ตอนที่20

“พี่เพลิงรู้มั้ยคะว่าฝันอยากนอนดูดาวแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ฝันก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาสมาที่แบบนี้บ่อยนักหรอกค่ะ”

“ทำไมหรอ”

ชายหนุ่มนึกแปลกใจหญิงสาวที่ดูออกจะเป็นคุณหนูไม่ใช่ว่าอยากไปไหนก็จะได้ไปไม่ใช่หรอ

“ก็ตั้งแต่จำความได้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันเวลาที่ออกมาเที่ยวกันก็จะน้อยและต้องรีบไปรีบกลับอีกด้วยค่ะส่วนมากที่ได้เที่ยวก็จะเป็นคุณพ่อพาไปครั้งคุณแม่พาไปครั้งมากกว่าจนกระทั่ง....แม่ฝันเสียขวัญก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอีกเลยเพราะคุณพ่อเองก็ไม่ค่อยอนุญาติให้ฝันไปไหนตามลำพังถ้าไม่มีคุณพ่อไปด้วยแถมคุณพ่อก็ไม่ค่อยว่างพาฝันไปเที่ยวสักเท่าไรค่ะมีครั้งนี้ที่ฝันออกมาอยู่ข้างนอกได้นานก็เพราะว่าฝันมากับยัยเพลงไม่งั้นคุณพ่อไม่ปล่อยให้มาแน่ๆค่ะ”

“อืมมมงั้นหรอเอาแบบนี้มั้ยถ้าฝันไม่ค่อยได้เจอบรรยากาศแบบนี้เท่าไรงั้นเดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้พี่พาเที่ยวสักสามวันเลยดีมั้ย”

“จริงหรอคะ...อ้าวแล้วพี่เพลิงไม่ทำงานหรอคะ”

หญิงสาวถึงกับดีใจจนบอกไม่ถูกไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยากพาเธอเที่ยวตามที่เธอเคยขอไว้ซะอีกต่อีกใจก็คิดว่ามันจะรบกวนเวลางานของเขาหรือป่าวถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ขอรบกวนเขาดีกว่าจึงถามชายหนุ่มออกไป

“เอ่อ....คือ....อ๋อมันเป็นวันพักร้อนของพี่น่ะ”

ชายหนุ่มรู้สึกว่าน้ำเสียงที่เธอเล่าเรื่องของเธอให้เขาฟังมันช่างดูเศร้าแปลกๆแตกต่างจากน้ำเสียงที่ผ่านมาของเธอที่เขาเคยได้ยินยิ่งได้ยินคำพูดที่เธอพูดถึงแม่ของเธอที่เสียไปเขารู้สึกได้ว่าตอนนี้เธอก็ยังปวดหัวใจกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยเขาจึงหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องคุยโดยการบอกเธอว่าเขาจะเป็นคนที่พาเธอเที่ยวเองเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ดูจะร่าเริงตลอดเวลาในหัวใจของเธอจะมีเรื่องที่ทำให้จ็บปวดอยู่ด้วยเมื่อเห็นเธอตื่นเต้นกับเรื่องที่เขาจะพาเธอเที่ยวมันทำให้เขาได้เห็นรอยยิ้มของเธอเขาจึงค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อยชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่แค่รู้สึกไม่ชอบเวลาที่เธอเศร้าเท่านั้นเอง

“งั้นแถวนี้มีที่ไหนน่าเที่ยวบ้างคะ...พี่เพลิงพาฝันไปเลยฝันไปได้หมดค่ะ”

“อืมมมมพี่ขอคิดดูก่อนนะว่าที่นี่มีที่ไหนที่สวยๆบ้าง”

หญิงสาวเริ่มทำเสียงและสีหน้าอ้อนเขาขึ้นมาอีกแล้วชายหนุ่มถึงกับหูแดงหน้าแดงเพราะเห็นกิริยาของเธอทำไมช่างอ้อนเขาเก่งจริงนะนี่เธออ้อนผู้ชายคนอื่นแบบนี้ทุกคนหรือป่าวเนี่ยชายหนุ่มคิดในใจ

“อืมมม...งั้นพรุ่งนี้ไปขึ้นเขาชมวิวที่หน้าผาด้านโน้นดีมั้ย”

ชายหนุ่มคิดอยู่สักพักว่ามีที่ไหนที่น่าจะพาหญิงสาวเที่ยวบ้างเพราะเขาก็คุ้นชินที่นี่ตั้งแต่เด็กๆเขาเห็นมาจนหมดจนรู้สึกชินแต่ที่เขาคิดว่าสถานที่ที่น่าจะทำให้หญิงสาวชอบคงจะเป็นจุดชมวิวบนหน้าผาอีกที่อยู่ติดกับไร่อีกฝั่งเลยถามหญิงสาวว่าเธออยากจะไปมั้ย

“อ้าว...หลับเฉยเลย”

ชายหนุ่มถามคำถามพลางมองไปที่คนนอนซบแขนของเขาอยู่ปรากฏว่าเธอได้หลับเรียบร้อยแล้วเมื่อกี้ยังคุยกับเขาดีๆอยู่เลยคงจะเป็นเพราะฤทธ์ยาที่ทำให้เธอหลับง่ายขนาดนี้คราแรกชายหนุ่มตั้งใจว่าจะอุ้มเธอไปนอนในห้องแต่เมื่อคิดไปคิดมาเขาก็ขอให้เธอนอนซบเขาตรงนี้อีกสักพักแล้วกันเพราะรู้สึกว่ามีหญิงสาวนอนซบอยู่ข้างๆการดูดาวคืนนี้มันทำให้ดวงดาวดูสวยเป็นพิเศษ

“คุณแม่คะ…คุณแม่คะตื่นสิคะแม่….ฮือๆคุณแม่คะ…ฝันกลัวคุณแม่ตื่นสิคะ…..ฮือๆ…ฮืออออ”

“ฝัน…ฝัน…ละเมอหรอเนี่ย”

ชายหนุ่มนอนมองดูดาวได้สักพักก็รู้สึกได้ว่าหญิงสาวนอนละเมอเพราะเธอพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่มือของเธอที่เกาะแขนของเขาอยู่ก็บีบแขนเขาจนแน่นส่วนตัวเธอก็สั่นพร้อมเป็นลูกแมวเพ้อถึงแม่แล้วร้องให้สะอึกสะอื้นเขาจึงกระชับกอดหญิงสาวให้แน่นขึ้นอาการตัวสั่นของเธอจึงสงบลงเมื่อหญิงสาวหยุดละเมอเขาจึงอุ้มเธอไปนอนในห้อง

“ฮึก….ฮือ”

ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวหลับไปได้สักพักเมื่อเขาเห็นว่าหญิงสาวหลับสนิทดีแล้วจึงกะว่าจะออกไปนอนพักผ่อนเหมือนกันแต่เมื่อเขากำลังจะเดินออกไปกลับมีมือของหญิงสาวรั้งเขาเอาไว้เขาจึงหันกลับมาดูพบว่าเธอหลับตานอนสะอื้นอีกแล้วเขาชักจะสงสัยแล้วสิว่าไอ้อาการที่เธอเป็นแบบนี้เกิดจากอะไรแล้วเป็นมานานเท่าไรแล้วกันแน่

ชายหนุ่มค่อยๆแทรกตัวนอนกอดปลอบหญิงสาวที่ละเมอสะอึกสะอื้นอยู่หญิงเป็นช่วงๆจะว่าเป็นเพราะฤทธ์ยาก็ไม่น่าจะใช่เขาจำได้ว่าเธอไม่ชอบความมืดแต่มันจะเกี่ยวกับอาการละเมอของเธอด้วยหรือป่าวเขาก็ไม่แน่ใจ

“ฝัน…กินยาก่อน”

“อืมมมมม”

ใจชายหนุ่มกอดเธอไปจนเกือบรุ่งสางเพราะไอร้อนจากตัวเธอทำให้เขาต้องตื่นมาปลุกเธอให้กินยาและเช็ดตัวของเธอไปพลางๆเพื่อที่ไข้จะได้ลดเร็วๆหญิงสาวนอนสลึมสลือรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้างตอนนี้เธอรู้สึกหนักหัวไปหมดเพราะพิษไข้

สรุปทั้งคืนชายหนุ่มได้นอนไปแค่งีบเดียวเพราะกว่าหญิงสาวตื่นมาละเมอเป็นระยะแถมพอเขากำลังจะเคลิ้มๆหลับเธอก็ยังมาเป็นไข้ตัวร้อนจนเขาต้องรีบหายาหาผ้ามาเช็ดตัวให้เธอ

“อืมมมมมม….อื้ออออ”

หญิงสาวตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อยเธอรู้สึกว่าอาการหนักหัวเมื่อคืนค่อนข้างที่จะดีขึ้นแล้ว

“หืมมม…..พี่เพลิงงง”

เมื่อเธอลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงก็เหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วหลับอยู่ข้างเตียงของเธอในมือยังถือผ้าขนหนูที่ชื้นอยู่เลยข้างๆเก้าอี้ที่เขานั่งก็มีกะละมังน้ำอยู่ด้วยเป็นชายหนุ่มเองสินะที่เธอคิดว่าเป็นแม่ของเธอมาคอยดูแลทั้งคืนหญิงสาวลอบมองใบหน้าชายหนุ่มตอนหลับแล้วอมยิ้มให้กับคนตรงหน้าเขาช่างเป็นคนที่ดูอบอุ่นสำหรับเธอเหลือเกินถึงจะชอบทำทีท่าว่ารำคาญเธอก็เถอะตั้งแต่แม่ของเธอจากไปเวลาที่เธอป่วยพ่อของเธอยังไม่เคยมาดูแลเธอขนาดนี้เลยเมื่อเธอไม่สบายทีไรก็จะมีแต่แม่บ้านหรือไม่ก็พยาบาลพิเศษที่คอยดูแลเธอก็เท่านั้น

“พี่เพลิง…พี่เพลิงคะ”

หญิงสาวเรียกชายหนุ่มเบาๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังนอนนิ่งอยู่เธอจึงไม่อยากกวนเธอลงมาจากเตียงค่อยๆหยิบผ้าชื้นในมือของเขาออกไปตากข้าสงนอกและหยิบกะละมังไปเทน้ำทิ้งแล้วจึงเดินออกมาสูดอากาศด้านนอกเพื่อที่เธอจะได้รู้สึกดีขึ้น

“ฝัน..ฝันนน..”

“ฝันอยู่นี่ค่ะ…ตื่นมาก็คิดถึงฝันเลยนะคะ555555”

เมื่อชายหนุ่มตื่นมาไม่เห็นหญิงสาวเขาก็รีบวิ่งเรียกชื่อเธอรอบห้องจนเธอต้องตะโกนด้วยน้ำเสียงยียวนบอกกับเขาให้รู้ว่าเธอยืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน