“เพลง..”ชายหนุ่มได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมันทีพร้อมลุกมาอุ้มหญิงสาวที่นั่งกองอยู่กับพื้นให้นอนที่เตียงดังเดิม“จะลุกไปไหน…..ทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ”ชายหนุ่มที่ตอนนี้แทบจะเปลือยกายนอนตะแคงเท้าศรีษะนอนอยู่ข้างๆเธอดีที่เขายังมีกางเกงขาสั้นใส่อยู่ไม่อย่างนั้นคงทำให้หญิงสาวใจสั่นอีกเป็นแน่เขาเองอยากจะตีเธอยิ่งนักที่รู้ว่าตัวเองเจ็บยังจะฝืนลุกขึ้นเดินอยู่อีก“เพลงหลับตาทำไมเป็นอะไรหรือป่าว”ชายหนุ่มนึกแปลกใจที่เขาตื่นมาเจอล้มกองอยู่กับพื้นเธอก็เอาแต่หลับตาไม่มองเขาแถมยังไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ“โกรธพี่หรอ…พี่ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นพี่จะรับผิดชอบเพลงเอง…เพลงช่วยลืมตามาคุยกับพี่หน่อยได้มั้ย”ตอนนี้ชายหนุ่มเดาอารมณ์ของหญิงสาวไม่ออกเลยว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่เพราะเธอไม่ยอมลืมตามาคุยกับเขาดีๆแถมตอนนี้ยังหันหน้าหนีเขาด้วยซ้ำ“ป่าว…เพลงไม่ได้โกรธ”หญิงสาวตอบชายหนุ่มทั้งที่ยังหลับตาอยู่เธอไม่ได้โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยแต่เป็นเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขาตอนนี้ต่างหาก“ไม่โกรธก็ลืมตามาคุยกับพี่ดีๆสิเพลง”ชายหนุ่มเข้าไปกระชับกอดที่ตัวหญิงสาวเขาเองเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่หญิงสาวบอกว่าไม่ได้โกรธเขาแต่เ
หญิงสาวค่อยๆใช้สองมือจับที่แขนของชายหนุ่มเอาไว้พร้อมทำหน้าออดอ้อนขอโทษสิ่งที่ตัวเองแกล้งเขาอย่างสุดฤทธิ์หวังว่าชายหนุ่มจะหายโกรธแต่ท่าทางจะไม่เลยเพราะสีหน้าชายหนุ่มที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้ดูท่าว่าจะไม่พอใจกับสิ่งที่เธอทำเป็นอย่างมากเลยทีเดียว“พอเลยฝัน...เอะอะก็ขอโทษ...ใครเค้าใช้ให้เอาความเป็นความตายมาเล่นกัน”ชายหนุ่มยังคงโกรธหญิงสาวอยู่ไม่เลิกเขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะเห็นเขาใจดีกับเธอมานานเลยเล่นอะไรไม่เกรงใจความรู้สึกเขาเลยตอนนี้เขาจึงจำเป็นต้องดุกำหลาบเธอหน่อยแล้วไม่อย่างนั้นเธอจะต้องทำเขาเกือบหัวใจวายอยู่บ่อยๆแน่“ฝันขอโทษจริงๆนะคะพี่เพลิงคราวหลังจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วสัญญาเลย....นะๆๆๆๆ”หญิงสาวรีบชูนิ้วก้อยพร้อมส่งยิ้มหวานเป็นมุกง้อชายหนุ่มอีกตามเคย“อืมมม”ตัวอัคคีเองก็เป็นเห็นยิ้มหวานๆกับเสียงออดอ้อนของเธอทีไรป็นต้องใจอ่อนทุกทีแหละน่าเขาจำต้องยื่นมือยอมไปเกี่ยวก้อยกับหญิงสาวทั้งที่หน้ายังหงิกงออยู่แบบนั้น“เย่ๆๆๆๆพี่เพลิงน่ารักที่สุดเลยฝันรักผู้ชายไม่ผิดคนเลยนะเนี่ยยอมฝันไปซะทุกอย่างเลย”หญิงสาวดีใจจนพุ่งตัวเข้าไปกอดชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวพร้อมพูดคำว่ารักเขาได้อย่างเต็มปากทำเอาชา
21.00 น.เป็นอีกคืนที่อัคคีและพาฝันนอนดูดาวด้วยกันที่ระเบียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าครั้งก่อนๆเพราะในวันนนี้ทั้งคู่นอนดูดาวด้วยกันในฐานะแฟนครั้งแรกตัวก็จะติดกันมากกว่าเดิมหน่อยๆ“คืนนี้ดาวส้วยยยยสวยนะคะพี่เพลิง”“หืมมพี่ก็เห็นมันก็สวยปกติอยู่ทุกวันนะฝัน”“ไม่ปกติสิคะก็เพราะวันนี้เรานอนดูดาวกันในฐานะแฟนวันแรกมันก็ต้องสวยกว่าวันอื่นอยู่แล้วค่ะ”“ปากหวานเก่งจังนะเรา”“ก็หวานกับพี่เพลิงคนเดียวแหละค่ะ”ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงจวบจนเนิ่นนานแต่ทั้งคู่ก็ยังคิดว่ามันยังไม่พอสำหรับการนอนคุยกันตอนนี้ถ้าใครได้มาเห็นทั้งคู่ก็คงจะอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันหวานจนความหวานของน้ำตาลยังเทียบไม่ได้2 อาทิตย์ผ่านไป22.00 น.บ้านพักบนดอย“พี่ดินคะไม่เจอลูกจันทร์เป็นอาทิตย์ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”“อืมมม...แต่จะให้ทำยังไงได้เพื่อความปลอดภัยของลูกจันทร์ก็คงต้องให้ลูกจันทร์อยู่ที่นั่นไปก่อนนั่นแหละ”เพลงพิณรู้สึกเหงาเมื่อไม่เจอลูกสาวบุญธรรมเธอเป็นอาทิตย์แล้วเพราะขึ้นดอยมาทีไรก็ต้องเป็นอันต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดเพราะสถานการณ์ที่หมู่บ้านไม่สู้ดีนักเพราะพวกกลุ่มคนมีอิทธิพลเริ่มที่จะเหิมเกริมไม่เกรงใจแม้กระทั้งป
“พี่ขออีกรอบนะคนดี”ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอวันต่อมา08.00 น.“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน“ไม่รอกันเลยนะยังเพล
“เดี๋ยวคุณเป็นแขกก็ควรจะรอเจ้าของบ้านเค้าลงมาก่อนสิคะ...ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเค้าก็คงจะลงมาคุณมีธุระสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”พาฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลยแถมยังทำหน้าทำตาเชิดใส่พวกเธอตลอดเวลาอีกด้วยหญิงสาวเองก็ชักเริ่มไม่ชอบหน้าหญิงผู้มาใหม่คนนี้แล้วเหมือนกันเพลงพิณเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นเธอจึงรีบดึงแขนของพาฝันไว้เป็นการปรามเธอว่าอย่าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเลย“ฉันชื่อแพทตี้และฉันก็ไม่ใช่แขกฉันเป็นแฟนของเจ้าของบ้านพวกหล่อนเกทนะ”แพทตี้เดินก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องชะงักกับคำพูดของพาฝันเธอจึงหันมาประจันหน้ากับพาฝันพร้อมบอกว่าเธอเป็นแฟนกับดินแดนและก็มีสิทที่จะขึ้นไปหาชายหนุ่มตอนนี้ด้วย“ห้ะ...มั่วหรือป่าวเธอนี่แฟนคุณดินยืนอยู่โทนโท่ตรงนี้เธออย่ามาสตอหน่อยเลย”“ฝันพอเหอะ”เพลงพิณยังตกใจกับคำพูดของแพทตี้อยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนจนแทบจะร้องให้ออกมามีแต่พาฝันเท่านั้นที่ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับแพทตี้อยู่ไม่เลิกจนเพลงพิณเองต้องปรามเพื่อนเธออีกรอบ“แฟนหรอ..เธอรู้หรือป่าวว่าดินชอบกินอะไร..ชอบไปที่ไหน...แล้วทำอะไรบ้างเธอรู้หรือป่าวฉันจะบอก
“ตอนนี้ยัยฝันกำลังโกรธอยู่ใครก็ห้ามขัดฝันว่าคงต้องรอให้นางอารมณ์ดีกว่านี้อีกนิดคงจะติดต่อฝันกลับมาเองได้เรื่องยังไงเดี๋ยวฝันจะบอกคุณเองตอนนี้คุณไปเคลียกับแม่ผู้หญิงคนนั้นให้จบก่อนเถอะ”พาฝันเห็นว่าคู่นี้ต่างไม่มีสติพอกันแล้วจึงรีบเสนอแนวทางการแก้ไขให้เพื่อที่จะได้จัดการตัวปัญหาได้รวดเร็วชายหนุ่มเองก็ถึงกับโมโหหัวเสียอย่างมากที่แพทตี้ทำให้เขาและเพลงพิณต้องเข้าใจผิดกันเขาถึงกับต้องยื่นคำขาดว่าถ้าเธอมายุ่งกับเขาและเพลงพิณอีกเรื่องราวสุดฉาวของเธอตอนที่คบกับเขาอยู่ตอนนั้นโดนแฉว่อนแน่เขาจำต้องใช้วิธีนี้ขู่เธอเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวเพราะหญิงสาวกลัวเรื่องที่เธอจะเสียชื่อเสียงเป็นที่สุดติ้ดๆ“คุณดินยัยฝันส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับไปที่บ้านแล้วค่ะ”เมื่อพาฝันได้ยินเสียงข้อความเข้าในมือถือหญิงสาวรีบเปิดอ่านทันทีมันเป็นข้อความของเพื่อนสาวของเธอที่ส่งมาบอกเธอว่านั่งเครื่องกลับมาบ้านนที่กรุงเทพแล้วและก็ขอโทษเธอด้วยที่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวซึ่งข้อนี้พาฝันเข้าใจเพื่อนสาวของเธอดี“งั้นเดี๋ยวผมตามไปแต่ตอนนี้ผมคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของผมเรื่องรถก่อน”“โอเคค่ะงั้นฝันไปด้วย”ชายหนุ่มจำต้
บ้านเดชณรงค์“โถ่เอ้ยไอ้ผู้ชายขึ้โกหก..หึ.”พาฝันวิ่งกลับมาเก็บของที่บ้านเดชณรงค์เตรียมตัวกลับทันทีเธอเก็บเสื้อผ้าไปด้วยบ่นไปด้วยด้วยความโมโหไม่คิดว่าจะโดนคนที่เธอรักโกหกกันมานานขนาดนี้“ลุงคะ..คือพอดีว่าหนูจะเข้าไปในตัวเมืองค่ะลุงไปส่งหนูได้มั้ยคะเดี๋ยวหนูให้ค่ารถ 2000”“อ๋อ..ได้เลยหนูขึ้นมาเลย”พาฝันรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านนั้นมาอย่างรวดเร็วคิดว่าถ้าเธอเดินออกมายืนรอที่หน้าถนนคงจะมีรถผ่านมาสักคันให้เธอพอได้อาศัยเข้าเมืองพลันสายตาก็เห็นลุงที่เธอเคยเจอที่ไร่ขับรถกระบะเก่าๆผ่านมาพอดีเธอจึงโบกมือเรียกพร้อมให้ลุงไปส่งเธอที่ตัวเมืองเพื่อที่เธอจะไปสนามบินและกลับกรุงเทพทันทีก๊อกๆๆ“ฝันอยู่มั้ย..เปิดประตูให้พี่หน่อยฝัน”อัคคีเดินกลับมาที่บ้นพร้อมดินแดนเมื่อมาถึงดินแดนจึงให้ชายหนุ่มรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องโดยทันทีแอ้ดดดดด“ฝัน!!!”อัคคียืนเคาะประตูห้องอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ยักเห็นว่าจะมีใครมาเปิดเขาจึงลองบิดลูกบิดที่ประตูดูปรากฏว่าห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ด้านในห้องของเธอทันที“ฉันไม่ฝันอยู่บนห้องเลย”เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใครอยู่เข้าจึงเดินสำรวจทั่วห้อง
“ไม่เป็นไรหรอกลูกนอนพักอีกเดี๋ยวก็คงจะหายเดี๋ยวบ่ายพ่อมีคุยงานต่อพ่อมียาที่หมอให้ไว้อยู่....ฝันไม่ต้องห่วงพ่อหรอกลูก”“กินยาหรอคะ...คุณพ่อกินยามานานเท่าไรแล้วคะทำไมฝันถึงไม่เห็นรู้เรื่องแล้วนี่คุณพ่อนอนซมขนาดนี้ยังห่วงงานอีกหรอคะฝันอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคุณพ่อจะบ้างานไปจนถึงเมื่อไร”เมื่อพาฝันได้ยินที่พ่อของเธอพูดขึ้นอารมณ์ของเธอตอนนี้ก็เริ่มเดือดประทุขึ้นทันทีเพราะเธอพ่อเธอป่วยขนาดนี้ยังจะบ้างานอยู่อีกเธอไม่ได้อยากจะใช้คำพูดแรงๆกับพ่อเธอนักหรอกแต่มันอดไม่ได้แล้วจริงๆเธอพูดไปพลางน้ำตาคลอไป“ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อหนูไงลูก”“แต่คุณพ่อเคยรู้มั้ยคะว่าฝันไม่ได้ต้องการเงินจากคุณพ่อเลยฝันต้องการแค่เวลาที่คุณพ่อจะมีให้ฝันก็เท่านั้นฝันเคยนั่งอิจฉาคนอื่นนะคะที่เค้านั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกทั้งที่กับข้าวนั้นมันก็ไม่ได้มีหลายอย่างแบบเราเลยแต่พวกเค้าก็นั่งกินกันอย่างมีความสุขฝันอยากเป็นแบบนั้นค่ะคุณพ่อ....ฝันอยากให้คุณพ่อนั่งกินข้าวกับฝันแบบนั้นฝันอยากคุณพ่อไปเที่ยวกับฝันแบบไม่ห่วงงาน...ฝันอยากให้คุณพ่อได้เห็นเวลาที่ฝันทำอะไรสำเร็จแต่ไม่เคยเลย...ฮือๆๆๆ”หญิงสาวพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใ
“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว“ไม่ผิดหรอกเพลง”“พ...พี่..ดิน”เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลยอันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป
“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด“อื้มมมมมม....”เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว“ฝันพี่ขอโทษ”“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแ
“อื้มมมม”เมื่ออัคคีเห็นว่าหญิงสาวจะตะโกนให้คนช่วยเขาจึงรีบปิดประตูล็อคกลอนดันตัวเธอเข้ามาในห้องพร้อมประกบจูบหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงดังโวยวายอีกต่อไปปั้กๆๆๆหญิงสาวตกใจอย่างมากที่จู่ๆร่างของเธอก็โดนเหวี่ยงมาในห้องของใครก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเข้ามาเป็นใครเธอก็รีบใช้สองมือทุบไปที่ตัวชายหนุ่มทันทีหญิงสาวเองไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ด้วยซ้ำปั้กกกก“โอ้ยยยย...ฝันหยุดเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวเห็นว่าในเมื่อเธอทุบตีคนที่ประกบจูบเธออยู่อย่างนั้นแล้วเขาเองก็ยังไม่สะทกสะท้านต่อแรงเธอสักเล็กน้อยเธอจึงตัดสินใจใช้ขาของเธอถีบชายหนุ่มออกจากตัวของเธออย่างสุดแรงพร้อมวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดออกแล้ววิ่งหนีไปแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่มอยู่ดีชายหนุ่มที่กระเดนออกจากตัวหญิงสาวเพราะแรงถีบของเธอเขารีบลุกขึ้นวิ่งตามหญิงสาวพร้อมรวบกอดเธอจากข้างหลังได้ก่อนที่เธอจะถึงประตู“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนหลอกลวงอย่ามายุ่งกับฝันนะ”เมื่อหญิงสาวถูกชายหนุ่มรวบตัวได้จากด้านหลังเธอก็ดิ้นจนสุดแรงปากก็พร้อมว่าเขาต่างๆนาๆที่โกหกเธออีกด้วยตอนนี้เธอยังโกรธเขาไม่หายและโกรธมากขึ้นอีกด้วยที่เขาทำกับเธอแบบนี้ตุ้บบบ“โอ้ย
“ไม่เป็นไรหรอกลูกนอนพักอีกเดี๋ยวก็คงจะหายเดี๋ยวบ่ายพ่อมีคุยงานต่อพ่อมียาที่หมอให้ไว้อยู่....ฝันไม่ต้องห่วงพ่อหรอกลูก”“กินยาหรอคะ...คุณพ่อกินยามานานเท่าไรแล้วคะทำไมฝันถึงไม่เห็นรู้เรื่องแล้วนี่คุณพ่อนอนซมขนาดนี้ยังห่วงงานอีกหรอคะฝันอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคุณพ่อจะบ้างานไปจนถึงเมื่อไร”เมื่อพาฝันได้ยินที่พ่อของเธอพูดขึ้นอารมณ์ของเธอตอนนี้ก็เริ่มเดือดประทุขึ้นทันทีเพราะเธอพ่อเธอป่วยขนาดนี้ยังจะบ้างานอยู่อีกเธอไม่ได้อยากจะใช้คำพูดแรงๆกับพ่อเธอนักหรอกแต่มันอดไม่ได้แล้วจริงๆเธอพูดไปพลางน้ำตาคลอไป“ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อหนูไงลูก”“แต่คุณพ่อเคยรู้มั้ยคะว่าฝันไม่ได้ต้องการเงินจากคุณพ่อเลยฝันต้องการแค่เวลาที่คุณพ่อจะมีให้ฝันก็เท่านั้นฝันเคยนั่งอิจฉาคนอื่นนะคะที่เค้านั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกทั้งที่กับข้าวนั้นมันก็ไม่ได้มีหลายอย่างแบบเราเลยแต่พวกเค้าก็นั่งกินกันอย่างมีความสุขฝันอยากเป็นแบบนั้นค่ะคุณพ่อ....ฝันอยากให้คุณพ่อนั่งกินข้าวกับฝันแบบนั้นฝันอยากคุณพ่อไปเที่ยวกับฝันแบบไม่ห่วงงาน...ฝันอยากให้คุณพ่อได้เห็นเวลาที่ฝันทำอะไรสำเร็จแต่ไม่เคยเลย...ฮือๆๆๆ”หญิงสาวพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใ
บ้านเดชณรงค์“โถ่เอ้ยไอ้ผู้ชายขึ้โกหก..หึ.”พาฝันวิ่งกลับมาเก็บของที่บ้านเดชณรงค์เตรียมตัวกลับทันทีเธอเก็บเสื้อผ้าไปด้วยบ่นไปด้วยด้วยความโมโหไม่คิดว่าจะโดนคนที่เธอรักโกหกกันมานานขนาดนี้“ลุงคะ..คือพอดีว่าหนูจะเข้าไปในตัวเมืองค่ะลุงไปส่งหนูได้มั้ยคะเดี๋ยวหนูให้ค่ารถ 2000”“อ๋อ..ได้เลยหนูขึ้นมาเลย”พาฝันรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านนั้นมาอย่างรวดเร็วคิดว่าถ้าเธอเดินออกมายืนรอที่หน้าถนนคงจะมีรถผ่านมาสักคันให้เธอพอได้อาศัยเข้าเมืองพลันสายตาก็เห็นลุงที่เธอเคยเจอที่ไร่ขับรถกระบะเก่าๆผ่านมาพอดีเธอจึงโบกมือเรียกพร้อมให้ลุงไปส่งเธอที่ตัวเมืองเพื่อที่เธอจะไปสนามบินและกลับกรุงเทพทันทีก๊อกๆๆ“ฝันอยู่มั้ย..เปิดประตูให้พี่หน่อยฝัน”อัคคีเดินกลับมาที่บ้นพร้อมดินแดนเมื่อมาถึงดินแดนจึงให้ชายหนุ่มรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องโดยทันทีแอ้ดดดดด“ฝัน!!!”อัคคียืนเคาะประตูห้องอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ยักเห็นว่าจะมีใครมาเปิดเขาจึงลองบิดลูกบิดที่ประตูดูปรากฏว่าห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ด้านในห้องของเธอทันที“ฉันไม่ฝันอยู่บนห้องเลย”เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใครอยู่เข้าจึงเดินสำรวจทั่วห้อง
“ตอนนี้ยัยฝันกำลังโกรธอยู่ใครก็ห้ามขัดฝันว่าคงต้องรอให้นางอารมณ์ดีกว่านี้อีกนิดคงจะติดต่อฝันกลับมาเองได้เรื่องยังไงเดี๋ยวฝันจะบอกคุณเองตอนนี้คุณไปเคลียกับแม่ผู้หญิงคนนั้นให้จบก่อนเถอะ”พาฝันเห็นว่าคู่นี้ต่างไม่มีสติพอกันแล้วจึงรีบเสนอแนวทางการแก้ไขให้เพื่อที่จะได้จัดการตัวปัญหาได้รวดเร็วชายหนุ่มเองก็ถึงกับโมโหหัวเสียอย่างมากที่แพทตี้ทำให้เขาและเพลงพิณต้องเข้าใจผิดกันเขาถึงกับต้องยื่นคำขาดว่าถ้าเธอมายุ่งกับเขาและเพลงพิณอีกเรื่องราวสุดฉาวของเธอตอนที่คบกับเขาอยู่ตอนนั้นโดนแฉว่อนแน่เขาจำต้องใช้วิธีนี้ขู่เธอเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวเพราะหญิงสาวกลัวเรื่องที่เธอจะเสียชื่อเสียงเป็นที่สุดติ้ดๆ“คุณดินยัยฝันส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับไปที่บ้านแล้วค่ะ”เมื่อพาฝันได้ยินเสียงข้อความเข้าในมือถือหญิงสาวรีบเปิดอ่านทันทีมันเป็นข้อความของเพื่อนสาวของเธอที่ส่งมาบอกเธอว่านั่งเครื่องกลับมาบ้านนที่กรุงเทพแล้วและก็ขอโทษเธอด้วยที่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวซึ่งข้อนี้พาฝันเข้าใจเพื่อนสาวของเธอดี“งั้นเดี๋ยวผมตามไปแต่ตอนนี้ผมคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของผมเรื่องรถก่อน”“โอเคค่ะงั้นฝันไปด้วย”ชายหนุ่มจำต้
“เดี๋ยวคุณเป็นแขกก็ควรจะรอเจ้าของบ้านเค้าลงมาก่อนสิคะ...ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเค้าก็คงจะลงมาคุณมีธุระสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”พาฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลยแถมยังทำหน้าทำตาเชิดใส่พวกเธอตลอดเวลาอีกด้วยหญิงสาวเองก็ชักเริ่มไม่ชอบหน้าหญิงผู้มาใหม่คนนี้แล้วเหมือนกันเพลงพิณเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นเธอจึงรีบดึงแขนของพาฝันไว้เป็นการปรามเธอว่าอย่าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเลย“ฉันชื่อแพทตี้และฉันก็ไม่ใช่แขกฉันเป็นแฟนของเจ้าของบ้านพวกหล่อนเกทนะ”แพทตี้เดินก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องชะงักกับคำพูดของพาฝันเธอจึงหันมาประจันหน้ากับพาฝันพร้อมบอกว่าเธอเป็นแฟนกับดินแดนและก็มีสิทที่จะขึ้นไปหาชายหนุ่มตอนนี้ด้วย“ห้ะ...มั่วหรือป่าวเธอนี่แฟนคุณดินยืนอยู่โทนโท่ตรงนี้เธออย่ามาสตอหน่อยเลย”“ฝันพอเหอะ”เพลงพิณยังตกใจกับคำพูดของแพทตี้อยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนจนแทบจะร้องให้ออกมามีแต่พาฝันเท่านั้นที่ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับแพทตี้อยู่ไม่เลิกจนเพลงพิณเองต้องปรามเพื่อนเธออีกรอบ“แฟนหรอ..เธอรู้หรือป่าวว่าดินชอบกินอะไร..ชอบไปที่ไหน...แล้วทำอะไรบ้างเธอรู้หรือป่าวฉันจะบอก
“พี่ขออีกรอบนะคนดี”ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอวันต่อมา08.00 น.“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน“ไม่รอกันเลยนะยังเพล
21.00 น.เป็นอีกคืนที่อัคคีและพาฝันนอนดูดาวด้วยกันที่ระเบียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าครั้งก่อนๆเพราะในวันนนี้ทั้งคู่นอนดูดาวด้วยกันในฐานะแฟนครั้งแรกตัวก็จะติดกันมากกว่าเดิมหน่อยๆ“คืนนี้ดาวส้วยยยยสวยนะคะพี่เพลิง”“หืมมพี่ก็เห็นมันก็สวยปกติอยู่ทุกวันนะฝัน”“ไม่ปกติสิคะก็เพราะวันนี้เรานอนดูดาวกันในฐานะแฟนวันแรกมันก็ต้องสวยกว่าวันอื่นอยู่แล้วค่ะ”“ปากหวานเก่งจังนะเรา”“ก็หวานกับพี่เพลิงคนเดียวแหละค่ะ”ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงจวบจนเนิ่นนานแต่ทั้งคู่ก็ยังคิดว่ามันยังไม่พอสำหรับการนอนคุยกันตอนนี้ถ้าใครได้มาเห็นทั้งคู่ก็คงจะอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันหวานจนความหวานของน้ำตาลยังเทียบไม่ได้2 อาทิตย์ผ่านไป22.00 น.บ้านพักบนดอย“พี่ดินคะไม่เจอลูกจันทร์เป็นอาทิตย์ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”“อืมมม...แต่จะให้ทำยังไงได้เพื่อความปลอดภัยของลูกจันทร์ก็คงต้องให้ลูกจันทร์อยู่ที่นั่นไปก่อนนั่นแหละ”เพลงพิณรู้สึกเหงาเมื่อไม่เจอลูกสาวบุญธรรมเธอเป็นอาทิตย์แล้วเพราะขึ้นดอยมาทีไรก็ต้องเป็นอันต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดเพราะสถานการณ์ที่หมู่บ้านไม่สู้ดีนักเพราะพวกกลุ่มคนมีอิทธิพลเริ่มที่จะเหิมเกริมไม่เกรงใจแม้กระทั้งป