“พี่เพลิงรู้มั้ยคะว่าฝันอยากนอนดูดาวแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ฝันก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาสมาที่แบบนี้บ่อยนักหรอกค่ะ”
“ทำไมหรอ”
ชายหนุ่มนึกแปลกใจหญิงสาวที่ดูออกจะเป็นคุณหนูไม่ใช่ว่าอยากไปไหนก็จะได้ไปไม่ใช่หรอ
“ก็ตั้งแต่จำความได้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันเวลาที่ออกมาเที่ยวกันก็จะน้อยและต้องรีบไปรีบกลับอีกด้วยค่ะส่วนมากที่ได้เที่ยวก็จะเป็นคุณพ่อพาไปครั้งคุณแม่พาไปครั้งมากกว่าจนกระทั่ง....แม่ฝันเสียขวัญก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอีกเลยเพราะคุณพ่อเองก็ไม่ค่อยอนุญาติให้ฝันไปไหนตามลำพังถ้าไม่มีคุณพ่อไปด้วยแถมคุณพ่อก็ไม่ค่อยว่างพาฝันไปเที่ยวสักเท่าไรค่ะมีครั้งนี้ที่ฝันออกมาอยู่ข้างนอกได้นานก็เพราะว่าฝันมากับยัยเพลงไม่งั้นคุณพ่อไม่ปล่อยให้มาแน่ๆค่ะ”
“อืมมมงั้นหรอเอาแบบนี้มั้ยถ้าฝันไม่ค่อยได้เจอบรรยากาศแบบนี้เท่าไรงั้นเดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้พี่พาเที่ยวสักสามวันเลยดีมั้ย”
“จริงหรอคะ...อ้าวแล้วพี่เพลิงไม่ทำงานหรอคะ”
หญิงสาวถึงกับดีใจจนบอกไม่ถูกไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยากพาเธอเที่ยวตามที่เธอเคยขอไว้ซะอีกต่อีกใจก็คิดว่ามันจะรบกวนเวลางานของเขาหรือป่าวถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ขอรบกวนเขาดีกว่าจึงถามชายหนุ่มออกไป
“เอ่อ....คือ....อ๋อมันเป็นวันพักร้อนของพี่น่ะ”
ชายหนุ่มรู้สึกว่าน้ำเสียงที่เธอเล่าเรื่องของเธอให้เขาฟังมันช่างดูเศร้าแปลกๆแตกต่างจากน้ำเสียงที่ผ่านมาของเธอที่เขาเคยได้ยินยิ่งได้ยินคำพูดที่เธอพูดถึงแม่ของเธอที่เสียไปเขารู้สึกได้ว่าตอนนี้เธอก็ยังปวดหัวใจกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยเขาจึงหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องคุยโดยการบอกเธอว่าเขาจะเป็นคนที่พาเธอเที่ยวเองเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ดูจะร่าเริงตลอดเวลาในหัวใจของเธอจะมีเรื่องที่ทำให้จ็บปวดอยู่ด้วยเมื่อเห็นเธอตื่นเต้นกับเรื่องที่เขาจะพาเธอเที่ยวมันทำให้เขาได้เห็นรอยยิ้มของเธอเขาจึงค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อยชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่แค่รู้สึกไม่ชอบเวลาที่เธอเศร้าเท่านั้นเอง
“งั้นแถวนี้มีที่ไหนน่าเที่ยวบ้างคะ...พี่เพลิงพาฝันไปเลยฝันไปได้หมดค่ะ”
“อืมมมมพี่ขอคิดดูก่อนนะว่าที่นี่มีที่ไหนที่สวยๆบ้าง”
หญิงสาวเริ่มทำเสียงและสีหน้าอ้อนเขาขึ้นมาอีกแล้วชายหนุ่มถึงกับหูแดงหน้าแดงเพราะเห็นกิริยาของเธอทำไมช่างอ้อนเขาเก่งจริงนะนี่เธออ้อนผู้ชายคนอื่นแบบนี้ทุกคนหรือป่าวเนี่ยชายหนุ่มคิดในใจ
“อืมมม...งั้นพรุ่งนี้ไปขึ้นเขาชมวิวที่หน้าผาด้านโน้นดีมั้ย”
ชายหนุ่มคิดอยู่สักพักว่ามีที่ไหนที่น่าจะพาหญิงสาวเที่ยวบ้างเพราะเขาก็คุ้นชินที่นี่ตั้งแต่เด็กๆเขาเห็นมาจนหมดจนรู้สึกชินแต่ที่เขาคิดว่าสถานที่ที่น่าจะทำให้หญิงสาวชอบคงจะเป็นจุดชมวิวบนหน้าผาอีกที่อยู่ติดกับไร่อีกฝั่งเลยถามหญิงสาวว่าเธออยากจะไปมั้ย
“อ้าว...หลับเฉยเลย”
ชายหนุ่มถามคำถามพลางมองไปที่คนนอนซบแขนของเขาอยู่ปรากฏว่าเธอได้หลับเรียบร้อยแล้วเมื่อกี้ยังคุยกับเขาดีๆอยู่เลยคงจะเป็นเพราะฤทธ์ยาที่ทำให้เธอหลับง่ายขนาดนี้คราแรกชายหนุ่มตั้งใจว่าจะอุ้มเธอไปนอนในห้องแต่เมื่อคิดไปคิดมาเขาก็ขอให้เธอนอนซบเขาตรงนี้อีกสักพักแล้วกันเพราะรู้สึกว่ามีหญิงสาวนอนซบอยู่ข้างๆการดูดาวคืนนี้มันทำให้ดวงดาวดูสวยเป็นพิเศษ
“คุณแม่คะ…คุณแม่คะตื่นสิคะแม่….ฮือๆคุณแม่คะ…ฝันกลัวคุณแม่ตื่นสิคะ…..ฮือๆ…ฮืออออ”
“ฝัน…ฝัน…ละเมอหรอเนี่ย”
ชายหนุ่มนอนมองดูดาวได้สักพักก็รู้สึกได้ว่าหญิงสาวนอนละเมอเพราะเธอพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่มือของเธอที่เกาะแขนของเขาอยู่ก็บีบแขนเขาจนแน่นส่วนตัวเธอก็สั่นพร้อมเป็นลูกแมวเพ้อถึงแม่แล้วร้องให้สะอึกสะอื้นเขาจึงกระชับกอดหญิงสาวให้แน่นขึ้นอาการตัวสั่นของเธอจึงสงบลงเมื่อหญิงสาวหยุดละเมอเขาจึงอุ้มเธอไปนอนในห้อง
“ฮึก….ฮือ”
ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวหลับไปได้สักพักเมื่อเขาเห็นว่าหญิงสาวหลับสนิทดีแล้วจึงกะว่าจะออกไปนอนพักผ่อนเหมือนกันแต่เมื่อเขากำลังจะเดินออกไปกลับมีมือของหญิงสาวรั้งเขาเอาไว้เขาจึงหันกลับมาดูพบว่าเธอหลับตานอนสะอื้นอีกแล้วเขาชักจะสงสัยแล้วสิว่าไอ้อาการที่เธอเป็นแบบนี้เกิดจากอะไรแล้วเป็นมานานเท่าไรแล้วกันแน่
ชายหนุ่มค่อยๆแทรกตัวนอนกอดปลอบหญิงสาวที่ละเมอสะอึกสะอื้นอยู่หญิงเป็นช่วงๆจะว่าเป็นเพราะฤทธ์ยาก็ไม่น่าจะใช่เขาจำได้ว่าเธอไม่ชอบความมืดแต่มันจะเกี่ยวกับอาการละเมอของเธอด้วยหรือป่าวเขาก็ไม่แน่ใจ
“ฝัน…กินยาก่อน”
“อืมมมมม”
ใจชายหนุ่มกอดเธอไปจนเกือบรุ่งสางเพราะไอร้อนจากตัวเธอทำให้เขาต้องตื่นมาปลุกเธอให้กินยาและเช็ดตัวของเธอไปพลางๆเพื่อที่ไข้จะได้ลดเร็วๆหญิงสาวนอนสลึมสลือรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้างตอนนี้เธอรู้สึกหนักหัวไปหมดเพราะพิษไข้
สรุปทั้งคืนชายหนุ่มได้นอนไปแค่งีบเดียวเพราะกว่าหญิงสาวตื่นมาละเมอเป็นระยะแถมพอเขากำลังจะเคลิ้มๆหลับเธอก็ยังมาเป็นไข้ตัวร้อนจนเขาต้องรีบหายาหาผ้ามาเช็ดตัวให้เธอ
“อืมมมมมม….อื้ออออ”
หญิงสาวตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อยเธอรู้สึกว่าอาการหนักหัวเมื่อคืนค่อนข้างที่จะดีขึ้นแล้ว
“หืมมม…..พี่เพลิงงง”
เมื่อเธอลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงก็เหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วหลับอยู่ข้างเตียงของเธอในมือยังถือผ้าขนหนูที่ชื้นอยู่เลยข้างๆเก้าอี้ที่เขานั่งก็มีกะละมังน้ำอยู่ด้วยเป็นชายหนุ่มเองสินะที่เธอคิดว่าเป็นแม่ของเธอมาคอยดูแลทั้งคืนหญิงสาวลอบมองใบหน้าชายหนุ่มตอนหลับแล้วอมยิ้มให้กับคนตรงหน้าเขาช่างเป็นคนที่ดูอบอุ่นสำหรับเธอเหลือเกินถึงจะชอบทำทีท่าว่ารำคาญเธอก็เถอะตั้งแต่แม่ของเธอจากไปเวลาที่เธอป่วยพ่อของเธอยังไม่เคยมาดูแลเธอขนาดนี้เลยเมื่อเธอไม่สบายทีไรก็จะมีแต่แม่บ้านหรือไม่ก็พยาบาลพิเศษที่คอยดูแลเธอก็เท่านั้น
“พี่เพลิง…พี่เพลิงคะ”
หญิงสาวเรียกชายหนุ่มเบาๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังนอนนิ่งอยู่เธอจึงไม่อยากกวนเธอลงมาจากเตียงค่อยๆหยิบผ้าชื้นในมือของเขาออกไปตากข้าสงนอกและหยิบกะละมังไปเทน้ำทิ้งแล้วจึงเดินออกมาสูดอากาศด้านนอกเพื่อที่เธอจะได้รู้สึกดีขึ้น
“ฝัน..ฝันนน..”
“ฝันอยู่นี่ค่ะ…ตื่นมาก็คิดถึงฝันเลยนะคะ555555”
เมื่อชายหนุ่มตื่นมาไม่เห็นหญิงสาวเขาก็รีบวิ่งเรียกชื่อเธอรอบห้องจนเธอต้องตะโกนด้วยน้ำเสียงยียวนบอกกับเขาให้รู้ว่าเธอยืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน
“ออกมายืนตากหมอกตากน้ำค้างทำไมฝันเดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอก”ชายหนุ่มรีบเดินมาจูงมือเธอเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเธอยืนตากน้ำค้างนานๆจะไข้ขึ้นมาอีก“เดี๋ยวๆพี่เพลิงฝันดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ดูแลฝันทั้งคืนเลย”“อืมมมม…ก็มีคนป่วยอยู่ในบ้านทั้งคนจะให้ใจจืดใจดำไม่ดูแลคงจะไม่ได้”ชายหนุ่มตอบหญิงสาวออกไปอย่างรักษาฟอร์มตัวเองอีกเช่นเคย“ไหนๆพี่เพลิงก็ตื่นแล้ว...คือตอนนี้ฝันเริ่มหิวแล้วพี่เพลิงทำกับข้าวให้ฝันกินหน่อยสิคะ”“ห่วงเรื่องกินอีกตามเคยสินะ”ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองต้องผันตัวมาเป็นพ่อครัวให้เธอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอรู้ว่าหญิงสาวหิวเขาจำต้องรีบเข้าครัวทำอาหารให้เธอทันที2 เดือนต่อมาตั้งแต่วันนั้นก็เกือบสองเดือนแล้วที่ทั้งพาฝันและอัคคีก็ไปมาหาสู่กันตลอดจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตัวติดกันเป็นแตงเมดูท่าจะเป็นชายหนุ่มเองเสียมากกว่าที่ชอบทำตัวติดอยู่กับหญิงสาวพอมีเวลาว่างเมื่อไรก็จะพาเธอไปโน่นไปนี่ตลอดแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเรื่องสถานะที่แท้จริงของเขาเสียทีเพราะตอนนี้เขากลัวว่าถ้าบอกกับเธอไปความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันจะไม่เหมือนเดิมทางด้านเพลงพิณและดินแดนก็ขึ้นลงดอ
“แต่ผมชอบคุณนะ...รูปที่คุณแอบถ่ายผมผมชอบมากเลยรู้มั้ย”ชายหนุ่มเข้าสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลังอย่างแนบแน่นแบบที่คิดว่าเธอดิ้นไม่ได้แล้วจึงกระซิบข้างๆหูเธอว่าเขาชอบเธอแม้ว่าเธอจะปฎิเสธว่าไม่ได้ชอบเขาก็ตามเพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอจะพูดจริงหลักฐานโจ่งแจ้งซะขนาดนั้นเขาชอบที่เธอเป็นเธอชอบในความไม่เคยเฟคละชอบตรงที่หญิงสาวมีจิตใจที่ดีไม่ได้คิดรังเกียจที่จะอยู่ในที่ที่ไม่สะดวกสบายเลยสักนิดกลับปรับตัวได้อย่างง่ายดายผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะอยู่กับเขาได้“ช...ชอบฉัน...”“ใช่”ชายหนุ่มพูดพร้อมหันตัวหญิงสาวมาให้ยืนหันหน้ามามองที่เขาพร้อมจ้องตาเธออยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายหลบตาไปเสียเอง“คุณไม่ชอบผมจริงๆหรอ...ในกล้องคุณมีแต่รูปผมเต็มไปหมดเลยนะ”ชายหนุ่มยังไม่เลิกที่จะแกล้งหญิงสาวที่กำลังยืนเขินอยู่เขาย่อตัวก้มลงไปมองหน้าเธอที่ก้มหลบตาของเขาอยู่พร้อมถามย้ำเธออีกรอบว่าไม่ชอบเขาน่จริงใช่มั้ยเพราะเขาเห็นว่าในกล้องของเธอมีแต่รูปเขาเต็มไปหมด“ร...รูป...คุณแอบดูหรอ..ไม่มีมารยาทเลยฉันไม่คุยด้วยแล้ว”“เดี๋ยวสิคุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าไม่ชอบผมจริงหรอ”ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายามที่จะรั้งหญิงสาวให้คุยกับเขาให
“อะไรอีกล่ะคุณ..ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนะ”ด้วยความหิวและเกือบที่จะได้กินของเธออยู่แล้วเชียวกลับมีมือของชายหนุ่มมาขวางไว้ทำให้ตอนนี้หญิงสาวมีสีหน้าที่บึ้งตึงบอกบุญไม่รับไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะแกล้งอะไรเธออีก“คุณต้องเรียกผมว่าพี่ดินและก็ต้องแทนตัวเองว่าเพลงด้วยแล้วก็หัดพูดจาให้มันมีหางเสียงคะขาแบบที่ผู้หญิงเค้าพูดกันด้วยตกลงมั้ย...ถ้าไม่ก็ไม่ต้องกิน”เมื่อชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงสาวทำหน้าตาลำบากใจเขาเลยอยากจะแกล้งเธอให้เข็ดเพราะตอนนี้คนที่ถือไพ่เหนือกว่าคือเขาเอง“โถ่...คุณณณ”“หืม..งั้นผมยกไปเก็บดีกว่า”เมื่อหญิงสาวยังทำอิดออดอยู่ชายหนุ่มจึงเตรียมยกจานข้าวเข้าไปเก็บ“ก็ได้ก็ได้...พ..พี่ดินขอข้าวให้เพลงกินเถอะนะหิวจะแย่อยู่แล้ว”เมื่อหญิงสาวเห็นอาหารอันน่ากินของเธอกำลังจะโดนชายหนุ่มเดินถือไปเก็บเธอจึงต้องรั้งแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงอ้อนชายหนุ่มอย่างที่ไม่เคยอ้อนมาก่อนเพราะตอนนี้ให้เธอพูดดีกับเขายังไงก็ได้แต่ขออย่างเดียวตอนนี้ขอให้เธอได้กินข้าวก่อนเถอะ“ก็แค่นั้นแหละ”ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้กับเธอเป็นการประกาศว่าครั้งนี้เขาชนะ“วันนี้เพื่อนคุณไม่อยู่บ้านอีกแล้วหรอ”ชายหนุ่มถ
“กลับมาแล้วหรอ…เอาวะเพลงบอกก็บอก”เพลงพิณที่เดินคิดวนไปวนมาอยู่ในห้องเมื่อเห็นรถชายหนุ่มขับเข้ามาจอดเธอจึงกะว่าจะออกไปรอเขาที่หน้าห้องเพื่อบอกความในใจจะได้มึคลุมเครือแบบนี้ต่อไปอีก“เพลงยังไม่นอนอีกหรอ”ชายหนุ่มรีบวิ่งขึ้นบันไดมาจนมาหยุดอยู่หน้าห้องเพราะเห็นหญิงสาวยืนอยู่เขานึกแปลกใจว่าดึกขนาดนี้แล้วทำไมเธอถึงยังไม่นอนเสียที“คือ….เพลง….มีเรื่องจะคุยกับพี่ดิน…”หญิงสาวพูดแบบอึกๆอักๆไม่คิดว่าสถานการณ์จริงมันจะทำให้เธอประหม่าได้ขนาดนี้ขนาดตั้งใจว่าจะรีบพูดอยู่แล้วเชียวยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มใกล้ๆเธอจึงรู้สึกประหม่าหนักขึ้นเข้าไปอีก“เพลงคือพี่ต้องรีบเข้าห้องเดี๋ยวค่อยคุยกันพรุ่งนี้แล้วกันนะ”ชายหนุ่มเริ่มที่จะควบคุมตวเองไม่อยู่จึงรีบตัดบทพูดและเตรียมตัวพุ่งเข้าไปในห้องทันทีเขาไม่สนว่าตอนนี้เธอจะคุยอะไรกับเขารู้เพียงแต่ว่าอย่าอยู่ใกล้หญิงสาวเป็นดีที่สุดเพราะมันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้“คือเพลงชอบพี่ดินค่ะแค่นี้แหละค่ะที่จะบอกงั้นเพลงไปนอนก่อนนะคะ”เมื่อหญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มรีบร้อนที่จะเข้าห้องเธอจึงกลั้นใจหลับตาปี๋พูดความในใจออกมาอย่างรวดเร็วแล้วเตรียมหันหลังกลับห้องด้วยความเขินอายเธอไ
“เพลง..”ชายหนุ่มได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมันทีพร้อมลุกมาอุ้มหญิงสาวที่นั่งกองอยู่กับพื้นให้นอนที่เตียงดังเดิม“จะลุกไปไหน…..ทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ”ชายหนุ่มที่ตอนนี้แทบจะเปลือยกายนอนตะแคงเท้าศรีษะนอนอยู่ข้างๆเธอดีที่เขายังมีกางเกงขาสั้นใส่อยู่ไม่อย่างนั้นคงทำให้หญิงสาวใจสั่นอีกเป็นแน่เขาเองอยากจะตีเธอยิ่งนักที่รู้ว่าตัวเองเจ็บยังจะฝืนลุกขึ้นเดินอยู่อีก“เพลงหลับตาทำไมเป็นอะไรหรือป่าว”ชายหนุ่มนึกแปลกใจที่เขาตื่นมาเจอล้มกองอยู่กับพื้นเธอก็เอาแต่หลับตาไม่มองเขาแถมยังไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ“โกรธพี่หรอ…พี่ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นพี่จะรับผิดชอบเพลงเอง…เพลงช่วยลืมตามาคุยกับพี่หน่อยได้มั้ย”ตอนนี้ชายหนุ่มเดาอารมณ์ของหญิงสาวไม่ออกเลยว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่เพราะเธอไม่ยอมลืมตามาคุยกับเขาดีๆแถมตอนนี้ยังหันหน้าหนีเขาด้วยซ้ำ“ป่าว…เพลงไม่ได้โกรธ”หญิงสาวตอบชายหนุ่มทั้งที่ยังหลับตาอยู่เธอไม่ได้โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยแต่เป็นเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขาตอนนี้ต่างหาก“ไม่โกรธก็ลืมตามาคุยกับพี่ดีๆสิเพลง”ชายหนุ่มเข้าไปกระชับกอดที่ตัวหญิงสาวเขาเองเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่หญิงสาวบอกว่าไม่ได้โกรธเขาแต่เ
หญิงสาวค่อยๆใช้สองมือจับที่แขนของชายหนุ่มเอาไว้พร้อมทำหน้าออดอ้อนขอโทษสิ่งที่ตัวเองแกล้งเขาอย่างสุดฤทธิ์หวังว่าชายหนุ่มจะหายโกรธแต่ท่าทางจะไม่เลยเพราะสีหน้าชายหนุ่มที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้ดูท่าว่าจะไม่พอใจกับสิ่งที่เธอทำเป็นอย่างมากเลยทีเดียว“พอเลยฝัน...เอะอะก็ขอโทษ...ใครเค้าใช้ให้เอาความเป็นความตายมาเล่นกัน”ชายหนุ่มยังคงโกรธหญิงสาวอยู่ไม่เลิกเขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะเห็นเขาใจดีกับเธอมานานเลยเล่นอะไรไม่เกรงใจความรู้สึกเขาเลยตอนนี้เขาจึงจำเป็นต้องดุกำหลาบเธอหน่อยแล้วไม่อย่างนั้นเธอจะต้องทำเขาเกือบหัวใจวายอยู่บ่อยๆแน่“ฝันขอโทษจริงๆนะคะพี่เพลิงคราวหลังจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วสัญญาเลย....นะๆๆๆๆ”หญิงสาวรีบชูนิ้วก้อยพร้อมส่งยิ้มหวานเป็นมุกง้อชายหนุ่มอีกตามเคย“อืมมม”ตัวอัคคีเองก็เป็นเห็นยิ้มหวานๆกับเสียงออดอ้อนของเธอทีไรป็นต้องใจอ่อนทุกทีแหละน่าเขาจำต้องยื่นมือยอมไปเกี่ยวก้อยกับหญิงสาวทั้งที่หน้ายังหงิกงออยู่แบบนั้น“เย่ๆๆๆๆพี่เพลิงน่ารักที่สุดเลยฝันรักผู้ชายไม่ผิดคนเลยนะเนี่ยยอมฝันไปซะทุกอย่างเลย”หญิงสาวดีใจจนพุ่งตัวเข้าไปกอดชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวพร้อมพูดคำว่ารักเขาได้อย่างเต็มปากทำเอาชา
21.00 น.เป็นอีกคืนที่อัคคีและพาฝันนอนดูดาวด้วยกันที่ระเบียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าครั้งก่อนๆเพราะในวันนนี้ทั้งคู่นอนดูดาวด้วยกันในฐานะแฟนครั้งแรกตัวก็จะติดกันมากกว่าเดิมหน่อยๆ“คืนนี้ดาวส้วยยยยสวยนะคะพี่เพลิง”“หืมมพี่ก็เห็นมันก็สวยปกติอยู่ทุกวันนะฝัน”“ไม่ปกติสิคะก็เพราะวันนี้เรานอนดูดาวกันในฐานะแฟนวันแรกมันก็ต้องสวยกว่าวันอื่นอยู่แล้วค่ะ”“ปากหวานเก่งจังนะเรา”“ก็หวานกับพี่เพลิงคนเดียวแหละค่ะ”ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงจวบจนเนิ่นนานแต่ทั้งคู่ก็ยังคิดว่ามันยังไม่พอสำหรับการนอนคุยกันตอนนี้ถ้าใครได้มาเห็นทั้งคู่ก็คงจะอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันหวานจนความหวานของน้ำตาลยังเทียบไม่ได้2 อาทิตย์ผ่านไป22.00 น.บ้านพักบนดอย“พี่ดินคะไม่เจอลูกจันทร์เป็นอาทิตย์ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”“อืมมม...แต่จะให้ทำยังไงได้เพื่อความปลอดภัยของลูกจันทร์ก็คงต้องให้ลูกจันทร์อยู่ที่นั่นไปก่อนนั่นแหละ”เพลงพิณรู้สึกเหงาเมื่อไม่เจอลูกสาวบุญธรรมเธอเป็นอาทิตย์แล้วเพราะขึ้นดอยมาทีไรก็ต้องเป็นอันต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดเพราะสถานการณ์ที่หมู่บ้านไม่สู้ดีนักเพราะพวกกลุ่มคนมีอิทธิพลเริ่มที่จะเหิมเกริมไม่เกรงใจแม้กระทั้งป
“พี่ขออีกรอบนะคนดี”ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอวันต่อมา08.00 น.“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน“ไม่รอกันเลยนะยังเพล