“ค่ะ..ป้าสายกลับดีๆนะคะ”เมื่อหญิงชรากลับไปแล้วหญิงสาวจึงเดินขึ้นมานอนเล่นที่ห้องพร้อมหยิบมือถือโทรหาชายหนุ่มเธอไม่สนว่าตอนนี้เขาจะทำงานอยู่หรือป่าวแต่ยังไงเธอก็จะโทรเพราะที่ผ่านมาหลังจากคืนนั้นที่คุยกับเขาเธอเองก็ติดต่อเขาอีกไม่ได้เลย“โทรไม่ติดใช่มั้ย...ไปหาเองก็ได้”หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนเกือบจะเย็นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงติดต่อชายหนุ่มไม่ได้อีกอย่างเขาคงจะไม่บล็อกเบอเพราะรำคาญเธอหรอกนะเมื่อหลายคำถามคาใจเธอเลยตัดสินใจที่จะไปหาเขาเองเลยแล้วกันเพราะว่าเธอก็พอที่จะจำทางอยู่ได้ว่าบ้านเรือนไม้ของชายหนุ่มอยู่ที่ไหนพาฝันเดินมาได้สักพักก็มาถึงที่บ้านของชายหนุ่มแต่เมื่อเข้าไปสำรวจดูก็ยังไม่เห็นมีใครอยู่แถมบ้านยังล็อคเอาไว้อีกด้วยเธอจึงคิดว่าชายหนุ่มอาจจะยังไม่เลิกงานคราแรกหญิงสาวกะว่าจะรอเขาอยู่ที่บ้านแต่เมื่อรู้สึกเบื่อๆเลยเดินย้อนกลับไปที่ธารน้ำตกที่เธอเคยล้างตัววันนั้นคิดว่าจะไปเดินเล่นสักพักแล้วจึงกลับมาที่เรือนไม้ของชายหนุ่ม“ว้าว..สวยจังเลย”หญิงสาวเดินชมธรรมชาติความสวยงามของน้ำตกได้สักพักก็เห็นฝูงปลาแหวกว่ายไปมาอยู่ตรงที่น่าจะป็นแอ่งน้ำลึกวันนั้นที่ชายหนุ่มดำผุดดำว่ายหญิงสาวจึง
“มีสักอย่างมั้ยที่จะบอกว่าไม่น่ากินเนี่ยยยย”ชายหนุ่มเห็นอาการของหญิงสาวก็อดแซวไม่ได้เขาสังเกตุเธอแล้วว่าเมื่อหญิงสาวเห็นอาหารทไรจะต้องตาลุกวาวทันทีเห็นตัวเล็กๆแค่นี้กินโคตรเก่ง“ถ้าเป็นฝีมือของพี่เพลิงก็น่ากินทุกอย่างแหละค่ะ...ฝันไม่เกรงใจละน้า”ชายหนุ่มถึงกับต้องยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับหญิงสาวเขาไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือป่าวว่าอาหารฝีมือของเขามันอร่อยสำหรับเธอทุกอย่างแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย“นี่เริ่มมืดแล้ว....เดี๋ยวฝันขอตัวกลับก่อนนะคะพี่เพลิง”หลังจากที่หญิงสาวกินอาหารเสร็จก็เห็นว่ามันเริ่มที่จะไม่เหลือแสงของพระอาทิตย์แล้วเธอจึงขอตัวกลับก่อน“เอ่อ...จะกลับแล้วหรอ..น...นอนที่นี่ก็ได้นะฝันเกิดฝันเป็นอะไรขึ้นมาแล้วอยู่คนเดียวใครจะช่วย”ชายหนุ่มรู้สึกใจแป้วแปลกๆเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวเตรียมตัวจะกลับแล้วเขาจึงขอให้เธออยู่ที่นี่เพราะเขายังเห็นอาการเธอไม่ดียู่เลยแถมเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวอีกต่างหากเขารู้สึกเป็นห่วงเธอและอีกใจนึงมันก็บอกว่าอยากให้เธออยู่ที่นี่ต่อ“เอ๋!!!.....เอ่อ...แล้วพี่เพลิงรู้ได้ไงคะว่าฝันอยู่คนเดียว”หญิงสาวแปลกใจอยู่ไม่น้อยเธอเองยังไม่ได้บอกเขาด้วย
“พี่เพลิงรู้มั้ยคะว่าฝันอยากนอนดูดาวแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ฝันก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาสมาที่แบบนี้บ่อยนักหรอกค่ะ”“ทำไมหรอ”ชายหนุ่มนึกแปลกใจหญิงสาวที่ดูออกจะเป็นคุณหนูไม่ใช่ว่าอยากไปไหนก็จะได้ไปไม่ใช่หรอ“ก็ตั้งแต่จำความได้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันเวลาที่ออกมาเที่ยวกันก็จะน้อยและต้องรีบไปรีบกลับอีกด้วยค่ะส่วนมากที่ได้เที่ยวก็จะเป็นคุณพ่อพาไปครั้งคุณแม่พาไปครั้งมากกว่าจนกระทั่ง....แม่ฝันเสียขวัญก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอีกเลยเพราะคุณพ่อเองก็ไม่ค่อยอนุญาติให้ฝันไปไหนตามลำพังถ้าไม่มีคุณพ่อไปด้วยแถมคุณพ่อก็ไม่ค่อยว่างพาฝันไปเที่ยวสักเท่าไรค่ะมีครั้งนี้ที่ฝันออกมาอยู่ข้างนอกได้นานก็เพราะว่าฝันมากับยัยเพลงไม่งั้นคุณพ่อไม่ปล่อยให้มาแน่ๆค่ะ”“อืมมมงั้นหรอเอาแบบนี้มั้ยถ้าฝันไม่ค่อยได้เจอบรรยากาศแบบนี้เท่าไรงั้นเดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้พี่พาเที่ยวสักสามวันเลยดีมั้ย”“จริงหรอคะ...อ้าวแล้วพี่เพลิงไม่ทำงานหรอคะ”หญิงสาวถึงกับดีใจจนบอกไม่ถูกไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยากพาเธอเที่ยวตามที่เธอเคยขอไว้ซะอีกต่อีกใจก็คิดว่ามันจะรบกวนเวลางานของเขาหรือป่าวถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ขอรบกวนเขาดีกว่าจึงถามชายหนุ่มออกไป“
“ออกมายืนตากหมอกตากน้ำค้างทำไมฝันเดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอก”ชายหนุ่มรีบเดินมาจูงมือเธอเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเธอยืนตากน้ำค้างนานๆจะไข้ขึ้นมาอีก“เดี๋ยวๆพี่เพลิงฝันดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ดูแลฝันทั้งคืนเลย”“อืมมมม…ก็มีคนป่วยอยู่ในบ้านทั้งคนจะให้ใจจืดใจดำไม่ดูแลคงจะไม่ได้”ชายหนุ่มตอบหญิงสาวออกไปอย่างรักษาฟอร์มตัวเองอีกเช่นเคย“ไหนๆพี่เพลิงก็ตื่นแล้ว...คือตอนนี้ฝันเริ่มหิวแล้วพี่เพลิงทำกับข้าวให้ฝันกินหน่อยสิคะ”“ห่วงเรื่องกินอีกตามเคยสินะ”ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองต้องผันตัวมาเป็นพ่อครัวให้เธอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอรู้ว่าหญิงสาวหิวเขาจำต้องรีบเข้าครัวทำอาหารให้เธอทันที2 เดือนต่อมาตั้งแต่วันนั้นก็เกือบสองเดือนแล้วที่ทั้งพาฝันและอัคคีก็ไปมาหาสู่กันตลอดจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตัวติดกันเป็นแตงเมดูท่าจะเป็นชายหนุ่มเองเสียมากกว่าที่ชอบทำตัวติดอยู่กับหญิงสาวพอมีเวลาว่างเมื่อไรก็จะพาเธอไปโน่นไปนี่ตลอดแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเรื่องสถานะที่แท้จริงของเขาเสียทีเพราะตอนนี้เขากลัวว่าถ้าบอกกับเธอไปความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันจะไม่เหมือนเดิมทางด้านเพลงพิณและดินแดนก็ขึ้นลงดอ
“แต่ผมชอบคุณนะ...รูปที่คุณแอบถ่ายผมผมชอบมากเลยรู้มั้ย”ชายหนุ่มเข้าสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลังอย่างแนบแน่นแบบที่คิดว่าเธอดิ้นไม่ได้แล้วจึงกระซิบข้างๆหูเธอว่าเขาชอบเธอแม้ว่าเธอจะปฎิเสธว่าไม่ได้ชอบเขาก็ตามเพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอจะพูดจริงหลักฐานโจ่งแจ้งซะขนาดนั้นเขาชอบที่เธอเป็นเธอชอบในความไม่เคยเฟคละชอบตรงที่หญิงสาวมีจิตใจที่ดีไม่ได้คิดรังเกียจที่จะอยู่ในที่ที่ไม่สะดวกสบายเลยสักนิดกลับปรับตัวได้อย่างง่ายดายผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะอยู่กับเขาได้“ช...ชอบฉัน...”“ใช่”ชายหนุ่มพูดพร้อมหันตัวหญิงสาวมาให้ยืนหันหน้ามามองที่เขาพร้อมจ้องตาเธออยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายหลบตาไปเสียเอง“คุณไม่ชอบผมจริงๆหรอ...ในกล้องคุณมีแต่รูปผมเต็มไปหมดเลยนะ”ชายหนุ่มยังไม่เลิกที่จะแกล้งหญิงสาวที่กำลังยืนเขินอยู่เขาย่อตัวก้มลงไปมองหน้าเธอที่ก้มหลบตาของเขาอยู่พร้อมถามย้ำเธออีกรอบว่าไม่ชอบเขาน่จริงใช่มั้ยเพราะเขาเห็นว่าในกล้องของเธอมีแต่รูปเขาเต็มไปหมด“ร...รูป...คุณแอบดูหรอ..ไม่มีมารยาทเลยฉันไม่คุยด้วยแล้ว”“เดี๋ยวสิคุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าไม่ชอบผมจริงหรอ”ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายามที่จะรั้งหญิงสาวให้คุยกับเขาให
“อะไรอีกล่ะคุณ..ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนะ”ด้วยความหิวและเกือบที่จะได้กินของเธออยู่แล้วเชียวกลับมีมือของชายหนุ่มมาขวางไว้ทำให้ตอนนี้หญิงสาวมีสีหน้าที่บึ้งตึงบอกบุญไม่รับไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะแกล้งอะไรเธออีก“คุณต้องเรียกผมว่าพี่ดินและก็ต้องแทนตัวเองว่าเพลงด้วยแล้วก็หัดพูดจาให้มันมีหางเสียงคะขาแบบที่ผู้หญิงเค้าพูดกันด้วยตกลงมั้ย...ถ้าไม่ก็ไม่ต้องกิน”เมื่อชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงสาวทำหน้าตาลำบากใจเขาเลยอยากจะแกล้งเธอให้เข็ดเพราะตอนนี้คนที่ถือไพ่เหนือกว่าคือเขาเอง“โถ่...คุณณณ”“หืม..งั้นผมยกไปเก็บดีกว่า”เมื่อหญิงสาวยังทำอิดออดอยู่ชายหนุ่มจึงเตรียมยกจานข้าวเข้าไปเก็บ“ก็ได้ก็ได้...พ..พี่ดินขอข้าวให้เพลงกินเถอะนะหิวจะแย่อยู่แล้ว”เมื่อหญิงสาวเห็นอาหารอันน่ากินของเธอกำลังจะโดนชายหนุ่มเดินถือไปเก็บเธอจึงต้องรั้งแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงอ้อนชายหนุ่มอย่างที่ไม่เคยอ้อนมาก่อนเพราะตอนนี้ให้เธอพูดดีกับเขายังไงก็ได้แต่ขออย่างเดียวตอนนี้ขอให้เธอได้กินข้าวก่อนเถอะ“ก็แค่นั้นแหละ”ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้กับเธอเป็นการประกาศว่าครั้งนี้เขาชนะ“วันนี้เพื่อนคุณไม่อยู่บ้านอีกแล้วหรอ”ชายหนุ่มถ
“กลับมาแล้วหรอ…เอาวะเพลงบอกก็บอก”เพลงพิณที่เดินคิดวนไปวนมาอยู่ในห้องเมื่อเห็นรถชายหนุ่มขับเข้ามาจอดเธอจึงกะว่าจะออกไปรอเขาที่หน้าห้องเพื่อบอกความในใจจะได้มึคลุมเครือแบบนี้ต่อไปอีก“เพลงยังไม่นอนอีกหรอ”ชายหนุ่มรีบวิ่งขึ้นบันไดมาจนมาหยุดอยู่หน้าห้องเพราะเห็นหญิงสาวยืนอยู่เขานึกแปลกใจว่าดึกขนาดนี้แล้วทำไมเธอถึงยังไม่นอนเสียที“คือ….เพลง….มีเรื่องจะคุยกับพี่ดิน…”หญิงสาวพูดแบบอึกๆอักๆไม่คิดว่าสถานการณ์จริงมันจะทำให้เธอประหม่าได้ขนาดนี้ขนาดตั้งใจว่าจะรีบพูดอยู่แล้วเชียวยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มใกล้ๆเธอจึงรู้สึกประหม่าหนักขึ้นเข้าไปอีก“เพลงคือพี่ต้องรีบเข้าห้องเดี๋ยวค่อยคุยกันพรุ่งนี้แล้วกันนะ”ชายหนุ่มเริ่มที่จะควบคุมตวเองไม่อยู่จึงรีบตัดบทพูดและเตรียมตัวพุ่งเข้าไปในห้องทันทีเขาไม่สนว่าตอนนี้เธอจะคุยอะไรกับเขารู้เพียงแต่ว่าอย่าอยู่ใกล้หญิงสาวเป็นดีที่สุดเพราะมันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้“คือเพลงชอบพี่ดินค่ะแค่นี้แหละค่ะที่จะบอกงั้นเพลงไปนอนก่อนนะคะ”เมื่อหญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มรีบร้อนที่จะเข้าห้องเธอจึงกลั้นใจหลับตาปี๋พูดความในใจออกมาอย่างรวดเร็วแล้วเตรียมหันหลังกลับห้องด้วยความเขินอายเธอไ
“เพลง..”ชายหนุ่มได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมันทีพร้อมลุกมาอุ้มหญิงสาวที่นั่งกองอยู่กับพื้นให้นอนที่เตียงดังเดิม“จะลุกไปไหน…..ทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ”ชายหนุ่มที่ตอนนี้แทบจะเปลือยกายนอนตะแคงเท้าศรีษะนอนอยู่ข้างๆเธอดีที่เขายังมีกางเกงขาสั้นใส่อยู่ไม่อย่างนั้นคงทำให้หญิงสาวใจสั่นอีกเป็นแน่เขาเองอยากจะตีเธอยิ่งนักที่รู้ว่าตัวเองเจ็บยังจะฝืนลุกขึ้นเดินอยู่อีก“เพลงหลับตาทำไมเป็นอะไรหรือป่าว”ชายหนุ่มนึกแปลกใจที่เขาตื่นมาเจอล้มกองอยู่กับพื้นเธอก็เอาแต่หลับตาไม่มองเขาแถมยังไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ“โกรธพี่หรอ…พี่ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นพี่จะรับผิดชอบเพลงเอง…เพลงช่วยลืมตามาคุยกับพี่หน่อยได้มั้ย”ตอนนี้ชายหนุ่มเดาอารมณ์ของหญิงสาวไม่ออกเลยว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่เพราะเธอไม่ยอมลืมตามาคุยกับเขาดีๆแถมตอนนี้ยังหันหน้าหนีเขาด้วยซ้ำ“ป่าว…เพลงไม่ได้โกรธ”หญิงสาวตอบชายหนุ่มทั้งที่ยังหลับตาอยู่เธอไม่ได้โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยแต่เป็นเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขาตอนนี้ต่างหาก“ไม่โกรธก็ลืมตามาคุยกับพี่ดีๆสิเพลง”ชายหนุ่มเข้าไปกระชับกอดที่ตัวหญิงสาวเขาเองเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่หญิงสาวบอกว่าไม่ได้โกรธเขาแต่เ
“นี่มันไม่ใช่ทางที่ไปงานนี่คะ...มาผิดทางหรือป่าวคะ”เพลงพิณนั่งเหม่อลอยมาตั้งแต่ขึ้นรถเธอนั่งมาได้สักระยะก็พึ่งจะสังเกตุเห็นว่าทางที่คนขับรถพาเธอมามันไม่ใช่ทางที่เธอคุ้นเคยอีกอย่างเธอก็จำได้ว่าทางนี้มันไม่ใช่ทางที่จะไปโรงแรมที่จัดงานอย่างแน่นอนเธอจึงถามชายหนุ่มคนขับรถขึ้นว่าเขาพาเธอมาผิดทางหรือป่าว“ไม่ผิดหรอกเพลง”“พ...พี่..ดิน”เมื่อชายหนุ่มคนที่ขับรถให้เธออยู่หันหน้ามาหาเธอพร้อมถอดหมวกที่เขาใส่อยู่หญิงสาวถึงกับต้องตะลึงไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอด“พาเพลงกลับไปที่งานเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”หญิงสาวเองอยากจะกระโจนเข้าไปกอดชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่เธอยังมีทิฐิอยู่ว่าชายหนุ่มหายไปอยู่กับแฟนเก่าแล้วไม่เคยติดต่อหาเธอเลยอันที่จริงที่ชายหนุ่มหายไปเขาไม่ได้หายไปไหนช่วงที่เขาต้องไปช่วยคนที่หมู่บ้านเขาเองร่วมมือกับตำรวจเพื่อเข้าจับกุมพวกกลุ่มอิทธิพลเขาจึงได้รับบาดเจ็บนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนโดยเรื่องนี้ทั้งพาฝันละอัคคีก็รู้แต่ดินแดนเองขอร้องทั้งสองว่าอย่าบอกหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเป็นห่วงเขารับปากกับอัคคีละพาฝันไว้ว่าเขาใกล้ที่จะหายดีเมื่อไรเขาจะเป
“นี่ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้เลยนะ”หญิงสาวเอาแต่ดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่มเพราะเธอยังรู้สึกเจ็บระบมจุดซ่อนเร้นของเธออยู่“อย่าดิ้นน่าฝันพี่ขอกอดเมียพี่สักพักนะ”ชายหนุ่มยังคงกอดหญิงสาวอยู่หน้าตาเฉย“ใครเมียพี่..มั่วแล้ว”ตอนนี้หน้าหญิงสาวแดงขึ้นมาเป็นลูกตำลึงเพราะเธอทั้งโกรธทั้งอาย“หรือจะให้พี่ฟื้นความจำว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อคืนมันเรียกว่าอะไร”ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวไม่ยอมที่จะอ่อนลงให้เขาได้ง่ายๆ“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ...ผู้ชายอะไรขี้โกหกแล้วยังจะเผด็จการอีก..ฝันเกลียดดดดด”หญิงสาวเริ่มหมดความอดทนกับการเผด็จการของชายหนุ่มเธอจึงขึ้นเสียงใส่เขาแบบฟิวขาด“อื้มมมมมม....”เมื่อจบคำพูดของหญิงสาวชายหนุ่มก็บดจูบเธอทันทีเป็นการลงโทษที่เธอแผดเสียงใสเขาชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอเริ่มที่จะไม่ต่อต้านเขาแล้วแต่สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้เขาต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็ว“ฝันพี่ขอโทษ”“ฮึกๆ...ฮือๆๆๆ...ฮืออออ..เอาสิอยากทำ..ฮือๆๆ..อะไรฝันก็ทำเลย..ฮึกๆ”เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลรินลงมาแถมเธอยังไม่ต่อต้านเขาอีกแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวที่รังแ
“อื้มมมม”เมื่ออัคคีเห็นว่าหญิงสาวจะตะโกนให้คนช่วยเขาจึงรีบปิดประตูล็อคกลอนดันตัวเธอเข้ามาในห้องพร้อมประกบจูบหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงดังโวยวายอีกต่อไปปั้กๆๆๆหญิงสาวตกใจอย่างมากที่จู่ๆร่างของเธอก็โดนเหวี่ยงมาในห้องของใครก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเข้ามาเป็นใครเธอก็รีบใช้สองมือทุบไปที่ตัวชายหนุ่มทันทีหญิงสาวเองไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ด้วยซ้ำปั้กกกก“โอ้ยยยย...ฝันหยุดเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวเห็นว่าในเมื่อเธอทุบตีคนที่ประกบจูบเธออยู่อย่างนั้นแล้วเขาเองก็ยังไม่สะทกสะท้านต่อแรงเธอสักเล็กน้อยเธอจึงตัดสินใจใช้ขาของเธอถีบชายหนุ่มออกจากตัวของเธออย่างสุดแรงพร้อมวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดออกแล้ววิ่งหนีไปแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่มอยู่ดีชายหนุ่มที่กระเดนออกจากตัวหญิงสาวเพราะแรงถีบของเธอเขารีบลุกขึ้นวิ่งตามหญิงสาวพร้อมรวบกอดเธอจากข้างหลังได้ก่อนที่เธอจะถึงประตู“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้คนหลอกลวงอย่ามายุ่งกับฝันนะ”เมื่อหญิงสาวถูกชายหนุ่มรวบตัวได้จากด้านหลังเธอก็ดิ้นจนสุดแรงปากก็พร้อมว่าเขาต่างๆนาๆที่โกหกเธออีกด้วยตอนนี้เธอยังโกรธเขาไม่หายและโกรธมากขึ้นอีกด้วยที่เขาทำกับเธอแบบนี้ตุ้บบบ“โอ้ย
“ไม่เป็นไรหรอกลูกนอนพักอีกเดี๋ยวก็คงจะหายเดี๋ยวบ่ายพ่อมีคุยงานต่อพ่อมียาที่หมอให้ไว้อยู่....ฝันไม่ต้องห่วงพ่อหรอกลูก”“กินยาหรอคะ...คุณพ่อกินยามานานเท่าไรแล้วคะทำไมฝันถึงไม่เห็นรู้เรื่องแล้วนี่คุณพ่อนอนซมขนาดนี้ยังห่วงงานอีกหรอคะฝันอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคุณพ่อจะบ้างานไปจนถึงเมื่อไร”เมื่อพาฝันได้ยินที่พ่อของเธอพูดขึ้นอารมณ์ของเธอตอนนี้ก็เริ่มเดือดประทุขึ้นทันทีเพราะเธอพ่อเธอป่วยขนาดนี้ยังจะบ้างานอยู่อีกเธอไม่ได้อยากจะใช้คำพูดแรงๆกับพ่อเธอนักหรอกแต่มันอดไม่ได้แล้วจริงๆเธอพูดไปพลางน้ำตาคลอไป“ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อหนูไงลูก”“แต่คุณพ่อเคยรู้มั้ยคะว่าฝันไม่ได้ต้องการเงินจากคุณพ่อเลยฝันต้องการแค่เวลาที่คุณพ่อจะมีให้ฝันก็เท่านั้นฝันเคยนั่งอิจฉาคนอื่นนะคะที่เค้านั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกทั้งที่กับข้าวนั้นมันก็ไม่ได้มีหลายอย่างแบบเราเลยแต่พวกเค้าก็นั่งกินกันอย่างมีความสุขฝันอยากเป็นแบบนั้นค่ะคุณพ่อ....ฝันอยากให้คุณพ่อนั่งกินข้าวกับฝันแบบนั้นฝันอยากคุณพ่อไปเที่ยวกับฝันแบบไม่ห่วงงาน...ฝันอยากให้คุณพ่อได้เห็นเวลาที่ฝันทำอะไรสำเร็จแต่ไม่เคยเลย...ฮือๆๆๆ”หญิงสาวพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใ
บ้านเดชณรงค์“โถ่เอ้ยไอ้ผู้ชายขึ้โกหก..หึ.”พาฝันวิ่งกลับมาเก็บของที่บ้านเดชณรงค์เตรียมตัวกลับทันทีเธอเก็บเสื้อผ้าไปด้วยบ่นไปด้วยด้วยความโมโหไม่คิดว่าจะโดนคนที่เธอรักโกหกกันมานานขนาดนี้“ลุงคะ..คือพอดีว่าหนูจะเข้าไปในตัวเมืองค่ะลุงไปส่งหนูได้มั้ยคะเดี๋ยวหนูให้ค่ารถ 2000”“อ๋อ..ได้เลยหนูขึ้นมาเลย”พาฝันรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านนั้นมาอย่างรวดเร็วคิดว่าถ้าเธอเดินออกมายืนรอที่หน้าถนนคงจะมีรถผ่านมาสักคันให้เธอพอได้อาศัยเข้าเมืองพลันสายตาก็เห็นลุงที่เธอเคยเจอที่ไร่ขับรถกระบะเก่าๆผ่านมาพอดีเธอจึงโบกมือเรียกพร้อมให้ลุงไปส่งเธอที่ตัวเมืองเพื่อที่เธอจะไปสนามบินและกลับกรุงเทพทันทีก๊อกๆๆ“ฝันอยู่มั้ย..เปิดประตูให้พี่หน่อยฝัน”อัคคีเดินกลับมาที่บ้นพร้อมดินแดนเมื่อมาถึงดินแดนจึงให้ชายหนุ่มรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องโดยทันทีแอ้ดดดดด“ฝัน!!!”อัคคียืนเคาะประตูห้องอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ยักเห็นว่าจะมีใครมาเปิดเขาจึงลองบิดลูกบิดที่ประตูดูปรากฏว่าห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ด้านในห้องของเธอทันที“ฉันไม่ฝันอยู่บนห้องเลย”เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใครอยู่เข้าจึงเดินสำรวจทั่วห้อง
“ตอนนี้ยัยฝันกำลังโกรธอยู่ใครก็ห้ามขัดฝันว่าคงต้องรอให้นางอารมณ์ดีกว่านี้อีกนิดคงจะติดต่อฝันกลับมาเองได้เรื่องยังไงเดี๋ยวฝันจะบอกคุณเองตอนนี้คุณไปเคลียกับแม่ผู้หญิงคนนั้นให้จบก่อนเถอะ”พาฝันเห็นว่าคู่นี้ต่างไม่มีสติพอกันแล้วจึงรีบเสนอแนวทางการแก้ไขให้เพื่อที่จะได้จัดการตัวปัญหาได้รวดเร็วชายหนุ่มเองก็ถึงกับโมโหหัวเสียอย่างมากที่แพทตี้ทำให้เขาและเพลงพิณต้องเข้าใจผิดกันเขาถึงกับต้องยื่นคำขาดว่าถ้าเธอมายุ่งกับเขาและเพลงพิณอีกเรื่องราวสุดฉาวของเธอตอนที่คบกับเขาอยู่ตอนนั้นโดนแฉว่อนแน่เขาจำต้องใช้วิธีนี้ขู่เธอเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวเพราะหญิงสาวกลัวเรื่องที่เธอจะเสียชื่อเสียงเป็นที่สุดติ้ดๆ“คุณดินยัยฝันส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับไปที่บ้านแล้วค่ะ”เมื่อพาฝันได้ยินเสียงข้อความเข้าในมือถือหญิงสาวรีบเปิดอ่านทันทีมันเป็นข้อความของเพื่อนสาวของเธอที่ส่งมาบอกเธอว่านั่งเครื่องกลับมาบ้านนที่กรุงเทพแล้วและก็ขอโทษเธอด้วยที่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวซึ่งข้อนี้พาฝันเข้าใจเพื่อนสาวของเธอดี“งั้นเดี๋ยวผมตามไปแต่ตอนนี้ผมคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของผมเรื่องรถก่อน”“โอเคค่ะงั้นฝันไปด้วย”ชายหนุ่มจำต้
“เดี๋ยวคุณเป็นแขกก็ควรจะรอเจ้าของบ้านเค้าลงมาก่อนสิคะ...ฉันว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเค้าก็คงจะลงมาคุณมีธุระสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”พาฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลยแถมยังทำหน้าทำตาเชิดใส่พวกเธอตลอดเวลาอีกด้วยหญิงสาวเองก็ชักเริ่มไม่ชอบหน้าหญิงผู้มาใหม่คนนี้แล้วเหมือนกันเพลงพิณเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นเธอจึงรีบดึงแขนของพาฝันไว้เป็นการปรามเธอว่าอย่าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเลย“ฉันชื่อแพทตี้และฉันก็ไม่ใช่แขกฉันเป็นแฟนของเจ้าของบ้านพวกหล่อนเกทนะ”แพทตี้เดินก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องชะงักกับคำพูดของพาฝันเธอจึงหันมาประจันหน้ากับพาฝันพร้อมบอกว่าเธอเป็นแฟนกับดินแดนและก็มีสิทที่จะขึ้นไปหาชายหนุ่มตอนนี้ด้วย“ห้ะ...มั่วหรือป่าวเธอนี่แฟนคุณดินยืนอยู่โทนโท่ตรงนี้เธออย่ามาสตอหน่อยเลย”“ฝันพอเหอะ”เพลงพิณยังตกใจกับคำพูดของแพทตี้อยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอรู้สึกสับสนจนแทบจะร้องให้ออกมามีแต่พาฝันเท่านั้นที่ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับแพทตี้อยู่ไม่เลิกจนเพลงพิณเองต้องปรามเพื่อนเธออีกรอบ“แฟนหรอ..เธอรู้หรือป่าวว่าดินชอบกินอะไร..ชอบไปที่ไหน...แล้วทำอะไรบ้างเธอรู้หรือป่าวฉันจะบอก
“พี่ขออีกรอบนะคนดี”ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวตอบตกลงหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเขาเริ่มรัวสะโพกใส่เธออีกรอบจนหญิงสาวครางระงมกับรสสวาทที่เขามอบให้เข้ามาในตัวเธอเป็นเวลาเกือบจะตีสองที่ชายหนุ่มต้องยอมระงับอารมณ์ของเขาเองเพื่อให้หญิงสาวใต้ร่างของเขาได้พักเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปหลายต่อไม่อย่างนั้นกิจกรรมรักของเขาและเธอคงดำเนินกันไปเกือบเช้าแน่นอนเพราะชายหนุ่มไม่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเลยสักนิดยิ่งได้สัมผัสหญิงสาวเขายิ่งมีแรงมากขึ้นเสมอวันต่อมา08.00 น.“ว้าวน่ากินจังเลยค่ะพี่ดิน...เพลงจัดการเลยนะคะ”เพลงพิณและดินแดนขับรถออกมาจากดอยตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพราะทั้งสองต้องรีบกลับเพื่อมาเตรียมตัวนั่งเครื่องไปที่กรุงเทพเมื่อมาถึงดินแดนก็ทำอาหารเช้าให้หญิงสาวทานพร้อมเผื่อของพาฝันด้วยเพราะว่าวันนี้เพลงพิณคุยกับพาฝันว่ายังไงก็ต้องกลับมาเจอกันที่บ้านหน่อยจะบอกว่าเสาร์อาทิตย์เอาแต่เที่ยวไม่ได้เพราะเพลงพิณและพาฝันไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้วได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ที่พาฝันบอกว่าจะยอมกลับมาโดยดีเพราะเพลงพิณดันไปขู่ว่าถ้าไม่กลับมาเจอวันเสาร์นี้เธอจะฟ้องพ่อของพาฝันเรื่องที่หญิงสาวติดเที่ยวแน่นอน“ไม่รอกันเลยนะยังเพล
21.00 น.เป็นอีกคืนที่อัคคีและพาฝันนอนดูดาวด้วยกันที่ระเบียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าครั้งก่อนๆเพราะในวันนนี้ทั้งคู่นอนดูดาวด้วยกันในฐานะแฟนครั้งแรกตัวก็จะติดกันมากกว่าเดิมหน่อยๆ“คืนนี้ดาวส้วยยยยสวยนะคะพี่เพลิง”“หืมมพี่ก็เห็นมันก็สวยปกติอยู่ทุกวันนะฝัน”“ไม่ปกติสิคะก็เพราะวันนี้เรานอนดูดาวกันในฐานะแฟนวันแรกมันก็ต้องสวยกว่าวันอื่นอยู่แล้วค่ะ”“ปากหวานเก่งจังนะเรา”“ก็หวานกับพี่เพลิงคนเดียวแหละค่ะ”ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงจวบจนเนิ่นนานแต่ทั้งคู่ก็ยังคิดว่ามันยังไม่พอสำหรับการนอนคุยกันตอนนี้ถ้าใครได้มาเห็นทั้งคู่ก็คงจะอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันหวานจนความหวานของน้ำตาลยังเทียบไม่ได้2 อาทิตย์ผ่านไป22.00 น.บ้านพักบนดอย“พี่ดินคะไม่เจอลูกจันทร์เป็นอาทิตย์ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”“อืมมม...แต่จะให้ทำยังไงได้เพื่อความปลอดภัยของลูกจันทร์ก็คงต้องให้ลูกจันทร์อยู่ที่นั่นไปก่อนนั่นแหละ”เพลงพิณรู้สึกเหงาเมื่อไม่เจอลูกสาวบุญธรรมเธอเป็นอาทิตย์แล้วเพราะขึ้นดอยมาทีไรก็ต้องเป็นอันต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดเพราะสถานการณ์ที่หมู่บ้านไม่สู้ดีนักเพราะพวกกลุ่มคนมีอิทธิพลเริ่มที่จะเหิมเกริมไม่เกรงใจแม้กระทั้งป