องหันหน้ามามองชายหนุ่มอย่างทันควันเพราะเมื่อกี้คำที่เขาพูดทำเอาเธอใจกระตุกวูบเพราะคำว่ารักษาตัวแล้วเขาเป็นอะไรเธอคิดในใจ
“ใช่พี่ต้องรักษาตัวเพราะวันที่พี่จะมาตามหาเพลงปู่อินทร์แปงต้องการให้พี่ไปช่วยที่หมู่บ้านตอนนั้นพี่และกองกำลังตำรวจต้องต่อสู้กับพวกที่มีอิทธิพลทำให้พี่โดนพวกมันทำร้ายจนต้องเข้ารักษาเป็นเดือน”
“นี่พี่ป่วยขนาดนี้....แล้วพี่ดินไม่เคยคิดที่จะบอกเพลงเลยสักคำหรอคะ...นี่เห็นเพลงเป็นคนอื่นไปแล้วหรือไง..หรือมีแฟนพี่ดูแลอยู่แล้วเลยไม่อยากบอกเพลง”
อาการโกรธชายหนุ่มของเธอหายไปปลิดทิ้งเมื่อรู้ว่าที่ชายหนุ่มหายไปมันมีเหตุผลแต่ก็ยังนึกน้อยใจที่เขาเจ็บหนักขนาดรักษาอยู่เป็นเดือนโดยที่ไม่ได้บอกเธอเยสักคำเธอเลยประชดชายหนุ่มกลับไปว่าทำเหมือนเธอเป็นคนอื่น
“พี่ไม่เคยเห็นเพลงเป็นคนอื่นพี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่อยากให้เพลงเป็นห่วงแล้วพี่ก็ไม่มีแฟนที่ไหนด้วยแฟนพี่มีแต่เพลงคนเดียวเท่านั้นและต่อจากนี้นี้เพลงก็จะเป็นภรรยาคนเดียวของพี่ด้วยเพราะพี่ไปสู่ขอเพลงเรียบร้อยแล้ว..”
คำพูดของชายหนุ่มเล่นเอาเพลงพิณหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาจะไปคุยกับทางบ้านเธอรวดเร็วขนาดนี้แถมเรื่องนี้เธอก็ยังไม่รู้เรื่องด้วยแสดงว่าคนขับถคนใหม่นี้เป็นฝีมือของแม่เธอที่หลอกให้เธอขึ้นรถมากับชายหนุ่มแน่ๆ
“เอ่อ!!....อุ้ป.”
จู่ๆชายหนุ่มก็โผเข้ากอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นเพื่อคลายความคิดถึงแต่หญิงสาวเองก็เกิดอาการวิงเวียนจะอาเจียนขึ้นมาทันที
“เพลงเป็นอะไรมากมั้ย”
เมื่อหญิงสาวผลักชายหนุ่มออกพร้อมรีบพุ่งตัวออกนอกตัวรถเพื่อออกมาอาเจียนชายหนุ่มจึงรีบเข้าไปดูอาการเธอพร้อมลูบหลังให้ทันที
“เอ่อ...เพลงว่าเพลงคงจะมีน้องแล้วล่ะค่ะเพราะประจำเดือนเพลงไม่มาสองเดือนแล้ว”
คราแรกหญิงสาวก็คิดว่าตัวเองเครียดเป็นโรคกระเพาะแต่เมื่อมานั่งสังเกตุอาการของตัวเองดีๆเธอก็รู้ตัวในทันทีว่าเธอกำลังจะมีลูกกับชายหนุ่มแน่นอนยังไงตอนนี้เขาก็กลับมาหาเธอแล้วเธอก็ขอบอกเรื่องนี้กับเขาเลยแล้วกัน
“ห้ะ!!!..จริงหรอเพลง..พ..พี่กำลังจะมีลูก...ในที่สุดสิ่งที่พี่ทำมันก็สำเร็จ”
“กอดเบาๆสิคะพี่ดิน”
ชายหนุ่มรีบโผเข้าไปกอดหญิงสาวทันทีเขาคิดไว้ในใจอยู่แล้วว่ายังไงหญิงสาวก็จะต้องมีลูกกับเขาแน่นอนก็เขาเล่นปล่อยน้ำเชื้อใส่เธอทุกครั้งที่ร่วมรักกันขนาดนั้น
3ปีต่อมา
ตั้งแต่เพลงพิณและดินแดนคืนดีกันได้สักพักงานแต่งงานของทั้งสองก็ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตและทั้งคู่ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านเดชณรงค์เหมือนเดิมตอนที่เพลงพิณท้องดินแดนก็งดงานทั้งหมดของเขาเพื่อดูแลเธอทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกินหรือแม้กระทั้งจะเดินไปไหนมาไหนทั้งสองก็จะเป็นเงาตามตัวกันตลอดจนลูกของเขาคลอดออกมาจนตอนนี้ก็ได้สองขวบกว่าแล้ว
ทางด้านพาฝันและอัคคีเองเมื่อเพื่อนๆ ของพวกเขาแต่งงานกันมีลูกเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็แต่งงานดดยไม่ห่างจากเพื่อนมากเท่าไรนักแต่เรื่องมีลูกนี่สิยังไม่มีวี่แววว่าพาฝันจะปล่อยให้ตัวเองท้องสักทีทั้งที่แต่งงานกับอัคคีมาจะสองปีกว่าแล้วจนคนอื่นมองว่าชายหนุ่มไม่มีน้ำยา
“คุณอาขาเมื่อไรจะมีน้องมาเล่นกับน้องพราวคะ”
เพลงพิณและดินแดนพาลูกสาวตัวน้อยของเขามาเดินเล่นที่ไร่ของอัคคีทำเอาหลานสาวตัวน้อยอดถามอาหนุ่มของเธอไม่ได้เรื่องที่เมื่อไรจะมีน้องมาเล่นกับเธอตามประสาเด็กที่อยากมีเพื่อนเพราะอาหนุ่มเคยให้สัญญากับหลานสาวตัวน้อยไว้ว่าอีกไม่นานจะมีน้องมาเล่นด้วย
“อันนี้น้องพราวต้องถามคุณอาฝันแล้วล่ะค่ะ”
อัคคีถึงกับหน้าเสียเมื่อโดนหลานสาวถามเขาถึงกับต้องโบ้ยไปให้พาฝันภรรยาของเขาตอบหลานแทนแต่หญิงสาวก็ยังทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่รู้ว่าจะตอบหลานสาวของเธอยังไง
“น้องพราวคะมาขี่ม้ากับคุณแม่มาค่ะ”
เพลงพิณเองเมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มที่จะตึงเครียดเธอเลยรีบเรียกลูกสาวของเธอออกมาเล่นที่อื่นก่อนเพราะดูท่าแล้วสองคนนี้คงจะมีเรื่องเคลียกันอีกยาว
“ตอบหลานไม่ได้ล่ะสิฝันพี่อยากรู้ว่าทำไมฝันยังไม่เลิกกินยาคุมสักทีพี่ชักจะคิดแล้วสิว่าฝันไม่ได้อยากมีครอบครัวกับพี่”
เมื่ออยู่กันแค่สองคนแล้วชายหนุ่มจึงเริ่มพูดความในใจที่อัดอั้นมานานกับภรรยาของเขาเพราะเขาก็ชักจะเริ่มคิดแบบที่พูดจริงจังแล้ว
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะพี่เพลิงแต่ฝันแค่อยากใช้ชีวิตเที่ยวให้มันคุ้มก่อนก็เท่านั้นเองค่ะ....พี่เพลิงดูอะไรนี่สิคะ”
หญิงสาวก็แค่อยากที่จะใช้ชีวิตในการเที่ยวของเธอให้คุ้มก็เทานั้นเมื่อมีลูกแล้วเธอก็จะทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับลูกเธออย่างเต็มที่เมื่อเห็นคนเป็นสามีทำหน้างอนเธอจึงหยิบของบางอย่างเพื่อให้เขาดู
“หืมมม...จริงหรอฝัน..พี่ม่ได้ฝันไปใช่มั้ย..เยส!!! .ในที่สุดไอ้เพลิงก็มีลูกซะทีโว้ยยยยย.”
“5555เบาๆ ค่ะพี่เพลิงเดี๋ยวลูกตกใจ”
“ก็พี่ดีใจนี่ฝัน”
เมื่ออัคคีเห็นสิ่งของในมือของภรรยาเขาม่านตาเขาก็เบิกโพรงทันทีไม่คิดว่าสิ่งที่รอคอยมาตลอดวันนี้เขาก็สมหวังสักทีพร้อมอุ้มคนเป็นภรรยาในท่าเจ้าสาวแล้ววิ่งไปวิ่งมาอย่างคนที่ดีใจจนเกินเหตุจนหญิงสาวต้องปรามความตื่นเต้านของคนเป็นสามี
“เพลิงมันดีใจอะไรของมัน”
ดินแดนเดินจูงม้าให้ลูกสาวของเขาเมื่อเห็นเพื่อนเขาอุ้มภรรยาวิ่งร่อนก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนของเขาดีใจเรื่องอะไรเมื่อครู่ยังเห็นส่งสายตาเชือดเฉือนกันอยู่เลย
“จะไม่ดีใจได้ยังไงล่ะคะก็ยัยฝันกำลังจะมีน้องน่ะสิคะ”
เพลงพิณตอบปัญหาที่คาใจให้กับชายหนุ่ม
“อ้าวหรอ..แสดงว่ารู้กันมานานแล้วใช่มั้ยเนี่ยย”
ชายหนุ่มส่งสายตาเชิงคำถมให้กับหญิงสาว
“ก็สองสามวันนี้เองค่ะ”
“ปิดเงียบเลยนะเรา...อืมมแล้วฝันไม่อยากมีน้องให้ลูกจันทร์กับน้องพราวบ้างหรอ”
เมื่อเห็นภรรยาสาวของตนพูดถึงเรื่องที่เพื่อนสาวของเธอตั้งท้องดินแดนเลยถือโอกาสเปรยเป็นนัยๆ ให้รู้ว่าเขาเองก็เริ่มที่จะอยากมีลูกอีกคนเหมือนกันพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาวเป็นเชิงบอกให้รู้
“แต่ที่ผ่านมาเพลงก็ไม่ได้กินยาคุมแล้วนี่คะแล้วประจำเดือนเพลงก็ไม่ได้มาสามเดือนแล้วด้วย”
“แบบนี้...หมายความว่า....ฟอด..เมียพี่นี่น่ารักที่สุดเลย..แบบนี้พี่ก็ได้เป็นคุณพ่อลูกสามแล้วล่ะสิ”
ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าที่ภรรยาสาวของตนเองพูดแบบนี้หมายความว่าไงแบบนี้เขาก็จะได้เป็นคุณพ่อลูกสามแล้ววว
จบบริบูรณ์
บ้านเดชณรงค์20.00กว่าเพลงพิณและพาฝันจะเดินทางมาถึงที่บ้านเดชณรงค์ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเพราะหนทางที่ทั้งสองเดินทางเข้ามามันช่างยากลำบากเหลือเกินอีกทั้งสัมภาระของทั้งสองยังพะลุงพะลังอีก“นี่ยัยเพลงฉันไม่คิดว่าแม่แกจะหาที่อยู่ที่มันช่างเข้าถึงได้ยากลำบากขนาดนี้เลย”พาฝันเดินบ่นอุกเมื่อลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาถึงหน้าบ้านกว่ารถสองแถวจะมาส่งเธอถึงหน้าปากทางบ้านก็เล่นเอาพวกเธอทั้งสองหัวฟูยุ่งเหยิงกันเลยทีเดียวถ้าหญิงสาวไม่ติดว่าสงสารเพื่อนที่กำลังอกหักอยู่มีหวังที่กันดารแบบนี้เธอก็ไม่ขอมาด้วยหรอก“เอาน่ายัยฝันแล้วแกจะให้ฉันทำยังไงไม่อย่างนั้นคุณแม่ฉันก็ไม่ยอมให้มาอยู่ที่นี่อยู่ดีอะ”เพลงพิณพูดพร้อมหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตูบ้าน“เสร็จหรือยังแกยุงจะหามฉันไปกินในป่าแล้วเนี่ยนี่ถ้าขาสวยๆของฉันลายมันเป็นเพราะแกเลยยัยเพลง”พาฝันใช้มือปัดยุงที่รายล้อมเธอมือเป็นพัลวันยุงที่นี่เยอะมากซะจนแทบจะหามตัวเธอไปได้อยู่แล้ว“แล้วเปิดไฟตรงไหนล่ะเนี่ย...นี่แกเจ้าของบ้านเขาไม่คิดจะมาดูมาแลแขกบ้างหรือไง”เมื่อเพลงพิณไขกุญแจเปิดเข้ามาในบ้านได้ทั้งสองก็รีบเดินหาสวิทช์ไฟกันทันทีพาฝันรู้สึกแปลกใจที่เจ้าของบ้านไม
ตอนนี้ตาของหญิงสาวโตเป็นประกายเพราะเมื่อแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าเธอเห็นทั้งดวงจันทร์กลมโตพร้อมหมู่ดาวที่รายล้อมแถมยังมีเสียงจิ้งหรีดร้องคลออยู่กับบรรยากาศยามค่ำคืนเธอเองยืนยิ้มกอดอกให้กับภาพตรงหน้าพลางคิดในใจว่าเธอไม่ได้มาพบเจอกับบรรยากาศแบบนี้นานเท่าไรแล้วน้าตั้งแต่เป็นหมอมาก็ไม่เคยที่จะว่างจนกระทั่งตัวเธอเองอกหักนี่แหละถึงได้มาเจอกับบรรยากาศแบบนี้อีกครั้งจะว่าอกหักก็ไม่ได้สิเพราะเธอไม่เคยได้คบกับชายหนุ่มที่เธอแอบชอบแถมยังไม่เคยได้มีโอกาสบอกกับเขาด้วยซ้ำว่าเธอคิดยังไงเหตุการณ์วันนั้นเมื่อเดือนที่แล้วบ้านแอนเดอสัน“กลับมากันแล้วหรอคะ….ไหนน้องเพลินซื้อของฝากมาฝากอาเพลงหรือป่าวคะ”เพลงพิณเข้าไปกอดหอมหลานสาวด้วยความคิดถึงเพราะทั้งพี่ชายและแพรไหมไปเที่ยวพักผ่อนที่ทะเลกันหลายวัน“ของฝากหรอคะ…คุณพ่อบอกว่าของฝากคือ..คือน้องค่ะ…ในนี้”เด็กหญิงพาเพลินพูดตามคำที่พ่อของเธอบอกถึงจะบอกว่าของฝากคือน้องแต่เหมือนเจ้าตัวก็ยังทำหน้างงๆอยู่ว่าน้องคืออะไรเพราะก็เห็นๆอยู่ว่าเป็นแค่พุงของแม่เธอ“555555555”ภูผาอดขำท่าทีของลูกสาวตัวเองไม่ได้ก่อนกลับเขานัดแนะกับลูกสาวตัวกลมของเขาแทบตายตอนแรกนึกว่าเข้าใจแล้วว่
เช้าวันต่อมา“ตื่นเร็วแกฉันหิวไปหารัยกินกัน”พาฝันรีบตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าเพราะตอนนี้เธอเริ่มหิวมากซึ่งเป็นผลจากการที่ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่มื้อเที่ยงเมื่อวานเมื่อแต่งตัวเสร็จเธอก็รีบพุ่งตัวเข้ามาในห้องของเพลงพิณอย่างรวดเร็วเพราะประตูด้านในห้องมันสามารถทะลุถึงกันได้“อื้มมมมม….ขอนอนอีกนิดนะแกอากาศกำลังดีเลยแกหิวก็ไปหาอะไรกินก่อนเลยเผื่อฉันด้วย”เพลงพิณตอบเพื่อนสาวของเธอด้วยอาการงัวเงียวันนี้อากาศดีเธอจึงอยากจะนอนต่ออีกสักพัก“โถ่…ยัยขี้เซาเอ้ยฉันไปคนเดียวก็ได้”พาฝันถึงกับบ่นอุกในความขี้เซาของเพื่อนเธอในเมื่อไม่ยอมตื่นเธอไปหาอะไรทานคนเดียวก็ได้11.00 น. “ไปไหนของเธอกันนะยัยฝันโทรก็ไม่ติด”เพลงพิณตื่นขึ้นมาในช่วงสายกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาห้าโมงเช้าพอดีเธอจำได้ว่าเมื่อเช้าพาฝันชวนเธอไปหาอะไรทานแล้วพอเธอไม่ตื่นเพื่อนของเธอก็จำใจจะต้องไปคนเดียวเธอจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนสาวในห้องเพราะคิดว่าน่าจะกลับมาแล้วแต่กลับไม่มี“หูยยยยสเต็คหมูของโปรดฉัน…”เมื่อเพลงพิณหาพาฝันในห้องไม่เจอเธอจึงเดินลงมาหาที่ด้านล่างคิดว่าเพื่อนเธออาจจะนั่งเล่นอยู่ที่ข้างล่างก็ได้แต่เมื่อลงมาเธอไม่เห็นเพื่อนสาวของ
“ห๊า…..”หญิงสาวตะลึงจนอ้าปากหวอไม่คิดว่าโลกจะกลมทำให้เธอและเขามาพบกันอีกแถมยังต้องมาอยู่บ้านเดียวกันอีกเนี่ยนะมีหวังเธอประสาทกินตายแล้วเรื่องเมื่อกี้ที่เธอพูดไปล่ะก็โป้ะแตกน่ะสิหญิงสาวอยากจะเขกหัวตัวเองสักร้อยรอบรู้สึกหน้าแตกจนไปไม่เป็นเมื่อโดนชายหนุ่มแซวเรื่องที่เธอบอกว่าเป็นแฟนเจ้าของบ้าน“อะ…เอ่อ..แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่าฉันก็คิดว่าคุณเป็นพวกโรคจิตน่ะสิ….งั้นชะ..ไปแล่วววว”หญิงสาวยกมือเกาหัวแกลกๆแก้เขินและรีบตีเนียนจะเดินออกจากห้องของชายหนุ่มแต่ก็ไม่ทันเพราะมือของชายหนุ่มไวกว่าดึงเธอไว้ซะอยู่เลย“อะไรอีกเล่า”หญิงสาวชะงักหันมาถามชายหนุ่มแบบไม่กล้าสบตาเพราะเธอรู้ว่าเธอผิดแถมด่าเขาไว้เยอะด้วยทั้งบ้าทั้งโรคจิต“คุณเจอกับผมทีไรนี่ผมต้องเป็นคนที่ทั้งบ้าและโรคจิตตลอดเลยนะ…นี่จะไปทั้งที่ไม่คิดจะขอโทษผมสักคำเลยเนี่ยนะ”ชายหนุ่มพูดแบบยิ้มๆแกมประชดหญิงสาวยิ่งเห็นสีหน้าเธอรู้สึกผิดเขายิ่งคิดว่ายิ่งน่าแกล้ง“งั้นฉันขอโทษก็ได้….จะปล่อยได้หรือยังฉันหิวจะแย่แล้ว”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วทั้งยังแอบเหลือบไปมองหน้าชายหนุ่มอีกแต่ก็มองได้แวบเดียวเธอเองก็ต้องก้มหน้าลงเพราะไม่อยากให้สายตาของเธอมองเห็นแผ
“อะ...อ้าวคนเองหรอแฮร่ๆๆๆ...หล่อด้วย”เมื่อหญิงสาวลืมตามองหน้าคนที่ลากเธอขึ้นมาจากโคนตมแล้วนั่งตรงคันนาอยู่ตอนนี้จากอาการกลัวควายขวิดกลับกลายเป็นอาการเขินที่เข้ามาแทนเพราะคนที่เข้ามาช่วยเธอเขาตรงตามสเปคของเธอทุกอย่างแม้จะเนื้อตัวมอมแมมไปหน่อยก็เถอะเธอนั่งเกาหัวแกรกๆพูดชมเขาเบาๆโดยที่เขาไม่ได้ยิน“แล้วคุณลุกขึ้นไหวมั้ยเนี่ย”ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เนื้อตัวเปื้อนโคลนแถมชุดที่เธอใส่ก็ยังหมิ่นเหม่จะเห็นอะไรต่อมิอะไรอีกเขามองเธอด้วยสายตาระอาคิดในใจว่าเอจะรู้ตัวเองมั้ยว่าทำให้คนอื่นเค้าวุ่นวายกันหมด“เอ่อ...มะ..ไม่ไหว....เจ็บขาไปหมดแล้ว”หญิงสาวตอบคนตรงหน้าพร้อมก้มหน้าลงเธอคิดว่าต้องทำตัวน่าสงสารเข้าไว้คนตรงหน้าจะได้เห็นใจและช่วยเธอ“เฮ้ออก็ใครใช้ให้คุณใส่ส้นสูงแล้วก็ไอ้ชุดแบบนี้มาเดินแถวนี้เล่า”“อะ..เอ่อ..คุณ..จะอุ้มก็บอกกันก่อนสิตกใจหมด”ชายหนุ่มต้องออกปากบ่นหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่พร้อมช้อนตัวเธออุ้มขึ้นมาเพราะคิดว่าเธอคงจะเดินไม่ไหวจริงๆยิ่งเห็นชุดกับรองเท้าที่เธอใส่เขาล่ะอ่อนใจ“นี่คุณจะพาฉันไปไหนหรอ”หญิงสาวที่ตอนนี้ถือโอกาสซบหน้าตัวเองที่แผงอกของคนที่อุ้มอยู่เธอเองเห็นเขาอุ้มเธอเดินด
“ไม่ๆ....งั้นพาฉันไปบ้านคุณเดี๋ยวนี้เลย” ชายหนุ่มเดินอุ้มหญิงสาวกลับมาที่เรือนไม้ที่อยู่ห่างจากน้ำตกไม่มากนักแต่ก็เป็นบ้านที่อยู่บนเนินสูงเป็นที่ที่ปลอดภัยจากภัยธรรมชาติเพราะก่อนที่จะสร้างเรือนหลังนี้เขาศึกษามาอย่างดีแล้วเมื่อมาถึงบ้านชายหนุ่มก็รีบอุ้มเธอเดินเข้าไปที่ห้องน้ำในห้องของเขาเพราะเรือนไม้ที่เขาสร้างมีแค่ห้องเดียวเอาไว้ใช้เวลาที่อยากจะมานอนพักผ่อน“นี่บ้านคุณหรอน่ารักดีนะ...ฉันชอบ”พาฝันเห็นบ้านหลังนี้ก็รู้สึกตกหลุมรักมันในทันทีเพราะที่นี่ถึงจะเป็นเรือนไม้เล็กๆแต่จากที่เธอมองผ่านๆมันน่าจะสามรถมองเหนวิวได้ทุกด้านอีกทั้งยังดูเล็กๆดูอบอุ่นมากๆอีกด้วย“อืมมม...เดี๋ยวคุณนั่งอยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวผมไปหาผ้าขนหนูกับเสื้อมาให้คุณเปลี่ยน”หญิงสาวพยักหน้ารับเมื่อคนตัวโตอุ้มเธอมาวางนั่งอยู่ที่เก้าอีในห้องน้ำและเดินออกไปแล้วเธอจึงยื่นมือไปหยิบฝักบัวแล้วเปิดราดตัวเองทันทีเพราะเธอตอนนี้ทั้งตัวที่ยังเลอะโคลนที่ล้างยังไม่หมดแถมเปียกฝนอีกเธอจึงต้องรีบล้างตัวในทันที“อะนี่คุณผมแขวนไว้ตรงนี้นะเสร็จแล้วก็เรียกผมนะเดี๋ยวมาอุ้มออกไป”“โอเค”อัคคีรีบไปหยิบผ้าขนหนูที่อยู่ในตู้ละเสื้อเชิ้ตของเขาที่ผ
“นี่ผมถามจริงคุณไม่กลัวผมเลยหรือไงทั้งๆที่เราพึ่งเจอกัน”ชายหนุ่มถึงกับหันควับคราแรกเขาคิดว่าเธอจะไม่ยอมอยู่กับคนที่พึ่งเจออย่างเขาเสียอีกเขายังนึกแปลกใจว่าเธอทำไมไว้ใจที่จะอยู่ที่นี่กับเขาง่ายจัง“ไม่กลัวววเพราะถ้าพี่เพลิงจะทำอะไรฝันคงทำไปนานแล้ว....อืมมแล้วท่าทางจะพี่เพลิงยังจะรำคาญฝันด้วยน้า..”หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานส่งไปให้ชายหนุ่มเธอไม่แคร์ว่าชายหนุ่มจะยิ้มตอบหรือไม่แต่เธอแค่อยากจะยิ้มให้เขาดูจากอาการเขาตอนนี้แล้วก็คงจะรำคาญเธออยู่ไม่น้อย“รู้ตัวก็ดีแล้วคุณ...รีบๆโทรบอกเพื่อนคุณได้แล้วเดี๋ยวเขาจะเป็นห่วง”“โอเค”หญิงสาวพยักหน้ารับพร้อมกดมือถือโทรหาเพลงพิณทันทีเมื่อคุยกันได้สักแปปเธอก็ยื่นมือถือคืนชายหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“เรียบร้อยแล้วหรอคุณ”“ใช่ค่ะ...อ้อแล้วก็ฝันเมมเบอพร้อมถ่ายรูปหน้าฝันลงในเครื่องพี่เพลิงแล้วนะคะเวลาฝันโทรหาพี่เพลิงพี่เพลิงจะได้เห็นหน้าฝันชัดๆไงคะ”ชายหนุ่มถึงกับหนาเหวอคนแบบนี้ก็มีด้วยแฮะเขาเองไม่ได้โต้ตอบอะไรเพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเธอพร้อมหมุนตัวจะออกไปนอกห้องทันที“เดี๋ยวพี่เพลิงจะไปไหนคะ”หญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จาเธอจึงต้องรีบตะ
“เมื่อกลางวันผมแนะนำเพื่อนคุณให้ไปเที่ยวที่ไร่เธอคงจะเดินลัดไปทางหลังบ้านแล้วไปที่ไร่แหละคุณ...อืมมเอางี้ผมพอรู้จักอยู่กับลุงสมหมายที่ทำงานที่ไร่นั้นอยู่บ้านแกอยู่ใกล้ๆเรานี่เองเดี๋ยวผมไปถามลุงแกให้ว่าเห็นเพื่อนคุณหรือป่าว”ชายหนุ่มจำได้ว่าลุงสมหมายที่ปลูกบ้านอยู่ระแวกที่ใกล้สุดแถวนี้แกทำงานอยู่ที่ไร่มีรักถ้าพาฝันไปที่นั่นจริงแกก็คงจะต้องเห็นบ้างเพราะเธอแต่งตัวต่างจากคนที่นี่คนงานในไร่เห็นก็ต้องพูดกันอยู่บ้างแหละตอนนี้เขาเองร้อนใจไม่แพ้หญิงสาวเหมือนกันแต่ก็ต้องคุมสติไว้ก่อนเพราะเห็นอีกฝ่ายเริ่มไม่มีสติแล้วที่เขากังวลคือตอนนี้ฝนตกหนักเกิดพาฝันอยู่ในป่าที่ใกล้กับไร่คงไม่ดีแน่เพราะมันอันตรายมาก“ไปกันเลยคุณ”“หืออ..โอ้ยยยยยยคุณ”“ว้ายยยยยย”เพลงพิณคว้ามือชายหนุ่มเดินลงบันไดมาอย่างรวดเร็วทำให้ชายหนุ่มที่ยังไม่ได้ทันตั้งตัวล้มลงกลิ้งลงไปกองอยู่ที่พื้นทำเอาหญิงสาวส่งเสียงกรี้ดดดลั่นบ้านเพราะเธอเกือบจะฆ่าชายหนุ่มแล้วมั้ยล่ะ“คุณเป็นยังไงบ้าง...ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ”หญิงสาวรีบวิ่งลงมาดูอาการของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าเขายังนอนร้องโอดโอยอยู่เธอจึงโล่งใจที่เขาไม่ได้ตายเพราะฝีมือเธอพ