ตอนที่13

“ไหนบอกจะโทรมาไงยัยบ๊องเอ๊ยยย”

เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าไม่มีใครโทรเข้ามาเขาเลยวางโยนมือถือลงข้างๆตัวด้วยความหงุดหงิดเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะหงุดหงิดเพื่ออะไร

Rrrrr

เมื่อชายหนุ่มเริ่มหลับตาได้ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเบอที่โชว์อยู่หน้าจอเขาไม่คุ้นสักเท่าไรแต่เขาคิดว่าอาจจะเป็นหญิงสาวที่โทรหาเขาก็ได้เลยกดรับอย่างรวดเร็ว

“พี่เพลิงฝันเองค่า”

เมื่อชายหนุ่มกดรับสายยังไม่ทันได้พูดอะไรหญิงสาวก็ส่งเสียงแหลมๆมาทักทายเขาก่อนจนเขาต้องรีบดึงมือถือออกห่างจากหูตัวเองเพราะรู้สึกแสบแก้วหูเหลือเกิน

“โอ้ยย...พูดเบาๆก็ได้คุณ...ทำไมโทรมาเอาป่านนี้”

ชายหนุ่มต้องปรามหญิงสาวที่ส่งเสียงแหลมมาใส่เขาให้เบาลงกว่านี้หน่อย

“ก็ฝันคิดว่าตอนกลางวันพี่เพลิงน่าจะทำงานอยู่นี่คะฝันก็เลยไม่โทรไปกวนเดี๋ยวพี่เพลิงโดนเจ้าของไล่หักเงินเดือนก็เป็นความผิดฝันสิคะ”

หญิงสาวตอบตามความจริงเธอพูดไปยิ้มไปดีใจที่ชายหนุ่มกดรับสายของเธอตั้งแต่โทรครั้งแรก

“หืมมม....หักเงินหรอ555”

ชายหนุ่มถึงกับกลั้นขำไม่อยู่กับคำพูดของหญิงสาวเขาเป็นคนบอกเธอเองนี่นาว่าเป็นคนงานในไร่

“พี่เพลิงขำอะไรหรอคะ”

“ป่าว...นี่คุณยังไม่นอนอีกหรอ”

เมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวถามด้วยความแปลกใจด้วยความที่ขี้เกียจอธิบายเขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุยกับเธอทันที

“ก็เดี๋ยวคุยกับพี่เพลิงเสร็จเดี๋ยวขวัญก็นอนแล้วค่ะ”

“งั้นก็นอนเลยเดี๋ยวผมก็จะนอนแล้วเหมือนกัน”

“อ้าววคุยกันแค่แปปเดียวเองง”

หญิงสาวรู้สึกเซ็งเล็กน้อยที่พึ่งจะคุยกับเขาได้แค่แปปเดียวเองทั้งที่ตั้งหน้าตั้งตารอโทรคุยกับเขาตั้งนาน

“ก็คุณอยากโทรมาตอนผมจะนอนแล้วทำไมนะ...แค่นี้นะยัยเด็กบ๊องไปนอนได้แล้ว”

ชายหหนุ่มไม่รอให้หญิงสาวได้ค้านอะไรพอเขาพูดเสร็จเขาจึงกดตัดสายทันทีชายหนุ่มยังไม่รู้ตัวเองเลยว่ตอนนี้เขายิ้มให้กับมือถือจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้วเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นยิ้มให้กับมือถืออยู่เขาจึงรีบหุบยิ้มวางมือถือพยายามสลัดเสียงของหญิงสาวที่อยู่ในหัวออกให้หมดแล้วหลับตาลงทันที

ทางด้านเพลงพิณ

หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงชายหนุ่มอยู่ไม่น้อยว่าเขาจะช่วยเหลือตัวเองได้มั้ยในเมื่อแขนยังใส่เฝือกอยู่จึงเดินออกไปนอกห้องเพื่อที่จะไปดูชายหนุ่มว่ามีอะไรให้เธอช่วยมั้ยเมื่อเห็นประตูห้องของเขาแง้มอยู่เธอจึงเดินพรวดพราดเข้าไปโดยที่ลืมเคาะประตู

“แขนเป็นยังไงบ......ว้ายยยยย”

“เฮ้ยย..คุณ”

หญิงสาวที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาในห้องเธอเคาะประตูไปเสียสนิทเลยเมื่อเข้ามภาพตรงหน้าของเธอคือชายหนุ่มถอดเสื้อออกจนหมดและเขากำลังพยายามใช้มืออีกข้างนึงดึงกางเกงออกอยู่เมื่อเห็นเธอเดินเข้าไปเขาจึงตกใจรีบดึงกางเกงขึ้นทันที

“นี่คุณจะเอาคืนผมหรอ....หืมมมมม”

ชายหนุ่มแกล้งแซวหญิงสาวที่เดินเข้ามาในห้องของเขาโดยที่ไม่เคาะประตูก่อนเขาเองก็ไม่ทันได้ปิดประตูด้วยและก็ไม่คิดว่าหญิงสาวจู่ๆจะเดินเข้ามาที่ห้องของเขาดีนะที่เขายังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าออกหมดไม่อย่างนั้นเธอคงได้ช็อคกว่านี้แน่

“เอาคืนอะไรเล่าคุณ...ฉันแค่มาดูคุณต่างหากว่าให้ฉันช่วยอะไรมั้ย”

เมื่อเหลือบมองแล้วเห็นว่าชายหนุ่มดึงกางเกงขึ้นแล้วเธอจึงกลาที่จะหันไปคุยกับเขาตามปกติ

“อืมมมช่วยหรอ..ก็ดีนะคุณงั้นคุณไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ผมหน่อยสิ”

ชายหนุ่มกำลังจะเข้าไปเช็ดตัวในห้องน้ำอยู่พอดีเมื่อคิดไปคิดมามือของเขาใช้การได้อยู่ข้างเดียวคงทำอะไรไม่สะดวกแน่เขาจำได้ว่าเธอเป็นหมอเรื่องเช็ดตัวคนไข้คงไม่ลำบากเท่าไรสำหรับเธอหรอกมั้ง

“หืมมม...เช็ดตัว”

“ก็ใช่น่ะสิตอนนี้ผมเหลือมือเดียวจะบิดผ้ายังไงล่ะคุณ”

“อะ..โอเคก็ได้ๆ”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคงจะทำอะไรไม่ถนัดจริงๆไหนๆเธอก็จะเข้ามาเพื่อช่วยเหลือเขาอยู่แล้วเธอจึงไปหยิบกะละมังกับผ้าขนหนูเข้าไปในห้งน้ำเพื่อจะเอาน้ำมาเช็ดตัวให้เขา

“ฉันเช็ดให้แค่ท่อนบนเท่านั้นนะคุณส่วนอื่นคุณก็จัดการเองละกัน”

“อืมมงั้นก็ได้....ผมคิดว่าคุณจะจัดการเช็ดตัวให้ผมหมดทุกซอกทุกมุมซะอีก”

ปึกก

“นี่แน่ะ...ไอ้ลามกฉันไม่น่าเข้ามาช่วยคุณเลย”

หญิงสาวใช้ผ้าฟาดไปที่บนหลังของชายหนุ่มเพราะหมั่นใส้กับความชอบกวนประสาทของเขาหญิงสาวจึงรับเช็ดตัวให้เขาให้เสร็จโดยเร็วแล้วจึงเดินออกจากห้องไปทำเอาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ถึงกับงงกับอาการของเธอที่นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไปแล้วเขาจึงไปจัดการทำความสะอาดร่างกายของเขาต่อ

เช้าวันต่อมา

“แกดูแลตัวเองดีๆนะคุณดินฝากดูเพื่อนฝันด้วยนะคะ”

พาฝันมายืนรอส่งทั้งเพื่อนสาวและดินแดนที่หน้าบ้านพร้อมฝากฝังดินแดนให้ดูแลเพื่อนสาวของเธอด้วยเพราะเธอรู้ดีว่าที่ที่ทั้งสองจะไปมันคงจะลำบากสำหรับเพื่อนเธอน่าดู

“ครับ..”

ดินแดนอมยิ้มเล็กๆพร้อมตอบรับหญิงสาวทันทีเพราะรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเมื่อมีเพลงพิณไปด้วยเท่ากับเพิ่มภาระให้เขาขึ้นมาอีกหนึ่งเรื่องแต่เมื่อหญิงสาวอยากจะไปเขาก็เหนื่อยที่จะห้ามให้เธอไปเรียนรู้ด้วยตัวเองเลยแล้วกัน

“ฉันดูแลตัวเองได้ย่ะ...แกนั่นแหละอยู่ได้แน่นะ”

“ได้อยู่แล้วจร้า”

เพลงพิณมองค้อนให้เพื่อนสาวนึกหมั่นใส้ที่คิดว่าเธอจะดูแลตัวเองที่นั่นไม่ได้พร้อมหันหลังยกกระเป๋าสัมภาระของเธอขึ้นบนรถกะบะของชายหนุ่ม

ดินแดนกับเพลงพิณใช้เวลาขับรถขึ้นดอยมาประมาณสองชั่วโมงกว่าๆโดยมีหญิงสาวเป็นคนขับเพราะหยิงสาวอาสามาขับรถให้เพราะคิดว่าชายหนุ่มคงใช้มือเดียวขับไม่ได้ถนัดแน่ๆไหนจะต้องเปลี่ยนเกียร์อีกดีนะที่เธอขับรถเกียร์กระปุกเป็นเพราะพี่ชายเธอเคยสอน(เพลงพิณคือผู้หญิงสตรอง)เพราะหนทางที่ยากลำบากและแถมยังมีหลุมมีบ่อและเส้นทางที่รถผ่านไปยากอีกกว่าทั้งสองจะมาถึงก็ทุลักทุเลกันพอสมควร

“นี่คุณใส้ฉันกองรวมกันหมดแล้วนะ...นี่ขนาดใช้รถเรายังมาถึงกันป่านนี้.....เฮ้ออ.”

เมื่อหญิงสาวขับรถมาจอดที่หน้าหมู่บ้านได้ก็ถึงกับมองบนและถอนหายใจอย่างแรงๆหนึ่งทีคิดว่าเธอจะตายก่อนที่จะมาถึงเสียแล้ว

“ไงคุณ...ยังไหวอยู่หรือป่าว”

ดินแดนเห็นอาการของหญิงสาวก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจแล้วไอ้ที่เธอบ่นออกมาเมื่อครู่เขาเองก็คิดเหมือนกับเธอว่ากว่าจะมาถึงที่นี่แต่ละทีเล่นเอาร่างกายของเขาแทบพังเหมือนกันยิ่งครั้งนี้ฝนพึ่งตกไปหมาดๆอีกด้วยทำให้หนทางที่มาวันนี้ยากลำบากไปอีกเท่าตัว