ตอนที่25

“เพลง..”

ชายหนุ่มได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมันทีพร้อมลุกมาอุ้มหญิงสาวที่นั่งกองอยู่กับพื้นให้นอนที่เตียงดังเดิม

“จะลุกไปไหน…..ทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ”

ชายหนุ่มที่ตอนนี้แทบจะเปลือยกายนอนตะแคงเท้าศรีษะนอนอยู่ข้างๆเธอดีที่เขายังมีกางเกงขาสั้นใส่อยู่ไม่อย่างนั้นคงทำให้หญิงสาวใจสั่นอีกเป็นแน่เขาเองอยากจะตีเธอยิ่งนักที่รู้ว่าตัวเองเจ็บยังจะฝืนลุกขึ้นเดินอยู่อีก

“เพลงหลับตาทำไมเป็นอะไรหรือป่าว”

ชายหนุ่มนึกแปลกใจที่เขาตื่นมาเจอล้มกองอยู่กับพื้นเธอก็เอาแต่หลับตาไม่มองเขาแถมยังไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ

“โกรธพี่หรอ…พี่ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นพี่จะรับผิดชอบเพลงเอง…เพลงช่วยลืมตามาคุยกับพี่หน่อยได้มั้ย”

ตอนนี้ชายหนุ่มเดาอารมณ์ของหญิงสาวไม่ออกเลยว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่เพราะเธอไม่ยอมลืมตามาคุยกับเขาดีๆแถมตอนนี้ยังหันหน้าหนีเขาด้วยซ้ำ

“ป่าว…เพลงไม่ได้โกรธ”

หญิงสาวตอบชายหนุ่มทั้งที่ยังหลับตาอยู่เธอไม่ได้โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยแต่เป็นเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขาตอนนี้ต่างหาก

“ไม่โกรธก็ลืมตามาคุยกับพี่ดีๆสิเพลง”

ชายหนุ่มเข้าไปกระชับกอดที่ตัวหญิงสาวเขาเองเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่หญิงสาวบอกว่าไม่ได้โกรธเขาแต่เขาก็ยังแปลกใจอยู่ดีว่าไอ้อาการที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรกันแน่

“อื้มมม”

เมื่อชายหนุ่มเข้ามากระชับกอดเธอมันยิ่งทำให้เธอเขินหนักเข้าไปใหญ่เลยจากที่หลับตาไม่มองหน้าเขาอยู่แล้วตอนนี้ดันดึงผ้าห่มมาปิดหน้าเธออีกต่างหากทำเอาชายหนุ่มงงกับอาการเธออยู่ไม่น้อย

“ถ้าเพลงไม่หันมาคุยกับพี่ดีๆ…พี่ก็จะขอทำแบบเมื่อคืนอีกรอบเลยละกันนะ”

ชายหนุ่มเห็นว่าทำยังไงเธอก็ไม่ยอมหันหน้ามาคุยกับเขาดีๆสักทีเขาก็ขอใช้วิธีนี้ทำให้เธอหันมาคุยกับเขาก็แล้วกันหวังว่าจะได้ผลตามที่เขาคิดนะ

“ไม่ๆๆ…ค..คือเพลงแค่เขินๆนิดหน่อยให้เวลาเพลงนิดนะคะพี่ดิน”

เพลงพิณต้องรีบผลักชายหนุ่มออกจากตัวเธอโดยด่วนเพราะตอนนี้ร่างกายเธอยังไม่พร้อมรับศึกใดๆทั้งสิ้นเธอจึงต้องเอ่ยความจริงให้เขาฟังเรื่องอาการที่เธอเป็นอยู่อย่างนี้คืออะไรเผื่อเขาจะเข้าใจและให้เวลาเธอได้ปรับตัวนิดนึงบ้าง

“โถ่เอ้ยยย….ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องอะไรงั้นพี่ให้เวลาเพลงนอนแบบนี้อีก10นาทีเพราะพี่จะพาเพลงไปอาบน้ำด้วยกัน”

ดินแดนถึงกับอยากจะหัวเราะออกมาดังๆที่รู้ว่าอาการที่เธอเป็นอยู่อย่างนี้คืออะไรเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ตรงหน้าจะมีอาการเขินที่แปลกๆแบบนี้ด้วย

“อ….เอ่อไม่ต้องค่ะพี่ดินเพลงอาบน้ำเองได้”

หญิงสาวรีบตอบปฏิเสธชายหนุ่มโดยด่วนเพราะเหมือนเมื่อกี้เขาจะไม่เข้าใจที่เธอพูดว่าเธอขอเวลาปรับตัวแต่นี่อะไรจะมาอาบน้ำกับเธอเฉยเลย

“เจ็บอยู่แบบนี้จะอาบเองยังไงให้พี่ช่วยดีกว่านะ…พี่ขอโทษนะที่ทำเพลงเจ็บ…เรามาถึงขั้นนี้กันแล้วให้พี่ดูแลเพลงเถอะนะพี่อยากดูแลเพลงทุกอย่างตั้งแต่ตอนนี้แล้วก็ตลอดไปเลยด้วย”

ชายหนุ่มเขยิบเข้าไปกระชับกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นพร้อมพูดความในใจของเขาออกมาเขารู้ว่าเธอยังมีอาการเคอะเขินกับเรื่องที่พึ่งจะผ่านมาอยู่แต่จะทำยังไงได้ถ้าชายหนุ่มเองรอให้หญิงสาวทำใจเขาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอถึงจะทำใจได้สู้บังคับเธอให้คุ้นชินกับเขาตั้งแต่ตอนนี้จะดีเสียกว่า

“อืมมม..ก…ก็ได้ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่อุ้มไปนะ”

หญิงสาวเห็นว่าตอนนี้คงจะปฏิเสธความต้องการของชายหนุ่มไม่ได้อีกอย่างตอนนี้เธอเองเดินเองยังจะลำบากเลยไหนๆก็ไหนๆเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วก็ให้ชายหนุ่มดูแลเธอตามที่เขาตั้งใจก็แล้วกัน

เรือนไม้

ทางด้านอัคคีและพาฝันตอนนี้ทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยพากันเที่ยวอย่างหน้าชื่นตาบานคนอื่นมองเผินๆทั้งคู่ดูเหมือนเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันแต่มันไม่ใช่เพราะติดตรงที่ชายหนุ่มไม่ยอมเอ่ยปากเรื่องความในใจของตัวเองเสียทีหญิงสาวเองก็ชอบพูดทีเล่นทีจริงกับเขาอยู่เรื่อยว่าชอบชายหนุ่มจนชายหนุ่มไม่รู้ว่าที่เธอพูดว่าชอบเขาอยู่บ่อยๆหญิงสาวพูดจริงหรือป่าว

“พี่เพลิงเดี๋ยวฝันขอเดินไปที่น้ำตกด้านโน้นก่อนนะคะ”

พาฝันเล่นซนตามปกติของเธอด้วยความที่หญิงสาวชอบธรรมชาติที่นี่มากๆเลยอยากที่จะเดินสำรวจชื่นชมมันให้เต็มที่

“ระวังลื่นนะฝันเดินดีๆล่ะ”

ชายหนุ่มไม่เห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินเล่นแบบสบายอารมณ์เขาเองไม่อยากจะขัดอะไรเธอเรื่องเดินเล่นซนมากนักแต่ก็อดเตือนเธอให้ระวังตัวไม่ได้เพราะรู้สึกเป็นห่วงหากเธอพลาดพลั้งตกน้ำตกท่ามาอีกคงไม่ดีเป็นแน่

“ค่ะ”

หญิงสาวเดินไปเลาะธารน้ำตกไปยังอีกฝั่งตรงข้ามกับที่ชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมนั่งลงบนโขดหินและใช้ขาจุ่มน้ำเล่นดูฝูงปลาที่แหวกว่ายไปมาอย่างสบายอารมณ์

“ว้ายยยยย”

พรึ่บบบบบบบ

เมื่อชมวิวจุดนั้นจนพอใจแล้วหญิงสาวจึงลุกขึ้นเดินอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ทันได้ระวังตัวเลยทำให้หญิงสาวลื่นล้มลงไปกองกับโขดหิน

“ฝัน....เป็นอะไรหรือป่าว...โถ่เอ้ยยบอกให้ระวังไง”

ชายหนุ่มที่นั่งถ่ายรูปหญิงสาวเล่นอยู่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าว่าหญิงสาวล้มลงจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเธอทันที

“ฝัน...ฝัน..ตื่นสิฝัน”

เมื่อวิ่งมาถึงตัวของหญิงสาวชายหนุ่มก็เห็นว่าหญิงสาวนั้นนอนแน่นิ่งไปแล้วตอนนี้ใจเขาตกไปอยู่ที่ตาตุ่มรีบใช้สองมือดึงร่างหญิงสาวมาอุ้มพร้อมเรียกชื่อหญิงสาวหวังว่าจะให้เธอรู้สึกตัว

“ฝัน...ตื่นสิฝันพี่เริ่มใจไม่ดีแล้วนะอย่าเป็นอะไรเลยนะฝันพี่ยังไม่ได้บอกเรื่องสำคัญกับฝันเลย”

ชายหนุมเริ่มพูดเสียงเครือเพราะเริ่มใจเสียตอนนี้ชายหนุ่มได้แต่อุ้มเธอวิ่งมาที่บ้านเรือนไม้อย่างรวดเร็วเขารู้อย่างเดียวว่าทำยังไงก็ได้ให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา

“อิๆๆ..พี่เพลิงห่วงฝันขนาดนั้นเลยหรอคะ”

หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงนอนในห้องของชายหนุ่มที่บ้านเรือนไม้เริ่มปิดเปลือกตาขึ้นมาพร้อมกลั้นขำให้กับท่าทางร้อนรนของชายหนุ่มเธอเองก็ไม่นึกว่าเขาจะห่วงเธอขนาดนี้เหมือนกัน

“นี่แกล้งพี่หรอฝัน...มันใช่เรื่องตลกที่จะมาเล่นแบบนี้มั้ย”

ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวลืมตาขึ้นพร้อมหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวโดยที่เขาไม่ตลกด้วยเขาเองก็เริ่มหัวเสียไม่คิดว่าหญิงสาวจะแกล้งเอาความเป็นความตายของเธอมาล้อเล่นกับเขาแบบนี้

ชายหนุ่มเดินหุนหันออกมาสงบสติอารมณ์ด้านนอกทันทีเพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกโกรธที่เขาอุตส่าห์เป็นห่วงหญิงสาวแทบตายแต่เธอดันเห็นว่าสิ่งที่เธอทำกับเขามันเป็นเรื่องตลก

“พี่เพลิงโกรธฝันหรอ...ขอโทษน้า.าาาาาาาาาาาาา..ฝันก็แค่อยากอำเล่นเฉยๆ”

พาฝันวิ่งตามชายหนุ่มออกมาด้านนอกเธอเองไม่คิดว่าชายหนุ่มจะโกรธเธอขนาดนี้คราแรกเธอก็คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้วล่ะสิ