ผู้ชายสารเลว

ผู้ชายสารเลว

last updateLast Updated : 2025-02-18
By:   ฅนบนดอย  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
119Chapters
35views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

"พ่อฉันเป็นหนี้ไอ้พวกมาเฟียเลือดเย็นนั่น..พวกมันโหดร้าย" "มาเฟียงั้นเหรอ หรือว่า.." มิลินทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อนึกถึงบุคคลอันตรายคนหนึ่งซึ่งใครๆก็ขนานนามเขาว่าปีศาจร้าย "มันชื่อ..ภารัน"

View More

Latest chapter

Free Preview

บทนำ

บทนำปัง! ปัง! ปัง!ทันทีที่เป้าล่อกระสุนเลื่อนมา เสียงปืนก็ดังขึ้นหลายนัดติดกัน ในเวลาต่อมาเสียงปืนเงียบลงเหลือเพียงควันปืนลอยคลุ้งออกจากส่วนปลายกระบอก กลิ่นเขม่าดินปืนลอยคละคลุ้งในอากาศ ท่ามกลางปลอกกระสุนเกลื่อนพื้น"คุณศิลาหนีออกจากประเทศแล้วครับนาย" เดวิดมือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามารายงานผู้เป็นนาย ขณะที่ภารันเปลี่ยนซองใส่กระสุนใหม่"..." มาเฟียหนุ่มปรายตามองลูกน้องเพียงนิดแล้วเล็งปืนไปที่เป้าล่อ ทว่ามุมปากหนากลับยกยิ้มอย่างยากจะคาดเดาอะไรก่อนที่เขาจะหันมาลั่นไกปืนใส่เดวิดปัง!กระสุนเฉียดใบหูเดวิดไปเพียงไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้น ส่งผลให้มีเลือดไหลออกจากรูหูเขา แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เดวิดแสดงอาการตกใจหรือหวาดกลัว"ลากคอมันมาให้กู พรุ่งนี้กูต้องเห็นมันอยู่ในห้องมืด!" มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงลอดไรฟันสั่งลูกน้อง แล้วหันไปยิงปืนจนกระสุนหมดอีกครั้ง"ครับนาย" เดวิดรับคำสั่งแล้วจึงเดินออกไปจากห้องซ้อมยิงปืน ภารันแสยะยิ้มมุมปากแล้วหมุนตัวเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่พักแขนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควันสีขาวลอยคละคลุ้งก่อนที่จะหยิบซองเอกสารที่เดวิดนำมาให้เปิดออกดู มันเป็นรายชื่อคนที่กล้าท...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
119 Chapters
บทนำ
บทนำปัง! ปัง! ปัง!ทันทีที่เป้าล่อกระสุนเลื่อนมา เสียงปืนก็ดังขึ้นหลายนัดติดกัน ในเวลาต่อมาเสียงปืนเงียบลงเหลือเพียงควันปืนลอยคลุ้งออกจากส่วนปลายกระบอก กลิ่นเขม่าดินปืนลอยคละคลุ้งในอากาศ ท่ามกลางปลอกกระสุนเกลื่อนพื้น"คุณศิลาหนีออกจากประเทศแล้วครับนาย" เดวิดมือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามารายงานผู้เป็นนาย ขณะที่ภารันเปลี่ยนซองใส่กระสุนใหม่"..." มาเฟียหนุ่มปรายตามองลูกน้องเพียงนิดแล้วเล็งปืนไปที่เป้าล่อ ทว่ามุมปากหนากลับยกยิ้มอย่างยากจะคาดเดาอะไรก่อนที่เขาจะหันมาลั่นไกปืนใส่เดวิดปัง!กระสุนเฉียดใบหูเดวิดไปเพียงไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้น ส่งผลให้มีเลือดไหลออกจากรูหูเขา แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เดวิดแสดงอาการตกใจหรือหวาดกลัว"ลากคอมันมาให้กู พรุ่งนี้กูต้องเห็นมันอยู่ในห้องมืด!" มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงลอดไรฟันสั่งลูกน้อง แล้วหันไปยิงปืนจนกระสุนหมดอีกครั้ง"ครับนาย" เดวิดรับคำสั่งแล้วจึงเดินออกไปจากห้องซ้อมยิงปืน ภารันแสยะยิ้มมุมปากแล้วหมุนตัวเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่พักแขนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควันสีขาวลอยคละคลุ้งก่อนที่จะหยิบซองเอกสารที่เดวิดนำมาให้เปิดออกดู มันเป็นรายชื่อคนที่กล้าท
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 1 คำต้องห้าม
บทที่ 1 คำต้องห้าม@วันต่อมา โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง"พาย!" มิลินเพื่อนสนิทของพะพายเอ่ยเรียกเพื่อนอยู่ไม่ไกลนัก เธอรีบวิ่งเข้ามาหาและสวมกอดพะพายไว้แน่นเพราะเธอเพิ่งรู้ข่าวที่บ้านของพะพายล้มละลาย "ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ตรงนี้อยู่กับแกตลอดนะพาย""ลินรู้เรื่องแล้วเหรอ.." พะพายเอ่ยถามเพื่อนเสียงสั่น อันที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องถามแบบนั้น เพราะข่าวคงดังและทุกคนคงรู้หมดแล้วว่าบ้านเธอล้มละลายแล้วยังเป็นหนี้อีกหลายล้านบาท พะพายบีบมือตัวเองแน่นหวังจะให้กำลังใจตัวเองแต่ก็ยากที่จะทำ ตอนนี้ทั้งจิตใจและร่างกายเธออ่อนแอ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนเธอตั้งรับไม่ทันและไม่ทันได้เตรียมใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น"แกเอาเงินนี้ไป ไม่ต้องคืนฉัน" มิลินยัดเงินจำนวนหนึ่งใส่มือของพะพายพานทำให้น้ำตาที่กลั้นไว้หยดลงบนหลังมือของเพื่อนรัก สิ่งที่เห็นทำให้มิลินสะเทือนใจเอามากๆ"ฉันรับไว้ไม่ได้..""ไม่! แกต้องรับไว้นะ ฉันเป็นเพื่อนแกเพื่อนลำบากฉันก็ต้องช่วย ฉันไม่ได้สนใจคำพูดพวกนั้นหรอกนะ""ฉันเกลียดสายตาของคนพวกนั้น..ฉันไม่อยากฟังสิ่งที่คนพวกนั้นพูด มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกสมเพชตัวเอง บ้านล้มละลายงั้นเหรอ..พ่อเป็นหนี้ก้อนโตงั้นเหร
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 2 โหดเหี้ยม
บทที่ 2 โหดเหี้ยม"รู้จักฉัน?" น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถามเด็กสาวที่เพิ่งเห็นหน้ากันเป็นครั้งแรก พานทำเอาหัวใจดวงน้อยของพะพายหล่นไปอยู่ตาตุ่มด้วยความหวาดกลัว แววตาคู่นั้นชั่งแข็งกร้าวไม่มีแม้ความอ่อนโยนแอบแฝงพอให้เธอต่อรองอะไรกับเขาได้"คุณหนู!"ปึก!"ป้า!" พะพายรีบเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มแล้วคลานเข่าไปหาป้าชุ่มที่ถูกผลักล้มลงกับพื้นอย่างไร้ความปรานีใดๆ"..." ภารันย่อเข่านั่งลงตรงหน้าพะพายก่อนจะยื่นมือเย็นเฉียบไปเชยปลายคางมนขึ้นเล็กน้อย "ไอ้ดิเรกอยู่ไหน!" มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงถามอย่างเหลืออด และลูบไล้พวงแก้มนวลเบาๆหมับ!"อึก! อื้อ!! ปะ..ปล่อยฉันนะ อะ..ไอ้คนสารเลว""หึหึ..สารเลว?""อ๊ะ!" ภารันออกแรงบีบลำคอระหงแรงขึ้นจนพะพายตัวลอย ปลายเท้าเธอสัมผัสกับพื้นเพียงนิด ร่างบอบบางกระตุกเล็กน้อยเพราะเริ่มหายใจไม่ออก"คุณหนู..ปล่อยคุณหนูเถอะค่ะ ป้าขอร้อง..ถือว่าเห็นแก่คนแก่ใกล้ตายคนนี้" แม่บ้านวัยกลางคนรีบกอดขาภารันไว้แน่น ขอร้องชายหนุ่มเสียงสั่นแต่ภารันก็ไม่ได้สนใจ"พะ..พายไม่รู้" พะพายพูดขึ้นพลางแกะมือหนาออกจากลำคอตัวเองด้วยเรี่ยวแรงที่มีทำให้ภารันหันกลับมามองเธอแล้วยอมคลายมือออกไปเฮือก!ทันทีที่ไ
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 3 ลำบาก
บทที่ 3 ลำบาก"อึก..ป้า นะ..หนูไม่มีเงินจ้างนะคะ" หลายนาทีที่พะพายนั่งร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด เธอหันมาบอกป้าชุ่มเสียงสั่นพลางเธอนึกขึ้นได้ว่ามีเงินที่มิลินให้มาในกระเป๋ากระโปรง เธอควักเงินนั้นออกมายัดใส่มือแม่บ้าน "ป้าเอาเงินนี้ไปนะคะ หนูขอโทษด้วย..อึก หนูให้ป้ามาลำบากกับหนูไม่ได้""ไม่เอา..เราลำบากไปด้วยกัน คุณหนูเก็บเงินนี้ไว้ใช้ตอนไปโรงเรียนนะคะ ป้าพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง" คำพูดของป้าชุ่มทำเอาพะพายปล่อยโฮออกมาอีกครั้งด้วยความซึ้งใจ พะพายโผเข้ากอดป้าชุ่มแนบแน่น รับไออุ่นจากอ้อมกอดของเธอพานทำให้น้ำตาเหือดแห้งไป"คุณพ่อเป็นคนฉลาด หนูว่าคุณพ่อต้องซ่อนของบางอย่างไว้ให้เราแน่นอนค่ะ" ว่าจบเธอก็ลุกขึ้น เดินไปรื้อของในห้องทำงานพ่อเพื่อหาของบางอย่าง จนกระทั่งเธอเดินมาถึงกรอบรูปขนาดใหญ่หลังโต๊ะทำงาน พะพายปาดน้ำตาแล้วยื่นมือไปลูบไล้เบาๆกึก!พรึบ!"..!!!" พะพายก้มมองของบางอย่างที่หล่นลงพื้น ใบหน้าสวยเปื้อนรอยยิ้มบางๆ เมื่อเห็นเงินจำนวนหนึ่งซึ่งถูกห่อไว้อย่างดี "เรามีเงินจ่ายค่าเช่าห้องแล้วค่ะ" เด็กสาววิ่งเข้าไปกอดป้าแม่บ้านด้วยความดีใจและยื่นเงินให้เธอ"คุณหนูเก็บไว้นะคะ""ไม่เอา พายให้ป้าเก็บไว้ค
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 4 กังวล
บทที่ 4 กังวล@เช้าวันต่อมาพะพายรีบมัดผมและจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเพราะวันนี้สอบครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดเทอมใหญ่ เท้าเรียวเล็กเดินวนไปวนมาอยู่หน้ากระจกบานเล็กๆ และเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินออกมารอภูผาอยู่หน้าบ้านซึ่งเขาบอกเธอว่าจะไปส่งที่โรงเรียน"จะไปด้วยเหรอ" อิงฟ้าที่เพิ่งเดินออกมาเอ่ยถามคนเป็นพี่ พะพายหันมาพยักหน้าให้เป็นคำตอบแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่น "นั่งหลังนะ" อิงฟ้าพูดขึ้นลอยๆ แล้วรีบเดินไปที่โรงจอดรถ เธอเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับด้วยกลัวว่าจะถูกพะพายแย่งที่นั่ง"ไปกัน" ภูผาเดินเข้ามากอดคอหลานสาวเดินมาขึ้นรถ ท่าทางสนิทของทั้งสองทำอิงฟ้าและนาตยาไม่พอใจ "เดี๋ยวตอนเย็นอาไปรับที่โรงเรียนนะ" ผู้เป็นอาเอ่ยบอกในตอนที่พะพายก้าวเข้ามาในรถ เธอนั่งเบาะหลัง"ไม่ได้ค่ะ! ตอนเย็นอิงมีเรียนพิเศษ คุณพ่อต้องไปรับอิงก่อน...ส่วนคนมาขออาศัยรอไปก่อน" อิงฟ้าหันมาเบ้ปากใส่พะพายแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจแล้วยิ้มน้อยให้อาด้วยความเกรงใจ"พายกลับเองได้ค่ะ อาไม่ต้องเป็นห่วง""ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวหนูเข้าเรียนไม่ทัน" อิงฟ้าพูดแทรกขึ้นอย่างเสียมารยาท พะพายได้แต่ยิ้มน้อยๆให้อาแล้วจึงหันไปม
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 5 ต่อรอง
บทที่ 5 ต่อรอง"เขาว่าไงบ้าง" มิลินรีบยื่นหน้าเข้ามาถามด้วยความอยากรู้ทันทีที่พะพายยกโทรศัพท์ออกจากหู คนถูกถามพ่นลมหายใจออกอย่างหนัก เธอไม่กล้าพอที่จะเดินเข้าไปหาความตายจากภารัน "ฉันจะไปกับแก" มิลินจับมือเรียวไว้"ฉันกลัว""ไม่ต้องกลัว เป็นไงเป็นกัน""ถ้าเราไม่ได้ออกมาจากบ้านหลังนั้นล่ะลิน""...งั้นฉันจะเขียนข้อความไว้ ถ้าเราไม่กลับออกมาเกินสามชั่วโมง ข้อความนี้จะส่งหาพ่อฉันอัตโนมัติ" ว่าจบมิลินก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความ เมื่อเสร็จแล้วก็จับมือพะพายเดินออกมา ทั้งที่วันนี้ทั้งสองจะได้ไปฉลองวันเรียนจบเหมือนคนอื่นๆ แต่ต้องมาเสี่ยงอันตรายเสี่ยงตาย@เพนท์เฮ้าส์มาเฟียใหญ่สองสาวเดินเกาะแขนกันมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วสูงตระหง่าน ใบหน้าสวยของทั้งสองเงยขึ้นมองประตูรั้วสีดำพร้อมกันและต้องตกใจแรงเมื่อประตูค่อยๆเลื่อนเปิดออก เสียงเอี๊ยดอ๊าดมันชั่งฟังแล้วน่าขนลุก"เชิญทางนี้ครับ""..!!" สองสาวทำหน้าตกใจสุดขีดที่อยู่ๆ เดวิดก็โผล่มาจากความมืด บรรยากาศรอบๆตัวบ้านมืดสลัว มีเพียงแสงไฟตรงทางเดินเท่านั้นที่พอให้ความสว่างได้มองเห็นรอบๆ แต่เมื่อเดินเข้ามาก็ต้องตกใจสุดขีดจนเท้าก้าวไปไหนไม่ได้ ชายฉกรร
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 6 ข้อเสนอ
บทที่ 6 ข้อเสนอ"..." เด็กสาวกัดปากแน่น ร่างกายเริ่มสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ ในขณะที่ภารันยังใช้นิ้วมือลูบไล้ลำคอนะหงของเธอ"ถ้าเธอยินดีรับข้อเสนอฉัน..พ่อเธอจะรอด""ฉันไม่รับ!""จุๆ เด็กน้อย เธอเก็บเอาไปคิดก่อนก็ได้ ฉันไม่ค่อยให้โอกาสใครง่ายๆนะ" ภารันพูดขึ้นพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วถอดออก เผยให้เห็นรอยสักบนแผงอกแกร่ง มัดกล้ามเนื้อเป็นลอนๆ จากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ"กะ..แกจะทำอะไร""หึหึ.." เขายกยิ้มมุมปากแล้วทิ้งเสื้อเชิ้ตลง ก่อนจะกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ ว่ายน้ำเล่นสบายใจเฉิบ"ใช้นี่คลุมไว้ครับ" พะพายรีบสะบัดหน้ามามองเดวิดที่ยื่นผ้าขนหนูให้ เธอรับมาคลุมตัวแล้วหันไปมองภารันที่ว่ายน้ำอยู่ บางทีเธอก็อยากรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่ การกระทำบางอย่างที่เขากระทำมันโหดร้ายจนเกิดความเป็นมนุษย์ "เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งคุณที่บ้าน""แต่พ่อพาย! ไม่ค่ะพายต้องพาพ่อกลับด้วย""ถ้าอยากให้คุณดิเรกรอด ช่วยทำตามที่ผมบอก" ว่าจบเดวิดก็ผายมือไปทางออก เด็กสาวกำหมัดแน่นอย่างไม่มีทางเลือก ชีวิตพ่อก็สำคัญกับเธอเหมือนกัน ก่อนจะเดินตามเดวิดไป"อ่า!" ภารันโผล่หน้าขึ้นมาจากน้ำ เสียงคำรามดังก้องไปทั่วบริเวณ ก่อน
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 7 ซื้อพรหมจรรย์
บทที่ 7 ซื้อพรหมจรรย์"กะ..แก!""หึ! แต่ฉันไม่ทำเธอเจ็บฟรีหรอกนะ""...""พรหมจรรย์สาววัยแรกแย้มเนี่ย..." มือหนายื่นไปลูบไล้ต้นแขนพะพายเบาๆ "ใครๆ ก็อยากได้และให้ราคาสูง..เพราะเลือดมันหอมหวานน่าริมลอง" ใบหน้าคมคายเลื่อนเข้ามาพูดใกล้ๆ ในขณะที่อีกฝ่ายยืนนิ่งหากแต่ร่างกายกลับสั่นระริก สมองเธอกำลังทำงานอย่างหนักกับข้อเสนอที่ภารันให้"แล้วฉันจะได้เท่าไหร่""..ถ้าฉันพอใจ เธอจะเรียกกี่ล้านก็ได้""แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าพ่อจะปลอดภัย""งั้นเธอก็ขายพรหมจรรย์ให้ฉันสิสาวน้อย จะได้รู้ว่าพ่อจะปลอดภัยไหม" น้ำเสียงและท่าทางเยือกเย็นของภารันไม่ได้ทำให้เธอมั่นใจขึ้นเลย แถมยังทำเอาไรขนอ่อนตามร่างกายพะพายลุกซู่อัตโนมัติ เธอกัดปากแน่นพลางหลับตาอย่างใช้ความคิด หากมันเป็นทางเลือกเดียวที่พ่อเธอจะพ้นจากอันตรายและผู้ชายคนนี้ได้ เธอยอม.."ห้าสิบล้าน" พะพายต่อรองเสียงสั่น"..ได้ แต่ราคาต้องขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของฉัน ถ้าฉันพอใจ ห้าสิบล้านแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าไม่พอใจ...ฉันจะตัดสินใจเองว่าจะให้เท่าไหร่ และฉันเป็นคนบอกเองว่าจะเอาเธอตอนไหน""ฉันต้องมีสิทธิ์ต่อรอง ไม่ใช่นายหยิบยื่นทุกอย่างแล้วคิดเองเออเองแบบนี้"
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 8 ขายตัว
บทที่ 8 ขายตัว"อึก..ฮือ~ ขะ..ขอร้อง" พะพายร่ำไห้จวนจะขาดใจ เขากลายเป็นผู้ชายคนแรกของเธอโดยที่เธอไม่เต็มใจ ใบหน้าสวยเปียกปอนด้วยน้ำตาผสมเหงื่อเม็ดเล็กๆ ความเจ็บปวดตรงใจกลางความเป็นสาวไม่ได้ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย"หึหึ.." มือหนาลูบไล้หน้าท้องแบนราบเบาๆ และบีบเคล้นหน้าอกอวบใหญ่เต็มแรงทำเอาพะพายสะดุดลมหายใจตัวเองด้วยความเจ็บก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!"นายครับ นายใหญ่กับคุณผู้หญิงมาครับ" ภารันขบกรามแน่นเมื่อถูกขัดจังหวะ เขาหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วถอดแก่นกายออกจากช่องทางรักคับแคบที่เขาเพิ่งพรากสิ่งที่เธอหวงแหนมาทั้งชีวิต ส่งผลให้มีเลือดไหลออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาว รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย ก่อนที่เขาจะเดินอาดๆ ไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับแล้วเดินออกไป"เฝ้าไว้ อย่าให้ใครเข้าไปด้านใน นายใหญ่ก็ห้ามแม่ก็ห้าม!" เขาสั่งเดวิดเสียงเรียบแล้วเดินไปสวมใส่เสื้อผ้าอีกห้อง ก่อนที่จะเดินลงไปหาพ่อกับแม่"อึก..ฮือ~" พะพายปล่อยโฮออกอย่างหนักเมื่อไร่ร่างหนาแล้ว นึกสมเพชตัวเองที่นอนพลีกายให้กับคนชั่วร้ายอย่างภารันโดนไม่มีทางสู้ "พะ..พายขอโทษที่ทำแบบนี้" เธอกล่ำกลืนความเจ็บปวดไว้ภายใต้ใบหน้าเปียกปอนด้วยน้ำ
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 9 เจ็บปวด
บทที่ 9 เจ็บปวด"อื้อ~" พะพายรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเย็น เธอมองเพดานห้องนอนที่คุ้นเคยด้วยความเมื่อยล้า ปวดตามเนื้อตามตัวจนขยับไปไหนลำบาก ก่อนที่ความเย็นจากผ้าเปียกจะวางลงบนหน้าผากเธอ"นอนพักเลย แกเป็นไข้เดี๋ยวกินข้าวกินยาเสร็จก็นอนกับฉันที่นี่เลย ไม่ต้องกลับแล้ว" มิลินเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง พะพายพยักหน้าเข้าใจแล้วหลับตาลงอีกครั้ง ทว่าเสียงโทรศัพท์มือถือที่กำลังสั่นสะเทื่ออยู่ในกระเป๋าสะพายก็ทำให้เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง"เดี๋ยวฉันรับให้""อือ.." มิลินล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพายของเพื่อนเมื่อได้รับอนุญาตแล้ว เธอกดรับสายแล้วกดเปิดลำโพงเพื่อให้พะพายได้ยินด้วย(อีพาย! แกกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ! แกทำอะไรไว้มารับผิดชอบเดี๋ยวนี้!) เสียงแหลมๆ ของนาตยาดังขึ้นจนมิลินเอียงหน้าหนี"ไม่กลับ เพื่อนฉันไม่สบาย"(มีคนมาทวงหนี้แก! อย่าทำให้อาแกต้องเดือดร้อน) นาตยาวางสายใส่ทำเอาพะพายต้องรีบลุกขึ้น เธอเหวี่ยงขาลงจากเตียงแต่ในตอนที่จะลุกขึ้นกลับถูกมิลินจับไหล่ไว้"แกไม่สบายอยู่นะพาย""ฉันต้องกลับไป พวกนั้นมันโหดร้ายเดี๋ยวมันจะทำร้ายอาฉัน""งั้นฉันพาไปเอง" มิลินช่วยพยุงร่างบางขึ้นมาพร้อมกับตวัดแขนโอบเอว
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status