ตอนที่2

  ตอนนี้ตาของหญิงสาวโตเป็นประกายเพราะเมื่อแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าเธอเห็นทั้งดวงจันทร์กลมโตพร้อมหมู่ดาวที่รายล้อมแถมยังมีเสียงจิ้งหรีดร้องคลออยู่กับบรรยากาศยามค่ำคืนเธอเองยืนยิ้มกอดอกให้กับภาพตรงหน้าพลางคิดในใจว่าเธอไม่ได้มาพบเจอกับบรรยากาศแบบนี้นานเท่าไรแล้วน้าตั้งแต่เป็นหมอมาก็ไม่เคยที่จะว่างจนกระทั่งตัวเธอเองอกหักนี่แหละถึงได้มาเจอกับบรรยากาศแบบนี้อีกครั้ง

จะว่าอกหักก็ไม่ได้สิเพราะเธอไม่เคยได้คบกับชายหนุ่มที่เธอแอบชอบแถมยังไม่เคยได้มีโอกาสบอกกับเขาด้วยซ้ำว่าเธอคิดยังไง

เหตุการณ์วันนั้นเมื่อเดือนที่แล้ว

บ้านแอนเดอสัน

“กลับมากันแล้วหรอคะ….ไหนน้องเพลินซื้อของฝากมาฝากอาเพลงหรือป่าวคะ”

เพลงพิณเข้าไปกอดหอมหลานสาวด้วยความคิดถึงเพราะทั้งพี่ชายและแพรไหมไปเที่ยวพักผ่อนที่ทะเลกันหลายวัน

“ของฝากหรอคะ…คุณพ่อบอกว่าของฝากคือ..คือน้องค่ะ…ในนี้”

เด็กหญิงพาเพลินพูดตามคำที่พ่อของเธอบอกถึงจะบอกว่าของฝากคือน้องแต่เหมือนเจ้าตัวก็ยังทำหน้างงๆอยู่ว่าน้องคืออะไรเพราะก็เห็นๆอยู่ว่าเป็นแค่พุงของแม่เธอ

“555555555”

ภูผาอดขำท่าทีของลูกสาวตัวเองไม่ได้ก่อนกลับเขานัดแนะกับลูกสาวตัวกลมของเขาแทบตายตอนแรกนึกว่าเข้าใจแล้วว่าน้องที่อยู่ในท้องคืออะไรแต่ตอนนี้เขาคิดว่าคงต้องอธิบายกันอีกยาว

เพลงพิณเองก็ต้องทำหน้ากลั้นขำให้กับการทำหน้างงของหลานสาวและเธอเองก็ดีใจมากๆที่จะมีหลานตัวเล็กๆอีกคนมาวิ่งเล่นอยู่ในบ้านแล้ว

“กำลังคุยอะไรกันอยู่หรอทุกคนเสียงหัวเราะดังเชียว”

จู่ๆอัคนีก็เดินเข้ามาในบ้านแต่เช้าโดยที่ไม่ได้นัดกันมาก่อนทุกคนก็เลยค่อนข้างที่จะงงเพราะปกติชายหนุ่มจะนัดก่อนมาทุกครั้ง

“อ้าวอัคแกมาทำไมแต่เช้าวะ”

ภูผาที่ยืนทำหน้าสงสัยอยู่เป็นคนเปิดประเด็นถามเพื่อนของเขาว่ามาทำอะไรแต่เช้า

“ฉันแค่แวะเอาการ์ดแต่งงานฉันมาให้”

อัคนีตอบเพื่อนเขาด้วยสีหน้าเซ็งๆแต่คนที่ฟังกลับอึ้งไปตามๆกันร้อยวันพันปีไม่เห็นชายหนุ่มเปิดตัวแฟนจู่ๆก็มาแจกการ์ดแต่งงานซะงั้นแต่คนที่ท่าจะอึ้งที่สุดคงจะเป็นเพลงพิณเพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนสมองเธอไม่รับรู้อะไรแล้วเมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาตั้งแต่มัธยมกำลังจะแต่งงาน

“เห้ยยย....จริงดิฉันไม่เห็นแกจะมีแฟนจู่ๆมาแต่งงานไม่ใช่ว่าไปทำใครท้องเข้าล่ะ”

ภูผายังตกใจไม่หายมันจะมีเรื่องอะไรกันนะที่ทำให้เพื่อนของเขาที่ครองความโสดมานานพอๆกับเขาจู่ๆกลับจะแต่งงานกะทันหัน

“มันมีเรื่องนิดหน่อยเดี๋ยวฉันค่อยคุยกับแกทีหลังก็แล้วกันวันนี้ฉันมีเรื่องต้องจัดการอีกเยอะเลยขอตัวก่อนนะ”

“เอ่อ…ยินดีด้วยนะคะพี่หมออัค”

“ครับ..พี่ไปก่อนนะ”

เพลงพิณที่ตอนนี้เหมือนมีก้อนอะไรติดอยู่ที่คอแต่เมื่อได้ยินว่าคนตรงหน้ากำลังจะกลับแล้วเธอจึงรีบเค้าเสียงพูดออกมาเพื่อแสดงความยินดีกับเขาทั้งที่ในใจเธอนั้นมันร้าวไปหมดแล้ว

“เดี๋ยวเพลงขอตัวขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ”

เมื่ออัคนีเดินออกไปหญิงสาวก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของเธอทันทีทำเอาแพรไหมถึงกับต้องทำหน้างงและหันหน้าไปหาสามีของเธอเป็นเชิงถามว่าเพลงพิณเป็นอะไร

ภูผาเห็นสายตาของภรรยาก็รู้ทันทีว่าเธอสงสัยในอาการของเพลงพิณแน่ๆจึงพยักหน้าน้อยๆและกอดไหล่เธอเบาๆค่อยๆเล่าว่าเกิดขึ้นอะไรกับน้องสาวของเขาชายหนุ่มเองพอจะมองออกตั้งแต่ที่น้องสาวของเขาเริ่มเข้ามหาลัยใหม่ๆแล้วที่อยากจะเข้าคณะแพทย์นักหนาก็เพราะอยากจะเป็นหมอเหมือนคนที่เธอมองอยู่น่ะสิเขาไม่รู้หรอกนะว่าเพื่อเขาดูออกหรือป่าวว่าน้องสาวเขาคิดยังไงแต่ในเมื่อน้องสาวเขาดันปากแข็งไม่ยอมเปิดเผยความในใจออกมาเองเขาคิดไว้แล้วว่าสักวันน้องสาวของเขาก็ต้องอกหักเพราะการแอบรักข้างเดียวแน่นอนแต่เขาก็ขอไม่ก้าวก่ายเรื่องของเธอหรอกนะเขาเองขอเอาใจช่วยให้น้องสาวของเขาดีขึ้นในเร็ววันก็แล้วกัน

ทางด้านเพลงพิณเมื่อขึ้นห้องมาได้ก็นั่งอึ้งอยู่กับตัวเองสักพักเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อครู่มันจะเป็นเรื่องจริงเมื่อตั้งสติได้น้ำตาเม็ดเล็กก็เริ่มไหลย้อยลงมาอาบแก้มนึกสมน้ำหน้าตัวเองที่ปากแข็งแอบรักเขาอยู่ตั้งนานไม่เคยจะบอกแถมตัวเธอเองมีชายหนุ่มมารุมจีบมากหน้าหลายตาแต่เธอก็ไม่เคยสนเพราะเฝ้ารักพี่อัคนีของเธออยู่คนเดียวแล้วดูสิวันนี้สิ่งที่เธอได้ยินคือเขากำลังจะแต่งงานเธอถึงกับไปไม่เป็นตอนนี้เธอรู้สึกไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

“นี่สินะที่เค้าเรียกกันว่าอกหัก…หึ”

หญิงสาวหัวเราะในลำคอให้ตัวเองเธอเคยพบเจอคนมีอาการแบบเธออยู่เป็นประจำในช่วงที่อยู่มหาลัยเธอเองคิดว่ามันคือการเรียกร้องความสนใจคนอกหักมันต้องทำท่าจะเป็นจะตายขนาดนั้นจริงหรอแต่วันนี้เธอได้รู้ซึ้งแล้วว่ามันเป็นยังไง

เพลงพิณยืนดูดาวพลางคิดเรื่องที่ทำให้เธอมาที่นี่พักใหญ่หญิงสาวจึงเดินกลับมาที่เตียงพร้อมปิดไฟนอนและภาวนาว่าขอให้ตนเองนั้นทำใจได้ในเร็ววันเพราะเธอเองยังคงจะต้องไปร่วมแสดงความยินดีกับงานแต่งของอัคนีในเร็ววันนี้