“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นคนใจดีกับเค้าก็เป็นด้วยนะ”
ชายหนุ่มพูดพร้อมเดินเข้าไปในบ้านเพราะเขารู้ว่าเขาได้ปากหมาใส่หญิงสาวอีกแล้วและเพื่อไม่ให้หญิงสาวลงไม้ลงมือกับตัวเขาเองจึงรีบเดินหลบเข้าไปในบ้านโดยด่วน
“หือออ….นี่คุณหลอกด่าฉันหรอห๊าาาาา”
เมื่อหญิงสาวไล่ความโมโหออกได้และหันมาสนใจกับที่พักอาศัยของเธอต่อเธอเดินสำรวจรอบๆบ้านก็พบว่าหลังบ้านมีธารน้ำตกไหลผ่านเธอคิดว่าอย่างน้อยถึงที่นี่จะดูลำบากไปนิดแต่ก็มีธรรมชาติสวยๆอยู่ใกล้ๆเธอมันก็ดีไปอีกแบบหญิงสาวเดินเล่นสำรวจพื้นที่ได้สักพักจึงกลับเข้ามาในบ้าน
“คุณที่นี่มีแค่ห้องเดียวหรอ”
“ใช่”
หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นชายหนุ่มกำลังจัดแจงเตรียมเก็บของและเตรียมปูฟูกนอนอยู่เธอเดินเข้ามาในบ้านเห็นอยู่แล้วว่ามีก็ห้องนอนอยู่ห้องเดียวแต่ด้วยความที่สงสัยว่าถ้ามีห้องเดียวแล้วเธอจะนอนที่ไหนคงจะไม่ใช่นอนห้องเดียวกันหรอกนะจึงแกล้งเอ่ยถามชายหนุ่มออกไป
“คุณไม่ต้องห่วงหรอกผมเตรียมที่นอนมาด้วยเดี๋ยวผมออกมานอนหน้าห้องเอง”
สีหน้าหญิงสาวมันบ่งบอกได้ชัดว่าตกใจคงคิดว่าเขาจะนอนห้องเดียวกับเธอล่ะสิเขาเองรู้ตั้งแต่ก่อนมาว่าจะเจออะไรจึงเตรียมฟูกนอนของเขามาด้วย
“อื้มมมก็ดี…งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคุณ”
หญิงสาวหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าได้ก็เดินอารมณ์ดีเข้าไปในห้องน้ำนึกโล่งใจดีที่ชายหนุ่มเตรียมที่นอนมาเองเธอจะได้นอนในห้องอย่างสบายใจ
21.00น.
“นี่มันก็ดึกแล้วเค้าจะไปไหนของเค้ากันนะ”
หญิงสาวนอนอยู่ในห้องรู้สึกเบื่อๆเพราะไม่ได้มีอะไรเจริญหูเจริญตาให้เธอดูแถมสัญญาณเน็ตที่นี่ก็ไม่มีอีกเธอจึงเดินออกมาด้านนอกกะว่าจะมายืนดูดาวสักพักเดี๋ยวก็คงจะกลับไปนอนแต่เมื่อเดินออกมากลับไม่เห็นชายหนุ่มอยู่ในบ้านเธอจึงนึกสงสัยว่าเขาไปไหนเธอเดินลงมาดูด้านล่างก็ไม่มีเมื่อสายตาพลันเห็นว่ามีแสงไฟแวบๆอยู่ทางด้านหลังเธอเธอเห็นชายหนุ่มกำลังเดินข้ามธารน้ำตกเล็กๆไปอีกฝั่งแต่เธอไม่รู้ว่าเข้าจะไปทำไมเธอจึงเดินตามไปเงียบๆ
เพลงพิณใช้วิชาย่องเบาจนชายหนุ่มไม่รู้ตัวว่ามีคนเดินตามหญิงสาวเดินตามเขาจนเกือบมาถึงที่แนวชายป่าเธอเห็นว่าชายหนุ่มหยุดเดินแล้วก้มหมอบลงกับพื้นในมือถืออุปกรณ์อะไรสักอย่างเธอเองก็เห็นไม่ชัดเมื่อเธอเห็นว่าเขาทำแบบนั้นอยู่พักนึงเธอจึงกะว่าจะเดินเข้าไปหาแต่เมื่อเข้าไปใกล้ๆเธอกลับมองเห็นกลุ่มคนขนาดใหญ่ที่ดูน่ากลัวกำลังขนสิ่งของอะไรบางอย่างทำให้หญิงสาวต้องหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปทันทีเพราะเธอรู้ว่ามันไม่ใช่ของที่ถูกกฎหมายแน่
“เฮ้ยยยมาได้ไงเนี่ยยย”
เมื่อชายหนุ่มเห็นว่ามีบางอย่างผิดสังเกตอยู่ที่ด้านหลังของเขาจึงรีบหันไปดุเมื่อเห็นเป็นหญิงสาวกำลังเดินถือมือถือเพื่อที่จะถ่ายอะไรบางอย่างอยู่เขาถึงกับต้องสบถออกมาอย่างหัวเสียไม่คิดว่าหญิงสาวจะเล่นซนแล้วตามเขามาถึงที่นี่ชายหนุ่มจึงรีบเก็บของแล้วลุกเดินมารั้งเธอออกไปทันที
“ว้าย…อุ้ปป”
ชายหนุ่มเข้าไปรั้งหญิงสาวให้ก้มลงจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัวจังหวะที่หญิงสาวเริ่มส่งเสียงกรี้ดด้วยความที่ชายหนุ่มกลัวคนกลุ่มนั้นจะรู้เขาจึงรีบใช้แขนอีกข้างรั้งเธอมาไว้แล้วจึงประกบจูบเพื่อกลบเสียงกรี้ดของเธอถ้าเขาไม่ทำแบบนี้มีหวังเธอละเขาได้กลายเป็นศพอยู่ตรงนี้แน่
“อื้มมมม”
“เงียบถ้าคุณไม่อยากเป็นศพอยู่ตรงนี้”
ชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเธอเริ่มหยุดดิ้นเขาจึงขยับตัวเบียดหน้าของเขาไปข้างๆใบหน้าของเธอแล้วกระซิบบอกเกี่ยวกับอันตรายที่เธอกำลังจะเจอทำให้หญิงสาวถึงกับนิ่งงันไปในทันที
“ลุกแล้วตามผมมาเงียบๆนะคุณ”
ชายหนุ่มรีบดึงแขนหญิงสาวขึ้นพร้อมบอกให้เธอสาวเท้าตามเขามาแบบเงียบๆชายหนุ่มนึกอยากจะหาไม้เรียวตีหญิงสาวยิ่งนักที่เล่นซนไม่เข้าเรื่องเกือบทำให้แผนของเขาพังอีกด้วย
“ว่าแล้วไง..รีบขึ้นมาบนบ้านเร็วๆเลยคุณ”
เมื่อชายหนุ่มเดินมาถึงที่หน้าบ้านพลันมองกลับไปทางที่เขาเดินกลับมากลับมามันมีแสงไฟกลุ่มใหญ่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้เขาจึงรีบสั่งให้เธอขึ้นไปบนบ้านโดยเร็วคาดว่าคนกลุ่มที่ขนของเถื่อนน่าจะระแคะระคายเรื่องที่มีคนซุ่มดูอยู่แน่นอนไม่อย่างนั้นคงไม่ตามมาไวขนาดนี้และบ้านพักของก็อยู่ท้ายหมู่บ้านสุดซะด้วยสิ
“ครู…ครูอยู่มั้ยออกมาหน่อยผมมีเรื่องจะถาม”
อินชายหนุ่มที่เขาเจอเมื่อกลางวันพาลูกน้อยมาด้วยสี่ห้าคนพร้อมยืนล้อมรอบบ้านของเขาอยู่เพราะคิดว่าเมื่อครู่ที่พวกของเขาเห็นว่าผิดสังเกตุเมื่อตามรอยมาก็น่าจะไปได้ไม่ไกลและถ้าเป็นครูหนุ่มไปแอบซุ่มดูพวกเขาแบบที่พวกเขาคิดละก็เขาไม่เอาไว้แน่
“เอาไงดีคุณ….พวกนั้นตามมาได้ยังไง..ล..แล้วเราจะทำยังไงดี”
หญิงสาวเริ่มเดินวนไปวนมาเพราะเริ่มใจไม่กลัวว่าคนพวกนั้นจะรู้ว่าเธอและเขาไปทำอะไรกันมาที่แนวป่านั่น
“เอางี้…ทำตามที่ผมบอก..ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดแล้วใส่แต่ผ้าขนหนู”
“อะไรนะ”
หญิงสาวถึงกับต้องถามย้ำให้แน่ใจอีกรอบเพราะเธอไม่เข้าใจว่าเขาจะให้เธอถอดเสื้อผ้าเวลานี้ทำไม
“ถอดสิคุณเร็วๆหรือว่าคุณจะออกไปแบบที่เสื้อผ้าเปื้อนน้ำเปื้อนโคลนแบบนี้”
“โอเคๆ..”
เมื่อทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าแล้วพันข้าขนหนูที่ตัวกันเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงรีบรั้งตัวหญิงสาวแล้วเปิดประตูออกมาทันที
“ทำไมออกมาช้าจังล่ะครู”
ทั้งอินและลูกน้องของเขาเมื่อเห็นทั้งสองเปิดประตูออกมาก็พอจะเดาออกว่าในบ้านเกิดอะไรขึ้นแต่ด้วยความที่เขาอุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี่เพราะความสงสัยแล้วยังไงเขาก็ต้องถามเรื่องที่คาใจอยู่ให้ได้
“โถ่…ก็ใครให้มาเรียกเวลานี้เล่ากำลังสนุกกับเมียผมอยู่เลย”
คราแรกหญิงสาวยังแปลกใจว่าชายหนุ่มจะทำอะไรตอนนี้เธอเข้าใจแล้วต้องเล่นบทเมียอีกตามเคย
“เมื่อกี้ครูได้ออกไปไหนมารึป่าว”"จะออกไปไนทำไมเล่า….บรรยากาศดีแบบนี้ขอนอนกกเมียอยู่ที่นี่ดีกว่าพวกนายมีอะไรหรือป่าวมากันเยอะแยะหรือในหมู่บ้านจัดงานอะไรกันหรอ”ชายหนุ่มแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ยืนยันว่าเขาและหญิงสาวอยู่ในบ้านกันอย่างเดียวไม่ได้ออกไปไหนวิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คนพวกนี้ไม่สงสัย“งั้นพวกเราไม่กวนครูแล้ว…ไปโว้ยพวกเอ็งกลับ”อินคิดว่าในเมื่อทั้งสองออกมากันสภาพนี้ก็คงจะไม่ได้ไปไหนกันจริงๆชายหนุ่มคิดว่าเขาคงจะระแวงไปเองเลยชวนลูกน้องกลับแต่เขาจำได้ว่ารอยเท้ามันมาแถวนี้หรืออาจจะเป็นเพราะมันมืดบวกกับสุราที่พวกเขากินไปด้วยเลยทำให้คิดไปเองเขาคิดในใจ“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะคุณไม่รู้ว่าจะซนตามผมไปทำไม”เมื่อทั้งสองแต่งตัวเสร็จก็มานั่งคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ด้วยความที่วันนี้ชายหนุ่มเตรียมแผนที่จะนำพวกกล้องไปบันทึกภาพกลับมีหญิงสาวตามเขาไปจนทำให้เสียแผนจนได้เขาจึงนึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่เข้าไปใกล้พวกมันได้ถึงขนาดนั้นและเกือบจะเก็บหลักฐานชิ้นเด็ดได้แล้วแท้ๆ“ก็คุณอยู่ดีๆก็ออกไปทำลับๆล่อๆฉันก็อยากรู้นี่ว่าคุณไปทำอะไร”หญิงสาวยังไม่สำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปจนเกือบจะทำให้ทั้งเขาและตัวเธ
“ค่ะ..ป้าสายกลับดีๆนะคะ”เมื่อหญิงชรากลับไปแล้วหญิงสาวจึงเดินขึ้นมานอนเล่นที่ห้องพร้อมหยิบมือถือโทรหาชายหนุ่มเธอไม่สนว่าตอนนี้เขาจะทำงานอยู่หรือป่าวแต่ยังไงเธอก็จะโทรเพราะที่ผ่านมาหลังจากคืนนั้นที่คุยกับเขาเธอเองก็ติดต่อเขาอีกไม่ได้เลย“โทรไม่ติดใช่มั้ย...ไปหาเองก็ได้”หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนเกือบจะเย็นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงติดต่อชายหนุ่มไม่ได้อีกอย่างเขาคงจะไม่บล็อกเบอเพราะรำคาญเธอหรอกนะเมื่อหลายคำถามคาใจเธอเลยตัดสินใจที่จะไปหาเขาเองเลยแล้วกันเพราะว่าเธอก็พอที่จะจำทางอยู่ได้ว่าบ้านเรือนไม้ของชายหนุ่มอยู่ที่ไหนพาฝันเดินมาได้สักพักก็มาถึงที่บ้านของชายหนุ่มแต่เมื่อเข้าไปสำรวจดูก็ยังไม่เห็นมีใครอยู่แถมบ้านยังล็อคเอาไว้อีกด้วยเธอจึงคิดว่าชายหนุ่มอาจจะยังไม่เลิกงานคราแรกหญิงสาวกะว่าจะรอเขาอยู่ที่บ้านแต่เมื่อรู้สึกเบื่อๆเลยเดินย้อนกลับไปที่ธารน้ำตกที่เธอเคยล้างตัววันนั้นคิดว่าจะไปเดินเล่นสักพักแล้วจึงกลับมาที่เรือนไม้ของชายหนุ่ม“ว้าว..สวยจังเลย”หญิงสาวเดินชมธรรมชาติความสวยงามของน้ำตกได้สักพักก็เห็นฝูงปลาแหวกว่ายไปมาอยู่ตรงที่น่าจะป็นแอ่งน้ำลึกวันนั้นที่ชายหนุ่มดำผุดดำว่ายหญิงสาวจึง
“มีสักอย่างมั้ยที่จะบอกว่าไม่น่ากินเนี่ยยยย”ชายหนุ่มเห็นอาการของหญิงสาวก็อดแซวไม่ได้เขาสังเกตุเธอแล้วว่าเมื่อหญิงสาวเห็นอาหารทไรจะต้องตาลุกวาวทันทีเห็นตัวเล็กๆแค่นี้กินโคตรเก่ง“ถ้าเป็นฝีมือของพี่เพลิงก็น่ากินทุกอย่างแหละค่ะ...ฝันไม่เกรงใจละน้า”ชายหนุ่มถึงกับต้องยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับหญิงสาวเขาไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือป่าวว่าอาหารฝีมือของเขามันอร่อยสำหรับเธอทุกอย่างแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย“นี่เริ่มมืดแล้ว....เดี๋ยวฝันขอตัวกลับก่อนนะคะพี่เพลิง”หลังจากที่หญิงสาวกินอาหารเสร็จก็เห็นว่ามันเริ่มที่จะไม่เหลือแสงของพระอาทิตย์แล้วเธอจึงขอตัวกลับก่อน“เอ่อ...จะกลับแล้วหรอ..น...นอนที่นี่ก็ได้นะฝันเกิดฝันเป็นอะไรขึ้นมาแล้วอยู่คนเดียวใครจะช่วย”ชายหนุ่มรู้สึกใจแป้วแปลกๆเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวเตรียมตัวจะกลับแล้วเขาจึงขอให้เธออยู่ที่นี่เพราะเขายังเห็นอาการเธอไม่ดียู่เลยแถมเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวอีกต่างหากเขารู้สึกเป็นห่วงเธอและอีกใจนึงมันก็บอกว่าอยากให้เธออยู่ที่นี่ต่อ“เอ๋!!!.....เอ่อ...แล้วพี่เพลิงรู้ได้ไงคะว่าฝันอยู่คนเดียว”หญิงสาวแปลกใจอยู่ไม่น้อยเธอเองยังไม่ได้บอกเขาด้วย
“พี่เพลิงรู้มั้ยคะว่าฝันอยากนอนดูดาวแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ฝันก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาสมาที่แบบนี้บ่อยนักหรอกค่ะ”“ทำไมหรอ”ชายหนุ่มนึกแปลกใจหญิงสาวที่ดูออกจะเป็นคุณหนูไม่ใช่ว่าอยากไปไหนก็จะได้ไปไม่ใช่หรอ“ก็ตั้งแต่จำความได้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันเวลาที่ออกมาเที่ยวกันก็จะน้อยและต้องรีบไปรีบกลับอีกด้วยค่ะส่วนมากที่ได้เที่ยวก็จะเป็นคุณพ่อพาไปครั้งคุณแม่พาไปครั้งมากกว่าจนกระทั่ง....แม่ฝันเสียขวัญก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอีกเลยเพราะคุณพ่อเองก็ไม่ค่อยอนุญาติให้ฝันไปไหนตามลำพังถ้าไม่มีคุณพ่อไปด้วยแถมคุณพ่อก็ไม่ค่อยว่างพาฝันไปเที่ยวสักเท่าไรค่ะมีครั้งนี้ที่ฝันออกมาอยู่ข้างนอกได้นานก็เพราะว่าฝันมากับยัยเพลงไม่งั้นคุณพ่อไม่ปล่อยให้มาแน่ๆค่ะ”“อืมมมงั้นหรอเอาแบบนี้มั้ยถ้าฝันไม่ค่อยได้เจอบรรยากาศแบบนี้เท่าไรงั้นเดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้พี่พาเที่ยวสักสามวันเลยดีมั้ย”“จริงหรอคะ...อ้าวแล้วพี่เพลิงไม่ทำงานหรอคะ”หญิงสาวถึงกับดีใจจนบอกไม่ถูกไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยากพาเธอเที่ยวตามที่เธอเคยขอไว้ซะอีกต่อีกใจก็คิดว่ามันจะรบกวนเวลางานของเขาหรือป่าวถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ขอรบกวนเขาดีกว่าจึงถามชายหนุ่มออกไป“
“ออกมายืนตากหมอกตากน้ำค้างทำไมฝันเดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอก”ชายหนุ่มรีบเดินมาจูงมือเธอเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าเธอยืนตากน้ำค้างนานๆจะไข้ขึ้นมาอีก“เดี๋ยวๆพี่เพลิงฝันดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ดูแลฝันทั้งคืนเลย”“อืมมมม…ก็มีคนป่วยอยู่ในบ้านทั้งคนจะให้ใจจืดใจดำไม่ดูแลคงจะไม่ได้”ชายหนุ่มตอบหญิงสาวออกไปอย่างรักษาฟอร์มตัวเองอีกเช่นเคย“ไหนๆพี่เพลิงก็ตื่นแล้ว...คือตอนนี้ฝันเริ่มหิวแล้วพี่เพลิงทำกับข้าวให้ฝันกินหน่อยสิคะ”“ห่วงเรื่องกินอีกตามเคยสินะ”ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองต้องผันตัวมาเป็นพ่อครัวให้เธอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอรู้ว่าหญิงสาวหิวเขาจำต้องรีบเข้าครัวทำอาหารให้เธอทันที2 เดือนต่อมาตั้งแต่วันนั้นก็เกือบสองเดือนแล้วที่ทั้งพาฝันและอัคคีก็ไปมาหาสู่กันตลอดจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตัวติดกันเป็นแตงเมดูท่าจะเป็นชายหนุ่มเองเสียมากกว่าที่ชอบทำตัวติดอยู่กับหญิงสาวพอมีเวลาว่างเมื่อไรก็จะพาเธอไปโน่นไปนี่ตลอดแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเรื่องสถานะที่แท้จริงของเขาเสียทีเพราะตอนนี้เขากลัวว่าถ้าบอกกับเธอไปความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันจะไม่เหมือนเดิมทางด้านเพลงพิณและดินแดนก็ขึ้นลงดอ
“แต่ผมชอบคุณนะ...รูปที่คุณแอบถ่ายผมผมชอบมากเลยรู้มั้ย”ชายหนุ่มเข้าสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลังอย่างแนบแน่นแบบที่คิดว่าเธอดิ้นไม่ได้แล้วจึงกระซิบข้างๆหูเธอว่าเขาชอบเธอแม้ว่าเธอจะปฎิเสธว่าไม่ได้ชอบเขาก็ตามเพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอจะพูดจริงหลักฐานโจ่งแจ้งซะขนาดนั้นเขาชอบที่เธอเป็นเธอชอบในความไม่เคยเฟคละชอบตรงที่หญิงสาวมีจิตใจที่ดีไม่ได้คิดรังเกียจที่จะอยู่ในที่ที่ไม่สะดวกสบายเลยสักนิดกลับปรับตัวได้อย่างง่ายดายผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะอยู่กับเขาได้“ช...ชอบฉัน...”“ใช่”ชายหนุ่มพูดพร้อมหันตัวหญิงสาวมาให้ยืนหันหน้ามามองที่เขาพร้อมจ้องตาเธออยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายหลบตาไปเสียเอง“คุณไม่ชอบผมจริงๆหรอ...ในกล้องคุณมีแต่รูปผมเต็มไปหมดเลยนะ”ชายหนุ่มยังไม่เลิกที่จะแกล้งหญิงสาวที่กำลังยืนเขินอยู่เขาย่อตัวก้มลงไปมองหน้าเธอที่ก้มหลบตาของเขาอยู่พร้อมถามย้ำเธออีกรอบว่าไม่ชอบเขาน่จริงใช่มั้ยเพราะเขาเห็นว่าในกล้องของเธอมีแต่รูปเขาเต็มไปหมด“ร...รูป...คุณแอบดูหรอ..ไม่มีมารยาทเลยฉันไม่คุยด้วยแล้ว”“เดี๋ยวสิคุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าไม่ชอบผมจริงหรอ”ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายามที่จะรั้งหญิงสาวให้คุยกับเขาให
“อะไรอีกล่ะคุณ..ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนะ”ด้วยความหิวและเกือบที่จะได้กินของเธออยู่แล้วเชียวกลับมีมือของชายหนุ่มมาขวางไว้ทำให้ตอนนี้หญิงสาวมีสีหน้าที่บึ้งตึงบอกบุญไม่รับไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะแกล้งอะไรเธออีก“คุณต้องเรียกผมว่าพี่ดินและก็ต้องแทนตัวเองว่าเพลงด้วยแล้วก็หัดพูดจาให้มันมีหางเสียงคะขาแบบที่ผู้หญิงเค้าพูดกันด้วยตกลงมั้ย...ถ้าไม่ก็ไม่ต้องกิน”เมื่อชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงสาวทำหน้าตาลำบากใจเขาเลยอยากจะแกล้งเธอให้เข็ดเพราะตอนนี้คนที่ถือไพ่เหนือกว่าคือเขาเอง“โถ่...คุณณณ”“หืม..งั้นผมยกไปเก็บดีกว่า”เมื่อหญิงสาวยังทำอิดออดอยู่ชายหนุ่มจึงเตรียมยกจานข้าวเข้าไปเก็บ“ก็ได้ก็ได้...พ..พี่ดินขอข้าวให้เพลงกินเถอะนะหิวจะแย่อยู่แล้ว”เมื่อหญิงสาวเห็นอาหารอันน่ากินของเธอกำลังจะโดนชายหนุ่มเดินถือไปเก็บเธอจึงต้องรั้งแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงอ้อนชายหนุ่มอย่างที่ไม่เคยอ้อนมาก่อนเพราะตอนนี้ให้เธอพูดดีกับเขายังไงก็ได้แต่ขออย่างเดียวตอนนี้ขอให้เธอได้กินข้าวก่อนเถอะ“ก็แค่นั้นแหละ”ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้กับเธอเป็นการประกาศว่าครั้งนี้เขาชนะ“วันนี้เพื่อนคุณไม่อยู่บ้านอีกแล้วหรอ”ชายหนุ่มถ
“กลับมาแล้วหรอ…เอาวะเพลงบอกก็บอก”เพลงพิณที่เดินคิดวนไปวนมาอยู่ในห้องเมื่อเห็นรถชายหนุ่มขับเข้ามาจอดเธอจึงกะว่าจะออกไปรอเขาที่หน้าห้องเพื่อบอกความในใจจะได้มึคลุมเครือแบบนี้ต่อไปอีก“เพลงยังไม่นอนอีกหรอ”ชายหนุ่มรีบวิ่งขึ้นบันไดมาจนมาหยุดอยู่หน้าห้องเพราะเห็นหญิงสาวยืนอยู่เขานึกแปลกใจว่าดึกขนาดนี้แล้วทำไมเธอถึงยังไม่นอนเสียที“คือ….เพลง….มีเรื่องจะคุยกับพี่ดิน…”หญิงสาวพูดแบบอึกๆอักๆไม่คิดว่าสถานการณ์จริงมันจะทำให้เธอประหม่าได้ขนาดนี้ขนาดตั้งใจว่าจะรีบพูดอยู่แล้วเชียวยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มใกล้ๆเธอจึงรู้สึกประหม่าหนักขึ้นเข้าไปอีก“เพลงคือพี่ต้องรีบเข้าห้องเดี๋ยวค่อยคุยกันพรุ่งนี้แล้วกันนะ”ชายหนุ่มเริ่มที่จะควบคุมตวเองไม่อยู่จึงรีบตัดบทพูดและเตรียมตัวพุ่งเข้าไปในห้องทันทีเขาไม่สนว่าตอนนี้เธอจะคุยอะไรกับเขารู้เพียงแต่ว่าอย่าอยู่ใกล้หญิงสาวเป็นดีที่สุดเพราะมันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้“คือเพลงชอบพี่ดินค่ะแค่นี้แหละค่ะที่จะบอกงั้นเพลงไปนอนก่อนนะคะ”เมื่อหญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มรีบร้อนที่จะเข้าห้องเธอจึงกลั้นใจหลับตาปี๋พูดความในใจออกมาอย่างรวดเร็วแล้วเตรียมหันหลังกลับห้องด้วยความเขินอายเธอไ