ตอนที่21

“ออกมายืนตากหมอกตากน้ำค้างทำไมฝันเดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอก”

ชายหนุ่มรีบเดินมาจูงมือเธอเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเธอยืนตากน้ำค้างนานๆจะไข้ขึ้นมาอีก

“เดี๋ยวๆพี่เพลิงฝันดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ดูแลฝันทั้งคืนเลย”

“อืมมมม…ก็มีคนป่วยอยู่ในบ้านทั้งคนจะให้ใจจืดใจดำไม่ดูแลคงจะไม่ได้”

ชายหนุ่มตอบหญิงสาวออกไปอย่างรักษาฟอร์มตัวเองอีกเช่นเคย

“ไหนๆพี่เพลิงก็ตื่นแล้ว...คือตอนนี้ฝันเริ่มหิวแล้วพี่เพลิงทำกับข้าวให้ฝันกินหน่อยสิคะ”

“ห่วงเรื่องกินอีกตามเคยสินะ”

ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองต้องผันตัวมาเป็นพ่อครัวให้เธอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอรู้ว่าหญิงสาวหิวเขาจำต้องรีบเข้าครัวทำอาหารให้เธอทันที

2 เดือนต่อมา

ตั้งแต่วันนั้นก็เกือบสองเดือนแล้วที่ทั้งพาฝันและอัคคีก็ไปมาหาสู่กันตลอดจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตัวติดกันเป็นแตงเมดูท่าจะเป็นชายหนุ่มเองเสียมากกว่าที่ชอบทำตัวติดอยู่กับหญิงสาวพอมีเวลาว่างเมื่อไรก็จะพาเธอไปโน่นไปนี่ตลอดแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเรื่องสถานะที่แท้จริงของเขาเสียทีเพราะตอนนี้เขากลัวว่าถ้าบอกกับเธอไปความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันจะไม่เหมือนเดิม

ทางด้านเพลงพิณและดินแดนก็ขึ้นลงดอยกันเป็นว่าเล่นคราแรกหญิงสาวก็ยังบ่นกับเรื่องความเป็นอยู่ที่ลำบากแต่เมื่อได้เรียนรู้ที่จะอยู่ที่นี่ได้สักพักหญิงสาวก็รู้สึกชินและเปลี่ยนเป็นรักผู้คนที่นี่และหมู่บ้านที่นี่อีกด้วยจนตอนนี้เป็นเวลาสองเดือนแล้วชายหนุ่มเองแขนก็หายดีจนถอดเฝือกได้แล้วเลยทำอะไรสะดวกเมื่อมีเวลาว่างจากการสอนเด็กๆดินแดนก็มักจะพาหญิงสาวไปยืนชมวิวสวยๆของสถานที่แถวนี้เป็นประจำ

“นี่คุณเดี๋ยวฉันขอเดินไปดูวิวทางนั้นแปปนึงนะ”

หลังจากที่เพลงพิณและดินแดนสอนหนังสือเสร็จเขาก็ชวนกันมาเดินเล่นชมธรรมชาติยามเย็นกันอีกตามเคยปกติหญิงสาวจะหยิบกล้องติดตัวมาด้วยเป็นประจำเพื่อเก็บความทรงจำที่สวยงามเอาไว้เมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินหญิงสาวที่นั่งพักอยู่ที่โขดหินเลยขอตัวไปนั่งชมพระอาทิตย์ตกให้ชื่นหัวใจเสียหน่อยแต่ครั้งนี้หญิงสาวไม่ได้ถือกล้องไปด้วยเพราะอยากใช้เวลานี้นั่งชมภาพที่สวยงามโดยที่ไม่ต้องมีกล้องถ่ายรูปสักครั้ง

“โอเค..คุณระวังด้วยล่ะทางนั้นมันลื่น”

เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวรีบลุกขึ้นเดินไปอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วงเขาจึงรีบตะโกนบอกเธอให้ระวังเพราะทางที่เธอเดินมันค่นข้างที่จะชันและลื่นเขากลัวว่าหญิงสาวจะได้รับอันตราย

“หืมมม...เปลี่ยนอาชีพเป็นปาปารัสซี่ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”

ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาววางกล้องเอาไว้เลยถือวิสาสะหยิบกล้องของเธอขึ้นมาถ่ายกล้วยไม้ป่าที่ออกดอกสะพรั่งสวยงามสะดุดตาของเขาที่สุดแต่เมื่อเขาถ่ายเสร็จมานั่งกดเลื่อนดูภาพก็พบว่าในกล้องของหญิงสาวมีแต่รูปของเขาที่อยู่ในอริยาบถต่างๆเต็มไปหมดสลับกับวิวธรรมชาติเขาไม่รู้ตัวเลยสักครั้งว่ามีหญิงสาวที่คอยแอบถ่ายเขาอยู่เมื่อรู้ว่าเขามีค่าพอที่จะให้เธอใส่ใจเขากลับยิ้มกวางออกมาเพราะรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“อยากได้รูปผมมากใช่มั้ย...จัดให้”

ชายหนุ่มอยากจะแกล้งหญิงสาวที่แอบถ่ายรูปเขาโดยที่ไม่บอกกันก่อนเมื่อเธออยากได้รูปเขานักเขาก็ขอถ่ายให้เธอเองเลยแล้วกันเมื่อถ่ายเสร็จจึงวางกล้องเอาไว้ที่เดิมรอดูว่าเมื่อหญิงสาวเห็นแล้วเธอจะว่าอย่างไร

“นี่คุณกลับกันเถอะ”

หญิงสาวเห็นว่าแสงของพระอาทิตย์ที่เธอนั่งมองอยู่เมื่อครู่กำลังจะหมดลงแล้วเลยชวนชายหนุ่มกลับเพราะกลัวว่ามันจะมืดเสียก่อนและการเดินทางกลับจะลำบากเมื่อทั้งสองหยิบสัมภาระได้ก็รีบเดินกลับกันทันที

หลังจากที่ทั้งคู่กลับมาถึงที่บ้านพักต่างคนก็ต่างผลัดกันอาบน้ำโดยมีหญิงสาวไปอาบก่อนแล้วชายหนุ่มเป็นคนทำอาหารรอหญิงสาวเมื่อหญิงสาวอาบน้ำเสร็จเขาจึงเข้าไปอาบต่อจากเธอ

“นี่คุณ...ใครอนุญาติให้คุณใช้กล้องฉันถ่ายรูปห้ะ!!!”

หญิงสาวเปิดเชครูประหว่างที่เธอนั่งกินข้าวอยู่เมื่อเห็นรูปของชายหนุ่มเธอจึงตกใจและภาวนาในใจว่าเขาคงไม่เห็นรูปที่เธอแอบถ่ายเขาหรอกนะเพื่อแก้อาการเขินเธอจึงทำเป็นไม่พอใจใส่เขาไปก่อน

“ก็ผมเห็นมันวางอยู่ผมก็แค่ยืม...แต่แค่...ไม่ได้ขออนุญาติคุณแค่นั้นเอง”

ชายหนุ่มตอบหญิงสาวแบบลอยหน้าลอยตาเมื่อเห็นเธอทำหน้าบึ้งเขาก็พอจะรู้ว่าเธอคงกังวลว่าเขาจะเห็นอะไรในเครื่องอยู่ล่ะสิ

“อืมมมม....ฉันอิ่มแล้วขอตัวนะ”

หญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจซะแล้วว่าตกลงชายหนุ่มเห็นรูปที่เธอแอบถ่ายเขาหรือป่าวแต่ความรู้สึกเขินกลัวว่าเขาเห็นเธอจึงกินอะไรไม่ลงแล้วรีบขอตัวจะเดินเข้าไปในห้องทันทีพร้อมรีบรวบกระเป๋ากล้องของเธอขึ้นมาอุ้มไว้อย่างรีบร้อนอีกด้วย

“เดี๋ยวสิคุณ...ผมมีอะไรจะถาม”

เมื่อเห็นหญิงสาวรีบลุกจะเดินเข้าไปในห้องเขาจึงรีบลุกขึ้นรั้งแขนเธอเอาไว้ทันทีเพราะเขามีความในใจอยากที่จะถามเธอให้รู้เรื่อง

“คุณชอบผมหรอ...”

จากรูปที่เธอแอบถ่ายเขาในแต่ละรูปใจจริงเขาก็ไม่ได้อยากคิดเข้าข้างตัวเองสักเท่าไรแต่จะให้ชายหนุ่มเดาเป็นอย่างอื่นก็คงจะเป็นไปไม่ได้เพราะในกล้องของเธอมีรูปของเขามากกว่าวิวสวยๆพวกนั้นซะอีก

“เอ่อ...ใครบอกเล่าไม่ใช่สักน่อยยย”

หญิงสาวยืนหลับตาปี๋รู้สึกหน้าชาที่ชายหนุ่มล่วงรู้ความในใจของเธอเข้าแล้วก็จะไม่ให้เธอแอบชอบเขาได้ยังไงเล่าก็ดูแลเธอดีซะขนาดนั้นแถมตอนที่เขาอยู่กับเด็กๆเขายังดูอบอุ่นมากๆอีกด้วยจนมันทำให้ใจเธอละลายอยู่บ่อยๆแล้วยิ่งการที่เขาเป็นคนที่เสียสละให้ผู้อื่นได้เสมอตรงนี้แหละที่ทำให้เธอมอบหัวใจขงเธอไปให้เขาโดยง่ายดาย