ตอนที่11

“ไปคุณ”

“หืมมมมมม”

จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงม้าออกมาจากหลังบ้านของเขาทำเอาหญิงสาวถึงกับทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกว่าเขาจูงม้าออกมาทำไมไหนบอกว่าจะไปส่งเธอไงอย่าบอกนะว่าจะขี่ม้าไป

“ไปยังไงคะ”

“ก็ขี่เจ้าอาชานี่ไปไง...ยืนขึ้นไหวมั้ยคุณ”

“หา....วะ...ไหวค่ะ”

ชายหนุ่มขึ้นขี่เจ้าอาชาม้าเพศผู้ของเขาที่เลี้ยงไว้ใช้งานเวลาที่เดินตรวจในไร่พร้อมอุ้มหญิงสาวที่ยืนอยู่บนแคร่ไม้มานั่งไพล่บนหลังม้าหน้าตัวเขา

“พี่เพลิงขี่ม้ามาในไร่เป็นประจำหรอคะ..”

“อืมมมม”

“แล้วพี่เพลิงตื่นเช้าทำงานเป็นประจำทุกวันเลยใช่มั้ยคะ”

“ใช่”

หญิงสาวที่นั่งเกาะเอวเอาหัวซบอกของชายหนุ่มอยู่เธอเห็นว่าเขาเงียบไปเลยชวนคุยเธอสรรหาเรื่องคุยสารพัดจะเรื่องแต่ก็ได้รับคำตอบมาแค่เพียงว่าอืมมมม/ใช่/ไม่ใช่/ไม่รู้แค่นั้นเองและก็ไม่มีทีว่าว่าเขาอยากจะสนธนากับเธอเลยสักนิด

“หยุดก่อนค่ะพี่เพลิง...”

หญิงสาวเหลือบมองไปเห็นพระอาทิตย์ดวงโตที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้าออกมาเธอถึงกับตาลุกวาวเพราะเมื่อชายหนุ่มพาเธอนั่งบนหลังม้ามาจนเกือบถึงท้ายไร่ตรงนี้น่าจะเป็นจุดที่เห็นพระอาทิตย์สวยและชัดที่สุดแล้ว

“มีอะไรอีก...”

ชายหนุ่มใช้มือกระตุกที่เชือกของเจ้าอาชาเพื่อให้มันหยุดเดินเมื่อหญิงสาวส่งเสียงบอกเขาให้หยุดด้วยที่ทีที่ตื่นเต้น

“ฝันขอดูพระอาทิตย์ขึ้นแปปนึงได้มั้ยคะ”

“ไม่เคยเห็นหรือไง”

ชายหนุ่มก็นึกว่าอะไรเรียกหญิงสาวเขาซะจนตกอกตกใจหมดเขาต้องส่ายหัวให้กับอาการที่ตื่นเต้นในการเห็นพระอาทิตย์ขึ้นของเธอ

“เคยเห็นแต่ในรูปกับในทีวีค่ะไม่คิดว่าของจริงจะสวยขนาดนี้”

หญิงสาวตอบไปตามความจริงก็เธอเองไม่เคยเห็นจริงๆนี่นาแถมคุณพ่อของเธอก็ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างพามาเที่ยวที่แบบนี้บ่อยสักเท่าไรนักเท่าที่จำได้เธอก็ได้แต่เรียนๆๆแม้แต่ปิดเทอมก็ยังต้องมีครูมาสอนพิเศษเพราะพ่อไม่ค่อยมีเวลาให้

“พี่เพลิงขอมือถือหน่อยค่ะ”

“จะเอาไปทำไมอีก”

ชายหนุ่มทำหน้างงที่จู่ๆหญิงสาวก็แบมือขอมือถือเขาหน้าตาเฉยคงจะไม่ได้โทรหาใครตอนนี้หรอกนะเธอทำอย่างกะมือถือของเขาเป็นของสาธารณะจริงๆนึกจะขอเมื่อไรก็ขอแต่ตัวเขาเองก็ต้องหยิบมือถือแล้วยื่นให้เธออยู่ดีไม่อย่างนั้นเธอก็ต้องอ้อนเขาอยู่แบบนี้เป็นแน่

“อื้อออ”

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวหยิบมือถือมาได้ก็กดถ่ายรูปเธอกับพระอาทิตย์ดวงโตทันทีโดยไม่ได้เกรงใจเจ้าของเครื่องที่นั่งดูเธออยู่เลย

“ถ่ายพอใจหรือยังคุณ..จะได้รีบกลับ”

“อีกนิดนึงค่ะ...พี่เพลิงยิ้มหน่อยสิคะ..”

“อะไรของคุณเนี่ยยย”

อยู่ดีๆหญิงสาวก็หันกล้องมาทางชายหนุ่มพร้อมถ่ายรูปเซลฟี่ที่มีเธอกับเขาพร้อมพระอาทิตย์ดวงโตโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

“555555...หน้าพี่เพลิงตลกจังเลยนะคะ...ไปกันเถอะค่ะ”

หญิงสาวขำออกมาทันทีเมื่อเลื่อนดูรูปที่เธอถ่ายเมื่อครู่ก็หน้าของชายหนุ่มที่โดนแอบถ่ายโดยไม่ทันตั้งตัวมันตลกชะมัดยิ่งคิ้วที่ขมวดชนกันเธอเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้

“หลังนั้นแหละค่ะพี่เพลิง”

“อ๋อ..อืมมม”

“ไม่มีคนอยู่แล้วจะเข้าบ้านยังไงคุณ”

“อ๋อ...ยัยเพลงบอกไว้ว่าทิ้งกุญแจไว้ที่กระถางต้นไม้น่าบ้านค่ะ”

“อ๋อ...งั้นผมไปล่ะ”

เมื่อทั้งสองอยู่ที่หน้าบ้านชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลงจากหลังม้าทันทีเมื่อเห็นประตูบ้านปิดอยู่จึงนึกสงสัยว่าเธอจะเข้าบ้านอย่างไรเมื่อหญิงสาวบอกว่ามีกุญแจเขาก็โล่งอก

“กลับดีๆนะคะพี่เพลิง....เดี๋ยวฝันชาร์จแบตเต็มแล้วจะโทรหานะค้า”

ชายหน่มหันหลังควบม้ากลับก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวตะโกนเสียงแหลมๆของเธอมาทางเขาแต่เขาเองก็ไม่ได้ตอบกลับเธอแต่อย่างใดเขาคิดว่าในเมื่อเธออยากจะโทรเขาก็ห้ามเธอไม่ได้อยู่แล้ว

โรงพยาบาลในตัวอำเภอ

เพลงพิณขับรถของชายหน่มพาเขามาตรวจที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้าเมื่อผลออกมาปรากฎว่าชายหนุ่มกระดูกแขนแตกอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วยหญิงสาวจึงหน้าเสียเล็กน้อยที่เป็นสาเหตุทำให้เขาต้องเป็นถึงขนาดนี้เมื่อชายหนุ่มเข้าเฝือกเสร็จเธอจึงรีบขับรถพาเขากลับบ้านทันทีในระหว่างทางเธอสังเกตุเห็นสีหน้าชายหนุ่มดูเครียดๆแปลกๆคงไม่ได้โกรธเธอที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้หรอกนะ

“นี่คุณเป็นอะไรหรือป่าวเห็นทำหน้าเครียดๆ..มีอะไรบอกฉันได้น้า”

หญิงสาวขับรถไปพลางเหลือบมองชายหนุ่มเพื่อดูสีหน้าของเขาไปว่าสีหน้าเขากลับมาเป็นปกติหรือยังแต่เมื่อนานแล้วเขาก็ยังคิ้วขมวดไม่เลิกเธอจึงถามเขาขึ้นว่ามีเรื่องอะไรกังวลใจหรือป่าวหวังว่าคงไม่ใช่เรื่องที่เธอทำไว้กับเขาหรอกนะ

“คือ...วันพร่งนี้ผมต้องไปสอนหนังสือเด็กๆที่บนดอยน่ะสิคุณแต่ถ้าแขนผมเป็นอยู่แบบนี้คงจะสอนลำบากแน่ๆ”

ชายหนุ่มพูดเรื่องที่คาใจของเขาออกมาเขากังวลในเรื่องนี้จริงๆเพราะเขาเองจะต้องขึ้นไปสอนหนังสือเด็กๆเป็นประจำอีกทั้งยังสอนศิลปะการป้องกันตัวอีกด้วยเพราะเขารู้ว่าพวกเด็กๆพวกนั้นที่อยู่ที่นั่นไม่ค่อยได้รับการศึกษาที่ดีกันสักเท่าไรเพราะการศึกษาที่ดียังเข้าไม่ถึงและพ่อแม่ของเด็กๆก็ยังห่วงแต่งานกันซะส่วนใหญ่

และยิ่งไปกว่านั้นเด็กบางคนยังน่าสงสารเพราะบางทีต้องกำพร้าเพราะคนในครอบครัวโดนบังคับให้ไปทำงานกับแกงค์ค้ายาบ้าและค้ามนุษย์ของพวกที่มีอิทธิพลเถื่อนที่ตำรวจท้องถิ่นยังทำอะไรพวกมันไม่ได้เมื่อพวกมันไม่พอใจมันก็ยิงทิ้งเป็นผักเป็นปลา