'ขุนเขาจะมีเพียงเธอ เพียงคนเดียว' 'ขอเพียงใช้อกอุ่นๆ นี้เป็นที่พักพิงยามเหนื่อยล้าได้ไหมคะ'
View Moreบทที่ 20 ออกอาการเพียงเธอมองเขาด้วยความไม่เข้ามากนัก อากัปกิริยาที่ขุนเขาแสดงออกมานั้นอยากให้เธอรู้สึกยังไงกันแน่ เขากำลังโกรธเพราะเธอบอกจะไปทำงานที่คลับ หรือเขากำลังหวงเธอ(?) เด็กสาวกะพริบไล่ความสงสัยออกจากแววตาแล้วถามกลับเสียงอ่อน"ทำไมเหรอคะ ไม่ดีเหรอที่เพียงจะได้กลับไปทำงานอีก""ดีบ้าอะไร เกิดพวกไอ้เวรนั่นมันมาทำร้ายอีก เธอจะทำยังไง""…"! จริง ๆ เรื่องราวพวกนั้นมันก็นานแล้วไม่แน่พวกเสี่ยนั่นอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ "ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เพียงเธอก้มหน้าตอบอย่างรู้สึกผิด"เธอไม่ผิดหรอกที่รับปากเขา ฉันเองก็ไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเธอ" พอฉุกคิดขึ้นได้ก็สายไปแล้ว เมื่อครู่เขาแสดงออกมากเกินไปแล้วจริง ๆ ทั้งที่เพียงเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแล้วเขาเอาถือสิทธิ์อะไรไปห้ามปรามเธอ"ถ้าพี่ขุนลำบากใจ เพียงโทรไปยกเลิกกับพี่ที่ทำงานก็ได้นะคะ" ขุนเขาจ้องหน้าเพียงเธอโดยไม่พูดอะไร ตั้งใจจะพามากินข้าวเอาบรรยากาศดี ๆ แต่กลับอารมณ์เสียซะนี่"ฉันไม่ห้าม""แต่เมื่อกี้.." เธอไม่ได้ตาฟาดหรือหูฟาดไปใช่ไหม ที่เขาห้ามเธอพร้อมกับกำหมัดทุบลงบนโต๊ะแรง ๆ จนลูกค้าคนอื่นหันมามองน่ะ นั่นเขาหรือเปล่า…บางทีเธอก็ตามอารมณ์ไ
บทที่ 19 ดินเนอร์เด็กสาวทำหน้าเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่ที่ขุนเขาเดาใจเธอออก"ใครจะไปคิดแบบนั้นคะ""เหรอ เห็นทำหน้าแบบนั้นนึกว่าคิดซะอีก""เพียงไม่คุยกับพี่ขุนแล้วค่ะ" เพียงเธอเดินหนีเขาไปที่หลังร้าน พอปิดประตูได้เธอก็พ่นลมหายใจออกอย่างโล่งอกแล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ "อะไรเนี่ย เขารู้ได้ยังไงว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่"ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำเอาหัวใจดวงน้อยหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม เพียงเธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วจึงเปิดประตูให้ขุนเขา"มีอะไรเหรอคะ""ไปดูคิวลูกค้าหน่อย ว่าเหลืออีกกี่คน""ได้ค่ะ" ว่าจบเพียงเธอก็เปิดประตูออกกว้างพอที่จะแทรกตัวออกมาได้ ขุนเขายืนอยู่กับที่ไม่ยอมหลบจนเพียงเธอต้องแทรกตัวออกมาทำใหหน้าอกสัมผัสกับต้นแขนชายหนุ่ม เธอรีบวิ่งจู๊ดไปที่เคาน์เตอร์ "เหลือสองค่ะ" เพียงเธอตะโกนบอกขุนเขา"อืม" เขาพยักหน้ารับก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรไปที่ที่หนึ่ง เมื่อคุยธุระเสร็จก็เดินมาหาเพียงเธอที่เคาน์เตอร์ "เย็นนี้เธอไม่ได้ไปหาเพื่อนใช่ไหม""ไม่ค่ะ ทำไมเหรอ""ก็อย่างที่บอกไว้ จะพาไปกินของอร่อย ๆ""ค่ะ""อืม..เตรียมตัวด้วย""โอเค" เธอขยิบตาให้เขาอย่างตื่นเต้น"จะจ่ายเงินเดื
บทที่ 18 สาธิตการจูบแบบขุนเขา"โกหก! พี่ขุนโกหกแน่เลย" เพียงเธอทำหน้ามุ่ยไม่พอใจที่เขามากล่าวหาเธอแบบไม่มีหลักฐาน แต่ถึงจะมีหลักฐานเธอก็ไม่ผิดเพราะตอนนั้นเธอหลับและไม่ได้สติต่างหาก"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?" ขุนเขากอดอกจ้องหน้าเพียงเธออย่างยิ้ม ๆ "เธอไม่รับผิดชอบอะไรเลยเหรอ ฉันเสียจูบให้เธอนะ""ฮะ! แล้วจะให้เพียงรับผิดชอบยังไงคะ ก็ตอนนั้นเพียงหลับหนิ เพียงอาจจะไม่ได้ทำก็ได้หรือไม่พี่ขุนก็กุเรื่องขึ้นมา" จู่ ๆ ขุนเขาก็หัวเราะลั่นแล้วหุบยิ้ม สายตาเขาเปลี่ยนเป็นดุดันทันทีที่จ้องหน้าเธอ"เธอจะหาว่าฉันโกหกงั้นสินะ""ใช่ค่ะ พี่ขุนโกหกแน่ ๆ" เพียงเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยทั้งที่ในใจเกิดความสับสน เธออาจจะจูบเขาจริง ๆ ก็ได้.. "พี่ขุนรู้ได้ยังไงว่าเพียงจูบ แล้วทำไมไม่ผลักหน้าเพียงออกคะ" พอพูดถึงตรงนี้เพียงเธอปิดปากเงียบกริบ จู่ ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นมา หรือว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องการให้เป็นแบบนี้นะ"งั้นฉันจะสาธิตให้ดูว่าเธอจูบฉันยังไง""โอ๊ะ! เอาแบบนี้เลยเหรอแต่เพียง..เอ่อ..เพียงไม่ติดใจอะไรแล้วค่ะ""เธอไม่ติดใจแต่ฉันติด"'เขาต้องการอะไรกันแน่เนี่ย…จะให้เรารับผิดชอบเหรอ ก็แค่จูบไหมนะ เมื่อวานเ
บทที่ 17 เตียงเดียวกัน"งั้นจะทำให้ใหม่แล้วกัน อยากกินอะไร" เขายกจานข้าวผัดออกมาหลายจะเอาไปทิ้งแต่เพียงเธอกลับรั้งแขนเขาไว้ก่อน"ไม่เป็นไรค่ะ กินได้อยู่นะ""ไม่""แต่เพียงเสียดายค่ะ""ระหว่างเสียดายกับเสี่ยงเป็นโรคไตวายจะเลือกอะไร" เพียงเธอค่อย ๆ คลายมือตัวเองออกจากแขนชายหนุ่มแล้วเดินตามเขาเข้ามาในห้องครัว‘ตั้งใจจะทำให้กินอย่างอร่อย ๆ แท้ ๆ' เขาบ่นอุบในใจแล้วเอาของสดออกมาจากตู้เย็น ยืนมองมันว่าจะทำอะไรดีและเมื่อนึกได้ก็ลงมือผัดกะเพราหมูให้เพียงเธอ"ฉุนมากเลยค่ะ" เด็กสาวจามจนจมูกแดงแล้วเดินเข้ามาหาขุนเขา เธอยิ้มหวานแล้วยื่นมือไปจิ้มเอวสอบเบา ๆ เป็นการหยอกล้อ "น่ากินจังเลยค่ะ""ฉัน? หรือผัดกะเพรา""กะ..ก็ผัดกะเพราสิคะ""เหรอ เห็นทำหน้าแบบนั้นนึกว่าอยากกินฉันแทนผัดกะเพราซะอีก""บ้าแล้ว" พวงแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วออกมาจากห้องครัว เพียงเธอทำหน้าเลิ่กลั่กมองขุนเขาที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ"เสร็จ…แล้วค่ะ" เขาพูดคำนั้นออกมาได้น่าขนลุกมาก ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธออยากตอบแทนบุญคุณด้วยการนอนกับเขาสักครั้งแต่พอได้เห็นเขาอีกมุมหนึ่งความกล้าก็กลายเป็นศูนย์ทันท
บทที่ 16 ออดอ้อนขุนเขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินผ่านหน้าเพียงเธอไป "เดี๋ยวค่ะ!" เสียงห้วนจัดฉุดรั้งเขาไว้ ขุนเขาเอี้ยวหน้ากลับมามองพลางเลิกคิ้วถาม"เพียงขอผ้าห่ม หมอนแล้วก็..ขอดูทีวีหน่อย""ฉันเพิ่งสั่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดโซฟา นอนไม่ได้""แล้วจะให้เพียงนอนที่ไหนคะ นอนพื้นเหรอ?" เด็กสาวก้มมองพื้นพรมแล้วยกเท้าขึ้น มันก็น่านอนอยู่หรอกแต่หลังเธอจะเคล็ดเอาไหมหลังจากที่นอนแล้วน่ะ โครงคิ้วสวยได้รูปขมวดยุ่งกันไปหมด เธอลังเลใจอยู่ว่าจะนอนตรงนี้หรือขยับไปนอนหลังโซฟาดี พอคิดแบบนั้นเเพียงเธอจึงผลุดลุกขึ้นแล้วโน้มตัวไปมองหลังโซฟา"ทำอะไร" ขุนเขายืนมองเพียงเธออยู่พักหนึ่งแล้วจึงถามเธอไม่ได้สนใจจะตอบคำถามเขาแต่กลับหันมาทำหน้าบึ้งตึงใส่แทน "เข้าไปนอนในห้อง" ขุนเขาเชิดหน้าไปที่ห้องนอนตัวเองแล้วเดินนำเข้าไปก่อน เพียงเธอเม้มริมฝีปากแน่น ชะเง้อมองตามแผ่นหลังกว้าง'หรือว่าเราจะตอบแทนบุญคุณพี่ขุนคืนนี้เลยนะ เขา…จะกลัวเราไหม ไม่สิ ๆ เราเป็นผู้หญิงนะเราจะทำแบบนั้นได้ยังไงยัยเพียง!'เพียงเธอถอนหายใจยาว ๆ พลางยกมือขึ้นมาขยุ้มผมตัวเอง"จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม""ค่ะ.." เธอย่นจมูกใส่เขาแล้วเดินตึงตังเข้ามาปึ
บทที่ 15 ลืมของเพียงเธอเม้มปากแน่น เธอรู้สับสนกับการกระทำของขุนเขามากเลยตอนนี้ ตกลงเขาอยากให้เธอย้ายออกไปไหม(?)"เพียงคิดว่าเพียงจะทำงานตอบแทนบุญคุณพี่ขุนแทนการบอกลาค่ะ""ถ้าฉันอยากได้ยินคำบอกลาจากเธอล่ะ""เพียงไม่บอกลาหรอกค่ะ การบอกลาคือเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่นี่เพียงต้องไปทำงานกับพี่ขุนทุกวัน ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก อีกอย่างเราสองคนก็อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง" เพียงเธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้า เธอไม่อาจเดาใจเขาได้เลยว่าจริง ๆ แล้วขุนเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ถึงได้รีบร้อนมาหาขนาดนี้"อืม..ก็จริงอย่างที่เธอว่า" ร่างหนาค่อย ๆ ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อเปิดทางให้เพียงเธอเดินออกมาจากห้อง"พี่ขุนคะ" เสียงหวานเอ่ยเรียกทำให้ขุนเขาที่กำลังเบนความสนใจจากใบหน้าจิ้มลิ้มไปมองที่อื่นต้องหันมาสนใจเธออีกครั้ง เพียงเธอยื่นมือมาจับมือเขาไว้แล้ววางคีย์การ์ดลงบนฝ่ามือหนา "เพียงไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้วค่ะ แล้วก็..พรุ่งนี้เพียงขอหยุดงานหนึ่งวันนะคะ พอดีจะไปซื้อของเข้าห้องนิดหน่อย" ว่าจบเพียงเธอก็เดินผ่านเขาไปทันที"เพียง" พอขุนเขาได้สติแล้วเอ่ยเรียกเพียงเธออีกครั้งเธอก็กดปิดประตูลิฟต์แล้ว ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกหน
บทที่ 14 ใกล้ ๆ (กัน)ขุนเขากำลังหัวเสียที่เพื่อนกระหน่ำโทรมาถามเขาเรื่องเพียงเธอ พอวางสายจากโอโซนบดินทร์ก็ส่งข้อความมาหาบดินทร์ : กูรู้เรื่องมึงกับเพียงเธอแล้วนะขุนเขาได้อ่านข้อจากบดินทร์แล้วเขาก็กดโทรหาเพื่อนทันที(ว่าไง) บดินทร์ถามกลับเสียงเรียบ น้ำเสียงที่ไม่ได้แสดงออกถึงความตกใจหรืออยากรู้อยากเห็นเหมือนปกป้องกับปรินทำให้ขุนเขารู้สึกโล่งอก"กูจะโทรมาบอกว่ากูพาเพียงเธอมาอยู่ที่ห้องจริง ๆ ตอนนี้กำลังหาห้องพักให้เธออยู่"(อืม พรุ่งนี้กูจะพาไปดูห้องใกล้ ๆ คอนโดมึงอะ เห็นบอกความปลอดภัยดีอยู่ ค่าห้องก็ไม่แพงมากน่าจะโอเค) เมื่อได้ฟังบดินทร์พูดมาแบบนั้นขุนเขาก็โล่งใจ เขาเลยตอบตกลงไปทันที"โอเค พรุ่งนี้ไปดูห้องกัน"(อืม)"มึงไม่ได้อยากรู้อะไรมากกว่านี้เหรอวะ"(ฮึ! เห็นกูเป็นไอ้ปินเหรอที่อยากรู้เรื่องเพื่อนไปหมด มึงบอกมาแค่นั้นกูก็รู้แค่นั้นเป็นอันจบ)"อืม..ขอบคุณนะ"(ขอบคุณเหี้ยไร ไม่ได้ทำอะไรให้ต้องขอบคุณเลย)"เออ..ก็ขอบคุณที่ช่วยหาห้องให้เพียงไง ขอบคุณแทนเธอ"(เหรอ อืม)"งั้นกูทำงานก่อนนะ"(อืม) สองหนุ่มวางสายกันไป ขุนเขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พลางหลับตาพริ้ม เขาพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ ด้วยค
บทที่ 13 เหมือนจะเสียดาย"ไอ้ขุนมึง! อุ๊บ!" ฝ่ามือหนาตะปบปากธันวาทันทีที่เขาจะพูดอะไรออกมาอีก ธันวาถูกลากมาที่ห้องครัวและนานกว่าที่ขุนเขาจะยอมปล่อยเขาเป็นอิสระ"กูอธิบายได้""อธิบายยังไง มึง..เอ๋..ทำไมกูคุ้นหน้าน้องคนนั้นจังวะ อ๋อ! น้องคนที่อยู่คลับหนิ นี่มึงหิ้วผู้หญิงในคลับมากินเหรอวะ!" ขุนเขาแทบยกมือกุมขมับกับสิ่งที่ธันวาคิดไปก่อนที่จะได้รับฟังคำอธิบายจากเขา"ไม่ใช่แบบนั้น มึงช่วยหยุดโวยวายแล้วฟังกูก่อนได้ไหมวะ""กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าผู้หญิงพวกนั้นอันตราย แล้วนี่เวลาเอากันใส่ถุงยางไหม" ขุนเขารีบดันตัวธันวาเข้ามุมแล้วปิดปากเขาไว้แน่นอีกครั้ง"พูดเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย กูไม่ได้มีอะไรกับเธอไอ้เวร""อูไอ้อู้..(กูไม่รู้)" ขุนเขาชักสีหน้าใส่ธันวาแล้วปล่อยมือออก"กูแค่ให้เธอมาอยู่ที่นี่ชั่วคราวแค่นั้น เธอถูกพวกเสี่ยแก่ ๆ ในคลับตามรังควาน""อ๋อเหรอ พ่อพระจริง ๆ นะเพื่อนกูเนี่ย" ธันวากลอกตามองบน "แล้วไอ้พวกเสี่ยนั่นยังไม่เลิกตาม?""เห็นเด็กบอกว่าพวกมันยังตามหาเพียงเธออยู่""เพียงเธอ ชื่อเด็กคนนั้นเหรอ?""อืม""แล้วทำไมมึงไม่หาห้องดี ๆ ให้น้องเขาวะ อยู่กันแบบนี้ได้เหรอ ผู้หญิงกับผู้ชายอะ หรื
บทที่ 12 จะ ๆเพียงเธอกะพริบตาสองครั้งแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น "พี่ขุนรู้สึกปวดไหมคะ" เธอถามในขณะที่หาสำลีไปเช็ดคราบเลือดแห้งตรงปีกจมูกเขา"ปวดนิดหน่อย แล้วเมื่อคืนเธอเอาพลาสเตอร์ติดให้ฉันเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นมาจับสันจมูกตัวเองเบา ๆ แต่กลับถูกเพียงเธอปัดมือออก เธอทำหน้าดุใส่เขา"มือมีแต่เชื้อโรคค่ะ""อ๊ะ..อ๋อ" ขุนเขาวางมือไว้บนหน้าตักแล้วเงยหน้าขึ้นให้เพียงเธอเช็ดเลือดออกให้ ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันแค่ไม่กี่เซนติเมตรจนทั้งคู่สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน "ขอบคุณนะ" ขุนเขาลืมตาขึ้นมาสบตากับเพียงเธอ"ขะ..ขอบคุณอะไรคะ""ก็ขอบคุณที่เธอดูแลฉัน""อ๋อ..เพียงคิดว่ามันเป็นหน้าที่ที่เพียงต้องทำต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันค่ะ ถ้าไม่ช่วยก็ยังไงอยู่"แม้เธอจะตอบออกมาแบบนั้นแต่ขุนเขาก็รู้สึกดีอยู่ในใจไม่น้อยเลย เขาหลับตาพริ้มแล้วนั่งนิ่งให้เพียงเธอทำแผลให้จนเสร็จเรียบร้อยแถมลายพลาสเตอร์อันใหม่ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากทุบหัวตัวเองอีกหลาย ๆ ครั้ง ถ้าไม่เมาจนเกิดเรื่องก็คงไม่ต้องมาติดพลาสเตอร์ลายการ์ตูนแบ๊ว ๆ พวกนี้ ถ้าเพื่อนเห็นแน่นอนว่าเขาต้องถูกแซวยันลูกบวชเลยล่ะมั้ง"เหรอ..งั้นก็ขอบคุณ
บทนำ"เพียง เธอต้องออกไปรับแขกวีไอพีแล้วนะ" ร่างบางที่กำลังนั่งประทินโฉมอยู่หน้ากระจกแบบตั้งโต๊ะเล็ก ๆ รีบพยักหน้าให้รุ่นพี่ ปลายนิ้วเรียวยาวปาดลิปสติกออกจากมุมปากแล้วลุกขึ้นหมุนตัวเช็กความเรียบร้อย"พี่เขาจะมาไหมนะ" เพียงเธอพึมพำกับตัวเองแล้วเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เสียงเพลงดังกระหึ่มเริ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเท้าทั้งสองข้างหยุดอยู่ด้านหลังประตูทางเข้าผับ เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วเปิดประตู กรีดกรายเดินเข้ามาในผับที่เต็มไปด้วยไฟแสงสีและเสียงเพลงที่ทางดีเจเป็นคนจัดการที่เธอทำงานในผับแบบนี้เรื่องหวงเนื้อหวงตัวแทบไม่ได้คิดเลย ถูกจับมือจับตัวเป็นเรื่องธรรมดาแต่ก็มีบ้างที่ถูกลวนลามแต่ก็เลี่ยงที่จะเข้าไปหากลุ่มคนประเภทนั้นโดยมีรุ่นพี่คอยช่วยเหลือเพียงเธอเดินขึ้นมาชั้นสองโซนวีไอพี สิ่งแรกที่เธอมองหาคือชายหนุ่มคนหนึ่งที่มักจะนั่งอยู่มุมด้านในของโซนวีไอพี เธอกับเขาไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่ทุก ๆ ครั้งที่เขามาจะต้องเรียกใช้เธอตลอด แต่สิ่งที่เขาให้ทำกลับสวนทางกับลูกค้าคนอื่น คือเขาจะให้เธอนั่งบนหน้าตักแล้วซบหน้าลงกับอกโดยไม่ต้องทำอะไรมากกว่านั้น ชงเหล้าก็ไม่ให้ทำแถมยังให้ทิปเป็นการส...
Comments