ตอนที่14

“คุณครูมาแล้ววว”

เด็กๆที่เล่นกันอยู่ตรงลานที่หมู่บ้านเมื่อเห็นชายหนุ่มซึ่งเป็นครูของพวกเขาก็รีบวิ่งมาหาทันทีเด็กๆต่างวิ่งมาล้อมรอบตัวชายหนุ่มพร้อมทักทายกันอย่างดีใจเพราะเด็กๆที่นี่ชอบในความใจดีของชายหนุ่มและชายหนุ่มก็ยังเป็นที่รักของคนที่นี่มากๆด้วยเพราะเขาทั้งช่วยสอนหนังสือลูกหลานของคนที่นี่แถมยังสอนการทำการเกษตรพอเพียงและไร้สารเคมีแถมยังหาตลาดส่งออกผลผลิตให้กับคนที่นี่ด้วยจะมีแค่บางกลุ่มเท่านั้นที่ไม่ค่อยจะพอใจในการกระทำที่เป็นการช่วยพัฒนาชาวบ้านที่นี่ของชายหนุ่มเท่าไรที่ดูว่าว่าชายหนุ่มจะไปขัดผลประโยชน์ของคนพวกนั้นอยู่ไม่น้อย

“ว่าไงเด็กๆ...ได้อ่านหนังสือตามที่ครูให้ไปอ่านกันหรือป่าวครับ”

“อ่านค่า/อ่านครับ”

เพลงพิณมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่กับเด็กๆโดยมีทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายล้อมรอบภาพตรงหน้ามันช่างดูเป็นภาพที่ดูอบอุ่นสำหรับเธอเหลือเกินจึงเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว

“เดี๋ยวครูขอไปพักก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนตอนเช้านะครับ”

“ค่ะคุณครู/ครับคุณครู”

ชายหนุ่มมองเด็กๆที่วิ่งกลับไปเล่นกันได้สักพักแล้วจึงเดินกลับมาที่รถพลางบอกหญิงสาวให้ขับรถไปที่ท้ายหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านพักของเขาที่คนที่นี่ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้

“นี่หรอที่พักของเราอะคุณ”

เมื่อหญิงสาวขับรถมาตามเส้นทางที่ชายหนุ่มบอกเพื่อที่จะมาที่พักเมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงเดินลงมาพร้อมมองไปรอบๆก็เห็นว่ามีเพียงแต่บ้านไม้หลังที่ไม่เล็กไม่ใหญ่เท่าไรเมื่อเทียบกับบ้านคนแถวนี้สร้างด้วยไม้ไผ่ล้อมรอบแถมหลังคาก็มุงจากอีกต่างหากทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย

“ใช่คุณไปขนของเข้าบ้านกันเถอะ...จะได้จัดเตรียมเก็บข้าวของให้เรียบร้อย”

“เดี๋ยวๆ..ล..แล้วที่นี่มีไฟฟ้าใช้มั้ยยย”

เมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังที่จะดึงสัมภาระออกจากหลังรถแล้วเดินเข้าไปบ้านพักของเขาหญิงงสาวจึงรีบถามขึ้นเพื่อให้สบายใจว่าที่นี่พอมีไฟฟ้าใช้ใช่มั้ย

“ก็ผมบอกคุณแล้วไงว่ามันลำบาก”

เมื่อพูดเสร็จชายหนุ่มก็อมยิ้มให้อาการเหวอของหญิงสาวที่เห็นที่พักของตัวเองพร้อมเดินเข้าไปในบ้านทิ้งให้หญิงสาวยืนทำใจอยู่คนเดียว

“เอ้ยไอ้เป็งนั่นสาวที่ไหนวะน่ะข้าไม่ได้เข้ามาในหมู่บ้านนานมีสาวสวยแบบนี้มาอยู่ด้วยหรอวะ”

อินที่ห่างหายจากการเข้าหมู่บ้านไปนานเพราะเลือกที่จะออกไปรับใช้พวกที่มีอิทธิพลด้วยความที่อยากได้อยากมีของชายทั้งสองเลยไม่สนว่าสิ่งที่ทำมันผิดศีลธรรมหรือไม่ขออย่างเดียวขอให้พวกเขามีกินมีใช้กันสุขสบายแม้จะต้องทำลายชีวิตใครก็ตาม

“ไหนวะ….จริงด้วยว่ะแบบนี้ต้องเข้าไปทักทายหน่อยซะแล้ว”

เป็งหนุ่มร่างสูงที่ตัวติดกับอินตลอดสองคนนี้นิสัยจะพอๆกันถึงอยู่ด้วยกันได้เมื่อเห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่จึงรีบเดินกรูเข้าไปหากันทันที

“ยืนคนเดียวไม่เหงาหรอจ้ะให้พวกพี่ยืนเป็นเพื่อนมั้ย”

ชายทั้งสองเมื่อเดินกรูเข้าไปหาหญิงสาวได้อินก็เข้าไปจับแขนของหญิงสาวไว้ทันที

“นี่พวกคุณเป็นใครอะ…ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ”

ด้วยท่าทีของชายทั้งสองทำให้หญิงสาวตกใจอยู่ไม่น้อยยิ่งเมื่อทั้งสองมาอยู่ใกล้แบบนี้ด้วยหญิงสาวจึงเริ่มนึกกลัวขึ้นมาเพราะท่าทางของชายทั้งสองไม่ได้ดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด

“พวกนายทำอะไรปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ”

ดินแดนได้ยินเสียงโวยวายของหญิงสาวจึงรีบออกมาดูเมื่อเห็นว่าเธอกำลังโดนลวนลามจากชายทั้งสองจึงรีบส่งเสียงเข้าไปปรามแล้วจึงรีบวิ่งมากระชากหญิงสาวออกจากชายทั้งสองที่รั้งเธอเอาไว้

เมื่อชายหนุ่มเห็นชายทั้งสองก็รู้ทันทีว่าเป็นใครถึงจะเจอกันไม่กี่ครั้งก็เถอะและยังรู้อีกด้วยว่าสองคนนี้ทำงานให้ใครและมาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์อะไรคงจะไม่พ้นมาขอขนของเถื่อนผ่านแนวป่าของหมู่บ้านอีกล่ะสิจะพูดว่าขอก็ไม่ได้น่าจะพูดว่าบังคับหัวหน้าหมู่บ้านมากกว่าเพราะถ้าไม่ยอมพวกมันโดยดีก็จะทำให้คนในหมู่บ้านต้องจบชีวิตลงไม่น้อยเพราะต่อต้านพวกมัน

“ครูมาเสือกอะไรด้วยวะ…ครูก็อยู่ส่วนครูอย่าเสือก..หึอยู่ในเมืองดีๆไม่ชอบชอบมาอยู่บ้านป่าครูต้องการอะไรกันแน่”

อินเดินวนรอบๆของทั้งสองพร้อมมองทั้งสองด้วยสายตาโหดเหี้ยมและทิ้งท้ายไว้ว่าหากชายหนุ่มมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีต่อพวกเขาพวกเขาไม่เอาไว้แน่

“ผมไม่ได้ต้องการอะไรผมต้องการแค่ทำให้ชีวิตคนที่นี่ดีขึ้นและขอบอกไว้เลยว่าผู้หญิงคนนี้คือเมียผม..ใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง”

เพลงพิณถึงกับทำหน้าเหวออ้าปากค้างเมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มพูดคราแรกเธอว่าจะโวยวายปฏิเสธออกไปแต่เมื่อเห็นชายหนุ่มบีบมือเธอเป็นการขอความร่วมมือพร้อมทั้งกระซิบข้างหูเธอว่า “ถ้าไม่อยากเป็นเมียพวกมันก็อยู่เฉยๆ” ทำเอาหญิงสาวถึงกับสงบก้มหน้าลงทันที

ที่ชายหนุ่มต้องพูดไปแบบนั้นก็เพราะพอจะรู้ประวัติของทั้งสองมาว่าถึงทำทำชั่วอะไรมาสารพัดแต่ก็ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีกินเดนของใครยิ่งถ้ารู้ว่าหญิงสาวเป็นเมียของเขาพวกชายทั้งสองก็คงจะไม่กล้าเข้ามายุ่งเท่าไรเขาต้องใช้วิธีนี้เป็นข้ออ้างเพื่อที่จะปกป้องเธอจากอันตรายจากคนพวกนี้

“พวกเอ็งมากวนอะไรครูเค้าถ้ามีธุระกับข้าก็ควรที่จะมาคุยกับข้าให้มันเสร็จๆแล้วก็กลับไปได้แล้ว”

เมื่อปู่อินทร์แปงหัวหน้าหมู่บ้านจะเดินเข้ามาทักทายดินแดนเมื่อได้ยินข่าวจากเด็กๆในหมู่บ้านว่าครูมาแล้วเขาจึงรีบมาที่นี่แต่เมื่อมาถึงก็เห็นชายทั้งสองน่าจะกำลังหาเรื่องหนุ่มสาวที่พึ่งมาถึงอยู่จึงต้องรีบส่งเสียงปรามไว้ก่อนเพราะก็พอจะรู้อยู่ว่าทั้งสองมาเพื่ออะไร

“ปู่อินทร์…สวัสดีครับ”

ดินแดนเห็นชายแก่เดินจูงหลานมาที่นี่เขาจึงรีบยกมือไหว้ทันทีเมื่อหญิงสาวเห็นเช่นนั้นก็จึงรีบยกมือไหว้ตามชายหนุ่มเธอคิดว่าคนตรงหน้าก็น่าจะเป็นที่เคารพของคนที่นี่เพราะขนาดชายสองคนที่มาหาเรื่องเธอกับชายหนุ่มยังต้องถึงกับสลดเมื่อได้ยินเสียงของชายแก่เลย