“ข้าต้องขอโทษครูกับเมียครูด้วยนะที่เจ้าสองคนนี้มันทำกิริยาไม่ดีด้วย”
ปู่อินทร์แปงต้องเอ่ยขอโทษแทนลูกบ้านเก่าที่ทำกิริยาไม่ดีต่อทั้งคู่เมื่อครู่ชายแก่เองก็นึกตกใจอยู่ไม่น้อยเพราะพึ่งจะรู้ว่าชายหนุ่มมีภรรยาแล้วจากปากของเขาเมื่อครู่ไม่ยักรู้ว่าไปมีตั้งแต่เมื่อไรเพราะตอนที่มาสอนที่นี่ทีแรกก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเขาเหมือนกัน
“อะ..เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยรับคำขอโทษแบบแบ่งรับแบ่งสู้เขาไม่คิดว่าปู่อินทร์แปงจะมาได้ยินที่เขาพูดเมื่อครู่ด้วยทีนี้เขาก็คงจะต้องโกหกเรื่องนี้ต่อไปซะแล้วสิหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังชายหนุ่มตอนนี้ก็ทำหน้านอยไม่แพ้กันเธอพอจะดูออกแล้วว่าระหว่างที่เธออยู่ที่นี่เธอจะต้องถูกคนที่นี่คิดว่าเธอและชายหนุ่มเป็นผัวเมียกันจริงๆแน่ๆ
“ข้าขอฝากลูกจันทร์ไว้กับครูด้วยนะแล้วพวกเอ็งตามข้ามานี่”
เมื่อชายแก่เดินไปแล้วชายทั้งสองจึงเดินตามไปทันทีเพราะต้องการที่จะคุยธุระที่มาวันนี้ให้เสร็จสิ้นโดนเร็วเช่นกัน
“พ่อขาลูกจันทร์คิดถึงพ่อจังเลยค่ะ”
ลูกจันทร์เด็กหญิงอายุเพียงหกขวบที่น่าตาจิ้มลิ้มผิวขาวเมื่อปล่อยมือจากคนเป็นตาได้ก็โผเข้ามากอดชายหนุ่มทันทีทำเอาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆเขาตกใจอยู่ไม่น้อยทั้งยังเรียกชายหนุ่มว่าพ่ออีกเรื่องนี้มันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆหญิงสาวคิดในใจ
“พ่อก็คิดถึงลูกจันทร์ค่ะเดี๋ยวนี้กินข้าวเก่งเลยใช่มั้ยเนี่ยดูสิพุงป่องเลย55555”
ชายหนุ่มนั่งลงพลางกอดเด็กหญิงไว้หลวมๆพร้อมจับไปที่พุงของเด็กหญิงเบาๆเขาอดแซวลูกสาวบุญธรรมของเขาไม่ได้ที่เจ้าตัวกินเก่งจนเริ่มพุงพุ้ยหมดแล้ว
ลูกจันทร์เธอเป็นหลานของปู่อินทร์แปงหัวหน้าหมู่บ้านที่นี่เมื่อตอนคลอดแม่ของลูกจันทร์ตกเลือดตอนนั้นเขาเองก็อยู่แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะแม่ของลูกจันทร์เป็นคนที่อ่อนแออยู่แล้วอีกอย่างการแพทย์ที่นี่ก็ไม่ได้เจริญเท่าไรจึงทำให้ยื้อชีวิตเธอเอาไว้ไม่ได้ไม่มีใครรู้ว่าพ่อของลูกจันทร์เป็นใครเพราะละอองคำแม่ของลูกจันทร์เองก็ไม่เคยปริปากบอกส่วนปู่อินทร์แปงเองเมื่อลูกสาวไม่อยากบอกเขาเองก็ไม่อยากถามในเมื่อหลานเกิดมาแล้วก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงไปชายหนุ่มเองนึกสงสารเมื่อเด็กหญิงไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เขาก็ขอเป็นพ่อบุญธรรมให้เธอแล้วกัน
ชายหนุ่มเคยลองคุยกับปู่อินทร์แปงเรื่องที่จะรับเลี้ยงลูกจันทร์เอาไว้แล้วแต่ปู่อินทร์แปงขอว่าให้หลานสาวคนนี้ได้อยู่กับเขาก่อนเพราะตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้วส่วนวันข้างหน้าถ้าเขาเป็นอะไรไปก็คงจะฝากฝังให้เขาดูแลลูกจันทร์ต่อไป
“นี่พี่เพลงพิณค่ะ….เป็นเด็กเจอผู้ใหญ่ต้องทำยังไงน้า”
ชายหนุ่มแนะนำหญิงสาวที่ยืนกอดอกอยู่ให้หนูน้อยรู้
“สวัสดีค่ะพี่เพลงพิณ…แต่ว่าลูกจันทร์ต้องเรียกพี่เพลงพิณว่าแม่ไม่ใช่หรอคะเพราะเมื่อกี้ลูกจันทร์ได้ยินว่าพี่เพลงพิณเป็นเมียของพ่อ”
ลูกจันทร์รู้สึกงงนิดๆที่อยู่ดีๆคนเป็นพ่อกลับให้เรียกเมียตัวเองว่าพี่ซะงั้นแบบนี้เธอต้องเรียกว่าอะไรถึงจะถูกล่ะ
“ฉลาดเกินไปแล้วนะเรา”
ชายหนุ่มถึงกับยกคิ้วขึ้นสูงกับคำถามของลูกสาวของเขาที่ดูจะฉลาดเกินไปเขาเองต้องรีบหันไปมองหน้าหญิงสาวทันทีดูว่าเธอมีปฏิกิริยายังไงเมื่อเห็นเธอเปรยยิ้มให้หนูน้อยเขาจึงโล่งใจคิดว่าเธอจะวีนแตกซะอีกที่อยู่ดีๆมีเด็กมาเรียกแม่
“คุณเดี๋ยวเราคงต้องมีเรื่องคุยกันยาว”
หญิงสาวไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเธอเป็นใครอะไรยังไงและทำไมเด็กคนนี้จึงเรียกชายหนุ่มว่าพ่อแถมยังจะเรียกเธอว่าแม่อีกแล้วพ่อแม่ที่แท้จริงของเธออยู่ที่ไหนตอนนี้เธองงไปหมดแล้วแต่ยิ่งเห็นเด็กหญิงที่ไร้เดียงสายิ้มให้และดูท่าว่าอยากได้เธอไปเป็นแม่เหลือเกินเรื่องนี้เธอคงจะต้องคุยกับชายหนุ่มให้รู้เรื่องแล้วหละ
ลูกจันทร์อยู่เล่นกับทั้งสองอยู่สักพักเมื่ออินทร์แปงตาของเด็กหญิงคุยธุระเสร็จก็เข้ามาทักทายสองหนุ่มสาวนิดหน่อยแล้วก็ถามถึงอาการที่ขนของชายหนุ่มด้วยว่าไปทำอีท่าไหนถึงได้ใส่เฝือกมาแบบนี้เมื่อคุยกันได้สักปู่อินทร์แปงก็ขอตัวพาหลานสาวไปเดินดูความเรียบร้อยในหมู่บ้านเสียหน่อย
แต่ดูคนที่ยังมีเรื่องคุยไม่จบน่าจะเป็นหญิงสาวเพราะตอนนี้เธอได้ส่งสายตาคาดโทษมาให้ชายหนุ่มเรียบร้อยแล้ว
“มีอะไรจะถามผมมั้ยคุณ”
ชายหนุ่มเห็นสายตาและสีหน้าของหญิงสาวก็พอจะดูออกว่าในใจของเธอต้องมีคำถามมากมายที่จะถามเขาแน่
“มี…อย่างแรกทำไมคุณต้องบอกคนพวกนั้นว่าฉันเป็นเมียคุณด้วย”
“เป็นการปกป้องคุณไงหรือว่าคุณอยากให้พวกนั้นรู้ว่าคุณโสด...แล้วจะได้มาจีบคุณแบบนี้หรอ”
ชายหนุ่มตั้งใจที่จะพูดกวนประสาทเธอเล่นเพราะเขาอุตส่าห์ช่วยเธอแต่ไม่มีแม้แต่คำว่าขอบคุณจากปากเธอสักคำ
“นี่คุณ!!!”
หญิงสาวถึงกับถลึงตาใส่ชายหนุ่มนึกโมที่เธอรู้ว่าชายหนุ่มตั้งใจที่จะกวนประสาทเธอ
“ผมก็แค่อยากจะช่วยคุณเท่านั้นเองเป็นผู้หญิงมาอยู่ที่นี่ใช่ว่าจะปลอดภัยนะคุณอีกอย่างคุณก็มาที่นี่ก็เพราะต้องการที่จะมาช่วยผมเพราะฉนั้นยังไงเราก็ต้องใกล้ชิดกันและถ้าคนอื่นในหมู่บ้านรู้ว่าคุณไม่ได้เป็นอะไรกับผมแล้วมาพักอยู่ที่นี่ด้วยกันมันจะผิดผีผิดธรรมเนียมของคนที่นี่เพราะฉนั้นเพื่อไม่ให้คุณเสียหายและเพื่อความปลอดภัยของคุณคุณก็ต้องอยู่ที่นี่ในสถานะนี้”
“อืม..งั้นเรื่องนี้แล้วไป”
“มีอะไรจะถามผมอีกมั้ยคุณ”
ชายหนุ่มอธิบายกับหญิงสาวจริงจังจนดูท่าเธอจะยอมอ่อนลงแต่ดูสีหน้าของเธอก็ยังมีข้อสงสัยอยู่อีกชายหนุ่มจึงคิดว่าในเมื่อเธอมีเรื่องคาใจอยากที่จะถามก็ถามมาให้หมดเขาจะได้คุยทีเดียว
“แล้วเอ่อ…เรื่องลูกสาวคุณอะ”
“อ๋อ”
ชายหนุ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับลูกจันทร์ให้หญิงสาวฟังเมื่อเธอได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดของเด็กหญิงที่น่าสงสารเธอรู้สึกว่าทำไมโลกนี้มันช่างโหดร้ายกับเด็กหญิงนักยิ่งรู้ว่าหนูน้อยรับรู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเธอยิ่งรู้สึกทึ่งเพราะรอยยิ้มของหนูน้อยช่างเหมือนเด็กที่ได้รับความอบอุ่นอย่างเปี่ยมล้นจนดูไม่ออกเลยว่าเธอขาดทั้งพ่อและแม่เธอนึกถึงรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของหนูน้อยเธอยิ่งคิดยิ่งรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆ
“คุณ..เอาเป็นว่าฉันยอมให้ลูกจันทร์เรียกฉันว่าแม่ก็ได้”
หญิงสาวคิดว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรที่เธอจะเป็นแม่ให้ลูกจันทร์แถมมีลูกแบบที่ไม่ต้องตั้งท้องเองอีกต่างหาก
“แน่ใจหรอคุณ”
ชายหนุ่มต้องหันควับมาถามเธอให้แน่ใจอีกทีเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะยอมให้ลูกจันทร์เรียกว่าแม่ได้
“แน่ใจสิคุณ”
“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นคนใจดีกับเค้าก็เป็นด้วยนะ”ชายหนุ่มพูดพร้อมเดินเข้าไปในบ้านเพราะเขารู้ว่าเขาได้ปากหมาใส่หญิงสาวอีกแล้วและเพื่อไม่ให้หญิงสาวลงไม้ลงมือกับตัวเขาเองจึงรีบเดินหลบเข้าไปในบ้านโดยด่วน“หือออ….นี่คุณหลอกด่าฉันหรอห๊าาาาา”เมื่อหญิงสาวไล่ความโมโหออกได้และหันมาสนใจกับที่พักอาศัยของเธอต่อเธอเดินสำรวจรอบๆบ้านก็พบว่าหลังบ้านมีธารน้ำตกไหลผ่านเธอคิดว่าอย่างน้อยถึงที่นี่จะดูลำบากไปนิดแต่ก็มีธรรมชาติสวยๆอยู่ใกล้ๆเธอมันก็ดีไปอีกแบบหญิงสาวเดินเล่นสำรวจพื้นที่ได้สักพักจึงกลับเข้ามาในบ้าน“คุณที่นี่มีแค่ห้องเดียวหรอ”“ใช่”หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นชายหนุ่มกำลังจัดแจงเตรียมเก็บของและเตรียมปูฟูกนอนอยู่เธอเดินเข้ามาในบ้านเห็นอยู่แล้วว่ามีก็ห้องนอนอยู่ห้องเดียวแต่ด้วยความที่สงสัยว่าถ้ามีห้องเดียวแล้วเธอจะนอนที่ไหนคงจะไม่ใช่นอนห้องเดียวกันหรอกนะจึงแกล้งเอ่ยถามชายหนุ่มออกไป “คุณไม่ต้องห่วงหรอกผมเตรียมที่นอนมาด้วยเดี๋ยวผมออกมานอนหน้าห้องเอง”สีหน้าหญิงสาวมันบ่งบอกได้ชัดว่าตกใจคงคิดว่าเขาจะนอนห้องเดียวกับเธอล่ะสิเขาเองรู้ตั้งแต่ก่อนมาว่าจะเจออะไรจึงเตรียมฟูกนอนของเขามาด้วย“อื้มมมก็ดี…ง
“เมื่อกี้ครูได้ออกไปไหนมารึป่าว”"จะออกไปไนทำไมเล่า….บรรยากาศดีแบบนี้ขอนอนกกเมียอยู่ที่นี่ดีกว่าพวกนายมีอะไรหรือป่าวมากันเยอะแยะหรือในหมู่บ้านจัดงานอะไรกันหรอ”ชายหนุ่มแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ยืนยันว่าเขาและหญิงสาวอยู่ในบ้านกันอย่างเดียวไม่ได้ออกไปไหนวิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คนพวกนี้ไม่สงสัย“งั้นพวกเราไม่กวนครูแล้ว…ไปโว้ยพวกเอ็งกลับ”อินคิดว่าในเมื่อทั้งสองออกมากันสภาพนี้ก็คงจะไม่ได้ไปไหนกันจริงๆชายหนุ่มคิดว่าเขาคงจะระแวงไปเองเลยชวนลูกน้องกลับแต่เขาจำได้ว่ารอยเท้ามันมาแถวนี้หรืออาจจะเป็นเพราะมันมืดบวกกับสุราที่พวกเขากินไปด้วยเลยทำให้คิดไปเองเขาคิดในใจ“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะคุณไม่รู้ว่าจะซนตามผมไปทำไม”เมื่อทั้งสองแต่งตัวเสร็จก็มานั่งคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ด้วยความที่วันนี้ชายหนุ่มเตรียมแผนที่จะนำพวกกล้องไปบันทึกภาพกลับมีหญิงสาวตามเขาไปจนทำให้เสียแผนจนได้เขาจึงนึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่เข้าไปใกล้พวกมันได้ถึงขนาดนั้นและเกือบจะเก็บหลักฐานชิ้นเด็ดได้แล้วแท้ๆ“ก็คุณอยู่ดีๆก็ออกไปทำลับๆล่อๆฉันก็อยากรู้นี่ว่าคุณไปทำอะไร”หญิงสาวยังไม่สำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปจนเกือบจะทำให้ทั้งเขาและตัวเธ
“ค่ะ..ป้าสายกลับดีๆนะคะ”เมื่อหญิงชรากลับไปแล้วหญิงสาวจึงเดินขึ้นมานอนเล่นที่ห้องพร้อมหยิบมือถือโทรหาชายหนุ่มเธอไม่สนว่าตอนนี้เขาจะทำงานอยู่หรือป่าวแต่ยังไงเธอก็จะโทรเพราะที่ผ่านมาหลังจากคืนนั้นที่คุยกับเขาเธอเองก็ติดต่อเขาอีกไม่ได้เลย“โทรไม่ติดใช่มั้ย...ไปหาเองก็ได้”หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนเกือบจะเย็นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงติดต่อชายหนุ่มไม่ได้อีกอย่างเขาคงจะไม่บล็อกเบอเพราะรำคาญเธอหรอกนะเมื่อหลายคำถามคาใจเธอเลยตัดสินใจที่จะไปหาเขาเองเลยแล้วกันเพราะว่าเธอก็พอที่จะจำทางอยู่ได้ว่าบ้านเรือนไม้ของชายหนุ่มอยู่ที่ไหนพาฝันเดินมาได้สักพักก็มาถึงที่บ้านของชายหนุ่มแต่เมื่อเข้าไปสำรวจดูก็ยังไม่เห็นมีใครอยู่แถมบ้านยังล็อคเอาไว้อีกด้วยเธอจึงคิดว่าชายหนุ่มอาจจะยังไม่เลิกงานคราแรกหญิงสาวกะว่าจะรอเขาอยู่ที่บ้านแต่เมื่อรู้สึกเบื่อๆเลยเดินย้อนกลับไปที่ธารน้ำตกที่เธอเคยล้างตัววันนั้นคิดว่าจะไปเดินเล่นสักพักแล้วจึงกลับมาที่เรือนไม้ของชายหนุ่ม“ว้าว..สวยจังเลย”หญิงสาวเดินชมธรรมชาติความสวยงามของน้ำตกได้สักพักก็เห็นฝูงปลาแหวกว่ายไปมาอยู่ตรงที่น่าจะป็นแอ่งน้ำลึกวันนั้นที่ชายหนุ่มดำผุดดำว่ายหญิงสาวจึง
“มีสักอย่างมั้ยที่จะบอกว่าไม่น่ากินเนี่ยยยย”ชายหนุ่มเห็นอาการของหญิงสาวก็อดแซวไม่ได้เขาสังเกตุเธอแล้วว่าเมื่อหญิงสาวเห็นอาหารทไรจะต้องตาลุกวาวทันทีเห็นตัวเล็กๆแค่นี้กินโคตรเก่ง“ถ้าเป็นฝีมือของพี่เพลิงก็น่ากินทุกอย่างแหละค่ะ...ฝันไม่เกรงใจละน้า”ชายหนุ่มถึงกับต้องยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับหญิงสาวเขาไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือป่าวว่าอาหารฝีมือของเขามันอร่อยสำหรับเธอทุกอย่างแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย“นี่เริ่มมืดแล้ว....เดี๋ยวฝันขอตัวกลับก่อนนะคะพี่เพลิง”หลังจากที่หญิงสาวกินอาหารเสร็จก็เห็นว่ามันเริ่มที่จะไม่เหลือแสงของพระอาทิตย์แล้วเธอจึงขอตัวกลับก่อน“เอ่อ...จะกลับแล้วหรอ..น...นอนที่นี่ก็ได้นะฝันเกิดฝันเป็นอะไรขึ้นมาแล้วอยู่คนเดียวใครจะช่วย”ชายหนุ่มรู้สึกใจแป้วแปลกๆเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวเตรียมตัวจะกลับแล้วเขาจึงขอให้เธออยู่ที่นี่เพราะเขายังเห็นอาการเธอไม่ดียู่เลยแถมเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวอีกต่างหากเขารู้สึกเป็นห่วงเธอและอีกใจนึงมันก็บอกว่าอยากให้เธออยู่ที่นี่ต่อ“เอ๋!!!.....เอ่อ...แล้วพี่เพลิงรู้ได้ไงคะว่าฝันอยู่คนเดียว”หญิงสาวแปลกใจอยู่ไม่น้อยเธอเองยังไม่ได้บอกเขาด้วย
“พี่เพลิงรู้มั้ยคะว่าฝันอยากนอนดูดาวแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ฝันก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาสมาที่แบบนี้บ่อยนักหรอกค่ะ”“ทำไมหรอ”ชายหนุ่มนึกแปลกใจหญิงสาวที่ดูออกจะเป็นคุณหนูไม่ใช่ว่าอยากไปไหนก็จะได้ไปไม่ใช่หรอ“ก็ตั้งแต่จำความได้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันเวลาที่ออกมาเที่ยวกันก็จะน้อยและต้องรีบไปรีบกลับอีกด้วยค่ะส่วนมากที่ได้เที่ยวก็จะเป็นคุณพ่อพาไปครั้งคุณแม่พาไปครั้งมากกว่าจนกระทั่ง....แม่ฝันเสียขวัญก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอีกเลยเพราะคุณพ่อเองก็ไม่ค่อยอนุญาติให้ฝันไปไหนตามลำพังถ้าไม่มีคุณพ่อไปด้วยแถมคุณพ่อก็ไม่ค่อยว่างพาฝันไปเที่ยวสักเท่าไรค่ะมีครั้งนี้ที่ฝันออกมาอยู่ข้างนอกได้นานก็เพราะว่าฝันมากับยัยเพลงไม่งั้นคุณพ่อไม่ปล่อยให้มาแน่ๆค่ะ”“อืมมมงั้นหรอเอาแบบนี้มั้ยถ้าฝันไม่ค่อยได้เจอบรรยากาศแบบนี้เท่าไรงั้นเดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้พี่พาเที่ยวสักสามวันเลยดีมั้ย”“จริงหรอคะ...อ้าวแล้วพี่เพลิงไม่ทำงานหรอคะ”หญิงสาวถึงกับดีใจจนบอกไม่ถูกไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยากพาเธอเที่ยวตามที่เธอเคยขอไว้ซะอีกต่อีกใจก็คิดว่ามันจะรบกวนเวลางานของเขาหรือป่าวถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ขอรบกวนเขาดีกว่าจึงถามชายหนุ่มออกไป“
“ออกมายืนตากหมอกตากน้ำค้างทำไมฝันเดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอก”ชายหนุ่มรีบเดินมาจูงมือเธอเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเธอยืนตากน้ำค้างนานๆจะไข้ขึ้นมาอีก“เดี๋ยวๆพี่เพลิงฝันดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ดูแลฝันทั้งคืนเลย”“อืมมมม…ก็มีคนป่วยอยู่ในบ้านทั้งคนจะให้ใจจืดใจดำไม่ดูแลคงจะไม่ได้”ชายหนุ่มตอบหญิงสาวออกไปอย่างรักษาฟอร์มตัวเองอีกเช่นเคย“ไหนๆพี่เพลิงก็ตื่นแล้ว...คือตอนนี้ฝันเริ่มหิวแล้วพี่เพลิงทำกับข้าวให้ฝันกินหน่อยสิคะ”“ห่วงเรื่องกินอีกตามเคยสินะ”ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองต้องผันตัวมาเป็นพ่อครัวให้เธอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอรู้ว่าหญิงสาวหิวเขาจำต้องรีบเข้าครัวทำอาหารให้เธอทันที2 เดือนต่อมาตั้งแต่วันนั้นก็เกือบสองเดือนแล้วที่ทั้งพาฝันและอัคคีก็ไปมาหาสู่กันตลอดจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตัวติดกันเป็นแตงเมดูท่าจะเป็นชายหนุ่มเองเสียมากกว่าที่ชอบทำตัวติดอยู่กับหญิงสาวพอมีเวลาว่างเมื่อไรก็จะพาเธอไปโน่นไปนี่ตลอดแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเรื่องสถานะที่แท้จริงของเขาเสียทีเพราะตอนนี้เขากลัวว่าถ้าบอกกับเธอไปความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันจะไม่เหมือนเดิมทางด้านเพลงพิณและดินแดนก็ขึ้นลงดอ
“แต่ผมชอบคุณนะ...รูปที่คุณแอบถ่ายผมผมชอบมากเลยรู้มั้ย”ชายหนุ่มเข้าสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลังอย่างแนบแน่นแบบที่คิดว่าเธอดิ้นไม่ได้แล้วจึงกระซิบข้างๆหูเธอว่าเขาชอบเธอแม้ว่าเธอจะปฎิเสธว่าไม่ได้ชอบเขาก็ตามเพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอจะพูดจริงหลักฐานโจ่งแจ้งซะขนาดนั้นเขาชอบที่เธอเป็นเธอชอบในความไม่เคยเฟคละชอบตรงที่หญิงสาวมีจิตใจที่ดีไม่ได้คิดรังเกียจที่จะอยู่ในที่ที่ไม่สะดวกสบายเลยสักนิดกลับปรับตัวได้อย่างง่ายดายผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะอยู่กับเขาได้“ช...ชอบฉัน...”“ใช่”ชายหนุ่มพูดพร้อมหันตัวหญิงสาวมาให้ยืนหันหน้ามามองที่เขาพร้อมจ้องตาเธออยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายหลบตาไปเสียเอง“คุณไม่ชอบผมจริงๆหรอ...ในกล้องคุณมีแต่รูปผมเต็มไปหมดเลยนะ”ชายหนุ่มยังไม่เลิกที่จะแกล้งหญิงสาวที่กำลังยืนเขินอยู่เขาย่อตัวก้มลงไปมองหน้าเธอที่ก้มหลบตาของเขาอยู่พร้อมถามย้ำเธออีกรอบว่าไม่ชอบเขาน่จริงใช่มั้ยเพราะเขาเห็นว่าในกล้องของเธอมีแต่รูปเขาเต็มไปหมด“ร...รูป...คุณแอบดูหรอ..ไม่มีมารยาทเลยฉันไม่คุยด้วยแล้ว”“เดี๋ยวสิคุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าไม่ชอบผมจริงหรอ”ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายามที่จะรั้งหญิงสาวให้คุยกับเขาให
“อะไรอีกล่ะคุณ..ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนะ”ด้วยความหิวและเกือบที่จะได้กินของเธออยู่แล้วเชียวกลับมีมือของชายหนุ่มมาขวางไว้ทำให้ตอนนี้หญิงสาวมีสีหน้าที่บึ้งตึงบอกบุญไม่รับไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะแกล้งอะไรเธออีก“คุณต้องเรียกผมว่าพี่ดินและก็ต้องแทนตัวเองว่าเพลงด้วยแล้วก็หัดพูดจาให้มันมีหางเสียงคะขาแบบที่ผู้หญิงเค้าพูดกันด้วยตกลงมั้ย...ถ้าไม่ก็ไม่ต้องกิน”เมื่อชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงสาวทำหน้าตาลำบากใจเขาเลยอยากจะแกล้งเธอให้เข็ดเพราะตอนนี้คนที่ถือไพ่เหนือกว่าคือเขาเอง“โถ่...คุณณณ”“หืม..งั้นผมยกไปเก็บดีกว่า”เมื่อหญิงสาวยังทำอิดออดอยู่ชายหนุ่มจึงเตรียมยกจานข้าวเข้าไปเก็บ“ก็ได้ก็ได้...พ..พี่ดินขอข้าวให้เพลงกินเถอะนะหิวจะแย่อยู่แล้ว”เมื่อหญิงสาวเห็นอาหารอันน่ากินของเธอกำลังจะโดนชายหนุ่มเดินถือไปเก็บเธอจึงต้องรั้งแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงอ้อนชายหนุ่มอย่างที่ไม่เคยอ้อนมาก่อนเพราะตอนนี้ให้เธอพูดดีกับเขายังไงก็ได้แต่ขออย่างเดียวตอนนี้ขอให้เธอได้กินข้าวก่อนเถอะ“ก็แค่นั้นแหละ”ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้กับเธอเป็นการประกาศว่าครั้งนี้เขาชนะ“วันนี้เพื่อนคุณไม่อยู่บ้านอีกแล้วหรอ”ชายหนุ่มถ