ตอนที่10

“ไม่ต้องผมว่าผมนอนในห้องนี้กับคุณเลยดีกว่า..ผมว่าเดี๋ยวคุณก็ต้องส่งเสียงรบกวนการนนของผมอีก”

ชายหนุ่มเดินดุ่มๆมานอนที่ข้างๆหญิงสาวพร้อมหันหลังให้เธอกอดหมอนข้างนอนอย่างสบายใจเขาคิดว่าถ้าเขายังนอนอยู่ข้างนอกเขาได้วิ่งเข้าวิ่งออกห้องนี้เป็นแน่

“อะ..เอ่อ..จะนอนที่นี่หรอคะพี่เพลิงออกไปนอนข้างนอกก็ได้ค่ะ..ฝ..ฝันไม่กวนแล้วก็ได้”

หญิงสาวตกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆชายหนุ่มก็มานอนอยู่ข้างๆเธอหญิงสาวพอจะรู้อยู่ว่าชายหนุ่มรำคาญเธอจึงบอกเขาไปว่าจะไม่รบกวนอีกเพราะไม่ได้อยากให้ชายหนุ่มนอนอยู่ที่นี่เธอเองถึงจะดูเหมือนผู้หญิงใจกล้าพูดมากแต่เธอเองก็ไม่เคยนอนกับผู้ชายสองต่อสองเลยสักครั้งขนาดเพื่อนที่เป็นเกย์สมัยเรียนจะมาขอนอนด้วยเธอยังปฏิเสธหัวชนฝาเลย

“ถ้าคุณยังไม่หยุดพูดผมจะหาอะไรมาอุดปากคุณเดี๋ยวนี้แหละ”

“หือ..อุ้ปป”

เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มที่ดูจะเอาจริงแล้วเธอจึงรีบหยุดพูดทันทีพร้อมนอนลงหันหลังให้ชายหนุ่มที่หลับอยู่อย่างสบายใจหญิงสาวพยายามข่มตาให้มันหลับแล้วแต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้เธอได้แต่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่แบบนั้นก็จะให้เธอหลับลงได้ยังไงเล่ามีผู้ชายมานอนข้างๆเธออยู่แบบนี้ถึงเธอจะไว้ใจเขาก็ไม่ได้แปลว่าจะนอนเตียงเดียวกันอย่างสนิทใจสักหน่อย

“นี่คุณ...ขยับอยู่นั่นแหละผมนอนไม่หลับ..มานี่เลย”

“โอ้ยยๆๆพี่เพลิงจะทำอะไรอะ”

ชายหนุ่มรู้สึกรำคาญคนข้างๆที่เสียงเงียบไปแล้วแต่การขยับไปมาของเธอก็ยังกวนเขาอยู่ดีเขาจึงลากหญิงสาวจนตัวปลิวเธอมาวางบนผ้าห่มพร้อมพันห่อเธอเป็นดักแด้ให้ขยับไปมาไม่ได้แถมเมื่อห่อเสร็จยังใช้ขาข้างหนึ่งพาดไว้อีกต่างหากหญิงสาวเลยต้องจำใจนอนอยู่ในสภาพนั้นจนถึงเช้าดีนะที่อากาศเย็นไม่อย่างนั้นเธอคงได้ร้อนตายแน่

เช้าวันต่อมา

“คุณๆ...ตื่นได้แล้ว”

อัคคีตื่นมาในตอนเช้าก็เห็นหญิงสาวที่โดนพันเป็นดักแด้โดยฝีมือของเขายังหลับอยู่คราแรกที่เขาตื่นมาเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวที่ยังนอนหลับอย่างสบายใจอยู่เขาชันแขนนอนตะแคงมองมาทางเธอคิดในใจว่าตอนที่เธอหลับนี่มันช่างเหมือนผู้หญิงที่ดูอ่อนหวานเรียบร้อยเสียจริงผิดกับตอนตื่นที่นิสัยช่างขัดกับหน้าตาที่ช่างพูดมากกวนประสาทเก่งชายหนุ่มพลางคิดไปอมยิ้มไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เขามีธุระต้องจัดการแต่เช้าจึงต้องรีบปลุกเธอ

“อื้อออ”

เมื่อมีคนรบกวนเวลานอนอันแสนสบายของเธอหญิงสาวเลยส่งเสียงประท้วงนิดหน่อยแล้วนอนต่อเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะทำใจหลับลงได้ก็เกือบเช้า

“ไม่ตื่นใช่มั้ยด้ายยยย...”

“อื้อออ.....อะไรเนี่ยยยยย”

เมื่อเขาเรียกให้เธอตื่นดีๆไม่ชอบเขาจึงดึงผ้าห่มที่พันตัวเธอออกแบบรวดเดียวทำเอาหญิงสาวสะดุ้งตื่นตาสว่างโดยทันที

“ลุกได้แล้วเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านคุณ....ว่าแต่ที่คุณอยู่มันอยู่ที่ไหน”

ชายหนุ่มเห็นว่าเธอตื่นดีแล้วจึงรีบถามที่อยู่ของเธอเพื่อที่จะได้รีบไปส่งเธอทันทีก่อนที่คนงานจะมาเต็มไร่เพราะเขาไม่อยากให้คนงานเห็นเขาอยู่กับเธอสองต่อสองเท่าไรนัก

“บ้านหรอ...ฝันพักอยู่ที่บ้านท้ายไร่นี้เองแต่ว่าก็เดินไกลอยู่นะคะทางที่ฝันมาไม่มีทางให้รถวิ่งด้วย”

หญิงสาวตอบชายหนุ่มไปตามความจริงเพราะที่เธอเดินผ่านมาก็เห็นมีแต่ป่าไม่เห็นมีทางที่จะให้รถวิ่งได้เลย

“ท้ายไร่หรอ...”

ชายหนุ่มนึกในใจบ้านที่อยู่ท้ายไร่ก็น่าจะมีหลังเดียวก็คงจะเป็นบ้านของเพื่อนเขานั่นเองแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้บอกหญิงสาวแต่อย่างใดเรื่องที่รู้จักกับดินแดน

Rrrrrrrr

“นี่เบอเพื่อนคุณหรือป่าว”

อัคคีหยิบมือถือขึ้นมาดูเมื่อมีคนโทรเข้ามาเขาคิดว่าน่าจะเป็นเบอของเพื่อนของหญิงสาวที่โทรคุยกันเมื่อคืนเป็นแน่จึงยื่นให้เธอ

“ใช่ค่ะ”

หญิงสาวรับมือถือจากชายหนุ่มแล้วเธอจึงกดรับสายทันทีเมื่อได้คุยกันแล้วก็ได้ความว่าเพลงพิณละดินแดนจะไม่อยู่บ้านในตอนเช้าเพราะเพลงพิณต้องพาดินแดนไปที่โรงพยาบาลเพราะเมื่อคืนชายหนุ่มตกบันไดที่เพลงพิณโทรมาบอกก่อนเพราะว่ากลัวว่าหญิงสาวกลับไปแล้วจะไม่เจอใครแล้วตกใจเท่านั้นเอง

“คืนค่ะพี่เพลิง”

“เพื่อนคุณโทรมาทำไมหรอ”

“อ๋อยัยเพลงบอกว่าจะพาคุณดินไปหาหมอที่โรงพยาบาลเช้านี้ค่ะเพราะเมื่อคืนคุณดินตกบันไดเลยโทรมาบอกก่อนเพราะกลัวว่าฝันกลับไปไม่เจอใครแล้วจะตกใจน่ะค่ะ”

“อ๋อ..งั้นหรอ..งั้นผมขอตัวไปล้างหน้าก่อนนะเสร็จแล้วเดี๋ยวไปส่ง”

“ค่ะ”

เมื่อชายหนุ่มจัดการธุระเสร็จก็เดินประคองหญิงสาวมาที่หน้าบ้านพร้อมหาเสื้อคลุมให้เธอใสทับอีกฉันนึงเพราะกลัวว่าเธอจะโป้เกินไปถ้ามีคนอื่นเห็นมันจะดูไม่ดีเท่าไร

“ไหนรถล่ะคะพี่เพลิง”

“ใครบอกจะใช้รถ”

หญิงสาวถึงกับทำหน้างงเพราะชายหนุ่มบอกว่าจะไปส่งเธอแต่ที่นี่ไม่เห็นจะมีรถสักคันแถมเขายังปล่อยให้เธอนั่งอยู่ที่แคร่ไม้หน้าบ้านแล้วเดินเข้าไปหลังบ้านอีก