เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7 พี่เหมเป็นของฉัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-05 02:47:58บทที่ 7 พี่เหมเป็นของฉัน
"คุณนาง เข้ามาพบผมในห้องด้วยครับ"
"ค่ะบอส"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ขออนุญาตค่ะ"
"เชิญครับ คุณนางครับ นางเอกที่ชื่อแพรน่ะ รู้สึกว่าจะมีข่าวฉาวมากไปหน่อยนะ ผมอยากให้คุณนางลงไปจัดการ กำชับให้ผู้จัดการดูแลให้ดี แล้วเรื่องตบตีเหมือนกัน ถ้ามีอีกปลดได้เลย แล้วนักข่าวคุณวิศนีย์น่ะ ที่ลงพื้นที่น้ำท่วมน่ะ เดี๋ยวส่งเครื่องอำนวยความสะดวกไปให้เขาด้วย จัดเบี้ยเลี้ยงเสี่ยงภัยพิเศษให้ด้วยนะ แล้วเดี๋ยวไปเบิกงบทำบุญ บัญชีส่วนตัวผมน่ะ จัดการทำถุงยังชีพ ส่งไปบริจาคช่วยชาวบ้านน้ำท่วมด้วยนะครับ"
"ได้ค่ะบอส"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เชิญครับ"
"พี่เหมคะ ทิมทำอาหารมาให้น่ะค่ะ เห็นคุณแม่บอกว่าเมื่อวานพี่เหมไม่ได้ทานอาหารกลางวัน"
"อ้าวคุณนางสวัสดีค่ะ"
"อุ้ย!! คุณทับทิมสวัสดีค่ะ มาส่งเสบียงให้บอสหรือคะ งั้นนางขอตัวก่อนนะคะ"
"อืม..เข้ามาก่อนสิ พี่ยุ่งน่ะทิม ทิมเอาวางไว้ก่อน ขอพี่เคลียร์งานแป๊บนะ"
"งั้นทิมไปจัดใส่จานให้นะคะ"
เหมราชยุ่งกับการทำงานจนลืมเวลาทานข้าว ถ้าไม่ได้ภรรยามาส่งปิ่นโตเห็นทีว่าคงจะได้อดข้าวแล้วแน่
ด้านสไบนาง หลังจากออกมาจากห้องเหมราช เธอก็รีบโทรไปรายงานอริสาให้ทราบ เพราะว่าอริสาให้เงินทุกครั้งที่เธอมีข่าวไปบอกหญิงสาว ครั้งนี้ก็เช่นกันน่าจะได้สัก2-3พันล่ะหว่า
กริ๊ง ๆ กริ๊ง
"ว่าไงคะคุณนาง"
"คุณเตยคะ รีบมาเลยค่ะ ตอนนี้คุณทับทิมเธอกำลังทำคะแนนกับบอสค่ะ แหม!! ห่อคงห่อข้าวมาให้บอสถึงที่เลย บอสก็ยิ้มหน้าระรื่นเชียวค่ะ คุณเตยต้องรีบมานะคะ"
"อะไรนะ นังทับทิม หึ ได้ๆ ฉันจะรีบไป ทำดีมากคุณนาง"
"ค่ะ..เอ่อ ๆ ..แล้ว ๆ ..คุณเตย"
"ค่ะ..สำหรับค่าข่าวเตยมีให้อยู่แล้วค่ะ คุณนางไปแอบดูไว้นะคะ ถ้ายัยจืดนั่นจะทำอะไรรีบเข้าไปขวางเลยค่ะ"
"รับทราบค่ะ"
สไบนางยิ้มอ่อน ได้ค่าน้ำหอมสักขวดแล้วนางเอ๊ย ง่ายสบาย ๆ หวานหมูล่ะ
"ไหนคะคุณนาง มันยังอยู่ไหมคะ"
"อยู่ค่ะ อยู่ข้างในค่ะ"
"ดี!!! นี้ค่ะค่าเหนื่อย 1,000 บาท"
"ห๊า 1000 ? "
"ใช่ไงคะ มีปัญหาอะไรไหม"
"เอ่อ..ไม่มีค่ะเชิญคุณเตยดีกว่าค่ะ"
สไบนางได้แต่ทำหน้าปูเลี่ยน คิดในใจ 1000 คุ้มไหมวะกู เฮ้อ น้ำหอม คงต้องสะสมรอขายข่าวอีกสัก3 รอบนั้นแหละ
"อุ๊ย!!!! กำลังทานข้าวกันหรือคะ น่าอร่อยนะคะ "
"คะ..คุณเตย..มาหาพี่เหมหรือคะ"
"ค่ะ เตยทำอาหาร มาส่งเหมน่ะ คิดว่าเหมน่าจะยังไม่ได้ทาน แต่ของเตยคงเสียเที่ยวแล้วล่ะ ก็เหมทานของคุณทับทิมแล้วนี่"
"มาทานด้วยกันสิเตย เดี๋ยวผมให้คุณนางจัดจานให้"
"คุณนางไปพักน่ะค่ะ รบกวนคุณทับทิมจัดจานให้ทีนะ"
"ค่ะ"
ใบเตยจงใจใช้ให้ทับทิมไปจัดอาหารใส่จาน ทับทิมซึ่งไม่อยากมีปัญหาจึงรับมาจัดให้อย่างว่าง่าย เมื่อนำอาหารออกมาเสิร์ฟเสร็จ หญิงสาวจึงเอ่ยลา เธอไม่อยากจะอยู่ดูเหมราชกับคนรักอยู่ด้วยกันให้เจ็บปวดใจ
"ทิมขอตัวก่อนนะคะ"
"อ้าว!! ทานข้าวก่อนสิทิม กินไปแค่ไม่กี่คำเองนะ "
"ทิมไม่ค่อยหิวน่ะค่ะพี่เหม คุณเตยมาแล้วให้เธอทานเป็นเพื่อนพี่เถอะค่ะ ทิมว่าจะไปธุระสักหน่อย ขอตัวนะคะ"
ทับทิมเดินออกมา เธอแวะเข้าห้องน้ำ ได้จังหวะที่ใบเตยรีบตามออกมา หล่อนทำทีออกมาขอบคุณทับทิม เหมราชก็ไม่ได้ติดใจอะไร
"อย่าคิดว่าได้แต่งงานกับเหม แล้วจะได้หัวใจเขานะ เหมเป็นของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งไปง่ายๆ หรอก"
"ทิมไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ ทิมกับพี่เหมมีข้อตกลงกัน เมื่อถึงเวลาทิมก็จะหย่า และคืนพี่เหมให้คุณเตยแน่นอนค่ะ"
"ให้มันแน่เถอะ นี่อะไรมาส่งข้าวส่งน้ำหวังทำคะแนนให้เหมรักนะสิ คิดว่าฉันรู้ไม่ทันเธอเหรอ"
"ทิมเปล่านะคะ"
"หยุดซะ!!! ...อย่าพยายามมาอ่อยเขา ฉันขอเตือน"
ปั้ง!!!!!
ใบเตยพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้ทับทิมยืนจมกับความคิดตัวเองอยู่อย่างนั้น เธอจะทนแบบนี้ได้นานเท่าไรนะ
"ลมอะไรหอบมาคะ คุณหนูทับทิม"
"ลมแห่งความคิดถึงยังไงล่ะจ๊ะคุณศิ"
"มาก็ดีมาช่วยฉันก่อน เอาไม่ทันแล้วนี่"
ศิริญญาดึงปรีดาภรณ์มาหลังร้าน หญิงสาวเปิดคาเฟ่ขนาดกะทัดรัดใจกลางเมือง แต่สร้างบรรยากาศเหมือนอยู่กลางทุ่งนา คาเฟ่ของศิริญญาได้รับความนิยมมาก ผู้คนในเมืองต่างชื่นชอบโหยหาบรรยากาศชนบทกลางทุ่งนาเช่นนี้
"เธอช่วยรับออเดอร์ดีกว่าทิม เอานี่ผ้ากันเปื้อนใส่ซะลูกค้าจะได้แยกออก"
"โอเคได้เลย"
"โต๊ะนั้นโต๊ะสามไปรับออเดอร์เลยทิม"
ปรียาภรณ์อยู่ช่วยงานศิริญญาจนกระทั่งเย็น ลูกค้าเข้ามาไม่ขาดสาย ทำให้หญิงสาวเพลินจนลืมเรื่องเครียดที่สำคัญลืมเวลาแล้วด้วย
"เหนื่อยไหมทิม เอานี่สตอเบอรี่ปั่นหวานน้อยจะได้หายเหนื่อย"
"ขอบใจจ้า อืม...นี่ศิเมื่อกี้ลูกค้าสั่งเค้กเยอะเลยนะ ทำไมเค้กที่ร้านถึงขาดล่ะ ของขายดีแบบนี้ศิต้องตุนไว้นะ"
"ไม่ใช่ขาดนะทิม แต่ไม่มีเลยต่างหาก"
"อ้าว..ทำไมล่ะ"
"ก็ร้านที่เรารับเค้กประจำน่ะสิ อยู่ ๆ อยากทำก็ทำ บางวัน ติสแตกไม่ทำซะงั้น ถือว่าทำอร่อยเลยเล่นตัวมั้ง นี่เมื่อวานเราก็ไปไฝว์มาแล้ว ยกเลิกแม่งเลย "
"แย่จังแล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้"
"ไม่รู้เลย ช่วยหาคนทำเค้กทีสิ"
"เอางี้ไหม เราทำให้ เราอยากหางานทำด้วยเบื่อน่ะอยู่บ้านเฉยๆ "
"เฮ้ยจริงดิ ดีเลย เอาๆๆ "
"ตกลงตามนี้นะ ที่นี่อบเค้กได้ใช่ไหม อุปกรณ์มีรึเปล่า หรือจะให้เราทำที่บ้านแล้วเอามาส่ง"
"อุปกรณ์มีครบจ้า ขาดแต่วัตถุดิบ แต่เอาที่ทิมสะดวกนะ ทำที่ไหนก็ได้แต่ขอแค่มีของขายก็พอ"
"โอเค พรุ่งนี้เราซื้อวัตถุดิบเข้ามา งั้นเรากลับก่อนนะ เย็นมากแล้ว"
"โอเค ขอบใจมากเลยนะ"
ออกจากร้านเพื่อนปรีดาภรณ์ก็ตรงกลับบ้าน ตั้งแต่แต่งงานมาวันนี้แหละที่หญิงสาวรู้สึกมีความสุข เพราะมีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอันสักที
"คุณทับทิมคะไปไหนมาคะ คุณเหมเธอรออยู่ค่ะหน้าบึ้งหน้าตึงเชียว"
ป้านิ่มแม่บ้านแสนดีของเธอรีบวิ่งออกมากระซิบบอกหญิงสาว
"ทิมไปช่วยงานเพื่อนค่ะ เดี๋ยวทิมคุยกับพี่เหมเอง"
ทันทีที่หญิงสาวก้าวเข้ามาในบ้านเหมราชก็ถามเสียงดัง ดูท่าจะหัวเสียเหมือนที่แม่บ้านว่าจริงๆ
"ไปไหนมาทับทิม"
"ทิมไปคาเฟ่ของศิค่ะ พี่เหมมีอะไรรึเปล่าคะ?? "
"ไปไหน มาไหนทำไม ไม่รู้จักบอกใครไว้บ้าง โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ ทำอะไรหัดคิดซะบ้าง ไม่ใช่จะทำตามอำเภอใจแบบนี้"
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 8 ไม่ใช่เด็ก ๆ
บทที่ 8 ไม่ใช่เด็ก ๆ"ไงคุณหนูทับทิม วันนี้ทำเค้กอะไรบ้าง""ก็เค้กทั่วๆ ไปนั่นแหละจ๊ะ มีเค้กฝอยทองครีมสดมะพร้าวอ่อน มูสเค้ก เค้กส้ม คัพเค้ก วันนี้น่าจะแค่นี้ก่อน""โอ๊ย!!! แค่นี้ก็เยอะแล้วแก มีอะไรให้ฉันช่วยไหม""มี....ช่วยนั่งดูเฉยๆ ก็พอจ๊ะ""แหม๋!!!!! แกนี่นะ..เออว่าแต่ผัวเอ๊ย!!!! สามีแกไม่ว่าเหรอมาทำงานแบบนี้"ปรีดาภรณ์วางของตกแต่งหน้าคัพเค้กลง แล้วจึงหันมาสนทนากับเพื่อนสาวอย่างจริงจัง เพราะเรื่องนี้แหละ ทำเอาเหมราชหน้าตึงใส่เธอตั้งแต่เมื่อวาน ทั้ง ๆ ที่อะไร ๆ ระหว่างเธอกับเหมราชมันกำลังดีขึ้นแล้วแท้ ๆ".....ไปไหนมาไหนทำไม ไม่รู้จักบอกใครไว้บ้าง โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก ๆ ทำอะไรหัดคิดซะบ้าง ไม่ใช่จะทำตามอำเภอใจแบบนี้""ทิมขอโทษค่ะพี่เหม คือทิมเบื่ออยู่บ้านเฉย ๆ น่ะค่ะ ทิมเลยไปช่วยงานยัยศิ เนี่ยพรุ่งนี้ทิมรับปากยัยศิไว้ว่าจะไปทำเค้กขายที่ร้านศินะคะ แบ่งเปอร์เซ็นต์กันค่ะ พี่เหมว่าดีไหมคะ ""ดีบ้าอะไรทับทิม เธอเป็นเมียฉันนะ ต้องไปทำเค้กขายให้มันวุ่นวายทำไม อยู่บ้านเฉย ๆ ไว้หน้าผัวตัวเองมันจะตายหรือไง หรือทำเป็นแต่เรื่องที่ทำให้ผัวตัวเองเป็นตัวตลก""ทิมไม่คิดแบบนั้นนะคะ ทิมแค่อยากหาอะไรทำ ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05เมียแต่งไร้รัก บทที่ 9 รถเสีย
บทที่ 9 รถเสีย"เอาเข้ามาเร็วๆ สิคะเหม อ้าส์....เตยไม่ไหวแล้ว"อริสาเอานิ้วกรีดตามยาวของร่องสวาทเธอ เพื่อหวังยั่วยวนเหมราช ให้ตกลงไปในกามรสอีกครั้งเหมราชมองดูกลีบเกสรที่มีสีออกคล้ำๆ ไม่ชมพูหวานเหมือนอีกคน เหมราชอดจะเปรียบเทียบไม่ได้จริงๆ ระหว่างหญิงสาวตรงหน้ากับภรรยาไร้รัก ทับทิมเวลาอยู่ใต้ร่างตนเองนั้นทั้งหวาน ทั้งสวย เสียงร้องของทับทิมเหมือนจะกระตุ้นอารมณ์หื่นกามของเหมราชได้เป็นอย่างดี ผิดกับอริสาที่ช่วงหลังๆ ช่องรักหญิงสาวจะไม่กระชับ แถมยังมีสีที่คล้ำอีก ทั้งๆ ที่ใบเตยก็มีเพียงเขาคนเดียว หรืออาจเป็นเพราะใบเตยบอกว่าเวลาคิดถึงเหมราช หญิงสาวต้องช่วยตัวเองด้วยดิลโด้แท่งใหญ่เลยทำให้กลีบเริ่มบานออก"เฮ้อ!!!! ไม่ได้หรอกเตย วันนี้ไม่ปลอดภัย ถุงยางผมหมดน่ะ""อืมมม สดเลยก็ได้ค่ะเตยไม่ถือ....อ้าส์.....เร็วสิคะ"เหมราชขยับถอยออก แล้วเก็บอาวุธตัวเองให้เรียบ อริสามองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองนี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมเหมราชชั่งเห็นแก่ตัวทิ้งเธอไว้ให้ค้างคาแบบนี้"อะไรกันคะเหม คุณจะมาทิ้งเตยกลางคันแบบนี้ไม่ได้นะ""คุณกลับไปก่อนเถอะเตย ผมรีบทำงาน""แอร๊ยยย....กรี๊ดดดดดด.....เหมเป็นบ้าอะไรนี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05เมียแต่งไร้รัก บทที่ 10 เรามาหย่ากันเถอะ
บทที่ 10 เรามาหย่ากันเถอะอุ๊.....แหวะ....แค๊ก......ปรีดาภรณ์ถูกปลุกขึ้นมาด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ และอาเจียนออกมา หญิงสาวรีบวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำตั้งแต่เช้าตรู่ ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วหญิงสาวจึงอาบน้ำลงมาทำกับข้าวรอเหมราชตื่นนี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่หญิงสาวไปทำงานร้านเพื่อนสนิท เหมราชไม่พอใจเท่าไรนักแต่หญิงสาวก็ไม่ฟัง นี้อาจจะเป็นครั้งแรกเลยที่เธอกล้าขัดคำสั่งของสามีตน เหมราชยังหาเรื่องเข้ามารังแกปรีดาภรณ์ในห้องนอนอยู่เรื่อยๆ ทุกครั้งที่เหมราชมาเขาจะค้างห้องนอนหญิงสาว แต่ถ้าคืนไหนเหมราชไม่มาหญิงสาวก็จะนอนคนเดียวเช่นเช้านี้"ทานข้าวก่อนค่ะพี่เหม""อืม ทานด้วยกันสิทับทิม วันนี้ไปร้านหรือเปล่า ""ไม่ค่ะ วันนี้ทิมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ว่าจะพักผ่อนสักวันเมื่อวานทิมอบเค้กไว้เผื่อแล้วค่ะ""อืม ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่ละกันนะ ""ค่ะ"เหมราชมาถึงที่ทำงานก็รีบเคลียร์งานให้เสร็จกะไว้ว่าถ้าเสร็จเร็วจะรีบไปดูแลทับทิมสักหน่อยเดี๋ยวจะหาว่าตนใจร้าย ยามเจ็บยามไข้ไม่เคยเหลียวแลกริ๊งงงงง"ครับ""ฮื้อๆๆ ....เหมคะ มาหาเตยหน่อยเตยโดนรถชนอยู่ร.พ.xxค่ะ ฮื้อๆๆ ....รีบมานะคะเตยกลัว..ฮื้อๆๆๆ .....""ครับๆ ผมจะรีบไป""เตยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05เมียแต่งไร้รัก บทที่ ๑๑ ( อยากรู้ความจริงรึเปล่า )
บทที่ ๑๑ ( อยากรู้ความจริงรึเปล่า )"ป้านิ่ม..ทำไมกับข้าวไม่อร่อยเลย ป้าไปซื้อร้านไหนมา""ไม่อร่อยหรือคะ ป้าทำเองค่ะ ไม่ได้ซื้อ""ทำไมไม่ทำเหมือนทุกวันล่ะป้า แบบนี้ผมกินไม่ได้ ไปทำมาใหม่เถอะ...เฮ้อ!!!! ""ป้าขอโทษค่ะ ป้าไม่สามารถทำใหม่ได้หรอกนะ รสชาติปกติที่คุณเหมทานทุกวันน่ะ คุณทับทิมเธอทำทั้งนั้นแหละค่ะ ป้าแค่ผู้ช่วยเท่านั้นเอง""ทับทิม....ป้ารู้ไหมว่าทิมไปอยู่ที่ไหน""ที่บ้านเธอรึเปล่าคะ ป้าไม่ทราบเหมือนกัน"ปรีดาภรณ์ออกจากบ้านเหมราชไปเป็นเดือนแล้วชายหนุ่มเคยไปตามหาหญิงสาวที่บ้านท่านนายกบิดาของปรีดาภรณ์ แต่ก็ไม่พบ แม่นมคนสนิทหญิงสาวเล่าให้เหมราชฟังว่า หญิงสาวมีปากเสียงกับบิดาจนทำให้บิดาพลั้งมือตบหน้าเธอ หญิงสาวจึงได้ออกไปอยู่ข้างนอกแต่ก็ไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน เธอไปกับมารดาของเธอ คุณหญิงศรีดาภรณ์รู้สึกผิดและสงสารบุตรสาว ที่สำคัญเธอเบื่อหน่ายกับสามีบ้าอำนาจของเธอเต็มที่แล้ว ทั้งสองจึงได้ออกไปอยู่กันสองคนแม่ลูก"...นี้ขนอะไรมาเยอะแยะทับทิม""คุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ ทิมหย่ากับพี่เหมคแล้วค่ะ ทิมจะกลับมาอยู่บ้านค่ะ""คุณพระ!!!! ทำไมล่ะลูกหนูทะเลาะอะไรกับตาเหมหรือลูก ถึงขั้นต้องหย่ากันเลยหรือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08เมียแต่งไร้รัก บทที่ ๑๒ (หลักฐานจากพ่อ )
บทที่ ๑๒ (หลักฐานจากพ่อ )"ทับทิม!!!!! .....ทำอะไรวางเดี๋ยวนี้เลย กำลังท้องกำลังไส้..เดี๋ยวจะโดนที่หลังจะทำอะไรบอกแม่นะ ห้ามเด็ดขาดเลยนะรู้ไหม""ค่ะคุณแม่ ทิมแค่ยกกล่องกระดาษเองค่ะ ไม่หนักสักนิดเลย"ฉันยิ้มอ่อนให้คุณยายขี้เห่อ นี้ตั้งแต่รู้ว่าฉันท้อง คุณแม่ไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลย ใช่ค่ะ!!!! ..ฉันท้องตอนนี้ก็ท้องได้ 3 เดือนแล้วค่ะ ฉันหย่ากับพี่เหมแล้วหย่ามาได้1เดือน ก่อนหน้าที่จะหย่าฉันก็ตั้งท้องแล้วล่ะได้ประมาณเดือนกว่ามั้งนะ ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ ประจำเดือนฉันมันมาไม่ตรงสักเท่าไร ฉันไม่ได้กลับไปอยู่บ้านคุณคุณพ่อหรอก ท่านไม่เห็นด้วยที่ฉันหย่าสักเท่าไรแต่เชื่อไหมถ้ารู้ว่าฉันท้อง ท่านต้องดีใจแน่ๆดีใจที่มีเครื่องมือไว้ใช้ผูกมัดกับตระกูล อัครเดชาวงค์ น่ะสิ ฉันไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก ป่านนี้พี่เหมคงพาคุณเตยเข้าไปอยู่ในบ้านแล้วล่ะ หึ!! ก็เหมาะสมกันดีจริงไหมล่ะ ฉันยอม..ฉันขอยอมแพ้ถอยออกมาดีกว่า ฉันเชื่อนะว่าคนเราถ้ามันถึงที่สุดมันก็จะตัดใจได้เอง เหมือนฉันไง ฉันว่าตอนที่ฉันอยู่กับเขาฉันก็เต็มที่แล้วนะ ฉันทำทุกอย่างเพื่อหวังให้เขามอบสักเศษเสี้ยวของหัวใจของเขาให้ฉันบ้าง แต่มันก็ไม่เคยมีเลย ไม่เคยมี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08เมียแต่งไร้รัก บทที่ 13 ( เจาะน้ำคร่ำ)
บทที่ 13 ( เจาะน้ำคร่ำ)ก๊อก ก๊อก ก๊อก.............ก๊อก ๆ ก๊อก ก๊อก ก๊อก.............ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ"โว๊ะ!!! ..ใครมาเคาะว่ะอีเตย มึงไปเปิดประตูดิ เหี้ยเอ๊ยคนจะหลับจะนอน แม่งจะเคาะอะไรหนักหนา มาตามหาพ่อแม่งรึไง""เออ ๆ มึงก็ใจเย็น ๆ บ้างสิห่า"แอ๊ดดด..."หะ...เหม...คะ...คุณมาได้ไงคะ...ตะ..เตย..อยู่กับน้องชายน่ะค่ะ..โฮมพี่เขยมาตื่นเร็ว พี่เหมมาหาพี่น่ะโฮมลุกขึ้นมาเร็ว"อริสาเปิดประตูมาเจอกับเหมราช เธอตกใจแทบช็อกไม่นึกไม่ฝันว่าเหมราชจะบุกมาหาที่ห้องโดยไม่บอกไม่กล่าว ปกติเป็นแบบนี้ซะที่ไหนถ้าชายหนุ่มจะมาเขาจะโทรมาล่วงหน้าทุกครั้ง อริสาจึงกันให้โฮมชายคนรักออกจากห้องไปก่อนทำให้ทั้งคู่ไม่เคยเจอกันซึ่งๆ หน้าสักที"อะ...อ้าวพี่เขยสวัสดีครับ พอดีเมื่อคืนผมเลิกงานดึกก็เลยมาขอค้างกับพี่เตยน่ะครับ..แฮ่ ๆ ...หวังว่าพี่เขยคงไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรนะครับ""ไม่หรอกตามสบายเถอะ แล้วทำงานทำการอะไรเหรอ เห็นเตยบอกขับรถชนคน...เรียบร้อยดีแล้วใช่ไหม""ขับรถ...อ่อ ๆ ครับ ๆ รถกระบะพ่อน่ะครับชนกับมอไซค์นี้ผมก็หาเงินซ่อมรถให้พ่ออยู่รถพ่อไม่มีประกันน่ะครับ ซวยเลย""อ้าว...ไหนเตยบอกว่าขับมอไซค์...""โฮมตื่นแล้วก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08เมียแต่งไร้รัก บทที่ ๑๔ ( ขัดดอก )
บทที่ ๑๔ ( ขัดดอก )ผมลงทุนซื้อบ้านข้างๆ กับบ้านสวนที่ทับทิมอยู่ข้างๆ ชนิดที่ว่ารั้วเดียวกันเลย ผู้หญิงแสนดีที่รักผมมาตลอด แต่ผมกลับโง่งม มองความรักของเธอเป็นเรื่องไร้ค่า กว่าที่ผมจะรู้ตัวว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน ก็วันที่เธอเดินจากผมไป ทับทิมดูมีความสุขดีเมื่อไม่มีผม แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ผมมั่นใจว่าเธอต้องมีเยื่อใยให้ผมบ้างแหละ เพราะบางครั้งผมก็เห็นทับทิมแอบมานั่งที่ศาลาหลังบ้าน เธอเอามือลูบท้องแล้วร้องไห้เงียบๆ อยู่บ่อยๆ แน่นอนว่าคุณแม่เธอไม่เห็นอยู่แล้ว แต่ผมเห็น ผมอยากเดินเข้าไปกอดไปจูบอยากปลอบอยากเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่ผมยังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้ ผมต้องเคลียร์เรื่องใบเตยให้จบก่อน ผมรู้ว่าผมโง่มาก ทั้งเรื่องใบเตย และเรื่องทับทิมผมไปหลงนังอสรพิษอย่างใบเตยได้ยังไง เรื่องจริงที่ผมหลงเตย เตยเอาใจผมเก่ง รู้ว่าผมชอบแบบไหน เรื่องบนเตียงเตยไม่เคยแพ้ผมเลยสักครั้ง สงสัยเพราะเรื่องนี้มั้งเลยทำให้ผมหลงได้ขนาดหูหนวกตาบอดแบบนี้ เฮ้อ!!! ผมไม่มีข้อแก้ตัว ผมคบกับเตยก่อนจะแต่งงานกับทิมด้วยซ้ำ ผมไม่ชอบเลยที่ผมโตขนาดนี้แล้วยังต้องมาโดนพ่อแม่บังคับคลุมถุงชนแบบนี้ ผมเลยต่อต้านทุกวิถีทาง ทำเรื่องแย่ๆ กับท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08เมียแต่งไร้รัก บทที่ 15 (จบสักที )
บทที่ 15 (จบสักที )"ไงมึง""เออ เตยอยู่ไหน""ในห้อง กูให้เด็กเตรียมไว้แล้ว นี้มึงจะล่อกัน 2 คนเลยเหรอวะ หรือกูเอาด้วยดี""ซี มึงกับสิงนี้คิดได้เหี้ยเหมือนกันจริง กูยอม"ดูซีมันพูดดิจะบ้าตาย เพื่อนผมนี้มันคิดอะไรอยู่วะ ซีน่ะมันเป็นเจ้าของกาสิโน เรื่องความโหดนี้ไม่ต้องพูดถึง หลังจากวางสายสิงผมก็นัดมันมาเจอที่บ่อนซี ผมไม่ลืมที่จะโทรนัดคุณทนายมาด้วย ดีเหมือนกันที่โชคมันเข้าข้างผมขนาดนี้ ส่งใบเตยกับโฮมเข้ามาในแผนให้ผมเชือดที่เดียวให้เสร็จๆ ไป"ซีแล้วไอโฮมล่ะมันไปแล้วเหรอ ""ยัง อยู่ในบ่อนนั่นแหละ มันได้เงินจากมึงเมื่อกี้ไง ทำไม? ""มึงให้เด็กไปเรียกมันมาดิ แล้วมึงมีห้องที่กูจะแอบฟังมึงคุยกับมันได้ไหม""มี ห้องเชือดไง มันเป็นกระจกแต่อีกห้องสามารถมองห้องในห้องเชือดได้ชัดเจนเลย มึงจะทำไม""กูมีเรื่องให้มึงช่วย"ผมกับสิงและคุณทนายเข้าไปรอในห้องที่ซีว่า ผมจัดการรบอกซีให้พูดไปตามที่ผมบอกในห้องเชือด"คุณซีวานตามผมมาทำไมครับ หรือว่าอีเตยมันทำให้คุณซีวานไม่พอใจครับ""ไม่ใช่ๆ กูอยากจะถามให้แน่ใจ ว่าอีนี่เมียมึงจริงๆ หรือมึงย้อมแมวเอาน้องสาวมึงมาหลอกกู""โถ่คุณซีผมจะหลอกคุณซีทำไม อีเตยเมียผมจริงๆ ผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-08
บทล่าสุด
เมียแต่งไร้รัก ตอนพิเศษ ๒
ตอนพิเศษ ๒ "พ่อ..แม่ครับ สวัสดีครับ""ลมอะไรหอบมาล่ะตาเหม""คืออย่างนี้ครับ อาทิตย์หน้าครบรอบวันแต่งงานของผมกับทิม ผมเลยจะฝากสองสาวไว้กับพ่อกับแม่หน่อยน่ะครับ ว่าจะพาเมียไปสวีทเผื่อได้ลูกชายติดท้องกลับมา""จะมีน้ำยาเหรอ ยัยหนู 3 ขวบแล้วยังไม่ป่องสักทีน้ำยาแกคงบูดแล้วล่ะพ่อว่า แล้วที่ว่าครบรอบวันแต่งงานน่ะ ใช่วันแต่งงานที่เจ้าบ่าวหน้าโง่หน้าบูดเป็นตูดลิงรึเปล่า""อิอิ นั่นนะสิคะ นวลจำได้ค่ะ วันนั้นแขกเหรื่อเข้าหน้าไม่ติดสักคน สงสารก็แต่เจ้าสาวแสนสวย ทำหน้าจะร้องไห้ตลอดเวลา กว่าจะผ่านมาได้ โอ๊ย!!! หืดขึ้นคอ""โถ่!!! ..พ่อจ๋า..แม่จ๋า..ลูกผิดไปแล้วได้โปรดอย่าขุดคุ้ยมันขึ้นมาอีกเลย ลูกไม่อยากโดนเมียงอนนะคร๊าบบ""หึ....ที่อย่างงี้ทำมาเป็นกลัว ลูกโง่เอ๊ย กว่าจะฉลาดได้ เมียอุ้มท้องหนีไปเกือบปี ส้มน้ำหน้า""พอแล้วค่ะพ่อ..ลูก อย่ามัวเถียงกันอยู่เลย ว่าแต่ตาเหมจะพาน้องไปสวีทที่ไหนลูก""ญี่ปุ่นครับ น้องเจแปนต้องมาแล้วล่ะงานนี้ หึหึ""พี่เหมคะ พี่ไปดูงานทำไมต้องลากทิมไปด้วย ไปคนเดียวไม่ได้หรือคะ ทิมห่วงลูกนะคะ ไม่รู้ใบหม่อนกับไข่มุกจะซนจนคุณปู่คุณย่าปวดหัวรึเปล่า""แล้วไม่ห่วงผัวบ้างเหรอ ไม่กลัวม
เมียแต่งไร้รัก ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1"จุนแม่ขาทามมายไม่เปิดไฟคะ""เอ๋...นั้นนะสิทำไมไม่เปิดน๊า""ใบหม่อง...น้องเพอจัว""ม่ายต้องจัวหม่องอยู่นี้..จับมือไจ่มุกไว้นี้ไม่ต้องจัว"เด็กหญิงหทัยชนกถามมารดาหลังเข้ามาในบ้าน แล้วบ้านมืดจนหญิงสาวนึกกลัว สองพี่น้องจับมือกันแน่น ปรีดาภรณ์แอบน้ำตาซึมเมื่อเห็นลูกสาวทั้งสองรักใคร่กลมเกลียวกันดี เธอรักเด็กหญิงหทัยชนกอย่างไรเธอก็รักเด็กหญิงสุนิสาอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นของชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ถ้าคนหนึ่งได้อีกคนก็ต้องได้เช่นกัน จะไม่มีความลำเอียงเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน และไม่ใช่แค่เธอ ไม่ว่าจะเป็นเหมราช ป้านิ่ม คุณตาคุณยาย คุณปู่ คุณย่าแม้กระทั่งเพื่อนสนิททั้งสองของเหมราชก็เช่นกัน ทุกคนเอ็นดูสองเด็กหญิงเท่าเทียมกันเสมอ"Happy brithday to you, Happy brithday to you""Happy brithdayHappy brithday""Happy brithday to you""Happy brithday to you, Happy brithday to you""Happy brithday , Happy brithday""Happy brithday to n' PEARL"แสงไฟและเสียงเพลง Happy brithday ดังขึ้นมาพร้อมกับการปรากฏตัวของ คุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า คุณอาสิง คุณลุงซีวาน แม่นมนิ่ม และที่สำคัญคุณพ่อสุดหล่อท
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 25 (ครอบครัวแสนสุข)
บทที่ 25 (ครอบครัวแสนสุข)...ถึงเหมราชและทับทิมถ้าคุณ 2 คนได้รับจดหมายฉบับนี้แล้วเตยอยากจะบอกว่าเตยขอโทษ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา คุณ 2 คนเป็นคนดีวันนี้เตยรู้แล้วว่าเตยทำผิดกับพวกคุณอย่างไม่น่าให้อภัย เตยไม่มีใครที่จะสามารถเลี้ยงใบหม่อนได้ เตยรู้ว่าทับทิมต้องเลี้ยงลูกเตยให้เป็นคนดีเหมือนที่ทับทิมเป็นแน่นอน เตยฝากลูกด้วยนะคะได้โปรดช่วยอบรมสั่งสอนเขา อย่าให้เขาต้องชั่วช้าเหมือนแม่เขาเลย เตยขอร้อง ชีวิตเตยเลือกทางผิดถ้าเตยรักคุณเหมือนที่เตยรักเหี้ยโฮมก็คงดี แต่เหมค่ะ คุณกับทับทิมเหมาะสมกันที่สุดแล้วคนดีๆ ก็ต้องคู่กับคนดีๆ เตยขออวยพรให้คุณและครอบครัวมีแต่ความสุข อโหสิกรรมให้เตยด้วยนะคะ วันนี้ทุกอย่างต้องจบ เตยรับไม่ได้กับสิ่งที่โฮมทำอีกต่อไป เหมกับทับทิมช่วยสงเคราะห์ทำบุญให้เราสองแม่ลูกด้วยนะคะขอโทษคุณ 2 คนจากใจจริง ฝากใบหม่อนด้วยใบเตย"มะ..หมายความว่าไงคะพี่เหม คุณเตยเธอจะทำอะไรคะ""พี่ก็ไม่รู้น่ะทิม แล้วแต่เวรแต่กรรมเถอะ"เหมราชอ่านจดหมายของอริสาให้ภรรยาฟัง ชายหนุ่มเข้าใจเจตนาของอดีตคนรักอย่างใบเตยดี เธอคงตัดสินใจดีแล้ว คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมของแต่ละคนไป ส่วนจดหมายอีกฉบับชายห
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 24 ( ลูกของใคร )
บทที่ 24 ( ลูกของใคร )เผลอแป๊บๆ น้องไข่มุกก็ครบเดือนแล้ว ฉันย้ายกลับไปอยู่บ้านพี่เหมเหมือนเดิม ทุกอย่างในบ้านยังเหมือนเดิม ยกเว้นห้องนอนฉัน พี่เหมเปลี่ยนห้องนอนเก่าของฉันให้เป็นห้องน้องไข่มุกแทนแล้ว แล้วให้ฉันย้ายไปนอนห้องใหญ่ห้องเดียวกับเขาแทน ฉันแอบถามป้านิ่มมาด้วยล่ะ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ พี่เหมพาคุณเตยเข้ามาอยู่ในบ้านไหม แต่ป้านิ่มบอกว่าพี่เหมไม่เคยพาใครมาเลย ฉันถึงกับยิ้มไม่หุบเลยล่ะ"เฮ้อ!!!! พี่เบื่ออ่ะทิม""เบื่ออะไรคะ...ไหนบอกมาสิ หรือเบื่อที่ต้องอยู่กับทิมและลูก""โถ่!!!!! ...ทิมก็คิดได้นะ ดูเหมือนพี่เบื่อทิมเหรอ ถ้าบอกว่าพี่คลั่งรักทิมละก็น่าเชื่อกว่าอีกไหมล่ะ""งั้นพี่เหมก็บอกทิมมาสิคะว่าเบื่ออะไร หรือจะโทรตามพี่สิงโตกับพี่ซีวานมาเที่ยวที่บ้านดีไหมคะ ""โทรตามมันมา ยิ่งน่าเบื่อไปกันใหญ่ ทำไมทิมชอบพูดถึงสองตัวนั้นด้วย พี่ไม่ถูกใจสิ่งนี้ dislike น่ะคะ dislike "ฉันกำลังยืนกล่อมยัยหนูไข่มุกอยู่ดีๆ พี่เหมก็ใช้ไม้ค้ำเดินมาหาฉัน แล้วก็มาบ่นว่าเบื่อไม่รู้เบื่ออะไร ฉันเสนออันนั้นอันนี้ให้ก็ไม่เอา จะโทรตามเพื่อนให้ก็ไม่เอาอีก ชักจะเอาใจยากกว่ายัยหนูไข่มุกขึ้นทุกวันแล้วนะ แล้วยังมาด
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 23 ( ดวงใจพ่อ )
บทที่ 23 ( ดวงใจพ่อ )"แค๊กๆ ...พ่อครับ...แค๊กๆ ....แม่ครับ...แค๊กๆๆ ""ตาเหม...ฟื้นแล้วเหรอลูกเป็นอย่างไรบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่าหืม""หิวน้ำ...แค๊กๆ ...""นี้จ๊ะ ค่อยๆ ดื่มนะลูก"อึก อึก อึก"ขอบคุณครับ....ทิม....ทิมไปไหนครับแม่"ผมมองหาผู้หญิงที่ผมรัก ไหนบอกว่าถ้าผมตื่นมาจะเห็นเธอเป็นคนแรกไง ทำไมเธอไม่อยู่ตรงนี้ หรือว่า ผมตาโตขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น"ทิมไปคลอดหรือครับ น้องคลอดลูกผมหรือยังแม่ ตอบผมสิ""จ้า ๆ ใจเย็นลูก หนูทับทิมไปคลอดแล้วจ้า นี้ดูสิลูกสาวของลูก""ลูกสาวหรือครับ"ผมรับมือถือมาดูหน้าลูกสาวของผม น้ำตาผมค่อยๆ ไหลลงมามันตื้นตันใจ นี้ลูกสาวของผมเหรอ ลูกผมจริงๆ ใช่ไหม ผมไม่ได้ฝันไปใช่รึเปล่า เธอตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอมมากๆ เลย ผมดีใจที่ทิมคลอดเธอมาอยากปลอดภัย แต่อีกใจหนึ่งก็เสียใจที่ผมไม่ได้มีโอกาสเห็นเธอตอนแรกคลอด ผมน่าจะได้เป็นคนแรกที่เห็นเธอ ผมน่าจะได้เข้าห้องคลอดไปกับทิม แต่ผมกับต้องมาติดแหง็กในห้องพักฟื้นแบบนี้"เธอชื่ออะไรครับแม่""หนูทับทิมอยากให้ลูกเป็นคนตั้งให้น่ะ""ผมอยากไปหาทิมกับลูก ผมไปได้ไหมครับ""แม่ขอถามคุณหมอก่อนนะลูก""ครับ""แม่คะ...ทิมอยากไปหาพี่เหม ป่านนี้ไ
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 22 ( ขอกำลังใจ )
บทที่ 22 ( ขอกำลังใจ )"ทิมครับ...มาหาพี่หน่อย""คะ..? ....ว่าไงคะพี่เหม""พรุ่งนี้พี่จะต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้ว กลัวจัง""ไม่ต้องกลัวนะคะ ทิมจะรอพี่ที่หน้าห้องจะไม่ไปไหนเลย ถ้าพี่ฟื้นขึ้นมาทิมสัญญาว่าพี่จะเห็นหน้าทิมคนแรกเลย ดีไหมคะ""ดีครับ แต่ทิมไม่ต้องไปนั่งรอหรอก มานอนรอในห้องเถอะ ท้องทิมต่ำลงมากแล้วนะ""ไม่เอาอ่ะทิมจะรอ"พรุ่งนี้พี่เหมจะได้ผ่าตัดกระดูกขาแล้ว ที่หัวพี่เหมผลสแกนออกมาแล้วว่าไม่มีอะไร น่าห่วง ฉันถามหมอแล้วนะ อาการทางสมองที่เหมน่ะ มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ถ้ามีอาการปวดหัวรุนแรงหรือมีเหตุอะไรบ่งบอกให้รีบมาพบหมอก็พอ ฉันว่าเราช่วยกันดูแลรักษากันไปอนาคตมันยังไม่เกิดก็ไม่ควรไปวิตกกังวลจริงไหมแต่ท้องฉันนี้สิมันคล้อยต่ำลงมากแล้ว มันเป็นสัญญาณเตือนการคลอดแล้วล่ะ น่าจะทันพี่เหมผ่าเสร็จเขาจะได้นั่งรถเข็นไปหาฉันได้ไม่ต้องนอนบนเตียงเฉยๆ แบบนี้ เฮ้อ!!! สงสารพี่เหมจัง แต่จะว่าไปฉันนี้ก็เก่งเหมือนกันนะ ไหนจะท้องโตแล้วยังต้องมาดูแลพี่เหมแบบนี้อีก อืม!!! ภูมิใจในความเข้มแข็งของตัวเองจังเลย"ทิมครับ""คะ? ""พี่กลัว""ก็บอกว่าไม่ต้องกลัวไงคะ ทิมอยู่ตรงนี้ รอพี่แบบนี้""แต่พี่อยากได้กำล
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 21( เลือกไม่ผิด)
บทที่ 21( เลือกไม่ผิด)อีกด้านหนึ่งของหน้าห้องพัก คุณนวลปรางค์มารดาของเหมราชที่ตอนแรกเดินออกไปจะหาซื้อกาแฟดื่ม บังเอิญที่เธอนั้นลืมกระเป๋าเงิน จึงเดินย้อนกลับมาทันได้ยินลูกชายกับลูกสะใภ้คุยกัน คุณนวลปรางค์ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ไหว คนเป็นแม่ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เธอสงสารทั้งคู่ ทั้งสงสาร ทั้งดีใจที่ตนเองและสามีเลือกลูกสะใภ้ไม่ผิดคน ดีใจที่บุตรชายได้เจอคู่แท้อย่างปรีดาภรณ์ ลูกสะใภ้คนนี้"ทับทิม....ลูก..."ฟืด!!!!! คุณนวลปรางเช็ดน้ำตา สูดหายใจเข้าปอด เพื่อสั่งให้ตนเองหยุดร้องไห้ เธอไม่อยากจะร้องไห้ให้ลูกชายคิดมากอีกแล้ว"สวัสดีค่ะคุณแม่ เอ่อ...คุณแม่เข้ามาตั้งแต่ตอนไหนคะ""สักพักแล้วลูก แม่ขอบใจหนูมากนะที่ไม่ทิ้งพี่เขา หนูช่วยพูดกับพี่เขาหน่อยนะลูก แม่จนปัญญาจะพูดแล้วตาเหมไม่สู้เลยลูก อึก...ฮึก...แม่ฝากหนูด้วยได้ไหม ช่วยแม่ทีนะ""แม่ครับ...แม่เป็นคนบอกทิมเหรอ ผมบอกว่าไม่ให้บอกไง..แม่ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว....ทิมอย่าสนใจเลยกลับบ้านเถอะไปพักผ่อน""พี่นั่นแหละไม่ต้องพูด"ปรีดาภรณ์หันไปตวาดใส่เหมราช ปกติหญิงสาวไม่เคยจะกล้าขึ้นเสียงกับสามีเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้มันเหลืออดจริงๆ หญิงสาวเดินไป
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 20 (จะไม่ทิ้ง )
บทที่ 20 (จะไม่ทิ้ง )พี่เหมหายไปเป็นเดือนเขาถอดใจแล้วจริงๆ นะเหรอ เขาจะไม่สนใจเลยว่าฉันจะคลอดลูกเมื่อไร ไหนบอกว่าขอโอกาสไง คนบ้าเอ๊ยไม่มีความอดทนเอาซะเลย เดือนหน้าฉันก็จะคลอดแล้วนะ จะไม่เป็นห่วงกันเลยหรืออย่างไร"ป้านิ่มคะ""ขาคุณทับทิม มีอะไรจะใช้ป้าไหมคะ""เอ่อ...ป้าได้กลับไปดูบ้านโน้นบ้างไหมคะ""เรือนหอคุณนะหรือคะ ไม่ได้ไปเลยค่ะแต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ถึงจะไม่มีใครอยู่ แต่คุณท่านสั่งให้คนไปทำความสะอาดทุกวันเลยค่ะ""ไม่มีคนอยู่หรือคะ แล้วพี่เหมไปไหนคะ""อ้าวคุณทับทิมไม่ทราบหรอกหรือคะ ก็คุณเหมเธอ....""ยัยนิ่ม มีอะไรก็ไปทำเถอะ ""ค่ะคุณหญิง"ป้านิ่มกำลังจะบอกฉันเรื่องพี่เหม แต่คุณแม่มาขัดซะก่อน ฉันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ หลายครั้งแล้วที่เวลามีคนพูดถึงพี่เหมแล้วคุณแม่จะคอยเปลี่ยนเรื่องตลอด มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทุกคนช่วยกันปิดฉันไว้ และฉันต้องรู้ให้ได้ ฉันไม่ได้จะอะไร ถ้าเขามีคนอื่นแล้วหรือเบื่อที่จะง้อฉันแล้ว ฉันก็ไม่ติดใจอะไร ถึงแม้ลึก ๆ แล้วฉันจะเสียใจแต่ฉันก็เข้าใจได้ แต่ไม่รู้สิความรู้สึกลึกๆ หรือว่าลางสังหรณ์ของฉันมันไม่บอกแบบนั้น ฉันว่าเขาต้องมีอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร
เมียแต่งไร้รัก บทที่ 19 ( อุบัติเหตุ )
บทที่ 19 ( อุบัติเหตุ )ฉันย้ายกลับมาอยู่บ้านคุณพ่อที่กรุงเทพเหมือนเดิมแล้ว สงสารท่านน่ะอยู่คนเดียว ส่วนคุณแม่ก็ไม่ได้โกรธอะไรคุณพ่อมากมาย ก็อย่างที่บอกท่านสองคนผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย ท่านคงตัดกันไม่ขาดหรอก ที่คุณแม่ออกจากบ้านไปอยู่กับฉัน เพราะคุณแม่ต้องการสั่งสอนให้คุณพ่อสำนึกให้ได้ แล้วคุณแม่ก็สงสารฉันด้วยหากต้องออกมาอยู่เองเพียงลำพัง ตอนนั้นคุณแม่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันท้อง ท่านเพิ่งมารู้พร้อมๆ กับฉันนั้นล่ะ"...ทับทิมลูก แม่ว่าเราย้ายกลับไปอยู่บ้านที่กรุงเทพดีไหมทำอะไรๆ ก็สะดวกกว่าอยู่ที่นี่นะลูก""คุณแม่อยากกลับไปอยู่กับคุณพ่อแล้วใช่ไหมคะ คุณแม่รักคุณพ่อใช่ไหมล่ะ ทิมรู้น๊าาาา"คุณหญิงศรีดาภรณ์ยกมือขึ้นลูบศีรษะและยิ้มบางๆ ให้บุตรสาว คุณหญิงไม่ได้มีท่าทีเขินอายแต่อย่างใด ก็เธอน่ะใช้ชีวิตมาเกือบถึงครึ่งทางแล้วนี่ จะมานั่งขวยเขินอะไรกันอีกล่ะ "รักสิลูก แม่รักคุณพ่อ และแม่ก็รักทิม ถ้าให้เลือกแม่เลือกทิมอยู่แล้ว แต่ทำไมต้องเลือกจริงไหมในเมื่อเราสามารถทำสองอย่างได้พร้อมกัน ""ทิมแล้วแต่คุณแม่ค่ะ ไปอยู่กรุงเทพก็ดีเหมือนกันทิมใกล้คลอดแล้วแบบนี้ จะได้ไปหาหมอสะดวก แต่คุณพ่อกับคุณแม่จะอายใค
