เหมราช ต้องถูกบังคับแต่งงานกับทับทิม โดยที่เหมราชไม่เต็มใจเพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว 2 ปีที่เหมราชต้องทนถือทะเบียนสมรสกับเมียแต่ง หญิงสาวเพิ่งมารู้ตัวว่าท้องก็วันที่ต้องเซ็นใบหย่า เธอจะทำยังไงดี ไหนจะลูกในท้องอีก
View Moreตอนพิเศษ ๒ "พ่อ..แม่ครับ สวัสดีครับ""ลมอะไรหอบมาล่ะตาเหม""คืออย่างนี้ครับ อาทิตย์หน้าครบรอบวันแต่งงานของผมกับทิม ผมเลยจะฝากสองสาวไว้กับพ่อกับแม่หน่อยน่ะครับ ว่าจะพาเมียไปสวีทเผื่อได้ลูกชายติดท้องกลับมา""จะมีน้ำยาเหรอ ยัยหนู 3 ขวบแล้วยังไม่ป่องสักทีน้ำยาแกคงบูดแล้วล่ะพ่อว่า แล้วที่ว่าครบรอบวันแต่งงานน่ะ ใช่วันแต่งงานที่เจ้าบ่าวหน้าโง่หน้าบูดเป็นตูดลิงรึเปล่า""อิอิ นั่นนะสิคะ นวลจำได้ค่ะ วันนั้นแขกเหรื่อเข้าหน้าไม่ติดสักคน สงสารก็แต่เจ้าสาวแสนสวย ทำหน้าจะร้องไห้ตลอดเวลา กว่าจะผ่านมาได้ โอ๊ย!!! หืดขึ้นคอ""โถ่!!! ..พ่อจ๋า..แม่จ๋า..ลูกผิดไปแล้วได้โปรดอย่าขุดคุ้ยมันขึ้นมาอีกเลย ลูกไม่อยากโดนเมียงอนนะคร๊าบบ""หึ....ที่อย่างงี้ทำมาเป็นกลัว ลูกโง่เอ๊ย กว่าจะฉลาดได้ เมียอุ้มท้องหนีไปเกือบปี ส้มน้ำหน้า""พอแล้วค่ะพ่อ..ลูก อย่ามัวเถียงกันอยู่เลย ว่าแต่ตาเหมจะพาน้องไปสวีทที่ไหนลูก""ญี่ปุ่นครับ น้องเจแปนต้องมาแล้วล่ะงานนี้ หึหึ""พี่เหมคะ พี่ไปดูงานทำไมต้องลากทิมไปด้วย ไปคนเดียวไม่ได้หรือคะ ทิมห่วงลูกนะคะ ไม่รู้ใบหม่อนกับไข่มุกจะซนจนคุณปู่คุณย่าปวดหัวรึเปล่า""แล้วไม่ห่วงผัวบ้างเหรอ ไม่กลัวม
ตอนพิเศษ 1"จุนแม่ขาทามมายไม่เปิดไฟคะ""เอ๋...นั้นนะสิทำไมไม่เปิดน๊า""ใบหม่อง...น้องเพอจัว""ม่ายต้องจัวหม่องอยู่นี้..จับมือไจ่มุกไว้นี้ไม่ต้องจัว"เด็กหญิงหทัยชนกถามมารดาหลังเข้ามาในบ้าน แล้วบ้านมืดจนหญิงสาวนึกกลัว สองพี่น้องจับมือกันแน่น ปรีดาภรณ์แอบน้ำตาซึมเมื่อเห็นลูกสาวทั้งสองรักใคร่กลมเกลียวกันดี เธอรักเด็กหญิงหทัยชนกอย่างไรเธอก็รักเด็กหญิงสุนิสาอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นของชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ถ้าคนหนึ่งได้อีกคนก็ต้องได้เช่นกัน จะไม่มีความลำเอียงเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน และไม่ใช่แค่เธอ ไม่ว่าจะเป็นเหมราช ป้านิ่ม คุณตาคุณยาย คุณปู่ คุณย่าแม้กระทั่งเพื่อนสนิททั้งสองของเหมราชก็เช่นกัน ทุกคนเอ็นดูสองเด็กหญิงเท่าเทียมกันเสมอ"Happy brithday to you, Happy brithday to you""Happy brithdayHappy brithday""Happy brithday to you""Happy brithday to you, Happy brithday to you""Happy brithday , Happy brithday""Happy brithday to n' PEARL"แสงไฟและเสียงเพลง Happy brithday ดังขึ้นมาพร้อมกับการปรากฏตัวของ คุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า คุณอาสิง คุณลุงซีวาน แม่นมนิ่ม และที่สำคัญคุณพ่อสุดหล่อท
บทที่ 25 (ครอบครัวแสนสุข)...ถึงเหมราชและทับทิมถ้าคุณ 2 คนได้รับจดหมายฉบับนี้แล้วเตยอยากจะบอกว่าเตยขอโทษ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา คุณ 2 คนเป็นคนดีวันนี้เตยรู้แล้วว่าเตยทำผิดกับพวกคุณอย่างไม่น่าให้อภัย เตยไม่มีใครที่จะสามารถเลี้ยงใบหม่อนได้ เตยรู้ว่าทับทิมต้องเลี้ยงลูกเตยให้เป็นคนดีเหมือนที่ทับทิมเป็นแน่นอน เตยฝากลูกด้วยนะคะได้โปรดช่วยอบรมสั่งสอนเขา อย่าให้เขาต้องชั่วช้าเหมือนแม่เขาเลย เตยขอร้อง ชีวิตเตยเลือกทางผิดถ้าเตยรักคุณเหมือนที่เตยรักเหี้ยโฮมก็คงดี แต่เหมค่ะ คุณกับทับทิมเหมาะสมกันที่สุดแล้วคนดีๆ ก็ต้องคู่กับคนดีๆ เตยขออวยพรให้คุณและครอบครัวมีแต่ความสุข อโหสิกรรมให้เตยด้วยนะคะ วันนี้ทุกอย่างต้องจบ เตยรับไม่ได้กับสิ่งที่โฮมทำอีกต่อไป เหมกับทับทิมช่วยสงเคราะห์ทำบุญให้เราสองแม่ลูกด้วยนะคะขอโทษคุณ 2 คนจากใจจริง ฝากใบหม่อนด้วยใบเตย"มะ..หมายความว่าไงคะพี่เหม คุณเตยเธอจะทำอะไรคะ""พี่ก็ไม่รู้น่ะทิม แล้วแต่เวรแต่กรรมเถอะ"เหมราชอ่านจดหมายของอริสาให้ภรรยาฟัง ชายหนุ่มเข้าใจเจตนาของอดีตคนรักอย่างใบเตยดี เธอคงตัดสินใจดีแล้ว คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมของแต่ละคนไป ส่วนจดหมายอีกฉบับชายห
บทที่ 24 ( ลูกของใคร )เผลอแป๊บๆ น้องไข่มุกก็ครบเดือนแล้ว ฉันย้ายกลับไปอยู่บ้านพี่เหมเหมือนเดิม ทุกอย่างในบ้านยังเหมือนเดิม ยกเว้นห้องนอนฉัน พี่เหมเปลี่ยนห้องนอนเก่าของฉันให้เป็นห้องน้องไข่มุกแทนแล้ว แล้วให้ฉันย้ายไปนอนห้องใหญ่ห้องเดียวกับเขาแทน ฉันแอบถามป้านิ่มมาด้วยล่ะ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ พี่เหมพาคุณเตยเข้ามาอยู่ในบ้านไหม แต่ป้านิ่มบอกว่าพี่เหมไม่เคยพาใครมาเลย ฉันถึงกับยิ้มไม่หุบเลยล่ะ"เฮ้อ!!!! พี่เบื่ออ่ะทิม""เบื่ออะไรคะ...ไหนบอกมาสิ หรือเบื่อที่ต้องอยู่กับทิมและลูก""โถ่!!!!! ...ทิมก็คิดได้นะ ดูเหมือนพี่เบื่อทิมเหรอ ถ้าบอกว่าพี่คลั่งรักทิมละก็น่าเชื่อกว่าอีกไหมล่ะ""งั้นพี่เหมก็บอกทิมมาสิคะว่าเบื่ออะไร หรือจะโทรตามพี่สิงโตกับพี่ซีวานมาเที่ยวที่บ้านดีไหมคะ ""โทรตามมันมา ยิ่งน่าเบื่อไปกันใหญ่ ทำไมทิมชอบพูดถึงสองตัวนั้นด้วย พี่ไม่ถูกใจสิ่งนี้ dislike น่ะคะ dislike "ฉันกำลังยืนกล่อมยัยหนูไข่มุกอยู่ดีๆ พี่เหมก็ใช้ไม้ค้ำเดินมาหาฉัน แล้วก็มาบ่นว่าเบื่อไม่รู้เบื่ออะไร ฉันเสนออันนั้นอันนี้ให้ก็ไม่เอา จะโทรตามเพื่อนให้ก็ไม่เอาอีก ชักจะเอาใจยากกว่ายัยหนูไข่มุกขึ้นทุกวันแล้วนะ แล้วยังมาด
บทที่ 23 ( ดวงใจพ่อ )"แค๊กๆ ...พ่อครับ...แค๊กๆ ....แม่ครับ...แค๊กๆๆ ""ตาเหม...ฟื้นแล้วเหรอลูกเป็นอย่างไรบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่าหืม""หิวน้ำ...แค๊กๆ ...""นี้จ๊ะ ค่อยๆ ดื่มนะลูก"อึก อึก อึก"ขอบคุณครับ....ทิม....ทิมไปไหนครับแม่"ผมมองหาผู้หญิงที่ผมรัก ไหนบอกว่าถ้าผมตื่นมาจะเห็นเธอเป็นคนแรกไง ทำไมเธอไม่อยู่ตรงนี้ หรือว่า ผมตาโตขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น"ทิมไปคลอดหรือครับ น้องคลอดลูกผมหรือยังแม่ ตอบผมสิ""จ้า ๆ ใจเย็นลูก หนูทับทิมไปคลอดแล้วจ้า นี้ดูสิลูกสาวของลูก""ลูกสาวหรือครับ"ผมรับมือถือมาดูหน้าลูกสาวของผม น้ำตาผมค่อยๆ ไหลลงมามันตื้นตันใจ นี้ลูกสาวของผมเหรอ ลูกผมจริงๆ ใช่ไหม ผมไม่ได้ฝันไปใช่รึเปล่า เธอตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอมมากๆ เลย ผมดีใจที่ทิมคลอดเธอมาอยากปลอดภัย แต่อีกใจหนึ่งก็เสียใจที่ผมไม่ได้มีโอกาสเห็นเธอตอนแรกคลอด ผมน่าจะได้เป็นคนแรกที่เห็นเธอ ผมน่าจะได้เข้าห้องคลอดไปกับทิม แต่ผมกับต้องมาติดแหง็กในห้องพักฟื้นแบบนี้"เธอชื่ออะไรครับแม่""หนูทับทิมอยากให้ลูกเป็นคนตั้งให้น่ะ""ผมอยากไปหาทิมกับลูก ผมไปได้ไหมครับ""แม่ขอถามคุณหมอก่อนนะลูก""ครับ""แม่คะ...ทิมอยากไปหาพี่เหม ป่านนี้ไ
บทที่ 22 ( ขอกำลังใจ )"ทิมครับ...มาหาพี่หน่อย""คะ..? ....ว่าไงคะพี่เหม""พรุ่งนี้พี่จะต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้ว กลัวจัง""ไม่ต้องกลัวนะคะ ทิมจะรอพี่ที่หน้าห้องจะไม่ไปไหนเลย ถ้าพี่ฟื้นขึ้นมาทิมสัญญาว่าพี่จะเห็นหน้าทิมคนแรกเลย ดีไหมคะ""ดีครับ แต่ทิมไม่ต้องไปนั่งรอหรอก มานอนรอในห้องเถอะ ท้องทิมต่ำลงมากแล้วนะ""ไม่เอาอ่ะทิมจะรอ"พรุ่งนี้พี่เหมจะได้ผ่าตัดกระดูกขาแล้ว ที่หัวพี่เหมผลสแกนออกมาแล้วว่าไม่มีอะไร น่าห่วง ฉันถามหมอแล้วนะ อาการทางสมองที่เหมน่ะ มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ถ้ามีอาการปวดหัวรุนแรงหรือมีเหตุอะไรบ่งบอกให้รีบมาพบหมอก็พอ ฉันว่าเราช่วยกันดูแลรักษากันไปอนาคตมันยังไม่เกิดก็ไม่ควรไปวิตกกังวลจริงไหมแต่ท้องฉันนี้สิมันคล้อยต่ำลงมากแล้ว มันเป็นสัญญาณเตือนการคลอดแล้วล่ะ น่าจะทันพี่เหมผ่าเสร็จเขาจะได้นั่งรถเข็นไปหาฉันได้ไม่ต้องนอนบนเตียงเฉยๆ แบบนี้ เฮ้อ!!! สงสารพี่เหมจัง แต่จะว่าไปฉันนี้ก็เก่งเหมือนกันนะ ไหนจะท้องโตแล้วยังต้องมาดูแลพี่เหมแบบนี้อีก อืม!!! ภูมิใจในความเข้มแข็งของตัวเองจังเลย"ทิมครับ""คะ? ""พี่กลัว""ก็บอกว่าไม่ต้องกลัวไงคะ ทิมอยู่ตรงนี้ รอพี่แบบนี้""แต่พี่อยากได้กำล
บทที่ 21( เลือกไม่ผิด)อีกด้านหนึ่งของหน้าห้องพัก คุณนวลปรางค์มารดาของเหมราชที่ตอนแรกเดินออกไปจะหาซื้อกาแฟดื่ม บังเอิญที่เธอนั้นลืมกระเป๋าเงิน จึงเดินย้อนกลับมาทันได้ยินลูกชายกับลูกสะใภ้คุยกัน คุณนวลปรางค์ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ไหว คนเป็นแม่ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เธอสงสารทั้งคู่ ทั้งสงสาร ทั้งดีใจที่ตนเองและสามีเลือกลูกสะใภ้ไม่ผิดคน ดีใจที่บุตรชายได้เจอคู่แท้อย่างปรีดาภรณ์ ลูกสะใภ้คนนี้"ทับทิม....ลูก..."ฟืด!!!!! คุณนวลปรางเช็ดน้ำตา สูดหายใจเข้าปอด เพื่อสั่งให้ตนเองหยุดร้องไห้ เธอไม่อยากจะร้องไห้ให้ลูกชายคิดมากอีกแล้ว"สวัสดีค่ะคุณแม่ เอ่อ...คุณแม่เข้ามาตั้งแต่ตอนไหนคะ""สักพักแล้วลูก แม่ขอบใจหนูมากนะที่ไม่ทิ้งพี่เขา หนูช่วยพูดกับพี่เขาหน่อยนะลูก แม่จนปัญญาจะพูดแล้วตาเหมไม่สู้เลยลูก อึก...ฮึก...แม่ฝากหนูด้วยได้ไหม ช่วยแม่ทีนะ""แม่ครับ...แม่เป็นคนบอกทิมเหรอ ผมบอกว่าไม่ให้บอกไง..แม่ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว....ทิมอย่าสนใจเลยกลับบ้านเถอะไปพักผ่อน""พี่นั่นแหละไม่ต้องพูด"ปรีดาภรณ์หันไปตวาดใส่เหมราช ปกติหญิงสาวไม่เคยจะกล้าขึ้นเสียงกับสามีเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้มันเหลืออดจริงๆ หญิงสาวเดินไป
บทที่ 20 (จะไม่ทิ้ง )พี่เหมหายไปเป็นเดือนเขาถอดใจแล้วจริงๆ นะเหรอ เขาจะไม่สนใจเลยว่าฉันจะคลอดลูกเมื่อไร ไหนบอกว่าขอโอกาสไง คนบ้าเอ๊ยไม่มีความอดทนเอาซะเลย เดือนหน้าฉันก็จะคลอดแล้วนะ จะไม่เป็นห่วงกันเลยหรืออย่างไร"ป้านิ่มคะ""ขาคุณทับทิม มีอะไรจะใช้ป้าไหมคะ""เอ่อ...ป้าได้กลับไปดูบ้านโน้นบ้างไหมคะ""เรือนหอคุณนะหรือคะ ไม่ได้ไปเลยค่ะแต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ถึงจะไม่มีใครอยู่ แต่คุณท่านสั่งให้คนไปทำความสะอาดทุกวันเลยค่ะ""ไม่มีคนอยู่หรือคะ แล้วพี่เหมไปไหนคะ""อ้าวคุณทับทิมไม่ทราบหรอกหรือคะ ก็คุณเหมเธอ....""ยัยนิ่ม มีอะไรก็ไปทำเถอะ ""ค่ะคุณหญิง"ป้านิ่มกำลังจะบอกฉันเรื่องพี่เหม แต่คุณแม่มาขัดซะก่อน ฉันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ หลายครั้งแล้วที่เวลามีคนพูดถึงพี่เหมแล้วคุณแม่จะคอยเปลี่ยนเรื่องตลอด มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทุกคนช่วยกันปิดฉันไว้ และฉันต้องรู้ให้ได้ ฉันไม่ได้จะอะไร ถ้าเขามีคนอื่นแล้วหรือเบื่อที่จะง้อฉันแล้ว ฉันก็ไม่ติดใจอะไร ถึงแม้ลึก ๆ แล้วฉันจะเสียใจแต่ฉันก็เข้าใจได้ แต่ไม่รู้สิความรู้สึกลึกๆ หรือว่าลางสังหรณ์ของฉันมันไม่บอกแบบนั้น ฉันว่าเขาต้องมีอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร
บทที่ 19 ( อุบัติเหตุ )ฉันย้ายกลับมาอยู่บ้านคุณพ่อที่กรุงเทพเหมือนเดิมแล้ว สงสารท่านน่ะอยู่คนเดียว ส่วนคุณแม่ก็ไม่ได้โกรธอะไรคุณพ่อมากมาย ก็อย่างที่บอกท่านสองคนผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย ท่านคงตัดกันไม่ขาดหรอก ที่คุณแม่ออกจากบ้านไปอยู่กับฉัน เพราะคุณแม่ต้องการสั่งสอนให้คุณพ่อสำนึกให้ได้ แล้วคุณแม่ก็สงสารฉันด้วยหากต้องออกมาอยู่เองเพียงลำพัง ตอนนั้นคุณแม่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันท้อง ท่านเพิ่งมารู้พร้อมๆ กับฉันนั้นล่ะ"...ทับทิมลูก แม่ว่าเราย้ายกลับไปอยู่บ้านที่กรุงเทพดีไหมทำอะไรๆ ก็สะดวกกว่าอยู่ที่นี่นะลูก""คุณแม่อยากกลับไปอยู่กับคุณพ่อแล้วใช่ไหมคะ คุณแม่รักคุณพ่อใช่ไหมล่ะ ทิมรู้น๊าาาา"คุณหญิงศรีดาภรณ์ยกมือขึ้นลูบศีรษะและยิ้มบางๆ ให้บุตรสาว คุณหญิงไม่ได้มีท่าทีเขินอายแต่อย่างใด ก็เธอน่ะใช้ชีวิตมาเกือบถึงครึ่งทางแล้วนี่ จะมานั่งขวยเขินอะไรกันอีกล่ะ "รักสิลูก แม่รักคุณพ่อ และแม่ก็รักทิม ถ้าให้เลือกแม่เลือกทิมอยู่แล้ว แต่ทำไมต้องเลือกจริงไหมในเมื่อเราสามารถทำสองอย่างได้พร้อมกัน ""ทิมแล้วแต่คุณแม่ค่ะ ไปอยู่กรุงเทพก็ดีเหมือนกันทิมใกล้คลอดแล้วแบบนี้ จะได้ไปหาหมอสะดวก แต่คุณพ่อกับคุณแม่จะอายใค
บทที่ 1 ไม่กลับบ้าน"ตาเหมยังไม่มาอีกหรือ คุณโทรไปตามลูกชายคุณด้วยนะ""ค่ะ คุณพี่"กริ๊งๆๆๆ"ครับ...แม่""เหม..อยู่ไหนแล้วลูก ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกหนูทับทิมรอทานข้าวอยู่นะลูก""ผมไม่ว่างครับ แล้วผมก็ไม่ได้ขอให้รอ../..เหมคะเตยมาแล้วค่ะ""นี้ลูกอยู่กับผู้หญิงคนนั้นหรือ""แค่นี้นะครับ"คุณนวลปรางค์วางสายจากลูกชายด้วยความหนักใจ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี สงสารแต่หนูทับทิมภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ลูกสะใภ้ที่เธอทั้งรักทั้งสงสาร ก่อนหน้านั้น 1 ปี เหมราช กับ ปรีดาภรณ์ ได้ถูกบังคับให้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยความไม่เต็มใจของฝ่ายเจ้าบ่าว เพื่อความมั่นคงของบริษัทสื่อโฆษณาที่ เหมทัต เป็นเจ้าของ เหมทัตต้องการอำนาจในมือของท่านปวิน นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน บิดาของปรีดาภรณ์ มาช่วยผลักดันอำนาจให้แก่เขาเพื่อปูทางสู่การเมืองที่จะมีขึ้นในไม่ช้านี้ งานแต่งงานไร้รักนี้จึงเกิดขึ้น"ตาเหมติดงานนะคุณพี่ หนูทับทิม เรามาทานกันก่อนไม่ต้องรอหรอกนะ""ปกติตาเหม กลับบ้านดึกแบบนี้บ่อยรึเปล่าทับทิม""ไม่บ่อยหรอกค่ะคุณพ่อ พี่เหมคงติดงานจริงๆ ก็ช่วงนี้พี่เหมต้องรีบเรียนรู้งานจากคุณพ่อนี่ค่ะ เดี๋ยวพอคุณพ่อลงไปเล่นการเมือง พี่เหมจะได้...
Comments