กลับใจรักมาเฟียร้าย
“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ”
“เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม”
“คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม
“เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้”
“ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้
“พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร
“จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ
“งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”