ฉันได้รับวิดีโอลามกมา “คุณชอบแบบนี้ไหม?” ผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ในวิดีโอนี้คือมาร์ค สามีของฉันเอง ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายเดือนแล้ว เขาเปลือยกายล่อนจ้อน เสื้อและกางเกงวางเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น เขาพยายามดันมังกรยักษ์เข้าไปในร่างกายผู้หญิงคนหนึ่งที่มองไม่เห็นหน้า หน้าอกอันอวบอิ่มและกลมกลึงกระเด้งกระดอนอย่างแรง ฉันได้ยินเสียงกระแทกกระทั้นในวิดีโอนั้นอย่างชัดเจน ผสมกับเสียงครวญครางและคำรามอันเร่าร้อน “นั่นแหละ แบบนั้นแหละ กระแทกมาแรง ๆ เลยที่รัก" ผู้หญิงคนนั้นโต้ตอบด้วยร้องครางอย่างมีความสุข “ยั่วสวาทจริง ๆ เลยนะ!” มาร์คลุกขึ้นยืนแล้วพลิกตัวเธอให้คว่ำลง พร้อมตบก้นเธอและพูดว่า "เอนก้นขึ้นมา!” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างแผ่วเบา พลิกตัวคว่ำลง ส่ายก้นไปมา แล้วนอนคุกเข่าอยู่บนเตียง ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเทน้ำในกระติกน้ำแข็งราดรดมาบนหัว การที่สามีนอกใจก็แย่พออยู่แล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือผู้หญิงคนนั้นคือเบลล่า ผู้เป็นน้องสาวของฉันเอง *** “ฉันต้องการหย่า มาร์ค" ฉันพูดซ้ำเผื่อเขาไม่ได้ยินที่ฉันพูดในครั้งแรก ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขาได้ยินอย่างชัดเจนก็ตาม เขาจ้องมองฉันด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะตอบอย่างเย็นชาว่า "นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะเป็นคนตัดสินใจเอง! ผมกำลังยุ่งอยู่นะ อย่ามารบกวนเวลาของผมด้วยเรื่องน่าเบื่อแบบนี้อีก หรืออย่ามาพยายามเรียกร้องความสนใจจากผมด้วย!” สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำก็คือการโต้เถียงหรือทะเลาะกับเขา “ฉันจะให้ทนายความส่งเอกสารหย่าให้คุณเอง" ฉันพูดออกไปอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย แล้วเดินเข้าประตูตรงหน้าไป พร้อมทั้งกระแทกประตูอย่างแรง ฉันจ้องมองลูกบิดประตูอย่างเหม่อลอย ก่อนจะดึงแแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้ววางไว้บนโต๊ะ
View Moreมุมมองของอนาสตาเซีย5 ปีต่อมา"ทำไมหนูต้องไปที่นั่นทุกวันด้วยคะ? หนูอยากไปกับแม่!" เธอพูดและเบือนหน้าหนีจากฉันฉันถอนหายใจ วางกระเป๋าเป้ กล่องอาหารกลางวัน และกระเป๋าของฉันลงบนเก้าอี้ ก่อนจะย่อตัวลงเท่าความสูงของเธอ"นี่ ลูกรัก" ฉันพูดเบา ๆ แต่เธอตอบกลับด้วยการหันหน้าหนีจากฉันอีกครั้ง"เอมี่ ฟังแม่" ฉันจับมือเธอไว้ แต่เธอสะบัดมันออก "อย่ามาคุยกับหนู""เอมี่ มองแม่เร็ว" ฉันพูดด้วยเสียงหนักแน่น จนเธอยอมหันมาหาฉันทันทีด้วยริมฝีปากที่ยื่นออก และดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ฉันเกลียดที่ต้องขึ้นเสียงกับเธอ แต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอยอมฟังฉันจับมือเธอกุมไว้อย่างเบามือ โชคดีที่ครั้งนี้เธอไม่ดึงมันออก "ที่รัก ลูกไปทำงานกับแม่ไม่ได้ ทางบริษัทไม่อนุญาต""ทำไมอ่ะ?" เธอทำหน้างอ "หนูทำงานได้นะ""แม่รู้ เอมี่" ฉันพูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ "ลูกเป็นเด็กที่ขยันมาก แต่ตอนนี้สำหรับลูกแล้วโรงเรียนสำคัญกว่า โอเคไหม? เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ลูกจะได้ทำงาน ถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครห้ามลูกได้""ทำไมหนูทำงานตอนนี้ไม่ได้?" เธอโอดครวญ "หนูห้าขวบแล้วนะ!"ฉันเกือบจะยกมือขึ้น "ใช่ ที่รัก ลูกห้าขวบแล้ว! แต่ยังเด็
ฉันจ้องมองคุณหมออย่างตกตะลึง จิตใจหมุนวนไปพร้อมกับเสียงในหูที่ดังก้องอยู่ ท้องอย่างนั้นเหรอ?จะท้องได้อย่างไรกัน? ความทรงจำนึกย้อนกลับไปตอนที่ไอเดนย่ำยีฉัน ครั้งแรกที่เราคบหากัน ค่ำคืนวันนั้นที่เขามอบให้ บรรเลงเพลงรักและวาดฝันถึงครอบครัวในคลาร่าอนาคตของเรา แต่ความฝันเหล่านั้นพลันแตกสลายไม่เห็นชิ้นดีเมื่อฉันจับได้ว่าเขานอกใจ ความรู้สึกถูกหักหลังบาดลึกลงไป ฉันไม่รู้เลยว่าจะสามารถให้อภัยเขาได้หรือไม่ และตอนนี้ เด็กน้อยคนหนึ่งที่เป็นผลจากกระทำของเรา สายใยถักทอกลายเ)็ฯชีวิตใหม่…ลูกของไอเดน…ลูกของเราแม้จะโกรธขนาดไหน แต่ภายในก็ยังรักเขาหมดหัวใจ ฉันจะสามารถทนอุ้มท้องแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อเขาทำกับฉันขนาดนี้?คุณหมอดูเหมือนจะสังเกตเห็นความสับสนภายใน “คุณครับ? ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยดีใจกับเรื่องนี้นะครับ…”ฉันส่ายหัวช้า ๆ “คือ…ฉันเพิ่งรู้ว่าแฟนเขานอกใจฉันน่ะค่ะ”เสียงของฉันสั่นไหวเล็กน้อย ขณะที่สีหน้าของคุณหมออ่อนโยนลงด้วยความเห็นใจ “ผมเข้าใจว่านี่เป็นสถานการณ์ที่ยากลำบาก ผมคิดว่าคงต้องให้คุณใช้เวลากับตัวเองทบทวนเรื่องต่าง ๆ ดีไหมครับ?”ด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย คุณหมอขอตัวจากไปพร้อมปิดประต
"ฉันจะพยายาม" ฉันเอานิ้วลูบผมและทิ้งตัวลงบนเตียงตามเดิม "แค่ต้องการเวลาหน่อย""เธอไม่มีเวลานั้นหรอกนะ" เธอเริ่มดึงฉันให้ลุกขึ้นมา "เพราะฉันจะออกไปคลับ และเธอต้องไปด้วยกัน""ไม่" ฉันปฏิเสธอย่างหนักแน่นและเริ่มขืนตัว "ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น""ขอร้องล่ะ อาน่า ฉันไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้""ปล่อยให้ฉันเสียใจสักคืนเถอะ นั่นมันตั้งสี่ปีเชียวนะ!""ช่างหัวมันสิ""คลาร่า…""ฉันแน่ใจว่าตอนนี้ไอ้หมอนั่นคงยังคงกอดสาวอื่นอยู่ ในขณะที่เธออยู่ในห้องอย่างน่าสมเพช"เธอพูดถูก หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ในบ้านของเขา เขาคงจะกลับไปสู่อ้อมแขนของเธอทันทีหลังจากที่ฉันจากไป“ไอ้หน้าไม่อายอย่างเขาไม่สมควรได้รับสิ่งนี้ เธอควรออกไปสนุกกับแสงสีเสียง แสดงให้ตัวเองและเขาเห็นว่าชีวิตของเธอยังดำเนินต่อได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น" เธอพูดเบา ๆฉันถอนหายใจ "ก็ได้"นั่นคือวิธีที่ฉันถูกลากให้ยอมไปคลับ ในขณะที่ฉันควรจะไว้ทุกข์ให้กับความรักที่สูญเสียไปมันไม่ใช่ความคิดที่แย่ขนาดนั้น ฉันดีใจที่ได้ออกมาที่นี่ ฉันคิดขณะที่คลาร่ากับฉันเต้นคลอไปกับเพลงที่เปิด หัวเราะราวกับว่าเราไม่มีเรื่องกังวลอะไรในโลก"ฉันจะไปเอาเครื่อ
มุมมองของอนาสตาเซียสิ้นเสียงสูดน้ำมูก ฉันหยุดเคาะประตูอย่างต่อเนื่องเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบเข้าใกล้ประตู ฉันเอนตัวกับประตู ไม่สามารถห้ามเสียงสะอื้นได้ฉันหมายความตามที่พูดจริง ๆ ว่ามันจบแล้ว แต่ลึก ๆ ฉันหวังว่าเขาจะตามฉันมา โอบกอดฉันไว้ในอ้อมแขนและยืนยันกับฉันว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดครั้งใหญ่ แต่เขาเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น ตะโกนชื่อฉันเหมือนคนบ้าคลั่งคลาร่าเปิดประตูด้วยรอยยิ้ม และยิ่งกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นฉัน แต่ก็หุบลงทันทีเมื่อเธอสังเกตเห็นน้ำตาบนหน้า"เธอโอเคไหม?" เธอขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยคำถาม "ไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาเร็วขนาดนี้" เธอพูดช้า ๆ คิ้วย่นลึกขึ้น "อาน่า เธอโอเคไหม?"เธอเอื้อมมือมาหาฉัน แล้วฉันก็ไม่สามารถฝืนตัวเองได้อีกต่อไป โถมเข้าหาอ้อมแขนของเธอและร้องไห้เหมือนเด็กน้อย หัวใจของฉันรู้สึกหนักอึ้ง ไหล่สั่นสะท้าน ขณะที่ฉันกำชายเสื้อเธอและร้องไห้หนักขึ้น ทำให้เสื้อสเวตเตอร์ของเธอเปียกโชกไปด้วยน้ำตา"ชู่ว" เธอตบหลังฉัน ปิดประตูและพาฉันเข้าไปในห้องนั่งเล่น รีบเอากระเป๋าของฉันเข้ามาข้างใน จากนั้นก็กอดฉันและนั่งลง แต่เธอไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ฉันเกาะกอดเธอและร้อ
มุมมองของอนาสตาเซียก้าวของฉันยาวและเร็วขึ้นขณะที่ฉันเดินไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเขามีเหตุผลส่วนหนึ่งในตัวฉันที่เชื่อมั่นว่าภาพเหล่านั้นไม่ได้ถูกตัดต่อ และยังมีอีกส่วนหนึ่งที่เล็กกว่า ที่เชื่อ… หรือค่อนข้างอยากจะเชื่อ... ว่ามันเป็นเรื่องโกหก เป็นแค่เรื่องตลกโง่ ๆไอเดนไม่ทำแบบนั้นกับฉันแน่ เขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่จะกระโจนเข้าหาผู้หญิงคนต่อไปที่เขาเจอทันทีที่ฉันไม่อยู่ในประเทศ เป็นไปไม่ได้ฉันเดินผ่านประตูที่เปิดอยู่ ขณะที่ฉันหยุดอยู่หน้าประตู ฉันสังเกตเห็นว่าลมหายใจของฉันหอบถี่ ฝ่ามือที่กำรอบกระเป๋าของฉันมีเหงื่อออกฉันวางกระเป๋าลงและเช็ดฝ่ามือกับกางเกงยีนส์ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อให้อารมณ์สงบลงฉันเคาะประตูแต่ไม่มีการตอบรับ จึงค่อย ๆ เอานิ้วจับลูกบิดประตูแล้วผลัก ทันใดนั้นมันก็เปิดออก ตามด้วยบานประตู ฉันก้าวเข้าไปข้างในและปิดประตูตามหลัง แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วกับสภาพห้องนั่งเล่นที่รกยุ่งเหยิงฉันตั้งใจจะเรียกเขาขณะที่เดินไปทางห้องนอน แต่แล้วกลับเหลือบไปเห็นสีแดงสดในสายตาซะก่อนฉันหันไปทางเก้าอี้ข้างครัว พบว่ามันไม่ได้มีเพียงแต่รองเท้าของผู้หญิงเท่านั้น แต่ยังมีชุดเดรสและ.
มุมมองของอนาสตาเซียคิ้วของฉันขมวดเข้าหากันด้วยความกังวล ขณะที่ฉันโทรหาเขาเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน'สวัสดีครับ ถ้าคุณได้ยินข้อความนี้ แสดงว่าผมไม่ว่าง…'ฉันกดหยุดข้อความเสียงก่อนที่มันจะจบ"ที่รัก" ฉันบ่นแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นสีหน้าฉันก็ตาม "คุณอยู่ไหน? สบายดีไหม? ฉันพยายามติดต่อคุณมานานมากแล้ว ถ้าคุณเห็นข้อความนี้แล้วช่วยโทรกลับหาฉันทันที ตกลงไหม?" บนริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มบาง เสริมด้วยน้ำเสียงร่าเริง "ฉันคิดถึงคุณ"สิ้นเสียงถอนหายใจ ฉันวางโทรศัพท์คว่ำลงบนตักและมองออกไปนอกหน้าต่างรถแท็กซี่ คนขับเพิ่งมาถึงจุดเดียวบนทางด่วนที่เขาสามารถกลับรถได้ ตอนนั้นเอง ฉันตัดสินใจว่าควรจะแวะที่ของเขาก่อนที่จะกลับไปที่ของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ฉันคงใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนเอาแต่กังวลจนกว่าจะได้ข่าวจากเขาช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่วุ่นวาย เพราะฉันอยู่ต่างประเทศกับเพื่อนร่วมงานจากมหาวิทยาลัยเดียวกันเพื่อฉลองการสำเร็จการศึกษาของเรา"ช่วยกลับรถตรงนี้ให้หน่อยค่ะ" ฉันบอกคนขับอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะขับเลยไปไกล ดวงตาของเขาสบกับฉันในกระจกมองหลัง และฉันอ่านคำถามในนั้นได้ ขณะที่เขาทำตามที่ฉันสั่งโดยไม่พู
ซิดนีย์พยักหน้า สะอื้นเบา ๆ ขณะพยายามตั้งสติ"พอได้แล้ว เธอด้วย" เธอต่อว่า ถอยออกมาและบีบไหล่ของเกรซเบาๆ "เดี๋ยวเครื่องสำอางจะเลอะเอานะ เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้นแน่"เกรซหัวเราะเบา ๆ กะพริบตาถี่ ๆ เพื่อให้มองเห็นอย่างชัดเจนซิดนีย์ยิ้มและยื่นช่อดอกไม้ที่จัดไว้อย่างประณีตสำหรับโอกาสนี้ให้เกรซ"นี่ เอาไป" เธอกล่าว ยื่นดอกไม้หอมกรุ่นให้เกรซ "ทุกคนรอเราอยู่"เกรซรับช่อดอกไม้ด้วยการพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง นิ้วของเธอไล้สัมผัสไปตามกลีบดอกไม้"ขอบคุณนะ ที่รัก"เพื่อนรักสองสาวเดินเคียงคู่กันไปตามทางเดินที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ซิดนีย์ยังคงซับน้ำตาเพราะน้ำตาไม่ยอมหยุดไหลแล้วเธอก็เห็นผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้าเธอมองไปด้านข้าง เห็นมาร์คเดินอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว“เอาแต่ร้องไห้แบบนั้น เดี๋ยวเครื่องสำอางก็เลอะหรอก"ซิดนีย์รับผ้าและซับน้ำตา"ไว้ค่อยคืนให้ผมเมื่อไหร่ก็ได้" เขาผายมือไปที่ผ้าเช็ดหน้าซิดนีย์มองเขาเพื่อจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วสายตาของเธอก็มองไปที่ปกเสื้อของเขา จึงทักว่า"เนกไทคุณยังเบี้ยวเหมือนเดิมเลย"มาร์คมองลงไปยังปมเนกไทที่เอียงกะเทเร่ นิ้วของเขาแทบจะไม
"อืม ก็ได้" มาร์คคราง ทำทีเป็นหงุดหงิด "แต่คุณติดค้างผมไว้เยอะมาก เหมือนกับต้องเลี้ยงเด็กให้เดมอนฟรีตลอดชีวิต"ซิดนีย์หัวเราะ "พูดอย่างกับว่าเด็กคนนั้นจะฟังใครนอกจากฉัน""ก็จริง" มาร์คยอมรับ "คุณจะมาหาผมไหม เราจะได้...""ไม่ล่ะ ฉันยังมีธุระต้องไปทำอีกเป็นล้านอย่าง เราติดต่อกันทางโทรศัพท์ก็พอ" ซิดนีย์ตอบ"ช่างแต่งหน้าอยากให้ไปรับจากถนนแคนเบอรี หรือผมควรให้เธอไปเจอที่จุดจอดเฮลิคอปเตอร์อื่น?""ติดต่อเธอโดยตรงเลยแล้วกัน" ซิดนีย์สั่ง "ฉันจะส่งคอนแทคให้พวกคุณสองคน แล้วคุณก็ค่อยประสานรายละเอียด""รับทราบครับ นายหญิง" มาร์คกล่าวซิดนีย์ยิ้ม "ขอบใจนะ คุณช่วยชีวิตฉันไว้อีกแล้ว!""นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมทำประจำอยู่แล้วหรอกเหรอ?" มาร์คพูดติดตลก ซิดนีย์แทบจะเห็นว่าเขาขยิบตาเมื่อฟังจากน้ำเสียงซิดนีย์กลอกตาอีกครั้งและวางสายมาร์คยิ้มกับตัวเองขณะวางสาย เสียงของซิดนีย์ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เขาหมุนโทรศัพท์อย่างเกียจคร้านในมือด้วยแววตาซุกซนหลังจากคลิกปุ่มสองสามครั้งบนโต๊ะทำงาน เลขาของเขาก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องทำงาน"ครับ คุณตอร์เรส?" เขาถามมาร์คเอนหลังพิงเก้าอี้ "ผมอยากให้คุณลงไปที่โรงเก็
มุมมองของผู้บรรยายหนึ่งปีต่อมาการเตรียมงานแต่งงานดำเนินไปอย่างเต็มกำลัง ซิดนีย์รีบวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัวราวกับพายุ และสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่กลางห้องทันทีที่เห็นเกรซยืนอยู่ เปล่งประกายในชุดแต่งงานของเธอ"เกรซ!" ซิดนีย์อุทาน รอยยิ้มแรกเริ่มของเธอกลายเป็นรอยยิ้มกว้างเมื่อเธอได้เห็นภาพที่งดงามตรงหน้าเกรซหันออกจากกระจก โดยมีช่างตัดเย็บเสื้อผ้าหลายคนรายล้อมอยู่ แต่ละคนกลัดเข็มและปรับแต่งรอยพับของชุดแต่งงานของเธอ ผ้าซาตินสีงาช้างและลูกไม้หลายชั้นไหลไปรอบตัวเธอราวกับชุดจากเทพนิยายเกรซออกแบบชุดนี้ด้วยตัวเอง เพราะเธอต้องการสิ่งที่พิเศษที่สุด เป็นที่สุดของทั้งความสง่างามและความหรูหรา แท้จริงแล้วมันคือผลงานชิ้นเอก โดยมีช่างเย็บและช่างตัดเย็บหกคนดูแลทุกรายละเอียดบนร่างกายของเธออย่างพิถีพิถันช่างทำผมสองสามคนก็วนเวียนอยู่รอบศีรษะของเกรซ ใช้นิ้วมือจัดแต่งผม บิดและม้วนทุกส่วนของผมที่พวกสามารถจับต้องได้"โอ้พระเจ้า เธอสวยมากเลย!" ซิดนีย์อุทาน ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความชื่นชมเมื่อก้าวเข้าไปใกล้และเอามือทาบอกเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกทึ่งและซาบซึ้งเพียงใดที่ได้เห็นเกรซในชุดที่เธอใฝ่ฝั
ฉันได้รับวิดีโอลามกมา“คุณชอบแบบนี้ไหม?”ผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ในวิดีโอนี้คือมาร์ค สามีของฉันเอง ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายเดือนแล้ว เขาเปลือยกายล่อนจ้อน เสื้อและกางเกงวางเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น เขาพยายามดันมังกรยักษ์เข้าไปในร่างกายผู้หญิงคนหนึ่งที่มองไม่เห็นหน้า หน้าอกอันอวบอิ่มและกลมกลึงกระเด้งกระดอนอย่างแรง ฉันได้ยินเสียงกระแทกกระทั้นในวิดีโอนั้นอย่างชัดเจน ผสมกับเสียงครวญครางและคำรามอันเร่าร้อน“นั่นแหละ แบบนั้นแหละ กระแทกมาแรง ๆ เลยที่รัก" ผู้หญิงคนนั้นโต้ตอบด้วยร้องครางอย่างมีความสุข“ยั่วสวาทจริง ๆ เลยนะ!” มาร์คลุกขึ้นยืนแล้วพลิกตัวเธอให้คว่ำลง พร้อมตบก้นเธอและพูดว่า "แอ่นก้นขึ้นมา!”ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างแผ่วเบา พลิกตัวคว่ำลง ส่ายก้นไปมา แล้วนอนคุกเข่าอยู่บนเตียง ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเทน้ำในกระติกน้ำแข็งราดมาบนหัว การที่สามีนอกใจก็แย่พออยู่แล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือผู้หญิงคนนั้นคือเบลล่า ผู้เป็นน้องสาวของฉันเองฉันปล่อยให้วิดีโอเล่นต่อไป โดยดูและฟังพวกเขาสองคนบรรเลงเพลงรักกัน ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงครวญครางของพวกเขา ฉันก็รู้สึกเ...
Comments