ตอนพิเศษ ๒

ตอนพิเศษ ๒

 "พ่อ..แม่ครับ สวัสดีครับ"

"ลมอะไรหอบมาล่ะตาเหม"

"คืออย่างนี้ครับ อาทิตย์หน้าครบรอบวันแต่งงานของผมกับทิม ผมเลยจะฝากสองสาวไว้กับพ่อกับแม่หน่อยน่ะครับ ว่าจะพาเมียไปสวีทเผื่อได้ลูกชายติดท้องกลับมา"

"จะมีน้ำยาเหรอ ยัยหนู 3 ขวบแล้วยังไม่ป่องสักทีน้ำยาแกคงบูดแล้วล่ะพ่อว่า แล้วที่ว่าครบรอบวันแต่งงานน่ะ ใช่วันแต่งงานที่เจ้าบ่าวหน้าโง่หน้าบูดเป็นตูดลิงรึเปล่า"

"อิอิ นั่นนะสิคะ นวลจำได้ค่ะ วันนั้นแขกเหรื่อเข้าหน้าไม่ติดสักคน สงสารก็แต่เจ้าสาวแสนสวย ทำหน้าจะร้องไห้ตลอดเวลา กว่าจะผ่านมาได้ โอ๊ย!!! หืดขึ้นคอ"

"โถ่!!! ..พ่อจ๋า..แม่จ๋า..ลูกผิดไปแล้วได้โปรดอย่าขุดคุ้ยมันขึ้นมาอีกเลย ลูกไม่อยากโดนเมียงอนนะคร๊าบบ"

"หึ....ที่อย่างงี้ทำมาเป็นกลัว ลูกโง่เอ๊ย กว่าจะฉลาดได้ เมียอุ้มท้องหนีไปเกือบปี ส้มน้ำหน้า"

"พอแล้วค่ะพ่อ..ลูก อย่ามัวเถียงกันอยู่เลย ว่าแต่ตาเหมจะพาน้องไปสวีทที่ไหนลูก"

"ญี่ปุ่นครับ น้องเจแปนต้องมาแล้วล่ะงานนี้ หึหึ"

"พี่เหมคะ พี่ไปดูงานทำไมต้องลากทิมไปด้วย ไปคนเดียวไม่ได้หรือคะ ทิมห่วงลูกนะคะ ไม่รู้ใบหม่อนกับไข่มุกจะซนจนคุณปู่คุณย่าปวดหัวรึเปล่า"

"แล้วไม่ห่วงผัวบ้างเหรอ ไม่กลัวมีผู้หญิงญี่ปุ่นมาลากผัวไปกระทำชำเรามั่งเหรอ"

"หึ!!! ..ทิมว่ามีแต่พี่นั่นแหละ จะยินดีโดนกระทำชำเราล่ะไม่ว่า"

"โถ่!!!! เมียจ๋า ผัวรักเมียขนาดนี้ จะไปยินดียังไงไหวเอาก่อน ไปกับผัวเถอะนะ 7 วันเองนะคะ"

"เฮ้อ!!! ..พี่เหมนี้ยังไงทิมห่วงลูกนี่คะ"

"พ่อกับแม่เลี้ยงได้ไม่ต้องห่วงหรอก เชื่อสิ เขาเลี้ยงพี่มาจนโตทำไมจะเลี้ยงหลานไม่ได้ สมัยเด็กพี่แสบกว่าสองสาวเยอะ"

"ค่ะเชื่อ...ขนาดโตมายังแสบ แต่งงานแล้วก็ยังแสบ"

"ไม่พูดแล้ว ไม่ฟังๆๆ"

เหมราเอามือภรรยาสาวมาปิดหูตนเอง เพราะทนฟังภรรยาค่อนขอดไม่ไหวแล้ว ก็เขามันผิดไปแล้ว จะโทษใครได้ต้องโทษตัวเองที่โง่เอง

"งั้นทิมโทรหาคุณยายให้ไปช่วยคุณย่าเลี้ยงดีกว่า"

"ครับตามใจเมียเลยครับ ผัวเป็นช้างเท้าหลังยังไงก็ต้องเชื่อฟังอยู่แล้ว"

"งั้นทิมไม่ไป"

"นี้ครับ โทรเลยครับพี่ต่อสายให้แล้ว"

เป็นอีกครั้งที่เหมราชตีมึนหยิบมือถือกดโทรออกไปยังคุณแม่ยายอย่างไม่รีรอ ยังไงซะแผนเซอร์ไพรเมียเพื่อเอาน้องเจละกันปนกับบ้านต้องไม่ล่ม ก็ชายหนุ่มวางแผนไว้เป็นเดือนไหนจะจองห้องสวีทโรงแรมห้าดาว ไหนจะดูดินฟ้าอากาศ เช็กช่วงเวลาดอกไม้บานสารพัด ไหนจะจองสวนดอกไม้ แหละชิฟูจิ เป็นการส่วนตัวอีก งานนี้หมดเป็นล้าน ๆ ผมก็ยอมขอให้ทิมประทับใจเถอะแล้ว เรื่องอะไรจะยอมให้ล่มล่ะจริงไหม!!!!

ประเทศญี่ปุ่น

"เฮ้อ!!!! ถึงสักที ทิมไม่ชอบเดินทางไกลๆเลยเมื่อยมาก"

"ไกลเหรอ 6 ชั่วโมงเอง ถ้าเมื่อยคืนนี้หมอนวดมือทองนามว่าเหมราช จะบริการคุณผู้หญิงเองนะขอรับ"

"เฮอะ!!! ..อย่ามัวเล่นอยู่เลยค่ะ ทิมอยากพักแล้ว"

"โอเคๆ ไปครับ...เชิญเลยครับคุณภรรยา"

ฉันได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ หลังจากเรื่องทุกอย่างลงตัวพี่เหมก็เปิดเผยตัวตนของเขามากจนไม่เหลือเค้าโครงของเหมราชคนใจร้ายคนนั้นอีกเลย ฉันเคยถามแซวเขานะก็มันหมั่นไส้นี้น่า ฉันถามว่าพี่เหมคนใจร้ายหายไปไหนแล้ว แต่พี่เหมกับตอบกลับมาอย่างหน้ามึนๆว่า

"..ไอเหมคนใจร้าย ใจดำ คนโฉดชั่วคนนั้นมันตายไปแล้วครับ เหลือแต่เหมราชคนคลั่งรัก คนรักเมียคนนี้คนเดียวเท่านั้นแหละ.."

ตามนั่นแหละค่ะ ตายก็ตายฉันจะพูดอะไรได้ พอมาถึงห้องฉันก็ล้มตัวลงนอนก่อนเลย ฉัน jet lag น่ะเพราะแบบนี้ไงฉันเลยไม่ชอบบินไปไหนชอบอยู่ในประเทศมากกว่า พี่เหมเอาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ฉัน แต่ฉันไม่มีแรงเหลือแล้ว ฉันปล่อยให้เขาทำได้ตามสบาย ส่วนฉันก็หลับไปเลย ได้ยินพี่เหมพูดอะไรไม่รู้แว่ว ๆ แต่ชั่งเถอะ ค่อยถามละกัน

"ขอโทษนะครับ ทำให้ทิมไม่สบายตัวเลย"

ผมขยับขึ้นไปนอนกอดทับทิมไว้ หลังจากอาบน้ำและเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทับทิมแล้วน่ะ ปล่อยให้นอนเลยกลัวจะไม่สบายตัว ก็คนมันรักเมียนี่นะ ตอนนี้ยังเหลือเวลาให้พักผ่อนไปก่อน ของจริงนะพรุ่งนี้

"อือ....กี่โมงแล้วนี่"

"บ่ายโมงกว่าแล้วค่ะที่รัก ตื่นเถอะเจ้าหญิงนิทราของพี่"

"บ้าจริง..ทิมนอนนานมาก ทำไมพี่ไม่ปลุกล่ะค่ะ แล้วพี่ไปคุยงานหรือยังคะ"

"ไปมาแล้วครับช่วงที่ทิมหลับน่ะ ลุกเถอะไปอาบน้ำก่อนพี่จะพาไปทานข้าว"

"พี่เหมเรียกรูทเซอร์วิสได้ไหมคะ ทิมหิวมากไว้ดินเนอร์ตอนเย็นทีเดียวได้ไหมนะคะ"

"ไม่ต้องอ้อน พี่ก็ตกลงอยู่แล้วค่ะ"

"พี่เหม!!!! "

"ครับ?? "

"ทิมชอบ..."

น้องกัดปากมองผมอย่างเขินๆ เล่นเอาลูกชายผมตื่นเลย กะว่าจะจัดคืนนี้สักหน่อย แต่แบบนี้ไม่ไหวแล้ว ขอเลยละกัน

"ชอบที่พี่พูดคะขากับทิม เฮ้!!! พี่เหมจะเข้ามาทำไมออกไปเลย ทิมจะอาบน้ำ"

"พี่อาบให้นะคะ "

"ไม่!!! ทิมอาบเอง"

"ที่รักขา..พี่อาบให้"

"ทิมรู้ทันพี่นะ ไปสั่งอาหารไว้ก่อนทิมหิว แล้วให้รอบเดียวนะ"

"ได้เลยค่ะ อยากเหมือนกันใช่ไหมล่ะ"

"งั้นไม่ต้องเลย"

"โอเคๆ พี่ไม่แซวแล้วค่ะ"

เกือบซวยเพราะปากไปแล้วไหมล่ะเหมเอ๊ย ผมจัดการโทรสั่งรูมเซอร์วิส บอกให้มาส่งอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า คงทันนะ รอบเดียวนี้นา ไม่น่าจะนานกว่านั้น ผมสั่งเสร็จแล้วก็รีบสะบัดเสื้อผ้าออกแล้วเดินตามเมียรักเข้าไปในห้องน้ำ

"เมียจ๋าา...พี่มาแล้วจ้ะ"

"ว๊ายยย...พี่เหมอืมมม...ใจเย็นสิคะ"

"ซี๊ดดด...เย็นไม่ไหวแล้วที่รักลูกพี่มันพร้อมพ่นพิษแล้ว ยังไงน้องเจแปนติดท้องกลับไปให้ได้"

"อ้าส์......ทำให้ได้ละกันค่ะ...อืมมมมม"

ตั่บๆๆๆๆๆ

หนึ่งชั่วโมงไม่มีอยู่จริง กว่าทั้งคู่จะออกมาจากห้องน้ำก็ปาไปชั่วโมงครึ่ง แน่นอนเหมราชโดนภรรยาสุดที่รักงอนไปตามระเบียบ ชายหนุ่มรีบโทรลงไปตามรูมเซอร์วิสให้ภรรยาอีกรอบ ก่อนที่พายุโมโหหิวจะเล่นงานเขาอีกครั้ง

"เราจะดินเนอร์กันที่นี้หรือคะ ไม่เห็นมีร้านอาหารเลย"

"ไม่มีร้านอาหารหรอกครับ พี่สั่งอาหารมาน่ะ มาเถอะมานั่งนี่"

"ว้าวววว!!!! ..สวยจังเลยค่ะพี่เหม สวยจนทิมไม่หิวข้าวเลย ที่นี่ที่ไหนคะ"



​

ผมเดินจูงมือทิมเดินลอดอุโมงค์ดอกวิสทีเรีย ที่มีความยาวประมาณ 100 เมตร ตลอดทางเดินสั้น ๆ นั่นจะมีดอกวิสทีเรียที่ทิ้งกิ่งก้าน พร้อมดอกสีม่วงเข้ม สีม่วงอ่อน ขาว และชมพูไล่เฉดสีห้อยลงมาจากบนอุโมงค์ สวยงามจนทับทิมเดินยิ้มตลอดเวลา ผมรู้ว่าเธอน่ะชอบดอกไม้มาก ที่บ้านก็ปลูกไว้เต็มไปหมด เห็นทิมมีความสุขผมก็ดีใจ เราเดินกันเข้ามาจนสุดอุโมงค์ ผมจึงพาทิมไปนั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางดอกไม้นานาพัน ก่อนที่พนักงานที่ผมแอบจ้างไว้จะนำอาหารมาเสิร์ฟ ทับทิมทานไปยิ้มไป แค่นี้จริง ๆ แค่นี้ที่ผมต้องการ ขอแค่ทิมมีความสุขผมก็สุขยิ่งกว่าอะไร

"ทิมชอบมาก พี่เหมน่ารักที่สุด"

"สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานนะครับ พี่ขอโทษจริง ๆ ที่ทำตัวไม่ดีทำให้งานแต่งเราไม่น่าประทับใจ พี่กลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ต่อจากนี้พี่จะพยายามทำให้วันครบรอบของเราน่าจดจำและเป็นวันที่ทิมมีความสุขที่สุดแทน"

"ขอบคุณนะคะ ทิมดีใจที่ทิมรักพี่ ทิมรักคนไม่ผิดจริงๆ พี่เหมเป็นรักแรก และรักสุดท้ายของทิม รักนะคะคุณสามี"

"อุแหวะ...แค๊ก ๆ อุแหวะ"

"ทิมเป็นอะไร ทำไมอ้วกไม่หยุดแบบนี้ พี่ว่าไปหาหมอกันดีกว่านะ พี่เห็นเป็นแบบนี้มา 2 วันแล้ว"

หลังกลับมาจากญี่ปุ่น ฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ เลี้ยงลูก ยัยหนูของฉันเข้าโรงเรียนเตรียมอนุบาลแล้วนะ แอบเหงาอีกแล้วอยู่บ้านเฉยๆ แต่ฉันว่าฉันคงเหงาได้ไม่นานหรอก ก็เพราะน้องเจแปนน่ะมาแล้วน่ะสิ

"ทิมไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่แพ้ท้องเอง แต่ยังไงก็ต้องไปฝากท้องอยู่ดีนั่นแหละ"

"อ้อ!!! แค่แพ้ท้องเองเหรอ พี่ก็ตกใจคิดว่าเป็นอะไร"

ฉันหันไปยิ้มให้พี่เหมแต่เหมือนเขาจะเพิ่งรู้ตัว พี่เหมทำตาโตมองหน้าฉันอย่างตื่นๆ

"ห๊าาาา!!!! แพ้ท้องเหรอ...นี้..ทะ...ทิมท้องแล้วเหรอ"

"ค่ะ..น่าจะติดตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่นแล้ว น้องเจแปนมาแล้วค่ะคุณพ่อ"

"ท้องแล้ววว โว๊ะ!!!!! เจแปนลูกพ่อ จุ๊บ ๆ"

พี่เหมตะโกนลั่นบ้าน วิ่งขึ้นวิ่งลง จนป้านิ่มตกใจ สองสาวก็ออกมายืนมองคุณพ่อว่าวิ่งทำไม

"ท้องแรก พี่ไม่มีโอกาสได้ดูแลทิม ท้องนี้พี่ขอแก้ตัวนะ พี่จะดูแลทิมให้ดีที่สุด"

แล้วพี่เหมก็ทำได้ดีจริง ๆ อย่างที่พูดเลย เขาดูแลฉันดีที่สุดแทบจะอุ้มฉันเลยวันๆ งานก็ไม่ค่อยจะไปทำ ไปก็ต้องเอาฉันไปด้วยทุกครั้ง เวลาเลิกงานเขาก็คือเวลาเลิกเรียนลูก บ่าย 3 นี้คือรับลูกถึงบ้านแล้ว พี่เหมทำแบบนี้ทุกวันจนกระทั่งวันคลอดนั้นแหละ และแล้วเขาก็ได้ลูกชายสมใจ

' เด็กชาย อัศวเหม อัครเดชาวงค์ น้องเจแปน'

แล้วเจอกันใหม่ ขอบคุณค่ะ

​

ส่งท้ายจากใจนักเขียน

และแล้วก็เดินทางจนถึงหน้าสุดท้ายแล้วนะ

ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจ ทุก ๆ ยอดดาวโหลดหนังสือเล่มนี้ อาจจะไม่ดีที่สุดแต่ไรต์สัญญาว่าจะไม่หยุดพัฒนาตนเอง อาจจะมีผิดพลาดบ้างแต่ไม่ท้อแน่นอนค่ะ ฝากติดตามเป็นกำลังให้ด้วยนะคะ

หวังว่าทุกท่านยังจะให้โอกาสไรต์อยู่ในเรื่องต่อ ๆ ไป

ด้วยรัก

Fishy สีชมพู